Πίνακας συμμετοχής

Mega Amp review (part 1) Κατά την διάρκεια της καραντίνας εξ' αιτίας του covid19, ο χρόνος περίσσευε κι έτσι είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω αυτό που εδώ και μήνες σκεπτόμουν! Ενα review με όσο το δυνατόν περισσότερους ενισχυτές κιθάρας και κάποιες εικονικές κιθάρες που θ' ακούγονταν μέσω αυτών. Το 1ο μέρος είναι λοιπόν έτοιμο και παρουσιάζεται εδώ, με πρωταγωνιστή την Gibson Les Paul Standard! Η έμφαση εδώ έχει δωθεί στα καθαρά -πως αλλιώς- και όλοι οι ενισχυτές έχουν τα tone controls στο κέντρο, όπως επίσης τα volume και tone controls της κιθάρας είναι full open. Το μικρόφωνο που χρησιμοποιήθηκε είναι ένα SHURE sm57, τοποθετημένο off center δύο εκατοστά από την γρίλλια του ενισχυτή. Ανοίξτε ηχεία και monitors, φορέστε τα ακουστικά σας και κάνετε μια 1η ακρόαση. Φυσικά μια ακρόαση δεν φτάνει και θα παρατηρήσετε ότι σιγά σιγά ακούγοντας προσεκτικά, ο ενισχυτής είναι καθοριστικό στοιχείο του ήχου μας, τόσο όσο και η επιλογή της κιθάρας. Με χαρά περιμένω ν' ακούσω σχόλια και φυσικά θα επανέλθω με παρατηρήσεις, προτιμήσεις κλπ.

τον τελευταίο καιρό ως γνωστόν βρίσκομαι σε στάδιο πειραματισμών... μια από τις προκλήσεις για μένα είναι και η δημιουργία ικανοποιητικών (ει δυνατόν ποιοτικότερων) pseudo stereo tracks από μονοφωνικές πηγές... γενικά ο κυριότερος τρόπος να επιχειρήσει κάποιος κάτι τέτοιο, είναι να χρησιμοποιήσει το λεγόμενο Haas effect... αυτό στηρίζεται στην (σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο) τεχνητή χρονική καθυστέρηση μερικών miliseconds ενός από τα δύο κανάλια (αριστερό και δεξί) που φτιάχνονται από κόπιες του αρχικού mono... ουσιαστικά το εφέ, εκμεταλλεύεται την εγγενή ικανότητα μας να διακρίνουμε μέσω αυτής της καθυστέρησης την κατεύθυνση από την οποία φτάνει στα αυτιά μας ο κάθε ήχος, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση στερεοφωνικού αποτελέσματος στον εγκέφαλό μας... από τις δυσκολότερες περιπτώσεις σαν αρχική πηγή, είναι η ακουστική κιθάρα (ειδικά όταν δεν είναι μέρος ενός "πολυφωνικού" μουσικού έργου και βρίσκεται μόνη σε μια υποτιθέμενη σκηνή)... έτσι στην δική μου προσπάθεια πάω ένα βήμα παραπέρα από το haas και χρησιμοποιώ 3 tracks (το αρχικό mono και δύο παράγωγά του) και παίζω συνδυαστικά με τις φάσεις τους, EQ και μια εξομοίωση φυσικού χώρου, με προαπαιτούμενο το να κρατηθεί και η συμβατότητα στην μονοφωνική αναπαραγωγή πράγμα που δυσκολεύει την ευελιξία στις τεχνικές επιλογές, μια και είναι πολύ εύκολο να ξεφύγεις φασικά προσφέροντας γόνιμο έδαφος σε ανεπιθύμητα αισθητικά artifacts... πάντως τα διαφορετικά αποτελέσματα που προκύπτουν κατά την επεξεργασία είναι πολλά και ενδιαφέροντα... επειδή όμως κάποια στιγμή πρέπει και να κοιμηθώ, υποκειμενικά καθαρά προς το παρόν σταματώ στο κάτωθι... έτσι κι αλλιώς αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο να καταλήξω, είναι η μεθοδολογία... ευχαριστώ για την υπομονή σας... αρχικό mono: https://app.box.com/s/lg2d0i366hsx4jq298aaok9mdjyu3x6z pseudo stereo: https://app.box.com/s/9ej5g1srya2arofbegiurorlm167kcsl ΥΓ. ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μας Γιώργο (gskar) που μου έκανε την τιμή να μου προσφέρει γι αυτό τον σκοπό το αρχικό mono track από το υπέροχο κομμάτι Τhe colours of spring που μοιράστηκε πρόσφατα μαζί μας...

Κωσταντίνοι, Κώστηδες, Κωστάκηδες, Κωσταντίνες, Ελενίτσες, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. Σιαχάμη, cos, panorios, να σας χαιρόμαστε βρε! Αν ξέχασα κάποιον ή κάποιαν ας με συγχωρήσει, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους σας.

Μόλις το παρέλαβα το εργαλείο και είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Θα γράψω κάποιες πρώτες εντυπώσεις μετά από καμιά ώρα χρήσης, και θα ακουλουθήσει αναλυτική παρουσίαση, με περαιτέρω ηχητικές δοκιμές, εν ευθέτω χρόνω... Πρώτες εντυπώσεις: Πάντα ήθελα μια 245. Την είχε (και την έχει ακόμα) στην κατάλληλη τιμή ο Θωμάς (499 ευρώ). Ήρθε στην κούτα χωρίς θήκη. Ήταν πολύ πιο ελαφριά απ' όσο περίμενα, καθώς κάτι είχα διαβάσει για άνω των 4άρων κιλών. Στο βάρος είναι πιο ελαφριά από epiphone les paul standard, και λίγο πιο βαριά από vintage v100. Από εμφάνιση την θεωρώ πανέμορφη, αν και θα μπορούσαν να ήταν πιο ομοιογενή τα τρία φύλλα ξύλου στο σώμα της. Δεν έχει σχεδόν κανένα ψεγάδι πάνω της. Το μανίκι θυμίζει πολύ gibson 50s και vintage v100. Ίσως είναι ένα κλίκ πιο παχύ. Πολύ άνετο, όχι πολύ μακριά από την άνεση και ταχύτητα που προσφέρει η custom 24. Tα τάστα είναι medium jumbo, λίγο πιο ψηλά από εκεί να της custom 24. Θέλουν λίγο παίξιμο να λειανθούν ώστε να έχουν smooth αίσθηση (δεν βοηθούν και οι χορδές πιθανόν). Για bends είναι πολύ άνετη, πάντως, όπως και η πρόσβαση στο 22ο τάστο είναι υποδειγματική. Γενικότερα, θυμίζει les paul, όχι prs. Και στον ήχο είναι κάπου στη μέση. Αρκετά hot μαγνήτες. Αρκετά πιο hot και ψωμομένη αίσθηση σε σχέση με την custom 24. Πιο φλατ και παχύς ήχος. Ατελείωτο σαστέην. Και φυσικά, με το ρίξιμο του volume, καθαρίζει ανέλπιστα καλά. Επίσης, η διαφορετική θέση που έχει στα χειριστήρια είναι αρκετά βολική. Μπορώ να κάνω άνετα swell με τον bridge μαγνήτη! Ιδανική για μπλουζ, ροκ, heavy metal. Στα καθαρά είναι ΟΚ. Τα κλειδιά είναι ποιοτικότατα. Η γέφυρα είναι αρκετά βολική στην χρήση. Περιττό να πω ότι η κιθάρα ήθελε μόνο στo truss rod ρύθμιση. Όλα τα υπόλοιπα (action, intonation, pickups height) ήταν εκεί που έπρεπε. Σούπερ. Κάποια πρώτα κλιπ ήχου (ΗΤ1R με emulated output στην κάρτα, και λίγο reverb από το daw): Σε καθαρό κανάλι HT1 245HT1CLEAN.mp3 Σε καθαρό κανάλι HT1 και ocd να μπουστάρει ελαφρώς 245HT1CLEANBOOST.mp3 Σε καθαρό κανάλι HT1 και ocd στη μέση 245HT1OCDHALF.mp3 Σε καθαρό κανάλι HT1 και ocd τέρμα, με ts9 να μπουστάρει 245HT1OCDFULL+BOOST.mp3 Σε βρώμικο κανάλι HT1 και ts9 να μπουστάρει 245HT1DIRTYCHANNELFULL+BOOST.mp3 Σε βρώμικο κανάλι HT1 και ts9 να μπουστάρει, και καθάρισμα ήχου με το volume. 245HT1OCDFULL+BOOST VOLUME DROP.mp3 Και λίγο φωτογραφικό υλικό:

Mε humbuckers θα τον προτιμουσες αν ο καθαρός ήχος είναι το ζητούμενο . Γενικά έχει τεράστια σημασία ο μαγνήτης για το ταίριασμα με τον σωστό ενισχυτή,δεν πάνε όλες οι κιθάρες με όλους τους ενισχυτές το ίδιο καλά.. Προσωπικά βρήκα τον ήχο του Deluxe τραγικό πάντως... σαν να... πέθανε ο ήχος ξαφνικά .. Αυτό δείχνει πόσο διαφορετικά γούστα έχουμε όλοι μας τελικά... Εμένα μου άρεσε με βάση αυτό που άκουσα ,κατά σειρά προτίμησης ο Twin,όλοι οι Rivera και ο ταπεινός Peavey Classic 30 που εξακολουθεί να είναι killer ενισχυτακι (είναι btw και ο καλύτερος ενισχυτής για ήχο Χιώτη στο μπουζούκι που υπάρχει ) κΣερω όμως ότι με humbuckers ο Electradyne τους ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ όλους με σωστή ρύθμιση στα καθαρά (και ένα EV μεγάφωνο)

Οι εξηγήσεις μου για την κατεύθυνση, είναι οι εξής: Ερασιτεχνική - Για την πλάκα μας. Πρόβες, μπύρες και μπορεί να παίξουμε live μια στις τόσες, (ή και ποτέ) ακόμα και αφιλοκερδώς Ημι-Επαγγελματική - π.χ. μια cover band που παίζει live και 1-2 Σάββατα τον μήνα Επαγγελματική - Έχει δουλειές; Πόσο θα βγάζουμε; Απο αυτό ζω. Φιλόδοξη - Δημιουργούμε δικό μας υλικό και όπου μας βγάλει. Ακόμα και σε επάγγελμα. το Side Project μάλλον είναι πολύ ειδικό. Τα σκέφτηκα για να αποφευγονται διάφορες παρεξηγήσεις που γίνονται συχνά.

Με πρόλαβε ο SF. Με τον όρο εικονικές φυσικά εννοώ classic, industry standard instruments, όπως Gibson Les Paul, Fender Strat και Tele, Gibson L5 και μερικές ακόμα... και φυσικά επ' ουδενί virtual!!! Μακριά... SF έχεις δίκιο για τους Mesa Boogie! Τους αδικεί πολύ το mid control στη μέση, αλλά αν δεν ήταν έτσι θα είχαμε άλλα προβλήματα ότι μεροληπτώ υπέρ του ενός έναντι του άλλου! Γι' αυτούς που έχουν παίξει με πολλούς ενισχυτές όπως εσύ, ξέρουν πως ο Mesa μπορεί με κατάλληλο tone stacking να ακουστεί ή να πλησιάσει σε ένα 70 -80% τον ήχο του blackface, το αντίθετο όμως δεν γίνεται! Κι εκεί είναι που απόλαυσα και απολαμβάνω το versatility του Electradyne ή ακόμα και του μικρού Subway Blues!! O F50 από την άλλη, νομίζω ότι ήταν η απάντηση της Mesa Boogie στην Fender εκείνη την εποχή που παρουσιάστηκε και προσεγγίζει τον ήχο Fender πιό άμεσα, χωρίς να παίξεις πολύ με το eq. H Gibson Les Paul Standard είναι του 2007, chambered, με Burstbuckers Pro

Δοξα τω θεω... Εχω βαρεθει τα καγκουρορεβιους με τσιτα τα γκαζια...... Πολυ καλό review....αν και λογω της ιδιοτροπιας του tone stack των Boogie & του ποσο interactive ειναι τα controls μεταξυ τους ισως θα επρεπε να μην τα βαλεις στη μεση & σιγουρα ηθελε λιγο τσίμπημα το treble για να ερθει στο ιδιο eq με τους υπολοιπους γιατι δεν συμπεριφερονται οπως αυτα των αλλων ενισχυτων .. Καλα με το που μπηκε το transistor....ξενερωσε ο συμπας ολος

Μα... εικονικές κιθάρες φυσικά Δεν είναι δα και πολλές... Strat, Tele,LP,ES 335, Rickenbacker 360/330,Gretsch 6120/WF, Gibson L5. Και πολλές είπα

Το επίπεδο είναι σημαντικό, αλλά πιο σημαντικό είναι η κατεύθυνση και ο στόχος. Αναλόγως το επίπεδο που έχει κάποιος, δεν συνεπάγεται ότι έχει και ανάλογους στόχους. Άσε που το "επίπεδο" είναι και κάτι το υποκειμενικό. Άρα μπορεί να γίνουν παρεξηγήσεις. Οι στόχοι και οι κατεύθυνση είναι πιο μετρήσιμο και συνήθως είναι ανάλογα του επιπέδου. Το θεωρώ σημαντικότερο.

δροσερό σαν τον καιρό κι αφιερωμένο στους εορτάζοντες...

Το μανίκι είναι ένα σώμα με συγκεκριμένο και αμετάβλητο stiffness-to-weight ratio. Μπορείς να το αφήσεις και 5 χρόνια χωρίς χορδές και να είναι έτοιμο για χρήση άμεσα, με ένα εύλογο (και ανάλογο) διάστημα εγκλιματισμού.

Νομίζω τις νότες τις πιάνω. Αλλά κάτι παίζει με την διάρκεια της κάθε νότας και για αυτό δεν βγαίνει πολύ καλά ο ήχος. Επίσης όταν πάω πολύ ψηλά το στομάχι μου σφίγγει πάρα πολύ, σαν να ετοιμάζω τον εαυτό μου να φάει γροθιά. Είναι σωστό αυτό; Ο λαιμός μου είναι αρκετά χαλαρός πάντως. Επίσης για να τραγουδήσω έτσι όπως με ακούτε σε αυτό το κομμάτι τώρα, πρέπει να τράγουδάω τουλάχιστον για μια ώρα για να μαλακώσει ο λαιμός μου. Αλλιώς δεν τις πιάνω τις νότες με τίποτα (τις ψηλές νότες). Όταν προσπάθησα να τραγουδίσω το ίδιο κομμάτι πριν μια ώρα, ο λαιμός μου έσφιγγε τέρμα και δεν μπορούσα να το ελέγξω με τίποτα. 21 Μαΐ, 11.26 μ.μ..mp3

Makam, μπορώ να κάνω μια παρένθεση; Έχω τον Rivera fifty five twelve. Τον είχα χρόνια στο στουντιάκι μας. Φυσικά και μ' άρεσε και δεν τον αλλάζω επ' ουδενί. Τον έφερα πρόσφατα σπίτι και πρόσθεσα (για 1η φορά) και μια VHT καμπίνα (8 Ωμ). Το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό. Γέμισε σε όλες τις συχνότητες.

Και που να ειχε και Jazz chorus στο review Για τετοια κωλομεγλυφατα θεματα, οτι πρεπει θα ηταν.

Είχε απλά παρά πολλά μεσαία και κομμένα πρίμα (το tone stack των Boogie με όλα στη μέση ΔΕΝ είναι ουδέτερο όπως στους άλλους ενισχυτές μια και τα controls είναι interactive). Με τα πρίμα στις 2 η ώρα,τα μπάσα στις 10 και τα μεσαία στις 11 πλησιάζει τον κλασσικό bf scooped Fender ήχο . Βασικά ο... καλύτερος bf Fender ήχος είναι οποιοσδήποτε...Mesa με 6L6 και σωστή ρύθμιση

Μου άρεσαν περισσότερο Electradyne (κάπως ένρινος μου ακούστηκε βέβαια), chubster, subway blues. Λιγότερο ο Engl η ηχογράφηση του οποίου όμως φαίνεται αρπαγμένη. Οι Fender μου αρέσουν όλοι στον neck, αλλά όχι στον bridge. Είναι κι αυτά τα μεσαία που τους λείπουν ... Δεν είμαι και πολύ fan των Fender βέβαια.

Πολύ καλό! Το ρεφρέν του είναι εθιστικό, τα ριφ στις κιθάρες μου άρεσαν πολύ. Κρίμα που δεν συνεχίσατε, σίγουρα υπάρχει κοινό στην Ελλάδα που θα ήθελε να ακούσει αυτόν τον ήχο και το στυλ με Ελληνικό στίχο.

Σωστά φαντάζεσαι.

Σίγουρα τα μεγάφωνα παίζουν μεγάλο ρόλο και κατά τη διάρκεια του review είχαμε τη δυνατότητα να πειραματιστούμε λίγο με αλλαγή καμπινών και μεγαφώνων. Αλλαζε η χροιά αλλά ο χαρακτήρας του ενισχυτή παρέμενε... Μου αρέσει η παρατήρησή σου για τον τρανζιστοράτο και φαντάζομαι αναφέρεσαι στον Fender Deluxe 112 plus. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για το καλύτερο solid state που έχει βγάλει ποτέ η Fender!! Μακράν καλύτερο από όλα τα μετέπειτα, μη μιλήσω για τις τελευταίες digital υλοποιήσεις Τώρα για τους polytone και Henriksen, λόγω της κλειστής καμπίνας τους μοιάζουν λίγο με τον AER και φυσικά πάσχουν πολύ σε αίσθηση και fullness σε σχέση με τους λαμπάτους! Καλοί για κουβάλημα και πρακτικότητα, αλλά εως εκεί...

Εχεις απόλυτο δίκιο! Ο burstbucker pro είναι λες και φτιάχτηκε για Les Paul και ES 335! Ωραία πρίμα, μεστά μπάσα, πολύ 'μουσικός' μαγνήτης!

Ευχαριστώ πολύ. Μου αρέσουν αυτοί οι μαγνήτες, και δεν με απογοήτευσαν κι εδώ.

Εμένα ρε παιδιά όλοι μου άρεσαν. Μάκη ποια standard είναι (χρονιάς)? Ρωτάω για να δω αν είναι chambered. Επίσης, τι μαγνήτες φοράει? Θα επανέλθω.

Πιστεύω ότι δε χρειάζεται και τόσο. Γιατί συνήθως περιγράφονται σε μία αγγελία τα διαθέσιμα ή ζητούμενα προσόντα. Ή επίσης αποκρύπτονται. Δεν είναι λίγες φορές που δοκιμάζεις με κάποιον ντράμερ π.χ. που ισχυρίζεται ότι μελετάει τζαζ, και δεν ξέρει να κρατήσει 4/4 σε τέμπο 90. Κάτι τέτοιο θα ήταν χρήσιμο σε αυτές τις πλατφόρμες που πληρώνεις μουσικούς για να σου παίξουν ένα κομμάτι που θέλεις. Από την άλλη είναι λίγο ασαφή τα όρια ίσως, γιατί θα πρέπει να τα προσδιορίζει και ο εκάστοτε μουσικός. Π.χ. τί διαφορά έχει ένα side project από μια ερασιτεχνική φάση ή ένας μουσικός μπορεί να είναι έμπειρος, αλλά μπορεί να μην είναι προχωρημένος (δεξιοτέχνης shredder)

Συμφωνω με τον gk.Εγω πχ μπορει να θεωρουμαι προχωρημενος-εμπειρος απο εμενα (αλλα και απο αλλους) αλλα πχ αν μου δωσει ενας μαεστρος τις παρτιτουρες γαι να παιξουμε επαγγελματικά την Παρασκευη και μου πει την Δευτερα ελα ετοιμος για προβα, δεν μπορω να το κανω.

Έχω την ίδια κιθάρα. Το έχω ξεβιδώσει και ξαναβιδώσει πάρα πολλές φορές. Δεν έχει πάθει τίποτα. Ένα απλό tip είναι όταν το ξεβιδώνεις και είναι οι χορδές πάνω, να βάζεις ένα καποτάστο κάπου στο μπράτσο για να παραμένουν οι χορδές μέσα στα αυλάκια του Nut και να μην πάνε όπου νά 'ναι.

Γενικως αποφευγω να ξεβιδωνω λαιμο διοτι μετα πρεπει να τον βαζω ακριβως στην θεση του (τρωει λιγο χρονο). Συν οτι με το βιδωνε ξεβιδωνε, εστω θεωρητικα, θα υπαρχει και φθορα στις τρυπες του ξυλου. Βρες λυση με το pickguard καλυτερα.

Καλορίζικη...! Να κάνω μια ερώτηση..; Αυτό το ""Στα καθαρά είναι ΟΚ"" που έγραψες Γιώργο, μήπως εάν κατέβαζες λίγο τους μαγνήτες διορθώνονταν; Το λέω αυτό γιατί στις φωτογραφίες μου φάνηκαν υπέρ του δέοντος ψηλά, πολύ κοντά στις χορδές.

Ενας αλλος τροπος ειναι να ξεβιδωνεις το pickguard και να το πας 1-2 εκατοστα πισω. Η σκομη και να κανεις μια μικρη εγκοπη ωστε να μπαινει εργαλειο χωρις να ξεβιδωνεις τιποτε.

Τουλαχιστον σε PC, το προβλημα πολλες φορες δεν ειναι στο Skype η σε οποιο προγραμμα, αλλα στις ρυθμισεις ηχου του PC οπου συνηθως εχει τσεκαρισμενο να κοβει το Background noise οταν χρησιμοποιει το μικροφωνο, οποτε αντιλαμβανεται οτι αλλο ηχο σαν θορυβο και τον κοβει. Αν το απενεργοποιησει κανεις λυνεται το θεμα, και δεν κοβει τον αλλο οταν παιζεις εσυ. Σε μενα αυτο ηταν στο Sound Manager του Dell Audio.

...καήκαμε.... Να τα μας !! Και για τους ήδη υπάρχοντες πελάτες, ένα 50αρικάκι !! https://www.arturia.com/products/analog-classics/ob-xa-v/overview

Ωραιο βιντεο...

Καλημέρα. Αυτό είναι το νέο μου fingerstyle κομμάτι. Ελπίζω να σας αρέσει.

Γεια σας μουσικάρες μου, επανέρχομαι με την τελική (μάλλον) version του track, με πολλές αλλαγές και διορθώσεις. Ερωτήματα λοιπόν, 3 μπάσα μαζί ωραία μιξαρισμένα, παίζει σαν λογική ή κάνω άκυρα? 2 μπότες μαζί? Πως κάνω sidechain comp μπότα και μπάσο στο reaper? Πόσα Hz hpass το μπάσο? Έχει δέσει καθόλου, wanna dance or not? MELO TECH 2.01.mp3