squier p bass pete wentz

[sideFX]

+1 για το mim P

[Superfunk]

Αρχικά, κάθε κομμάτι κσύλο, και με κοινή λογική, μπορεί να διαφέρει από το παραδιπλανό του, ακόμα κι αν είναι από το ίδιο δέντρο.

 

Τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός (στεγνού) κομματιού. (ένα στεγνό κομμάτι, imho, είτε είναι 5 χρόνων, είτε 105, είναι το ίδιο στεγνό. Μην ξανακούσω για private reserve super dried stock 500 χρόνων...)

α) βάρος ( kg/m3)

β) σκληρότητα ( αυτό

γ) βαθμός ελαστικότητας

 

Αει γεια σου,και απο αυτα ΣΟΒΑΡΟ ρολο στον ηχο (σε ενα ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ) παιζει κυριως το (α)

[audiokostas]

Άρα λες Τόνος = Βάρος

Διαφωνώ.

Βαριέμαι να σου αποδείξω (ως και εξαίρετος επιστήμων συν τοις άλλοις) με εξαιρετικά επιστημονικό τρόπο (το βάρος εξαρτάται από την διαφορετική βαρύτητα που ασκείται -στην οποία ο τόνο συνεχίζει να παράγεται αυτούσιος εξαιρουμένης της πυκνότητας του αέρα - κατα την οποία όμως η μάζα παραμένει αμετάβλητη.

Βγάζουμε λοιπόν την βαρύτητα από την εξίσωση και μας μένει....

Τόνος = Μάζα

Και από την στιγμή που η μάζα είναι αποτέλεσμα της πυκνότητας....

Τόνος = Πυκνότητα.

 

Αυτό που ποικίλλει, είναι το σημείο της πυκνότητας που θεωρεί ο καθένας ιδανικό για το δικό του "βέλτιστο" ήχο.

 

Πσσσσσσσσσσσσσσσ με ανατριχιάζω ώρες ώρες.

Θα πάω να γράψω στο Protagon και σε κάνα χρόνο θα σας έρθω πίσω υπουργός.

[Terry RoscoeBeck5]

Συν γέροντες κακώς έθιξα νωρίτερα το θέμα agathis- έπρεπε να θυμηθώ ότι οι κσυλό συζητήσεις είναι τζιζ, ατέρμονες και αδιέξοδες.

 

Παρόλα αυτά θα πω τούτο: Το καιρό εκείνο (1957) γέροντας κατασκευαστής παρουσίασε το (upedated) P με τη μορφή που το γνωρίζουμε ως σήμερα.

 

Τα  κσύλα που (κατά κόρον) χρησιμοποιήθηκαν από την μαμά F για το εν λόγο κούτσουρο ήταν alder- ash.

 

Ο ήχος του δε, χαρακτηριστικότατος (το κλονγκ/ κλονγκ που λέω εγώ)- παίζει P και το ακούς τρία τετράγωνα μακρυά.

 

 

Κάτι Squier P που πέρασαν από τα χέρια μου- με τα κσύλα που βάζει τώρα agathis/basswood/ αγριοκερασιές/ αγριοπασατεμπιές- για P δεν τα άκουσα.

 

 

Αντιθέτως, κάτι γιαπωνέζικες κόπιες 70ς/ 80ς, αλλά με τα «σωστά» κσύλα, ακουγόντουσαν P.

 

Τώρα θα μου πεις, μας έχει ζαλίσει με την εμμονή σου με τα κσύλα...

 

Νταξ μωρέ... Κουβέντα να γίνεται  ;)

 

 

[sideFX]

Θα διαφωνήσω κάθετα, διαγώνια και οριζόντια στη λογική που θέλει: πιο βαρύ = πιο καλός, βαθύς ήχος, κτλ... έγω προσωπικά (με την όποια περιορισμένη εμπειρία) έχω τουλάχιστον 4 παραδείγματα οργάνων που καταρρίπτουν τον παραπάνω μύθο.

 

1) Sadowsky Jazz φίλου, είναι πούπουλο, μακράν και με μεγάλη διαφορά το πιο ελαφρύ όργανο που έχω πιάσει ποτέ στα χέρια μου. Λιγότερο από 3 κιλά (αλήθεια το σηκώνεις και νομίζεις πως είναι "ψεύτικο") και απλά τσακίζει σε ήχο οποιοδήποτε άλλο jazz έχουμε ακούσει από το ίδιο ακριβώς σετάπ (ίδιο ενισχυτή, καμπίνα, καλώδια ρυθμίσεις, κτλ), είτε στην active, είτε στην passive θέση.

 

2) To mim Fender 50s P μου, είναι το ελαφρύτερο P σε σχέση με άλλα 3 του κολλητού. Μαντέψτε ποιο έχει τον καλύτερο ήχο...

 

3) Από τα 3 rick του φίλου αυτό που συμφωνούμε και οι 2 πως έχει τον πιο γεμάτο και μεστό ήχο είναι το ελαφρύτερο απ τα 3.

 

4) Το αμέσως ελαφρύτερο όργανό του φίλου μετά το Sadowsky είναι ένα Ibanez SR-1000κάτι. Τα σπάει από ήχο, απλά...

 

 

[odis13]

Ρε σεις...ποιος ειπε οτι πιο πολυ βαρος ισουται με καλυτερο ηχο? Ο SF ειπε οτι το βαρος παιζει πολυ σημαντικο ρολο στον ηχο, οχι οτι οσο πιο βαρυ ειναι ακουγεται και καλυτερα :P

[sideFX]

Μα έτσι είναι ο μύθος, όσο βαρύτερο το σώμα (= μεγαλύτερη πυκνότητα το ΚΣύλο), τόσο το καλύτερο σε θέμα ήχου, sustain, κτλ, και αυτό αφέθηκε να εννοηθεί αν κατάλαβα καλά.

 

Αν δεν κατάλαβα καλά, τότε πάσο.