Nestoras

Συμφωνώ μ' αυτά που διάβασα και αν και δεν είμαι φανατικός υποστηρικτής του είδους έχω πιάσει ουκ ολίγες φορές τον εαυτό μου να ανατριχιάζει στο άκουσμα εκπληκτικών τραγουδιών, με την ερμηνεία αισθαντικών τραγουδιστών, ή την ευαισθησία σπουδαίων σολιστών. Στο εξωτερικό απ' όπου μόλις επέστρεψα τις πιο πολλές ώρες μου τις πέρασα στην μπλουζ περιοχή του φεστιβάλ. Όχι ότι όλοι ήταν καλοί, με πολλούς μειδίασα, μ' άλλους όμως συγκλονίστηκα. Όσο εύκολο φαίνεται το να παίξεις blues, άλλο τόσο δύσκολο είναι το να είσαι πειστικός και να έχεις ενδιαφέρον. Υ.Γ. Εχω και 'γω κοιμηθεί ακούγοντας άθλιους δίσκους αλλά το τελευταίο μου μεγάλο χασμουρητό το έρριξα ακούγοντας τους Mogwai, α! και είχα επιθετικές συμπεριφορές ακούγοντας τους My bloody Valentine. ;D

Γκαίμπελς, ασ' τον να λέει, διαφήμιση μου κάνει. ;)

Και μας ενδιαφέρει και δεν τον γνωρίζαμε και μας άρεσε πολύ. (Αλλά και ο αρκουδιάρης από δίπλα-δηλαδή αυτός είναι ο β΄της υπόθεσης?).

Aπ' ότι ξέρω έχουν τα δυό τους πηνία άνισα τυλιγμένα (φιλοσοφία burstbucker). Λένε όμως?, διότι διακυρήσσουν ότι είναι πιστά αντίγραφα των original P.A.F.

Που μάλλον πρέπει να είναι ένας mass-produced Antiquity.

Oι περισσότεροι δεν τους ξέρουν. Απ' αυτούς που τους ξέρουν οι περισσότεροι δεν τους συμπαθούν. Εμένα πάλι είναι από τους πολύ αγαπημένους μου (και πίσω από τον χαβαλέ που φαίνεται ότι κάνουν, κρύβονται τεράστιοι μουσικοί). Τώρα πως τους θυμήθηκα? Έφερα απ' έξω τον 2ο δίσκο τους (original με τα ένθετα και το ανάγλυφο εξώφυλλο, γιατί το ελληνικό αν και έχει εξαιρετικό ήχο στερείται των παραπάνω καλουδίων), τον ξανάκουσα και επειδή είναι καταπληκτικός τον προτείνω. The Tubes - Young & Rich 03/09: Pimp

Είναι σούπερ και από ήχο και ως μουσική ιδέα. Μπράβο. ;)

Μια από τις συναρπαστικότερες συλλογές ever. :) Έχεις και για μένα κανά καλό?

Εποχή, dark wave, ανεξάρτητες εταιρίες, ενάμιση σπουδαίο άλμπουμ, 2 ή 3 σπουδαία σινγκλ, και το κυριότερο, αυτόχειρ τραγουδιστής.

Το κυττάζει, και το ζύγισμα και το βάρος.

'70's σίγουρα δεν ακούστηκε. Δεν μου έρχεται όμως το αμερικάνικο συγκρότημα της δεκαετίας του '80 που με παραπέμψατε. Το κομμάτι δε μπορώ να πώ ότι με συνεπήρε, αλλά η μπάντα ακούστηκε πολύ καλά στα ταπεινά μου αυτιά. (Με καλύτερη τη κιθάρα και από παίξιμο και από ήχο, και ((αρκετά)) πιο κάτω η mumbling ερμηνεία του τραγουδιστή*). *Αρκετά σύνηθες φαινόμενο σε πολλά new wave συγκροτήματα της μετα-πανκ εποχής.

Αντιφατικό αυτό το παιδί, από τη μία αναφέρεται σε στούντιος που έχει γραφτεί (κατά το παρελθόν) η καλύτερη μουσική, αναφέρεται με θαυμάσμό σε υπερμουσικούς του παρελθόντος και από την άλλη εκστομίζει αυτό το <<νεο και κακό παρά παλιό....>>. Πολύ με μπερδεύει. ???

Και την κυρία σου την είχες κλείσει μέσα? :D

Εγώ πάντως θα τσίμπαγα για να πω/ρωτήσω: «τι πραγματικά ΝΕΟ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ κομίζει η σημερινή μουσική?».

Boss πετάλια, και '70'ς Fender και Gibson? Απαράδεκτος. ;D

Toν Edge! ;D

Τι strat ήχος είναι αυτός, μου φυγε το τσερβέλλο. Και από κινητό ή οτιδήποτε άλλο είναι, super ακούγεται.

Δεν θυμάμαι αν στο 'χω ματαπεί, αλλά είσαι καλύτερος στο να <<στήνεις>> κομμάτια παρά να τα εκτελείς. Ωραία(οι,ος) αλληλουχία ακκόρντων, background ήχοι, αλλά και ήχος κιθάρας, μέτριο παίξιμο όμως, τσαλαπάτημα στις νότες (bluesy άσχετα σηκώματα), περίεργα peakαρίσματα. Τάδε έφη Νέστορας.

Μαrshallist λέγεται ο άνθρωπος, αλλιώς θα (αυτο)ονομαζόταν Peaveyist. :D

1)Ποτέ δεν αντιγράφουμε εκτελέσεις. (Είμαστε πολύ τεμπέληδες για να το κάνουμε). :D 2)Συμφωνώ. 3)Πως αλλιώς θα την έπεφτα στον Superfunk? ;) 4)α)Δυστυχώς φλαουτίστα δεν έχουμε, β)μάλλον δεν άρεσε και στον ίδιο γι' αυτό και το συγκεκριμένο κομμάτι δεν είναι ποτέ στο playlist μας. 5)Δεν έχω απάντηση. Ευχαριστω για τα σχόλια.

Τέτοιοι που είναι... ;) http://www.bccommunion.com/

Kαλά βρε, τόσες μεταλοκιθάρες κυκλοφορούν, από ένα κάρρο εταιρίες και για όλα τα πορτοφόλια. Είναι ανάγκη να πάρεις Fender και να τη γ@.....ς? ???

Καλά πόσοι νοματαίοι είσαστε 'κει πάνω? Μου άρεσε αυτό που είδα και άκουσα, ωραίο(ς) ύφος - ήχος. Λίγο προσοχή στ φωνητικά και το γλυκό θα δέσει 100%. ;)

Πέστα Χρυσόστομε, είδες τι ερωτήσεις κάνουν αυτοί που δεν έχουν κάνει μαγαζά και πανηγύρια?. :)

Hλία, σε παλίοτερο post σου είχα διαβάσει την αναφορά σου στους Transatlantic και στον Roine Stolt και κατάλαβα ότι είναι από τους αγαπημένους σου. Επειδή βλέπω ότι την ψάχνεις και πέρα από το μπλουζ (και καλά κάνεις), σου αναφέρω ότι ο Stolt δεν είναι νέος στο κουρμπέτι. Πιθανόν κάποιοι να τον ξέρουν μόνο από τις δουλιές του με τους Flower Kings/Transatlantic, αλλά αυτός ήταν ιδρυτής των Kaipa στη Σουηδία στα μέσα της δεκαετίας του '70. Έχουν 3 εκπληκτικούς δίσκους και σου τους συνιστώ (αν μπορέσεις βέβαια να τους βρείς).