Πίνακας συμμετοχής

Για να λήξουμε το θέμα με τους αποχωρήσαντας επαγγελματίες τε και ερασιτέχνες. Όποιος αποχώρησε , ξέρει ο ίδιος τον λόγο, αλλά είναι λίγο παρακινδυνευμένο να προσπαθούμε εμείς να τον ερμηνευσουμε. Σεβαστή η κάθε πράξη εισόδου ή αποχώρησης και μέχρι εκεί. Είμαστε εδώ, όσοι είμαστε, και πάμε παρακάτω.

Καλύτερο είναι το φόρουμ τώρα

Δεν ξέρω αν θέλω να ξανανοίξω το θέμα, αλλά σαν απλή παρατήρηση. Από Χριστούγεννα ως σήμερα, πώς σας φαίνεται το noiz σαν χρήστες; Απλές παρατηρήσεις, πείτε μου αν διαφωνείτε: 1) Εξακολουθεί να υπάρχει το αρχικό "μούδιασμα" ενώ έχει περάσει αρκετός καιρός κ έχουν μεσολαβήσει γιορτές. 2) Η πλάκα σχεδόν έχει εκλείψει και όσες φορές έχουν γίνει προσπάθειες για να ελαφρύνει το κλίμα δεν είναι όπως πριν. Για την ακρίβεια κάθε φορά που έχω προσπαθήσει να πω κάτι αισθάνομαι μια άβολη βλακεία ελλείψει του Φιούζιου και ξέροντας ότι και οι υπόλοιποι χρήστες δε θα αντιδράσουν όπως παλιά. 3) Έχουν φανεί (σαν πυροτεχνήματα βέβαια) στο άκυρο παλιότεροι χρήστες περιστασιακά και με ελάχιστα σχόλια. Επίσης, έχουν δημιουργηθεί λογαριασμοί "νέοι" που ξεκάθαρα είναι παλιά μέλη που μπήκαν σε συζητήσεις απλά για να σπάσουν μπάλες (username 13-13; Σοβαρά τώρα; Ας μασήσω λίγο ακόμα κουτόχορτο) 4) Έχουν αναστηθεί topics θαμμένα δεκαετίες 5) Οι mods έχουν γίνει ενεργότεροι στις συζητήσεις (ή έτσι μου φαίνεται). 6) Η κακεντρέχεια που παίζει σε πολλαπλά νήματα είναι ανεξήγητη. Αυτήν δεν πηγαίναμε να πολεμήσουμε με τους νέους κανόνες; Γιατί αυξήθηκε; Μήπως δεν έφταιγε ο χαβαλές και τι ότι "ξεφεύγαμε"; Δεν κατηγορώ κανέναν, αντιθέτως καταθέτω το πώς μου φαίνεται η τωρινή κατάσταση. Και ότι σα να μου λείπει η παρεΐστικη διάθεση. Φιλικά

Ilok account

Μερικές σκέψεις μου τηλεγραφικά. Η πίστη στη μουσική βρίσκεται στην αρχή και καθορίζει όσα έπονται. Κάθε ειλικρινής και αφοσιωμένος μουσικός θα νοιώθει πάντα μαθητής. "Τα πάντα ρεί", κάθε μέρα είναι διαφορετική σε όσα παίζεις ή ακούς. Η εμβάθυνση και η γνώση γενικότερα καλλιεργεί αισθητική και κριτική ικανότητα, βοηθάει να γνωρίζεις ποιός είσαι και τι μπορείς να κάνεις, να σέβεσαι τον εαυτό σου αλλά να μην παραμυθιάζεσαι. Οι έννοιες καλύτερος/χειρότερος αφορούν κυρίως ΜΜΕ και παρεΪστικες χαλαρές κουβέντες. Κυρίαρχο στην τέχνη είναι αν και τι έχεις να πεις, το μέσο και η υψηλή τεχνική δεν είναι προαπαιτούμενα.

Σ' ευχαριστούμε που μοιραστηκες με την κοινότητα τις σκέψεις και την προσπάθεια σου. Όλα τα πρωτότυπα δημιουργήματα αξίζουν να ακούγονται και να βγαίνουν έξω. Μπράβο φιλε, συνέχισε, δίνεις δύναμη σε όλους μας.....

Ρε παλικάρια είναι Σάββατο, γιατί τόση ένταση; Δεν πάμε να κοπανήσουμε καμιά χορδή, κάνα πλήκτρο;

Ναι, αλλωστε είναι λογικό κάποιος, που δεν τα βρήκε με τον εαυτό του, να ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Το αναμενόμενο είναι, από μια ηλικία και μετά, να τα βρεις...αλλά δεν συμβαίνει πάντα.

Να το διορθώσω; Όλοι οι επαγγελματίες που συνάντησα στη μέχρι τώρα ζωή μου, ενοχλούνται από τους χασομέρηδες που διεκδικούν χρόνο, προσοχή, στοργή, προδέρμ, λες και τους τα έταξε ο μαιευτήρας στη γέννα. Ο πρώτος που μου φέρθηκε έτσι ήταν ο Λήτης (αυτός με την Ιζόλδη) όπου είχα πάει με τους άλλους της μπάντας που είχαμε και του εξηγούσα αναλυτικά για ποιο λόγο δεν έφταναν τα χρήματά μας να αγοράσουμε κάτι που πούλαγε. Στο τέλος μου λέει "Ρε φίλε, εγώ τι φταίω;". Ευλογημένη στιγμή, πήρα χαμπάρι περί τίνος πρόκειται. Οι επαγγελματίες, παρ'ότι μερικές φορές έχουν καταλήξει να είναι τέτοιοι ακουσίως, δηλαδή η Ζωή (όχι η πολιτευόμενη) τους οδήγησε εκεί, γουστάρουν και να διδάσκουν και να διδάσκονται, αλλά αυτή η άνιση σχέση που έρχεται ο άλλος στο (όποιο) στούντιο και ρωτάει πράγματα που έχουν σα στόχο να κάνουν πλιάτσικο πάνω σε γνώσεις που εννίοτε μαζεύτηκαν σε σαράντα χρόνια... όχι, αυτό δεν τους αρέσει και σφυρίζουν αδιάφορα. Τώρα, τα φόρουμ (γενικώς) παίζουν με την ιδέα ότι μέσα σε αυτά θα βρει κανείς επαγγελματικές συμβουλές ΔΩΡΕΑΝ, είναι ένα "τυράκι". Μερικές, σπανιότατες, φορές συμβαίνει (βλέπε npap) αλλά όχι τόσο συχνά ώστε να δικαιολογείται η προσδοκία. Κατά 99,9%, στα φόρουμ θα βρει κανείς τη γνώμη ερασιτεχνών. Άμα την θέλει, καλώς.

Δεν υπάρχει στις vintage & στις vintage style (και σε καποιες μεξικανικες) σε ΟΛΕΣ τις μοντερνες αμερικανικες ομως υπαρχει κανονικα. Στην original σχεδιαση δεν υπαρχει γιατι το 1954 που φτιαχτηκε η strat δεν υπηρχε ΡΟΟΥΚ και η πελατεια του Fender ηταν κυρίως western swing bands , ο πρωτος απο ολους ηταν ο Eldon Shamblin αυτης της μπαντας οι κιθαριστες επαιζαν καθαρα και η strat ειχε μονο 3 θεσεις (ο καθε ενας μαγνητης μονος του), επισης οι ενισχυτες της εποχης ηταν κυριως Fender Tweeds που δεν ειχαν πολλα πριμα ενω οι κιθαρες φορουσαν απο το εργοστασιο 13ΑΡΕΣ FLAT χορδες.... οποτε δεν υπηρχε θεμα υπερβολικων πριμων ...... καθε μαγνητης χανει πριμα οταν τον συνδεσεις με μια αντισταση....ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ομως να ενοχληθεις απο την διαφορα.

Εγώ αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ. Δεν κάνουμε κανέναν διαγωνισμό εδώ. Γράφουμε σε ένα forum....την άποψη μας, Οι απόψεις καταγράφονται και κρίνονται από όποιους τις διαβάζουν. Όλα τα άλλα είναι περιττά. Μπορεί π.χ εγώ να διαφωνήσω με εσένα σε ένα θέμα. Ε και τι έγινε; Πρέπει να "μαλώσουμε" ή να φύγω ή να φύγεις; Τι είμαστε 5 χρονών;

Καταπληκτικό κομμάτι και υπέροχη ερμηνεία.

με μια επαναπροσέγγιση ενδεχομένως στην ενορχήστρωση (ως προς την γραμμική εξέλιξη προς μια τελική κορύφωση χωρίς όμως να αλλάξει το υπάρχον ύφος), θα ήταν ένα από αυτά που θα πρότεινα σε ένα μελλοντικό noiz best of... με άγγιξε...

Μάλλον δε ξέρεις τι θες βασικά...

Η διαφορά θα είναι μεγάλη. Βαλε τον bridge στη θέση neck, και ψώνισε έναν διπλό σε μέγεθος μόνου για πιο πολλά γκάζια στη γέφυρα. Πάρε κάνα dimarzio super distortion s ή κάτι ανάλογο

Δυνατό sale μεχρι της 17/1 στα βασικά plug ins της UAD https://www.uaudio.com/uad-plugins/plug-in-bundles/uad-essentials-edition.html ΜΗΝ το χασετε. (αν πάρετε το συγκεκριμένο bundle κερδιζετε και voucher $25 και χτυπάτε ακόμα ενα της αρεσκείας σας)

Πριν μια ωρα βγηκε και εχει ηδη 30.000 views. .

Μιας και μπήκε χειμώνας - ωραία εποχή, με κρύο, μουντάδα, θάνατο με υπόσχεση μελλοντικής ανάστασης - είπα κι εγώ να βάλω ένα θεματάκι εσωστρεφές, μήπως εξωστραφεί και βγάλουμε καμια σπίθα ζεστασιάς. Εν προκειμένω: Όσο μαθαίνουμε ένα όργανο, έχουμε μέσα μας ένα δάσκαλο, κι έναν μαθητή. Αυτοί οι δύο δημιουργούν πολλά προβλήματα λέω εγώ, γιατί χρειάζεται να συνεργάζονται σχετικά καλά. Δουλειά του μαθητή είναι, υπό τον έλεγχο του δασκάλου, να μελετά το όργανο, τη μουσική, οτιδήποτε, βαθιά, χωρίς επανάπαυση, σύμφωνα με το επίπεδο του δασκάλου. "Όχι, δεν είναι καθαρό. Μπορεί να χαίρεσαι που σήμερα βγαίνει κάτι που δεν έβγαινε χτες, αλλά δεν είναι καθαρό. Μην παραμυθιάζεσαι. Μελέτα το κι άλλο." λέει ο δάσκαλος. Κι ο μαθητής υπακούει. Κι όταν είναι να παίξουμε, ο δάσκαλος αναλαμβάνει τα ηνία, δεν κουβαλάει τον εξεταστικό φακό πλεον, αλλά παίζει για χάρη του μαθητή, του οποίου ο ενθουσιασμός, η δίψα για έκφραση και η ορμή είναι πολύ πιο πηγαία. Όσο περνούν τα χρόνια, κι ο μαθητής κάνει τη δουλειά που πρέπει, όσο πρέπει, έρχεται όλο και πιο συχνά αυτή η στιγμή που ο δάσκαλος πια δε φέρνει αντίρρηση. "Καλό ήταν." Είναι αυτή άραγε η στιγμή που αποκτούμε αυτοπεποίθηση σαν παίκτες; Τι γίνεται όμως όταν ο δάσκαλος γίνεται όλο και καλύτερος, κι άρα απαιτεί όλο και περισσότερα από το μαθητή; Τι γίνεται όταν ο μαθητής αδυνατεί πλέον, όσο κι αν προσπαθήσει - κι ας καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται - να προχωρήσει παραπέρα; Είναι αυτή άραγε η στιγμή που αποφασίζουμε να αράξουμε στα κυβικά μας; Ή είναι μια στιγμή "ρήξης" μεταξύ δασκάλου και μαθητή; Αν ο δάσκαλος δεν γίνεται καλύτερος, σίγουρα κάποια στιγμή ο μαθητής θα κατακτήσει όλα αυτά τα οποία ζητά ο δάσκαλος. Είναι αυτός όμως ο συμβιβασμός στα σχετικά λίγα αρκετός; ΓΜΠΝΔΤ: Αν έχω ένα μουσικό κεφάλι x, μου αρκεί μια τεχνική y. Νιώθω καλά. Αν έχω ένα μουσικό κεφάλι 20x, μια τεχνική y μου φαίνεται απελπιστικά μικρή μπροστά σε ό,τι έχω ακούσει στη ζωή μου. Νιώθω χάλια. Πότς γκένεν δεχτεί το καθένας; Πότς φτιάξει χαρακτήρα; Πότς αυτοπεποιθήσει; Το συζητάμε ή παίρνετε τηλέφωνο στην Τρίπολη κατευθείαν να έρθουν να με μαζέψουν;

Τι Malmsteen & Hammett μας τσαμπουνάς. Εσύ τους Buzzcocks γουστάρεις. Δεν έπαθα τη πλάκα μου αλλά είχε πλάκα, μ' άρεσε. Υ.Γ. αν κάτι πρέπει να διορθωθεί είναι το μπάσο που σε μερικά σημεία φαίνεται οτι το παίζει αυτός των Sex Pistols που δεν ήξερε.

Οσες φορες εχω μελετησει κ εχω δει αποτελεσματα στη ζωη μου, το νουμερο ενα χαρακτηριστικο που εμφανιζοταν πολυ παραπανω απ'οτι συνηθως ηταν η συγκεντρωση. Κ στο παιξιμο κ στη δημιουργια, αυτο κανει τη διαφορα, αλλα εκει φτανει να ερχεται κ για δημιουργικα μισαωρα. Αυτη τη συγκεντρωση λοιπον που τοσο λαχταρουσα, εψαχνα τροπους να την πετυχαινω με μεγαλυτερη συνεπεια. Συνειδητοποιησα πως στο 50% δε μπορουσα να κανω τιποτα, καθως δε μπορουσα να ελεγξω καθολου τους εξωτερικους παραγοντες. Στο αλλο 50% επρεπε να γινω καλυτερος δασκαλος. Κ πιο αυστηρος. Το υλικο κ η προσεγγιση στη μελετη εκανε τη διαφορα. Μελετη με "μουσικοτητα" που θελει αυτια ορθανοιχτα. Μελεταγα μουσικη για να παιξω μουσικη κ εγραφα τον εαυτο μου να το ακουσουμε... κ οι 2 να βελτιωθουμε κ οι 2 την επομενη φορα! Δυστυχως ενω τα αποτελεσματα για τα δικα μου δεδομενα, ηταν θεαματικα, ο δασκαλος δεν ηταν αρκετα αυστηρος να συντηρησει αυτη τη διαδικασια για μεγαλυτερα χρονικα διαστηματα κ ο μαθητης ηταν αρκετα καφρος ωστε να θελει να γυρισει στο comfort zone του. Κ οι 2 μαζι το ριχναμε μετα στο 50% των εξωτερικων παραγοντων

Στην Αθήνα οι Analog Touch θα μπορούν να στο κάνουν λογικά. Aλλά στη θέση σου για πιο άμεσα θα κοίταζα τις αγγελίες για παιδιά από Θεσσαλονίκη που φτιάχνουν πεταλάκια κλώνους. Σϊγουρα γι αυτούς δε θα είναι τίποτα να στο μοντάρουν.

Η ζωή είναι μικρή και μία, οπότε σε όλα τα φιλοσοφικά ερωτήματα η απάντηση μου είναι "αρκεί αυτό να σε κάνει τελικά ευτυχισμένο". Τώρα το πού θα μπουν τα όρια της τεχνικής και ποιάς τεχνικής θα είναι αυτά τα όρια είναι ένα ερώτημα τόσο μεγάλο όσο και η μουσική. Θες να γίνεις ερμηνευτής και σε ποιό είδος; Θες να γίνεις μεγάλος συνθέτης; Πανκ είδωλο; Θες να αφηγηθείς αυτά που έχεις μέσα σου ή προτιμάς να ουρλιάξεις για να φύγει το βάρος από πάνω σου; Το ίδιο συγκλονιστικά μπορούν για μένα να είναι τα κονσέρτα του Μπαχ και το μοιρολόι της Ηπειρώτισσας. Η απόλυτη ακρίβεια του von Karajan και το raw sloppiness των Stooges.

Σα να βρίζεις τη ΝΔ είναι αυτό Και το ΔΝΤ

αν είθτε ερωτευμένοι μπορείτε να τα πιείτε και σθτο τηλέφωνο

Η τεχνική είναι μέσο και όχι αυτοσκοπός. Ανάλογα με το τι είδος παίζεις, το θέμα είναι να έχεις καλό control πάνω στο (όποιο) όργανο και να παίζεις αβίαστα αυτό που πρέπει να παίξεις. ΟΚ καμιά φορά μπορεί να δοκιμάσω να βγάλω κάτι πιο απαιτητικό από αυτά που συνήθως παίζω, αλλά το κάνω πιο πολύ από περιέργεια ή διαστροφή (''ποια είναι τα όριά μου?'' ή ''πως παίζεται άραγε αυτό το πράγμα'') αλλά δεν θα μου χρησιμεύσει κάπου άμεσα. Αυτοπεποίθηση για μένα έχει τρια στάδια -να μπορώ να παίξω κάτι όπως είναι γραμμένο στον δίσκο, και να μπορώ να το παίξω και 10-20% πιο γρήγορα για λόγους ''ασφάλειας'' -να μπορώ να παίξω το ίδιο πράγμα όρθιος, με την κιθάρα εκεί που συνήθως την έχω -να μπορώ να παίξω το ίδιο πράγμα όρθιος, με την κιθάρα εκεί που συνήθως την έχω αλλά να μην χρειάζεται να είμαι 100% συγκενρτωμένος... να μπορώ να κάνω καμιά πόζα πχ και το τέταρτο και τελευταίο στάδιο να μπορώ να παίξω το ίδιο πράγμα λάιβ

Υπάρχει μια υπεύθυνη στάση κατα την οποία συνειδητοποιείς ότι η επιδόσεις σου δεν συναντούν τις προσδοκίες της απόδοσής σου και εκεί αποφασίζεις αν θα χωθείς μέσα και θα δουλέψεις μέχρι να τις συναντήσεις ή θα μεινεις εκει που είσαι συμβιβασμένος με αυτο που κανεις. (Τιποτα δεν ειναι κατακριτέο φυσικα). Αν διαλέξεις το πρωτο, δουλεύεις μέχρι που φτάνεις σε ένα σημείο που συνειδητοποιείς ότι έχεις δουλέψει αρκετά και είσαι ικανός για αυτό που πας να κάνεις. Η μελέτη δεν τελειώνει πουθενά ούτε και η προοδος. Αλλα αυτο δε σημαινει οτι πρεπει πρώτα να βάλουμε κάτω τον Claudio Arrau πριν πουμε οτι θα παιξουμε την πρωτη συναυλία μας στο ωδείο ως μαθητές πρωκαταρτικής. Στο κάτω κάτω πάντα κρινόμαστε ή τουλάχιστον πρέπει, ανάλογα με το επίπεδο μας. Προσωπικά απέκτησα αυτοπεποιθηση παίζοντας ζωντανά πολλές φορές. Επίσης η αυτοπεποιθηση μου ενισχύθηκε όταν ξεκινησα να μελετάω και άλλα όργανα και βάζοντας τα συμπεράσματά μου σε ότι έκανα πριν. Δηλαδή στο τραγούδι απέκτησα εντελώς διαφορετική αντιληψη της μελωδίας και την έβαλα στην κιθάρα ακριβώς όπως την σκεφτόμουν στο τραγούδι. Ακόμα και τις παύσεις, ακόμα και τις αναπνοές, ακόμα και τη ρυθμική διευθέτηση για χάρη καλύτερης εκφοράς. Το να βγεις να παιξεις ζωντανά ή να ηχογραφήσεις είναι μια μέθοδος που σε βάζει άμεσα απένταντι στα λάθη σου και σε επιστρέφει στη μελέτη με εντελώς νέα εικόνα του εαυτού σου. Εκεί πρέπει να δουλέψεις πολύ στοχευμένα και μεθοδικα. Και κατα τη γνωμη μου στην αρχή δν ειναι αναγκη να γινεται πολυ συχνα. Αλλά εσύ κυρ Αλή μου δεν εισαι σε αυτή την κατηγορία. Εκτός αν η σκέψη σου γεννάται με άλλη αφορμή!

1984 - 17 ετών.

Σε ευχαριστώ πολύ

Αλοιμόνου, τζίνα, Παίζω μόνο με Τέλε τα υπόλοιπα είναι για τους χορδιστές... με χώρισε κάποτε μια γυναίκα γι αυτό

Την όποια αξία σου...υποτίθεται ότι την ξέρεις πλέον στην ηλικία σου. Αν περιμένεις επιβεβαίωση από το noiz....μάλλον δικό σου είναι το θέμα, όχι του noiz.

Εγω συνθηως θα γραψω τη διαφωνια μου, α) μηπως και την ψαξει ο συνομιλητης και καταλαβει το λαθος του, β) μηπως και με κανει ο συνομιλητης και την ψαξω και καταλαβω το λαθος μου.

Ε, ναι. Και αν δεν συμφωνεις (και δεν σε πειραζει να "μπλεξεις" ) απλα αναφερεις τη δικη σου αντιθετη αποψη, ή αν συμφωνεις, συμπληρωνεις, επιχειρηματολογεις και τελος. Οσο για το "επαγγελματιες", για μενα δεν λεει τιποτα το "επαγγελματιας". Υπαρχουν και επαγγελματιες που δεν κανουν δουλεια που μου αρεσει. Για αυτο υπαρχουν και πολλοι επαγγελματιες σε ενα ειδος. Υπαρχουν και ερασιτεχνες που κανουν δουλεια που μαρεσει. .

Εγώ πιστεύω, και το πιστεύω βάσιμα, γιατί το βλέπω κάθε μέρα ότι οι "επαγγελματίες" γενικά δεν έχουν και πολύ ενδιαφέρον να συζητούν τα επαγγελματικά τους , διότι τα έχουν σιχαθεί κάθε μέρα/ όλη μέρα. Το συναντάω με πωλητές οργάνων , που πάω να τους ανοίξω μια συζήτηση γιατί εγώ είμαι κ****ος με το θέμα, και βαριούνται να συζητάν για εξοπλισμό. Το ίδιο και με ηχολήπτες....κ.ο.κ. Επίσης , όταν οι ίδιοι μου ανοίγουν ένα θέμα νομικό ή πολιτικών επιστημών/ πολιτειολογίας (που είναι και trending) και εγώ βαριέμαι με τη σειρά μου να κάνω τέτοια κουβέντα. Και δεν βαριέμαι γιατί δεν έχουν τις ίδιες γνώσεις με εμένα ή τους υποτιμώ σαν συζητητάς.....αλλά γιατί όλη τη μέρα ασχολούμαι (θέλοντας και μη) με δαύτα. Αν λοιπόν γίνει η αναγωγή αυτή (της de facto βαρεμάρας των επαγγελματιών) στο forum , εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι οι συζητήσεις που θα ξεκινούσαν από αυτούς θα ήταν πολύ περιορισμένες.

Γιάννη, ειναι συνηθισμένη κοντά να συνδέουμε τον bridge στο κάτω tone, είτε μόνο του, είτε μαζί με τον μεσαίο. Είναι πανεύκολη μοντα, και δεν νομίζω να επηρεαζει τον ήχο αρνητικά. Δεν έχω παρατηρήσει κάτι τέτοιο στις κιθάρες μου. Όσους ξέρω και εγώ πάνε όντως με μια κιθάρα. Μεγειες!

Με πραγματικά μεγάλη συγκίνηση, κατάφερα να βρω λίγο χρόνο να δοκιμάσω και να σετάρω στο σύστημά μου, το TRITON VST, παλαιότερη έκδοση αλλά δεν με χαλάει καθόλου πραγματικά. Πραγματικά συγκινήθηκα γιατί η αγάπη μου για τη σειρά Triton είναι μεγάλη και σαν χθες μου φαίνεται όταν το δοκίμασα για πρώτη φορά το Triton Classic στην έκθεση του Bon Studio και το είχα πραγματικά ερωτευτεί και μέσα από τα τότε reviews στο internet και στα περιοδικά. Αυτό θα έπαιρνα αλλά βγήκε το Le και το προτίμησα και λόγω καλύτερης τιμής και φορητότητας και ας ήταν υποδεέστερο σε απόδοση. Το Classic το είχα απωθημένο πάντως. Μόλις τελείωσα να παίζω με το Τriton VST και πραγματικά είναι εξαιρετική, απόλυτη θα έλεγα προσομοίωση. Ακούω τις διαφορές από το Le μου λόγω των περισσότερων effects, ο ήχος είναι απόλυτα ρεαλιστικός μιας και έχω δουλέψει και με το Classic και το exteme σε φίλους και σε προβάδικα. Πραγματικά έψαχνα τους ήχους και μου έβγαινε ρίγος γιατί έχω τρελαθεί από τη χαρά μου και κρίμα που η κούραση και ο περιορισμένος χρόνος δεν με αφήνει αυτή τη στιγμή να το χαρώ πλήρως. Έτσι με τη λογική του VST δεν έχεις ένα Triton αλλά μπορείς να ανοίξεις και δύο και τρια στο Daw σου και να το συνδυάσεις με άλλα. Σκεφτείτε. ανοίγεις τρία TRITON και πόσα άλλα όσα θές προσομοιώσεις και έτσι πέθαναν τα hardware synths φίλε @Waterfall-K και με πολλά Triton μαζί τρέμει μέχρι και το νέο το Montage και πιάνουν χώρο μόνο στην οθόνη Παραθέτω ένα πρόχειρο βιντεάκι με δύο instances του Triton και έριξα και ένα Korg Wavestation από πάνω για να γράψω ταυτόχρονα στο πλαίσιο του ελέγχου της λειτουργίας. 2 TRITON 1 WAVESTATION.mp4 τα VST αυτά έχουν τα χρονάκια τους και έτσι βλέποντας το performance monitor του SONAR αλλά και το Task Manager παρατηρούμε πως ο επεξεργαστής μου (5600Χ) δεν νιώθει τίποτα και τα VST ακόμα και στο ζόρικο ταυτόχρονο παίξιμο ανταποκρίνονται χωρίς κανένα λόξιγκα όπως ακριβώς σαν να έπαιζα με τα πραγματικά όργανα. Παρόλο που συμβιώνουμε με τα VST δεκαετίες πλέον, είναι ανατριχιαστικό, ιδιαίτερα για εμάς τους παλιότερους το πως τρέχουν ταυτόχρονα πλέον στο σύστημά μας. Ο ήχος είναι χωρίς κανένα εξτρά εφφε, μόνο από τα όργανα και τι να τα επεξεργαστείς, οι preset τους ήχοι δεν χρειάζονται τίποτα αφού workstations είναι και βγάζουν μαστεραρισμένο ουσιαστικά ήχο. Η χαρά μου είναι μεγάλη. Τα όργανα είναι πλήρως παραμετροποιήσιμα όπως τα κανονικά. Ο μόνος λόγος που θα κρατήσω το φυσικό Triton Le μου είναι μήπως χρειαστεί να πάω να παίξω κάπου, δεν χρειάζεται πια. Το Triton VST είναι το πρώτο VST Keyboard Music Workstation της συλλογής μου και άντε με το καλό στα επόμενα χρόνια θα δούμε και ένα MONTAGE VST, μπορεί και στους επόμενους μήνες. Ακούς εκεί................. 2 Korg Triton Classic και ένα Korg Wavestation στην οθόνη μας να τα παίζουμε για πλάκα λες και είναι Pac Man και Wonder Boy. Άμα το έλεγες αυτό 20 χρόνια πριν θα σε παίρνανε για τρελό Αυτά!!!

Ο επαγγελματίας δεν νομίζω ότι θα μπορούσε εύκολα να συνυπάρχει εντός ενός φόρουμ, υπό την ιδιότητα του. Σκεψου ένα καφενείο όπου όλη την ώρα μιλάνε για ποδόσφαιρο. Λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, την γνώμη του, τη μαλακία του κλπ. Φαντάσου το καφενείο αυτό να το επισκεφτούν προπονητές από κάποιες μεγάλες ομαδες. Θα κάτσουν σε ένα τραπέζι και θα ακούν τον έναν να λέει «κακώς έκανες την αλλαγή» και τον άλλο να λέει ότι «η μισοί σου ομάδα θέλει αλλαγή», ή οτι «τα περισσότερα συστήματα των ομάδων είναι λάθος». Οι θαμώνες κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν σε ένα καφενείο, και οι περισσότεροι των προπονητών θα αναζητήσουν την …. ηρεμία τους σε αλλά καφένεια, όπου εκεί θα μιλάνε για πολιτικά ή για και άσχετο με το ποδόσφαιρο. Μενουν κάποιοι λίγοι επαγγελματίες οι οποίοι έχουν βρει κάπως ισορροπία εντός την μικρής κοινότητας, έχουν θέσει τα όριά τους, και ενδεχομένως περνάνε και καλά. Στην πλειοψηφία τους, οι ειδήμονες δεν μπορούν να κάθονται στο ίδιο τράπεζι με τους κοινούς θνητούς.

Σε πιστεύω και σου το εύχομαι

Και οι ακριβες και πολλες κιθαρες που εχουν οι πλουσΓιοι,αρχοσχολοι 50αρηδες , να τα λεΜαι κιΑΦΤΑ

Γεια χαρά στην παρέα (και πάλι) Με λένε Μπάμπη και είμαι καλά (νομίζω) Δεν είμαι νέο μέλος, "τριγυρνάω" από το 2015