1) το "σχήμα του αδύνατου" που χρησιμοποίησες (..Έτσι ένας ταπεινός και άγνωστος μουσικός αν έγραφε κάτι τέτοιο τώρα..), είναι βασικό εργαλείο στην ποίηση και την λογοτεχνία, αλλά στην επιχειρηματολογία δεν στέκει βεβαίως-βεβαίως.. δηλαδή, δεν είναι δυνατόν να γράψει κάποιος κάτι τέτοιο στο σημερινό χωρο-χρονικό και κοινωνικο-πολιτικό φάσμα..
2) ένα τραγούδι είναι ένα "πάντρεμα" λόγου και μουσικής και οποιοδήποτε φορτίο, νόημα, καλλιτεχνία, συναίσθημα κτλ μεταφέρει αυτό το τραγούδι, το μεταδίδει μόνο υπό το πρίσμα του παραπάνω παντρέματος..ο λόγος και η μουσική του κάθε τραγουδιού σαφώς και έχουν το άρωμα των καιρών που γράφτηκαν..αυτό συμβαίνει σε όλες της μουσικές..δες πού και κάτω από ποιές κοινωνικές συνθήκες γεννήθηκαν τα μπλουζ, τα γκόσπελ, το ροκ εν ρολ..
αν φτιάξεις σήμερα ένα τέτοιο τραγούδι ή ένα νέγρικο μπλούζ, ή ένα 70'ς ροκ εννοείται ότι δεν θα έχει δυναμική, θα ακούγεται ψεύτικο, αντιγραφή, μίζερο κτλ και όχι απλά θα ακούγεται αλλά θα είναι κι όλας..
ενώ το real thing όσο ξεπερασμένο και να γίνει, είναι αλλιώς..
3)..πιστεύω μουσική και στίχος δεν χωρίζονται..χωρίς το "δεσμό" τους δεν στέκεται ούτε η μουσική ούτε ο στίχος (συνήθως..)
4) ότι και να έγραφε ένας ταπεινός και άγνωστος μουσικός, δεν θα γινόταν γνωστός σήμερα, τουλάχιστον εν ζωή..
τώρα την έκανα την βλακεία μου..6 λεπτά έπρεπε να την αφήσω..και έχω ραντεβού και μ'έναν δασύτριχο και σμιχτοφρύδι παίδαρο το βράδυ.. ;D ;D