Alex Raptakis

Το συγκεκριμένο ακούγεται πολύ ωμό, και σαν να παίρνει μόνο από τα overheads. Φαντάζομαι με λίγο mixing θα είναι πολύ καλύτερο. Κάνε και ένα με SD γιατί είμαι πολύ περίεργος! Και γράψε με πιο preset :D

Δε ξέρω, δε χρησιμοποιώ Opera, αλλά μπορείς να το δοκιμάσεις στο checkout πριν την πληρωμή

Νταξει το συγκεκριμένο κάνει 99€ συν τους φόρους που θα σου βάλει όταν δει ότι είσαι Ελλάδα. Δύσκολα την ανταγωνίζεσαι τέτοια τιμή και ευκολία. Να ξέρετε ότι στο NeuralDSP αν βάλεις VPN με ρύθμιση κάπου στις ΗΠΑ, γλιτώνεις τους έξτρα φόρους. Ψηφιακό προϊόν είναι... Αν δεν έχετε VPN, το Windscribe είναι τσάμπα και βολεύει για κάτι τέτοια.

Χρησιμοποιώ (μόνο) NeuralDSP εδώ και καιρό, και είμαι υπερ-ευχαριστημένος. Έχω το Nolly και πρόσφατα πήρα το Petrucci, και γενικά έχω ακούσει τα καλύτερα για το Tone King. Συνιστώ NeuralDSP γενικότερα!

Ωραία εξελίχθηκε η συζήτηση, με πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις και επιχειρήματα! Εγώ προσπαθώ να καταλαβαίνω όλες τις μεριές, και του πειρατή, και του καλοπληρωτή, και του τύπου που πατάει ότι βρει μπροστά του, και του πιτσιρικιού που κολλάει στο TikTok όλη μέρα. Όπως λέει και το αφεντικό, τώρα έχουν έτσι τα πράγματα, αρέσει δεν αρέσει, και το σωστό είναι αυτό που ορίζει ο νόμος και τα terms of use. Εφόσον συμφωνούμε να κάνουμε χρήση, είτε επαγγελματικά, είτε για απλή διασκέδαση, τότε είτε πρέπει να ανεχόμαστε τη διαφήμηση, ή να πληρώνουμε την εναλλακτική επιλογή. Όλα τα υπόλοιπα ναι μεν έχουν λόγο ύπαρξης και αρκετές φορές βοηθούν, αλλά χρειάζεται μέτρο, μαζί με σωστή χρήση αλλά και πληροφόρηση, όπως σε κάθε τι σε αυτή τη ρημαδοζωή. Εξ άλλου, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι τυφλοί καταναλωτές που δεν έχουν καν ούτε το χρόνο ούτε την όρεξη να ψαχτούν σε τέτοια θέματα. Ούτε σε φόρουμ γράφουν, ούτε τους ενδιαφέρει το adblock ή το special link που κόβει τα 5 δευτερόλεπτα διαφήμηση. Ναι καλέ το ξέρω. Το έθεσα σαν πιο φιλοσοφικό θέμα, που σχετίζεται με την "κληρονομιά". Ποιοι είμαστε/ήμαστε, τι κάναμε σε αυτή τη ζωή, τι αφήνουμε πίσω μας, για τα παιδιά μας, κτλ. Αν όλα μπουν στο ενοίκιο και πλέον αγοράζουμε μόνο προσωρινά δικαιώματα χρήσης, δεν είναι λίγο θλιβερό που εν τέλει σπαταλάμε χρόνο για χρήμα, για ένα τίτλο δικαιώματος - και όχι για κάτι που "θα μείνει"? Αυτή ήταν η σκέψη, αλλά είναι άλλο θέμα.

Εγώ θα αναφέρω κάτι άλλο το οποίο ξεπερνάει το πλαίσιο του θέματος αλλά είναι σχετικό. Πρόκειται για τα subscriptions, τα cloud services, και τη φύση που τα περιβάλλει. Όταν πληρώνεις subscription ή κάτι που υπάρχει σε ένα cloud service, δε σου "ανήκει" αυτό που πληρώνεις, ακόμα και αν είναι one-time buyout. Για παράδειγμα, δείτε αυτό που έγινε με τη Sony και το Studio Canal, όπου χρήστες που είχαν αγοράσει (όχι ενοικιάσει) ταινίες, δε θα μπορούσαν να έχουν πλέον πρόσβαση, σε κάτι που το είχαν αγοράσει κανονικά και θα έπρεπε να τους ανήκει για πάντα όσον αφορά την προσωπική χρήση. Έχουν γίνει κι άλλα τέτοια - να πληρώνεις δηλαδή κάτι (ψηφιακό) και λόγω μιας μοντέρνας κουταμάρας, το χάνεις ολοσχερώς, και δεν έχεις καν την επιλογή να το κρατήσεις. Τι γίνεται στην περίπτωση που, εγώ πληρώνω spotify, tidal, youtube music, κτλ, για 20 χρόνια και σταματάω να πληρώνω? Ναι μεν έχω απολαύσει τη μουσική, έχω δώσει στους καλλιτέχνες χρήματα από τις αναπαραγωγές, αλλά εν τέλει, δεν έχω τίποτα. Ούτε δίσκους, ούτε βιβλιοθήκες, ούτε καν ένα ψηφιακό αρχείο. ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, υπάρχουν εναλλακτικές στη μουσική, όπου αγοράσεις ένα κομμάτι ή ένα album και έχεις το offline προσωπικό σου αρχείο. Αλλά για πόσο ακόμα? Και γιατί το λέω αυτό - Γιατί το άλλο χαζό είναι το εξής που έχει ήδη έχει έρθει στην αυτοκινητοβιομηχανία: Αγοράζεις το αυτοκίνητο, το οποίο έχει πχ θερμαινόμενα καθήσματα, αλλά στο απενεργοποιούν γιατί δε τα θες. Βγαίνει δηλαδή έτσι από το εργοστάσιο, έχεις αγοράσει το όχημα (ή μάλλον μέρος αυτού), και προκειμένου να έχεις θερμαινόμενα καθήσματα πρέπει να πληρώσεις subscription - και αν πχ δε το θες το καλοκαίρι, σταματάς να πληρώνεις και... "κερδίζεις". Πληρώνεις δηλαδή subscription DLC στο ίδιο σου το όχημα που έχεις νομική κυριότητα. Δεν είναι λίγο θλιβερό? Θα πω και το άλλο. Ο κινηματογράφος σιγά σιγά πεθαίνει, γιατί οι μεγάλοι publishers πληρώνονται πλέον από τα streaming services. Για τα DVD κτλ δε μιλάω καν, είναι ήδη νεκρά. Αλλά όλος ο κινηματογράφος κινδυνεύει από την κουλτούρα του exclusive release στα streaming services, πράγμα που είδαν ότι δουλεύει πολύ τώρα με το κορωναβάιρους. Το ότι όλα, μα όλα πλέον γίνονται subscription-based κλειδώνει την κουλτούρα του ότι δεν σου ανοίκει αυτό που πληρώνεις κανονικά. Εμένα αυτό δε μου αρέσει. Μου δημιουργεί μια απέχθεια και μια θλίψη παράλληλα. Ότι όλα εξαρτώνται από το αν αύριο-μεθαύριο τρομπάρει ο ΟΤΕ και δεν έχω ίντερνετ, ούτε ταινία θα μπορώ να δω, ούτε μουσική να ακούσω, αλλά ούτε να ζεσταθώ γιατί δε θα μπορώ να ανανεώσω την πληρωμή για το aircondition του αυτοκινήτου.

@Yannis Methenitis Αφεντικό δε τα γράφω για μένα τα παραπάνω, αλλά σαν ιδέα, το πώς μπορεί να σκεφτεί ο μέσος χρήστης που ανακαλύπτει ένα τέτοιο κόλπο. Μια παύλα και καθάρισες, που λέει ο λόγος. Και να είσαι σίγουρος, υπάρχουν και μεγάλοι αλλά και μικροί, που μπορεί να ασχολούνται καθημερινά με την τεχνολογία, αλλά όταν τους πεις τι είναι το cast θα σε κοιτάξουν σαν να τους μιλάς κινέζικα, και θα σου πουν, πάρε να το κάνεις εσύ". Άλλοι βαριούνται, άλλοι δε τα καταλαβαίνουν, άλλοι απλά ψάχνουν την πιο απλή, φθηνή, ή και τζάμπα λύση, ανεξαρτήτους ηθικότητας. Γενικά η τεχνολογία έχει φέρει φοβερές λύσεις, αλλά ο μέσος χρήστης δεν είναι έτοιμος ακόμα.

Εγώ συμφωνώ με Yameth, ότι πρέπει να πληρώνεις το service που χρησιμοποιείς, ιδιαίτερα αν το χρησιμοποιείς πολύ συχνά. Πάμε και στην νοοτροπία "αν το έκαναν όλοι, δεν θα υπήρχε η πλατφόρμα", οπότε χρειάζεται ένας σεβασμός, και ως προς την πλατφόρμα αλλά και τον ίδιο το δημιουργό, γιατί και αυτοί από εκεί πληρώνονται. Από την άλλη, πλέον τα subscription services είναι τόσα πολλά που μαζεύονται. Spotify, Youtube, Netflix, Disney+, HBO, Amazon Prime, κτλ. Για να μη βάλουμε μέσα και τα επαγγελματικά (πχ Avid, Adobe), που ναι μεν είναι μέρος της δουλειάς, αλλά αυτό το μήνα-μήνα κακοφαίνεται στο μέσο χρήστη. Επιπλέον, έστω ότι τα έχεις όλα αυτά και να πληρώνεις κανονικά. Μπορεί όμως να βρεθείς στο σπίτι ενός φίλου, σε μια άλλη συσκευή, κάπου αλλού τέλος πάντων, που να μην μπορείς να χρησιμοποιήσεις το λογαριασμό σου. Άντε να πεις, βγες από το δικό σου λογαριασμό να μπω από τον δικό μου. Μετά έχεις και 2FA, κλειδιά ιστορίες, συν ότι ο άλλος δεν πρέπει να ναι τρόμπας και να θυμάται τα στοιχεία του μετά, λέμε τώρα. Αρκετοί δυσκολεύονται ακόμα και να μπουν στο mail τους. Συνεπώς, κάτι τέτοια "κολπάκια" φαίνονται φοβερά και τρομερά σε τέτοιους χρήστες. H A C K E R M A N Ή απλά αρκετοί θα μπουν στον πειρασμό να ταξιδέψουν με το πλοίο, ιδιαίτερα όταν είναι δα τόσο εύκολο να το κανουν, βλέπε ένα απλό κλικ, μια παύλα, κοκ.

Δε νομίζω να πέσει, κι αν πέσει, κάτι άλλο θα σηκωθεί. Εξ άλλου, τόσα ad-block plugins υπάρχουν που δουλεύουν σε όλους τους περιηγητές, και δε μπλοκάρουν μόνο τις διαφημήσεις σε βίντεο όπως το YouTube, αλλά και παντού σε όλο τον περιηγητή, banners, pop-ups και άλλες βλακιούλες που μπορεί να είναι παραπλανητικές ή ακόμα και επικίνδυνες. Εδώ υπάρχουν ακόμα και αντίστοιχες λειτουργίες που "διαβάζουν" το βίντεο και σου δίνουν την επιλογή να παρακάμπτεις τα sponsored spots. Το καλό είναι ότι μπορείς να τα απενεργοποιείς εκεί που θες προκειμένου να δέχεσαι διαφημήσεις και να βοηθάς τα κανάλια και τις σελίδες της προτίμησής σου, βλέπε πχ noiz.

Είδα και το αφεντικό, γεια σου αφεντικό! Το συγκεκριμένο κανάλι παρέχει φοβερή ενημέρωση, και είμαι σίγουρος ότι ένα τέτοιο βίντεο θα το ανεβάσει ακόμα περισσότερο.

@BillTrantos Σ' ευχαριστώ πολύ για όλες τις πληροφορίες και περισσότερο για την down to earth συμβουλή. Νομίζω είναι πιο υγιές να σκεφτώ και να πράξω έτσι, όπως έχουν αναφέρει και άλλοι. Θέλει υπερπροσπάθεια και επιμονή, το γνωρίζω, ίσως εν τέλει εκεί να είναι και το κλειδί.

Είναι φοβερό ρε Αλί. Εξεπλάγην από το θεματικό και την ανάλυση αυτού στο 2:40. Είναι ζηλευτό πραγματικά. Το noteperformer μάλλον έχει επιρροές από Final Fantasy, και JRPG του 2000. Η ποιότητα του ήχου κάτι τέτοιο μου βγάζει! Υστερεί στα γρήγορα articulations που κανονικά χρειάζεσαι συγκεκριμένα και εξειδικευμένα samples κανονικά, αλλά γενικότερα είναι μια χαρά για κάτι που γράφεται σε παρτιτούρα. Ποιο είναι το thought process σου για να γράψεις κάτι τόσο "grande"? Ξεκινάς με τη βασική ιδέα και κάνεις arrangement όλα τα υπόλοιπα, ή το γράφεις σιγά σιγά όλο μαζί γιατί έτσι το χεις στο κεφάλι σου?

Μια συγχορδία σχηματίζεται με την 1, 3 και 5 (και 7 αν θες να βάλεις 7η) νότα σε σειρά. Για να βρεις την τρίτη νότα, μετράς από τη βάση της συγχορδίας προς τα πάνω. Αν είσαι στη πχ στην Ντο, μετρας Ντο (1), Ρε (2), Μι (3), Φα (4), Σολ (5), Λα (6), Σι (7) Σε όποια κλίμακα ή τρόπο και αν βρίσκεσαι, ότι οπλισμό και αν έχει, για να μετατρέψεις μια συγχορδία από ματζόρε σε μινόρε και αντίστροφα, "πειράζεις" την "3η" νότα. Η συγχορδία θα καθοριστεί "αυτόματα" ματζόρε, μινόρε, ελαττωμένη, αυξημένη, κτλ ανάλογα τον οπλισμό της κλίμακας που βρίσκεσαι. Για να τις πειράξεις, θα χρειαστεί να τις αλλοιώσεις με ένα από τα σύμβολα που μας βοηθάνε να διαβάζουμε τις νότες. - Αν είσαι σε ματζόρε και θες να την κάνεις μινόρε, θα πρέπει να αφαιρέσεις ένα ημιτόνιο από την 3η. Αν δεν έχει αλλοίωση, τότε την αλλοιώνεις εσύ με μια ύφεση (b) Αν έχει δίεση, τότε θα πρέπει να πάρει αναίρεση Αν έχει ύφεση, τότε θα πρέπει να πάρει διπλή ύφεση (bb) - Αν είσαι σε μινόρε και θες να την κάνεις ματζόρε, τότε θα πρέπει να προσθέσεις ένα ημιτόνιο στην 3η. Αν δεν έχει αλλοίωση, την αλλοιώνεις με μια δίεση (#) Αν έχει δίεση, της προσθέτεις άλλη μια και την κάνεις διπλή δίεση (x) An έχει ύφεση, τότε βάζεις αναίρεση. Πχ: Έστω ότι είμαστε στην Ντο ματζόρε που δεν έχει οπλισμό. Θες να σχηματίσεις την Ντο ματζόρε (πρώτη βαθμίδα), τότε έχουμε: Ντο (1), Μι (3), Σολ (5) - δεν έχουμε βάλει την Ρε (2) και την Φα (4). Αυτή η συγχορδία είναι ματζόρε, γιατί το διάστημα ανάμεσα στην 1 και 3 είναι 3ης μεγάλο (2 ολόκληροι τόνοι). Θα ήταν μινόρε αν το διάστημα 1-3 ήταν 3ης μικρό (1 τόνος και ένα ημιτόνιο). Για να την έκανες μινόρε, θα έπρεπε να βάλεις ύφεση στη 3η, άρα στη Μι, οπότε θα ήταν Ντο, Μιb, Σολ (η οποία είναι θεωρητικά δανεισμός από την ομώνυμη ελάσσονα που έχει Μιb φυσικό οπλισμό. Προσοχή στο πεντάγραμμο: Προηγείται πάντα ο οπλισμός. Εφόσον υπάρχει οπλισμός, δεν επαναλαμβάνουμε την αλλοίωση. Πχ, Αν πχ είσαι στη Σολ ματζόρε που έχει Φα#, και θες να γράψεις Ρε-Φα-Λα. Η Ρε Φα Λα είναι αυτόματα Ματζόρε και κρύβει ένα Φα#. Για να την κάνεις μινόρε θα πρέπει να βάλεις Φα αναίρεση, όχι Φα ύφεση.

Ε αυτό δε μπορείς να το πεις για άλλους τόσους που το ήθελαν αλλά δεν τα κατάφεραν ποτέ? Δε ξέρω τελικά τι έχει σημασία. Το ταλέντο? Το βύσμα? Τα λεφτά? Ο κύκλος? Ο χρόνος? Η γνώση? Μάλλον λίγο απ όλα. Σίγουρα θα συνεχίσω να προσπαθήσω, και σίγουρα πιο σοβαρά. Απλά ο χρόνος περιορίζεται πολύ όσο μεγαλώνουμε, γι αυτό και πρέπει να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά. Προφανώς δε μπορώ να προβλέψω το μέλλον, αλλά με τα μυαλά που κουβαλάω με βλέπω στο ράφι για λίγο ακόμα

Εκεί αλλάζουν οι προτεραιότητες σίγουρα, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση ή δυνατότητα μέσα στα επόμενα χρόνια να συμβεί κάτι τέτοιο. Καταλαβαίνω τον τρόπο σκέψης όμως και είναι σωστός. Αυτή τη στιγμή κάνω αυτό που λέτε, το λογικό: είμαι στη σίγουρη δουλειά και προσπαθώ σιγά σιγά να δω αν γίνεται, γι αυτό και έγραψα τις σκέψεις που έκανα. Σίγουρα το all-in δεν είναι σοφό από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάτι σίγουρο, και δε σκέφτομαι να παρατήσω τη δουλειά ακόμα. Αυτό είναι άλλωστε και το concept της ερώτησης του νήματος. Να ρωτήσω το πώς το βλέπετε εσείς από τη δική σας οπτική. Επίσης, σίγουρα δε μιλάω για Ελλάδα, περί μουσικής. Είναι μια δουλειά που την κάνεις από παντού και απ το σπίτι, εκτός αν το εξελίξεις και πας σε διεύθυνση ορχήστρας κτλ. Είναι όμως υπερβολικά δύσκολο, ανταγωνιστικό και είναι και απαιτητική, γρήγορη δουλειά. Το έγραψα παραπάνω, ήταν κυρίως ηθικό. Την ευθύνη την έχω έτσι κι αλλιώς εγώ. Το ότι δε πήρα την προαγωγή απλά δε με δέσμευσε για 2 χρόνια, κυρίως ψυχολογικά, αλλά και ηθικά. Πήρα την αύξηση μου όμως και είμαι πολύ καλά. Δε το χω και σε τίποτα να την πάρω, στο χέρι μου είναι, μου το χουν αφήσει ανοιχτό.

Πολύ, πολύ μεγάλη κουβέντα και συζήτηση. Έχω καταλήξει ότι, προς το παρόν το επαγγελματικό περνάει από το χέρι μου περισσότερο από το προσωπικό - Το πώς και το γιατί είναι άλλη κουβέντα - αλλά γι αυτό και προσπαθώ να κάνω αυτά που περνάνε 100% από το χέρι μου, όπως το να προσπαθήσω να εξελιχθώ επαγγελματικά. Το προσωπικό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για μένα, αλλά δυστυχώς δεν περνάει καθόλου από το χέρι μου για την ώρα. Είμαι εξαιρετικά άτυχος τον τελευταίο καιρό, με πολύ μικρό κοινωνικό κύκλο, αλλά που θα πάει, κάτι θα γίνει και εκεί. Θα τα πούμε εμείς από κοντά!

Ωραία τα λες και μου αρέσει που χτυπάς ονόματα, ΑΛΛΑ σε έχω προλάβει σε αρκετά! 1) Πέρσι έκανα ένα 6μηνο σεμινάριο μουσικής κινηματογράφου. Είδα μεγάλους, μικρούς, οσκαρικους και μη, από την αρχή του κινηματογράφου μέχρι και σήμερα. Έμαθα πολλά, σίγουρα όχι τα πάντα όμως. Είμαι μεγάλος λάτρης του κινηματογράφου, σε φάση να βλέπω ακόμα και 2-3 ταινίες τη μέρα, όταν μπορώ. Γι αυτό και θα ήθελα να συμμετάσχω σε αυτό το είδος τέχνης. 2) Στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτο το είδος, και γι αυτό το απειροελάχιστο που υπάρχει είναι σίγουρα βυσματικό, όπως και όλα τα υπόλοιπα εδώ... Η πλάκα είναι ότι μόλις χτες παρέλαβα το νέο μου διαβατήριο! 3) Αυτό δε το πιασα. Εννοείς αυτά που μπορεί να αγοράσει/αποκτήσει οποιοσδήποτε για να τα βάλει στο content του? Τι θα μου προσφέρει αυτό? Ξέρω ότι υπάρχουν πολλά τέτοια, και σε χαζές τιμές, ακόμα και αν πας σε τύπου fiverr, που πας σε custom made μουσική, σε εξεφτελιστικές τιμές. Δε νομίζω να μπορώ να μπω σε αυτή τη νοοτροπία... 4) Με το Νικόλα έχουμε πιει και καφέ! Τον βοήθησα για να φτιάξει το μουσικό παιχνίδι που είχε στα σχέδια του πριν κάτι μήνες. Αφιέρωσε κάποιο χρόνο για να ακούσει το album μου και να μου γράψει κάποια σχόλια γι αυτό. Μέχρι εκεί φτάσαμε βέβαια. Τον θεωρώ πολύ αξιόλογο άνθρωπο και μουσικό. Ακόμα και οι μονόλεπτες συνθέσεις του είναι ζηλευτές! 5) Τον κύριο που αναφέρεις εδώ δε τον γνωρίζω, αλλά... Θα το ήθελα! 6) Δε με ενδιαφέρει να εξελιχθώ στο επάγγελμα. Αν με ενδιέφερε θα είχα πάρει την προαγωγή και θα το έψαχνα όσο γινόταν. Αλλά ήταν ένα χόμπι που έγινε επάγγελμα εξ ανάγκης, άσχετα το αν είμαι καλός ή όχι. Προς το παρόν το κάνω καθαρά για βιοποριστικούς λόγους, μιας και δε με γεμίζει κα θο λου. Να ρωτήσω κάτι άλλο. Γιατί όλοι πάνε Ολλανδία? Ξέρω αρκετούς Έλληνες μουσικούς που πήγαν εκεί για να κάνουν καριέρα, σαν μουσικοί. Έχει κάτι συγκεκριμένο εκεί που μου διαφεύγει?

@dimsonic Την προαγωγή δεν την πήρα για διάφορους λόγους. Αρχικά είχα απαιτήσει αύξηση, και μάλιστα μεγάλη. Μου έκαναν αντιπρόταση για λίγο μικρότερη αύξηση (και πάλι μεγάλη), ή μεγαλύτερη αύξηση αλλά με προαγωγή, για να πάρω όλη την ευθύνη του δημιουργικού τμήματος της εταιρίας (που και τώρα την έχω αλλά άτυπα). Η θέση δεν υπήρχε, θα τη δημιουργούσαν για μένα. Δέχτηκα την απλή αύξηση αντί την προαγωγή γιατί θα ήμουν υπόχρεος στην εταιρία για τουλάχιστον 2 χρόνια μιας και έπρεπε να "φτιαχτεί" η θέση από την αρχή, να μπουν θεμέλια και να οριστούν ευθύνες κτλ., συν ότι θα είχα περισσότερη δουλειά, πράγμα που ήθελα να αποφύγω για να έχω χρόνο για μουσική. Παράλληλα έπαιζε έντονα το σενάριο με το παιχνίδι που φτιάχναμε, και υπήρχε περίπτωση να φύγω τελείως, οπότε δεν ήθελα να τους αφήσω κρεμασμένους. Κανονικά ναι έπρεπε να την πάρω και να φύγω οπότε γουστάρω αλλά, δεν είμαι τέτοιος. Η ηθική μου με πάει πίσω σε τέτοια ζητήματα. Αν τώρα βρω και "την κατάλληλη" μέσω noiz, τι να πω!

Αυτό με τα online μαθήματα μου το πρότεινε και ο φίλος που ανέφερα. Βέβαια δεν έχω πετύχει κάποιον με εμπειρία να το κάνει. Ακόμα και ο καθηγητής στο Ωδείο του Νάκα δεν έχει και κάνα ιδιαίτερο βιογραφικό (πάνω στο film scoring όπου αυτό διδάσκει). Συνήθως αυτοί που έχουν πετύχει πάνω σε αυτό είτε δεν έχουν χρόνο, είτε παραείναι καλοί και συνεπώς το κόστος είναι μεγάλο (φαντάζομαι), ειδικά αν μιλάμε για τιμές εξωτερικού που δεν έχουν καμία σχέση με την αγοραστική ενός ελληνικού μισθού. @BillTrantos Αν δε σου είναι κόπος, θα ήθελα να ρίξω μια ματιά στο drive. Καλό είναι να υπάρχει! Σίγουρα το portfolio είναι και για μένα σημαντικό, και εν τέλει από το αποτέλεσμα κρίνεται η δουλειά, γι αυτό έχω δεύτερες σκέψεις ακόμα και για το απλό ωδείο. @dimsonic Είμαι full-time γραφίστας, graphic designer που λένε και στο χωριό μου. Δουλεύω σε μια εταιρία τεχνολογίας στην Αθήνα, με καλά χρήματα, όχι τίποτα τρομερό βέβαια. Όμως δεν μπορώ να πω ότι απολαμβάνω τη δουλειά μου, και δε νιώθω ολοκληρωμένος. Φαντάσου ότι δεν δέχτηκα ολόκληρη προαγωγή γι αυτό το λόγο. Τώρα στα 31 που είμαι νέος ακόμα (γελάω), λεω να κάνω ότι μπορώ για να προσπαθήσω για το μουσικό.

Θα είμαι κάτω μέχρι και τις 15 αλλά θα μαι διαθέσιμος μέχρι 11. Από χτες ξεκίνησε και η άδειά μου όποτε έχω και τα πρωινά ελεύθερα, στείλε όποτε θες να το δούμε!

Μετά από μια κουραστική περίοδο μετακόμισης, κατέβηκα Κρήτη για διακοπές, χαλάρωση και οργάνωση του μυαλού για να δω το πώς πρέπει να κινηθώ, προκειμένου να μπορέσω να πλησιάσω με μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση τους μουσικούς στόχους μου. Οι στόχοι αυτοί είναι κυρίως δύο, ο πρώτος προσωπικός και ο δεύτερος επαγγελματικός: 1) να φτάσω ένα ικανοποιητικό επίπεδο στα drums και ίσως να μπω σε μια μπάντα 2) να πάρω (ακόμα πιο) σοβαρά τη σύνθεση προκειμένου να έχω περισσότερες πιθανότητες για να το κάνω επαγγελματικά (μουσική για κινηματογράφο και video games). Όσον αφορά το 1ο, το επίπεδό μου είναι καλό, αλλά θέλω να το φτάσω ακόμα πιο ψηλά, γιατί το γουστάρω πολύ και πάντα ζήλευα τους βιρτουόζους. Η λύση αυτού είναι να ξεκινήσω μαθήματα και να το πάρω όσο πιο σοβαρά γίνεται. Ήδη ψάχνω για καθηγητή. Αν δε βρω, το πολύ να πάω στο Ωδείο Νάκα. Τώρα για το δεύτερο, έλεγα στον κολλητό μου, που τον εκτιμώ πολύ μουσικά, ότι δεν νιώθω "αρκετός", δεν έχω τις διασυνδέσεις, και ότι νιώθω πολύ κατώτερος σε σχέση με αυτόν που έχει πτυχίο αρμονίας και δίπλωμα πιάνου - πόσο μάλλον αν κάτσω να συγκρίνω τον εαυτό μου με το χαοτικό ανταγωνισμό του μέσω internet. Η απάντησή του ήταν ότι οι γνώσεις αυτές είναι επικτητες, και ότι δε θα μου πάρει πολύ να τις αποκτήσω, μιας και δε θα ξεκινήσω από το μηδέν. Από την άλλη, αντιλαμβάνομαι ότι δεν δεν είμαι δα και τόσο κακός. Βγάζω όμορφα ακουστικά αποτελέσματα και έχω ήδη γνώσεις σε αρμονία και μουσική θεωρία, απλά ίσως το ταβάνι μου να είναι εν δυνάμει πολύ κοντό. Ίσως όμως να είναι αρκετό και να μπορέσω να κάνω δουλειά ως έχει, και απλά να χρειάζεται χρόνο, παραπάνω δείγματα και πρωτοβουλίες. Οι επιλογές λοιπόν είναι οι έξεις: - Μένω ως έχει: Συνεχίζω ότι κάνω, αφιερώνω τον ελεύθερό μου χρόνο σε συνθέσεις, κυνηγάω όποιον βρω, γράφω εθελοντικά μουσική για ταινίες κτλ, μέχρις ότου να πάρω την εμπειρία και να χτίσω κατάλληλο portfolio. - Ωδείο: κάνω μαθήματα αρμονίας και σύνθεσης, είτε κλασικής είτε όχι, σε ωδείο, με σκοπό να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου και να είμαι πιο άνετος και δημιουργικός. Σε αυτή την περίπτωση ο χρόνος και το διάβασμα που χρειάζεται είναι εύκολα διαχειρίσιμος και δε θα με πιέσει τόσο, μιας και έχω τη δουλειά μου 10-6. Ότι χρόνος μου μένει, τον αφιερώνω στο διάβασμα και στο να γράψω κάποιες συνθέσεις για να μη μένω στάσιμος. - Πανεπιστήμιο: Κάνω προετοιμασία και δίνω πανελλήνιες (που είναι 2 ειδικά μουσικά μαθήματα + Εκθεση) προκειμένου να μπω στο μουσικό πανεπιστήμιο στην Αθήνα (μένω ήδη Αθήνα). Αυτή είναι μια ακραία περίπτωση που είμαι τύπου "αντίο ζωή". Η δουλειά θα με περιορίσει πολύ χρονικά και θα πρέπει να αφιερώσω ότι έχω και δεν έχω εκεί. Θα με φέρει σίγουρα σε επαφή με κόσμο, θα μου προσφέρει υψηλό επίπεδο αλλά θα έχω και την πίεση της σχολής που δε ξέρω αν θέλω να ξαναζήσω. Ποια είναι η άποψή σας? Εσείς τι θα κάνατε? Αξίζουν οι σπουδές στη φάση που είμαι ή πιστεύετε ότι μπορώ να το δουλέψω μόνος?

Μου άρεσε περισσότερο της Lari. Για μένα έλεγε μια ιστορία που είχε αρχή, μέση και τέλος, ισορροπία σε αργό-γρήγορο, συν το άκουσμα από το παίξιμο με δάχτυλα αντί πένας ήταν λίγο πιο ξεχωριστό στα αυτιά μου.

Αυτά τα "points" που βλέπεις μπορείς να τα βάλεις όπου θες, δε χρειάζεται να είναι στα transients. Μπορείς να μικρήνεις ή να μεγαλώσεις το "εσωτερικό" μιας συνεχόμενης κυματομορφής, μπορείς να "διαλέξεις" μόνο το transient και να το κάνεις πιο έντονο, ή να διαλέξεις την ουρά εκτός το transient για να αυξήσεις τη διάρκειά του, κτλ. Ότι θες κάνεις, κυριολεκτικά. Απλά όσο πιο πολυ "τραβάς" κάτι, τόσο κυνδινεύεις να παραμορφώσεις τον ήχο. Εκεί έρχονται οι διαφορετικοί αλγόριθμοι stretching του Cubase να σώσουν την κατάσταση. Cheating? Μπορεί. Για τεμπέληδες που δε ξέρουν να παίζουν? Προφανώς. Σώζει τη μέρα για τρόμπες σαν εμένα? Σίγουρα!

Όχι αν το κάνεις σωστά. Αν είσαι απρόσεκτος ναι, αλλά ουσιαστικά σετάρεις starting και ending point (συνήθως βλέποντας τα transients στην κυματομορφή), έτσι ώστε να μη αλλάξει τίποτα άλλο. Μπορείς απλά να πειράξεις την αξία μιας νότας και τίποτα άλλο.

Το quantization σαν έννοια είναι να φέρεις κάτι πάνω στο grid που ορίζει το μέτρο. Αυτό θα κάνει στο audio track. Το Cubase έχει το AudioWarp και το VariAudio που μπορείς να αλλάξεις το timing σε ένα audio track/event και να τo φέρεις εκεί που θες πάνω στο grid. Το χρησιμοποιώ πολύ στο double-tracking γιατί είμαι ανάπηρος και δε μπορώ να παίξω τόσο σωστά, φοβερό εργαλείο!