Πίνακας συμμετοχής

μη με κάνεις να νοιώθω τύψεις που σε έβαλα σε μπελάδες... (αν και έτσι μαθαίνεις... παιδευόμενος)... το snare μια χαρά και σε ότι έχει να κάνει με το θέμα που έθεσα η αποστολή επετεύχθη... δυστυχώς όμως το πιάνο πήρε εν μέρει τη θέση του στο πρόβλημα... να θυμάσαι ότι τα intro με ένα όργανο πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ξέχωρα στο mix... σκοπός είναι το μέρος του οργάνου να έχει μια "φυσική δυναμική συνέχεια" σε σχέση με την πλήρη ορχήστρα ώστε να μην δίνεται εντύπωση ότι η δεύτερη είναι "λίγη" συγκριτικά με το πρώτο την στιγμή που έρχεται να το ενσωματώσει... οι τρόποι είναι αρκετοί και ενορχηστρωτικά αλλά κυρίως ηχοληπτικά και συνήθως συνδυάζονται... στην περίπτωσή μας αφού κάνεις το track του πιάνου copy σε ένα δεύτερο χωρίζεις το intro από το υπόλοιπο... πλέον μπορείς πλέον αν θες να αλλάξεις οκτάβα ή δακτυλοθεσίες στο μέρος που μπαίνει η ορχήστρα ή η "κιθάρα" όταν αναλαμβάνει ρυθμικό ρόλο... επίσης μπορείς να χρησιμοποιήσεις ένα high pass φίλτρο με το οποίο θα "κόψεις" το συχνοτικό μέρος που επικαλύπτεται από το μπάσο και την μπότα... αν πειραματιστείς γραμμικά με την συχνότητα και την οκτάβα αποκοπής του eq, εύκολα θα βρεις το σημείο που το θέμα σου θα εξακολουθεί να ακούγεται "σωστά" χωρίς να ενοχλεί την συνολική ισοροπία... αφού κατόπι ρυθμίσεις και το κατάλληλο volume και το fx (μπορείς να προσαρμόσεις ανάλογα τους χώρους) είσαι έτοιμος ως προς αυτό... τέλος αφού επανεξετάσεις και το volume στο intro το μόνο που έχεις να προσέξεις είναι το compression και το limiting στο "master"... πολλές φορές χρειάζονται διαφορετική αντιμετώπιση ως προς τα επεμβατικά μεγέθη και σε αυτό... και βασικό... μη κουράζεις τα αυτιά σου... ξέρω ότι είναι δύσκολο να μην απορροφηθείς από το project σαν διαδικασία, αλλά αν δεν κάνεις συχνά διαλείμματα ώστε ο εγκέφαλος να "φρεσκάρει" την ροή της πληροφορίας που εκούσια συνηθίζει (όποια μορφή κι αν έχει), από ένα σημείο (το οποίο έρχεται πάντα πολύ συντομότερα από ότι νομίζουμε) και μετά, η "κριτική" του αντίληψη και η ικανότητα διάκρισης δυναμικών και συχνοτικών διαφορών τείνει να μηδενιστεί... συμπερασματικά να επαναλάβω πως ότι σου παρατηρώ έχει να κάνει με την προσωπική μου άποψη και δεν είσαι υποχρεωμένος να την υιοθετήσεις... αν προσέξεις πια όλο και πιο σπάνια μπαίνω στην διαδικασία να κάνω υποδείξεις για τις παραγωγές που ακούω μια και αρκετοί δείχνουν να ενοχλούνται και δεν θέλω να στενοχωρώ κανένα... με κάποιους όμως που θεωρώ ότι πάντα ζητούν το καλύτερο επιμένω... γιατί ναι μεν σε πρώτο χρόνο η πηγαία καλή μουσική δεν έχει ανάγκη τα φτιασίδια και το συναίσθημα μιας ηχογράφησης του 30 με την BH όντως δεν θα το θυσιάσεις αναζητώντας "δογματικά" σώνει και καλά την τελειότητα στην ηχητική αναπαραγωγή (και δεν μπορείς άλλωστε), αλλά από την άλλη καταντάει μαζοχισμός αν έχεις αποκρυσταλλώσει βιωματικά την μαγεία που μπορεί να σου προσφέρει μια audiophile εμπειρία το να μην προσπαθείς κάθε φορά να την ζητάς στα πλαίσια του εφικτού και αναλογικά στα μεγέθη που μπορεί να επιτευχθεί... και τα σύγχρονα μέσα το επιτρέπουν με πολλαπλάσια ευκολία από το παρελθόν... το θέμα μου πάντα, δεν είναι αν καθένας είναι ικανοποιημένος με αυτό που έχει και θεωρεί καλό... για τέρψη μιλάμε άλλωστε κατά κανόνα... θα βρίσκεται πάντα στο αν μπορώ να βοηθήσω όποιον θέλει το κάτι παραπάνω... και φυσικά όχι για να τον κάνω να αποκτήσει δικιά μου οπτική αλλά στο να γνωρίσει περισσότερα ώστε η δικιά του να γίνει πιο "δικιά" του... π.χ. ακόμα και αν εσύ μετά τις προτροπές μου (αφού τις γνωρίσεις και εφαρμόσεις) προτιμήσεις την πρώτη version μέσα από την σύγκριση, έχεις κάνει ένα βήμα μπροστά μέσω μιας πιο εμπεριστατωμένης "επιλογής"... ΥΓ. κάποιος θα μου πει - καλά ρε φίλος... άντε στη κλασική μουσική να καταλάβω ότι μια καλή παραγωγή σε ένα καλό σύστημα μπορεί να έχει διαφορά και στο συναίσθημα που θα μου διεγείρει απέναντι σε μια κακή σε ένα τρανζιστοράκι... αλλά στο blues?.. στο χύμα?... ε αυτός λοιπόν απλά δεν έχει "νοιώσει" τον γέρο μπλουζίστα να βαριανασαίνει παίζοντας δίπλα του... στο δωμάτιό του... ΥΓ2 και ένα (σύνηθες) σόρυ, για το συντακτικό και το πλάτιασμα μου αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια...

Oι εντυπώσεις μου σχετικά με τη νέα δουλειά των Blues Wire. ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ.pdf Το γ@μημένο, μυρίζει Τέξας απ’ την κορφή ως τα νύχια. Μυρίζει Midwest, West Virginia, πόλεις φαντάσματα, παλιά, εγκαταλελειμμένα Saloons και moonshine. Έντονες οι μυρωδιές από παλιά gas stations με σαπισμένες αντλίες που στάζουν. Σαπισμένες οροφές παλιών juke joints με λεκιασμένα πατώματα από φτηνό αλκοόλ. Μυρωδιές από την μουσκεμένη άμμο στην έρημο της Αριζόνας και γέρικους κάκτους χαρακωμένους απ’ τους αέρηδες. Τεμπέλικους κροταλίες που βουτούν μέσα στη καυτή άμμο, σκόνη από χωματόδρομο που σφιχταγκαλιάζει κάτι μικρά χωριά του Αμερικάνικου Νότου που δύσκολα χωρούν στο χάρτη. Μυρίζει το γ@μημένο ιδρώτα. Ιδρώτα και κάματο. Ιδρώτα και κάψα από σώψυχα που δεν παζαρεύουν, δεν παζαρεύονται, δεν πωλούνται και δεν επιδέχονται φτιασιδώματα. Το παίξιμο της κιθάρας; Αλήτικο. Αλήτικο και πηρουνιαστό. Κάτι σαν τα κρύα πρωϊνά στα μέσα του χειμώνα. Το ίδιο και η φωνή. Γεμάτη γρέζι και τσαμπουκά. Ναι, αυτή είναι η «μελωδία» στα μπλουζ. Και αυτή είναι και η μαγεία του. Αν κανείς δεν το κουβαλάει μέσα του, αν κανείς δεν ακούει τις πατημασιές του στη λάσπη, αν κανείς δεν νοιώθει τη χαρμολύπη να είναι άνθρωπος με αρχή και τέλος, αν κανείς δεν καταλαβαίνει πως ο θάνατος είναι σαν τον ηλεκτρισμό και πως θα πρέπει να είναι φιλαράκι του ώστε να μη φοβηθεί όταν θα έρθει η ώρα να βάλει το χέρι του στη πρίζα, τότε ας μην μπει στον κόπο να ασχοληθεί με τα μπλουζ. Τα μπλουζ είναι για τους δαίμονες. Τους ερωτεύσιμους και τους ερωτευμένους δαίμονες. Αυτούς δηλαδή τους δαίμονες που βάζουν τον έρωτα μαζί με τη ζωή μιας και χωρίς τον έρωτα ζωή δεν υπάρχει. Ναι, τα μπλουζ είναι για αυτούς τους δαίμονες. Τους ΕΥ-ΔΑΙΜΟΝΕΣ! Αυτούς που τραγουδώντας ξεφτιλίζουν και υποτάσσουν τον πόνο τους κάνοντάς τον να ντρέπεται ώστε κάποια στιγμή να τα μαζέψει και να φύγει. Αυτό είναι το μπλουζ. Αυτό είναι και το τελευταίο CD των Blues Wire. Ναι, αυτό το γ@μημένο CD είναι όλα τα παραπάνω. Με μάγεψε, με εκτίναξε, με πήγε πίσω, πολύ πίσω σε δικές μου προσωπικές θύμισες. Στην αρχή σκέφτηκα να πιάσω ένα-ένα κομμάτι και να το περιγράψω. Να πω δηλαδή για τα «μπαμ», τα «τσακ» και τα «τσουφ» που βαρούσαν μέσα μου όταν το άκουγα. Μετά άλλαξα γνώμη. Μπήκα στο λεωφορείο και ακολούθησα όλη τη διαδρομή. Από την αρχή έως το τέλος. Μονορούφι. Το CD όμως απαντάει έστω και ετεροχρονισμένα, σ’ έναν αστό ψυχίατρο από τη Νέα Υόρκη που στις αρχές του αιώνα, μη μπορώντας να εξηγήσει γιατί οι νέγροι δούλευαν σαν τα σκυλιά όλη την εβδομάδα και ότι έβγαζαν το χάλαγαν μέσα σε ένα Σαββατόβραδο, κίνησε για κάποιες φάρμες του Νότου μήπως και βρει εκεί την απάντηση. Την πήρε τελικά την απάντηση από έναν σουρωμένο νέγρο που βρέθηκε μπροστά του σ’ ένα τέτοιο καπηλειό: “Hey Mista, have you eva been a nigga on a Saturday night?” (ιστορικά καταγεγραμμένη μαρτυρία). Αν αυτό το CD υπήρχε τότε, ο αστός ψυχίατρος θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να βρει απάντηση στην απορία του. Λιάκο μου, νομίζω πως είσαι στα καλύτερά σου. Πέρα από το γεγονός πως όσο μεγαλώνεις τόσο και μοιάζεις πιο πολύ στον παππού μας τον Επίκουρο, αυτό που φτιάξατε με τη Νίκη και το Σωτήρη είναι 100% εμβληματικό. Σας ξέρω και σας ακολουθώ χρόνια. Αυτό όμως δεν το περίμενα. Τα συχαρίκια μου λοιπόν και τις ευχές μου για να συνεχίσετε να δημιουργείτε τέτοια ταξιδιάρικα πράγματα. Δημήτρης Επικούρης Ένας φτωχός ντελάλης του μπλουζ

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, το original πρέπει να ήτανε το πρώτο κομμάτι που είχα ποστάρει στο αγαπητό φόρουμ, στο μακρινό 2008...:) Δέκα χρόνια μετά, ήρθαν έτσι τα πράματα και πλέον το ντύνουμε ως power trio (σε ευθεία συνέχεια από το προηγούμενο video), κάπως έτσι: Ευχαριστώ για το χρόνο, τα αυτιά και τα σχόλια που θα (αν) του δώσετε και καλή συνέχεια! Σπύρος

Καλησπερα και μεγειες η νεα εμφανιση. εχω ενα maple strat neck ορφανο και εφτιαξα ενα σωμα απο ξυλο φλαμουριας που ειχα . πως σας φαινεται ?

Kαθόλου μπελάδες. Κάθε κριτική έχει βαρύτητα, ιδιαίτερα αν προέρχεται από γνώστη καλό, αλλά όχι μόνο. Αφου μου αρέσει. Δεν είχα ποτέ μου συγκεκριμένο στόχο στη μουσική αλλά τη βρίσκω ανέκαθεν. Ιδιαίτερα που από την εποχή του διαδικτύου υπάρχει τόση πρόσβαση σε γνώσεις αλλά και τόσες δυνατότητες μέσω της καπιταλιστικής τεχνολογικής ανάπτυξης που δίνουν την ευκαιρία σε όλους, ακόμα και σε απλούς ανθρώπους, χομπίστες επαγγελματικές δυνατότητες στο χόμπι τους και ποτέ δεν ξέρεις. Οι παρατηρήσεις σου και προτάσεις σου για το πιάνο ειναι ενδιαφέρουσες και θα τις δοκιμάσω γιατί τη βρίσκω. Οσον αφορά τον εαυτό μου, δεν ενοχλούμαι ποτέ απο κριτικές ακόμα και δυσμενείς. Ακόμα και να με βρίσουν, προσπαθώ να κρατήσω το θετικό της υπόθεσης. Σε τίποτα, ουτε στη δουλειά μου, ουτε στη ζωή μου, ουτε στα χομπι μου δεν παρεξηγούμαι. Γιατί έτσι μαθαίνεις και βελτιώνεσαι. Είμαι τελειομανής και προσπαθώ για το τέλειο οσο μπορώ. Ετσι θέλω. Είμαι απαιτητικός με τον εαυτό μου. Και εξ άλλου έχεις πεί κατι που είναι πολύ ωραίο. Στην συνεχή μάχη με το εγώ μας, πρεπει να έχουμε τους άλλους φίλους, και οχι εχθρούς. Ε? Συμφωνώ με οτι λές και έχω Ωφεληθεί ήδη. Και μου αρέσει να κάνω πειράματα. Γιατι τη βρίσκω απλά. Μονο που δεν έχω χρόνο και ξενυχτάω αρκετές φορές και έχω φάει εργατοώρες στη μουσική απο μικρό παιδι που σκέφτομαι καμια φορά πως αμα ολες αυτες τις ώρες τις δουλευα κάπως, π.χ. να ήμουν διαπλεκόμενος σε κυκλώματα, με πολιτικούς και τέτοια και να βγάζω λεφτά με λαθραία.............. Δεν θα ήταν καλύτερα? Θα κονόμαγα ΑΔΡΑ και θα ειχα και πιο πολλά αγαθά και μοντέλα και να έμενα σε βίλες. Απο το να τρώω ώρες για παιξίματα, για παραγωγές , για συγκροτήματα, για μελέτη, διάβασμα οσον αφορά τη μουσική στη ζωή μου. Ομως αυτή η ασχολία ενώ δεν έχει κέρδος, μάλλον κοστος έχει, έχει το θετικό πως περνάω καλά και σίγουρα δεν θα βγώ μια μέρα στην εξώπορτα και θα με γαζώσουν ή θα μου βάλουν βόμβα στο κομπιούτερ και θα πατησω να μπουτάρει και θα αλλάξει το πλάνο και θα δείχνει το διαμέρισμα να εκρύγνειται και να φεύγει το πιάνο φλεγόμενο και να σκάει 200 μέτρα πιο κάτω. χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Ευχαριστώ για τις συμβουλές Θα τις δοκιμάσω με την πρώτη ευκαιρία. Αυτο με τα δυο track είναι ωραίο , εχω ξαναδοκιμάσει ανάλογα πράγματα σε άλλες μου παραγωγές. Θα το δοκιμάσω γιατι το πιάνο δεν κάθεται καλά, δεσπόζει πολύ τωρα που πειραξα τα άλλα. Οπως ειπες. χαχαχαχαχαχ

Γίνεται γιατί ο καθένας μας είναι διαφορετικός και η κιθάρα είναι ένα φανταστικά εκφραστικό όργανο, οπότε δίνεται χώρος για μικροδιαφορές παραμένοντας σε κλασικά styles.

Ρε παιδιά πως γίνεται ένα τόσο χιλιοπαιγμενο είδος να είναι κάθε μα κάθε φορά που το ακούω.... το ίδιο αφόρητα τέλειο;;;

Σπύρο κάνεις ένα τρίο να ακούγεται σαν την συμφωνική του Βερολίνου. Πολλά κοχόνες φίλε. Φοβερή ενορχήστρωση και φυσικά εκτέλεση. Μπράβο!

Έτσι όπως τον βλέπω εδώ τον Edge .... και μουσική να μην έπαιζε, πάλι θα τον πήγαιναν μέσα για επαιτεία. ;D ;D ;D

κανονικά θα έπρεπε να είναι παράνομο να παίζεις μουσική στο δρόμο αν είσαι φάλτσος ή ξεκούρδιστος.

Το πρόβλημα δεν ήταν το 407 του ΠΚ. Το πρόβλημα είναι η βούληση των διωκτικών αρχών-δηλαδή της πολιτείας (δεν νομίζω ότι κάποιος αστυνομικός πήγε να γράψει-χωρίς εντολή επί τούτου). Το 407 είναι και ανώδυνο (πταίσμα) . Και ποιος μου λέει ότι δεν θα γράφουν τους μουσικούς.....για φορολογικά αδικήματα (και εκεί είναι ΠΟΛΥΥΥΥΥ χειρότερα τα πράγματα). Να τους την πέφτει κάθε μέρα π.χ. το ΣΔΟΕ ή να τους γράφουν π.χ για παράβαση του άρθρου 55 Ν. 4483/2017 (αυθαίρετη κατάληψη κοινόχρηστου χώρου). Τι θα κάνουν τότε, θα καταργησουν και αυτα; Το πρόβλημα θα λυθεί, αν ρυθμιστεί θετικά νομοθετικά το θεμα των μουσικών του δρόμου και όχι καταργώντας μία διάταξη που χρησιμοποιούν (ανασύροντας την πραγματικά από τα αζήτητα) όσοι ήθελαν (για οποίους λόγους) να μην υπάρχει το φαινόμενο (μουσικοί του δρόμου). Οργανωμένα θα πρέπει η πολιτεία να ορίζει ΘΕΤΙΚΑ πχ τους χώρους (ανά δήμο π.χ. ) και τρόπους (πως και τι) που θα περφομάρουν αυτοί οι μουσικοί.

Καλησπέρα παιδιά, Αν και πολύ σπάνια γράφω πλέον (παρόλο που η ανάγνωση είναι σχεδόν καθημερινή συνήθεια), το κάνω τώρα για να σπαμάρω ο αχρείος 8). Παραθέτω άλλη μια DIY-no budget προσπάθεια σε βίντεο αυτή τη φορά (σαν το συμπαθέστατο κλιπ του mustafank), από ένα live recording που κάναμε τον περασμένο Μάιο σε ένα δωμάτιο εδώ στο Βόλο, στο κομμάτι Closure από τον -γκουχ γκουχ- πρώτο μου προσωπικό (ίσως κάποιοι πιο παλαιοί να το θυμάστε!). Ο σκοπός μας ήτανε να μην είναι τέλειο, να έχει τα λαθάκια του και να είναι αρκετά γκαραζ σαν ήχος ώστε να σε βάλει μέσα στο χώρο μαζί μας. Ιδεατά όλα αυτά. Ε, στήσαμε και 3 κάμερες να βλέπει και το μάτι κάτι. Ηχογραφήσαμε κάπου 6 κομμάτια και όπου να'ναι θα περιμένουμε και τα βινύλια, γιατί όχι...Εδώ είναι ένα από αυτά: Ευχαριστώ εκ των προτέρων αν και όποιον το ακούσει και ασχοληθεί, τον ευχαριστώ διπλά για το τυχόν σχόλιό του, τριπλά για το αρνητικό του σχόλιο, ε και άμα το προτείνει και σε τρίτον τον κερνάω ένα Μπαμπατζιμ άμα μας φέρει δίπλα ποτέ ο δρόμος. ;D Καλό σαββατόβραδο σε όλους, Σπύρος