Πίνακας συμμετοχής

Καιρό είχα να βγω και να κάνω επίσκεψη απο covid19 αλλά την έκανα αρμένικη και πήγα στον φίλο μου τον Νέστορα να δοκιμάσω πεταλάκια και να ακούσω τον Rivera του με την δεύτερη καμπίνα. Τι να περιγράψω δηλαδή... αφου είναι γνωστός παίκτης και συλλέκτης (με έμφαση στο παίκτης). Θα ανεβάσω 2-3 φωτογραφίες για του λόγου το αληθές. Ο τύπος δεν αφήνει στον εαυτό του ερωτηματικά τύπου: πως να ακούγεται άραγε εκείνο το overdrive... κι ας έχει άλλα δέκα (τουλάχιστον). Σε αντίθεση με εμένα που παρ' ότι μεγαλύτερος (κι ας μη μου φαίνεται!) ποτέ δεν κράτησα κάτι εις διπλούν. Εκείνος πχ έχει 4 stratocaster, 2 Les Paul μια PRS και μια SG. Διαλεχτες φυσικά όπως αρμόζει σε ένα παίκτη. Players instruments δηλαδή. Εγω θα είχα ή έχω απο μια. 1x Les Paul, 1x 335, 1x Strat, 1x 502 Yamaha, 1x Epiphone jazzbox κλπ. Τέτοιους φίλους όμως πρέπει να 'χεις (όπως τους σκαφάτους) για να καθαρίζουν και τ' αυτάκια σου πότε - πότε και να παίζεις κι εσυ σαν παιδάκι με τα όμορφα παιχνίδια. Που μπαίνουν στη διαδικασία να σου στήνουν πεταλάκια και σερβίρουν και καφέ. (Νέστορα δεν έχεις καράφλα, βγάλε το χέρι απο εκεί.) Αυτά ήταν όσα δοκίμασα. Το OD-3 μόνο είναι δικό μου που δεν αλλάξω αλλά ένα Barber ένα Sparkle Drive και ένα Zendrive τα ήθελα ευχαρίστως αν και το τελευταίο το είχα και το έδωσα. Και τα παραπάνω είναι standby μιας και στα live παίρνει μια απο τις 2 έτοιμες βαλίτσες. Μια για humbuckers και μια για Stratocaster. Αλλά είναι ωραία να τα βγάζεις απο τα κουτιά τους μιας στις τόσες. Thank you Nestoras.

Με ένα καλό σετάπ, αλλαγή μαγνητών, κλειδιών, nut και γέφυρας, γίνεται πολύ αξιοπρεπές όργανο.

Ο Yameth? Για 45 τον κόβω.

Γιγαντας. Ίσως ο αγαπημένος μου κιθαρίστας. Τέρας ήχου, songwriter ολκής, anti-celebrity, γούστο στις κιθάρες, guitar layering σε ηχογραφήσεις για σεμινάριο, ευρηματικός σε licks και φωνητικά, βράχος ρυθμικά, χωρίς κιθαριστικά κλισέ. Η επιτομή του εύστοχου και περιεκτικού band member. Για χάρη του πήρα καποτε ένα EHX English Muffin' κι έψαχνα να βρω Ibanez Wah. To εδωσα σε μια εβδομάδα. Σταμάτησα να ψάχνω και το Ibanez και να τρέφω αυταπάτες ότι θα ακουστώ εστω και λιγο σαν κι αυτόν.

Τι ΜΟΥΣΙΚΑΡΑ που ειναι ο κΗρατας.....

Για του φίλους που ψάχνονται με τέτοια πράγματα-εσείς οι 3...4....ξέρετε ποιοι είστε .... ...Βρήκα αυτήν την καταπληκτική μελέτη-πρόκειται για διδακτορικό-πάνω σε αυτό που γενικά ονομάζεται outside παίξιμο. Είναι σε 3 μέρη. Στο πρώτο εξετάζονται και αναλύονται 20 παραδείγματα-από Bird και Benson μέχρι Sco και Jarrett. Στο δεύτερο,σε βάθος μελέτη του πρώτου μέρους του A Love Supreme, ειδικότερα του σημείου με τη μεταφορά του βασικού μοτίβου σε άλλες τονικότητες-και σύνδεση της σειράς των μεταφορών αυτών με τα Mother και Grandmother Chords από το βιβλίο του Slonimsky-καθώς επίσης και η σχέση του μοτίβου αυτού και των παραγώγων του με το παίξιμο του Dolphy. Στο ίδιο μέρος υπάρχει μια καταπληκτική μελέτη της αρμονίας του Miles στα ηλεκτρικά του 80, αναλύονται κομμάτια από το Man With A Horn, Decoy και You Are Under Arrest.Είναι η πρώτη φορά που βρίσκω κάτι τόσο εκτενές για αυτή την περίοδο, θυμάμαι μόνο μια αναφορά σε μια παλιά συνέντευξη του Roben Ford που μιλούσε για μια τεχνική που του είχε δείξει ο Miles. Η μελέτη αυτή πάει πολύ βαθιά. Το τρίτο μέρος ασχολείται αποκλειστικά με τις τεχνικές του Steve Coleman-και είναι ίσως το πιο δύσκολο, καθώς δεν έχει να κάνει τόσο με γνωστές σκάλες ή ακόρντα, αλλά διαστήματα, μορφές συμμετρίας κλπ κλπ. Συνολικά, πρόκειται για μια καταπληκτική εργασία-μιλάμε για περίπου 700 σελίδες, με πάρα πολλά μουσικά παραδείγματα. https://openaccess.city.ac.uk/id/eprint/8397/?fbclid=IwAR3GI2YGIZFCFsXsd9T67FFMRDN8zEv2bWETQopXXw2hSCl4wO-sUCyk1y0

Με το που μπηκε το κομματι καταλαβα οτι θα ηταν Γ@μ@το και δεν απογοητευτηκα στη συνεχεια.Μπραβο μαγκες

Μαπα μου ακουγεται. Στειλτο μου να το πετάξω, έχει ειδικούς καδους ανακυκλωσης εδώ, αποκλειστικά για πλαστικά wah.

Μιλάμε για το εξατάξειο γυμνάσιο πάντα φαντάζομαι.

Πω πω ρε Γιάννη, παιχνίδια. Εσύ δεν πήγες στον Νέστορα, στον Ζαχαριά πήγες.

Να η Πάβλοβα θάριχνα μια ματιά και στο https://www.carpathiantonewood.com/

@yameth αφού η καλύτερη strat είναι tele είπαμε, μην μπερδεύεσαι!

Παιδιά εγώ διαφωνώ με έντονες αντιδράσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι ούτε ο ρατσισμός, ούτε ο Cruz κατ' εμέ. Είναι ότι όλοι έχουν πλέον ένα δημόσιο βήμα, στο οποίο είναι απολύτως οκ (και σχεδόν ζητούμενο) να ανεβάσει ο καθένας μας την πνευματική του κλανιά και να τη θαυμάσουν χιλιάδες. Και αυτό συμβαίνει με τέτοια ένταση και συχνότητα, που ο κόσμος έχει εθιστεί στην ηλιθιότητα. Το παράδοξο είναι το εξής όμως: Το ίδιο το μέσο που σε πείθει ότι η κάθε άθλια ανοησία που σου περνάει απ' το μυαλό χρήζει δημοσιοποίησης, θα σε καταδικάσει υπό συνθήκες και ξαφνικά θα σε πάρει στα σοβαρά για την παραπάνω κλανιά που πέταξες μέσα σ' ένα περιβάλλον απόλυτης μη σοβαρότητας και γελοιότητας. Πού καταλήγω: Το ότι συνηθίζουμε την ανοησία και το ότι αρχίζουμε και να την αναζητούμε, το θεωρώ πιο επικίνδυνο από το νόημα της ανοησίας καθεαυτό. Δηλαδή στο παραπάνω σαχλό meme, δε βλέπω έναν ρατσιστή, συντηρητικό, δεξιό, φασίστα κλπ. αλλά έναν άνθρωπο που σε ώριμη ηλικία απέτυχε παταγωδώς να διαχωρίσει το πραγματικά σοβαρό από το ξεκούδουνο χάχανο. Αυτό, θεωρώ ότι είναι η επιτομή της "στραβής" ροπής στην ανθρώπινη φύση.

Δίκιο έχεις ρε Φώταρε. Μπορώ να αναλάβω να σε απαλλάξω δωρεάν από το δυσβάσταχτο φορτίο του χρήματος.

έχει όμως το καλύτερο ακουμπιστήρι για τους καφέδες και σχετικά

ξεκινάνε με τους καφέδες σε μικρή ηλικία, αλλά μένουν με τους καφέδες και σε μεγάλη ηλικία

Μην τις πεταξεις, στειλε τις εδω, θα ξηλώσω την περιέλιξη απο τις wound, θα τις στειλω για γάνωμα και θα ξανατυλιξω τις 3 μπασες, με triple braid μέθοδο ακριβώς την πλέξη του Τερκενλή. Τέλος, τις βοβαρδίζω με organic/βιολογικά ισότοπα και κρατάνε twang μέχρι και -hold you breath- 11 ώρες!

Φίλος πάντως με Selmer Mark VI κλάφτα σόλο ο saxman. Εδώ θέλει Κeilwerth SX ή ένα Yanagisawa 992. Πού πας με το Cannonball, το κοκκόρι να ούμε. (Άραγε να κάνουν τέτοιες συζητήσεις σε φόρουμ άλλων οργάνων; "Είναι τα Powell τα καλύτερα φλάουτα για φρουλάντο;" "5 φαγκότα που με αναβάθμιση σε τάπες πατάνε κάτω τα Gebrüder Mönnig")

Έτσι είναι Γιώργο, αν είσαι σταρ έχεις και κάποιες απαιτήσεις.

Φώτη μου είσαι καλά? Μήπως σε πείραξε κανένας? Μήπως φταίει το κομμάτι? Γιατί μιλάς για τον εαυτό σου σε τρίτο πρόσωπο?

ξΕΡΩΓΩ? Αφτο το μετα-ΣΥΡΙΖΑ που οι πραΧτορες της CIA διδασκουν ΕΓΓΛΕΖΙΚΑ στα πΕδιά για να τα κανουν Μπιλντερμπεργκ. Ο @cos_dr κΣερει λεπτομέρειες.

Ναι γνωστα αυτα. Άλλωστε στη Φαντασια πρωτοπαιξε ο Jimi, στα Δειλινά ο Rory, στο Παγκοσμιο ο David, στο Εννατο ο Eric, στα Σοδομα ο Stevie και στη Νεραιδα ο Richie.

Γιατί όταν είχατε πάει εσείς στον Φάνη (Πνοή), είχατε κιθαροπιτάκια στην σακούλα.

Θα κάνω αλλαγή με τον Superfunk. Ν’ αποκτήσει κι αυτός τη καλύτερη κιθάρα, αφού δεν έχει.

https://www.thomann.de/gr/fender_diamond_legend_cabronita_mbys.htm Δεν άντεξα να μην το ποστάρω Αλήθεια τώρα, ποιός θα την πάρει??

Εχω γεννηθεί στις ΗΠΑ και έχω ζήσει εκεί κατά το μεγαλύτερο κομμάτι της δεκαετιας του 80 ,την τελευταια φορα που πηγα απλα ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑ ως χώρα......παρά την ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ τάξη και ασφάλεια σε μεγάλες πόλεις (η ΝΥ ας πουμε ειναι πλεον νηπιαγωγείο σε σχεση με τα 80s οπου φοβόσουν να βγείς εξω μετα την δύση του ηλιου σε καποιες περιοχες) υπάρχει μια τρομερη ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ...αταξία στους ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που δεν συνάδει με την ΚΑΜΜΙΑ με αυτο που ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ η Αμερική τόσο λόγω της ιστορίας της και της ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ της στην ανθρωποτητα στα πεδία του πολιτισμού ,της δημοκρατίας αλλά και της οικονομίας και παραγωγής, όσο και στα περισσότερα ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ της.... Και ΦΟΒΟΣ.....ΠΟΛΥΣ ΦΟΒΟΣ σε ολα τα μηκη και πλατη (και γεωγραφικα και κοινωνικα) Νομιζω ότι οι δίδυμοι πύργοι υπήρξαν ο καταλύτης για την εγκαθίδρυση ενός ανάλγητου και αστυνομικού κράτους και για εναν ,ανευ προηγουμένου ΤΑΞΙΚΟ διαχωρισμο ο οποιος προφανως αφορά και τις μειονότητες (οχι πως δεν υπηρχε και πριν φυσικα αλλα τωρα η κατασταση έχει ξεφυγει)....τα οποια σε συνδιασμο με την GUN CRAZY κουλτουρα των περισσότερων Αμερικανών και τον ΨΥΧΟΠΑΘΗ που κυβερνα (και παρασύρει στην ψυχοπαθεια τεραστια κομματια του πληθυσμου που τον θεωρουν κάτι σαν τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΗΣΤΟ) έχει κανει την κατασταση εκρηκτική... Ενδεικτικά αναφέρω πως στα σχεδόν 10 χρόνια που ζούσα στις ΗΠΑ είχα ..."επαφη" με την αστυνομια 5-6 φορες (τις 2 γιατι ΜΕ ΛΗΣΤΕΨΑΝ και τις υπολοιπες γιατι οδηγούσα (και παρκαρα) σαν...Ελληνας την τελευταια φορα που πηγα με σταματησαν στον δρομο (στο Μανχαταν) 5 φορες σε 2 εβδομαδες! (ειμαι σκουρος....)

Συγχαρητήρια για την συνεργασία, άτομα! Περίμενα τον cigaret13 να απαγγείλει αυτός κάπου στη μέση και πιστεύω θα ήταν καλό. Θα περιμένω κι άλλα.

Ξυσιμο ολη και βαψιμο θα χρειαστει. Εαν δεν σε συμφερει, προτιμησε να αγορασεις μια cv που εχει μεχρι και λουστρο.

Εντάξει, αν δεν έχεις αυτό το ποσό, υπάρχουν και πιό φθηνές https://www.thomann.de/gr/fender_clapton_crossraods_strat_set.htm https://www.thomann.de/gr/fender_george_harrison_rocky_mbpw.htm https://www.thomann.de/gr/fender_fender_jimmy_page_mirror_mbpw.htm

Μάλιστα... Εμείς βγάλαμε τα σ'κώτια μας να το γράψουμε κι έρχεται ο Στράτος να μας πει κλέφτες (από την γριά ρε γαμώτο...; ) κι ότι επαναλαμβάνουμε 4-5 φορές μέσα στο άσμα την λέξη ρολόι.... Εάν ήταν η ζήλια ψ..... Ο Φώτης είναι όντως πολλές κατηγορίες μόνος του!!! Στράτο ρώτα και την πόντια εάν δεν με πιστεύεις... Όσο για το ρεφρέν.. εμείς είμαστε alternate Mr Fusion.... Και στο κάτω κάτω, γιατί δεν ακούς τέτοιου είδους άσματα; Εμείς οι εμπορικοί μουσουργοί, κλέφτες θα γίνουμε; Την λέξη κλέφτες την χρησιμοποίησα δυο φορές στο ποστ μου, μπας και σε πείραξε κι αυτό;..... Με πολλή αγάπη..., Φώτης!

Ώστε γι' αυτό μου είσασταν συνέχεια στα pm, ε? Κλεφταράδες, κλέψατε την μελωδία απ΄τον κλέφτη λέμε. Εννοείται ότι κάνω πλάκα. Μπράβο σας παιδιά, πάντα τέτοια. Αν έχω να παρατηρήσω κάτι αυτό είναι η απόδοση της φωνής στις χαμηλές, όχι ότι είχε πρόβλημα, αλλά η εκφραστικότητα κάπως χανόταν (Γιώργο ξέρω ότι είναι δύσκολες οι χαμηλές για να βγουν άψογες). Επίσης νομίζω ότι η λέξη ρολόι επαναλαμβανόταν παραπάνω απ' όσο θα έπρεπε. Ωραίες οι κιθάρες, τα πιάνα, κλπ., ειδικά σε κάποια σημεία πορώθηκα (διευκρινίζω ότι το άκουσα ως απλός ακροατής και το καταευχαριστήθηκα, παρ' όλο που δεν ακούω τέτοιου είδους κομμάτια). Μπράβο σε Φώτη, Γιώργο και Νίκο. Συνεχάτε μάγκες, φτιάχτηκα. EDIT: Χαζομάρα μου που δεν το έθιξα. Ρε παιδιά λείπει ένα ρεφραίν δυνατό, μια καλή φράση (για στίχους μιλάω) να παίξει τον ρόλο του home, του "γυρνάω πάλι εδώ να σας θυμίσω".

Κι εγώ βρηκα το κειμενο απο το θρεντ που ανέφερα πριν, σωσμενο σε mail, απο ανασφαλεια μη χαθεί. Το παραθετω. Αν βρει κανεις και το θρεντ, ευπρόσδεκτο. O Leo Fender (και οι συνεργάτες του) δεν ακολουθούσε το ρητό form follows function αλλά είχε ένα problem solving attitude που έτυχε να γεννήσει, κατά λάθος, όχι απλά ένα όργανο, αλλά τον ορισμό της ηλεκτρικής κιθάρας και ένα είδωλο του παγκόσμιου design. Το form δεν ήταν καν στο μυαλό τους για να το ακολουθήσει το function. Όταν λέω ότι η Strat είναι ένα "εργονομικό χάος" σημαίνει ότι γεννήθηκε από κάτι άλλο και προσαρμόστηκε σε κάτι άλλο για να καταλήξει να χρησιμοποιείται για κάτι άλλο. Είναι ωραία και ρομαντική η ιστορία του μοναχικού οραματιστή που σκάρωνε όργανα με μη συμβατικό τρόπο, αλλά θεωρώ ότι του αποδίδουν, κατόπιν εορτής και ερήμην του, ιδιότητες που ίσως και ο ίδιος δεν ήθελε. Όπως ακριβώς κάνουν οι κριτικοί και οι αναλυτές τέχνης που εικάζουν "τι ήθελε να πει ο ποιητής". Η Strat λοιπόν ήταν η ιδέα να εφαρμοστεί σε κιθάρα, η σημαντικότερη ανακάλυψη του Leo, το ηλεκτρικό μπάσο. Αρχικά αυτό, ήταν Telecaster με μανίκι μπάσου, που δεν μπορούσε να σταθεί (neck heavy) oπότε σκάρωσαν ένα μοντέλο και τράβηξαν ένα κέρατο ως το 12ο τάστο (που είναι και γεωμετρικό κέντρο ενός 34" μπάσου) για να μην πέφτει το μανίκι. Και εγένετο μπάσο. Κι ας θυμώνουν οι φίλοι που τους λέω χιουμοριστικά ότι το μπάσο είναι μια 4-χορδη κιθάρα κουρδισμένη μια οκτάβα κάτω. Νωρίτερα, για να λύσουν το πρόβλημα του neck heaviness στην Τele, είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν βαρύτερα ξύλα (northern ash και pink alder) και τώρα, με το σχέδιο του p-bass στα χέρια τους, θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε ελαφρύτερα σώματα αν το προσάρμοζαν σε κιθάρα. Πιο ελαφρύ όργανο, καλύτερη εργονομία, λιγότερη κούραση στο fretting hand αφού δεν χρειάζεται να κουβαλάει και το βάρος του μανικιού. Σε ποιο κοινό απευθυνόταν ο Leo; Country και western παλικάρια, επαγγελματίες του μεροκάματου που γυρνούσαν την επικράτεια παίζοντας 4-5 μέρες την εβδομάδα. Oι ακουστικές κιθάρες ήταν μεν ελαφρύτερες αλλά ήταν πιο ογκώδεις και δεν μπορούσαν να πάρουν το ρόλο και lapsteel. Σε αυτούς έπρεπε να πουλήσει. Τα όργανά του δεν ήταν αποτέλεσμα "σπουδαίου, μακρινού οράματος που θα άλλαζε τον ρου της μουσικής". Lapsteel κιθάρες έφτιαχνε πριν την Tele και ενισχυτές. Tο unique selling proposistion που είχε ο Leo στα χέρια του με την Τele ηταν 2σε1 εμ Electric Spanish εμ Lapsteel. To μόνο του πρόβλημα ήταν το βάρος που όταν το έλυσε του δημιούργησε άλλο, το balance. Με το P-Bass στα χέρια του, ήταν μονόδρομος να το πάει και σε κιθαρομορφή Strat. Στην ουσία η Stratocaster ήταν η λύση στο πρόβλημα βάρους που είχε η Tele. Δεν είναι όργανο που σχεδιάστηκε σε κενό χαρτί. Και μάλιστα τώρα, με το κέρατο να κρατάει τα μπόσικα, μπορούσαν να αφαιρέσουν κι άλλη μάζα από τη Strat χωρίς να έχουν θέμα neck dive. Arm countours, belly contours, μεγάλο cavity, πλαστικά knobs, πιο ελαφριοί μαγνήτες, μεγάλο σκάψιμο για tremolo. Ηoorey, τώρα το USP (unique selling proposition) επεκτάθηκε. Εμ electric spanish εμ lap steel και πλέον και lapsteel hawaian (με το τρεμολο) και βιολάκι. Η τοποθέτηση των controls (εκεί που με ενοχλούν προσωπικά αφάνταστα) έγινε έχοντας στο νου flat παίξιμο πάνω στα γόνατα. Όλα είναι κοντά μεταξύ τους για να μπορεί ο παίκτης λάστιχο, να έχει γρήγορη πρόσβαση στο tremolo bar, να αλλάζει θέση διακόπτη χωρίς να αλλάζει τη ροή του παιξίματος και να κάνει και το βιολάκι του με το μικρό το δάχτυλο την ώρα που πενιάζει. Ο 3θέσιος είναι εκεί για να αλλάζει θέση όταν το slide περνάει από τον neck μαγνήτη, ωστε να μην "διαβάζονται" οι "πίσω από το slide" φασαρίες. Ο μεσαίος μαγνήτης δεν ήταν εκεί για ποικιλία ήχων, αλλά για πρακτικούς λόγους. Μιλάμε ακόμη για εποχή western και country. Έτσι κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολυεργαλείο στα χέρια του "χειρωνάκτη" μουσικού όπου αυτός και ο picking buddy του πλέον θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν ρόλους παίζοντας κιθάρα, lapsteel, hawaian και μπάντζο (βάζοντας ένα μαντήλι ανάμεσα στις χορδές και το "άχρηστο" ashtray). Το palm muting ήταν rock n roll, δεν υπήρχε ακόμη, οπότε τα βιδάκια των saddles που προεξέχουν (ναι αυτά που μου κόβουν το ρημαδοδεξί όταν πάω να σκάσω reggae chunks και μου φεύγουν chunks στην κυριολεξία από το χέρι). Ή όταν κοπανάω με το δεξί το volume knob και κλείνω κατα λάθος την ένταση. Ή όταν καταλήγω πάντα να παίζω bridge μαγνήτη γιατί ο διακόπτης είναι στο strumming action του δεξιού μου χεριού. Οι country western boys στράμαραν κοντά στο neck άλλωστε, δεν τους ενοχλούσαν αυτά.Και αφού είχε φτιάξει ένα καταπληκτικό USP, oι country & western είπαν "τι σαχλαμάρα" και εξακολουθούσαν να προτιμούν tele. Και τότε ήρθαν οι "αναθεματισμένοι αράπηδες" (Ιke Turner) και οι φλωροκολλεγιόπαιδες (Buddy Holly) να σώσουν τη Strat και να την κάνουν rock n roll icon. Η νεολαία της πόλης γούσταρε αμάξια με πτερύγια και χρώματα και space age και atomic design. Ο Leo δεν είχε τον Hendrix και τον Beck στο μυαλό του όταν έφτιαχνε τη Stratocaster. Ούτε καν τα παιδιά της πόλης. Δεν προέβλεπαν το μέλλον. Δημιουργούσαν με βάση τις ανάγκες του τότε, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα προϊόν που θα πουλούσε. Με πρακτικό τρόπο. Δεν υπήρχε σχεδιασμός. Eίχαν προβλήματα να λύσουν κι όχι όνειρα για να ονειρευτούν. Δεν ήταν ιδιοφυίες. Άνθρωποι εργατικοί, πρακτικοί και καταφερτζήδες ήταν. Η πρώτη κιθάρα που μελετήθηκε και σχεδιάστηκε πραγματικά στο χαρτί πριν βγει στο πρωτότυπο ήταν και η καλύτερή τους. JazzmasterΚαι μετά είπε κάποιος: "Τι χάλια, πώς να παίξεις surf και garage σε τέτοιο όργανο;"

σε ηλικιά?

όλοι οι μεγάλοι κάπως έτσι ξεκινανε

Στράτο άσε τα λάικς και ξεκίνα την προθέρμανση,με τόσες κιθάρες που γράφουν τα παιδιά θα σε χρειαστούμε

Φώτη,Γιώργο...ετοιμαστείτε,φτάσαμε τα 100 views!

Τρελός είσαι? Θα τις βάλω σε μια άλλη που έχω. Έχουνε μια πενταετία ζωή ακόμα χαλαρά. Μετά βέβαια, άμα θέλεις ... στις στέλνω.

Μα Βιολαρης??? Κανα αλλον δε βρηκες??

Εγω ηθελα και ακομα θελω να το ακουσω ετσι. Αλλα ηταν επιλογη του Φωτη και εκανα ακριβως ο,τι μου ζητησε. Το βασικοτερο, αλλωστε, ηταν να μεινει ικανοποιημενος ο δημιουργος. Εγω με τον Νικο καναμε το δικο μας κομματι, αλλα ολος ο σχεδιασμος και το οραμα ανηκουν στον Φωτη. Ρε σκεψου, οτι επειδη ηθελε πιο μπασα την φωνη κατα την απαγγελια, επρεπε να ηχογραφησω αμεσως μετα το πρωινο ξυπνημα, πριν καν πιω καφε, ωστε να εχω το καταλληλο ηχοχρωμα...

Όντως, ο Eubanks σκίζει...φανταστικό παίξιμο. Κι εγώ, τον είχα αντιγράψει σε κασέτα για τον ακούω στην ταράτσα, αλλά είχα μπερδέψει τις πλευρές. Τώρα, όποτε βάζω το cd στο αμάξι, το αρχίζω από τη μέση, δεν μπορώ αλλιώς.

Έχει παίξει σ΄έναν από τους all time αγαπημένους μου δίσκους, το Extensions του Holland και το παίξιμο του εκεί είναι σίγουρα ένας από τους λόγους η συγκεκριμένη δουλεία μου αρέσει τόσο πολύ. Δεν ξέρω αν οι θεωρίες του θα μπορούσαν ποτέ να βρούν μεγάλη απήχηση, είναι και απόρροια των φιλοσοφικών του αναζητήσεων και κάπως esoteric, αλλά σίγουρα παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

@pipityri πραγματικά τη κατάλληλη στιγμή σαν απο μηχανής θεός. φχαριστούμε!!!

Η έννοια του τονικού κέντρου για τον Coleman, είναι εντελώς διαφορετική, καθώς και η χρήση αυτού. Κάτι σαν διαστηματικός καθρέφτης ας πούμε. Και έτσι η αρμονία που προκύπτει είναι τελείως έξω από γνωστές φόρμες. Τεράστιος μουσικός επαναστάτης ο Steve. Προσωπικά τον βάζω δίπλα σε Miles, Coltrane, Dolphy, Sun Ra, George Adams, κλπ.. EDIT: Ευχαριστώ πολύ, εννοείται ότι κατέβηκαν ήδη.

Και πολύ καλά έκανες. Το wh10 είναι το πιο άτιμο αλλά και αγαπημένο μου πετάλι. Το έχω αγοράσει 3 φορές, το έχω πουλήσει 1 και μου έχουν μείνει ένα stock v2 και ένα heavily moded v2 (ξέρω είμαι βλαμμένος). Ο τρόπος που διαχειρίζεται τα fuzz και γενικά τα high gain πετάλια όταν το βάζεις τελευταίο απ’ όλα είναι μοναδικός και δεν συγκρίνεται με κανένα crybaby στυλ που έχω δοκιμάσει. ΑΛΛΑ το volume boost ειδικά με το depth στις 11:00’ και μετά είναι θηριώδες που και αυτό το «πρόβλημα» είναι μικρό σε σχέση με το τρισάθλιο buffer που έχει και ισοπεδώνει τα πάντα. Άντε βγάλε άκρη

Είχε και στην Μαβίλη παλιά ένα μαγαζί που την έφτιαχνε κόλαση, είχα παρει και με κάστανο ήταν απίθανη..

Έχω ακούσει ότι οι μονές τάξεις του γυμνασίου είναι δύσκολες. Μήπως δυσκολευτώ στην 1η;

Δεν θα έλεγα ακριβώς "πολιτισμική ένδεια" αλλά αν ήταν να κάνω μια βιοτεχνία για οποιαδήποτε δουλειά θα προτιμούσα να την κάνω στη Θεσσαλονίκη (ή ακόμα και στην Κρήτη) παρά στην Αθήνα. Είναι δύσκολο στην Αθήνα να βρεις ένα καλό μηχανουργείο, μια εταιρεία να σου αναπτύξει μια πλακέτα για ηλεκτρονικά, κάποιον να σου κάνει μια ανοδίωση σε αλουμίνιο και τέτοια. Υπάρχουν, ξέρω, αλλά αν τους βρεις θα είναι είναι ο ένας στο Μενίδι, ο άλλος στον Πειραιά και ο τρίτος στην Ελευσίνα. Καλύτερα μέσω internet.

Με τιποτα δεν θα χασω ουτε πεντε λεπτα απ τη ζωη μου να μου λέει ενας γελαδαρης γιατί το τάδε πράμα είναι το καλύτερο. Να έλεγε και καμια πληροφορία της προκοπής δηλ. πάει στα διάλα. Ρηχότητες και κοινοτοπίες. Υπαρχει ενα θρεντ (δεν θυμαμαι ξαν ποιο, μόλις το βρω θα το παραθέσω) όπου φωτίζω μερικές λεπτομέρειες που αφορουν το σκεπτικο πισω απ τα σχέδια των tele και των strat.

Yameth, καλοκαίριασε το πήρες χαμπάρι? Το έχεις πάει για σέρβις το σάιτ? Όταν το πας, πες του μάστορα να τσεκάρει το ψυγείο, γιατί ανεβάζει θερμοκρασία τελευταία.