Πίνακας συμμετοχής

και γω σε αγαπώ και το ξέρεις!

γι αυτό σ αγαπάω... με έκανες να γελάσω και αποσόβησες μια απάντηση μου εν θερμώ στον τύπο, που θα πυροδοτούσε νέο κύκλο αντιπαράθεσης παράλληλο στον ήδη κλεισμένο (και πλέον βαρετό πλην του χιούμορ που πηγάζει εξ αυτού ως αιτιατό)...

Ξενερωτη την βρίσκω εγώ δεν τρελαίνομαι....

Αφού κάναμε sticky το θέμα. Τι το κλείδωσες και εσυ? Ο @cos_dr έτοιμος μάνατζερ.

Πήγαινε στο "Σπάνια/Vintage" θρεντ στα Πλήκτρα και διάβασε για το Fairlight, και θα πάρεις μια ιδέα.

με τοση πρασιναδα ουτε στο Βορειο Πολο δεν θα εκανε καριερα...μιλαμε για αστοχια 99 στα 100 και να ΘΕΣ δηλ. δεν το πετυχαινεις...

Εγώ θα την έκοβα μ' αυτό που άκουσα. Ή είναι κουφοί οι κριτές ή είχε πέσει σύρμα ότι είναι ωραίο μωρό και πρέπει να περάσει.

Έμπνευση από το facebook, τραγούδι από τα lidl... είναι αυτός στίχος τραγουδιού

Καλησπερίζω την παρέα!! Επανέρχομαι με νέο coverάκι (χωρίς βίντεο αυτή τη φορά, καθότι ο χρόνος δεν είναι και πολύ σύμμαχος). Death λοιπόν και ένα κομμάτι απ'τον ίσως 4ο-5ο αγαπημένο μου δίσκο από αυτούς. Πάντα με χάλαγε κάπως η έλλειψη μπάσου και οι πολύ μεσαίες κιθάρες σε αυτό τον δίσκο και ήρθε η ώρα να το αλλάξω αυτό με τη δική μου έκδοση! Για τα των ηχογραφήσεων, όσοι με παρακολουθείτε, τα ξέρετε λίγο πολύ: --- Ηχογραφημένο, μιξαρισμένο στο Reaper. --- Masterαρισμένο με T-racks. --- Τα ντραμς είναι το suite του KRIMH από την Bogren Digital. --- Μπάσο έχω γράψει με ένα Harley Benton και σαν amp software έχω χρησιμοποιήσει το Bass Knob. --- Κιθάρες είναι 4, με το MLC S_zero 100 της Bogren Digital. 1 ζευγάρι high gain και 1 ζευγάρι low gain. Επίσης η αριστερή με τη δεξιά και στα 2 ζευγάρια είναι με διαφορετικές ρυθμίσεις. --- Κάρτα ήχου η Focusrite Scarlett 18i20. Περιμένω γνώμες!!!

Ρε φίλε...και πως το αντέχεις που δεν μπορείς να παίξεις Dp ?

Ξέρω, ξέρω...

Οχι γιουροβιζιονιτικά βρέ.

Κατέβηκα σήμερα στο γραφείο πέντε παρά τα ξημερώματα για να "κλείσω" έναν φάκελο που ήθελα. Το πρώτο πράγμα που εντόπισα στον απέναντι κάδο, ήταν μια μεγάλη στοίβα από βιβλία πεταμένα. Ξεδιάλεξα μερικά. Όσο ήξερα σαν τίτλους. Όσα ήταν και καλές εκδόσεις. Πήρα 8 . Όλα σκληρόδετα , με χρυσοτυπίες στο εξώφυλλο και στην ράχη. Όλα με ανάγλυφα διακοσμητικά πλαίσια στο εξώφυλλο και μερικά με ολοσέλιδες εικονογραφήσεις εντός κειμένου. Κυρίως Αμερικανική , Γαλλική και Βρετανική πεζογραφία. Παλιές εκδόσεις (μεταφράσεις). Πεντακάθαρα. Ποιος ξέρει ποιος "παππούς" πέθανε και τα πέταξαν οι κληρονόμοι.....σκέφτηκα. Μετά σκέφτηκα ΟΛΕΣΣΣ τις συλλογές μου, τη βιβλιοθήκη μου , τη δισκοθήκη μου, την ταινιοθήκη μου.....τα μηχανήματα μου.....στην ανακύκλωση. ....Με το που τελείωσε το τσιγάρο μου μαζί με αυτές τις σκέψεις μου, πέρασε το απορριμματοφόρο και μάζεψε τα υπόλοιπα.....

Ειναι η επίσημη φωνή των εταιριών που αντιπροσωπεύει.Γράφει νομίζω κιόλας.

Τον ξέρω πολύ καιρό λόγω των Yamaha synths φυσικά. Ωραίος τύπος και πολύ ενημερωμένος.

Ο Tom Sigalas που βλέπες στο βίντεο και είναι sound designer για τη Yamaha μεταξύ άλλων, λογικά έχει και Ελληνικές ρίζες αν κρίνω από το επίθετο του. Επίσης προφέρει το όνομα 'Vangelis' διαφορετικά απ'ότι οι περισσότεροι ξένοι ("Βανγκέλης" το πρόφερε αντί του κλασικού "Βαντζέλης").

Να δείς που μπαίνουν και σε διαβάζουν

https://www.in.gr/2024/05/19/world/vinylio-oi-kasetes-epistrefoun-kai-oi-kallitexnes-akolouthoun/

Για να ποστάρουμε και κάτι σοβαρό επιτέλους σε αυτό το φόρουμ, που μας έφαγε η Eurovision τα σκώτια το τελευταίο δίμηνο. Νέο OS update για το Montage M, που προσθέτει μερικά καλούδια παραπάνω στο ήδη υπερ-τούμπανο synth της καρδιάς μας. Kαλά νέα και για την soft version του, που δυστυχώς ακόμα παραμένει προσβάσιμη μόνο για τους κατόχους Montage M, και χλωμό το βλέπω να αλλάζει αυτό στο κοντινό μέλλον. Επίσης στο βίντεο γίνεται αναφορά του ονόματος του Παπαθανασίου, μια και η συζήτηση πάει στο νέο shimmer reverb που έρχεται με το νέο update και το οποίο γ@%εί και δέρνει.

Μάλιστα. Μετά την τρομερή της επιτυχία στο γυαλί και τον φρέσκο πανωλεθρίαμβο στην γιουροβύζγιων, το μόνο που της απομένει είναι να ανοίξει OF. Θα με συγχωρέσετε οι νέοι, αλλά πάω να ξαναπλύνω τα αυτιά μου με το Three of a perfect pair.

Ηλικιακά, ναι...

Ειπε ο άνθρωπος κάτι τέτοιο?Απλά ο Npap ήταν κουρασμένος απο το στούντιο και εκεί που χασμουριόταν και τον έκοβαν τα παπούτσια,έψαχνε εναλλακτική να συνδυάσει,άνεση στα παλία του υποδήματα και μουσική. Ο Nestoras είναι ο προσωπικός του τσαγκάρης και παίρνει γνώμες. Πραγματικά τώρα,πάτε να συναγωνιστείτε στην τρέλα,ανθρώπους που γεννήθηκαν μέσα σε αυτή?

Πριν από καμιά 30αρα σελίδες;

Έχετε "μαγαρίσει" το νήμα με αφτά που βάζετε. Να πάτε στα άλλα νήματα (ξέρετε σε ποια). Εδώ είναι για σοβαρές μουσικές - κάθε είδους.

Πέστα! Επιτέλους κάποιος το είπε! (ποια είναι αυτή είπαμε?)

Ανέφερα το Fairlight γιατί ακούγεται πολύ στο κομμάτι, ο ήχος της εισαγωγής πχ είναι από τους πιο κλασικούς και πολυχρησιμοποιημένους Fairlight ήχους. Μη σου πω ότι το κομμάτι έχει φτιαχτεί εξολοκλήρου πάνω στο Fairlight, πράγμα καθόλου απίθανο μια και ήταν ένα από τα ελάχιστα (2-3) "DAW" της εποχής.

μπαααα... original τσόκαρο mahogany καλό για τραπ(;)...

Κατερίνα ή Μαρίνα? εδώ ειναι τα δύσκολα.

για να συνελθω απο το παραπανω εκανα γρηγορη πΣιχοθεραπΙα με το δυνατοτερο φαρμακο που υπαρχει (πηρα διπλη δοση)

Πολύ καλή είναι. Ήξεραν τι έκαναν οι κριτές. Είναι όλοι τους ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΙ.

Συνεχίζω με την κατασκευή..

Corea / Hubbard / Henderson / Clarke / White - L's Bop (1982) Chick Corea - piano Freddie Hubbard - trumpet Joe Henderson - sax Stanley Clarke - bass Lenny White - drums

Dr. Lonnie Smith - Softly As In A Morning Sunrise (2009) Dr. Lonnie Smith - Hammond B3 Peter Bernstein - guitar Billy Drummond - drums

Kάποια synths της Teisco μου θυμίζουν τα synths της UDO, από αρχές '80s.

έρχεται Τέρρυ μου... έρχεται...

Οι τελευταίοι signature του μεσιέ Petrucci.Eδώ μιλάμε για την 7χορδη έκδοση τους αλλά θαρρώ ότι καθόλου δεν πρέπει να μας απασχολεί αυτό. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι ότι οι συγκεκριμένοι μαγνήτες δεν είναι για όλους και σίγουρα δεν είναι για μένα. Εξηγούμαι... Bridge: Ζόρι.Μεγάλο.Παρότι πρόκειται για passive μαγνήτη,η έννοια του transparent ήχου ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο.Έχω παίξει αρκετά στο παρελθόν με EMG και νόμιζα ότι δεν έχει άλλο στο συγκεκριμένο κομμάτι...Κούνια που με κούναγε.Το ρημάδι δεν συγχωρεί τίποτα,το παραμικρό.Ο παίκτης όμως που έχει αυτή την ακρίβεια και καθαρότητα στα δάκτυλα,υποθέτω ότι θα ανταμειφθεί με ένα κρυστάλλινο και fluid ηχόχρωμα που δύσκολα θα βρει ταίρι.Επίσης πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός με το χτύπημα της πένας σου καθώς οι αρμονικές ξεχύνονται πολύ εύκολα και σχεδόν από παντού...Καλά,αυτό δεν το λες απαραίτητα κακό. Στα ρυθμικά τα πράγματα είναι κάπως πιο προβλέψιμα...Και πολύ ευχάριστα,αν είσαι βέβαια φαν του είδους.Σφιχτά μπάσα,που σε αφήνουν να κατέβεις κυριολεκτικά μέχρι όποιο κούρδισμα θες,ισορροπημένα μεσαία και πρίμα που σου δίνουν την επιλογή να βγάλεις ό,τι ήχο θες μέσω του eq του ενισχυτή. ...Και μιας που η έξοδος του δεν είναι μεγαλύτερη από έναν Seymour Dunkan JB ας πούμε,μπορείς να παίξεις τα πάντα από hard rock μέχρι όπου πάει.Απλά θα σου λείψει κάπως αυτό το γρέζι που χαρακτηρίζει κάποιους κλασικούς ροκ ήχους. Neck: Εδώ έχουμε μια έκπληξη αφού τα προηγούμενα σετ του Petrucci ακολουθούσαν τον κλασικό συνδυασμό ceramic στη γέφυρα και alnico στο λαιμό. Τούτος εδώ είναι επίσης κεραμικός και του φαίνεται.Από την άποψη ότι όσο gain και να του δώσεις,αυτός θα ανταποκριθεί με single-coilish χαρακτηριστικά με την αναμενόμενη αύξηση στην ένταση βέβαια.Δίνοντας πάλι ένα παράδειγμα από Seymour,όσοι γνωρίζουν τον ήχο ενός Jazz neck θα βρουν αρκετές ομοιότητες. Επίσης πολύ ακριβής αλλά κάπως πιο δεκτικός σε βρομιές και blues διαθέσεις. Στα καθαρά δεν έχουμε εκπλήξεις.Αυτό που περιμένεις είναι εκεί.Διαύγεια στο φουλ,να είχαμε άλλα τόσα δάκτυλα να πιάναμε ακόρντα με το κιλό.Παραδόξως παρατηρώ ότι αποδίδουν τέλεια δουλεύοντας και οι δυο μαζί.Κανείς δεν καπακώνει τον άλλο,είναι λες και έχει προστεθεί ένας διαφορετικός τρίτος μαγνήτης για την περίσταση...Και γαμώ. Τα σπλιταρίσματα τους είναι οκ.Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με διπλούς κεραμικούς. Τώρα περί του αν καθαρίζουν όμορφα με το volume knob και πως ανταποκρίνονται σε low gain καταστάσεις,θα ρωτήσετε λάθος άνθρωπο.Απλά δεν έχω ιδέα. Επίσης δεν γράφω για specs και τέτοια,είναι παντού διαθέσιμα. Αυτά τα ολίγα.

Η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα, είναι η εξής: φροντίζεις, ενόσω ζεις, να χαρίσεις τα πράγματα που έχεις και σε ενδιαφέρουν, σε ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σου και δηλώνουν ότι τα εκτιμούν. Δεν χρειάζεται να είναι άμεση οικογένεια, εγώ χάρισα το 2018 ένα μέρος της συλλογής μου κλασσικής μουσικής, στο boyfriend της κόρης μίας φίλης της γυναίκας μου, τον οποίο δεν έχω συναντήσει ποτέ και δεν με ξέρει καν, αλλά είχα μάθει γι' αυτόν ότι γουστάρει κλασσική (σπάνιο για παιδί αυτής της ηλικίας) και δεν έχει οικονομική άνεση. Αν δεν ξέρεις κανέναν που να θέλει αυτά που έχεις, τότε έχεις ένα από τα εξής δύο σοβαρά προβλήματα: είτε μαζεύεις άχρηστα πράγματα, είτε με τη στάση σου έχεις κρατήσει μακρυά από τη ζωή σου οποιονδήποτε θα είχε ενδιαφέρον να συναναστρέφεσαι. Συχνά, και τα δύο. Αν έχεις πολλούς που να δείχνουν γνήσιο ενδιαφέρον γι' αυτά που κατέχεις, τότε εξυπηρετείς ξεκινώντας από τους κοντινότερους. Επαναλαμβάνω, όλα αυτά ενόσω ζεις. Μετά, δεν έχεις τη δυνατότητα να ελέγξεις τίποτε, όποιες και αν είναι οι πεποιθήσεις σου για τη λεγόμενη "μετά θάνατον, ζωή".