Πολυτονικό σύστημα και άλλα ηδύποτα

[marathon]

Εγω παντως τις 'φχαρστιεμαι κατι τετοιες συζητησεις γιατι δυστυχως σπανια ερχομαι σε επαφη (σε καθημερινη βαση) με ανθρωπους που εχουν κατι σοβαρο και ουσιαστικο να πουνε....

Eκεί στη...Γερμανία...δεν έχεις γειτόνους?

 

Sorry καλέ μου φίλε...αλλά δεν κρατήθηκα... ;D

[chris4puzzle]

H γλωσσα και η γραφη ειναι ζωντανα στοιχεια ενος πολιτισμου και λογικο ειναι να αναπτυσσονται και να μεταβαλλονται. Και παντα οσοι ζουν αυτεσ τις μεταβατικες περιοδους εχουν αντιρησσεις γιατι οταν εχεις συνηθισει σε κατι και μετα στο αλλαζουν, προκυπτει μια αντιδραση και εναντιωση με το καινουργιο. οποτε ολοι εχετε δικιο  :)

απλα προσωπικα θεωρω φυσιολογικο να μεταβαλλεται η γλωσσα. και στο κατω κατω αν καταληξουμε σε 20 χρονια να μιλαμε greeklish, η η γλωσσα μας να εχει αλλοιωθει [οπως υποστηριζει οτι γινεται ο superfunk με τους τονους] τοτε πολυ απλα δεν ειχαμε τοσο 'ισχυρο' πολιτισμο και για αυτο ενστερνιστηκαμε αλλα προτυπα. το οποιο ειναι ενα ανοιχτο ενδεχομενο οταν εχεις ανταλλαγη και επαφη με αλλους πολιτισμους.

 

[qesh]

Να πάρει Mythos.

Mythous θές θέλεις να πείς

[spy]

Να κάνω κι εγώ κάποιες παρατηρήσεις εξ απαλών ονύχων.

 

Κατ' αρχήν, νομίζω ότι κάποιοι μεγενθύνουν το δήθεν πρόβλημα που προέκυψε από την κατάργηση των πνευμάτων και της περισπωμένης, συσχετίζοντάς το με το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των Ελλήνων. Ως αναφορά την κατάργηση των "αι" και "οι", συμφωνώ ότι κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε απλούστευση (όπως το μονοτονικό), αλλά αλλοίωση της γλώσσας και της ετυμολογίας της.

 

Οπότε, ας μην δημιουργούμε ψεύτικα διλλήματα του τύπου "πολυτονικό ή καταστροφή της γλώσσας". Η ζάμπλουτη ελληνική γλώσσα διατηρεί τον πλούτο της και μετά από παρεμβάσεις που γίνονται για καθαρά πρακτικούς λόγους.

[theoctapus]

Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι για λόγους ταχύτητας και μεγαλύτερης υπολογιστικής ισχύς του οπτικού κέντρου, στην ανάγνωση ο εγκέφαλος λαμβάνει υπόψην του το πρώτο και τελευταίο γράμμα, την θέση αυτών, το σχετικό μέγεθος της λέξης όπως αυτό έχει απομνημονευτεί καθώς και αν ενδιάμεσα υπάρχουν τα γράμματα της λέξης ανεξάρτητα θέσης. Σπανίως διαβάζουμε, συνήθως μεταφράζουμε εικόνες λέξεων.

 

Τωρά αυτό τι λέει για το πολυτονικό, δεν έχω ιδέα. Απλά μου φαίνεται κάπως cool.  :)

[dmilo]

Ἡ κατάργηση τῆς δασείας δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἔχει δύο συνέπειες γιὰ τὸν μονοτονίζοντα Νεοέλληνα: (α) τὴν ἀποφυγὴ δημιουργίας νέων συνθέτων λέξεων, (β) τὴν λανθασμένη σύνθεση λέξεων (ὅπως πενταήμερη ἀντὶ γιὰ πενθήμερη, ἐνῶ συνεχίζουμε νὰ λέμε δεκαπενθήμερη). Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ σοβαρὴ πτώχευση τῆς γλώσσας. Ἐκτὸς αὐτοῦ ἡ ἀπουσία ἐκμάθησης τῆς δασείας ὁδηγεῖ στὴν ἀδυναμία ἀναγνώρισης τῶν συνθέτων λέξεων: πῶς μπορεῖ κάποιος ποὺ δὲν διδάχτηκε ποτὲ τὴν δασεία νὰ διακρίνει ὅτι ἡ λέξη ἐφάμιλλη παράγεται ἀπὸ τὸν σύνδεσμο ἐπὶ καὶ τὸ οὐσιαστικὸ ἅμιλλα;

Συμφωνώ.

 

Η γλώσσα -κάθε γλώσσα- είναι ζωντανή. Εξελίσσεται συνεχώς με τη χρήση της, είτε με τον προφορικό είτε με το γραπτό λόγο. Στηρίζεται πάντα πάνω στους κανόνες του παρελθόντος που τη διαμόρφωσαν και τους αναμορφώνει, ή προσθέτει και νέους, ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες και τον τρόπο ζωής της κοινωνίας. Όταν λοιπόν κάποιος ξέρει να μιλά σωστά μια γλώσσα, ξέρει αντίστοιχα και να την γράφει. Και να καταλαβαίνει επίσης τις διαφορές που έχουν επιφέρει σ' αυτήν οι τόνοι και τα πνεύματα (όπως στο παραπάνω παράδειγμα η χρήση της δασείας... ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι και οι Γερμανοί, π.χ., τις λέξεις "lam", "lahm" και "lamm" θα τις προφέρουν με διαφορετικό τρόπο... είναι ένας κανόνας προφοράς που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν δημιουργείται με σημείο στίξης, αλλά με τη χρήση των γραμμάτων στη λέξη -όπως γίνεται και στα ρώσικα, επίσης, με τη χρήση του μαλακού και του σκληρού σημείου). Αντίστοιχα, στη γραφή της ελληνικής γλώσσας, τα πνεύματα αρχικά χρησιμοποιήθηκαν για να μεταφέρουν τον τρόπο εκφώνησης των λέξεων στο γραπτό κείμενο, και σταδιακά καταργήθηκαν με την προϋπόθεση -βέβαια- πως ο μαθαίνων τη γλώσσα θα αποστήθιζε τη σωστή ορθογραφία των λέξεων.

 

Στη δουλειά μου, εδώ και 20 χρόνια, ασχολούμαι καθημερινά με κείμενα για διάφορες χρήσεις, από εγχειρίδια χρήσης ψυγείων και διαφημιστικά ξενοδοχείων μέχρι αρχαιολογικές μελέτες και λογοτεχνικά δοκίμια. Έχω καταλήξει λοιπόν στο συμπέρασμα πως αν κάποιος θέλει να μάθει να μιλά σωστά ελληνικά, πρέπει να έχει και κάποιες γνώσεις πολυτονικού. Να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ μακρού και βραχέος, μεταξύ δασείας και ψιλής, να κατανοήσει τον τρόπο σχηματισμού των λέξεων (απλών και σύνθετων), ώστε να μπορεί να μιλήσει με ευφράδεια και ευχέρεια επί παντός επιστητού, ξεφεύγοντας από τον -δυστυχώς πολύ- περιορισμένο αριθμό λέξεων της καθομιλουμένης.

 

[chris4puzzle]

Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι για λόγους ταχύτητας και μεγαλύτερης υπολογιστικής ισχύς του οπτικού κέντρου, στην ανάγνωση ο εγκέφαλος λαμβάνει υπόψην του το πρώτο και τελευταίο γράμμα, την θέση αυτών, το σχετικό μέγεθος της λέξης όπως αυτό έχει απομνημονευτεί καθώς και αν ενδιάμεσα υπάρχουν τα γράμματα της λέξης ανεξάρτητα θέσης. Σπανίως διαβάζουμε, συνήθως μεταφράζουμε εικόνες λέξεων.

 

νμζιοω οτι δεν μορυοπν να το κονυαν οολι ατυο αλλα οιμρσνεα αμοτα  :)

[audiokostas]

Να κάνω κι εγώ κάποιες παρατηρήσεις εξ απαλών ονύχων.

Εξ απαλών ονύχων σημαίνει, αντίθετα με την συνήθη χρήση του, το γνωρίζω πολύ καλά (ασχολούμαι από τότε που είχα μαλακά νύχια, από παιδί).  ;)

 

Mythous θές θέλεις να πείς

Σωστά.

Αφού το κλίνει στα Ελληνοποιημένα Αγγλικά πρέπει να κλιθεί και στα Αγγλοποιημένα Ελληνικά.

[chris4puzzle]

Συμφωνώ.

 

Η γλώσσα -κάθε γλώσσα- είναι ζωντανή. Εξελίσσεται συνεχώς με τη χρήση της, είτε με τον προφορικό είτε με το γραπτό λόγο. Στηρίζεται πάντα πάνω στους κανόνες του παρελθόντος που τη διαμόρφωσαν και τους αναμορφώνει, ή προσθέτει και νέους, ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες και τον τρόπο ζωής της κοινωνίας. Όταν λοιπόν κάποιος ξέρει να μιλά σωστά μια γλώσσα, ξέρει αντίστοιχα και να την γράφει. Και να καταλαβαίνει επίσης τις διαφορές που έχουν επιφέρει σ' αυτήν οι τόνοι και τα πνεύματα (όπως στο παραπάνω παράδειγμα η χρήση της δασείας... ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι και οι Γερμανοί, π.χ., τις λέξεις "lam", "lahm" και "lamm" θα τις προφέρουν με διαφορετικό τρόπο... είναι ένας κανόνας προφοράς που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν δημιουργείται με σημείο στίξης, αλλά με τη χρήση των γραμμάτων στη λέξη -όπως γίνεται και στα ρώσικα, επίσης, με τη χρήση του μαλακού και του σκληρού σημείου). Αντίστοιχα, στη γραφή της ελληνικής γλώσσας, τα πνεύματα αρχικά χρησιμοποιήθηκαν για να μεταφέρουν τον τρόπο εκφώνησης των λέξεων στο γραπτό κείμενο, και σταδιακά καταργήθηκαν με την προϋπόθεση -βέβαια- πως ο μαθαίνων τη γλώσσα θα αποστήθιζε τη σωστή ορθογραφία των λέξεων.

 

Στη δουλειά μου, εδώ και 20 χρόνια, ασχολούμαι καθημερινά με κείμενα για διάφορες χρήσεις, από εγχειρίδια χρήσης ψυγείων και διαφημιστικά ξενοδοχείων μέχρι αρχαιολογικές μελέτες και λογοτεχνικά δοκίμια. Έχω καταλήξει λοιπόν στο συμπέρασμα πως αν κάποιος θέλει να μάθει να μιλά σωστά ελληνικά, πρέπει να έχει και κάποιες γνώσεις πολυτονικού. Να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ μακρού και βραχέος, μεταξύ δασείας και ψιλής, να κατανοήσει τον τρόπο σχηματισμού των λέξεων (απλών και σύνθετων), ώστε να μπορεί να μιλήσει με ευφράδεια και ευχέρεια επί παντός επιστητού, ξεφεύγοντας από τον -δυστυχώς πολύ- περιορισμένο αριθμό λέξεων της καθομιλουμένης.

 

 

Η ελληνικη γλωσσα πλεον ομως εχει προφορα;

σε σχεση με αλλες γλωσσες δηλαδη δεν πιστευω οτι κοιταμε το πως θα προφερουμε καποια λεξη. καταλαβαινετε πιστευω τι εννοω προφορα. [αυτο που δεν εχουν οι  -περισσοτεροι- ελληνες τραγουδιστες οταν τραγουδανε ξενα κομματια]

[spy]

Εξ απαλών ονύχων σημαίνει, αντίθετα με την συνήθη χρήση του, το γνωρίζω πολύ καλά (ασχολούμαι από τότε που είχα μαλακά νύχια, από παιδί).  ;)

Σωστός. Υπάρχουν άλλοι 5 σολοικισμοί στο post μου. Όποιος τους βρει όλους κερδίζει ένα σετ χορδών.