Πίνακας συμμετοχής

Πολύ καλή δουλειά. Μου αρέσει. Μπραβο

Αυτό είναι το point μου Αλέξη. Σε μια φράση συνήθως υπάρχουν σωστά και "λάθος" πράγματα. Αν είναι να κάτσω να απομονώσω τα λάθος ένα ένα, το κάνω και χειροκίνητα (πιο εύκολο μου φαίνεται). Το θέμα είναι αν δεν υπάρχει καθόλου παύση ανάμεσα στα events (συνεχής κυματομορφή), μειώνοντας (ή επιμηκύνοντας) χρονικά το επιλεγμένο μέρος δεν θα επηρεαστεί και το αμέσως πριν και αμέσως μετά με κάποιον τρόπο? Αλλά ο Αλής μου είπε όχι, και τον εμπιστεύομαι.

Κάτι τέτοια έχουν διώξει την μελέτη με μετρονόμο ασούμε. Άσε, σου λέει ο άλλος, τι άχρονα και π@παριές, θα τραβήξω ένα κουαντάιζ και ξεμπερδεύω.

Δε διαφωνούμε. Το quantize μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σαν μέσο μαζικής καταστροφής επιλέγοντας όλο το κομμάτι και πατώντας Q (που είναι σαν να έλεγε ένας μαέστρος "Παίξε καλά ρε!", που σαν επίπεδο οδηγίας και γούστου είναι αβυσσαλέο), ή να το εφαρμόζουμε κατά τόπους, εκεί που χρειάζεται, ακόμα και 2-2 ή 4-5 νότες κάθε φορά (που θα ήταν το αντίστοιχο να έλεγε κάποιος μαέστρος, στο τάδε μέτρο, αφήσε τα 16α λίγο πιο ελεύθερα, μην τα μετράς τόσο αυστηρά", που παράγει ένα πιο στοχευμένο αποτέλεσμα. Όχι, γιατί υπάρχουν χιτποιντς σε κάθε νότα. Αν σε ένα μέτρο 4/4 (για λόγους ευκολίας) παίζουμε τέταρτα, και το πρώτο άργησε, το δεύτερο ήρθε νωρίς, το τρίτο ήρθε νωρίς, το τέταρτο άργησε, αλλά ενδιάμεσα έχουμε παίξει τέλεια όγδοα στα ες-παμ, όταν κάνουμε quantize κάθε νότα έχει το hitpoint της, και αυτές που είναι εκτός θέσης θα πάνε στις θέσεις, αλλά αυτές που ήταν ήδη σωστές στις άρσεις, θα παραμείνουν ως έχουν. Δηλαδή το μήκος όλο του κλιπ θα παραμείνει ίδιο, αλλά μέσα οι "νότες" θα έχουν συμπιεστεί/απομακρυνθεί σαν τη φυσούνα του ακκορντεόν. Και μετά είναι και άλλες χρήσεις, πχ να έχεις γράψει μια ωραία στρέιτ ρυθμική, και να στη βαρέσει να τη χρησιμοποιήσεις αλλού, με ένα lo-fi drum machine π.χ. και να τη γυρίσεις σε shuffle με ένα πλήκτρο. Αν περνάει ηχητικά (γιατί δημιουργούνται και artifacts όταν το πράγμα οδηγείται στα όριά του), γιατί να μην το χρησιμοποιήσεις. Ναι! Σαν ιδέα από εκεί ξεκινάει. Οτι κόβεις slices, και μετά κουνάς τα slices. Αν θες το κάνεις και στα σύγχρονα DAW, πιάνεις το ψαλιδάκι, και του δίνεις και καταλαβαίνει. Αλλά επειδή σε αφήνει με ένα βρώμικο πρότζεκτ, που θες 300.000 κροσσφέιντ ή να κάνεις bounce κάθε τρεις και λίγο, δουλέψανε το audio quantize σαν ιδέα, που κάνει πάνω κάτω το ίδιο, και με προεπιλογή ως προς την τοποθέτηση. Θες 57% swing? Μπορείς! Με slices, πρέπει να τα βάλεις εσύ στην σωστή θέση, ένα ένα.

Άσχετο-σχετικό.... Αυτό που έκαναν στα παλιάααα χρόνια που έκοβαν με ψαλιδάκι τις μαγνητικές ταινίες απ'τα καρούλια με τις εγγραφές των οργάνων στα στούντιος και τις ξανακολλούσαν σε συγκεκριμένα μέρη (πάνω στο τέμπο), ήταν πρώιμο quantization...? Είμαστε τυχεροί πάντως εν έτη 2022!

Σε μια ροή παιξίματος δεν γίνεται τίποτα στα πλαίσια ενός μέτρου αυστηρά. Πιάνει λίγο από το ένα μέτρο, λίγο από το άλλο, κλπ. Και οι επιθυμητές αξίες δεν είναι σταθερές στο κάθε μέτρο. Πχ ένας τονισμός σε κάποιο 68ο, κάποιος άλλος σε κάποιο τρίηχο 16ων, ή μπορεί και να μεταβάλλεται σε κάθε μέτρο κλπ. Δηλαδή 4άρι και όλα σταθερά ... λίγο δύσκολο για τα γούστα μου. Τι σκατά κουαντάιζ να γίνει .. Δεν θα μικρύνει/μεγαλώσει το μέτρο έτσι? Και πιθανόν μέσα στο μέτρο να φέρει τις "λάθος" αξίες εκεί που θέλουμε, δεν θα κουνήσει και αυτές που δεν θέλουμε να κουνηθούν?

Μου άρεσε πολύ! Οι ήχοι που έχεις διαλέξει ταιριάζουν πολύ μεταξύ τους και αφήνουν αυτό το νοσταλγικό 80s feel. Ίσως να λείπει μία κάθαρση, μια μεγαλύτερη κορύφωση προς το τέλος, αν και μπορεί να μη ταιριάζει σε αυτό που ήθελες να πεις εσύ - κρίνοντας και απ'τον τίτλο. Πολύ ωραία δουλειά, μπράβο!

Jazzmaster Jaguar και soloist δεν θα έπαιρνα ακόμα και αν μου τη χάριζαν όμως εδώ μιλάμε για τρομερή δουλειά! Εύγε!!!!Και το headstock πολύ ζόρικο!!!!

Είναι η πρώτη μου Gibson (τη βρήκα σε καλή τιμή μεταχειρισμενη) και μπορώ να πω ότι έχω μείνει πολυ εντυπωσιασμένος από την κιθάρα αυτή. Δεν χρειάζεται να κάνω αναλυτικό review, μιας και είναι αρκετά γνωστά τα specs και οι δυνατότητές της, αλλά θέλω να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από τη συμβίωση μαζί της. Πρώτες εντυπώσεις Ανοίγοντας την κούτα με την κιθάρα, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν το σκούρο καφέ χρώμα του ξύλου, με την ελαφριά στρώση νίτρο, και το πόσο απλά σχεδιασμένη και υλοποιημένη είναι η κιθάρα αυτή. Έχει τα απολύτως απαραίτητα πάνω της και αυτό της δίδει μια γοητεία τύπου “telecaster”, δηλαδή απλότητα ίσον ομορφιά, και όλο αυτό μετατρέπεται σε ευκαιρία να παίζω και να απολαμβάνω περισσότερο. Με φτιάχνει πολύ τόσο να την βλέπω, όσο και στα χέρια μου. Το δεύτερο πράγμα που παρατήρησα, και έβαλα τη ζώνη για να βεβαιωθώ, ήταν η ανυπαρξία neck dive. Η κιθάρα είναι ξεκάθαρα body heavy, και αυτό είναι ένα γεγονός (όχι συχνό για SG) το οποίο επιβεβαιώνει το ότι θα την χαρώ χωρίς περιορισμούς. Εδώ να αναφέρω ότι η G400 είχε αυτό το πρόβλημα (γι' αυτό και την έδωσα σε έναν καλό συμφορουμίτη), σε έντονη μορφή, και μου ήταν αδύνατον να βάλω ζώνη και να παίξω όρθιος. Με περιόριζε σημαντικά, και μου είχε δημιουργήσει μια ανάμεικτη εντύπωση, γενικότερα, για τις SG. Τεράστιο plus αυτό, σημάδι ότι η κιθάρα αυτή ήρθε για να μείνει. Το τρίτο πράγμα που παρατήρησα ήταν το πόσο άνετη είναι. Έχει πιο λεπτό σώμα από την G400 (3,4mm η SG vs 3,7mm η G400), είναι ακομα πιο ελαφριά, έχει belly cut, και το μανίκι ταιριάζει ακριβώς στο χέρι μου. Επιπλέον, το ξύλο (στο μανίκι) δεν έχει καθόλου την άγρια faded υφή που συνηθίζεται στις faded. Έχει satin υφή και στο χέρι είναι το ιδανικό, καθώς δεν κολλάει όπως με το gloss finish. Η ταστοδουλειά είναι πολύ καλή (δεν υπάρχουν κοφτερές γωνίες) και τα τάστα έχουν σχεδόν το ιδανική αίσθηση για τα δάκτυλά μου (τα θέλω ελαφρώς ψηλά, για να μην κολλάει το δάκτυλο στα bends). H ταστιέρα είναι από τις πιο άνετες, εύκολες και γρήγορες. Μου έχει κάνει εντύπωση που έχουν χρησιμοποιήσει maple λαιμό και όχι το κλασικο μαόνι. Δεν ξέρω εάν αυτό βοηθά στο neck dive, αλλά σίγουρα το ξύλο είναι πιο σκληρό και αναίσθητο στις αλλαγές του καιρού. Αυτό σημαίνει λιγότερο συχνή ρύθμιση του relief. Επίσης, είναι λιγότερο ελαστικό με αποτέλεσμα η κιθάρα να αλλάζει τόνο πολύ δυσκολότερα όταν μετακινούμε την κιθάρα ή το χέρι μας στην ταστιέρα. Στην G400, με μαόνι παχύ λαιμό, ήταν πολύ έντονες οι αλλαγές τονικότητας όταν πχ έδινα κλίση στο σώμα. Θεωρητικά είναι και πιο bright ξύλο, άρα πιθανόν να είναι παίρνει μερίδιο στον αρκετά bright τόνο της κιθάρας. Σχετικά με το σετάπ, δε με δυσκόλεψε καθόλου. Το action μπορεί να κατέβει αρκετά χαμηλά, δεν ξεκουρδίζει σημαντικά, αλλά για να συμβεί αυτό έπρεπε να δουλέψω λίγο με το nut. Πάρα πολυ στενά slots... Τέλος, τα ποτενσιόμετρα εχουν αρκετά ποιοτική αίσθηση και είναι πολύ μαλακά (γυρίζουν πολύ εύκολα). Νομίζω ότι είναι 50s το κύκλωμα, καθώς με ρίξιμο του volume στο 8, έχει καθαρίσει σημαντικά ο ήχος. Πολύ εύκολη κιθάρα για κάποιον που δουλεύει πολύ με τα ποτενσιόμετρα. Μεχρι και ο 3way διακόπτης είναι πολύ μαλακός στη λειτουργία του, κάτι που χαρακτηρίζει όλη την κιθάρα στο σύνολό της. Πολύ "μαλακή" στο παίξιμο, στην αίσθηση, στον ήχο κλπ. Ήχος/μαγνήτες Η SG έχει τοποθετημένους τους 490Τ και 490R. Είναι alnico 2 μαγνήτες που συναντάμε σε πολλά μοντέλα SG, ακριβά και μη. Ο 490T, που είναι στη γέφυρα, είναι μετρημένος στα 8,36Kohm, ενώ ο 490R, που είναι στη θεση neck, είναι στα 7,96Κohm. Είναι πιο hot σε σχεση με ένα κλασικό PAF, αλλά είναι αρκετά πριμάτος και έχει μια ευχάριστη ατάκα που θυμίζει P90. Δεν έχει κρεμώδη ήχο, αλλά σκαστό, στρογγυλό και αλήτικο. Μου αρέσει αρκετά, καθώς δίδει 100% τον τόνο που πρέπει να έχει μια SG. Με άλλον μαγνήτη, πχ classic 57, δεν ξέρω εάν θα μπορούσα να πω το ίδιο. Ήθελαν χαμήλωμα αρκετά για να καθαρίσεί λίγο ο ήχος και μπορέσω να έχω καθαρά στον ενισχυτή. Είναι πολύ ευαίσθητοι στις ρυθμίσεις του ύψους, γενικότερα. Δεν έχω αποφασίσει εάν θα τους αλλάξω ή όχι, καθώς θα ήθελα να έχουν λίγο καλύτερα καθαρά και note definition, όπως έχω συνηθίσει με άλλους διπλούς μαγνήτες. Υστερούν στα double stops, καθώς ο ήχος λασπώνει αρκετά. Εάν αυτό δεν συνέβαινε, θα ήταν απλά τέλειοι μαγνήτες, για τα γούστα μου. Βέβαια, έχουν πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Μπορούν να παίξουν τα πάντα, από jazz μέχρι metal, και να το κάνουν και πολύ καλά. Είναι πάρα πολύ πριμάτοι (η έλειψη nickel cover δίδει έξτρα πρίμα), και κόβουν ιδιαίτερα καλά στο μιξ. Έχουν ένα έντονο σκάσιμο που θυμίζει μονό μαγνήτη, τηρουμενων των αναλογιών. Δεν είναι υπερβολη να πω ότι είναι πολύ κοντά, ηχητικά, με P90. Με βάση αυτά που έχω διαβάσει, και δεν ξέρω εάν αληθεύουν, τα δυο coils του μαγνήτη είναι άνισα τυλιγμένα, με αποτέλεσμα την έντονη, αυτή, ατάκα. Εδώ φαίνεται πόσο πριμάτοι είναι σε σχέση με τους filtertron απο την G5222 (και αυτή στα 24,75inch scale). Παίζω με τον MV50 με line out. SG sg.mp3 Gretsch 5222.mp3 Εδώ κάποιες δοκιμές στον Marshall Origin 20 με μικρόφωνο: Καθαρός ήχος sg clean.mp3 Crunchy ήχος sg crunch.mp3 Distorted ήχος sg dist.mp3 Και εδώ πως ακούγεται μέσα στο μίξ. Παίζω με τον MV50 με βασικό drive το OD3 (με παρέσυρε λίγο το backing track...) sgjod3mv.mp3 Χαρακτηριστικά Manufacturer: Gibson Series: Gibson USA Design: SG Body: Mahogany Neck: Maple Neck Construction: Set-in Neck Profile: Slim Taper Thickness at 1st Fret: 20.3 Thickness at 12th Fret: 22.2 Fretboard: Rosewood Scale in mm: 628 Fretboard Radius in Inches: 12 Number of Frets: 22 Fretboard Inlays: Dot Nut type: Tektoid Nut width in mm: 43 Width at Last Fret: 57.4 Pickup: HH Manufacturer pickups: Gibson Neck Pickup: 490R Humbucker Bridge Pickup: 490T Humbucker Active pickups: No Piezo Pickup: No Coil-splitting: No Switch: 3-Way Control: 2x Vol, 2x Tone Bridge: Tune-o-Matic Tailpiece: Aluminum Stopbar Tuners: Vintage Style Keystone Strap Button: Standard Hardware: Nickel String Gauge: .009 - .046 Factory Tuning: Standard E Country of Origin: USA Colour: Worn Brown Finish: Satin Number of Strings: 6 Case included: No Gigbag included: Yes Certificate: No Φωτογραφικό υλικό

Another one bites the dust... Να μην γίνω μάντης κακών, αλλά πάει και ο ΠΑΟΚ. Ημέρες δόξας για το ελληνικό football

O cos_dr πιάνει το όργανο του μεσοκαλόκαιρα και γκρεμίζει το instagram. Ολημερίς το χτίζανε το instagram, το βράδυ εγκρεμιζόταν. Καλό καλοκαίρι. Το μόνο όργανο που θα πιάσω αυτό το μήνα είναι η ρακέτα μου. Το άλλο το πιάνω και το βαράω σχεδόν κάθε μέρα όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Τα πλήκτρα μου εννοώ.χαχαααχαχα

ανάβουμε και κανα φως όταν ηχογραφούμε...

Μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα. EDIT: Νέστορα μην μπερδεύεσαι, καμιά φορά κάνουμε και τσίσα εκτός από το άλλο που κάνουμε.

Προστάτη παθαίνεις από υπερβολική χρήση ή αχρηστία. Διάλεξε σε ποια ομάδα θες να είσαι.

Στα λεφτά αυτά θα προτιμούσα έναν Chesterfield και καμιά δεκαριά βόλτες στα σουβλάκια με τα ρέστα.

Αυτά τα "points" που βλέπεις μπορείς να τα βάλεις όπου θες, δε χρειάζεται να είναι στα transients. Μπορείς να μικρήνεις ή να μεγαλώσεις το "εσωτερικό" μιας συνεχόμενης κυματομορφής, μπορείς να "διαλέξεις" μόνο το transient και να το κάνεις πιο έντονο, ή να διαλέξεις την ουρά εκτός το transient για να αυξήσεις τη διάρκειά του, κτλ. Ότι θες κάνεις, κυριολεκτικά. Απλά όσο πιο πολυ "τραβάς" κάτι, τόσο κυνδινεύεις να παραμορφώσεις τον ήχο. Εκεί έρχονται οι διαφορετικοί αλγόριθμοι stretching του Cubase να σώσουν την κατάσταση. Cheating? Μπορεί. Για τεμπέληδες που δε ξέρουν να παίζουν? Προφανώς. Σώζει τη μέρα για τρόμπες σαν εμένα? Σίγουρα!

για τους μοντέρνους αυτό λέγεται relic

Ρε εδώ υπάρχει real time autotune, στο real time quantize θα κολλήσουμε ασούμε?

Αν εννοείς τα σολακια είναι ότι είπε ο ciggaret έτοιμο γουα γουα με fender Stratocaster στην 4 θέση που είναι αθόρυβο.

Να τα λέμε κι αυτά.

Και για να ξαναγυρίσουμε στο αρχικό μου ερώτημα που έδωσε ώθηση και ενδιαφέρων στο αρχικό βαρετό ποστ του @roberto30...., τελικά στο Reaper υπάρχει κάποια επιλογή-κουμπί που "μαγικά" να φέρνει τις νότες του εκάστοτε audio track καρφί στο grid? Εντάξει κάποια τρίηχα κι άλλα περίεργα μετά τα φέρνουμε στα ίσια τους, αλλά γενικά υπάρχει κάτι να "ισιώνει" τις μ@λ@κίες που μας ξεφεύγουν...;

Και κάνει το κουαντάιζ, και μετά ακούγεται πάλι σκατά, αλλά τραβηγμένα σκατά, που πέφτουν σωστά στο χρόνο. Πάει μετά να παίξει στη συναυλία και λέει ο κόσμος από κάτω πρέπει να είχε αρρωστήσει ο κιθαρίστας και είχαν φέρει έναν άλλον άχρονο.

Ααααα εννοείς τα σολάκια με την ηλεκτρική.Οτι είπε ο ciggaret.Ετοιματζίδικο γουά γουά. Η κιθάρα νομίζω είναι fender Stratocaster αλλά μπορεί και Gibson melody με p90 δεν θυμάμαι.

Το quantization σαν έννοια είναι να φέρεις κάτι πάνω στο grid που ορίζει το μέτρο. Αυτό θα κάνει στο audio track. Το Cubase έχει το AudioWarp και το VariAudio που μπορείς να αλλάξεις το timing σε ένα audio track/event και να τo φέρεις εκεί που θες πάνω στο grid. Το χρησιμοποιώ πολύ στο double-tracking γιατί είμαι ανάπηρος και δε μπορώ να παίξω τόσο σωστά, φοβερό εργαλείο!

Ότι με φυλάει με φυλάει σίγουρα διότι πήγα στον άλλο κόσμο και γύρισα. Πιστεύω ότι θα μπορούσα να αποφύγω τα χειρότερα αν δεν έβγαινα έξω με το κρύο και το γύρισε σε πνευμονία. Ας είναι καλά και οι άνθρωποι εκεί στο Σισμανόγλειο που δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα κάτω από άθλιες συνθήκες. Ευχαριστώ πάντως όλους για τις ευχές σας και προσοχή.

ΑΥΤΟ!!!!!!

Μεγάλη κουβέντα αυτή. Εξαρτάται και πώς δουλεύει ο καθένας. Αρκετά συχνά προσπαθώ να γράψω "ημερολογιακά", δηλαδή να μπαίνω κάθε μέρα και να σκαλίζω κάτι που δεν ξέρω τι είναι και πού πάει. Αλλά ταυτόχρονα να απαιτώ παιχτική αρτιότητα. Λίγο οξύμωρο αυτό (επειδή θέλω να είναι τέλειο κάτι που δεν ξέρω καν πού πάει). Από την άλλη, μερικές σπάνιες φορές έχω το κομμάτι έτοιμο στο μυαλό μου, οπότε απλά μελετάω λίγο τα μέρη και γράφω όσο το δυνατόν μονοτέικ, γιατί η μουσική ροή είναι ξεκάθαρη, και άρα το παίξιμο αβίαστο. Όμως, όσο κάτι είναι φρέσκο, έχει και ενθουσιασμό. Οπότε παρατηρώ ότι τα αρχικά τέικ, αν και μπορεί να μην είναι τα καλύτερα από άποψης τεχνικής, έχουν μια σπιρτάδα συναισθηματική. Εκεί βοηθά το quantize κατ εμέ. Δηλαδή είναι σαν να πήγες όλο κέφι να γράψεις στούντιο, να έπαιξες, να έφυγες, και μετά ο ηχολήπτης να ανακάλυψε ότι μια νότα σου σε ένα σημείο δεν ταίριαζε. Δε νομίζω να σε ξαναφωνάζαν για μια νότα. Ή θα την πετσοκόβανε με μελοντάιν να την φέρουνε εκεί που ήθελαν, ή θα την έκοβαν τελείως. Δε μιλάμε τώρα να σώσουμε πράγματα που δεν κρατιόνται, συζητάμε να σώσουμε ένα ωραίο τέικ που "ρε γαμώτο σε αυτό το σημείο λίγο νωρίτερα να ήταν αυτή η αττάκα θα ήταν τέλειο." Και επίσης δεν συζητάμε να το φέρουμε καρφί στο πλέγμα, αλλά να το φέρουμε προς κάποια κατεύθυνση χρονικά ώστε να είναι ανεκτό μουσικά, και μέσα στη γκρούβα. Αυτό τώρα τελευταία το συνειδητοποίησα. Σκέφτηκα δηλαδή μια μέρα 3 πράγματα στη σειρά: - "Επειδή είμαι άχρηστος στο editing, καταπιέζω τον εαυτό μου να ηχογραφεί σε επίπεδο τσάμπιονς λιγκ, να μην πέφτει νότα κάτω αλλιώς σβου και από την αρχή." - "Ένας ηχολήπτης επιπέδου τσάμπιονς λίγκ θα μπορούσε να καταπιεστεί και να βγάλει από άχρηστο παίξιμο κάτι οριακά χρήσιμο." - "Γιατί να μην τα φέρω λίγο στη μέση; Να γράφω λίγο πιο ελεύθερα, αλλά να κάνω και λίγο έντιτινγκ όπου χρειάζεται;"

Περαστικά ρε Κβαντικέ αλλά μας έβγαλες το λάδι στην επίκαιρη κουβέντα για τον κορονοϊό, που δεν τρέχει τίποτα και που σε φυλάει ο ύψιστος. Τιμή σου βέβαια που το αναφέρεις τώρα, έστω και εκτός θέματος.

Απλώς παίρνω όλο το track και το μετακινώ στο grid για να "πέσει" πάνω στον χρόνο κι αυτό λόγω latency... εάν κατάλαβα καλά αυτό που δεν κατάλαβες ακριβώς... Αυτή είναι η λογική όντως... αλλά επειδή είμαι "παλαιών αρχών" προτιμώ τα τρακς μου να μην είναι κόψε-ράψε. Προσωπικό βίτσιο.... Όσο για το ""Θα επιλέξω το συγκεκριμένο σημείο, και θα το σφίξω λίγο"", δεν ξέρω πως να το κάνω αυτό... Τέλος πάντων ξέφυγα με τα προσωπικά μου.... Thank you Ali για τον χρόνο σου.

Δεν το κατάλαβα αυτό ακριβώς. Υπάρχει μόνιμη διαφορά στο πού αποτίθεται το αρχείο όταν ηχογραφηθεί; Δεν έχει τότε ένα όφφσετ σε ms για να παρκάρει μόνο του σωστά αυτόματα; Είναι σχετικά αυτά. Αν έχουμε δηλαδή μια ηχογράφηση που πρέπει να είναι καρφί τσακ τσακατσα τσακατσακ κτπ κτπ (1όγδοο 2 δέκατα έκτα), και είναι ωραίο παίξιμο κατα τα άλλα, αν 8 μέτρα έχουν λίγο τσαπατσούλικο χρόνο, ούτε θα κάνω κόπυ πέιστ από άλλο σημείο, ούτε θα το ξαναγράψω. Θα επιλέξω το συγκεκριμένο σημείο, και θα το σφίξω λίγο. Αυτή είναι η λογική.

Περαστικά σου φίλε μου... άλλο κακό να μην σε βρει!

Off topic και συγνώμη Αποστόλη.... Γίνεται quantization και σε audio tracks? Στο Reaper που δουλεύω εάν κάνω δεξί κλικ στο τρακ και από το κατεβατό διαλέξω "item proseccing" και από αυτό "quantize item positions to grid" το μόνο που κάνει είναι ότι πάει όλο το τρακ λίγο μπροστά, ανεξαιρέτως τι έχω κλικάρει στις επιλογές του.

Ειπώθηκε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αλλά θα το πω κι εγώ. Σημασία έχει το να συμφωνούν όλα στο σύνολο. Αν το hihat ξεφεύγει 1/128 αλλά ξεφεύγει μαζί του και το μπάσο, τότε δε τρέχει και τίποτα. Στο κάτω κάτω ο ακροατής δεν ακούει το τελικό κομμάτι με μετρονόμο, αλλά με το ρυθμό που δημιουργούν τα ίδια τα όργανα. Το πρόβλημα έρχεται όταν αυτά μεταξύ τους το "χάνουν". Πρέπει να υπάρχει μια ρυθμική αρμονία σε όλα, και το quantize βοηθά σε αυτό, ειδικά όταν υπάχουν κιθάρες με double/quad tracking, μπάσο, drums, πιανο, βιολιά και φωνή ταυτόχρονα. Αν δεν είσαι το τέλειο ρομπότ μουσικός, δύσκολα θα τα παίξεις όλα στην εντέλεια. Κάπου θα το "χάσεις" και κάτι θα ακουστεί να έρχεται πιο νωρίς ενώ ταυτόχρονα και κάτι πιο αργά. Εκεί έρχονται τα διάφορα εργαλία για να μας βοηθήσουν, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να κάνουμε 1000 takes για να βγει κάτι επακριβώς το ίδιο (που και πάλι παίζει να μην είναι). Το groovάρισμα δεν είναι το swing ή το να είσαι ακριβώς πάνω. Είναι και οι δυναμικές, οι αξίες, το πώς πέφτουν πάνω στο grid τα όργανα σχετικά μεταξύ τους, και η ίδια η σύνθεση, αλλά πάντα σαν σύνολο. Ο Adam Neely κάνει μια μικρή ανάλυση στους μικρο-ρυθμούς σε αυτό το βίντεο, έχει πολύ ενδιαφέρον!

Περαστικά και αγύριστα!

Εδώ έγινε... βατερλό και άλλος σου λέει... midi https://www.sport-fm.gr/article/podosfairo/ChampionsLeague/olumpiakos-apokardiwtiki-emfanisi-itta-4-0-apo-ti-makampi/4314462

Ξέρεις έγραψα ευχαριστω που το άκουσες,όχι με ερωτηματικό που αλλά πήρε τον τόνο κατά λάθος. Cigaret13 τώρα δουλεύω σε κάτι αλλά τις καταλαβαίνω τις διορθώσεις , μπορούν να γίνουν έχεις δίκιο,αλλά μένουν πίσω αλλά που πρέπει να βγουν ,κάποια στιγμή θα γίνουν κ οι διορθώσεις θέλουν όλα πολυ χρόνο σε ευχαριστω κ πάλι.

έγινε επιτυχία από τον Otis Redding και την Aretha Franklin, κυριολεκτικά αξίζει στην ΤΕΡΑΣΤΙΑ αυτή ΚΥΡΙΑ. (ακόμα παραπάνω επειδή κρατάει μια Parker και εξακολουθεί να παίζει με ανοιχτά ακόρντα σαν να μην περάσε πάνω της μια ολόκληρη ζωή και ένας οδοστρωτήρας αρρώστειας)

Tο χειρότερο μου να σκαλίζουν οι υπόλοιποι τις ρυθμίσεις που είχαμε κλειδώσει στο soundcheck έτσι ώστε να γίνεται σκατα ο ήχος και να μπαίνουμε σε loudwars....σιχαίνομαι να παίζω σε περιβάλλον "φασαρίας" Ενα άλλο ξενερωτικο είναι να βλέπω κόσμο να φεύγει για οποιονδήποτε λογο...δεν μπορείς να κάνεις κάτι για αυτο... Και ένα τελευταίο....μαγαζατορας μας είχε πει ότι αν θέλουμε να παίξουμε θα παίξουμε ΤΖΑΜΠΑ και ΑΝ είμαστε καλοί την επόμενη φορά θα μιλήσουμε για λεφτά....οι υπόλοιποι το σκέφτονταν εγώ καθόλου....δεν παίξαμε ποτέ όχι για τα λεφτα (σιγά τα λεφτά που παίρναμε στην τελική η σιγά μην περιμένω να ζήσω από τα 3-4 live το πολύ τον μήνα) αλλά για το πόσο υποτιμητικά σε βλέπουν κάποιοι που νομίζουν ότι τους χρωστάς. Όλα τα άλλα παλεύονται.....

Παίδες το καλοκαίρι είναι ανυπόφορο στην Αθήνα, όπου δεν μπορείς να ξεκουραστείς λιγάκι απο την συνεχή ζέστη. Στο εξοχικό που είναι στα 790 μέτρα δεν έχω καταλάβει τίποτα. Ζέστη 33 βαθμούς την ημέρα αλλά... 23 πραγματικούς το βραδάκι και ψιλή κουβερτούλα στον ύπνο. Ξεκουράζομαι. Δεν υπάρχει αυτή η ανελέητη συνέχεια. Αισθάνομαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ για τα δεδομένα της Αθήνας, της πιο απάνθρωπης τσιμεντούπολης με την μόνιμη ζέστη, μέρα - νύχτα. Άντε και το Κάιρο. Επέστρεψα για λίγες μέρες στην Αθήνα και απο τις 2 το μεσημέρι μέχρι το πρωί, δουλεύουν τρία αρκουδίσια στους 26 βαθμούς. Το αποτέλεσμα ξέρετε ποιο είναι; Δεν μπορώ να κοιμηθώ πλέον απο τον θόρυβο του φυσήματος του ερ κοντίσιον. Κοντεύω να τρελαθώ. Μη ξεχνάτε επίσης πως η καλοκαιρνή κουλτούρα της 8ωρης ξάπλας στη παραλία είναι προϊόν του 20ου αιώνα. Παλιά ο κόσμος πήγαινε κατασκήνωση σε κανα βουνό κοντινό. Αλλά έχει συνδυαστεί με το ξέκωλο και τον ναρκισσισμό μας και θεωρείται πλέον απαραίτητη η "ηλιοθεραπεία" συνοδεία εξάωρου νεροπλύματος καφέ χρώματος, σε κάποια πλαζ σε ξαπλώστρα στη θέση... business!!! Μου έτυχε κι αυτό στο Κιάτο. Πόση βαρεμάρα θεε μου! Κολύμπα ρε φίλε. Κάνε κάτι... θα βρωμίσεις απο τη ξάπλα και τα βακτήρια της ξαπλώστρας! Τυχαία νομίζετε οι τριτοκοσμικές χώρες είναι στα ζεστά κλίματα; Για να επανέλθω στο θέμα όμως, στην Αθήνα δεν παίζω εύκολα μουσική. Ιδρώνω εύκολα και χαλάνε οι χορδές και οι κιθάρες θέλουν συνέχεια καθάρισμα. Αλλά όπως είπα, απο φέτος στο βουνό μου που απέχει μισή ωρίτσα για ένα μπανάκι στη θάλασσα, έχω 2-3 κιθάρες κι ενα Cube και ετοιμάζω το χειμερινό ρεπερτόριο, ευτυχισμένος. Μεγάλες επιτυχίες.

Εφοριακός είσαι?

Έχεις κορτέσιον?

Και το πρωινό βιντεάκι με τους πρώτους ενισχυμένους ήχους!! Σάββατο φεύγει Αθήνα.

Πρώτα πρώτα, το γκρουβάρισμα είναι θέμα συνόλου και όχι ατόμου (ενός οργάνου). Το κουαντάιζ είναι εργαλείο. Άλλες φορές βοηθάει στο να επιτευχθεί η γκρούβα, άλλες φορές την χαλάει. Μπορεί να χρειάζεται κουαντάιζ μόνο σε κάποια όργανα (σε κάποια μέρη του κομματιού), και κάποια όργανα να έχουν ρυθμική ελευθερία. Εξαρτάται και από το πρότζεκτ. Αλλά από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να φανταστώ (και δεν θέλω βέβαια) πώς θα ήταν τα πιο γκρούβυ κομμάτια, αν ήταν τα πάντα όλα ακριβώς πάνω στον χρόνο με ακρίβεια κουανταϊζέισον. Προσωπικά δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ.

Αύριο χορδές!

Καλοκαίρι και δουλειές δε μας αφήνουν να δουλέψουμε αλλά κάτι έγινε. ταστοδουλειά και μπάφιν και έτοιμη για συναρμολόγηση επιτέλους. Με το καλό σε κανα δυο μερες θα την ακούσουμε!