Πίνακας συμμετοχής

Τα κατωθι μου ερχονται σκορπια στο μυαλο: Fabulous thunderbirds-Walk that walk,talk that talk Irish heartbeat-Van Morrison and the Chieftains Wild frontier-Gary Moore Victims of the future-Gary Moore Corridors of power-Gary Moore JJ Cale-5 John Hiatt-Slow turning Poetic champions compose-Van Morrison BB King-Live at the Regal SRV-In step See the light-Jeff Healey Come taste the band-Deep purple Back in black-ACDC Giving the game away-Thunder Duke Robillard-Dangerous place Dr Feelgood-As it happens Los Lobos-By the light of the moon Rory Gallagher-Calling card Colin James-Colin James Junior Watson-Long overdue Motorhead-Another perfect day

1) The wall - Pink Floyd 2) Ziggy Stardust- David Bowie 3) Goodbye and hello - Tim Buckley 4) Top priority - Rory Gallagher 5) The river - Bruce Springsteen 6) III - Led Zeppelin 7) After the gold rush - Neil Young 8 ) Rust never sleeps- Neil Young 9) Deja vu - C.S.N & Y 10) Wish you were here - Pink Floyd Bonus album... 11) A night at the opera - Queen

Κανονικά δεν μπορώ να απαντήσω σε παρόμοια δι(πολυ)λήμματα αλλά επειδή είναι στατιστικό το ερώτημα... BOC - Fire of Unknown Origin BOC - On your Feet or on your Knees Springsteen - Darkness on the Edge of Town Sprngsteen - River Θ. Μικρούτσικος - Σταυρός του Νότου Π. Σιδηρόπουλος - Φλου Π. Σιδηρόπουλος - Εν Λευκώ Black Sabbath - Mob Rules Black Sabbath - Heaven and Hell Deep Purple - Made in Japan Deep Purple - Burn Rainbow - Rising Χατζιδάκις - Το Χαμόγελο της Τζοκόντας Clash - London Calling SOAD - Toxicity Nirvana - Nevermind UFO - Strangers in the Night B. Cobham - Spectrum Rolling Stones - Let it Bleed James Brown - 20 All Time Greatest Hits Joy Division - Closer Metallica - Black Album Έλλη Πασπαλά - Στο Μέγαρο Μουσικής Jack Dejohnette - Parallel Realities John Campbell - Howling Mercy Dire Straits - Making Movies... Ας με σταματήσει κάποιος. Μα μόνο 10; Η σειρά τυχαία. Edit: Ορίστε, τώρα έγραψε ο Γιώργης από κάτω και πρέπει να βάλω κι άλλα γιατί μου τα θύμισε. Motorhead - Overkill Motorhead - Ace of Spades Motorhead - No Sleep till Hammersmith Dr. Feelgood - Be Seeing You Dr. Feelgood - Supidity Dr. Feelgood - γενικά Rory Gallagher - Calling Card Rory Gallagher- Photo Finish AC/DC - For Those About to Rock AC/DC - If you want Blood Μπορώ να φάω όλη τη μέρα ενθυμούμενος. Δεν περιγράφω άλλο.

Εγω παρακαλώ τον Αη Βασίλη (και όλους τους υπόλοιπους Αγίους) να έχω τον γιο πάλι πίσω και σουπερ στην υγεία του και στα όλα του.

Από το πρωί ακούγονται αυτά στο σπίτι, από έναν ραδιοφωνικό σταθμό που παίζει μόνο χριστουγεννιάτικα! Θα την χωρίσω, δεν αντέχω!!!!

Ένα καλοστρωμένο ζευγάρι απο αυτα παρακαλώ.

Να μου φερει τον ιδιο, για να σταματησω να τον κανω εγω.

Ο ανιψιος μου στο 2ο του Drum Cover. Το βίντεο έχει ανέβει με τη συναίνεση των γονιών του.

Κι επειδη καποιοι θα ξεχασουμε εξω μερικα αλμπουμ, ακομα και εκατο αν γραψουμε, μετα θα ειναι ωραια ιδεα να καταρτιστει μια λιστα με ολα τα αναφερομενα στα ποστ αλμπουμς και γινει μια τελικη ψηφοφορια για τα 100 Noiz Greatest Albums of All Time

Bluesdreakers feat Eric, TRB - Power in the darkness, Beatles - Abbey road, Camel - Mirage, Deep Purple - Machine head, Rolling stones - Sticky fingers, Sound - From the lion's mouth, Allman brothers - Live at Fillmore, Blue Oyster Cult - Spectres, Socrates - Waiting for something, Dire straits - s.t., Booker T & the M.G.s - Melting Pot, Led Zeppelin - 2, Fleetwood Mac - Mr Wonderful, Rumours κλπ

Στα μέσα Δεκέμβρη θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος που χρόνια περίμενα. Μια συλλογή απο ακυκλοφόρητα κομμάτια απο το μακρινό 1988 μέχρι το 2016. Σύντομα θα γράψω λεπτομέρειες, προς το παρόν είναι διαθέσιμος για ακρόαση (3 τραγούδια) και παραγγελίες εδώ: https://thicktonerecords.bandcamp.com/album/keep-what-i-got?fbclid=IwAR2pbChPxly-uYREqqnt4-KLtqHcZGFruat5ejk7_yQ3cs3vShxJi3qwjrM

αφήνω αυτό εδώ..... αντε καλό σουκου και καλές γιορτές να έχουμε!

1) iron maiden - brave new world 2) kiss- crazy nights 3) manowar - fighting the world 4) judas priest - painkiller 5)annihilator - set the world on fire 6) nevermore - dreaming neon black 7) mayhem - de mysteriis dom sathanas 8 ) death - human 9) death - symbolic 10) immortal - battles in the north

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ανοίγουμε ένα thread σχετικά με το τι θα θέλαμε να μας φέρει ο Αη Βασίλης. Για να δούμε φέτος, μήπως θέλουμε κάτι άλλο? Εγώ θα ήθελα ένα pc τούμπανο (αυτό που έχω κλείνει 13 χρόνια ήδη και δεν αντέχει και πολλά πια), μια εντελώς custom κιθάρα (όχι από αυτές του εμπορίου), ένα πολύ καλό stage piano (αλλά να είναι και midi controller) και ζητάω τα φώτα σας σχετικά με το ποιο να του ζητήσω, και επίσης ... και Εσείς τι θέλετε?

Άσε κάτω το μπιστόλι αμέσως. Υπάρχουν κι άλλες λύσεις λέμε.

Κι αυτό το άκουσα Στράτο μου...

.... ή αυτό ....

Τα πολύ δύσκολα 10 που θα έπαιρνα μαζί σε ακατοίκητο νησί. Ολα αυτά έχουν κομμάτια που μου σηκώνουν την τρίχα. Περισσεύουν δεκάδες φυσικά μιας κι όσο μεγαλώνεις μετράς δεκαετίες κι όχι χρόνια. Mountain - Flowers of evil Bad Company - Bad Co Pink Floyd - Wish you were here Paul Carrack - Groove approved Michael Mc Donald - If that's what it takes James Taylor - Live Steely Dan - Gaucho Stevie Wonder - Songs in the key of life Doobie Brothers - The captain and me Al Jarreau - Jarreau

Αυτές τις μέρες τις γιορτινές γυρίζω συνήθως στα classics. Όπως αυτό..

Πάρα πολύ δύσκολο, θα μπορούσα να γράψω άνετα για 50, από 80s rock έως progressive metal και techno, tech house, κλπ. Θα προσπαθήσω να μείνω μόνο σε αυτά που έχω πραγματικά λιώσει. (αλφαβητική σειρά καλλιτεχνών) 1. Elegant Gypsy - Al Di Meola 2. Di Meola Plays Piazzola - Al Di Meola 3. How Long - Ariel Posen 4. Audioslave - Audioslave 5. Ghosts - Big Wreck 6. Albino Slug - Buckethead 7. Ocean Machine - Devin Townsend 8. Premonition - Firewind 9. Magma - Gojira 10. Black Magic - Jared James Nichols 11. Zero Order Phase - Jeff Loomis 12. Continuum - John Mayer 13. Atomic Mind - Nick Johnston 14. Remarkably Human - Nick Johnston 15. Blizzard of Oz - Ozzy Osbourne 16. Diary of a Madman - Ozzy Osbourne 17. Street Lethal - Racer X 18. Second Heat - Racer X 19. Into the Black - Richie Kotzen 20. 24 hours - Richie Kotzen 21. SixForNine - SixForNine 22. The Maze - Vinnie Moore 23. The Eye of the Beholder - Vinnie Moore 24. The Winery Dogs - The Winery Dogs 25. Rising Force - Yngwie Malmsteen

προτείνω αλλαγή του νήματος από 10 σε 100... ίσως έτσι βρούμε κάποια άκρη...

Camel - "The Snow Goose" Oscar Peterson - "Night Train" Jon Lord - "Sarabande" Bobby Blue Bland ‎– "Sad Street" Dire Straits - ''Dire Straits'' J.J. Cale - "Shades" Eloy - "Power and the passion" Supertramp - "Breakfast in America" Canned Heat - "Boogie With Canned Heat" Esperanto - "Last Tango" κάποια από τα LP's που είχα λιώσει αλλά και ακόμα μπορώ να τα ακούω μονορούφι όποτε λάχει...

10 με τιποτα Αυτα κι εχω κοψει πολυ πραμα AC/DC: discography Billy Cobham: Spectrum Black Sabbath: Black Sabbath, Paranoid, Master of Reality Deep Purple: Machine Head, Made in Japan Derek Trucks: Already Free, Revelator , Everybody's Talkin Dire Straits: Dire Straits, Communique, Making Movies, Brothers in Arms Iron Maiden: The Number of the Beast Dio: discography James Brown: Best Jamiroquai: discography Jeff Beck: Blow by Blow, Wired, Guitar Shop Jethro Tull : Bursting Out (live) Jimi Hendrix: Band of Gypsys, Are You Experienced Joe Satriani: discography Judas Priest: Sad Wings of Destiny Led Zeppelin: I, II, III, IV, Houses of the Holy Lynyrd Skynyrd: Pronounced 'Leh-'nerd 'Skin-'nerd, Second Helping Ozzy: Blizzard of Ozz, Bark at the Moon Pantera: Far Beyond Driven Pearl Jam: Ten Peter Frampton: Frampton Comes Alive Pink Floyd: Dark Side of the Moon, Wish you were here, The Wall, Animals Porcupine Tree: Coma Divine, In Absentia, Deadwing, Rockpalast Prince: Lovesexy, Diamonds and Pearls, Love Symbol RATM: Rage Against the Machine RHCP: Blood Sugar Sex Magik Rory Gallagher: Calling Card, Photo-Finish, Top Priority Rush: Moving Pictures, Permanent Waves Sex Pistols: Never Mind the Bollocks Socrates: Waiting for Something, On The Wings Soundgarden: A-Sides Stevie Ray Vaughan: Couldn't Stand the Weather, In Step, The Sky Is Crying The Beatles: White Album, Abbey Road The Police: Outlandos d'Amour, Reggatta de Blanc Thin Lizzy: Live and Dangerous Tower of Power: Tower of Power, Back to Oakland U2: War, The Unforgettable Fire Van Halen: discography ZZ Top :Tres Hombres

Λέω ότι παίζω κι εγώ κιθάρα..., σκ@τ@ παίζω! Τι κάνει ρε γ@μώτο ο άνθρωπας....;

Αμέτρητα φυσικά, μερικά που σίγουρα έχουν θέση σε μια δική μου λίστα, είναι τα κάτωθι (τυχαία)... Buddy Guy - A man and the blues ABB at Fillmore East BB King at Cook county jail Bad Co Muddy Waters (sessions with Johnny Winter - 4 albums) Hollywood Fats Band TRB - Power in the darkness Camel (early years) Keb Mo Mike Bloomfield (most everything) VDGG - Godbluff Johnny Cash - The man comes around Nils Lofgren - Cry tough Ronnie Earl (most everything) Marshall Tucker Band (with Toy Caldwell) Dr Feelgood - Stupidity

2015 με τους Motive! Αν εξαιρέσεις τα χαλασμένα φώτα, μια χαρά μου ακούγεται σήμερα το demo που είχαμε γράψει τότε για να κλείσουμε καμια δουλειά. Παικταράδες όλοι τους κι ευαίσθητοι στ' αυτιά. Παίζαμε χαμηλά και σε ανθρώπινες εντάσεις. Το θυμήθηκα και το 'βαλα.

Για τον δίσκο μου KEEP WHAT I GOT Πρώτα, να ευχαριστήσω όλους τους μουσικούς που συμμετέχουν εδώ. Πιστεύω πως η αγάπη για τη μουσική και ο αλληλοσεβασμός μας διακρίνονται με καθαρότητα. Κατόπιν, τον Δημήτρη Καραβασίλη που επιμελήθηκε το μάστερινγκ (κι έκανε θαύματα), τον Σάββα Γεωργιάδη που φρόντισε όλα τα διαδικαστικά βήματα μέχρι την ολοκλήρωση του άλμπουμ και τον Κώστα Μπρουμά που χάρισε τις υπέροχες φωτογραφίες του στην έκδοση. Οι Blues Wire βέβαια έχουν την μερίδα του λέοντος σε συμμετοχή, διόλου τυχαία αφού είναι το γκρουπ με το οποίο πορεύομαι αγκαλιά όλη την μουσική ζωή μου, όμως υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις σε σύνθεση και υλικό, γι αυτό και επέλεξα να κυκλοφορήσω αυτό το υλικό με το όνομα μου. Το Dealing with the enemy είναι ηχογραφημένο το 1991 όταν μπήκαμε στο στούντιο να καταγράψουμε υλικό για ενδεχόμενη κυκλοφορία, τελικά έμεινε στο ράφι, υπάρχει όμως στην ολότητα του (19 κομμάτια), το θεωρώ αξιόλογο κι ενδεικτικό του ήχου μας εκείνη την εποχή κι ευελπιστώ μια μέρα να εκδοθεί. Σωτήρης Ζήσης-μπάσο, Αλέξης Αποστολάκης-ντραμς, Νίκος Ντουνούσης-κιθάρα. Ίσως η σύνθεση που το γκρουπ έπαιζε πιο πειθαρχημένα από ποτέ. Μαζί μας έπαιξε πλήκτρα ο εξαίρετος Γιώργος Πεντζίκης. Τα Wait on time & Juke box played my blues είναι ζωντανές ηχογραφήσεις από το Μπλού Μπάρελ στη Θεσ/νίκη. Νομίζω έγιναν το 2014 από την ομάδα Blueberry. Εδώ το γκρουπ ακούγεται στην τελευταία του μορφή – που κρατάει μέχρι σήμερα, με τον Σωτήρη στο μπάσο (πάντα!) και τη Νίκη Γουρζουλίδου στα ντραμς. Και τα δύο δείχνουν την εξαιρετική χημεία που αναπτύχθηκε ανάμεσα μας και κυρίως το πόσο καλή shuffle blues ντράμερ είναι η Νίκη, κάτι που προσωπικά εκτιμώ αφάνταστα. Το Last fair deal είναι ζωντανά ηχογραφημένο νομίζω στο House of art στην Αθήνα αρχές της δεκαετίας 2000-2010, στα πλαίσια μιας σειράς παραστάσεων που είχαμε επιμεληθεί με τίτλο Story of the blues. Εδώ είμαστε εγώ, ο Σωτήρης, ο Αλέξης και ο Γεώργιος Μπαντούκ-φυσαρμόνικα (και τι παίξιμο!) που έγραψε τη δική του ιστορία με το γκρουπ. Στις παραστάσεις συμμετείχαν και οι Χάρης Καπετανάκης-σαξόφωνο & Γιάννης Οικονομίδης-τρομπέτα που καθορίζουν την αισθητική του κομματιού με το παίξιμο τους, καθώς και η αγαπημένη μας Τζένη Καπάδαη που δεν ακούγεται στο συγκεκριμμένο, όμως έδωσε την ψυχή της σε πολλά τραγούδια του σετ. Νοιώθω περήφανος για τούτη την απόδοση του κλασσικού αυτού τραγουδιού, είναι σαν να το μπολιάσαμε στους ήχους και την αισθητική της Νέας Ορλεάνης, κάτι που πιστεύω του ταίριαξε πολύ. So easy to love you. Το 1988 ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο μυθικός Carey Bell και παίξαμε μαζί στο Παραρλάμα. Απ’ όσο θυμάμαι, πήγαμε σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό πριν την συναυλία για συνέντευξη. Κλήθηκα να έχω μαζί και μια ακουστική κιθάρα just in case… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τρέμουλο στα γόνατα και στα χέρια μου όταν μας ζήτησαν να παίξουμε κάτι ζωντανά στον αέρα. Η ταραχή μου γιγαντώθηκε όταν ο Μπελ είπε να παίξουμε κάτι από Σι. Άλλαξα στα γρήγορα το κούρδισμα σε μια χορδή (νόμιζα θα τα κατάφερνα καλύτερα έτσι) και ξεκινήσαμε, για πρώτη φορά μαζί, με τα μικρόφωνα μπροστά μας να περιμένουν. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου (που τάχω) όμως από τις αρκετές εκτελέσεις του τραγουδιού του που έχω ακούσει, πιστεύω πως τούτη ίσως είναι η πιο βαθειά και πιότερο φορτισμένη συναισθηματικά. Και μολονότι σε τρία και κάτι λεπτά έχω κάνει τόσα λάθη που θάπρεπε να ντρέπομαι, τουναντίον, θεωρώ την συμμετοχή μου στο κομμάτι ως ένα από σπουδαιότερα «παράσημα» που αξιώθηκα να λάβω. Τα Sunrise on the bayou, The quiet man, If you feel & Done a lot of wrong things ηχογραφήθηκαν μάλλον το 1998 όταν με τους Σωτήρη, Αλέξη και Μπαντούκ κάναμε ένα ντέμο δουλεύοντας σε υλικό που λίγο αργότερα οδήγησε στο άλμπουμ Fence. Το πρώτο αποτέλεσε μια από τις λίγες ολοκληρωμένες μου προσπάθειες στο στυλ Zydeco, ένα είδος μουσικής που ευδοκιμεί στην περιοχή των βάλτων της Λουιζιάνα, κυρίως από Γαλλόφωνους κατοίκους. Μέχρι που τραγούδησα στο τέλος και ένα δίστιχο στην Γαλλική! Περίπου… Το δεύτερο είναι ένα τραγούδι που έγραψα για τον Snowy White, έναν κιθαρίστα που αγαπώ πολύ, στην τελική μίξη χρησιμοποίησα και μερικά σημεία κρουστών/ακουστικής που παίζονται στην ηχογράφηση του άλμπουμ. Το If you feel αποτελεί άλλον έναν φόρο τιμής σε έναν μουσικό που με επηρέασε έντονα και τον αγάπησα βαθειά, τον Toy Caldwell (Marshall Tucker Band), ίσως έκπληξη για κάποιους, για μένα όμως έναν γίγαντα της αμερικάνικης μουσικής και λατρεμένο κιθαρίστα. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο είναι του Bobby Charles, εμείς το πρωτογνωρίσαμε από τον Paul Butterfield και τη μπάντα του κι εκεί εστιάσαμε στην εκδοχή μας. Γλυκόπικρο, μελαγχολικό και αισιόδοξο ταυτόχρονα, λίγο αυτοσαρκαστικό, νομίζω a perfect closing track… Το Get me some είναι το πρώτο από τα δύο τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει στο παρελθόν. Πρώτη φορά σε CD βέβαια, από το μακρινό 1989 και το βινύλιο του Γιώργου Γάκη Keep on rock ‘n rollin’. Ο Γιώργος είναι άνθρωπος που αγαπώ πολύ, αδελφός, έχουμε μοιραστεί πολλά για μεγάλο διάστημα. Ήταν χαρά και τιμή μου που έπαιξα σε αυτές τις ηχογραφήσεις. Εκτός της κύριας φωνής, ο Γιώργος παίζει και μπάσο εδώ, μαζί ο Γιώργος Δημητριάδης στα τύμπανα και ο Σωτήρης Γάκης στα φωνητικά. Το Whorehouse blues είναι το δεύτερο τραγούδι που έχει δει το φως της δημοσιότητας, ηχογραφήθηκε το 2016 και ήταν η συμμετοχή του γκρουπ σε έναν δίσκο αφιέρωμα στη μνήμη του αξέχαστου Λέμυ των Motorhead που βγήκε με το αντίστοιχο έντυπο αφιέρωμα του περιοδικού Metal Hammer Greece. Αποτέλεσε έκπληξη για μας η πρόταση, όταν όμως ο Κώστας Χρονόπουλος επέμεινε με ευγένεια και ενδιαφέρον, μπήκαμε στο Revolver studio του Δημήτρη Καραβασίλη και ουσιαστικά με ένα take καταθέσαμε τη δική μας άποψη για το μπλουζιάρικο-αλήτικο τραγούδι. Μαζί με τη Νίκη στα ντραμς και τον Σωτήρη στο μπάσο, φυσαρμόνικα έπαιξε ο πολύ καλός φίλος της μπάντας Γιώργος Μιρτσιώτης. That heavy load… Σπαρακτικό για μένα μπλουζ, έντονο και απελπισμένο, πάντα με εντυπωσιάζει η αγάπη που του δείχνει το κοινό. Ζωντανή ηχογράφηση σε μπαράκι της Κατερίνης, πιθανόν το 2013. Νίκη-Σωτήρης και ο φίλος και συνοδοιπόρος για χρόνια Γιάννης Κανάλης στη φυσαρμόνικα, ο κύριος πρόεδρος, με τη δική του μακρά ιστορία στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης. Το String King είναι στούντιο ηχογράφηση, ίσως το 1993, παίζουμε με τον Σωτήρη στο μπάσο και τον Αλέξη στα ντραμς, πλήκτρα παίζει ο καλός φίλος Άκης Κατσουπάκης. Το Mystery train είναι χιλιοεκτελεσμένο τραγούδι, όμως ήθελα πολύ να βρει θέση στη συλλογή αυτή γιατί με τρελαίνει η χαρά που έχουμε! Εδώ είμαστε οι Lo-Fi Kings, ένα σχήμα που σκαρώσαμε με τους φίλους από τα Γρεβενά Νίκο Μπέλτσιο-ακουστική κιθάρα/φωνή και Γιώργο Δούμα-μπάσο/φωνή. Παρέα ζήσαμε αλησμόνητες στιγμές, τέτοια είναι και αυτή η ηχογράφηση που δεν ξέρω που έγινε, πιθανόν κάπου κοντά σε Κοζάνη η Γρεβενά και μάλλον γύρω στο 2003. All aboard! Τέλος, το Sol Wind. Ένα ινστρουμένταλ με ιδιαίτερη σημασία για μένα, απόσπασμα ενός μεγαλύτερου τραγουδιού με αρκετή δόση ψυχεδέλειας μέσα του. Εδώ χωρίς λόγια αλλά με τη μαγική κιθάρα του Κώστα Βρετού, ενός μουσικού που εκτιμώ αφάνταστα και ενός χαρακτήρα που θαυμάζω. Ο Κώστας είναι παιδί διαμάντι, είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που μου έδωσε το ελεύθερο να συμπεριλάβω το κομμάτι αυτό στον δίσκο. Παντελώς on the spot σε ραδιοφωνική εκπομπή το 2014. Ίσως η απόλυτη αρμονία και ευτυχία στη μουσική, δυο άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές κι επιρροές, πλησιάζουν και τελικά μαζί δημιουργούν ήχο που καταγράφεται άπαξ και θάλεγα πως διαθέτει την μαγεία ενός φωτογραφικού κλικ. ΠΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Η συλλογή αυτή με απασχόλησε αρκετά χρόνια. Στο πέρασμα τους, κάποια κομμάτια διαγράφηκαν από τη λίστα, άλλα προστέθηκαν αργότερα. Ήθελα όμως να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή, και γιατί αποτελεί έναν συνδετικό ιστό της πορείας μου, κυρίως όμως γιατί ήθελα να αφιερώσω την έκδοση στους γονείς μου. Τον Θανάση και τη Νίτσα, που τόση αγάπη μου χάρισαν και τόσα σημαντικά με δίδαξαν. Φανταζόμουν ένα εξώφυλλο διαφορετικό, με παλιές φωτογραφίες από το χωριό, ασπρόμαυρες και ξεφτισμένες, που η φθορά τους όμως ποτέ δεν κατάφερε να σβήσει το φως από τα πρόσωπα μας. Και αναλογιζόμουν με χαμόγελο τη στιγμή που θα έβλεπαν το άλμπουμ, το περίμενα με λαχτάρα. Έλαχε να μην προλάβουν. Αναπαύονται αγκαλιά – όπως πέρασαν ολόκληρη την κοινή τους ζωή – πίσω από το σχολείο του Βατοχωρίου της Φλώρινας, στην Μπρέζνιτσα, αντικρίζοντας τα δέντρα στο Μπούτσι και ακούγοντας την φύση ολόγυρα. Κι εγώ δακρύζω σαν τους θυμάμαι και γράφω για κείνους, και αναθεματίζω την τσαπατσούλικη φύση μου και την αναβλητικότητα του χαρακτήρα μου που δεν κατάφερα να τελειώσω έγκαιρα. Από την άλλη, πότε χρειάστηκαν δώρα και αποδείξεις; Ποτέ. Και η αγκαλιά τους ο κόσμος ολάκερος, η συγχώρεση τους δεδομένη και λυτρωτική. Έχω όμως δίπλα μου τον μονάκριβο αγαπημένο μου αδελφό, Νίκο. Σε αυτόν είναι αφιερωμένος αυτός ο δίσκος και μαζί, απο τους δυο μας, για τους γονείς μας.

εγώ πάντως εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω. αυτό που περιγράφεις είναι το φυσικό φαινόμενο που παρατηρείται σε οποιοδήποτε παθητικό configuration όπου περιλαμβάνεται μαγνήτης και συνδυασμός vol+tone με έναν πυκνωτή. ΠΑΝΤΑ όταν ρίχνουμε ένταση χάνουμε και κάτι από τόνο. (που εξαρτάται από την τιμή του pot και του πυκνωτή. Συνήθως μάλιστα μπορούμε να επέμβαουμε είτε στο ένα είτε στο άλλο για να αλλάξουμε αυτό το roll off). Είτε είναι ένας μονός ή διπλός μαγνήτης ή δυό. Αυτό για να μην συμβαίνει θέλουμε ενεργό κύκλωμα. Διότι το ποτενσιόμετρο στην γραμμή απλώς παθητικά αλλάζει την εμπέδηση της εξόδου της κιθάρας προς το επόμενο στάδιο. Αν όντως υπάρχει κάποιο τέτοιο κύκλωμα που το αποφεύγει αυτό εγώ θα ήθελα να δώ το σχηματικό του δηλ πως είναι πριν και πως διορθώνεται. Διότι νομίζω αν υπάρχει τέτοιο κύκλωμα μπορεί να το υλοποιήσει ο οποιοσδήποτε κατασκευαστής χωρίς κανένα επι πλέον κόστος.

Οι λόγοι που συστήνω (σε όλους, ανεξαιρέτως αλλά ιδιαίτερα στους κάτοχους LesPaul-οειδών / Gibson-οειδών) την αναβάθμιση (και όχι απλή αλλαγή) των ηλεκτρικών τους, έχουν μεν σχέση με αυτά που αναφέρεις, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Ο σημαντικότερος λόγος για αυτή την αναβαθμιση είναι ότι καθιστούν επιτέλους την ουσιαστική χρήση τους εφικτή και ανοίγουν νέους δρόμους στους ήχους που μπορείς να βγάλεις από μια τέτοια κιθάρα. Για να γίνω πιο ουσιαστικός και σαφής: το 95% των LesPaul-οειδών που πουλιούνται αυτή την στιγμή έχουν ηλεκτρικά τα οποία συμπεριφέρονται ως εξής: 1) Τα tone controls δεν έχουν "γραμμική" απόκριση, το οποίο σημαίνει ότι σε μεγάλο μέρος της διαδρομής τους δεν κάνουν και πολλά και μετά απότομα κόβουν πολλά πρίμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως μου είπε και ένας φίλος / υπεύθυνος μουσικού καταστήματος, "μπορείς να τα έχεις on όπως όλοι, αλλά μπορείς και να τα έχεις στο off, αν θέλεις". Αυτό το είπε για... ποτενσιόμετρα έτσι, όχι για on-off switches. Τί παραπάνω να πω για την παρανόηση στη χρήση τους; 2) Τα volume controls είναι συνδεδεμένα με τον "μοντέρνο" τρόπο της Gibson, ο οποίος, όταν τα χρησιμοποιείς, ταυτόχρονα κόβουν και πρίμα (το οποίο είναι δουλειά των... tone controls). Με άλλα λόγια, χαμηλώνεις το drive σου (πρακτικά), και φέρνεις... και την λάσπη στον ήχο σου. ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι έτσι. ΔΕΝ ήταν πάντα έτσι. Με το '50s wiring, τα volume controls λειτουργούν ΑΚΡΙΒΩΣ όπως υποτίθεται: κόβουν μόνο ένταση (και τελικά, drive), διατηρώντας και τα πρίμα και την απόκριση των μαγνητών σου. Θα αναρωτηθεί κανείς βέβαια, γιατί διάολο η Gibson σε κάποια στιγμή της ιστορίας της αποφάσισε να αλλάξει το wiring. Κάποιος λόγος πρέπει να υπάρχει, έτσι...; Ε, λοιπόν, όταν τον ανακαλύψει κάποιος να τον μοιραστεί και μαζί μου. Προσωπικά, όφελος στο μοντέρνο wiring δεν έχω βρει κανένα. Όλα τα παραπάνω, πρακτικά, σημαίνουν ότι εκατοντάδες χιλιάδες κιθαρίστες ανά τον πλανήτη δυσκολεύονταν να balance-άρουν τους 2 μαγνήτες στην Les Paul / SG / ES τους, και να βρουν όλους αυτούς τους in-between ήχους που χρησιμοποιούσαν όλοι οι ήρωές τους που τους έκαναν να πιάσουν την Les Paul στην αρχή. Εκατοντάδες χιλιάδες κιθαρίστες κατέληξαν σε... φεντεροειδές, πιστεύοντας ότι μόνο τα φεντεροειδή είναι ευέλικτες κιθάρες και οι Les Paul / SG είναι μόνο... για γκαζοφονιάδες. ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Αν κάποιος μπει στον κόπο να αλλάξει στα ηλεκτρικά του τα παραπάνω, τότε θα είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα. Δηλαδή, να μάθει να σετάρει το drive του ενισχυτή του / του πεταλιού του, με βάση τον πιο κάτω οδηγό: (Καλή συνέχεια στην ανάγνωση) http://www.mylespaul.com/forums/tonefreaks/48038-how-use-controls-les-paul.html Συνοψίζοντας τί σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά: μπορώ να παίζω funk / blues / ξέρω 'γω, την ίδια ώρα που παίρνω βρώμα από ένα βαρύ distortion (Wampler Sovereign) έχοντας τους μαγνήτες μου στο 4, και με ένα flick of the switch μπορώ να παίξω metal, χωρίς να αλλάξω πετάλι, χωρίς να πλησιάσω την πεταλιέρα μου. Good luck να το κάνεις αυτό με την Strat σου... Απολογούμαι για το... δοκίμιο, αλλά ελπίζω να βοήθησα / βοηθήσω κάποιους.

Αν χρησιμοποιεις το vol & tone (εγω δεν τα χρησιμοποιω ποτε μου οπως και πολλοι κιθαριστες) ναι αξιζει τον κοπο,αλλοιως αστα δεν θα αλλαξει ο ηχος οταν ειναι φουλ ανοιχτα οσο μετρια και αν ειναι σε σχεση με το να εβαζες καλυτερα.