Πίνακας συμμετοχής

χωρις να θελω να στο χαλασω το ονειρο δεν θα δεις καποια διαφορα αν βαλεις mullard και telefunken και gold pin και αλλα τετοια σε αυτον τον ενισχυτη τσαμπα λεφτα θα δωσεις και οι λαμπες θα φτασουν περιπου οσο εχει ο ενισχυτης jj ειναι μια χαρα πιστεψε με

Ωραίες αναμνήσεις είναι αυτές dim.

Δεν θες να μάθεις, Δεν θες να ασχοληθείς. Πίστεψε με....

Η πρωτη κ θινλαην κ χρωμα σουπερ... ΑΡΙΣΤΑ 10

Μαϊντανός.

Πώς στον κόρακα (σχεδόν) σε κάθε thread του forum να εμφανίζεται και μια tele... Περίεργα πράγματα...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ας πει κάποιος δυνατά την μεγάλη αλήθεια, ο Μίμης Πλέσσας είναι ο τιτάνας της ελληνικής μουσικής σύνθεσης στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Ο λόγος για τον οποίο δεν τον κατατάσσουμε εκεί που του αξίζει (δηλαδή στο τοπ 3) είναι ίσως γιατί η μουσική του θεωρείται ως "ελαφρά". Όμως, ως Μουσική είναι χιλιάδες φορές πιο σύνθετη, ενδιαφέρουσα, αρμονική, λυρική και ουσιώδης σε σχέση με αυτήν των άλλων (υπερτιμημένων κατ' εμέ για διάφορους λόγους) συνθετών μας (ναι, αναφέρομαι στα κλασικά τρανταχτά ονόματα). Ναι, spamάρω γιατί το topic είναι για τον Μ.Χ. αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ συνθέτη πιο αισθαντικό από τον Γιώργο Χατζηνάσιο πιο μελωδικό από τον Γιάννη Σπανό πιο ευρηματικό από τον Μίμη Πλέσσα Και αυτό είναι το δικό μου Top 3, και ας μην περιλαμβάνει τους Mάνο X, Mίκη Θ, Σταύρο Ξ. Τους τιμώ για την προσφορά τους αλλά.............

Δεν έχουμε. Τα πνευστά είναι πολύ δύσκολα, ειδικά η φλογέρα γιατί έχεις να προσέχεις και τα πρόβατα.

Μπράβο Γότθε (εννοώ, Κώστα μας) που γνωρίζεις και εκτιμάς το Bitter Moon, και μπράβο στον Ευάγγελο που πάλι έκανε το θαύμα του εκεί μέσα.

Και όμως... οι παπούδες μας (εδώ, στην Ελλάδα) είχαν αντίληψη μέτρου, και στις επιθυμίες και τη συμπεριφορά. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως όταν εκτροχιάζεται το ένα, εκτροχιάζεται και το άλλο. Άρα, μπορεί να ξαναεπιδιωχθεί ή τουλάχιστον να του δοθεί η απαραίτητη προτεραιότητα, αντί να ψάχνουμε θεόπεμπτους ηγέτες.

χωρίς να είμαι ο απόλυτα σχετικός με το θέμα, η standard πρόταση τα τελευταία χρόνια είναι η focusrite. Από 2 εισόδους και πάνω έχουν midi in/out, οπότε διαλέγεις οποία σου ταιριάζει. υγ. για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο με drivers κλπ, προτείνω 3rd gen (εγώ έχω 2nd και δεν έχω συναντήσει κανένα πρόβλημα)

ακούτε τι γίνεται στη μέση

Δεν το ήξερα. Κορυφαίο όντως.

Σε περίπτωση που δεν κάνεις πλάκα:

Πάμε λίγο Αυστραλία...

Μιά μέρα στη ζωή του dim.... Ιούνιος-Ιούλιος 73. Ήμουν τζαστ 16. Όπως τώρα (+50 )καλή ώρα... Και άκουγα ράδιο τότε RAI μια εκπομπή που λέγονταν supersonic. Με σήμα το in a gada da vida. Ναι στα ιταλικά, στα ΑΜ, για να καταλάβετε τι πείνα μουσική υπήρχε τότε. Μόλις είχε βγει το Caravanserai που το είχα ψωνίσει τον Φλεβάρη, αλλά ο Carlos βρίσκονταν σε μεγάλες δόξες και ο Maha σε μεγάλες πείνες οπότε βγαίνει μέσα στην ίδια χρονια το Love, devotion and surrender. Στην εκπομπή του καλοκαιριού μπορεί μέσα στην ίδια ώρα να άκουγες και το song of the wind απο το Caravanserai που ήδη το είχα ψωνίσει αλλά και το Let us go into the house of the Lord, από τον νέο δίσκο. Φυσικά το ράδιο δεν έπαιζε την τεράστια γκοσπελική εισαγωγή που υπήρχε ίδια και στον δίσκο του Pharoah Sanders που είχε βγεί μόλις (!) δυο χρόνια πριν και ξεσήκωσε ο Carlos σχεδόν αυτούσια, αλλά από το σημείο που ακούγεται καθαρά το θέμα με τις ανταποκρίσεις των δυο κιθαριστών και φυσικά ιδίως το πρώτο, όπου σολάρει τα "εύκολα" ο Carlos (μετά γίνεται της κακομοίρας). Φυσικά δεν είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, εγώ ήδη έχω διαβάσει "ανάμικτες" κριτικές στο ΝΜΕ (τον κράζανε τον Carlos διότι έφυγε από τα απλά Evil Ways, αλλά...εγω εκεί ! φαγούρα. Πότε θα βγεί. Και να παρακαλάω να βγεί, διότι τότε αυτούς τους δίσκους τους λέγανε αντιεμπορικούς. Κυκλοφορούσαν άντε σε 200 αντίτυπα σε όλη την Ελλάδα. Οπότε ήμουν στο κυνήγι, όταν κατέβαινα 3 φορές την εβδομάδα στον Στρατηγάκη στο κέντρο για Lower... Ενα βράδυ....τσακ νάτος στη βιτρίνα του (ιστορικού δισκάδικου) Ράμογλου στην Τσιμισκή. Φυσικά τότε στο γυμνάσιο είχαμε πρωί / απόγευμα. Οπότε μόλις έρχεται μια μέρα που είμαι απογευματινός, λεωφορείο και νάμαι. Το ημερολόγιο έγραφε 6/10/73. Φυσικά υπήρχε ιεροτελεστία. Η Σούλα (η πωλήτρια - τα μαγαζιά τότε είχαν ένα δυό πωλητές που βοηθούσαν στο ψάξιμο και φυσικά και στην δειγματοληπτική ακρόαση) ήταν ο σωτήρας μου. Είχε πάρει μεταγραφή στον Ράμογλου, από το πολυκατάστημα του Πανίδη στη Βενιζέλου (κάτι σαν τον Κλαουδάτο ή τον Λαμπρόπουλο) με τμήμα δισκοπωλείου στον 6ο. Απο εκεί ψώνισα και Ρυθμολογία....Βλέπε αντίστοιχο νήμα ). Οπότε είχα τα μέσα! Μπαίνω καμαρωτός, ψάχνω χαλαρά στα μπροστινά ράφια, τσααακ, νάτο. Ευτυχώς...(δεν ήρθε κανένας άλλος να μου το πάρει!) Κοιτάζω 5 κομμάτια σύνολο. ΟΚ λέω δεν θα μου γκρινιάξουν πολύ στην δειγματοληψία. Κοιτάζω μουσικους, ΟΚ. Κοιτάζω συνθέτες....ώπα ποιοί είναι αυτοί....Τουλάχιστον κανα δυο McLaughlin Να...ακούσω λίγο....? Ξεκινάμε...A love supreme....Θεέ μου τι ορυμαγδός από κιθάρες....Αντε να το βάλεις αυτό να το ακούσεις στο σπίτι....Μόνο κατά μόνας.... Τεσπά...υποφερτό. Εχει κάτι σαν ριφ ας πούμε... Εm, A....τι στο καλό.... Μετά naima.....Κάποιοι παίζουν ακουστικές αλλά ....τι στο καλό παίζουν....Κανένα hook, ντιπ.... Μετα life devine.....άντε πάλι όλοι μαζί βαράνε.... Δεν πάμε καλά....150άρι στα σκουπίδια.... Ωραία λέω με "ευχαριστημένο" και περισπούδαστο ύφος... Να ακούσουμε λίγο και β πλευρά? Εκεί έχει το Let us go into the house of the Lord. Βάζει απ την αρχή, πέφτω στην ατελείωτη εισαγωγή του Sanders...3-4 λεπτά. Όσο ένα φυσιολογικό κομμάτι. Ρε τι γίνεται? Πού είναι αυτά που ξέρω από τους Ιταλούς.....? Να βάλουμε λίγο πιό κάτω? Με στραβοκοιτάζει η Σούλα... Ουφ ευτυχώς ....Εδώ είμαστε....Μεχρι να χαρώ λίγο, περνάει ο χρόνος δειγματοληψίας...Για να δούμε παρακάτω.... Meditation.....Απο τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνει κανείς... Κρύος ιδρώτας. Πάει το 150άρι.... φτερά! Τελειώνει το άκουσμα, και με στυγνή σκληρότητα ο δίσκος αποσύρεται από το Philips πλατώ.... Θα το πάρεις.....? Ε...χμ....να ακούσω και κάτι άλλο? Ετσι για τα προσχήματα βρίσκω τον πρώτο δίσκο μπροστά μου και ρίχνω ένα αυτί (δεν ρίχνω βέβαια, σκέφτομαι το 150άρι που θα πετάξει και την γκρίνια ενδεχομένως στο σπίτι που αγόρασα άλλον έναν μην ακουόμενο δίσκο, ως συνήθως.... (μην ξεχνάμε είμαι 16άρης....) Τα πέντε λεπτά πέρασαν γρήγορα και εγώ ήμουν μάλλον περισσότερο αναποφάσιστος από πριν. Αλλά κάτι μέσα μου έλεγε, δεν γίνεται να βγει Carlos και να μην τον έχεις και μάλιστα με Mahavishnu. Καλός είναι. Εσύ ΔΕΝ ξέρεις. Εξ άλλου όλοι οι κολλητοί στην τάξη ήξεραν ότι κατέβηκα για απαλλοτρίωση χαρτζηλικιού. Τι θα έλεγα? Πάνε τα 150 και τρεχάλα για το λεωφορείο, να προλάβω να γυρίσω, να γράψω τα μαθήματα, ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ, να φάω και να πάω στο σχολείο. Δυο η ώρα εγώ ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι αγόρασα, με τα ακουστικά στα αυτιά όταν άκουσα στο θυροτηλέφωνο τον συμμαθητή Γαβριήλ Ξανθόπουλο που ερχόταν καθημερινά να με πάρει για το σχολείο. Μεγάλε, πήρα ! Δισκάρα! Τι να σου λέω.... Πέρασαν βδομάδες και μήνες για να γίνει ο δίσκος αυτός βίωμα και μουσικό κτήμα. Δεκαετίες για τους φίλους και συμμαθητές να το χωνέψουν.."ρε συ τι είναι αυτά που αγοράζεις μωρέ" Για μένα ήταν άλλη μια μέρα στη ζωή μου, σάν όλες που είχαν να διηγηθούν ανάλογες καταστάσεις. σ.σ. Τώρα βλέπω ότι η 6/10/73 ήταν Σάββατο. Πιθανότατα έδωσα στον εαυτό μου λόγω Carlos μεγαλύτερη άνεση στην αγοραστική εξόρμηση. Φυσικά οι άλλες λεπτομέρειες της καθημερινότητας εξακολουθούν να ισχύουν όπως ίσχυαν για όλες τις αγορές δίσκων των σχολικών μου χρόνων. Μετά, πολλά χάσανε την αγνότητα και την ομορφιά τους.

είναι κάποιος εδώ απου ξέρει απο νότες να με κάνει ένα τρανσκραημπ? η τελε του είτε δανεικιά είναι είτε την έχει από τότε που παίζανε τάβλι οι δεινόσαυροι και χαζεύανε τον μετεωρίτη αν υπήρχε tele police έπρεπε να του την κατασ-χέσει

Τώρα κυρίως σπας τ'αρ!$%@& σου...

Σου φαίνεται για "Ο"?

εγο μαθενο τορα λιγω φλωγερα κε λιγω συνθεσαηζερ πεζο και λιγο ντραμς και εχω και μηα στρατοκαστερ εχω καε πεζο και εχω τεστ 1.MP3

Eγώ παίζω πνευστά με το ΣΥΝΘΕΣΑΪΖΕΡ. χαχχαχαχαχαχχαχαχ cos_dr brass.mp3

Το διαδίκτυο δυστυχώς έχει ελάχιστες αναφορές για το μαγαζί του Τάσου Ράμογλου, που παρακολουθώ στο fb. Μεγάλος γνώστης μουσικής. Η παραπάνω σακούλα ήταν από την εποχή που το κατάστημά του άλλαξε προσανατολισμό και γύρισε σταδιακά και τελικά στις αφίσες (μεγάλη μόδα στα 80ς). Το λογότυπο ήταν όμως πιό παλιό.

Run.mp4

Μπα... ο αντρας ο σωστος ειναι ο SF στη συγκεκριμενη περιπτωση Δεν ποζαρει καν Βαζει τα κοριτσια του να ποζαρουν κ αυτος φωτογραφος

Ο αντρας ο σωστος ποζαρει ετσι

Εγω απο ...τα ηλεκτρικα του το ειχα παθει αυτο με το In a Silent way στα 19. Νομιζα κιολα πως θα ειναι σαν το Kind of Blue κ μου ηρθε πολυ καπως. Οπως πολυ καπως μου ηρθε στα 30 μου το E.S.P. Ακομα κ τωρα αυτο το αλμπουμ μου ακουγεται αλλιως δε ξερω γιατι (το E.S.P. εννοω)

Ναι, no joke - θυμαμαι ηταν τελη Γυμνασιου? αρχες αρχες Λυκειου? Θυμαμαι και πως ετυχε να παρω τον δισκο. Ειχα πρωτοξεκινησει να ακουω κατι ψιλα απο jazz και ο Miles Davis ηταν ενας απο τους λιγους του χωρου που ηξερα, ειχα ακουσει κατι λιγα και ηξερα οτι μου αρεσει. Παω στα Metropolis διπλα στην Αριστοτελους, ψαχνω ΤΣΑΖ, βρισκω το καρτελακι Miles Davis. Eιχε 2-3 album ολα και ολα, μια best off συλλογη πολλαπλων δισκων που ηταν εκτος του χαρτζιλικοbudget, κανα δυο που δεν τα ηξερα και το Bitches Brew. Αυτο θυμομουν οτι το ειχα δει σε μια λιστα με "Best Jazz Fusion Albums of All Time", oπου φιουζιο βεβαια εγω καταλαβαινα Spyro Gyra, Mike Stern, Marcus Miller και τοιουτα, αλλα τετοια χρονια τετοια λογια, και λεω α εδω ειμαστε - ειναι και διπλο, value for money θα εχω να ακουω καιρο. Ε, πηγα σπιτι, το βαζω να το ακουσω, ουτε σολιδια με ντιστορσιο και κορους ουτε σλαπιδια ειχε, τρομαξα. Αλλα κολλησα ασχημα - τον ελιωσα τον δισκο κυριολεκτικα, ελαχιστους αλλους τους εχω ακουσει τοσο οσο αυτον, και παραμενει desert island pick. Ειδικα το εν λογω κομματι που ποσταρα (περαν και της προφανους συσχετισης με τον MacLaughlin) το ειχα μαθει απεξω γιατι ηταν το ενα κομματι με "λογικη" διαρκεια, οποτε και το αυτοματο pick στο οποιο υπεβαλα φιλους μου σε καθε ευκαιρια (δεν ευδοκιμησε). EDIT: Οκ φτασαμε στο σημειο να γινει αναφορα σε stream Αρχηγου στο noiz, μπορουμε να το κλεισουμε το μαγαζι

Τι επαθε αφτος ? Δε παιρνει μπροστα?

Ε όχι δά, ο Τσιτσιπάς είναι νέο αίμα, κάτι αρχαίοι Τζοκοβαίοι παίζουν με τέτοιες...

Με τέτοιες παίζει ο Τσιτσιπάς?

Να μαντέψω, Roland Garros 2023?

Τη ενοΑς;

E ναι ρε συ, λογικό ακούγεται. Davis στα 16, Stravinsky στα 18, Bach στα 20 και Tsoulfas στα 30+ που το αυτί έχει ακούσει και εμπεδώσει τους τρεις πρώτους, έχει πήξει το μυαλό και πλέον μπορεί να κατανοήσει και να απολαύσει την αφρόκρεμα της Trap.

Είδες πώς λειτουργούν οι influencers? Γι' αυτό ξεκίνησα την αντίσταση.

Καλα μην τρελαινεστε, ο daddy tsoulfas ειναι απλα καρτουν - μεχρι και τα 16χρονα το ξερουν, τον ακουνε για να σπανε πλακα με τα καραγκιοζιλικια του. Εγω παντως οταν ημουν 16 ακουγα αυτο

Εγώ μια χαρά Gotoh brass bridge βλέπω πάντως.Classic. Εγώ αν θέλει κάποιος να ρΩουκ με την τελε του αΦτην προτείνω.

τις ενορχηστρώσεις λέω (και τις βόλτες)

οκ δοκιμασε καποια αλλη new production tung sol,EH απλα οχι ακριβες NOS γραψε μετα τις εντυπωσεις σου να δουμε

Και δεν θυμάμαι αν έχει αναφερθεί στο θρεντ αλλά από τα πλέον iconic master pieces είναι το υπερμαγευτικό μουσικό σήμα των Ειδήσεων της ΕΡΤ!

Το θέμα είναι να έχουμε την υγεία μας. Μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει και με λίγα. Να τα έχει καλά με τον εαυτό του και να αποφεύγει την τοξικότητα, το τοξικό περιβάλλον και τους τοξικούς ανθρώπους. Η σωματική και η ψυχική υγεία είναι το εισιτήριο για την ευτυχία, την επιτυχία και την μακροζωία. Και δεν είναι απόλυτο αυτό, αλλά αυξάνει τις πιθανότητες γιατί οι ΝΟΣΟΙ και τα ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ δεν κάνουν διακρίσεις σε πλούσιους, φτωχούς, πετυχημένους, έξυπνους, όμορφους, θεοσεβούμενους κλπ. Ζήστε και τη στιγμή, κάθε στιγμή είναι πολύτιμη και ο δρόμος προς την επιτυχία είναι στρωμένος από τις αποτυχίες μας. Θα φτιάξουμε την οικονομία μας, άμα φτιάξουμε την παιδεία μας.

Απο τους Αμερικανους που μου αρεσουν ακομα!!Κομματαρα Live με την καταπληκτικη μπαντα του.Η κοπελα που παιζει πληκτρα επαιζε και στην μπαντα του Billy Joel to 1991 στο φοβερο live στο Yankees stadium NYC.

Σολίστ...