kpeyos

Μην ξεβιδώνεις τίποτα. Δεν είναι και τόσο φοβερό...Αν έχει το logo του Custom Shop από πίσω φοράει τους '57. Συνήθως θα είναι και zebra. Αν όχι τότε πιθανότατα φοράει τους κεραμικούς 496R και 500Τ (αυτό είναι ούτως ή άλλως το πιθανότερο). Υπάρχει και μια limited edition με χρυσαφικά και τους 490R και 498T AlNiCo... Aν τους πουλήσεις, τότε με σειρά value πάνε '57/'57, 490/498, 496/500. Κανένας τους δεν είναι κάτι το φοβερό σαν μαγνήτης, κανένας τους δεν είναι και απαίσιος... edit: ξαναβλέποντας τη φωτό, σχεδόν σίγουρα μιλάμε για τους 496/500.

To 4003 έχει ένα push pull που το κάνει να ακούγεται λιγότερο "κιθάρα" από την vintage εκδοχή του, το 4001 (ο ήχος του 4001 παραμένει διαθέσιμος μέσω του push pull). Αν σου αρέσουν οι μπασίστες που παίζουν με Rick τότε μόνο αυτό μπορεί να σε καλύψει. Αν όμως θέλεις να έχεις μόνο ένα all around μπάσο, κι εγώ νομίζω ότι δεν είναι και πολύ σοφή επιλογή.

Από κάποιες κριτικές στο TGP φαίνεται πως ηχητικά είναι ίδια. Το κόστος είναι στο κατασκευαστικό μέρος αλλά και το διαφορετικό enclosure (κουτάκι). Τα hw έχουν σουηδικά ELKA enclosures που είναι από μόνα τους αρκετά ακριβά. Εγώ έχω ακούσει μόνο το hw. To flashback δεν το έχω ακούσει.

Αμάν με αυτούς τους σχολιασμούς στα posts μου bre παιδί μου... ;D Για την ιστορία πρίν δύο μήνες αγόρασα ακόμα ένα DM2 με 150 ευρώ. Το BMF το έχω βρεί και στα 80 ευρώ μεταχειρισμένο ενώ και καινούργιο δεν ξέρω κατά πόσο ξεπερνάει τα 150. Το δικό μου το πούλησα γύρω στα 100 στις αγγελίες του noiz πέρυσι. To Mad Professor PCB είχε ξεκινήσει γύρω στα 160 ευρώ στα ιντερνετομάγαζα. Τώρα είδα ότι έχει ανέβει, αλλά άνετα το χτυπάς και μεταχειρισμένο κάτω από τα 150. Το ότι υπάρχουν άλλα 150 threads πάνω στο θέμα δεν λέει απολύτως τίποτα. Από τότε έχουν προστεθεί άλλα 50 πετάλια delay στην αγορά και ακόμα τόσα μέλη στο noiz που μπορούν με την αφορμή να συμμετάσχουν δημιουργικά εάν και εφόσον θέλουν... Κατά τ' άλλα δεν υπάρχει φυσικά κανένα δυστύχημα στο ότι δεν συμφωνείς και προσωπικά θα ήθελα πολύ να διαβάσω και τη δική σου updated άποψη για το θέμα. Απλά εγώ τυγχάνει να συμβαδίζω με την ευρέως επικρατούσα στα gearhead forums άποψη ότι ψηφιακό delay = καλό όταν έχει μεγάλο headroom, κυρίως για βάθος και vintage analog delay = καλό για repeats.

Αν τα θες μόνο για βάθος στα solos τότε θα ψάξεις ιδανικά για το Mad Professor Deep Blue Delay. Έχει πολύ ωραία αίσθηση χώρου και πολύ μεγάλο headroom για να χώσεις πριν όσα γκαζοπετάλια θέλεις. Η PCB version πηγαίνει κάπου εκεί στο budget σου ενώ ίσως μπορείς να βρεις και την handwired μεταχειρισμένη σε αυτά τα λεφτά. Στις πολλές επαναλήψεις όμως είναι λίγο "σκληρό". Εναλλακτική λύση αλλά πιο δυσεύρετη είναι ένα μεταχειρισμένο BMF Decho Box. Πιο "γλυκό" delay με πολύ καλό "tuned" treble roll off, και πολύ φυσική αίσθηση χώρου. Αν θες επαναλήψεις και πιο ψυχεδελική "trippy" αίσθηση αλλά και γενικότερα πιο έντονο το εφέ, ξεχνάμε τα προηγούμενα καθώς και όλα τα ψηφιακά και πάμε στις πολυδοκιμασμένες αλλά αξεπέραστες λύσεις...Boss DM-2 (για περισσότερο χώρο, πιο ζεστές επαναλήψεις) ή τα παλιά Memory Man, Boss DM-3 το Ibanez AD-9 (το vintage όχι το reissue), το Rockman Stereo Echo - για πιο καθαρές αλλά παρ όλα αυτά απόλυτα ευχάριστες επαναλήψεις. To Rockman εδώ που τα λέμε είναι και ότι καλύτερο μπορώ να σκεφτώ για solos κιθάρας γιατί έχει ένα χαρακτηριστικό compression που κάνει τον ήχο να ακούγεται "πολύ επαγγελματικός"... ;D Τα περισσότερα από αυτά πουτ ανέφερα φυσικά μεταχειρισμένα στο ebay. Για την ιστορία delay που δοκίμασα και δεν προτείνω... 1.TC Electronics Vintage Delay / TREX Replica. Απλά αδιάφορο. Το κράτησα μια βδομάδα. 2. DLS EchoTap. Χειρότερο από αδιάφορο. Μια βδομάδα. 3. Βoss DD3 (New Version): Όπως θα έλεγε και ο Cameron στο Top Gear "horrendously horrid". Δέκα λεπτά. 4. Boss Giga Delay. Eίκοσι λεπτά σε τεστ με έναν φίλο που ήταν κάτοχός του. Το BMF το έκανε σκόνη κατά κοινή ομολογία... 5. H&K Replex. Βασικά αυτό είναι φοβερό delay αλλά θέλει πρώτον να γουστάρεις πιο πειραματικά πράγματα και δεύτερον ένα χρόνο τουλάχιστον για να το μάθεις. Το είχα δύο χρόνια περίπου (μου το κλέψανε). 6. Καινούργιο Ibanez AD-9. Όσο πιο πολύ κατεβαίνεις την ταστιέρα τόσο χειρότερα ακούγεται. Δανεικό ευτυχώς για λίγες μέρες...

Πάντως αν συζητάμε για τόνους γκάζια σε drop tunings, οι μαγνήτες μικρό ρόλο παίζουν... Eκτός αυτού δεν νοείται για μένα τουλάχιστον με τον JB στο bridge να μην έχεις σφιχτά και μαζεμένα μπάσα. Ο συγκεκριμένος μαγνήτης είναι διάσημος για αυτή του ακριβώς την ιδιότητα, και λόγω αυτής είναι και μανούλα στα drop tunings. Δε ρίχνεις και το υπόλοιπο set up μπας και μας έρθει καμιά ιδέα; Όσο για τo σπλιτάρισμα σε μονούς, χρειάζεσαι μαγνήτες που να προσφέρουν αυτή την δυνατότητα (συνήθως όλοι όσοι αναφέρονται σαν 4 conductor) και από 'κει και πέρα στα δύο volume σου να αντικαταστήσεις τα pots με push/pull ή push/push. Πρακτικά δεν μπορείς να splittάρεις vintage output humbuckers γιατί ο ήχος από τους μονούς θα είναι πολύ χαμηλού output, hollow και γενικώς χάλια. Διάγραμμα δύσκολα θα βρείς ένα γενικό. Ο κάθε μαγνήτης μπορεί να έχει δικό του colour code.

πio bright από Burstbuckers?????? ok... WCR Crossroads Lollar Imperial Low wind Skatterbrane Timshaw buckers Gibson T Tops και ίσως... Seymour Duncan Jazz & JB Bridge

Αν δεν θέλετε να μπείτε στη διαδικασία όπου οι φίλοι και γνωστοί σας γεμίζουν το μαγαζάκι του κάθε αλήτη με μοναδικό σκοπό να κάνετε ένα παρτάκι σε κλειστό κύκλο - με λίγα λόγια αν πραγματικά θέλετε να σας ακούσει κόσμος κι όχι να κοροιδεύετε τους εαυτούς σας τότε: 1. Αν έχετε original υλικό το οποίο κινείται σε κάποιο φάσμα εκτός της κραγμένης pop δεν πηγαίνετε σε κανένα μαγαζί. Γνωρίζεστε με μπάντες και προσπαθείτε να συμμετάσχετε σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ανοιχτές εκδηλώσεις. Αν είναι στην επαρχία και παίζει κι εκδρομούλα τόσο το καλύτερο. 2. Αν είστε στο φάσμα της κραγμένης pop (δεν είναι κακό), τότε βρίσκετε μαγαζί με δικό του κόσμο το οποίο πληρώνει. Προϋποθέτει ένα καλά ηχογραφημένο υλικό και πολύ προσπάθεια. Αν δεν ισχύει η πρώτη παράγραφος, πας στο After Dark σου κλείνει μια Τετάρτη - Πέμπτη και παίζεις. Οι φίλοι σου πληρώνουν εισητήριο για να σε δούν και το ποτό ελαφρώς πιο τσιμπημένο απ' ότι στα υπόλοιπα μπαράκια των εξαρχείων, αλλά εσύ μπορείς να ζεις το μύθο του rock star και μάλιστα με ήχο που σίγουρα δε θα βγάλεις στις προχειροστημένες ανοιχτές εκδηλώσεις...

Ο καλύτερος IMHO κιθαρίστας του Cave βασικά, ο Rowland Howard έπαιζε και αυτός με Jaguar. Ο Harvey όσο τον έχω δει live το 90% το έβγαζε παίζοντας ακουστική... Edit: Τώρα είδα πώς σε ενδιαφέρει συγκεκριμένη περίοδος..

Ξεκινώντας, από ποτενσιόμετρα θα χρειαστείς 500k audio taper για τα volume σου, και 500k linear για τα tone. Επίσης καλό είναι να πάρεις ένα πυκνωτάκι 0.22uF για τον bridge και ένα 0.15uF για τον neck. Eπίσης για να μην χάνεις πρίμα μπορείς να κάνεις και το treble bleed mod ή να συνδέσεις τους μαγνήτες "50''s wiring". (Περισσότερες πληροφορίες στο Google)... Όσο για τους μαγνήτες, και οι '59 και οι JB ακούγονται καλύτερα σε κιθάρες με πολλά ή ακάκα και υπερβολικά μπάσα. Στις πιο "ασθενικές" ας πούμε δεν τα πάνε το ίδιο καλά. Προτείνω (πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις) μαγνήτες PRS. Ή τους #7 αν θες να "fenderίζουν" τα καθαρά και να έχεις απόλυτο separation στα γκάζια (π.χ να μπορείς να παίζεις πολυφωνικά ακκόρντα σε triple rectifier και να ακούγονται όλα), ή τους DragonII αν θές απόλυτο smoothness a la Santana και δυνατότητα να splittάρεις (αλλά θα χρειαστείς κάποια push/pull ποτενσιόμετρα...). Από Seymour Duncan, pearly gates neck και custom custom bridge (και πάλι πολύ smooth Gibson Type of sound για πιο πριμάτες κιθάρες)...

Για ύφος Cave κ.λ.π η Strat είναι μανούλα. Από τις πιο κατάλληλες για το είδος... Απλά άλλαξε μαγνήτες σε κάτι πολύ low output (Fender CS69, Fralin Vintage), το μπρατσάκι αν είναι από τις παλιές μεξικάνες σε κάτι πιο ποιοτικό (κάνα Warmoth), ποτενσιόμετρα και είσαι εντάξει. Οι κιθαρίστες του Cave παραδοσιακά παίζανε με Jaguar και Mustang όχι με Les Paul... To μόνο που θα έχεις να κάνεις αφού αλλάξεις όσα προανέφερα είναι να ανοίξεις το treble του ενισχυτή σου στο 11!

Tους κρατάνε μπας και πουλήσουν την κιθάρα...για 100 ευρώ το ζευγάρι που θα τους έβαζαν στις αγγελίες δεν αξίζει.

Kατ' αρχάς δεν έχω παίξει με την συγκεκριμένη κιθάρα. Η traditional είναι κατασκευασμένη όπως οι Standard από το 1984 έως το 2008. Έχει δηλαδή βαριά μαόνια στο σώμα τα οποία γίνονται weight relieve ανοίγωντάς τους τρύπες. Πρίν το 1983 οι Standard ήταν Full Solid και μετά το 2008 είναι Full Chambered. Oυσιαστικά η Pro έχει απλά διαφορετικούς μαγνήτες και την επιλογή να splittάρεις. Για τους μαγνήτες, ουσιαστικά είναι καλοί τόσο οι Classic όσο και οι Burstbuckers. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι τους αλλάζουν και φλερνουν την κιθάρα ακριβώς στα μέτρα τους (υπάρχουν πλέον 1.000.000 after market επιλογές). Τα ηλεκτρικά, δεν είναι λόγος να αγοράσεις μια κιθάρα. Πήγαινε δες μόνος σου ακουστικά την κιθάρα να έχει τουλάχιστον sustain, μην πέσεις σε καμιά "μουγγή" κι αν σου αρέσει από κει και πέρα προχώρα στην αγορά. Oi Gibson ούτως η άλλως σε αυτές τις κατηγορίες είναι "hit or miss"...δεν μπορεί κανείς να εκφέρει γενικές απόψεις.

Eκτός από διαφορετικές καμπίνες, τον έχεις δοκιμάσει και με διαφορετικές κιθάρες / μαγνήτες; Ποιο είναι το υπόλοιπο set up; Tα V30 θα έπρεπε να λύνουν ως έναν βαθμό το πρόβλημα με το presence, αλλά αν βρεθεί εύκαιρο δοκίμασε και κανένα AlNiCo, που έχει αρκετά πρίμα και presence. Tα Celestion 70/80 είναι μάλλον από τα χειρότερα για τα γούστα μου. Και mid-scoop και thin και treble roll off μαζί...

Δεν ξέρω αν μπορεί να το αναλάβει ο Toneless (εδώ στο Forum). Aυτός είναι ειδικός στις customιές...και στις επικίνδυνες αποστολές... (Toneless Soundlab στο Myspace). Εμένα μου είχε μοντάρει ένα παλιό Marshall Guv'nor V1 με super αποτελέσματα (αλλά μου το κλέψανε), μου έχει επισκευάσει και μοντάρει ένα παλιό Tape Echo που ετοιμαζόμουν να το πετάξω και προσφάτως μου έφτιαξε ένα Lovetone Big Cheese (Guitar/Bass Fuzz), το οποίο όποιος το έχει ακούσει από κοντά με έχει βάλει βύσμα για να του δώσω παραγγελία... Παίζεται όμως αν έχει χρόνο...

Aπλά προτείνω να παίξεις λίγο με αυτές τις κιθάρες πριν αποφασίσεις κυρίως γιατί μεταξύ full hollow και semi hollow ο ήχος έχει αρκετές διαφορές, όπως και μεταξύ semi hollow με ή χωρίς center block. Εκτός αυτού, πέρυσι είχα μπει κι εγώ στο trip να αγοράσω μια semi με center block a la 335 σε φθηνότερη. Βρήκα κάποιες μπροσούρες που φαίνονταν ενδιαφέρουσες και κατέβηκα κέντρο Αθήνας για δοκιμές. Aφού δοκίμασα αρκετές Ibanez ArtStar και κάποιες άλλες Cort και Washburn αν θυμάμαι καλά η πρώτη κιθάρα που μου έκανε "κλικ" ήταν η Yamaha SA2200. Όλες οι άλλες που φαίνονταν τόσο ενδιαφέρουσες στις μπροσούρες με δεν μου άρεσαν καθόλου από κοντά. Δυστυχώς η SA2200 ήταν εκτός του Budget που είχα τότε για "τρίτη" κιθάρα οπότε τελικά δεν αγόρασα τίποτα. Αν την ήθελα για πρώτη κιθάρα όμως νομίζω ότι δεν θα δίσταζα να την βάλω σε καμιά εικοσαριά δόσεις στον Νάκα.

Με κάποια από αυτά γενικά συμφωνώ. Θεωρώ βέβαια ότι μόνο σε ελληνικές μπάντες θα παρατηρήσει κανείς το φαινόμενο ο μπασίστας να θέλει να ακούγεται το ίδιο με τις κιθάρες σε μια παραδοσιακή garage rock μπάντα, ή ο κιθαρίστας να ακούγεται πιο δυνατά απ' το rhythm section σε μια funk. Η κατάληξη των απειλών προς "αποχορισι" είναι στο τέλος στο να γίνονται συμβατικές συμφωνίες μεταξύ των μελών και να ρυθμίζονται όλα "στα ίσα" που είναι εξίσου λάθος. Φαντάσου δηλαδή μια συναυλία που δεν θα μπορούσες να απολαύσεις τον πλήρη ήχο ενός Eric Johnson, ή και την τελευταία συχνότητα του China του Billy Cobham βάσει τέτοιων συμβατικών υποχρεώσεων. Γιατί εάν ρυθμίσεις τις συχνότητες σου έτσι ώστε να μην συμπίπτουν με τις άλλες ούτως η άλλως έχεις "μικρύνει" τον ήχο σου οπότε δεν συζητάμε για τον απόλυτο όγκο που είναι και το θέμα του thread. Y.Γ Να υπενθυμίσω επίσης ότι συζητάμε για τον απόλυτο όγκο ενός συγκεκριμένου οργάνου και όχι μιας ολόκληρης μπάντας.

Ο "όγκος" βασικά είναι στοιχείο eq... Yπάρχουν χορδές με περισσότερο όγκο, κιθάρες με περισσότερο όγκο, μαγνήτες με περισσότερο όγκο, καμπίνες με περισσότερο όγκο και μεγάφωνα με περισσότερο όγκο. Αν όλα αυτά τα στοιχεία του eq σου είναι επιλεγμένα με τον "όγκο" ως βασικό μέλημα, τότε όταν παίζεις μόνος σου και live σίγουρα έχεις όγκο (τα δάκτυλα παρεμπιπτόντως δεν είναι στοιχείο eq). Όταν παίζεις μαζί με άλλους, πρέπει να καλύπτεις απαραίτητα το 80% των συχνοτήτων που παράγουν όλα τα άλλα όργανα μαζί για να συνεχίζει να διατηρείται στο ακέραιο αυτός ο όγκος. Αυτό το πετυχαίνεις συνήθως μέσω της συντριπτικά μεγαλύτερης έντασης σου στο mix που επιτρέπει ακόμα και στις πιο αδύναμες συνχότητες σου να ακουστούν. Για παράδειγμα, έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν ακούγεται το μπάσο (παρά μόνο οι άκρες του κι αυτές με octaver) στις σωστές heavy metal ηχογραφήσεις; Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Αν πάρεις μια κιθάρα και την τοποθετήσεις "ισοδύναμα" σε μια μίξη μαζί με άλλα τρία όργανα, τότε ο ήχος της θα είναι τα μεσαία που "περνάνε" και όλα τα άλλα θα έχουν πάει περίπατο. Όταν ηχογραφείς η πρώτη παράγραφος πάει περίπατο και μένει η δεύτερη + την ικανότητα του ηχολήπτη και του gear ηχογράφησης που παρέχει το studio. To πόσα πολλά ή λίγα παίζει ο καθένας εμένα μου φαίνεται άσχετο. Οι Sabbath που βαρούσαν όλοι μαζί ή οι Experience δεν είχαν όγκο στις κιθάρες; Αντίθετα αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι όσο περισσότερο "μοιράζεται" ο χώρος της μίξης ισοδύναμα σε περισσότερα όργανα (κλασσική "άποψη" Έλληνα ηχολήπτη) τόσο λιγότερο συχνοτικό εύρος (και κατά συνέπεια όγκο) θα έχουν όλα τα όργανα.

Έχω ακούσει Burny, Orville, Tokai. Eίπα ότι είναι υπερτιμημένες. Όχι ότι είναι χάλια (αν και εμένα δε μου έπεσαν τα σαγόνια ομολογουμένως). Συνήθως αυτές με κοντινά specs στις Gibson ξεκινάν από 1100-1200 και φτάνουν τιμές VOS!!! (και μετά υπολόγισε και μαγνήτες, ηλεκτρικά). Σε αυτή την τιμή παίρνεις Les Paul Std οπότε κατά τη γνώμη μου είναι υπερτιμημένες. Θα μου επιτρέψεις εδώ να πω ότι μάλλον έχω ακούσει καμιά διακοσαριά+ Gibson Les Paul ως μέτρο σύγκρισης για ότι λέει αυτό.

Kατ' αρχάς οι Navigator είναι σειρά της ESP για την Ιαπωνική αγορά. Η 335 δεν έχει σχέση σαν αίσθηση με μια SG όπως δεν έχει και με μια LP, την οποία επίσης ψάχνει ο άνθρωπος. Σαν ήχος όμως η διαφορές πολλές φορές είναι και αμελητέες σε band context. H LP έχει λίγο περισσότερο punch και λίγο περισσότερα μπασοπρίμα και η 335 λίγο περισσότερο snap στην αττάκα και βάθος από μια SG (σε γενικές γραμμές πάντα). Το σημαντικό είναι να πάει τουλάχιστον σε μια Standard σειρά και όχι σε κάτι υποδεέστερο.

800 ευρώ - κιθάρα από Ελλάδα - με ήχο κοντινό σε Les Paul ---------------------------- =μεταχειρισμένη Gibson SG Standard Γιατί: 1. Οι Εpiphone είναι κατά βάση για τα σκουπίδια. Με μια SG θα έχεις το 70% του ήχου, με μια Epiphone το 10%. Αλλάζοντας μαγνήτες σε ένα κακό όργανο δεν καταφέρνουμε τίποτα. 2. Οι Tokai, Burny, Greco, Navigator είναι υπερτιμημένες. Αυτές που αξίζουν στο ebay τις βρίσκεις 2000 ε. 3. Δεν θα χάσεις λεφτά όπως με τις άλλες περιπτώσεις. 4. Είναι αρκετά διαθέσιμες στα μεταχειρισμένα και μπορείς να τις ακούσεις από κοντά. 5. Από τη στιγμή που δε σε ενδιαφέρει αν θα είναι Les Paul ή 335, δε νομίζω να σε χαλάσει η SG εκτός αν έχεις κάποια προκατάληψη με το σχήμα.

Nαι το ξαναείδα στο πρώτο σου post... Αυτό που νομίζω ότι με μπέρδεψε είναι το 18". Δεν είναι υπερβολικά μικρό για ride; Θα έχει καθόλου ping ή δε σε ενδιαφέρει; Όλα τα ride που σου πρότεινα είναι ελαφριά με καλό crash ήχο (κατά τη γνώμη μου).

Αν και είμαι κιθαρίστας, να προτείνω το Zildjan 24'' Medium Ride. Παρόλο το μέγεθος του έχει εξαιρετικό wash και crash, ειδικά να πρόκειται να το χρησιμοποιήσεις σε στυλ Brant Bjorg. To 21" Sweet Ride και το 21" Armand της Zildjian επίσης είναι από τα πιο γνωστά για τους Crash ήχους τους αλλά δεν έχουν τόσο καλό "ping" στις καμπάνες. Πάντως καλύτερο μου φαίνεται να ψάξεις ένα ride με καλό crash ήχο παρά το ανάποδο. Αλλά όπως είπα και στην αρχή, εγώ κιθαρίστας είμαι.

Βασικά κλέψανε το αμάξι από ένα parking και η κιθάρα μαζί με 20+ πετάλια (αξίας πάνω από 3000 Ε) ήταν στο πορτ μπαγκαζ μιας και γυρνούσα από ηχογράφηση. Δεν θυμάμαι δυστυχώς serial no, βέβαια μπορώ να την γνωρίσω και μόνο από τους μαγνήτες (Rs reliced True 60s). (To αμάξι το βρήκα 2 μήνες μετά στην Καβάλα, μάλλον χρησιμοποιήθηκε για λαθρομετανάστες... οπότε αν βρείτε μια R0, όπως επίσης μια pedaltrain2 και μια μαύρη Polo γεμάτη πετάλια πεταγμένα στον Έβρο σας παρακαλώ να μου τα επιστρέψετε...)

Επίσης αν το μεγάφωνο από τo Mesa γράφει "Vintage Black Shadow" δεν είναι Vintage 30 (το γράφω γιατί γίνεται συχνά το λάθος) είναι Eminence GB12 50 watt και είναι ουσιαστικά ένα κακής (για τα δικά μου γούστα) ποιότητας Greenback (G12 M). Oυδεμία σχέση με τα V30. Να προσθέσω επίσης (μετά από λίγο ψάξιμο στο νετ) ότι η Celestion έχει εξαγοραστεί από τους κινέζους εξολοκλήρου εδώ και περίπου 12 χρόνια. Αυτό ίσως εξηγεί γιατί υπάρχουν σοβαρά παράπονα ακόμα και για κάποια heritage (όπως π.χ για το G12 65) ότι δεν μοιάζουν και πολύ με τα originals.