gmoukou

Προφανώς αναφέρεσαι στο μουσικό είδος (?) Εγω περισσότερο το αντιλαμβάνομαι σαν την ύλη/ενέργεια που μας περιβάλλει και τι προοπτικές βλέπει ο καθένας μέσω αυτών. Όλοι στην τελική με δώδεκα νότες καταπιανόμαστε. Άλλοι πιάνουν την άμμο και φτιάχνουν όμορφα σχηματακια στη παραλία και άλλοι την παίρνουν και τη μετατρέπουν σε περίτεχνο γυαλί.

Νομίζω ότι στο ίδιο σύμπαν βρισκόμαστε όλοι. Απλά υπάρχουν άνθρωποι που παρατηρούν/αντιλαμβάνονται περισσότερα από άλλους και και επέκταση τα κάνουν κτήμα τους.

Όπως επίσης θεματάρα έχει και το άνοιγμα του live με το παρακάτω αλήτικο

Θε-μα-τά-ρες.... Απο το διπλό CD "Blues for Tony" (2009) με τους Allan Holdsworth (guitar), Alan Pasqua (keys) Jimmy Haslip (bass), Chad Wackerman (drums). Διαμάντι το λαιβακι!

Εεεεελα μωρέ τώρα. Αφορμή για μπλα μπλα. Τι καλύτερο. Σαμπως θα βρεθεί κανένας με περισσότερες από δαυτον...; Βέβαια τον @fusiongtrνα φοβάστε γιατί για να λέει προνομιούχος......

Α είναι όπως τα παιδιά στη Κρήτη, "έχω δύο παιδιά και δύο κορίτσια" φάση; Γιατί αν είναι έτσι, έχω μια κιθάρα, δύο κλασικές και μια ακουστική.

Όντως, φανταστικός παίκτης/συνθέτης όπως και πολύ ωραίος στα φωνητικά!

Ναι, αυτό κατάλαβα και γω. Καθ'υπερβολή είπα το "απίστευτο" γιατί ακουγεται παρα πολύ ρεαλιστικό και χωρίς glitches δεδομένου ότι έπαιξε μπάλα ψηφιακά. Άλλωστε, είναι ηλίου φαεινότερον όπως το ανέφερε ο Μπιλάρας.

Αυτό είναι όντως απίστευτο. Σε καμία περίπτωση δε καταλαβαίνεις ότι είναι standard E....!

Ωραίος παχύς ζουμερος ήχος ρε αδελφέ. Σα μια μεστή σταυλίσια μπριζολάρα Δεν έχω γνώσεις βέβαια γύρω από τη διαμόρφωση των ήχων αυτών αλλά δεν έχει σημασία γιατί μου αρέσει! Υγ: από αυτό που ακούω να φανταστώ ότι σου αρέσουν οι testament;

Εγώ πλέον ισορροπώ κάπου ανάμεσα σε κάποια απο αυτά που είπε ο @fusiongtr και ο @Superfunk. Θυμάμαι ανέκαθεν τον εαυτό μου να δέχεται δεκάδες εξωτερικά ερεθίσματα παντός τύπου τα οποία το μυαλό μου αυτόματα προσπαθούσε να αποκωδικοποιήσει/αποδώσει μουσικά με αποτέλεσμα να εμπνέεται παντού. Πήγαινα για τρέξιμο, έβλεπα ένα ακαθόριστο σύνολο σύννεφων και σκεφτόμουν "πως θα ακούγονταν άραγε αυτό αν ήταν κυματομορφή;". Καθόμουν στο μπαλκόνι και άκουγα αυτό το συνεχές ηχητικό κολάζ που ζούμε και φανταζόμουν μουσικές απο πάνω του. (τρελός με δίπλωμα) Φυσικά όλα αυτά ήταν το έναυσμα μόνο για να στρωθώ (το αν έπιανε τόπο η έμπνευση είναι άλλη ιστορία). Πλέον, με το να έχω κάνει επάγγελμα και να κάθομαι καθημερινά για να δημιουργήσω κάτι, ξέρω πολύ καλά οτι δε γίνεται εξαναγκάσεις την έμπνευση γιατί απ'τη μια χάνει τη μαγεία του, απ'την άλλη προσπαθώντας το, χτυπάει τη πόρτα ακάλεστη η κόπωση....(και ούτε μια μπύρα δε κρατάει βρε αδελφέ) Εκεί έρχεται για μένα να σώσει τη κατάσταση η τέχνη. Διάλειμμα και βουτιά σε όλα τα υπάρχοντα μέσα χωρίς να σκέφτομαι οτι πρέπει να δημιουργήσω/εμπνευστώ. Μουσικές (νέες ή παλιές), βιβλία, ταινίες κλπ για να ξεκουραστεί το μυαλό και όλα επανέρχονται στη φυσιολογική τους ροή. Συνήθως μάλιστα μόλις φτάσω σε ένα συγκεκριμένο σημείο χαλάρωσης οποιοδήποτε μέσο έχω επιλέξει να με ξεκουράσει μου εμπνέει και μια νέα ιδέα. Δε πιστεύω οτι είναι τυχαίο που το έμπνευση βγαίνει απο εν + πνέω (πνοή, αναπνοή) δηλαδή τη πιο θεμελιώδη ανάγκη μας.... Φυσικά όταν υπάρχει deadline, και δη στόχος, τα πράγματα αλλάζουν ριζικά και το μυαλό μπαίνει σε πιο ορθολογικό mode λόγω των απαιτήσεων του πελάτη και της πίεσης του χρόνου (εκεί να δεις αναπνοές, λες και πέφτω για μακροβούτι.....)

Τη φράση του Τζόουνς στο 3:43 απλά δε τη χορταίνω ρε παιδιά....

Αν είναι να γράφεις τέτοια ωραία πραγματάκια να σε στείλω και στους δικούς μου να βοηθήσεις;;;;;

Φοβερός (όπως πάντα) 1:08 - 1:16 όλα τα λεφτά ρε Τζορτζ! Σπαραζει, πονάει!

Συνήθως, χωρίς να ξέρω τις εναλλακτικές, έχουν χορδές απο ταμπούρο τυμπάνων όπως αυτές στον σύνδεσμο παρακάτω: https://www.rihardos.gr/el/chordiera_tampoyroy_rp_14___me_20_chordes.html Στην κάτω μεριά του ταμπούρου είναι κάπως έτσι:

Η εισαγωγή ενός τραγουδιού είναι απο μόνη της μουσικό μέρος ασχέτως της διάρκειας. Πιστεύω αδιαμφισβήτητο. Η συγκεκριμένη τιρινινι εισαγωγή όμως είναι ένα μουσικό θέμα, μεγάλης βαρύτητας μάλιστα μιας και δεν είναι πχ ένα απλό επαναλαμβανόμενο ρυθμικό σχήμα μικρής διάρκειας παρά μια πολύ συγκεκριμένη μελωδία με αρχή-μέση-τέλος (κοινώς ανάπτυξη). Νομίζω ότι και οι δύο, combined, έχετε δίκιο σε όσα λέτε οπότε....ειρήνη υμιν

Αν 6η δημοτικού άκουγα αυτό θα είχαν πάει σε ψυχίατρο οι γονείς μου (γι'αυτούς, για μένα;.....ποιος ξέρει)

Φανταστικό. Πως αλλάζει έτσι μορφές.....!

+1 Αυτή τη στιγμή στην αγορά τα περισσότερα λεφτά παίζουν στις διαφημίσεις (στο χώρο του θεάματος αναφέρομαι προφανώς). Ξεκάθαρα take it or leave it νταβατζιλίκι αν αναλογιστεί κανείς το μέσο εισόδημα του μέσου καλλιτέχνη....

Εγώ περιμένω πως και πως τον @fusiongtr απλά για να δω αυτές τις relic'd χορδές.

Είναι της μοδός και το ίδιο το YT προωθεί αυτό ακριβώς το πράγμα μέσω του ΥΤcreators (τα βλέπω απο γνωστούς μου που ασχολούνται με το σπορ). Τάχα μου για να μη βαριέται ο θεατής...... Θα μου πεις.....δε σε αναγκάζει το YT να ακολουθήσεις τις συμβουλές του, αλλά απο τη στιγμή που το κάνουν όλοι.... Παρ'όλα αυτά, ξεπερνώντας το preset style του βίντεο, που ούτε εγώ προτιμώ, θεωρώ οτι προσφέρει άπλετη γνώση για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει κάτι. Ευτυχώς.

Πολύ καλό βίντεο. Περιεκτικότατος και κατατοπιστικότατος όπως πάντα! Στο τέλος (22:00) είναι η φάση "Η ιστορία επαναλαμβάνεται [...] για τους μικρομεσαίους καλλιτέχνες ο αγώνας απλά έχει μεταφερθεί σε καινούρια αρένα"

win win αγαπητέ θα ήταν αν έπαιζες στην ορχήστρα του Αδαμα, ερχόταν η γυναίνα να σας απολαύσει και στο τέλος τσέπωνες και το μαρούλι