Πίνακας συμμετοχής

Αμερική στα 60's. Από τις πιο στυλάτες εποχές. Μέχρι και το cross processing film που είδα μου έτρεξαν τα σάλια.....μην μιλήσω για της κιθάρες.

Παρά πολύ όμορφο, ταξιδιάρικο

Με αφορμή αυτό θυμήθηκα μερικά ακόμα ιστορικά τραγούδια με κουδούνα: και φυσικά αυτό που τα άρχισε (?) όλα ακούω προτάσεις !

τραγουδάρες....

Stone Free - Jimi Hendrix

Φαίνεται πως έκαναν γενική καθαριότητα στη Gibson πρόσφατα και ξεσκονίζοντας τα συρτάρια τους ανακάλυψαν ξεχασμένα πλάνα του 1967 απο το Kalamazoo Factory και το ανέβασαν στο Youtube. Είναι μια χρονοκάψουλα που μας ταξιδεύει πίσω στις μέρες με μαόνι Ονδούρας και βραζιλιάνικου rosewood. Δείτε πως απο τότε οι Αμερικάνοι αν και κατασκεύαζαν στο χέρι, είχαν τυποποιήσει τη διαδικασία για μεγάλη κλίμακα.

Εγώ πάλι μιας και δεν μπορώ την όποια καθυστέρηση απο το DAW, βρήκα την υγειά μου γράφοντας κιθάρα με το Mooer Radar. Πεταλιέρα Boss ME-70 ή τα πεταλάκια μου σε σειρά, στο Radar και στην κάρτα ήχου. Άψογα! Για να συγκρίνω, αγόρασα το IR της Mesa Lonestar καμπίνας που έχω ήδη σε real form και έστειλα ταυτόχρονα απο τον ενισχυτή στην καμπίνα απο τη μία και στο Radar > κάρτα > Genelec απο την άλλη. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τα Genelec απο την Lonestar καμπίνα. Ήταν ο ίδιος ήχος! Αυτό ήταν αρκετό να με πείσει για την ποιότητα του modelling και το Radar κάνει εξαίρετα τη δουλειά του. Η μηχανή του φορτώνει έως 23 ms sample IR, υπεραρκετά για όποιο close miked sample εκτός ίσως και αν θες room ambience στα δείγματα, που για μένα δεν είναι ζητούμενο. Έχει τελικούς ενισχυτές με επιλογή λυχνιών και καμιά σαρανταριά καμπίνες και επιλογή μικροφώνων. Πόσες καμπίνες να χρειαστείς πια... Έχω συνηθίσει όλη μου τη ζωή με μια και καλή. Έχω ενθουσιαστεί που δεν χρειάζεται πλέον να στήνω μικρόφωνα!

Αν και το Mississippi Queen μου αρέσει πολύ περισσότερο μουσικά, το We're Not Gonna Take It έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου γιατί το παίζαμε με την μπάντα. Θυμάμαι μάλιστα σε ένα live, το cowbell ήταν στο hihat, και μάλιστα δεν είχε βιδώσει καλά, οπότε κάθε φορά που χτυπούσα έκανε κύκλους!

Τα errors που σου παρουσιάζονται λένε πως έδωσες λάθος κάποιο από τα στοιχεία. Πολύ πιθανόν να έχει να κάνει με το buffer του browser. Προσπάθησε να καθαρίσεις το ιστορικό στις Ρυθμίσεις. Όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα να επαναλάβω το πρόβλημα που σου παρουσιάστηκε. Αν θες ενημέρωσε με όταν σου ξανασυμβεί. Θα το ψάξω εν τω μεταξύ.

Και κάποια (αδιάφορα) στοιχεία. Με σύνδεση 24άρα (και router που ταβανώνει στα 14311 kBits/s στο download), έκανα 2 ώρες να κατέβει το update. Με πιο γρήγορη σύνδεση θα είναι πολύ λιγότερο. H εγκατάσταση πήρε κάνα 40 λεπτο . Κάνα 15 λεπτο ΌΛΑ τα updates. Δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα , και σήμερα που ασχολήθηκα πιο πολύ, μια χαρά δουλεύουν όλα χωρίς καμία απώλεια. Προς το παρόν η αναβάθμιση είναι LK's approved.

https://www.seymourduncan.com/resources/pickup/wiring-diagrams

Ολοι εσεις με τις υπερτακτοποιημενες πεταλιερες μου τη σπατε.

Zinky Velveteen 13w. Τα καλώδια των μαγνητών αν είναι μεταλλικά και ακουμπάνε μεταξύ τους μέσα στη κιθάρα, όταν αλλάζει η πολικότητα δε θα παίζουν, γι αυτό σε ρωτάω. Απλή, εύκολη και γρήγορη λύση σ αυτή τη περίπτωση είναι να τυλίξεις το ένα καλώδιο με χαρτοτεηπ. Νάσαι καλά.

Και εγώ το κοιτάω, το ξανακοιταω... αλλά τίποτα. Δύο μεροκάματα (και με how-to εγχειρίδιο) θέλει για το ξεστησεις, να το μεταφέρεις και να το ξαναστησεις για κάνα λαιβ

Seymour Duncan SH-1N και Seymour Duncan jazz SH-2 Ναι το ΄χω με τα κολλητήρια, με τους Καραγκιόζηδες δεν τα πάω πολύ καλά και επειδή κάθε φορά που τους συναντούσα στο χαζοκούτι κάτι περίεργο συνέβαινε με τις ορμόνες μου αποφάσισα πριν από πολλά χρόνια να το κάνω δώρο σε μια γειτόνισσα(όχι το κολλητήρι αλλά το χαζοκούτι). Η αλήθεια είναι πως τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν ξέρω αν της έκανα καλό τελικά πάντως σίγουρα αυτό βοήθησε πάρα πολύ εμένα στο να χρησιμοποιήσω το χρόνο μου πιο δημιουργικά και φυσικά να ασχοληθώ πολύ περισσότερο με την κιθάρα. Και να λοιπόν τώρα εδώ να ψάχνουμε το αουτ ο φεισ Ωραία φάση αρκεί να κάνουμε σωστά τη σύνδεση μην προκύψουν τίποτις Καραγκιοζλίκια Ευχαριστώ Ηλία! Υ.γ. Μια που σε πέτυχα, έναν μικρό supro που έχεις στα live ποιο μοντέλο είναι;

Ειναι ξεβολεμα....αλλα τι να κανείς ;α κατς να μαλώσεις ;

Κιθάρες: 1) Sterling by Music Man Cutlass CT50 (κουρδισμένη σε Eb) 2) Yamaha Revstar RS620 (κουρδισμένη συνήθως σε drop D) 3) Fender Vintera 50s Telecaster 4) Alhambra 4P 5) Μια φτηνή ακουστική Harley Benton που βρίσκεται σε σπίτι ξαδέλφου αυτή την στιγμή 6) Harley Benton JB μπάσο Τα 5 και 6 απλά υπάρχουν για ειδικές χρήσεις παρέας ή υποστηρικτικής ηχογράφησης. Κλασική δυστυχώς επίσης δεν πολυπαίζω λόγω χρόνου, αλλά η Alhambra είναι ωραίο οργανάκι. Οι πρώτες τρεις τώρα είναι καθεμία εξαιρετικά όργανα από κάθε άποψη.. μπορώ να πω παθαίνω πλάκα κάθε μέρα με την πάρτη τους. - Η Cutlass είναι η μοναδική S τύπου κιθάρα από όσες έχω παίξει, που σαν σχεδιασμό και εργονομία τη θεωρώ μία πραγματικά upgraded Strat, σαν ήχο πραγματική Strat, και σαν αίσθηση neck συνολικά το πιο όμορφο πράγμα που έχω πιάσει ποτέ. Σίγουρα η νούμερο 1 κιθάρα μου. - Η Yamaha είναι μία καλοσχεδιασμένη εναλλακτική πρόταση μεταξύ LP και SG, η οποία έχει ένα απέθαντο sustain, και σαν bonus το μαγικό dry switch που μπορεί να μετατρέψει έναν humbucker από κάπως φορτωμένο σε πιο open sounding (αφαιρώντας μπάσα). Με το όργανο αυτό μπορώ να έχω τόσο έναν λαμπρό ελαφρώς τσιμπημένο ήχο α λα Robben Ford (στο 1ο κανάλι του Marshall με απενεργοποιημένο το dry switch), όσο και έναν γκαζωμένο ήχο α λα Van Halen (στο 2ο κανάλι του Marshall με ενεργοποιημένο το switch). - Η Tele είναι απλώς μία true Tele, που ήταν και αυτό που ήθελα. Φαντάζομαι για κάποιους το παραδοσιακό radius μπορεί να είναι deal breaker, για μένα πάντως όχι. Το συνήθισα εύκολα από την πρώτη μέρα. Ενισχυτές: 1) Marshall 2525H Mini Silver Jubilee, συνδεδεμένος με Palmer 1x12 open back καμπίνα με ηχείο Celestion Greenback 2) Egnater Rebel 30 mark II, συνδεδεμένος με Palmer 1x12 open back καμπίνα με ηχείο Jensen P12N 3) Yamaha THR-10 Ο Yamaha είναι ένας πάρα πολύ καλοσχεδιασμένος desktop ενισχυτής που τον έχω σε άλλο χώρο, και οι άλλοι 2 οι βασικοί ενισχυτές μου που φαίνονται στη photo, τους οποίους τους χρησιμοποιώ σε ένα A/B rig ("poor man's Eric Johnson" η λογική του όλου σχεδιασμού)... ο μεν (2) στη ρύθμιση για 6V6 να παίζει μόνο καθαρά, ο δε (1) να παίζει τόσο στο pushed καθαρό κανάλι του για λίγο τσίμπημα, όσο και στο βρώμικό του για γκάζι. 3 gain stages συνολικά δηλ, και με το overdrive/boost πετάλι που αναφέρω παρακάτω τα 2 του Marshall γίνονται και hotter ακόμα κατά στιγμές... Με το πάτημα του A/B switcher μεταβαίνω άμεσα από τον ένα ενισχυτή στον άλλο, και με τις 7 διαφορετικές διαδρομές του WOBO ProgLooper μεταξύ και των 2 καναλιών του Marshall. Με λίγα λόγια για κάθε μετάβαση αρκεί μόνο ένα πάτημα, ενώ στην A/B αλλαγή των ενισχυτών υπάρχει και η ουρά του εκάστοτε delay να ακούγεται, κάνοντας το πέρασμα από τον ένα ήχο στον άλλο να γίνεται με φυσικό και ωραίο τρόπο (άλλος ένας λόγος για το χαρακτηρισμό "poor man's Eric Johnson" νωρίτερα). Πετάλια: - Lehle Little Lehle III A/B switcher Διαδρομή Α (καταλήγει στον Egnater): - Ernie Ball VP Jr. 250K volume (πάντα στο φουλ, εκτός από όταν χρησιμοποιείται για volume swells με συγκεκριμένα ambient delays) - Vertex Landau (Arion modded) Chorus (effects loop - υπέροχος αναλογικός ήχος) - TC Electronic Triple Flashback delay (always on εννοείται, και αυτό στο effects loop - το ένα είναι το βασικό μου delay για συγχορδίες με δάκτυλα κατά βάση, το δεύτερο ένα delay για volume swells, και το τρίτο ένα delay για The Edge τύπου πράγματα... όταν χρησιμοποιώ παραπάνω από ένα μαζί, γίνονται ωραία πράγματα, ενώ πού και πού παραλλάσσω το τρίτο σε ένα delay με σχεδόν άπειρες επαναλήψεις για να κάνω λούπες με drones και να τζαμάρω από πάνω.. σκεφτείτε τη λειτουργία hold που έχουν κάποια Boss, κάτι αντίστοιχο) Διαδρομή B (καταλήγει στον Marshall): - WOBO ProgLooper (προσφέρει δυνατότητα μετάβασης με το πάτημα ενός κουμπιού για 7 διαφορετικές διαδρομές για τον Marshall, τα 2 κανάλια του και τα εφέ της διαδρομής Β) - T. Jauernig Gristle King boost/overdrive (WOBO loop 1 - το πετάλι του κυρίου Greg Koch... το λάτρεψα από όταν το απέκτησα και σταδιακά έδιωξα όλα τα υπόλοιπα gain πετάλια της συλλογής μου για πάρτη του) - TC Electronic Polytune 3 buffer/tuner (WOBO loop 1 - απαραίτητο το πολύ καλό buffer του για το passive Octo Puss που ακολουθεί στη σειρά των εφέ) - Bigfoot Engineering Octo Puss octave (WOBO loop 1 - χωρίς knobs, πατάς και κάνεις γούστα τύπου Hendrix μια οκτάβα πιο πάνω) - Boss FV500H volume (σχεδόν πάντα στο φουλ, εκτός αν καμιά φορά θέλω να περιορίσω λίγο την όποια φασαρία) - ASound Equalization parametric eq (effects loop - always on πετάλι όποτε παίζω με τον Marshall... ανάλογα με την κιθάρα και τη λειτουργικότητα που θέλω να έχω, μπορώ να μετακινήσω το Mid Freq knob με το πόδι ενώ παίζω, ρυθμίζοντας έτσι την απόκριση των μεσαίων να συμβαδίζει ανάλογα με την κιθάρα και τη διάθεση της στιγμής... αυτό το κάνω έχοντας βάλει ένα μπιχλιμπίδι ονόματι Option Knob πάνω στο συγκεκριμένο knob του πεταλιού... πάρα πολύ χρήσιμο, το προτείνω ανεπιφύλακτα) - Fulltone Gold Deja 'Vibe (WOBO loop 3, effects loop ενισχυτή - θεϊκή Χεντριξίλα) - Danelectro Billionaire BK-1 Big Spender Spinning Speaker (WOBO loop 4, επίσης στο effects loop του ενισχυτή - μακράν το καλύτερο Leslie πετάλι που έχω ακούσει ποτέ.. είχα σκάσει τετραπλάσια κάποτε για ένα Neo Instruments Mini Vent, το οποίο όσο πιστό και να προσπαθούσε να είναι ηχητικά, έβγαζε ντιτζιταλιά η όλη φάση.. τούτο δω είναι ένας αναλογικός rotary speaker δαίμονας που μπορεί να σου προσφέρει και τεράστιο boost αν το θέλεις, και απορώ γιατί βγήκε εκτός κυκλοφορίας) - TC Electronic Flashback X4 (effects loop, και επίσης always on... κλασικό πετάλι, το μόνο που χρειάζεται είναι να πειραματιστεί κανείς μέχρι να βρει το TonePrint ή τον τύπο που του αρέσει, και μετά να καταλάβει και τι μπορεί να κάνει για να το αξιοποιήσει στο έπακρο... στο μεν Triple έχω ρυθμίσει τα presets σε quarter notes and dotted eighths για τα καθαρά delays, στο δε X4 σε quarter notes για τα μεσοβρώμικα και βρώμικα) - Ernie Ball VP Jr. 25K expression (effects loop - ρυθμίζει το εύρος των μεταβλητών στα presets του Flashback X4... στα 2 από τα 3 presets μεταβαίνω από πολύ μικρούς χρόνους με οριακά 1 επανάληψη, ψευδοreverb θα έλεγε κανείς, μέχρι κάπου 400 ms και 3-4 επαναλήψεις χοντρικά, στο 3ο ξεκινάει από lead delay με 3-4 επαναλήψεις και φτάνει σε λίγο μεγαλύτερους χρόνους και levels με ίδιες επαναλήψεις) Αυτά. Μετά από κάπου δύο χρόνια που αποφάσισα να κάνω την αλλαγή σε ένα A/B τύπου two-amp setup, αυτό επιτέλους υλοποιήθηκε.. κι αφού έβαλα όλα τα συμπράγκαλα σε ένα δωμάτιο στο οποίο είχε αργήσει αλλά έγινε η ανακαίνιση στα πατώματα που χρειαζόταν, πάτησα το κουμπί, και ευτυχώς όλα λειτουργούν όπως περίμενα. Happy times.

Κορεκτεντ. Καμμια ΚΑΝΟΝΙΚΗ κιθαρα (δηλ. FENDER ) δεν εχεις?

Μεγαλύτερη κούρμπα στην ταστιέρα (περισσότερο relief) σημαίνει μικρότερη απόσταση της χορδής απο το nut έως την γέφυρα από ότι ένα μπράτσο με μηδεν relief (= 0 κουρμπα). Αυτά ως προς την φυσική του θέματος. Μιλάμε για το μήκος της χορδής απο το nut εως την γέφυρα, όχι για το μηκος του μπράτσου (ίσιο, ελαφρά λυγισμένο ή πολύ λυγισμένο) απο το nut εως την γέφυρα. EDIT: αν θελεις να το κανεις ευκολα visualize φαντάσου μια ακραια κατάσταση οπου το μπράτσο έχει κουρμπα 90 μοιρες. Το μήκος της χορδης απο το nut εως την γεφυρα θα είναι παρα πολυ μικροτερότερο από οτι με το μπράτσο ίσιο, συνεπώς μικρότερο tension. Το οτι το action σε αυτή την περιπτωση θα ειναι 30 εκατοστά (λολ) δεν το αναιρεί (απλά προφανώς κανεις δεν θα μπορει να παιξει εκτός και αν ειναι εξωγήινος). Αλλά ακόμα και καθαρά εμπειρικά στα δικά μου τα χέρια κάνει μπαμ. Πριν απο χρόνια είχα πάει μια απο τις κιθάρες μου για αντικατάσταση τάστων, ο τεχνικός προφανώς μαζί με αυτό κάνει και setup. Την σέταρε με μηδενικό relief. Πάω σπίτι, παίζω, καμία σχεση, σαν να είχα να παιξω 1 χρόνο. Μετράω, ανακαλύπτω οτι ήταν 0 ή περίπου 0 (0.05mm ή κατι λιγότερο αντί για 0.15mm που προτιμώ), ρυθμίζω όπως για μένα θα επρεπε να ήταν και πάπαλα. Θα μου πεις σιγα την διαφορα, και όμως, για μένα ειναι η μέρα με την νύχτα. BTW, οι κιθάρες μου έχουν 6100 ατσάλινα τάστα (=κοιτας τις χορδές και σηκωνονται 2 τονα για την πλάκα), περισσότερο bends κάνω παρά οτιδήποτε άλλο οπότε οι συγκεκριμένες κιθάρες έχουν "μονταριστεί" και σεταριστεί με απόλυτη προτεραιότητα τα bends (ναι, όσο γελοιο και να φαίνεται αυτό). Συμφωνώ απόλυτα αλλά ασε με εμενα, όλοι ξέρουμε οτι όσο μικρότερο το scale (αποσταση nut-γεφυρας) τόσο μικρότερο το tension (και εμπειρικά ξερουμε τις διαφορες μεταξύ π.χ μιας LP και μιας Strat). Επίσης συμφωνω 100% και αυτο ειναι κάτι το οποίο πολλοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα θεωρώντας οτι το υπερβολικά χαμηλό action είναι πανάκεια (ενώ δεν είναι για πολλούς λόγους). Και με σόκαρε όταν προσφατα πήγα σε στουντιο φίλου και παραπονιόταν για το οτι δυσκολευόταν bends. Μιλαμε για Gibson LP, την πιάνω, παω να κάνω bend δεν μπορουσα (οταν πιανω κιθάρα άλλου, ρωτάω προκαταβολικά αν μου επιτρέπει να κανω bend για να μην του σπασω καμια χορδη). Τοσο χαμηλό action δεν είχα ξαναδεί ποτέ και το ίδιο είχε κάνει σε πολλές κιθάρες του. Δεν του είπα τίποτα διαφορετικό από ότι ανέφερες.

Το λέω με τόση σιγουριά διότι το συναντώ καθημερινά. Με μηδενικό relief δεν μπορώ να παίξω. Χαλαρώνω ένα ελάχιστο και η κιθάρα μεταμορφώνεται. Είναι κάτι που φαίνεται σε bends και vibrato. Αυτό που πιθανόν να εννοείς είναι ότι με τεντωμενο μανίκι οι χορδές είναι πιο κοντά στα ταστα, άρα απαιτεί λιγότερη δύναμη για να πατήσεις τη χορδη και να παίξεις μια νότα. Ισχύει αυτό. Παίζεις πιο εύκολα και με λιγότερο κόπο. Bend και vibrato, όμως, δεν κάνεις....

Εννοείται ότι δεν ισχύει αυτό. Όταν παίζεις με μηδενικό relief, υπάρχει η μέγιστη απόσταση σε γεφυρα και nut. Οταν χαλαρώσει το μανίκι, λόγω της καμπύλης που αποκτά το μανίκι, η απόσταση αυτή μικραίνει ελαχιστα. Με αποτέλεσμα το tension και αίσθηση στις χορδές να είναι αρκετά ελαφρύτερη. Δεν χωρά καμία αμφιβολία γι΄αυτό.

Εάν κατάλαβα καλά, σε ενοχλεί η σκληρή αίσθηση που έχεις στις χορδές. Στη θέση σου δεν θα πείραζα καθόλου το nut. Άλλωστε, για κάποιον λόγο υπάρχει εκεί. Θα έκανα όμως τις εξής παρεμβάσεις: 1. Θα έδινα λίγο παραπάνω relief. Λίγο χαλάρωμα στο μανίκι, αλλάζει δραματικά την αίσθηση στις χορδές. Και εάν αυτό δεν αρκεί, 2. Θα πήγαινα σε ελαφρώς μικρότερο gauge στις χορδές. Αποκλείεται να μην κάνεις τη δουλειά σου κάνοντας τα παραπάνω.

Φανταστικό είναι Φώτη. Έμεινα με το στόμα ανοικτό. Το δε πρώτο σόλο σου είναι για μένα το καλύτερο δείγμα ότι μπορείς και .... "αλλιώς". Ο τρόπος που παίζεις ειδικά εκεί, είναι διαφορετικός από τον συνηθισμένο σου. Πολύ πιο jazzy, και όχι φτιαχτά, γνήσια. Οι χρόνοι σου, το φραζάρισμα, τα πάντα όλα. Το κομμάτι είναι πραγματικά ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ! ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.

Ο Λουκάς και οι κυρίες.