theoctapus

Σωστά όλα αυτά, αλλά ξεχνάς την περίπτωση των ανθρώπων που δεν έχουν σαν σκοπό το να γίνουν μουσικοί (στον βαθμό που μπορούν) αλλά απλά να γουστάρουν την ζωή τους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να χαζεύουν τον εαυτό τους μαζί με την κιθάρα στον καθρέπτη και ας μην ξέρουν ούτε να την πιάσουν. Ακόμα και αυτή η κατηγορία είναι μέλη του αγοραστικού κοινού. Και ας είμαστε ειλικρινείς. Μην μου πείτε ότι που και που δεν βιώνετε ναρκισσιστικές εμπειρίες όταν περνάτε στον λαιμό σας την αγαπημένη σας κιθάρα, ότι δεν πιάνετε τον εαυτό σας να κοιτάτε την x κιθάρα λες και είστε πεινασμένος που κοιτάει την βιτρίνα με τις τυρόπιτες. Η αίσθηση και η αισθητική πάντα παίζουν κάποιο ρόλο.

Γούστα, απόψεις, πορτοφόλι. Αυτά επηρεάζουν την επιλογή. Ως εκ τούτου, δεν μπορείς με σιγουριά να καταλήξεις στην σωστή ή την λάθος τακτική. Μια λεπτομέρεια όμως. Η κιθάρα που έχει ο καθείς στα χέρια του πρέπει απλά να τον κάνει να νιώθει όμορφα, εκείνο το χαζόγελο, εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι, ξέρετε τι εννοώ. Δεν έχει σημασία αν είναι από την Κίνα, την Αμερική ή τον Άρη, αν κοστίζει όσο ένα οικογενειακό αυτοκίνητο ή όσο ένα κιλό ντομάτες, αν είναι LP ή ST ή στο σχήμα παντόφλας, αν είναι χειροποίητη ή όχι, αν, αν, αν... Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι το ζεύγος κιθάρα, παίχτης να φαίνεται στο μυαλό του τελευταίου ως το τέλειο συνταίριασμα. Και μια επισήμανση. Αν βάλεις μια Les Paul των 4x103 ευρώ σε έναν solid state ενισχυτή των 100 ευρώ, θα έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό. Μερικές φορές το ξεχνάμε αυτό και καταλήγουμε να αφορίζουμε κάποια 'καλά' μουσικά όργανα, χωρίς όμως να έχουμε καν ακούσει τον καλύτερο εαυτό τους.

Αν αυτό γινόταν ποτέ (προσευχή στον Αλλάχ, Βούδα και Elvis) όχι μόνο θα γινόταν χαμός, αλλά και ο/οι ιδιοκτήτες θα χεζόντουσαν στο τάλαρο.

Είπαμε, ο Έλληνας για να κάνει σεφτέ όταν τα έσοδά του δεν πάνε καλά, απλά αυξάνει τις τιμές του. Ποιός κάθεται τώρα να σκεφτεί και να ψάξει να βρεί μια πραγματική επιχειρηματική λύση. Ωχ αδερφέ, δεν βαριέσαι. Αφού υπάρχουν ένα σωρό μαμάκες που πληρώνουν, εγώ τι είμαι, μαμάκας να μην βαράω τις τιμές. Θυμάστε τον Βέγγο που έλεγε σε μια κρατική διαφήμιση "κάθε λεπτό μετράει"; Θυμάστε τις στρογγυλοποιήσεις πρός τα πάνω; Λαός κατεργαρέων, καταδικασμένοι στην μετριότητα. Μακάρι να μπορούσαμε να παραγγείλουμε χωριάτικη σαλάτα από Γερμανία. Φθηνότερη θα μας ερχόταν σε σχέση με τα ταβερνία των νησιών. Άσε που θα την έφερναν νωρίτερα. Α, υπάρχει και άλλος τρόπος να αυξηθούν τα οικονομικά σου, να απολύσεις υπαλλήλους.

+10n όπου n τήνει άπειρο στον φίλο evris. Είμαστε όλοι πολίτες του κόσμου και η λογική "take care your own" είναι το λιγότερο οπισθοδρομική και επικίνδυνη. Μέσα στον παραλογισμό του Ελληνάρα, λέμε ότι μας κατέβει στην κούτρα χωρίς να σκεφτούμε, φέρνουμε την καταστροφή (θα πεινάσουμε αν δεν ψωνίζουμε ελληνικά) και κάνουμε ένα σωρό σενάρια χωρίς να έχουμε καμία γνώση και εμπειρία επί του θέματος (πόσο πολύ μοιάζουν οι πολιτικοί μας, η τηλεόρασή μας και εμείς). Δεν λέω, ως Ελληνάρας και εγώ, έχω συμπεριφερθεί παρόμοια, αλλά πρέπει να κάνουμε λίγο κράτει, ένα βήμα πίσω και να σκεφτούμε διπλά και τριπλά αυτά που λέμε. Επί του θέματος. Ψάχνω την αγορά όσο μπορώ και αγοράζω το φθηνότερο. Τέλος. Όλα τα άλλα είναι φιλολογίες, φιλοσοφίες και αμπελοφιλοσοφίες.

Εγώ αν ήμουν μαγαζάτορας θα έβαζα κανά δυό μέλη της Σουηδικής ομάδας μπικίνι στις πωλήσεις. Έτσι κανείς δεν θα ασχολούταν με τις τιμές, αλλά ούτε και με τα προιόντα.

Ο ανταγωνισμός είναι πάντα πρός όφελος του καταναλωτή (οσον αφορά την τιμή πάντα). Ίσως, λέω ίσως, αν δεν υπήρχε ο Thomann, οι τιμές στην Ελλάδα να ήταν ακόμα ακριβότερες. Μου έχει τύχει περίπτωση σε γνωστό κατάστημα στην Αθήνα (με πολύ καλές τιμές παρεπιπτόντως) να εχω κάνει ερώτηση για την τιμή ενός ενισχυτή, ο πωλητής επιτόπου τσεκάρει πόσο έχει από Thomann, και μου λέει "θα στον δώσω τόσο" (δύο ευρώ παραπάνω για να είμαι ειλικρινής). Μαγκιά. Κάτι ακόμα. Το λεγόμενο ελληνικό δαιμόνιο είναι παντελώς άσχετο όσον αφορά το εμπόριο. Δεν βγάζω λεφτά (για οχτώ κινητά που δεν χρειάζομαι και για το Σούπερ Ντούπερ Τούρμπο που θα μου δώσει 0,00005 επιπλέον άλογα στο μεταχειρισμένο σαράβαλό μου), αυξάνω τις τιμές μου. Ο υπόλοιπος κόσμος που και αυτός δεν έχει λεφτά, απομακρύνεται ακόμα περισσότερο από τα προιόντα μου, εγώ βγάζω ακόμα λιγότερα λεφτά και γι'αυτό αυξάνω κι άλλο τις τιμές κ.ο.κ.

1) Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς τόσο αλτρουιστής που να είναι διατεθειμένος να πληρώσει ενά ευσεβές ποσό παραπάνω απλά και μόνο για να υποστηρίξει την ντόπια αγορά. Η αγορά να προσπαθήσει να βοηθήσει τον εαυτό της και εμείς θα ακολουθήσουμε προθύμως. 2) Αδυνατώ να πιστέψω ότι οι προμηθευτές είναι αυτοί που καθορίζουν τις τιμές και όχι οι μαγαζάτορες. Απόδειξη το γεγονός ότι υπάρχουν προιόντα με τις ίδιες και μερικές φορές χαμηλότερες τιμές από τον θείο Θωμά. Εύγε σε αυτούς που το τολμούν. Μην ρίχνουμε την ευθύνη συνέχεια στους άλλους (κλασικό ελληνικό σπόρ). 3) Αφού δεν μπορούν να συναγωνιστούν στις τιμές ας συναγωνιστούν στην εξυπηρέτηση και γενικά στις πελατιακές σχέσεις. Ευτυχώς εδώ υπάρχουν αρκετά παραδείγματα πρός μίμηση αλλά και πρός αποφυγή. Τα 45 ευρώ που αναφερθήκαν είναι μικρή διαφορά. Πέρυσι αποφάσισα να αγοράσω μια ESP MII. Τιμή από διάφορα καταστήματα της αγοράς των Αθηνών, 2100 ευρώ. Τιμή από Thomann, 1876 ευρώ μετά από μια μικρή έκπτωση στο αρχικό ποσό λόγω πληρωμής με τραπεζικό έμβασμα. Η επιλογή είναι νομίζω προφανής.

Ακούστε λοιπόν και την άποψη ενός ανθρώπου που τελείωσε το πανεπιστήμιο Πειραιά το 2004, πήρε master από εκεί και κάνει διδακτορικό τώρα (τμήμα Πληροφορικής). Υπάρχουν τρία είδη καθηγητών. 1) Οι τρελαμένες ιδιοφυίες που βρίσκονται στον κόσμο τους, 2)τα καλομαθημένα ψώνια που τους τάιζαν οι γωνείς τους μέχρι τα 40 και τους πλήρωναν όλα εκείνα τα ελιτιστικά πανεπιστήμια του εξωτερικού και 3)οι άνθρωποι που αγαπάν την επιστήμη και έκαναν ένα σωρό θυσίες για να τα καταφέρουν. Με τις δύο πρώτες κατηγορίες δεν πρόκειται ποτέ να βγάλετε άκρη, ειδικά με την δευτερη κατηγορία η οποία συγκεντρώνει συνήθως την πιο κατάπτυστη συμπεριφορά. Η τρίτη κατηγορία είναι η πιο ελπιδοφόρα αλλά παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Πρέπει να έχετε στο μυαλό σας όμως ότι σύμφωνα με το ελεεινό διδακτικό σύστημα των ελληνικών πανεπιστημίων, ένας ακαδημαικός (ειδικά οι νεότεροι) πρέπει να ασχολείται και με ένα σωρό άλλα άχρηστα πράγματα, για να μην ξεχάσω αυτό το αέναο κυνήγι αύξησης των σελίδων του βιογραφικού (συμμετοχή σε επιτροπές, συγγραφή βιβλίων, πρόεδροι συμβουλίων και οργανισμών κ.α.) Όλη αυτή η ιστορία αποστασιοποιεί τον καθηγητή από τους μαθητές του, την διδασκαλία (η οποία μετατρέπεται σε αγγαρεία) και το κυριότερο, νεκρώνει την έρευνα (α ρε Ψαροκώσταινα). Λύσεις; Απολύτως καμία, όσο κανείς (και το τονίζω κανείς) από τους εμπλεκόμενους δεν έχει όρεξη να ασχοληθεί. Έδω κάποιες επιτηρήσεις ήταν να κάνω σε μαθήματα μιάς συγκεκριμένης μέρας, αναβλήθηκαν οι εξετάσεις για την μέρα αυτή, δεν με είχε ειδοποιήσει κανείς, είχα ζητήσει άδεια από την δουλειά μου (άνευ αποδοχών μάλιστα), διαμαρτύρομαι για το αυτονόητο και μου την λένε και από πάνω. Τέτοιο παραλογισμό ούτε στον στρατό δεν έχω δεί. Γι'αυτό υπομονή και επιμονή. Αν είστε λίγο επιμελείς όλα θα πάνε καλά. Και να σας πώ και κάτι, εγώ σταμάτησα να παρακολουθώ μαθήματα μη-επιλογής από το τρίτο εξάμηνο. Ήταν παντελώς περιττό.

Το ότι κάποιοι όντως βρίσκουν διαφορές μετάξύ τέτοιων απίστευτων λεπτομερειών, είναι ένα θέμα πρός συζήτηση. Αναμφισβήτητα κάποια πράγματα αλλάζουν τον ήχο (ναι, ακόμα και ένας πυκνωτής). Το θέμα είναι κατά πόσο τον αλλάζουν ώστε να γίνεται αντιληπτό από έναν φυσιολογικό άνθρωπο (όχι από εκείνους που μυρίζουν την κλανιά σου και σου λένε τι έφαγες πρίν δυό μέρες) και κατά πόσο βελτιώνεται ο ήχος (καθαρά υποκειμενικό). Καλό είναι κανείς να ψάχνεται με τις λεπτομέρειες, αλλά μέχρι ένα βαθμό γιατί στο τέλος θα πρέπει να πιάσει και μια κιθάρα και να παίξει. Μην το πάμε στα άκρα όμως της απόλυτης αδιαφορίας για τα χαρακτηριστικά του εξοπλισμού. Λεφτά από το πορτοφόλι μας είναι αυτά. Αν κάποιος είναι ζάμπλουτος, μεγιά του με χαρά του ας κάνει ότι θέλει και ας μην τα ψάχνει αυτά. Δεν μπορώ να καταλάβω τι δεν καταλαβαίνεις. Καλύτερη κιθάρα=καλύτεροι μαγνήτες=καλύτερο palm muting (από πλευράς ήχου). Το χέρι μου έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Μην μου πείς ότι δεν σου έχει τύχει ποτέ να δοκιμάσεις δύο κιθάρες την μια μετά την άλλη και να μην βρείς διαφορές. Που το περίεργο. Το ίδιο είναι ένα Yugo 45 το ίδιο είναι μια Bentley? Ναί λοιπόν η τιμή λιανικής παίζει ρόλο αλλιώς όλοι αυτοί που λένε "ότι πληρώνεις παίρνεις" είναι μα..κες.

Οφείλω να ομολογήσω ότι και εγώ μερικές φορές το αναρωτιέμαι αυτό όταν διαβάζω κάποιες συζητήσεις. Υπάρχουν και οι υπερβολές. Αλλά να στο θέσω λίγο διαφορετικά. Έστω ότι έχεις ένα Χ ποσό για αγορά ενισχυτή ή οτιδήποτε άλλο μουσικού εξοπλισμού και έστω ότι σε αυτά τα χρήματα πάνω κάτω έχεις ένα πλήθος από επιλογές. Δεν θα θές η τελική σου επιλογή να είναι η καλύτερη δυνατή; Δεν θα ψάξεις στο internet για reviews, δεν θα αγοράσεις μουσικά περιοδικά για να διαβάσεις απόψεις, δεν θα συζητήσεις με άλλους που μπορούν να έχουν άποψη επί του θέματος και στο τέλος δεν θα επιλέξεις αυτό που συνδυάζει πλήθος χαρακτηριστικών, καλή τιμή και ποιότητα στον ήχο; Δεν θα ξεχάσω την ικανοποίηση που μου έδωσε ο ήχος του palm muting σε μια καλύτερη κιθάρα από αυτήν που είχα όταν πρίν χρόνια μπήκα στην μουσική. Σίγουρα δεν έγινα καλύτερος αλλά ακουγόταν τόσο κά..λα. Η αίσθηση αυτή ακόμα και σήμερα είναι ικανή να με κάνει να ψάχνω στις λεπτομέριες. Είναι και αυτό μέρος του 'ταξιδιού'. Υ.Γ. Ζητώ και εγώ συγνώμη από τον ΖΙΚΟ που οδηγήσαμε την συζήτηση αλλού.

Μα συγνώμη, όλες αυτές οι συζητήσεις επί συζητήσεων για μουσικό εξοπλισμό, όλες αυτές οι οδυνηρές οικονομίες που οι περισσότεροι κάνουμε για να αγοράσουμε το Χ των ονείρων μας (όπου Χ κιθάρα, ενισχυτής, πεταλιέρα κ.α.), όλες αυτές οι ώρες διαβάζοντας reviews στο internet, όλες αυτές οι επισκέψεις στα καταστήματα παίζοντας με την υπομονή των πωλητών κάνοντας ερωτήσεις κ.α. γίνονται για να παίζεις καλύτερα; Δηλαδή εσύ είσαι της λογικής δεν γα...έται ο εξοπλισμός, τι με νοιάζουν τα χαρακτηριστικά αφού δεν θα με κάνουν να παίζω καλύτερα; Το θέμα δεν είναι να σε κάνουν να παίζεις καλύτερα (αν υπήρχε κάποιο τέτοιο μαγικό μηχάνημα θα το είχαμε όλοι), αλλά ότι ακούγονται καλύτερα (υποκειμενικά βέβαια). Δεν μπορώ να καταλάβω πως λές κάτι τέτοιο δεδομένου ότι το noiz είναι γεμάτο από συζητήσεις ακόμα και για την πιο μικρή λεπτομέρεια ενός μηχανήματος/εργαλείου.

Καλό μου φαίνεται, σίγουρα θα μπεί στην λίστα υποψηφίων, αλλά προτιμώ σκέτη κεφαλή. Άσε που διαβάζοντας λίγο για τα mods που κάνει ο τύπος στους εν λόγο ενισχυτές, δεν σου κρύβω ότι ενθουσιάστηκα. Power scaling, Dual 'Bias' Switch, Ultra Linear Switch, Preamp Gain Switch, αλλάγή μετασχηματιστή εξόδου κ.α. μου ακούγονται αρκούντως δελεαστικά.

Φίλε ZIKO, μια ερώτηση. Επειδή τσέκαρα τον ενισχυτή σου στην σελίδα των rat amplifiers (τους οποίους δεν γνώριζα) και βρήκα το όλο concept εξαιρετικά ενδιαφέρον και επειδή διάβασα στο ebay store ότι δεν στέλνει οπουδήποτε παρά μόνο σε συγκεκριμένες χώρες, εσύ πως τον πήρες; Στέλνει και Ελλάδα; Ενδιαφέρομαι για έναν μικρό λαμπάτο ενισχυτή με fx loop και επειδή δεν υπάρχουν και πολλοί στην αγορά, ένας modified είναι μια πολύ καλή λύση. Για πες λοιπόν, τι ακριβώς έκανες;

Ρε παιδιά, μια ερώτηση. Που μπορώ να βρώ στην Αθήνα ενισχυτές Krank; Ποιό κατάστημα τους έχει; (δύο ερωτήσεις για την ακρίβεια)

Και για να έχουμε καλό 'ρώτημα, πόσοι σου έχουν απαντήσει στο σύνολο; Έτσι από περιέργεια.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι για ρακ αν εξαιρέσεις κάποιους προενισχυτές σε μορφή πεταλιού. Τώρα τι κερδίζεις, η απάντηση είναι σχετική και εξαρτάται τι θές. Σίγουρα ένα τέτοιο σχήμα είναι πιο ευέλικτο και σου δίνει την δυνατότητα να εξερευνήσεις περισσότερο τον ήχο, αφού μπορείς να χρησιμοποιήσεις διάφορους προενισχυτές. Έχει και το επιπλέον πλεονέκτημα του stereo ήχου. Επιπλέον, τις περισσότερες φορές είναι καλής κατασκευής. Εμένα προσωπικά το συγκεκριμένο σχήμα με εξυπηρετεί για δύο λόγους. 1) Γλυτώνω χώρο (έχω μια θέση στην βιβλιοθήκη μου που είναι ότι πρέπει), 2)δεν χρειάζεται να κουβαλάω μαζί μου μια κεφαλή 20+ κιλών στο studio οταν έχω πρόβα αφού μπορώ να συνδέσω τον προενισχυτή (αρκετά ελαφρύτερος) κατευθείαν στο fx loop της εκάστωτε κεφαλής και να διατηρώ σε μεγάλο βαθμό τον 'ήχο μου'. Άσε που έχουν μια ..πως να το πώ... επαγγελματική αισθητική. Τέλος, αν το ψάξεις λίγο και με λίγη τύχη, μπορεί να σου βγεί και πιο οικονομικό από μια κεφαλή.

Είναι δυνατόν να στοιχίζει η καμπίνα κάτω από 186 ευρώ. Εγώ δύο ηχεία αγόρασα (celestion βέβαια) και μου στοιχισαν 206 ευρώ. Δεν μπορεί κάποιο λάθος έχει γίνει. Νομίζω ότι είναι λίγο υπερβολή να πάρεις μια 4x12 καμπίνα για ένα 5 watt ενισχυτή. Τώρα βέβαια με τα λεφτά της συγκεκριμένης καμπίνας ούτε 1x12 δεν παίρνεις. Μήπως θα ήταν καλυτερο να προσανατολιστείς σε κάτι πιο ποιοτικό και πιο μαζεμένο, 2x12 π.χ.?

Κάθε σύστημα ενίσχυσης στο σύνολό του αποτελείται από δύο διακριτά κομμάτια, τον προενισχυτή και τον ενισχυτή. Ο προενισχυτής ενισχύει το σήμα σε volt και είναι υπεύθυνος για το μεγαλύτερο ποσοστό της διαμόρφωσης του τελικού ήχου. Εκεί υπάρχουν και τα ρυθμιστικά eq (tremble, mid, bass συνηθέστερα). Εκεί γεννάται και το μεγαλύτερο ποσοστό της παραμόρφωσης υπεροδηγώντας το κύκλωμα ενίσχυσης. Εκεί είναι που βρίσκεις τις γνωστές 12ΑΧ7 (ή ECC83) λυχνίες. Ο ενισχυτής ή καλύτερα τελικός ενισχυτής, ενισχύει το σήμα της εξόδου του προενισχυτή σε ampere. Εκεί βρίσκεις τα ρυθμιστικά presence αν πρόκειται για λαμπάτο ενισχυτή. Θα μπορούσαμε να το αναλύσουμε και άλλο αλλά καλύτερα θα ήταν να το googlαρεις. Στην ουσία λοιπόν όταν μιλάμε για ενισχυτή κιθάρας μιλάμε για το ζεύγος προενισχυτή/ενισχυτή. (Αν έχω κάνει κάποιο λάθος στα προηγούμενα διορθώστε ελεύθερα, δεν είμαι τεχνικός)

Λοιπόν για να γίνει ευκολότερη η συζήτηση θα αναλύσω λίγο τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των υποψηφίων όπως τα βλέπω εγώ. 1) MARSHALL EL84 20/20 Νέα καλύτερη τιμή από thomann, watt αρκετά για σπίτι και για κανά gig παίζεται, λίγα χαρακτηριστικά, δεν έχω διαβάσει καλές κριτικές περι αξιοπιστίας, 1U (προτιμώ compact μέγεθος). 2) MESA BOOGIE 20/20 Η τιμή του προσιτή μόνο μεταχειρισμένος, watt αρκετά για σπίτι και για κανά gig παίζεται, είναι mesa άρα και ποιοτικός, 1U. 3) ENGL E 840/50 Σχετικά προσιτή τιμή αλλά..., καλές κριτικές, καλά χαρακτηριστικά, αρκετά watt, 2U. 4) FRYETTE G2502S Σύμφωνα με ότι έχω διαβάσει ίσως ο καλύτερος όλων, άφθονα χαρακτηριστικά, ο ορισμός της ποιότητας, στοιχίζει όσο δύο MARSHALL EL84 20/20, 2U. 5) CARVIN TS100 Λιτός, καλές κριτικές, φαίνεται ποιοτικός, αρκετά watt, πολύ καλή τιμή, διαθέσιμος μόνο από Αμερική πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον θα έχει μεγάλο κόστος αποστολής, 2U. 6) VHT 2/50/2 Άριστος ενισχυτής από κάθε άποψη, προσιτός μόνο μεταχειρισμένος και πάλι ακριβός (ακριβότερος και από τον ENGL καινούργιο), 2U.

Είμαι μεταξύ δύο, του ENGL e530 και του Randall RM4.

Αδέρφια και συναγωνιστές, ζητώ την βοήθειά σας. Θέλω να αγοράσω ένα τελικό ενισχυτή μέσα από τις εξής επιλογές: 1) MARSHALL EL84 20/20 2) MESA BOOGIE 20/20 3) ENGL E 840/50 4) FRYETTE G2502S 5) CARVIN TS100 6) VHT 2/50/2 Πείτε μου γνώμες γιατί ο εγκέφαλός μου θα ανατιναχθεί από τον ορυμαγδό σκέψεων του στύλ "..αυτός έχει αυτό, ναί αλλά αυτός έχει εκείνο.." Λίγο brainstorming μήπως και ξελασπώσω.

Έχω ακούσει πολύ καλά σχόλια για την σειρά VHT. Γνωρίζεις μήπως που μπορώ να τον βρώ, Αθήνα ή on-line, και πόσο κοστίζει; Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα λύση. Όσον αφορά τα προιόντα της Fractal, είναι γεγονός ότι είναι πρώτης κατηγορίας και σε επίπεδο προσομοίωσης προενισχυτών και καμπινών και σε επίπεδο εφέ. Αν και άνθρωπος της τεχνολογίας, έχω μια προτίμηση στα αναλογικά συστήματα (αχ αυτές οι λυχνίες). Πάντως ένα είναι σίγουρο. Θα έρθει κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον όπου η ποιότητα των ψηφιακών εργαλείων, software και hardware, θα είναι τόσο αξιόλογη που σε συνδυασμό με τα πολλά πλεονεκτήματα που ήδη παρουσιάζουν, θα γίνουν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση και ο λαμπάτος 100ρης ενισχυτής θα μοιάζει σαν ανάμνηση από το παρελθόν, όπως περίπου οι δίσκοι βινυλίου σήμερα.

Τελικά υπάρχουν πιο πολλές λύσεις απ' ότι προβλήματα. Επειδή βρίσκομαι και εγώ σε αναζήτηση αγοράς ενισχυτή ο οποίος θα παίζει κατα κόρων σε σπίτι αλλά ταυτόχρονα θέλω να μπορώ κάθε φορά που πηγαίνω σε ένα studio για πρόβα να έχω τον 'ήχο μου' χωρίς να καταναλώνω ενα μέρος του διαθέσιμου χρόνου για ψάξιμο στον εκάστωτε ενισχυτή κατέληξα στην εξής λύση. Αγορά ενός προενισχυτή, τον ENGL e530 βλεφαριάζω, από τον οποίο θα πηγάζει ο 'ήχος μου' και ο οποίος θα συνδέεται στο fx loop του ενισχυτή στο studio. Αυτό λύνει σε κάποιο βαθμό το πρόβλημα του studio (άσε που δεν χρειάζεται να κουβαλάς τα 20+ κιλά της κεφαλής). Δεν λύνει το πρόβλημα του σπιτιού όμως. Ώς υποψήφιες λύσεις για ενίσχυση έχω τις εξής: 1) Τελικός κιθαριστικός ενισχυτής σε λίγα watt όπως ο Mesa Boogie 20/20 (λιγότερα watt ευκολότερη χρήση στο σπίτι,οι επιλογές της αγοράς είναι ακριβές), 2) Τελικός κιθαριστικός ενισχυτής σε πιο πολλά watt όπως ο Carvin TS100 (περισσότερα watt για χρήση σε κανά gig, δυσκολία χρήσης σε σπίτι, κόστος, πιθανώς υποχρεωτική αγορά attenuator, επιπλέον κόστος) 3) Τελικός hi-fi ενισχυτής γύρω στα 100 Watt (παρόλο τα Watt, όντας hi-fi έχει εξ ορισμού ευκολότερη χρήση σε σπίτι, σύμφωνα με μερικούς τους λείπει η 'ψυχή') 4) Λαμπάτη κεφαλή και χρήση του fx loop (χρήση και ως back up, είναι θέμα η επιλογή των watt, κόστος, πιθανώς υποχρεωτική αγορά attenuator, επιπλέον κόστος) 5) Υβριδική κεφαλή και χρήση του fx loop και χρήση του solid state ενισχυτή (μικρότερο κόστος σε σχέση με το 4), λείπει η χροιά των λυχνιών) Μετά από διάβασμα, κόντρα διάβασμα και λίγο διάβασμα ακόμη, πιο πολύ μπερδεμένος είμαι παρά οτιδήποτε άλλο. Εσείς πώς έχετε λύσει παρόμοια προβλήματα βρέ παίδες; Τι λέτε για τα προηγούμενα; Όσον αφορά το modelling, επειδή είμαι επαγγελματίας προγραμματιστής και έχω ασχοληθεί στο παρελθόν με την επεξεργασία ήχου, πρέπει να σας πώ ότι παρόλο την εμφανή στα αυτιά μας βελτίωση των συστημάτων modelling, o σχεδιασμός τους συνεχίζεται να βασίζεται στην προσέγγιση και όχι στην προσομοίωση. Πάντα μα πάντα κάτι χάνεται στην πορεία. Απλά όσο η τεχνολογία βελτιώνεται, τόσο πλησιάζει το όριο εκείνο που τα αυτιά μας δεν αντιλαμβάνονται την διαφορά.

Σίγουρα. Δεν είναι ένα ποσό που το δίνεις για πλάκα. Αλλά αν αναλογιστείς ότι με ένα τέτοιο ποσό μπορείς στην ουσία να ανανεώσεις τον ήχο σου σε τέτοιο βαθμό που είναι σαν να αγόρασες καινούργιο ενισχυτή, τότε μάλλον αξίζει. Στην ουσία είναι πιο οικονομικό μακροπρόθεσμα. (Πόσο θα ήθελα το επώνυμό μου να ήταν Rockfeller. $$$$$$$$$$)