Προς το περιεχόμενο

Ώστε νομίζεις ότι μπορείς να παίξεις γρήγορα?


The Genius Loci

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Το γρήγορο παίκσιμο δεν μου αρέσει καθόλου, ποτέ δεν μου άρεσε, οι περσισσότεροι που προσπαθούν να παίζουν συνεχώς 16α στα 170+ είτε θα φλυαρούν ή θα επαναλαμβάνονται ή θα ακούγονται ανούσιοι ή θα προσπαθούν να κάνουν επίδειξη υψηλής τεχνικής. Και καλά να την έχεις την τεχνική αλλά άμα δεν την έχεις τι γίνεται? Παρόλο που θα ήθελα και γω ο ίδιος κατα καιρους να παίζω γρήγορα ευτυχώς κάθε φορά που έμπαινα στο τριπακι έβγαινα γρήγορα λόγω των blues. Και έρχομαι στο φλέγον θέμα : για μένα είναι πιο δύσκολο να παίξεις αργά παρά γρήγορα για τον απλούστατο λόγο ότι όταν αυξάνεις τα χρονικά διαστήματα δεν αρκεί να είσαι μέσα στον χρόνο αλλά πρέπει να είσαι και "ΠΑΝΩ" στο χτύπημα είτε ειναι θέση-άρση ή κάποια υποδιαίρεση. Ποιος για παράδειγμα μπορεί σήμερα να παίξει στο styl του Albert King ο οποίος επαιζε 3 νότες αλλά στην ουσία έπαιζε με τον χρόνο και με το feeling από τα variations που μπορεί κανείς να βγάλει απο 3 νότες?Και τον ακούμε για παράδειγμα να μπαίνει στην άρση στο 2 και 1/2 αν δεν κάνω λάθος, στο born under a bad sign και λέμε τι κάνει τώρα ο τύπος?

Αυτά απο μένα συγνώμη αν ειμαι λίγο off topic ή αν έθιξα μερικούς, είναι καθαρά προσωπική γνώμη.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 39
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Για να επανέλθω στο αρχικό θέμα συζήτησης του tgl,θα θελα να πω πως το συμπέρασμα αυτής της έρευνας δεν είναι οτι γεννιέσαι ή δεν γεννιέσαι γρήγορος,αλλά γεννιέσαι ή δεν γεννιέσαι "μοναδικός".

Το οτι η άσκηση με τον μετρονόμο βοηθάει είναι αδιαμφισβήτητο,όπως επίσης και το ότι η προσπάθεια φέρνει αποτελέσματα.Από εκεί και πέρα είναι σαφές πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι φαίνεται να είναι φτιαγμένοι να κάνουν κάτι συγκεκριμένο στη ζωή τους.

Με αυτό εννοώ πως περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι με λίγη ή λιγότερη προσπάθεια από άλλους κατάφεραν να έχουν απίστευτη εξέλιξη στον τομέα τους,είναι ένα φαινόμενο το οποίο συναντάμε όλοι στη ζωή μας.Δεν αφορά μόνο την κιθάρα το γεγονός οτι ένας άνθρωπος όπως ο malmsteen χωρίς ουσιαστικά να μελετήσει με τον "παραδοσιακό" τρόπο κατάφερε να κάνει κάτι που ελάχιστοι μπορούν.

Όσοι ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες δεν θα γίνουν Bruce Lee και όσοι ασχολούνται με τον στίβο δεν θα γίνουν Carl Lewis και όσοι ασχολούνται με την αστροφυσική δεν θα γίνουν Stephen Hawkings.Aυτό φαντάζομαι είναι σαφές και αυταπόδεικτο...

Όμως δεν είναι λογικό στις προπονήσεις ο κάθε coach να μην χρονομετράει τους αθλητές του ή ο κάθε sensei ή sifu να μην αποζητά την λεπτομέρεια στην κίνηση του αθλητή του και να του λέει "βάρα τον σάκο και κάποια στιγμή θα τα καταφέρεις να πετύχεις τον στόχο"..

Γυρνώντας σε αυτό που μας αφορά δεν υπάρχει λόγος να διακόψει κανείς την μελέτη του επειδή ως τώρα δεν έχει δει τα μεγαλύτερα οφέλη από αυτή.Αυτό που οφείλουμε σαν μουσικοί να κάνουμε είναι να αμφισβητούμε,να πειραματιζόμαστε και εν τέλει να εκφραζόμαστε.Δεν υπάρχει καλός - κακός σ αυτήν την ιστορία και καλό είναι να γίνει αντιληπτό κάποια στιγμή αυτό.Η μουσική δεν είναι πεδίο σύγκρισης τεχνικής αλλά πεδίο σύνθεσης ιδεών,συναισθημάτων και...τεχνικής.

Όλοι οι κιθαρίστες που έχουν μείνει στην ιστορία είχαν κάποιο βαθμό τεχνικής είτε παίζαν γρήγορα ή αργά.Και το να παίζεις στην άρση του δυόμιση ΕΙΝΑΙ τεχνική όπως και το να παίζεις στα 200bpm 16α,τεχνική ή δεξιοτεχνία είναι.

Το τί θέλει να επιτύχει ο καθένας είναι καθαρά προσωπικό του θέμα και κανένας δεν έχει δικαίωμα να του επισημαίνει το τί θα πρέπει να είναι αυτό.

Οι φωτεινές εξαιρέσεις ανθρώπων που έχουν καταφέρει τόσα πολλά σε αντίθεση με όλους εμάς τους μέτριους δεν πρέπει να μας απογοητεύει αλλά να μας ενθαρρύνει να προσπαθούμε και να προσπαθούμε και να προσπαθούμε...

Ακούω τόσο κόσμο να λέει πόσο βαριέται να βάζει μετρονόμο και το πόσο ενοχλητικός είναι...προσωπικά ρε guys δεν θα είχα καταφέρει ούτε τα μισά από ότι έχω καταφέρει χωρίς τον μετρονόμο και όποτε μελετάω το κάνω ευχάριστα,πραγματικά απολαμβάνω αυτή την άνοδο από αργά έως γρήγορα και την γλυκιά κούραση στο τέλος του practice και είμαι απόλυτα βέβαιος οτι βελτιώνομαι έτσι όπως και το ότι τα ιερά τέρατα της μουσικής μπορούν να κοιμούνται ήσυχα καί σήμερα γιατί δεν θα τους απειλήσω...

Δεν θα γίνω steve morse ή guthrie govan....διάολε ούτε τα bend του gilmour θα γίνουν χειρότερα απ τα δικά μου.Πάντως όταν προσπαθώ και τελικά παίζω κάτι από αυτούς νιώθω όπως νιώθει ο morse,o govan,o vai,o clapton...νιώθω σαν guitarhero.. 8)

 

Καλημέρα,πάω για διάβασμα... ;D

If the house is rocking,don't bother knocking...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είμαι 16 και παίζω κιθάρα 3 μήνες. Έχω βγάλει όλα τα κομμάτια των Metallica από το Master of Puppets και μετά (και του Hetfield και του Hammett) και έχω μία μπάντα που παίζουμε instrumentals στιλ Steve Vai. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν είμαι καθόλου γρήγορος και δυσκολεύομαι πολύ σε 16α πάνω από 220bpm. Είμαι πολύ απογοητευμένος και σκέφτομαι να τα παρατήσω. Μπορεί κάποιος να μου πει τι πρέπει να κάνω;

 

Πλάκα πλάκα, έχω δει κατά καιρούς τέτοιες ερωτήσεις σε ξένα forums... ;D ;D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Διακρίνω σπόντα για συγκεκριμένη "σχολή" ελλήνων κιθαριστών ή κάνω λάθος; ;D ;D ;D

 

Φίλε spy, έδωσα εντύπωση ότι είμαι τόσο κακό παιδί?  :P ;D ;D

 

Σοβαρά όμως, μια αφορμή για να ανεβάσω το θέμα ήταν η ερώτηση ενός παιδιού τις προάλλες, αν είναι "σωστό" να παίξει με συγκεκριμένο τρόπο ένα σόλο... Και επειδή πιστεύω ότι, καλή η μελέτη στην τεχνική, αλλά πρέπει που και που να θυμόμαστε ότι παίζουμε μουσική, θα ήταν προτιμότερο να κρατάμε το δάσος...

 

Το συμπέρασμα του μελετητή στο site, ότι οι μεγάλοι βιρτουόζοι "δεν έχουν ιδέα πως παίζουν τόσο στρωτά και γρήγορα" νομίζω ότι λέει πολλά... Επειδή αναφέρθηκαν και αριθμοί, κανείς νομίζω δεν είχε ένα benchmark που προσπαθούσε να ξεπεράσει. Ας μην ξεχνάμε ότι η βιρτουοζιτέ είναι μέσο και όχι σκοπός.

 

@ thanasis b

Φίλε μου ελπίζω να κατάλαβες το χιούμορ μου.  ;) Παρεμπιπτόντως και εγώ είχα εξαιρετικές επιδόσεις στο 400άρι στα μαθητικά μου χρόνια... απλώς έπαψε να με ενδιαφέρει μετά.  ;)

 

@ nickpulse

Συμφωνώ με τις ιδέες σου αλλά ας μη μας διαφεύγει ότι, τουλάχιστον οι κιθαρίστες που συμμετείχαν στην έρευνα, και πολλοί άλλοι, μπορούν να παίξουν άψογα σε οποιαδήποτε ταχύτητα, όχι μόνο γρήγορα.

 

@ gmoll

Εξαιρετικό post! +1000

 

Model-o-phobia: something like homophobia, but much more amusing

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ενοιτε οτι δεν παρεξηγησα! χαιρομαι λοιπον που ειμαι- ειμαστε απο αυτους που δεν χρειαζεται να λιωσουν πανω απο το μετρονομο ..!!0χααχ0

 

 

 

η τεχνικη πρεπει να συνδιαζεται με αισθητικη!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το θεμα τελειωσε μολις στο 2ο ποστ  ;D

Αν ηταν να πω κατι επιπλεον, θα ελεγα οτι η ταχυτητα ειναι ενα προσον αναμεσα σε πολλα αλλα που πρεπει να εχει ενας καλος μουσικος.

Τοση ταχυτητα ομως οση πιστευει οτι χρειαζεται ο καθενας.

Δλδ θα μπορουσε να ειναι και παααααρα πολυ αργη. ;)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τοση ταχυτητα ομως οση πιστευει οτι χρειαζεται ο καθενας.

Δλδ θα μπορουσε να ειναι και παααααρα πολυ αργη. ;)

 

Σωστοοος. Και επειδη ολες οι φρασεις δεν ειναι ίδιες, η μαγκια ειναι να παίζεις κάθε θέμα σου στην σωστή ταχύτητα. Μπορεις να παίξεις το 'stairway to heaven' στα 200bpm? Εύγε, εισαι αθλητικος τύπος αλλα μουσικώς ακούγεται πατάτα! Επίσης έχω συναντήσει περιπτώσεις μουσικών που παίζουν πολύ όμορφα σε γρήγορες ταχύτητες αλλα σε αργα tempo χάνουν το μέτρημα (ειδικά σε Drummer). Πάντως καταλήγω στο οτι οσο αφορα τα έγχορδα το δεξί χέρι ειναι ο 'κάφρος' της παρέας, ο 'μπρατσωμένος' που δε νοιάζεται για τίποτα. Μπουκάρει και δε τον νοιάζει αν θα τα κανει ολα λαμπόγυαλο. Αντιθέτως το χέρι στην ταστιέρα(κυρίως το αριστερο) ειναι όλα τα λεφτά. Αν δεν έχει την σοφία να πατάει στα σωστά σημεία την κατάλληλη στιγμή του σόλο, τότε όσο γρήγορα & να ανεβοκατεβάζεις το δεξί δεν κάνεις τίποτα. Μισή δουλειά. Σαν αυνανισμός ένα πράγμα... It takes two για την σωστή την πράξη

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

οσο αφορα τα έγχορδα το δεξί χέρι ειναι ο 'κάφρος' της παρέας, ο 'μπρατσωμένος' που δε νοιάζεται για τίποτα. Μπουκάρει και δε τον νοιάζει αν θα τα κανει ολα λαμπόγυαλο. Αντιθέτως το χέρι στην ταστιέρα(κυρίως το αριστερο) ειναι όλα τα λεφτά. Αν δεν έχει την σοφία να πατάει στα σωστά σημεία την κατάλληλη στιγμή του σόλο, τότε όσο γρήγορα & να ανεβοκατεβάζεις το δεξί δεν κάνεις τίποτα.

Μέγα λάθος. Το δεξί χέρι έχει τους τονισμούς, τις δυναμικές, τον έλεγχο του ήχου και κατευθύνει το ρυθμό. Και όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο παίξιμο όπως τα παρακάτω (γνώριμα σε πολλούς Έλληνες κιθαρίστες)

 

-να παίζεις bossa nova με τονισμούς Φραγκοσυριανής

-να δυσκολεύεσαι να παίξεις μεγάλα διαστήματα

-να παίζεις "neoclassical" και να ακούγεται σαν ελαφρολαϊκό δεκαετίας '70 με distortion

-να κουράζεσαι εύκολα σε φράσεις μεγάλης διάρκειας

-να νομίζεις ότι παίζεις funk και στην πραγματικότητα το μόνο που λείπει να είναι το μπουζούκι και η φωνή του Τερλέγκα

 

τότε κατά πάσα πιθανότητα "φταίει" το δεξί και όχι το αριστερό χέρι.

 

Επίσης καλό δεξί δε σημαίνει μόνο γρήγορη πένα. Σημαίνει να μπορείς να παίξεις chord melody, να έχεις έλεγχο της δυναμικής, να μπορείς να κάνεις rest strokes με πένα και πολλά άλλα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου