Το πολλαπλό σου είδωλο-ενα τραγουδι και η ιστορια του...

[βα]

ενα τραγουδι των χειμερινων κολυμβητων που για καποιον περιεργο λογο με συγκινει ιδιαιτερως και η ιστορια του, ετσι οπως την εχει διηγηθει ο ιδιος ο αργυρης μπακιρτζης σε μια παλια του συνεντευξη(χωρις να ειμαι σιγουρος,πρεπει να ταν στην αυγη).

 

παραδεχομαι πως οι στιχοι απο μονοι τους ισως και να φαινονται λιγο χαζοι η ''οτι να ναι'' αλλα μολις διαβασεις την ιστορια πιστευω αποκτουν αλλο βαρος.

 

 

Ήρθες κι απόψε βιαστικά

για λίγα χάδια και φιλιά

και χάθηκες στη νύχτα

 

Σ ´αυτό το κρύο τον καιρό

μέσα στο σπίτι μοναχός

διαβάζω - τραγουδάω

 

Κ´ ενώ ακούω το χιονιά

το πολλαπλό σου είδωλο

στα κρύσταλλα κοιτάζω

 

Θέλεις;

- Θέλω πάντα!

Έχεις κέφι;

- Έχω πάντα!

Ίσως έρθω...

- Έλα ´μέσως, μωρό μου!

Δε θέλω!

- Μην έρθεις...

Δεν έχω κέφι!

- Μην έρθεις...

Ίσως έρθω...

- Μην περάσεις, μωρό μου..

 

Συχνάζεις στo μικρό καφέ κι εγώ στη Μυροβόλο

κι έτσι πώς θα τα φέρουμε, ποτές δε θα ιδωθούμε

 

Εγώ ξυπνάω απ' τις εφτά κι εσύ το μεσημέρι

κι όταν τινάζω τα χαλιά, στο βόλεϊ πάντα τρέχεις

 

Στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά κι εγώ έντεκα με μία

κι έτσι πώς θα τα φέρουμε, ποτές δε θα ιδωθούμε

 

Μα πού θα πάει ο καιρός κι οι βουλισμένοι χρόνοι

θε νά 'ρθει κάποιο σούρουπο ξανά ν' ανταμωθούμε

 

Αυτό το τραγούδι έγινε επιτυχία από τον εθνικό μας τραγουδιστή. Είναι ωραίο τραγούδι, με τρία μέρη, ένα το γνωστό και άλλα δυο εισαγωγικά, αλληλένδετα μεταξύ τους. Στην πιο γνωστή εκδοχή υπάρχει μόνο το τρίτο μέρος, αφού φαίνεται ότι τα δυο πρώτα κρίθηκαν, κακώς, χωρίς ενδιαφέρον. Πρέπει να πω ότι δέκα χρόνια μετά την έκδοση ενός τραγουδιού μπορεί ο οιοσδήποτε να το εκτελέσει.

 

Η ιστορία της πρώτης εγγραφής του έχει πολύ ενδιαφέρον. Την πρώτη πλευρά του του πρώτου μας δίσκου, την είχαμε γράψει σε διάστημα ενός μηνός περίπου, ενώ τη δεύτερη δεν προλάβαμε. Ενδιάμεσα αλλάξαμε κιθαρίστα, ο Παπάζογλου δεν είχε κονσόλα για να μας ηχογραφήσει κι έτσι καθυστερούσαμε πάνω από έξι μήνες να ολοκληρώσουμε το δίσκο. Ένα μεσημέρι παίρνει τηλέφωνο ο Παπάζογλου και μας λέει ότι βρήκε κονσόλα για μερικές ώρες, από μια άλλη ηχογράφηση που είχε τελειώσει πιο γρήγορα. Πήγαμε στο στούντιο και η δεύτερη πλευρά γράφτηκε όλη σε ένα απόγευμα, σε τρεις ώρες! Το τραγούδι αυτό το είχαμε αφήσει τελευταίο, επειδή είναι αρκετά δύσκολο για τη φωνή μου, ανεβαίνει πολύ ψηλά προς το τέλος. Το παίξαμε μια φορά, δεν μου άρεσε και είπα στον Παπάζογλου να το ξαναγράψουμε. Εκείνος είχε ένα ραντεβού, μάλλον με καμιά κοπέλα, και βιαζόταν, οπότε εξοργίστηκε και μίλησε άπρεπα. Ένοιωσα πολύ άσχημα. Ή έπρεπε να μαλώσω και να μη γίνει ο δίσκος, ή να σκύψω το κεφάλι και να το αφήσω να περάσει. Δεν ήξερα τι να κάνω.

Οπότε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η κοπέλα για την οποία είχα γράψει το τραγούδι και με την οποία είχα χαθεί , ως από μηχανής θεός, κατέβαινε τις σκάλες του στούντιο στο βάθος. Μόλις την είδα ξεχάστηκα και γράφτηκε η πολύ ωραία, συγκρατημένα δραματική, εκτέλεση του δίσκου.

 

Το τραγούδι μιλά για το σπίτι μου στην 7ης Μεραρχίας, ένα από τα τέσσερα που έχω αλλάξει σε 27 χρόνια στην Καβάλα. Ο στίχος "...το πολλαπλό σου είδωλο, στα κρύσταλλα κοιτάζω" αναφέρεται στα κρύσταλλα με κατακόρυφες λωρίδες, που πολλαπλασιάζουν τις σκιές, της εξώπορτας του διαμερίσματος. Ακόμη χρησιμοποίησα λέξεις και εκφράσεις που είχε πει εκείνη: "θέλεις, θέλω πάντα, έχεις κέφι, έχω πάντα, έλα απόψε, μην περάσεις, μωρό μου, δε θέλω, μην έρθεις, δεν έχω κέφι, μην έρθεις, ίσως έρθω, μην περάσεις, μωρό μου". Με το στίχο "συχνάζεις στο Μικρό Καφέ κι εγώ στη Μυροβόλο" γίνεται μια αντιπαράθεση ανάμεσα στα δυο αυτά στέκια της Καβάλας. Το Μικρό Καφέ ήταν, κατά κάποιο τρόπο, πιο σινιέ, κι εκεί σύχναζαν κυριλέ, της πλάκας κυριλέ, τύποι, ενώ οι θαμώνες της Μυροβόλου ήταν, θα έλεγα, πιο αδέσμευτοι μέχρι οριακά φρικιά. Το τραγούδι περιγράφει επακριβώς αληθινές καταστάσεις.

Ο στίχος "στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά" αναφέρεται στο παλιό μπαράκι του Σαλαβάτη στη Βενιζέλου, το Vanitas, στο οποίο πήγαινα κάπου-κάπου (ένα από τα ελάχιστα μαγαζιά της Καβάλας, στα οποία σύχναζα).

 

Από το πάρκο στη Μυροβόλο

 

Συμπληρωματικό του προηγούμενου, για τη διαδρομή από το πάρκο, με το γήπεδο του βόλεϊ, μέχρι τη Μυροβόλο, όπου σύχναζα, και η ηρωϊδα ερχόταν ή ήλπιζα να έλθει να με συναντήσει. Το τραγούδι αυτό στάθηκε η αφορμή της συνεργασίας μας με τη Μπάντα της Φλώρινας. Ψάχναμε να βρούμε μια μπάντα και μας είπαν ότι κάπου στην Κοζάνη ζει ο μάγος του κλαρίνου Χάρι Τζέιμς. ΄Επαθα πλάκα. "Ποιος είναι αυτός ο Χάρι Τζέιμς;" ρώτησα παντού. Τελικά ήταν ένας ντόπιος, τσιγγάνος που είχε πάει στην Αμερική και γύρισε μ' αυτό το ψευδώνυμο. Έπαιζε κλαρίνο, σπουδαίος μουσικός, αλλά δεν μπόρεσα να τον βρω. Μετά φτιάξαμε μια μπάντα με καθηγητές από ωδεία της Θεσσαλονίκης, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μάλλον τυπικό και σφιγμένο, ενώ από παλιά ονειρευόμουνα μια μπάντα λαϊκή που θα έπαιζε πολύ ελεύθερα. Τη βρήκαμε στη Φλώρινα, μετά από ένα επεισοδιακό ταξίδι, όπου η παλιά Μερσεντές μου 170S, του 1949, τα έφτυσε στην τελευταία ανηφοριά, στο πρόσωπο του Τάσου το Βαλκάνη, "άρχοντα" της Δυτικής Μακεδονίας στο κλαρίνο, και στη μπάντα του.

Η συνάντηση και η συνεργασία μαζί τους μας χάρισαν αξέχαστες στιγμές και μια βαθιά φιλία.

 

 

 

p.s.

ο ''εθνικος μας τραγουδιστης'' δεν ειναι αλλος απο τον γιωργο νταλαρα που εκανε και το κομματι γνωστο σε ενα πιο μεγαλο κοινο.

 

[papeas]

Άν και δέν έτυχε να ακούσω χειμερινούς κολυμβητές στο παρελθόν,καταγούσταρα και με το τραγούδι και με την ιστορία.

thanks!

[gerrard]

τους ακούω αρκετά χρόνια. είναι μια πραγματικά άξια μπάντα! Να ακούσετε και το '' ο καφές'' είναι απο τα τελευταία που 'εχουν βγάλει.

[santso 4]

p.s.

ο ''εθνικος μας τραγουδιστης'' δεν ειναι αλλος απο τον γιωργο νταλαρα που εκανε και το κομματι γνωστο σε ενα πιο μεγαλο κοινο.

 

  Ο γνωστος....θειος που ολα τα σφαζει,ολα τα μαχαιρωνει. Ας μην εκφραστω καλυτερα γι αυτον.... ;D  να πω μονο οτι το συγκεκριμενο κομματι ο Βακιρτζης(αν και δε μ΄αρεσει η φωνη του) το λεει σαφως με συναισθημα, και ΔΕΝ εχει αναγκη αυτο το τραγουδι το....θειο για να το κανει γνωστο στο νταλαροκοινο.

 

  Ειναι γνωστο κι απο μονο του, χωρις τη γνωστη ισοπεδωτικη κορωνα - κονσερβα...Μα τι διαολο... τερμα τον εχει τον κομπρεσορα στο λαρυγγι ?  ;D ;D

[WrTsXxx]

^{Ωπα! μου χε ξεφύγει αυτό το τοπικ..}

 

Το τραγούδι με όλους τους στίχους και μ αυτή την ενορχήστρωση το νιώθω ολοκληρωμένο και ιστορία σίγουρα συγκινητική.

Ευχαριστούμε Βα

 

[vagelism]

Aκομα και με την "περιεργη" φωνη του Μπακιρτζη, το τραγουδι με το πρωτο ακουσμα σε εκανε να νοιωθεις οτι ειχε λογο υπαρξης.

Η αληθεια ειναι ομως οτι ο Νταλαρας ειναι υπευθυνος για την εξαπλωση του τοσο σε πανελλαδικο ισως και σε παγκοσμιο επιπεδο μιας και αυτος δειχνει να το αγαπαει και να το χρησιμοποιει συχνα. Να σαι καλα φιλε  για το thread.. αλλα και για την ιστορια πισω απο τους στιχους.

[matawan]

kateme, ο Μπακιρτζης ειναι πολυ μεγαλη μορφη του ελληνικου τραγουδιου. και οχι μονο του τραγουδιου δηλαδη, γενικοτερα. μην ξεχναμε οτι εχει πρωταγωνιστει στην  καλυτερη ταινια του συγχρονου ελληνικου κινηματογραφου :

 

 

 

[vagelism]

   Ο γνωστος....θειος που ολα τα σφαζει,ολα τα μαχαιρωνει. Ας μην εκφραστω καλυτερα γι αυτον.... ;D  να πω μονο οτι το συγκεκριμενο κομματι ο Βακιρτζης(αν και δε μ΄αρεσει η φωνη του) το λεει σαφως με συναισθημα, και ΔΕΝ εχει αναγκη αυτο το τραγουδι το....θειο για να το κανει γνωστο στο νταλαροκοινο.

 

   Ειναι γνωστο κι απο μονο του, χωρις τη γνωστη ισοπεδωτικη κορωνα - κονσερβα...Μα τι διαολο... τερμα τον εχει τον κομπρεσορα στο λαρυγγι ?  ;D ;D

Δυστηχως ομως ο Θειος το εκανε γνωστο στο ευρυ κοινο.

Γενικα νομιζω οτι κριτικαρεις με μια σχετικη ελαφροτητα ενα πολυ σημαντικο κεφαλαιο της Ελληνικης μουσικης επειδη απλα δεν σ αρεσει..

Νομιζω οτι καποια πραγματα πρεπει να σκεφτομαστε πριν ανοιξουμε το στομα μας..εκτος κι αν εισαι 18 χρονω...οποτε δικαιολογησε.

Ειδικα επειδη ο εν λογο κυριος δισκογραφουσε πριν εγω και εσυ καλα καλα γεννηθουμε ..

 

[blue]

στην  καλυτερη ταινια του συγχρονου ελληνικου κινηματογραφου :

 

 

 

+1

 

-Ήτανε πέναλτι κύριε Πάνο?

-Ο ορισμός του πέναλτι κυρία μου.

 

[santso 4]

Δυστηχως ομως ο Θειος το εκανε γνωστο στο ευρυ κοινο.

Γενικα νομιζω οτι κριτικαρεις με μια σχετικη ελαφροτητα ενα πολυ σημαντικο κεφαλαιο της Ελληνικης μουσικης επειδη απλα δεν σ αρεσει..

Νομιζω οτι καποια πραγματα πρεπει να σκεφτομαστε πριν ανοιξουμε το στομα μας..εκτος κι αν εισαι 18 χρονω...οποτε δικαιολογησε.

Ειδικα επειδη ο εν λογο κυριος δισκογραφουσε πριν εγω και εσυ καλα καλα γεννηθουμε ..

 

  Κατ' αρχας να πω οτι δεν ειμαι 18 αλλα....2x18, 36 δηλαδη.... Οσο για το "πολυ σημαντικο" κεφαλαιο της μουσικης μας, εχω να πω οτι ηταν οντως σημαντικο μεχρι καμμια 25 - 30 χρονια πριν, τοτε δηλαδη που ελεγε τα κομματια που του πηγαιναν, δηλαδη το γνωστο ελαφρολαικο - εντεχνο του Κουγιουμτζη, του Ακη Πανου, του Λοιζου κλπ. Τα περισσοτερα απο αυτα τα τραγουδια τα ειπε πραγματικα συγκλονιστικα. Εγω ομως ενισταμαι στο οτι πηγε να τραγουδησει ΟΛΑ τα ειδη, και για διαφορες αλλες ενεργειες του στο χωρο που υποδηλωνουν ενα στυγνο τεχνοκρατη - επιχειρηματια - μεγαλομανη, στοιχεια που σαφως και ΔΕΝ ταιριαζουν σ΄ενα πραγματικο μουσικο που θα επρεπε να χαρακτηριζεται απο πιο πολυ συναισθημα και ρομαντισμο.

 

  Οσο για το....αχανες ρεπερτοριο του, εχω να πω οτι τον σιχαθηκα απο τοτε που την ειδε και ΛΑΪΚΟΣ και ΡΟΚΑΣ και ΡΕΜΠΕΤΗΣ και ΤΕΝΟΡΟΣ και ΦΛΑΜΕΝΓΚΙΣΤΑΣ και ΛΥΡΙΚΟΣ και ΠΟΠ και (για ενα διαστημα με το Ρεμο)ΣΚΥΛΑΣ και ΚΛΑΣΙΚΟΣ ( με τη Φιλαρμονικη του Ισραηλ) ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ.... 

 

  Ειναι προφανες νομιζω οτι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορει να ειναι καλος σ΄ολα τα ειδη. Αν το προσπαθει, μαλλον κατι αλλο τον χαρακτηριζει αλλα σιγουρα οχι αγαπη για τη μουσικη.