Πίνακας συμμετοχής

Κι εφτασε η ωρα να δουμε το βιντεο με τα ριφ που μας κατεστρεψαν

Στα μέσα Δεκέμβρη θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος που χρόνια περίμενα. Μια συλλογή απο ακυκλοφόρητα κομμάτια απο το μακρινό 1988 μέχρι το 2016. Σύντομα θα γράψω λεπτομέρειες, προς το παρόν είναι διαθέσιμος για ακρόαση (3 τραγούδια) και παραγγελίες εδώ: https://thicktonerecords.bandcamp.com/album/keep-what-i-got?fbclid=IwAR2pbChPxly-uYREqqnt4-KLtqHcZGFruat5ejk7_yQ3cs3vShxJi3qwjrM

και όχι μόνο....άφησε το πιάνο και θέλει να μας κλέψει τη δόξα, δε φτάνει που μας έκλεψε την κιθάρα των 1504 ευρώ. Αντε φτιάξτε κανα λογαριασμό στο φβ να τσιμπήσουμε κανα λαικ.... https://www.facebook.com/effiepanagiotidou/videos/3986659318025054

Είμαι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσω την ολοκληρωμένη διδακτορική διατριβή μου, στην οποία απονεμήθηκε ο αξιολογικός βαθμός "Άριστα", σχετικά με τον John Williams. Τίτλος της: Η κινηματογραφική μουσική του John Williams (1975-2018): μελωδία, αρμονία, μορφολογικά πρότυπα και θεματική ενότητα. Η παρούσα διατριβή στοχεύει στην σκιαγράφηση του στυλ του John Williams, όπως αυτό φαίνεται μέσα από τα κινηματογραφικά του θέματα (αναλύθηκαν 500 θέματα στον αριθμό από ένα δείγμα 71 ταινιών), και απευθύνεται κυρίως σε μουσικούς, μουσικολόγους και συνθέτες, ενώ για πρώτη φορά στην ακαδημαϊκή και γενικότερη βιβλιογραφία αναλύονται θέματα που αποτελούν μεταγραφές από τα αυθεντικά σκίτσα και παρτιτούρες του συνθέτη. https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/frontend/el/browse/2926491?fbclid=IwAR37B8e8XXsHgLUph3rVaIULsq8q0v7o9SBczlJlBKbJUJOZa3FRYzM6Bd0#contents ZACHAROPOULOS+DISSERTATION.pdf

Από το προσωπικό μου αρχείο για τους φίλους των Socrates και του Γιάννη Σπάθα, ένα λάιβ από 3/12/2005 "Στον Αέρα" Ζωντανή εμφάνιση των Socrates στο "Στον Αέρα" στις 3/12/2005 Guitar : Yannis Spathas Bass and Vocals : Antonis Tourkogiorgis Drums : Makis Gioulis Keybords : Asterios Papastamatakis Back Vocals : Markella Panagiotou 1. Born Again (from album "Breaking Through" 1981) 0:00:44 2. Stray Dogs (from album "Plaza" 1983) 0:04:05 3. No Prisoners 0:09:09 4. Queen of the Universe (from album "Phos" 1976) 0:13:40 5. Killer (from album "Phos" 1976) 0:17:23 6. Mr W.C. (from album "Waiting For Something" 1980) 0:21:18 7. Lady (from album "Waiting For Something" 1980) 0:24:44 8. Most People I Know (from album "Waiting For Something" 1980) 0:28:11 9. Time Of Pain (from album "Phos" 1976) 0:32:02 10. High Speed Ride 0:35:45 1. Living In A Hot Town (from album "Plaza" 1983) 0:39:00 12. See See Rider (from album "Taste Of Conium" 1972) (Animals) 0:42:18 13. Solo Bass 0:46:05 14. The Visitor 0:49:00 15. Jenny And Penny (from album "Breaking Through" 1981) 0:52:36 16. Solo Drums 0:56:27 17. Red House (Jimi Hendrix) 1:01:23 18. Message of Love (Jimi Hendrix) 1:07:35 19. Little story from high school 1:11:47 20. Mountains (from album "Waiting For Something" 1980) 1:12:51 21. Credits 1:19:00 22. Starvation (from album "Phos" 1976) 1:20:20 23. Sunshine Of Your Love (Cream) 1:24:45 24. Wild Thing (Jimi Hendrix) 1:27:11 .

Γεια σας κι από μένα. Ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια για ακουστική του Masaaki Kishibe. Το παίζω χρόνια αλλά τώρα κάθησα να το μάθω κανονικά. Ελπίζω να σας αρέσει. Η ηχογράφηση έγινα με ένα rode nt4 και η κάρτα είναι η spl crimson. Το κούρδισμα είναι DADGAD και η κιθάρα μου είναι η παλιά μου του Λαμπή ,με αλλαγμένο καπάκι πρόσφατα. Κάθε σχόλιο τεχνικής και καλλιτεχνικής φύσης δεκτό! Ευχαριστώ για την ακρόαση.

Eκανα μια προσπαθεια,βαρεσα κατι ψιλα. Αν και απο καποια παιξιματα που ακουσα,μου εφυγε ο τακος,μαλλον να σιωπησω ηπρεπε. Ωραιο μπακιν,πολυ του γουστου μου Σπυρε. JJ.mp3

Καιρό είχα να τραβήξω κάνα βίντεο. Αντί για αετό, πετάμε σόλα. (49 χρόνια από την κυκλοφορία του, Μάρτης 1972)

Ένα τραγούδι μου που καταγράφηκε χάρη στην βοήθεια των φίλων μουσικών Nikos Vargiamidis, Giorgos Smirnis και του Oleg Chaly που επιμελήθηκε την ενορχήστρωση και την παραγωγή. Μastering: Ioannis Tsougkouzidis. Ευχαριστώ θερμά.

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές εύχομαι, Υγεια σε ολους! Ηρθα να σας πω τα καλαντα. noiz kalanta.mp3

To λοιπόν... εγω το πήρα αλλιώς και έβαλα και μικρόφωνο. Αυτο της κιθάρας, Ε609 black, το ανοιξα κι έγραψα κάτι που μου θύμισαν τ' ακόρντα και μαζι και το θέμα του. Είναι πολύ γρήγορο βέβαια για να ειπωθεί σωστά αλλά δε βαριέσαι, σαμπως υπηρχε και καποιος να με μαζέψει; Μονος ήμουν. Το όργανο: Les Paul Special P90 > TC Mojo > Cube 30X rec out με πολύ sloppy παίξιμο. Σορι... cantletgo.mp3

Να 'μαι κι εγώ, γνωστός μαϊντανός στα τζαμαρίσματα. Να 'σαι καλά Νίκο, μ' έβαλες κι έπιασα κιθάρα μετά από 10 μέρες. SF jam.mp3 Edit: Ξέχασα τα παρελκόμενα μπλα μπλα όπως ορθά παρατήρησε ο ΣΦ, οπότε έχουμε: Guitar: '57 American Vintage RI Strat (ola stock) Amp: Amplitube Deluxe Reverb Pedal: Amplitube Tubescreamer Ως γνήσιος μπλουζοσαουθερνάς, το κομμάτι εγώ το άκουσα κυρίως ως Mixolydian πλην του bridge σε A που αποφάσισα να το ακούσω ως Dorian. Παρόλα αυτά κι επειδή τα τονικά κέντρα είναι λίγο φλου (κι αυτό είναι το ωραίο) έπαιξα και λίγο "γύρω-γύρω" για να βάλω χρωματάκι. Αυτά I think.

Αύριο βράδυ (16/9) στις 9, ξεκινάω μετά απο πολύ καιρό μια ραδιοφωνική εκπομπή για τα μπλουζ... 91,4 FM Στο Κόκκινο Καλά να είμαστε, όσοι επιθυμείτε, θα τα λέμε κάθε Δευτέρα για μια ωρίτσα με μουσικές και (λίγο, ελπίζω ) μπλα μπλα. Και στο internet εδώ: https://www.stokokkino.gr/liveThessaloniki.php…

Καλημέρα. Αυτό είναι το νέο μου fingerstyle κομμάτι. Ελπίζω να σας αρέσει.

Για τον δίσκο μου KEEP WHAT I GOT Πρώτα, να ευχαριστήσω όλους τους μουσικούς που συμμετέχουν εδώ. Πιστεύω πως η αγάπη για τη μουσική και ο αλληλοσεβασμός μας διακρίνονται με καθαρότητα. Κατόπιν, τον Δημήτρη Καραβασίλη που επιμελήθηκε το μάστερινγκ (κι έκανε θαύματα), τον Σάββα Γεωργιάδη που φρόντισε όλα τα διαδικαστικά βήματα μέχρι την ολοκλήρωση του άλμπουμ και τον Κώστα Μπρουμά που χάρισε τις υπέροχες φωτογραφίες του στην έκδοση. Οι Blues Wire βέβαια έχουν την μερίδα του λέοντος σε συμμετοχή, διόλου τυχαία αφού είναι το γκρουπ με το οποίο πορεύομαι αγκαλιά όλη την μουσική ζωή μου, όμως υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις σε σύνθεση και υλικό, γι αυτό και επέλεξα να κυκλοφορήσω αυτό το υλικό με το όνομα μου. Το Dealing with the enemy είναι ηχογραφημένο το 1991 όταν μπήκαμε στο στούντιο να καταγράψουμε υλικό για ενδεχόμενη κυκλοφορία, τελικά έμεινε στο ράφι, υπάρχει όμως στην ολότητα του (19 κομμάτια), το θεωρώ αξιόλογο κι ενδεικτικό του ήχου μας εκείνη την εποχή κι ευελπιστώ μια μέρα να εκδοθεί. Σωτήρης Ζήσης-μπάσο, Αλέξης Αποστολάκης-ντραμς, Νίκος Ντουνούσης-κιθάρα. Ίσως η σύνθεση που το γκρουπ έπαιζε πιο πειθαρχημένα από ποτέ. Μαζί μας έπαιξε πλήκτρα ο εξαίρετος Γιώργος Πεντζίκης. Τα Wait on time & Juke box played my blues είναι ζωντανές ηχογραφήσεις από το Μπλού Μπάρελ στη Θεσ/νίκη. Νομίζω έγιναν το 2014 από την ομάδα Blueberry. Εδώ το γκρουπ ακούγεται στην τελευταία του μορφή – που κρατάει μέχρι σήμερα, με τον Σωτήρη στο μπάσο (πάντα!) και τη Νίκη Γουρζουλίδου στα ντραμς. Και τα δύο δείχνουν την εξαιρετική χημεία που αναπτύχθηκε ανάμεσα μας και κυρίως το πόσο καλή shuffle blues ντράμερ είναι η Νίκη, κάτι που προσωπικά εκτιμώ αφάνταστα. Το Last fair deal είναι ζωντανά ηχογραφημένο νομίζω στο House of art στην Αθήνα αρχές της δεκαετίας 2000-2010, στα πλαίσια μιας σειράς παραστάσεων που είχαμε επιμεληθεί με τίτλο Story of the blues. Εδώ είμαστε εγώ, ο Σωτήρης, ο Αλέξης και ο Γεώργιος Μπαντούκ-φυσαρμόνικα (και τι παίξιμο!) που έγραψε τη δική του ιστορία με το γκρουπ. Στις παραστάσεις συμμετείχαν και οι Χάρης Καπετανάκης-σαξόφωνο & Γιάννης Οικονομίδης-τρομπέτα που καθορίζουν την αισθητική του κομματιού με το παίξιμο τους, καθώς και η αγαπημένη μας Τζένη Καπάδαη που δεν ακούγεται στο συγκεκριμμένο, όμως έδωσε την ψυχή της σε πολλά τραγούδια του σετ. Νοιώθω περήφανος για τούτη την απόδοση του κλασσικού αυτού τραγουδιού, είναι σαν να το μπολιάσαμε στους ήχους και την αισθητική της Νέας Ορλεάνης, κάτι που πιστεύω του ταίριαξε πολύ. So easy to love you. Το 1988 ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο μυθικός Carey Bell και παίξαμε μαζί στο Παραρλάμα. Απ’ όσο θυμάμαι, πήγαμε σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό πριν την συναυλία για συνέντευξη. Κλήθηκα να έχω μαζί και μια ακουστική κιθάρα just in case… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τρέμουλο στα γόνατα και στα χέρια μου όταν μας ζήτησαν να παίξουμε κάτι ζωντανά στον αέρα. Η ταραχή μου γιγαντώθηκε όταν ο Μπελ είπε να παίξουμε κάτι από Σι. Άλλαξα στα γρήγορα το κούρδισμα σε μια χορδή (νόμιζα θα τα κατάφερνα καλύτερα έτσι) και ξεκινήσαμε, για πρώτη φορά μαζί, με τα μικρόφωνα μπροστά μας να περιμένουν. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου (που τάχω) όμως από τις αρκετές εκτελέσεις του τραγουδιού του που έχω ακούσει, πιστεύω πως τούτη ίσως είναι η πιο βαθειά και πιότερο φορτισμένη συναισθηματικά. Και μολονότι σε τρία και κάτι λεπτά έχω κάνει τόσα λάθη που θάπρεπε να ντρέπομαι, τουναντίον, θεωρώ την συμμετοχή μου στο κομμάτι ως ένα από σπουδαιότερα «παράσημα» που αξιώθηκα να λάβω. Τα Sunrise on the bayou, The quiet man, If you feel & Done a lot of wrong things ηχογραφήθηκαν μάλλον το 1998 όταν με τους Σωτήρη, Αλέξη και Μπαντούκ κάναμε ένα ντέμο δουλεύοντας σε υλικό που λίγο αργότερα οδήγησε στο άλμπουμ Fence. Το πρώτο αποτέλεσε μια από τις λίγες ολοκληρωμένες μου προσπάθειες στο στυλ Zydeco, ένα είδος μουσικής που ευδοκιμεί στην περιοχή των βάλτων της Λουιζιάνα, κυρίως από Γαλλόφωνους κατοίκους. Μέχρι που τραγούδησα στο τέλος και ένα δίστιχο στην Γαλλική! Περίπου… Το δεύτερο είναι ένα τραγούδι που έγραψα για τον Snowy White, έναν κιθαρίστα που αγαπώ πολύ, στην τελική μίξη χρησιμοποίησα και μερικά σημεία κρουστών/ακουστικής που παίζονται στην ηχογράφηση του άλμπουμ. Το If you feel αποτελεί άλλον έναν φόρο τιμής σε έναν μουσικό που με επηρέασε έντονα και τον αγάπησα βαθειά, τον Toy Caldwell (Marshall Tucker Band), ίσως έκπληξη για κάποιους, για μένα όμως έναν γίγαντα της αμερικάνικης μουσικής και λατρεμένο κιθαρίστα. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο είναι του Bobby Charles, εμείς το πρωτογνωρίσαμε από τον Paul Butterfield και τη μπάντα του κι εκεί εστιάσαμε στην εκδοχή μας. Γλυκόπικρο, μελαγχολικό και αισιόδοξο ταυτόχρονα, λίγο αυτοσαρκαστικό, νομίζω a perfect closing track… Το Get me some είναι το πρώτο από τα δύο τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει στο παρελθόν. Πρώτη φορά σε CD βέβαια, από το μακρινό 1989 και το βινύλιο του Γιώργου Γάκη Keep on rock ‘n rollin’. Ο Γιώργος είναι άνθρωπος που αγαπώ πολύ, αδελφός, έχουμε μοιραστεί πολλά για μεγάλο διάστημα. Ήταν χαρά και τιμή μου που έπαιξα σε αυτές τις ηχογραφήσεις. Εκτός της κύριας φωνής, ο Γιώργος παίζει και μπάσο εδώ, μαζί ο Γιώργος Δημητριάδης στα τύμπανα και ο Σωτήρης Γάκης στα φωνητικά. Το Whorehouse blues είναι το δεύτερο τραγούδι που έχει δει το φως της δημοσιότητας, ηχογραφήθηκε το 2016 και ήταν η συμμετοχή του γκρουπ σε έναν δίσκο αφιέρωμα στη μνήμη του αξέχαστου Λέμυ των Motorhead που βγήκε με το αντίστοιχο έντυπο αφιέρωμα του περιοδικού Metal Hammer Greece. Αποτέλεσε έκπληξη για μας η πρόταση, όταν όμως ο Κώστας Χρονόπουλος επέμεινε με ευγένεια και ενδιαφέρον, μπήκαμε στο Revolver studio του Δημήτρη Καραβασίλη και ουσιαστικά με ένα take καταθέσαμε τη δική μας άποψη για το μπλουζιάρικο-αλήτικο τραγούδι. Μαζί με τη Νίκη στα ντραμς και τον Σωτήρη στο μπάσο, φυσαρμόνικα έπαιξε ο πολύ καλός φίλος της μπάντας Γιώργος Μιρτσιώτης. That heavy load… Σπαρακτικό για μένα μπλουζ, έντονο και απελπισμένο, πάντα με εντυπωσιάζει η αγάπη που του δείχνει το κοινό. Ζωντανή ηχογράφηση σε μπαράκι της Κατερίνης, πιθανόν το 2013. Νίκη-Σωτήρης και ο φίλος και συνοδοιπόρος για χρόνια Γιάννης Κανάλης στη φυσαρμόνικα, ο κύριος πρόεδρος, με τη δική του μακρά ιστορία στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης. Το String King είναι στούντιο ηχογράφηση, ίσως το 1993, παίζουμε με τον Σωτήρη στο μπάσο και τον Αλέξη στα ντραμς, πλήκτρα παίζει ο καλός φίλος Άκης Κατσουπάκης. Το Mystery train είναι χιλιοεκτελεσμένο τραγούδι, όμως ήθελα πολύ να βρει θέση στη συλλογή αυτή γιατί με τρελαίνει η χαρά που έχουμε! Εδώ είμαστε οι Lo-Fi Kings, ένα σχήμα που σκαρώσαμε με τους φίλους από τα Γρεβενά Νίκο Μπέλτσιο-ακουστική κιθάρα/φωνή και Γιώργο Δούμα-μπάσο/φωνή. Παρέα ζήσαμε αλησμόνητες στιγμές, τέτοια είναι και αυτή η ηχογράφηση που δεν ξέρω που έγινε, πιθανόν κάπου κοντά σε Κοζάνη η Γρεβενά και μάλλον γύρω στο 2003. All aboard! Τέλος, το Sol Wind. Ένα ινστρουμένταλ με ιδιαίτερη σημασία για μένα, απόσπασμα ενός μεγαλύτερου τραγουδιού με αρκετή δόση ψυχεδέλειας μέσα του. Εδώ χωρίς λόγια αλλά με τη μαγική κιθάρα του Κώστα Βρετού, ενός μουσικού που εκτιμώ αφάνταστα και ενός χαρακτήρα που θαυμάζω. Ο Κώστας είναι παιδί διαμάντι, είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που μου έδωσε το ελεύθερο να συμπεριλάβω το κομμάτι αυτό στον δίσκο. Παντελώς on the spot σε ραδιοφωνική εκπομπή το 2014. Ίσως η απόλυτη αρμονία και ευτυχία στη μουσική, δυο άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές κι επιρροές, πλησιάζουν και τελικά μαζί δημιουργούν ήχο που καταγράφεται άπαξ και θάλεγα πως διαθέτει την μαγεία ενός φωτογραφικού κλικ. ΠΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Η συλλογή αυτή με απασχόλησε αρκετά χρόνια. Στο πέρασμα τους, κάποια κομμάτια διαγράφηκαν από τη λίστα, άλλα προστέθηκαν αργότερα. Ήθελα όμως να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή, και γιατί αποτελεί έναν συνδετικό ιστό της πορείας μου, κυρίως όμως γιατί ήθελα να αφιερώσω την έκδοση στους γονείς μου. Τον Θανάση και τη Νίτσα, που τόση αγάπη μου χάρισαν και τόσα σημαντικά με δίδαξαν. Φανταζόμουν ένα εξώφυλλο διαφορετικό, με παλιές φωτογραφίες από το χωριό, ασπρόμαυρες και ξεφτισμένες, που η φθορά τους όμως ποτέ δεν κατάφερε να σβήσει το φως από τα πρόσωπα μας. Και αναλογιζόμουν με χαμόγελο τη στιγμή που θα έβλεπαν το άλμπουμ, το περίμενα με λαχτάρα. Έλαχε να μην προλάβουν. Αναπαύονται αγκαλιά – όπως πέρασαν ολόκληρη την κοινή τους ζωή – πίσω από το σχολείο του Βατοχωρίου της Φλώρινας, στην Μπρέζνιτσα, αντικρίζοντας τα δέντρα στο Μπούτσι και ακούγοντας την φύση ολόγυρα. Κι εγώ δακρύζω σαν τους θυμάμαι και γράφω για κείνους, και αναθεματίζω την τσαπατσούλικη φύση μου και την αναβλητικότητα του χαρακτήρα μου που δεν κατάφερα να τελειώσω έγκαιρα. Από την άλλη, πότε χρειάστηκαν δώρα και αποδείξεις; Ποτέ. Και η αγκαλιά τους ο κόσμος ολάκερος, η συγχώρεση τους δεδομένη και λυτρωτική. Έχω όμως δίπλα μου τον μονάκριβο αγαπημένο μου αδελφό, Νίκο. Σε αυτόν είναι αφιερωμένος αυτός ο δίσκος και μαζί, απο τους δυο μας, για τους γονείς μας.

joker1.mp3 joker2.mp3

Εχω στήσει νεο υπολογιστή με Windows10 και δεν έχω μεταφέρει το Cubase 10.5 που έχω στο laptop. Αντ' αυτού κατέβασα το δημοφιλές Cakewalk και έγραψα το σχετικό θεματάκι του ΣΟΥΦΟΥ που με δυσκόλεψε μέχρι να βρω μια μελωδική γραμμή, είναι η αλήθεια. Το άκουσα χτες βράδυ και σήμερα με το lockdown είπα να ασχοληθώ με το παιχνίδι χωρίς τύψεις. Επαιξα με Les Paul Special με P90, τιμής ένεκεν του πρώην ιδιοκτήτη της, ΣΟΥΦΟΥ, καρφί στον Roland Cube 30x με προσομοίωση Tweed και απο το record out στην κάρτα SPL Creon. Πρόσθεσα compression 7:1, λίγο delay και reverb απο τα εφε του Cakewalk και voila! Ετσι την είδα εγω την ιστορία. superfunk_jam.mp3

Here's my take. Eλλείψει γνώσεων και chops, σχεδόν ποτέ δεν αυτοσχεδιάζω για να βγάλω κάτι αξιοπρεπές, οπότε το παιδεύω, σύνήθως δοκιμάζοντας πράγματα πάνω στο κομμάτι. Σε αυτό το σόλο νομίζω το πλέον βασικό και ενδιαφέρον μέρος είναι τα μέτρα που παίζουν G F# E και ειχα δύο σκέψεις, είτε να τονίσω αυτήν ακριβώς τη διαφοροποίηση απλά παίζοντας ακόρντα (όπως ο SF) και εντάσσοντάς τα στο σόλο ως ατόφιο μέρος του ή να παίξω ένα lick πριν από αυτό το μέρος επαναλαμβάνοντάς το και στο πρώτο μέτρο αυτού, στην ουσία τονίζοντάς το δια της σύγκρισης. Τα υπόλοιπα είναι απλά προσλαμβάνουσες απο τις μουσικές που άκουγα παλιότερα, ενώ στο τέλος έπαιξα με ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο (μου αρέσουν τα μοτίβα γενικά). Sorry αν η ορολογία μου πάσχει, είμαι παντελώς ακατάρτιστος θεωρητικά. Έγραψα με την Epi Firebird (DiMarzio MiniHumbuckers, τον Marshall Origin 20 με ένα sm58 μπροστά του, το "transistortion" του @alderbody, phaser από τη Line6 HD500 και λίγο reverb από το DAW. Yπάρχει και βίντεο από την προσπάθεια, αλλά δεν έχω χρόνο προς το παρόν για ανέβασμα... noiz solaki.mp3

Ενταξει ψιλοντρέπομαι ,γιατι, σε σχεση με αυτα που ελπιζω να ακολουθησουν, ειναι λιγο αστειο αλλα το ζητησε ο @dimsonic Eastwood Airline με Lolar low output P90s >TC Mojo Mojo od>Boss GE7>Ibanez ES1 analog delay>Custom Tweed deluxe w/ceramic 40W Tone Tubby speaker>Rhode NT1>Audient soundcard sf.mp3

Στο προηγούμενο funky backing track δεν κατάφερα να γράψω. Πολύ δύσκολο. Σε αυτό παρολίγον να μην γράψω... Εν τέλει, δεν έγραψα, αλλά ζωγράφισα.... (ζορίστηκα άσχημα, λέμε!) Πρώτη φορά παίζω με τέτοια ακόρντα. Ενδιαφέρον "μάθημα". Παίζω με tele, στον HT1R, με line out, και παίρνω το overdrive από nobels odr mini. sf.mp3

Καλησπέρα φίλοι μου. Σήμερα είχα μια ευχάριστη έκπληξη από το μακρινό 1989 και είπα να την μοιραστώ μαζί σας. Με παίρνει τηλέφωνο ο καλός μου φίλος και συμφοιτητής παλιά, ο γιατρός ο Πάνος στο κινητό και μου λέει άκου λίγο. Μάλιστα μου έκανε και πλάκα γιατί μου λέει, άκου φίλε τι έγραψα (ο πάνος έχει μουσική παιδεία, έκανε αρμόνιο δισκαλο και έχουμε μ$@$#@$ πολλές φορές μαζί μουσικά και έπαιζε και καλά) Για να μην τα πολυλογώ βρήκε μια κασέτα μου που είχε χαθεί σε μετακομίσεις παλιά και ήταν στην κατοχή του, γιατί έχουμε συγκατοικήσει, έχουμε κάνει κοινόβια με γκόμενες και πολλά αλλα με αυτό το παιδια που περιείχε ηχογραφήσεις που είχα κάνει όταν ήμουν δεκατεσσάρων χρονών, το θυμάμαι αυτό γιατί θυμάμαι τις περιόδους που είχα διάφορο μουσικό εξοπλισμό, με το Yamaha PSR 500. Γενικά μικρός ηχογραφούσα πολύ αλλά δεν έχει διασωθεί πολύ υλικό, σχεδόν όλες οι κασσέτες έχουν χαθεί και αυτή που τελικώς διεσώθη και την βρήκε, ήταν και η μοναδική που περιείχε τα συγκεκριμένα κομμάτια μου μέσα. Πραγματικά συγκινήθηκα, μερικά δεν τα θυμόμουν καν. Έκανα μια μικρή επιλογή και αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας, εδώ με τους καλούς φίλους του noiz. Ολοι οι ήχοι είναι από αυτό το όργανο και γραμμένοι στον υποτυπώδη sequencer του που αν θυμάμαι καλά είχε την δυνατότητα να γράψεις και να αναπαράγονται μεχρι 5 κανάλια/5 οργανα ταυτόχρονα του ακομπανιαμέντου με φυσικά δυνατότητα αλλαγής οργάνου στο κανάλι κατά τη διάρκεια. δεν θυμάμαι με τι το συνδεα για να κάνω το midi dump, νομίζω είχα πάρει κάποιο εξάρτημα ή το έκανα απο το Atari ST γιατι είχε περιορισμένο αριθμο κομματιών στην μνημη. Το audio recording είχε γίνει σε ενα compact cassette system της sony που θυμάμαι ακουγόταν πολυ καλά. Ακούγοντας τον εαυτό μου μετά από 30 χρόνια τα συναισθήματα ειναι δυνατά. Πάντα είχα την τρέλα να γράφω μουσική και να παίζω παιχνίδια και να είμαι ΠΑΣΟΚ. Ακόμα την έχω!. ΓουΊουου!!!!!! Στις συνθέσεις βλέπω τα κενά μου αλλά μπορώ να πω άφοβα πως για 14 χρονών, χωρίς γνώσεις συνθεσης, μονο ότι ήξερα απο το πιάνο, χωρίς ίντερνετ για να μαθαίνεις και να μελετάς ερασιτεχνικά, με μόνο εφόδιο τη φαντασία μου, το αυτί μου και τα τεύχη του περιοδικού ΜΟΥΣΙΚΗ( και του PIXEL χαχαχαχαχχαχ) που διάβαζα φανατικά και κάτι σκάμπασα απο εκεί για την εν γένει παραγωγική διαδικασία, είχε ωραία αρθρα και παρουσιάσεις, από εκει εμαθα ορολογία γιατί αμα δεν έχεις και κανέναν να σου δειξει................. δεν τα πήγαινα και άσχημα. Ήμουν πολλά υποσχόμενος. Ιδιαίτερα στα cover ήμουν και είμαι ψυχαναγκαστικός. Τα πήγαινα πολύ κοντά. Πιστεύω πως τότε έφερα το όργανο, όπως και κάθε ψηφιακό όργανο που είχα στην κατοχή μου στα όρια του, γιατί ειμαι ταλέντο. ΤΕΛΟΣ. Ημουν και είμαι, τι να κάνουμε τώρα? χαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχχαχαχ Να ευχαριστήσω μιας και θα κοινοποιήσω το post, τον καλό μου φίλο από παιδιά, τον κολλητό μου τον πάνο, που μπήκε στον κόπο πέραν από την έκπληξη, να ψηφιοποιήσει και την κασέτα (δεν έχω και κασετόφωνο πρόχειρο εδώ, θα έπρεπε να τρεχω στο χωριο χαχαχαχαχαχα) και μετά την κουβέντα μας, να μου στείλει το αρχείο. Ένα εξαιρετικό παιδί και λαμπρό επιστήμονα που έχουμε συνεργαστεί και στα παραϊατρικά. Σε ευχαριστώ φίλε μου Πανο και σε ευχαριστώ που με κούραρες και πρόσφατα που φοβήθηκα από τις αρρυθμίες και ήρθα στις εφημερίες σου και βρήκες πως μου είχε πέσει το μαγνήσιο στον πάτο και με έφτιαξες εκεί με τους ορρούς χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχα Εσείς? Πως βρίσκετε τον 14χρονο cos_dr? Απόψης? χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Α, τα κομμάτια που παραθέτω είναι 2 διασκευές (arthur's theme - axel f) και τρια δικά μου. Υ.Γ. Σκέφτομαι τώρα πως αυτά τα έγραφα και ήμουν 4 χρόνια μεγαλύτερος από τον γιό μου που δεν θέλει μουσική. Δεν πειράζει. Θα πεθάνει η τέχνη μαζί μου χαχαχαχαχαχαχαχα arthur's theme cover by 14yo cos_dr (1989).mp3 axel f cover by 16yo cos_dr (1989) on yamaha psr 500.mp3 untitled 2 by 14yo cos_dr (1989).mp3 untitled by 14yo cos_dr (1989).mp3 Ξέρω πως δεν θα γυρίσεις.mp3

Γεια σε όλους, ειμαι ο ενας από τους γιους του Γιάννη. Ευχαριστω για τις σκέψεις σας να ξέρετε ότι το τελευταίο καιρό (τρία χρόνια) υπέφερε από αρρώστιες και τώρα αναπαύθηκε και μάλιστα ειρηνικά. Αντι για θρήνο σας προτείνω να βάλετε το έργο του ειδικά Socrates δυνατά και να πιείτε μια μπίρα στην μνήμη του, αυτό θα ήθελε. με εκτίμηση, Άρης Σπάθας ΥΓ: Δευτέρα στις 6 το απόγευμα θα γίνει η τελετη στον Άγιο Σεραφείμ στην Παλιά Πεντέλη οποίος θέλει είναι ευπρόσδεκτος να έρθει.

Μια strat,καποιο preset του guitar rig-δε θυμαμαι ποιο δυστυχως-περασμενο μεσα απο ενα booster,ενα chorus,flanger και delay. sf.mp3

Mega Amp review (part 1) Κατά την διάρκεια της καραντίνας εξ' αιτίας του covid19, ο χρόνος περίσσευε κι έτσι είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω αυτό που εδώ και μήνες σκεπτόμουν! Ενα review με όσο το δυνατόν περισσότερους ενισχυτές κιθάρας και κάποιες εικονικές κιθάρες που θ' ακούγονταν μέσω αυτών. Το 1ο μέρος είναι λοιπόν έτοιμο και παρουσιάζεται εδώ, με πρωταγωνιστή την Gibson Les Paul Standard! Η έμφαση εδώ έχει δωθεί στα καθαρά -πως αλλιώς- και όλοι οι ενισχυτές έχουν τα tone controls στο κέντρο, όπως επίσης τα volume και tone controls της κιθάρας είναι full open. Το μικρόφωνο που χρησιμοποιήθηκε είναι ένα SHURE sm57, τοποθετημένο off center δύο εκατοστά από την γρίλλια του ενισχυτή. Ανοίξτε ηχεία και monitors, φορέστε τα ακουστικά σας και κάνετε μια 1η ακρόαση. Φυσικά μια ακρόαση δεν φτάνει και θα παρατηρήσετε ότι σιγά σιγά ακούγοντας προσεκτικά, ο ενισχυτής είναι καθοριστικό στοιχείο του ήχου μας, τόσο όσο και η επιλογή της κιθάρας. Με χαρά περιμένω ν' ακούσω σχόλια και φυσικά θα επανέλθω με παρατηρήσεις, προτιμήσεις κλπ.

Καλησπέρα, δεν ξέρω αν το έχω βάλει στην σωστή κατηγορία, αλλά είπα να προσπαθήσω και δω μπας και βρούμε τον ιδιοκτήτη. Πριν κανά δίμηνο περίπου ξεχάστηκε ηλεκτρική κιθάρα στο πίσω κάθισμα ταξί. Πήγαμε πίσω στην περιοχή που αποβιβάστηκε ο ιδιοκτήτης αλλά δεν τον βρήκαμε. Εδώ είναι η τελευταία μας ελπίδα. Προκειμένου να ταυτιστεί ο ιδιοκτήτης σωστά, αν νομίζει ότι είναι η κιθάρα του, να στείλει πμ με το μοντέλο και το χρώμα της κιθάρας καθώς και την περιοχή που αποβιβάστηκε. Αν έχετε κάποιον γνωστό που έχει ξεχάσει την κιθάρα του, γνωστοποιήστε του το παρόν ποστ μπας και τον βρούμε. Ευχαριστώ!

yannisp Οντως ωραιο το τρακ σου Προσπαθησα να ειμαι εγκρατης αλλα,ως συνηθως,δεν τα καταφερα ρε γμτ. stavros 80.mp3

Ο μόνιμος αποκλεισμός του Dim μετά τόσα χρόνια παρουσίας στο NOIZ είναι απλά ντροπή.

Ναί και όχι. Εφόσον παίζεις σπίτι σου με software η σε στούντιο, ακόμα και ζωντανά, και περνάς το ηχητικό σήμα απο 47 εφέ, οκ. Όσο "καθαρίζει" όμως η απόσταση μεταξύ κιθάρας και ενισχυτή, τόσο πιο έντονα αντιλαμβάνεσαι την κιθάρα που κρατάς στα χέρια σου. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που ψάχνουν απόλαυση στη δεύτερη περίπτωση. Τα ζητήματα πάντα παραμένουν δυο. Να μην είσαι αφελής και να ερευνάς ώστε να γνωρίσεις σε βάθος τον κόσμο που αγαπάς, και να προτάσσεις πάντα το αποτέλεσμα, τη μουσική, χωρίς να τυφλώνεσαι απο ανασφάλειες και ψευδαισθήσεις. Όλα παίζουν ρόλο, ανάλογα με το ποιός είσαι και τα μυαλά που κουβαλάς.

Ευχαριστούμε πολύ, πέρασα υπέροχα. warmoth strat -kemper matchless profile. eperasamomorfa.mp3

Δις φρομ μι Λιγο προχειρο και με αρρυθμίες αλλα ειναι one take φρομ δε ΑΡΧΗ σε λογικη τζαμ και αυτοσχεδιαΖμου jj2.mp3

Με άγχωσες ρε! Ορίστε! Η διαδικασία ήταν η εξής...άκουσα το backing μερικές φορές, ώστε να καταλάβω τα μέρη, ακόρντα κλπ. Αποφάσισα την δομή που θα έχει το σόλο, γενικά. Δηλαδή, η κορύφωση θα ήταν στο 2ο μέρος, το 1ο θα οδηγούσε σε αυτό και το 3ο θα ήταν η αποφόρτιση. Στην συνέχεια έπαιξα μερικές φορές, κυρίως για να μαρκάρω κάποιους τονισμούς του rhythm section ώστε να πέσω πάνω τους , να αποκτήσω μια αίσθηση της κίνησης της αρμονίας και για να δω αν θα μου προκύψει κάποιο μοτίβο που θα δώσει στο όλο πράμα μια ταυτότητα. Ύστερα, έκανα ένα take, μου άρεσε και το ξαναέπαιξα άλλη μία λίγο, άλλα όχι τελείως, πιο καθαρά. Γενικά, το αντιμετώπισα σαν μια δουλειά, δεν ήθελα απλά να τζαμάρω. Ως προς το αρμονικό, σκάλες κλπ, γενικά έπαιξα πάνω στα ακόρντα. Gear, η Strat και VG8. sf.mp3

Γεια χαρά! Είμαι ο Πάνος και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το αποτέλεσμα της έρευνας μου πάνω στις μικροτονικές μπλουζ κλίμακες. Για πολλά χρόνια έπαιζα Μπλουζ μουσική με το μυαλό ενός τζαζίστα, χρησιμοποιώντας μινόρε και ματζόρε πεντατονικές, τρόπους, και αρπέζ πάνω σε ματζόρε μπλουζ φόρμες, αλλά δεν κατάφερα να ακουστώ ποτέ “αυθεντικός”. Κάτι έλειπε… Πριν μερικά χρόνια γνώρισα τον Γιώργο Ζήκο (κιθαρίστα της μπάντας Zero Zero) ο οποίος με εισήγαγε σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης για τις μπλουζ κλίμακες που με οδήγησε σε αυτή την έρευνα και τελικά στη δημιουργία δυο σειρών από βίντεο (“Microtonal Blues Scales” & “Blues History”). Αν και κάποια από αυτά που θα παρουσιάσω για τις μπλουζ κλίμακες είναι γνωστά στους ακαδημαϊκούς, δεν έχουν ακόμα ενσωματωθεί στη διδασκαλία της Αμερικάνικης μουσικής. Οπότε, θα προσπαθήσω να κάνω ένα πρώτο βήμα με αυτά τα μαθήματα, όχι επειδή είμαι κάποιος ειδικός, αλλά για να ξεκινήσω μια συζήτηση πάνω σε αυτό το ευαίσθητο θέμα. Στη πρώτη σειρά από βίντεο που θα ανεβάζω κάθε εβδομάδα, ονόματι “Microtonal Blues Scales”, θα προσπαθήσω να αντιμετωπίσω το “πρόβλημα” πολλών μουσικών (συμπεριλαμβανομένου εμού) να αυτοσχεδιάσουν πάνω σε Blues ή Blues-based μουσική και να ακούγονται “πειστικοί”. Βέβαια ένας σημαντικός παράγοντας που θα πρέπει να εστιάσουμε είναι οι κλίμακες που χρησιμοποιούμε. Πρέπει να παίξουμε μια ματζόρε κλίμακα? Μήπως πρέπει να παίξουμε μια μινόρε? Και αν ναι, γιατί να παίξουμε μια μινόρε κλίμακα πάνω από ματζόρε συγχορδίες? Όπως θα εξηγήσω σε αυτά τα βίντεο, οι μπλουζ κλίμακες ΔΕΝ είναι σαν τις κλασσικές κλίμακες, όπου οι νότες έχουν ένα συγκεκριμένο και σταθερό τονικό ύψος. Μια μπλουζ κλίμακα είναι πιο πολύ σαν ένα Αραβικό Maqam ή μια Ινδική Raga (όπου οι νότες παρεκκλίνουν από το Ευρωπαϊκό συγκερασμένο σύστημα). Ωστόσο οι Μπλουζ κλίμακες έχουν την ιδιαιτερότητα όχι μόνο να έχουν Δυτικά στοιχεία στο DNA τους (λόγω μουσικής ανταλλαγής μεταξύ Αφρο-αμερικάνων και Ευρω-αμερικάνων) αλλά επίσης να έχουν εξελιχθεί, εξηγηθεί και διδαχτεί σε μια κοινωνία λευκών. Ίσως ήταν η αναπόφευκτη ερμηνεία από τη οπτική ενός αφομοιωμένου τονικού συστήματος, ή ίσως ήταν απλά για παιδαγωγική διευκόλυνση, το αποτέλεσμα είναι ότι οι λευκοί υπεραπλούστευσαν την Αφροαμερικάνικη μουσική χρησιμοποιώντας Κλασσικά εργαλεία και έννοιες για να την εξηγήσουν (τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα). Βέβαια πολλοί μελετητές έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν τη φύση των μπλουζ κλιμάκων. Είναι σαφώς ένα δύσκολο έργο δεδομένου ότι οι μπλουζίστες παίζουν τις μπλουζ κλίμακες λίγο διαφορετικά ο ένας από τον άλλο, ανάλογα τις επιρροές τους, το όργανο που χρησιμοποιούν, και τη προσωπικότητα τους. Επίσης ερμηνεύουν τα τραγούδια διαφορετικά κάθε φορά. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να βρει κοινό έδαφος μεταξύ των πιο επιδραστικών μπλουζ μουσικών και να βγάλει κάποια άκρη μέσα σε αυτή τη πολύπλοκη παράδοση. Αυτό που θα παρουσιάσω είναι μια περιγραφή αυτών των μικροτονικών κλιμάκων (θεωρία) που πιστεύω ότι είναι αρκετά συνεπής με το πραγματικό μπλουζ παίξιμο, δηλαδή, εξηγεί τα περισσότερα πράγματα τις περισσότερες φορές. Κρατήστε στο νου σας ότι αυτή είναι η προσωπική μου ερμηνεία και η δικιά σας μελέτη μπορεί να παράξει διαφορετικά αποτελέσματα. Από την άλλη, κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι τα Μπλουζ είναι ένα στυλ που θα πρέπει να μαθαίνεται μόνο ακούγοντας δίσκους και δεν θα έπρεπε να προσπαθούμε να το εξηγήσουμε και να το περιγράψουμε, αφού το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις το “μπλουζ συναίσθημα” για να το ερμηνεύσεις πειστικά. Λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι αλήθεια για οποιοδήποτε είδος μουσικής, όχι μόνο για τα Μπλουζ. Κάποιος με μεγάλο ταλέντο θα μπορούσε να αποκωδικοποιήσει και να μάθει κάθε μουσική γλώσσα και τις προφορές της μόνο ακούγοντας τη, αλλά για μας τους υπολοίπους χρειάζεται μια κατευθυντήρια γραμμή (θεωρία) για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε που να δώσουμε προσοχή όταν μελετάμε τα Μπλουζ. Μη ξεχνάτε μόνο, ότι οι θεωρίες φτιάχνονται για να εξηγήσουν υπάρχουσες μουσικές πρακτικές, και επομένως δεν πρέπει να μας περιορίζουν στην έκφραση και τη δημιουργία νέας μουσικής. Στη μια δεύτερη σειρά από βίντεο θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την “Ιστορία & Εξέλιξη των Μπλουζ” σε σχέση με άλλες Αμερικάνικες μουσικές και τις κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις μέσα στους αιώνες. Έχω δώσει ιδιαίτερη έμφαση στη περίοδο πριν τη γέννηση των Μπλουζ (16ος-19ος αιώνας), αφού έχει ενδιαφέρον να δούμε πως διάφορα μουσικά στυλ εξελίχθηκαν μέσα στον χρόνο και επηρέασαν το ένα το άλλο, οδηγώντας στη δημιουργία νέων μουσικών ειδών. Θα δημοσιεύω αυτά τα μαθήματα Ιστορίας κάθε εβδομάδα παράλληλα με τα μουσικά. Ελπίζω να βρείτε κάτι χρήσιμο σε αυτή την εργασία! Πάνος Χαραλαμπίδης P.S. Το παραπάνω βίντεο είναι μια αναγκαία εισαγωγή σε αυτόν τον νέο τρόπο σκέψης. Θα πρέπει να περιμένετε μέχρι την επόμενη εβδομάδα για τη παρουσίαση της πρώτης κλίμακας P.S.2 Αγγλικοί και Ελληνικοί υπότλιτοι ειναι διαθέσιμοι

Ανακατασκευή κιθάρας Sanox Sound Creator (made in Japan 1980) Αρχικά να πούμε ότι η κιθάρα είναι η Sanox Sound Creator (made in Japan 1980) αντιγραφή της Fender Red Lead II (1979). ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΙΘΑΡΑΣ Παίζουμε την κιθάρα να δούμε σε τι κατάσταση είναι. Από ότι φάνηκε η κιθάρα κατά ένα μεγάλο ποσοστό έπρεπε στην ουσία να φτιαχτεί από την αρχή γιατί διαπιστώθηκε ότι είχε: 1. Στρεβλωμένο μανίκι (neck warped) από το 5ο τάστο και μετά. Στην κάτω εικόνα παρατηρούμε ότι το μπράτσο είναι στραβό και παρεκκλίνει προς μια μεριά: 2. Βέργα ρύθμισης μπράτσου (truss rod): κατεστραμμένο σπείρωμα/πάσα! Αδυναμία ρύθμισης ισιάδας-καμπύλης μπράτσου για ρύθμιση του action: 3. Τάστα: φθαρμένα, χαμηλά, αυλακώσεις… 4. Nut: πλαστικό, σπασμένο nut με όλα τα περιπλεκόμενα προβλήματα (βαθιά αυλάκια ,η χορδή «πατούσε» σε όλο το αυλάκι κατά μήκος και όχι στην μπροστά άκρη του nut, ψηλό nut actionκτλ 5. String Action: πολύ ψηλό action των χορδών που έκανε την κιθάρα σχεδόν αδύνατη στο παίξιμο: 6. Γέφυρα (fixed fridge): παραμορφωμένα βαγονάκια, το σημείο επαφής της χορδής ανάμεσα στις δυο μικρές εξάγωνες βίδες, δεν ήταν στο κέντρο, έλειπαν ελατήρια και βίδες, οι αποστάσεις μεταξύ των χορδών ΔΕΝ ήταν σωστές, κατεστραμμένες βίδες στα σπειρώματα και στην κεφαλή και γενικά μια πολύ χαμηλής ποιότητας γέφυρα: 7. Ηλεκτρικά: χαλασμένα ποτενσιόμετρα (volume, tone),χαλασμένοι διακόπτες, κομμένα καλώδια, μόνο ο ένας μαγνήτες ήταν άθικτος και σε καλή λειτουργική κατάσταση. 8. Neck plate: κατεστραμμένες βίδες στην κεφαλή τους: 9. Κλειδιά κουρδίσματος και string trees: τα κλειδιά είχαν πρόβλημα στα γρανάζια τους και αδυνατούσαν να κρατήσουν σταθερό κούρδισμα. Τα strings trees ήταν παλιού τύπου όπου τα συγκεκριμένα «μαγκώνουν τις χορδές» και ΔΕΝ τις αφήνουν να τεντωθούν ομαλά στο κούρδισμα, στο intonation και στα bendings: Παρακάτω θα αναλύσουμε ένα προς ένα τα βήματα ανακατασκευής της: --Το πιο ΣΟΒΑΡΟ πρόβλημα της κιθάρας ήταν στο μανίκι. Πιο ειδικά διαπιστώθηκε ότι ήταν στρεβλωμένο (neck warped). Βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα ότι το μπράτσο έχει μια κλίση της τάξης περίπου 3 χιλιοστών από την υπόλοιπη ταστιέρα: Οι αιτίες τις στρέβλωσης του μπράτσου πολλές, μια από αυτές είναι το ξύλο να ήταν προβληματικό από την ΑΡΧΗ. Πιο ειδικά το ξύλο να μην μπορεί να παραμένει σταθερό μετά την κοπή του και τον εγκλιματισμό του και να έχει την ΤΑΣΗ να παρεκκλίνει προς διάφορες κατευθύνσεις, όσες φορές και να πλανηθεί. Συνήθως τέτοια ξύλα ΔΕΝ τα χρησιμοποιούμε σε μουσικά όργανα και τα συναντάμε σε κιθάρας του εμπορίου μαζικής παραγωγής και χαμηλού κόστους. Επιδιόρθωση στρέβλωσης μπράτσου: Οι παρεμβάσεις που θα γίνουν είναι: - Αφαίρεση ταστιέρας - Ισοπέδωση μπράτσου - Αλλαγή του trussrod -Τοποθέτηση με δυο μπάρες ανθρακονήματος - Καινούρια ταστιέρα σφενδάμι (rock maple) - Βάψιμο 1. Αφαιρούμε τα τάστα και την ταστιέρα με θερμότητα: Αξιολόγηση: στην πάνω εικόνα παρατηρούμε την αφαίρεση της ταστιέρας και το truss rod μονής δράσης παρόμοιο με το truss rod που χρησιμοποιεί η Martin. Διαπιστώθηκε ότι το αυλάκι του truss rod είχε πολύ μεγάλα κενά με αποτέλεσμα η βέργα να ΜΗΝ είναι τοποθετημένη ΣΦΙΧΤΑ και ΣΤΑΘΕΡΑ μέσα του (βλέπε κάτω εικόνα). Το γεγονός ότι η βέργα ΔΕΝ ήταν «σφιχτή» στο αυλάκι του truss rod μπορεί να ήταν και αυτός ένας λόγος στρέβλωσης του μάνικου (βλέπε κάτω εικόνα). Επίσης, η βέργα δεν λειτουργούσε γιατί ήταν χαλασμένα τα σπειρώματά της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ρυθμιστεί η καμπυλότητα-ισιάδα του μπράτσου και κατ επέκταση να μην μπορούμε να ρυθμίσουμε και το action της κιθάρας: 2. Αντικατάσταση του παλιού truss rod με καινούριο διπλή δράσης. Για να τοποθετηθεί το καινούριο truss rod ΣΦΙΧΤΑ και ΣΤΑΘΕΡΑ στο μανίκι επιβάλλεται να γεμιστεί το κανάλι του truss rod με ξύλο σφενδάμι (rock maple) και στη συνέχεια άνοιγμα ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ καναλιού, για να τοποθετηθεί η καινούρια βέργα. Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε το κανάλι του truss rod έχει καθαριστεί και είναι έτοιμο να κολληθεί σε αυτό ένα ΝΕΟ κομμάτι ξύλο από σφενδάμι: 3. Μετά το κόλλημα του ξύλου, ΠΛΑΝΙΣΜΑ της πάνω επιφάνειας του μπράτσου. Σε αυτό το σημείο πλανίζετε και η στρέβλωση του μάνικου που είδαμε πιο πάνω και πλέον το ξύλο είναι ολόισιο: 4. Το καινούριο truss rodείναι τύπου wheel, το οποίο θα ρυθμίζεται από την πίσω άκρη του μάνικου, χωρίς να είναι απαραίτητο να βγαίνει το μπράτσο κάθε φορά που θα χρειάζεται ρύθμιση, όπως γινόταν σε παλιές fender. 5. Άνοιγμα καναλιού truss rod: 6. Ενίσχυση του μάνικου: ανοίγουμε δυο κανάλια δεξιά και αριστερά του trussrod για να τοποθετήσουμε σε αυτά δυο βέργες ανθρακονήματος (carbon fiber). Να πούμε ότι, οι βέργες ανθρακονήματος σε συνδυασμό με καινούρια ταστιέρα από σφενδάμι (rockmaple) και καινούρια τάστα από ατσάλι ΘΑ προσδώσουν την απόλυτη σταθερότητα στο μάνικο χωρίς να υπάρχουν πλέον προβλήματα στρέβλωσης. TIP: να πούμε εδώ ότι με μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο θα δούμε ότι σε περιπτώσεις στρέβλωσης του μάνικου, κάποιοι εφαρμόζουν την μέθοδο του ατμού. Με αυτήν την μέθοδο μαλακώνουν το ξύλο με ατμό, το ευθυγραμμίζουν (διόρθωση στρέβλωσης), το αφήνουν να στεγνώσει και μετά το ξύλο έχει αποκτήσει την ισιάδα του. Παρόλα αυτά αυτή η μέθοδος ΔΕΝ είναι αξιόπιστη γιατί μετά από λίγο καιρό το ξύλο θα επανέλθει πάλι στην αρχική του κατάσταση, γιατί πολύ απλά τέτοια ξύλα είναι προβληματικά από την αρχή. Η λύση του ατμού, είναι γρήγορη λύση, οικονομική, δεν απαιτεί εξειδικευμένα εργαλεία και το σημαντικότερο ΔΕΝ είναι αποτελεσματική σε βάθος χρόνου. 7. Τοποθέτηση truss rod και ανθρακονημάτων. Η κόλληση των ανθρακονημάτων γίνετε με εποξική 2 συστατικών: TIP: όταν τοποθετούμε το truss rod, βάζουμε σε διάφορα σημεία λίγο σιλικόνη κυρίως στις ΑΚΡΕΣ και μεταξύ 7ου και 9ου τάστου. Αυτό το κάνουμε για να μην ακούγονται «τριξίματα» κατά το παίξιμο της κιθάρας βλέπε κάτω εικόνα: ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑΣ ΤΑΣΤΙΕΡΑΣ 1. Σφενδάμι (rock maple), ακατέργαστο (rough), πλατύβενο (plain sawn 2. Πλάνισμα πάνω και κάτω επιφάνειας και τρίψιμο με 120 γυαλόχαρτο. Μαρκάρουμε το ξύλο για να φανούν τα χαμηλά σημεία κατά το τρίψιμο. Έλεγχος πάχους ταστιέρας. 3. Διαμορφώνουμε στην ταστιέρα, καμπύλη ακτίνας 16’’ ιντσών με το παρακάτω εργαλείο: 4. Το επόμενο βήμα αφορά το κόψιμο των εγκοπών στην ταστιέρα για να μπουν στη συνέχεια τα τάστα. Αυτό το βήμα είναι πάρα πολύ σημαντικό και πρέπει να είναι να έχει 100% ακρίβεια, γιατί η κιθάρα θα ακούγεται εκτός τόνου (flat-sharp). Επιβάλλετε οι εγκοπές να ανοίγονται με εξειδικευμένα εργαλεία που είναι φτιαγμένα για αυτή τη δουλειά, όπως είναι τα παρακάτω εργαλεία: 5. Ανοίγουμε τα σημάδια (fretboard dots) στην ταστιέρα με το παρακάτω μίνι ρούτερ, αφού πρώτα τοποθετήσουμε στην επιφάνεια της ταστιέρας χαρτοταινία για να την προστατέψουμε από γδαρσίματα: 6. Αποφασίστηκε η ταστιέρα να φαίνεται κατά κάποιο τρόπο παλαιωμένη (relic). Ρίχνουμε διάσπαρτα και σε σημεία που τα δάχτυλα έχουν την μεγαλύτερη συχνότητα επαφής με την ταστιέρα, μια σταγόνα μαύρη βαφή διαλύτου και τρίβουμε με δέρμα εμποτισμένο σε διαλυτικό: -Μετά γεμίζουμε τα σημάδια (fretboard dots) με κόλλα (ανάμιξη εποξική 2 συστατικών και μαύρης βαφής διαλύτου: 7 .Έτσι θα δείξει η ταστιέρα παλαιωμένη (relic) στο τέλος της (προκαταβολική φωτογραφία!) : 8. Για δεύτερη φορά ΠΡΙΝ την εισαγωγή τάστων, διαμορφώνουμε την καμπύλη της ταστιέρας με το εργαλείο 16” radius block: 9. Κόλλημα της ταστιέρας στο μπράτσο. TIP: Τοποθετούμε το 16” radius block πάνω στην ταστιέρα ΓΙΑ να πετύχουμε όσο το δυνατόν ΙΣΗ πίεση σε όλο το μήκος της, βλέπε κάτω εικόνα: TIP: ΠΡΙΝ κολλήσουμε την ταστιέρα, την ευθυγραμμίζουμε πάνω στο μανίκι και ανοίγουμε 2 τρύπες του 1χιλιοστού στο 18ο και στο 1ο τάστο όπου σε αυτές τις τρύπες θα τοποθετηθούν μικρά καρφάκια για να κρατήσουν σταθερή την ταστιέρα (από γλιστρήματα) κατά την κόλλησή της (βλέπε κάτω εικόνα): 10. Παρακάτω βλέπουμε την ταστιέρα κολλημένη στο μανίκι: 11. Αφού κολληθεί η ταστιέρα, την αφήνουμε να στεγνώσει τουλάχιστον 24 ώρες. Στο επόμενο βήμα μαρκάρουμε με μολύβι την ταστιέρα και ισοπεδώνουμε με 16΄΄radius block έως εξαφανιστούν οι γραμμές από το μολύβι: 12. Ανοίγουμε τρύπες στα πλαϊνά της ταστιέρας και βάζουμε τα πλαϊνά σημάδια (side dots), κόλλημα με κυανοακρυλική κόλλα. ΠΡΟΣΟΧΗ όταν δουλεύουμε με κυανοακρυλικη κόλλα φοράμε προστατευτικά γυαλιά και γάντια!! 13. Στρογγυλοποίηση άκρης ταστιέρας: ΑΛΛΑΓΗ ΛΟΓΟΤΥΠΟΥ ΣΤΟ HEADSTOCK 14. Ευθυγραμμίζουμε το λογότυπο και μετά με cnc δίνουμε το όνομα του ιδιοκτήτη της κιθάρας κατόπιν συνεννόησης!: 15. Αναμιγνύουμε: κόλλα εποξική 2 συστατικών + κόκκινη βαφή διαλύτου και γεμίζουμε, μετά απαλό τρίψιμο με 120 γυαλόχαρτο: 16. Τοποθετούμε το μπράτσο στο σώμα και ελέγχουμε την κλίμακα της κιθάρας να είναι σύμφωνη με την γέφυρα για την σωστή ρύθμιση του intonationαργότερα: 18. Το neck pocket πρέπει να είναι 16χιλιοστά βαθύ. Στην κιθάρα αυτή ήταν 19χιλιοστά. Το γέμισμα με ξύλο 3χιλιοστών ήταν απαραίτητο, βλέπε παρακάτω εικόνες: 19. Καθάρισμα, ισοπέδωση και κόλλημα ξύλου σφενδάμι 3χιλιοστών: - 20. Πειραματισμός για να πετύχουμε την απόχρωση χρώματος, αναμιγνύοντας εποξική 2 συστατικών και κόκκινη βαφή διαλύτου: - ΒΑΨΙΜΟ ΜΑΝΙΚΟΥ 21. Αφαιρούμε το παλιό βερνίκι με υαλόχαρτο 120/240/320/400/600/ατσαλόμαλο τύπου 00: 22. Βάψιμο με γομαλάκα. Η γομαλάκα είναι φυσικό βερνίκι που χρησιμοποιούν στα καπάκια των κλασσικών κιθάρων. Αραίωση με καθαρό οινόπνευμα 95 βαθμών και εφαρμόζουμε με την «μέθοδο της μπάλας» όπως γίνετε στις κλασσικές κιθάρες και σε άλλα όργανα: 23. Βαφή μάνικου με γομαλάκα. Πιο πάνω είδαμε ότι θέλαμε να προσδώσουμε στην ταστιέρα την εικόνα του παλιού (relic), όπου είχαμε βάλει διάσπαρτα μαύρη βαφή διαλύτου. Παρακάτω είναι το τελικό αποτέλεσμα: - 24. Πριν την εισαγωγή των τάστων ελέγχουμε πρώτα με το παρακάτω εργαλείο το βάθος που πρέπει να έχει το κάθε αυλάκι ξεχωριστά, ώστε να τοποθετηθεί ακριβώς το τάστο χωρίς να προεξέχει πάνω στην ταστιέρα: 25. Στη συνέχεια με μια τριγωνική λίμα, λιμάρουμε πολύ ελαφριά το πάνω μέρος της εγκοπής ώστε να μπορεί να γίνει εισαγωγή-εξαγωγή των τάστων χωρίς να τραυματίσουμε το ξύλο τα λεγόμενα fretchips: 26. Εισαγωγή ατσάλινων τάστων (stainless steel Jumbo Jescar frets) με πρέσα για τάστα: - TIP: θα πρέπει ΠΡΙΝ την τοποθέτηση των τάστων, να διαμορφώσουμε την καμπύλη το radius των τάστων να είναι ίδιο με αυτό της ταστιέρας. Με αυτόν τον τρόπο θα πετύχουμε την ΤΕΛΕΙΑ επαφή ταστιέρας και τάστου. Η διαδικασία αυτή γίνετε με το παρακάτω εργαλείο: 27. Κόψιμο των τάστων με μικρό τροχό: TIP: κατά το κόψιμο με τροχό, στις άκρες το τάστο αναπτύσσει μεγάλες θερμοκρασίες με αποτέλεσμα να ΚΑΙΓΕΤΑΙ η άκρη του ξύλου της ταστιέρας και ειδικά στο σφενδάμι που είναι ανοιχτόχρωμο ξύλο. Για περισσότερη ασφάλεια χρησιμοποιείστε κοπτικό για ατσάλι: 28. Οι άκρες των καινούριων τάστων έχουν γωνία 90ο. Με ειδικό εργαλείο τα λιμάρουμε για να προσδώσουμε γωνία 35ο για να μην ενοχλούν κατά το παίξιμο (fretbevel Tip: το συγκεκριμένο εργαλείο είναι φτιαγμένο από τεφλόν, το οποίο ΔΕΝ γδέρνει την πάνω επιφάνεια των τάστων κατά το λιμάρισμα. 29. Ισοπέδωση τάστων (fret leveling). Κατά την ισοπέδωση των τάστων πρέπει να αφαιρεθεί όσο το δυνατόν λιγότερο υλικό, για να μην μειωθεί πολύ το ύψος τους και για να πετύχουμε όσο το δυνατόν περισσότερη υψομετρική ομοιομορφία των τάστων μεταξύ τους. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες που είδαμε ΠΙΟ πάνω ΠΡΙΝ την εισαγωγή τάστων. Σε αυτό το βήμα, ρυθμίζουμε την ταστιέρα να είναι ολόισια κατά μήκος με το παρακάτω μεταλλικό χάρακα: Συνέχεια, ισοπέδωση τάστων: Στο ΠΡΩΤΟ βήμα μαρκάρουμε την κορυφή όλων των τάστων με έναν σκουρόχρωμο μαρκαδόρο, για να ελέγξουμε τα χαμηλά σημεία των τάστων κατά το λιμάρισμά τους. Μετά με μια λίμα ειδική για τάστα (fretleveler) μήκους 15 εκατοστών, περνάμε όλα τα τάστα κατά μήκος. Η φορά ισοπέδωσης των τάστων πρέπει να ακολουθεί την πορεία των κόκκινων βέλων, που αυτό σημαίνει ότι κάποια περάσματα θα πρέπει να γίνουν έξω από την ταστιέρα, βλέπε κάτω εικόνα: Στη συνέχεια, ξανά μαρκάρουμε την κορυφή τον τάστων και με το radius block, ξανά περνάμε κατά μήκος αλλά κυρίως κατά πλάτος όλα τα τάστα, ώσπου να σβηστούν όλα τα σημεία του μαρκαδόρου από την κορυφή των τάστων: TIP1: κατά την ισοπέδωση των τάστων, με το 16 radius block θα πρέπει να είναι σε ΣΥΝΕΧΗ επαφή με όλα τα τάστα χωρίς να μένει κανένα εκτός τόσο κατά την κίνηση μπρος-πίσω (κατά μήκος), τόσο και κατά πλάτος. Αυτό για να το πετύχουμε θα πρέπει το radius block να έχει μεγαλύτερο μήκος από την ταστιέρα. TIP2: σε αυτό το βήμα επειδή κατά το λιμάρισμα των τάστων ασκείτε κάθετη πίεση πάνω τους, και υπάρχει περίπτωση να καμπυλώσει το μανίκι ελάχιστα, θα πρέπει να ακυρώσουμε αυτήν την κάθετη πίεση για να διατηρήσουμε την ισιάδα του μπράτσου και αυτό θα το πετύχουμε πολύ απλά, υποστηρίζοντας με το χέρι την κάτω μεριά του μάνικου. 30. Fret Crowing: μόλις τοποθετηθούν τα τάστα έχουν την μορφή στην Α τάστο. Μετά την ισοπέδωση των τάστων, η πάνω επιφάνειά τους έγινε επίπεδη Β τάστο, επαναφέρουμε την κορώνα (στρογγυλοποίηση) του κάθε τάστου ξεχωριστά με ειδικές λίμες Fret crowing. Τελικό αποτέλεσμα Γ τάστο: 31. Στρογγυλοποίηση της άκρης του κάθε τάστου ξεχωριστά, με ειδική λίμα: 32. Γυάλισμα τάστων: τοποθετούμε χαρτοταινία ανάμεσα στα τάστα για να προστατέψουμε την ταστιέρα και γυάλισμα των τάστων με γυαλόχαρτα 120/240/260/400/600/ και τέλος polishing με dremer: TIP: μερικά περάσματα πρέπει να γίνουν με τον παρακάτω τρόπο. Τυλίγουμε σε ένα τύπου σφουγγάρι το γυαλόχαρτο και το περνάμε με γρήγορες κινήσεις κατά μήκος της ταστιέρας (θα λέγαμε στρογγυλοποίηση τάστων): 33. Με ένα αιχμηρό αντικείμενο κάνουμε επίτηδες «σημάδια» σε διάφορα σημεία στην ταστιέρα για να προσδώσουμε την εικόνα του παλιού: ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ 34. Για την μείωση του θορύβου (feedback) βάζουμε θωράκιση από χαλκό, στα cavities του σώματος και πίσω στο pickguard και γειώνουμε: 35. Αντικατάσταση των παλιών εξαρτημάτων με καινούρια ποτενσιόμετρα 250Kohms Bourns (Made in Germany), Jack και διακόπτες (switchcraft Made in USA): ΜΑΓΝΗΤΕΣ 36. Servise μαγνήτη: άνοιγμα μαγνήτη και καθάρισμα από σκουριά κυρίως: 37. Καθάρισμα των polepiecesμε dremer: 38. Παλιά λόγο έλλειψης τεχνογνωσίας, τους μαγνήτες ΔΕΝ του βύθιζαν σε υγρό (παραφίνη + κερί) για την μείωση του θορύβου-μια διαδικασία που ονομάζεται potting. Έτσι ήταν και αυτοί οι μαγνήτες. Οπότε potting: 39. Καινούρια: κλειδιά κουρδίσματος, roller string trees, neckβίδες, pickguard βίδες και καινούρια γέφυρα: ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ NUT 40. Αντικαταστάθηκε το παλιό πλαστικό nut με κοκάλινο. Υπάρχουν πολλοί τύποι nut (κόκκαλο, γραφίτης, μπρούτζος, τιτάνιο, ανθρακόνημα μέχρι και μαργαριτάρι). Σε αυτή την κιθάρα χρησιμοποιήθηκε nut από νεροβούβαλο (buffalo). Τοποθέτηση και ρύθμιση με τις παρακάτω λίμες: TIP: οι εγκοπές/αυλάκια του nut, στις οποίες κάθονται οι χορδές πρέπει να έχουν βάθος το ΜΙΣΟ της διαμέτρου της χορδής (βλέπε κάτω εικόνα). Για να μπορεί η χορδή να κινείτε ελεύθερα κατά το bending, κούρδισμα, ρύθμιση του intonation... SETUPκιθάρας και Τελικό Αποτέλεσμα

To Σάββατο 1 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί το σεμινάριο με θέμα SETUP κιθάρας (και μπάσου), στο κτίριο της ΧΑΝΘ στη Θεσσαλονίκη. Το εργαστήριο εκμάθησης ρύθμισης & setup κιθάρας απευθύνεται σε μουσικούς κάθε επιπέδου, που θέλουν να μάθουν πώς να ελέγχουν και να σετάρουν τα όργανά τους σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους και πώς να διατηρούν τα όργανά τους σε καλή παικτική κατάσταση. Το σεμινάριο guitar setup αποτελεί μια στέρεη βάση για την γνωριμία με το μουσικό όργανο που λέγεται κιθάρα (κλασσική, ηλεκτρική, ακουστική, ακουστικό & ηλεκτρικό μπάσο) και μια ευκαιρία για βαθύτερη κατανόηση της λειτουργίας του, αλλά και τυχόν προβλημάτων που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια ζωής του. ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ Το εργαστήριο εκμάθησης setup έχει διάρκεια 5 ώρες και αποτελείται από κλειστό group έως και 8 ατόμων. Θα υπάρξει μια εισαγωγή στις αρχές λειτουργίας και στα είδη της κιθάρας και θα επισημανθούν τα βασικά σημεία ενδιαφέροντος πάνω στο όργανο. Θεωρητικές πληροφορίες θα παρέχονται καθ' όλη τη διάρκεια του σεμιναρίου το οποίο θα είναι στο μεγαλύτερο μέρος του καθαρά πρακτικό: Ο κάθε συμμετέχων θα σετάρει το όργανο της επιλογής του, που θα φέρει μαζί του. ΤΙ ΚΑΛΥΠΤΕΙ - Έλεγχος relief και ρύθμιση. Προβληματικές ταστιέρες. Συμβιβασμοί - Ύψη χορδών/action. Εργοστασιακά specs και πώς μπορούμε να αποκλίνουμε. - Nuts. Πώς επηρεάζουν το setup. Έλεγχος για προβλήματα. - Κλειδιά. Είδη, χρήσεις, ρυθμίσεις - Ιntonation. Tί είναι, πώς ρυθμίζεται. - Ταστιέρα. Είδη και συντήρηση. - Τάστα. Είδη, χρήσεις, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Προβλήματα και λύσεις. Λείανση-γυάλισμα. - Καβαλάρηδες. Tune-o-matic, tremolo, ακουστική, κλασσική. Ύψη, ρυθμίσεις. - Ηλεκτρικά, καθαρισμός, ρύθμιση μαγνητών - Καθαρισμός οργάνου και μερών. Λίπανση - Χορδές. Είδη και χαρακτηριστικά. Αλλαγή χορδών. Θα συζητηθούν επίσης τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια χρήσης του οργάνου και πώς αυτά μπορούν να προληφθούν μέσω του setup και της συντήρησης. Συνθήκες φύλαξης, αποθήκευσης και μεταφοράς. Θα χρησιμοποιηθούν εργαλεία ευρείας χρήσης αλλά και θα συζητηθούν ειδικά εργαλεία μετρήσεων και χρήσης στο setup του οργάνου. Θα υπάρξει πρακτική, ένας προς έναν, καθοδήγηση και βοήθεια όπου και όταν χρειάζεται. Στο τέλος του σεμιναρίου, ο κάθε συμμετέχων θα πάρει μαζί του σεταρισμένο το όργανο που έχει φέρει και θα έχει αποκτήσει μια πιο σφαιρική γνώση της λειτουργίας του οργάνου και πώς αυτό μπορεί να έρθει στα μέτρα του. H τιμή συμμετοχής στο σεμινάριο είναι 90 ευρώ (+ΦΠΑ) και η διάρκειά του συνολικά 5 ώρες. Ειδική τιμή EarlyBird για εγγραφή μέχρι και Τρίτη 14 Μαΐου, 75 ευρώ (+ΦΠΑ). Για κράτηση θέσεων και πληροφορίες, inbox εδώ ή στο inbox του Pnoi Kai Nyksi ή στο [email protected]. Tηλέφωνο επικοινωνίας 2314025525. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Φάνης Πλουμής είναι τεχνικός μουσικών οργάνων και οργανοποιός, απόφοιτος του Merton College του Λονδίνου στο τμήμα Musical Instrument Technology. Eίναι συνιδρυτής του εργαστηρίου επισκευών, service και mods "ΠΝΟΗ & ΝΥΞΗ" και κατασκευάζει τις χειροποίητες "Alfa Handcrafted Guitars" στον ίδιο χώρο, από το 2010. Έχει εργαστεί ως τεχνικός επισκευών στο κατάστημα "Broadway Music" του Λονδίνου από το 2007 έως το 2009. Είναι επίσης Authorized Service Technician, επιπέδου SILVER, του εργοστασίου της TAYLOR GUITARS. Έχει πτυχίο ηχοληψίας, με αντίστοιχη εμπειρία. Είναι μουσικός/κιθαρίστας, συλλέκτης λάθος νοτών.

Από τους πρώτους μου ενισχυτές. 'Ηθελα έναν πολύ μικρό και ελαφρύ ενισχυτή, με καθαρό ήχο, που να μπορώ να τον βάλω πάνω στην πεταλιέρα και να μπορώ να βγάλω ένα live. Πρώτα είχα αγοράσει την ac έκδοση, η οποία και χρωμάτιζε αρκετά τα πετάλια μου. Εδώ να σημειώσω ότι βγαίνει σε πολλές ακόμα εκδόσεις ήχους marshall, dumble κ.α. Με την clean έκδοση, που αγόρασα στην συνέχεια, είχα λίγο περισσότερο headroom και πιο κλασικό fender ήχο, καλύτερο για χρήση πλατφόρμας. Τον χρησιμοποίησα σε αρκετά λαιβ με επιτυχία. Πολύ καλός ήχος, όσο δυνατός ήθελα σε εσωτερικό χώρο, και στην ουσία κουβαλούσα μονο την καμπίνα. Εκείνη την εποχή (προ 3ετίας) παίζαμε και αρκετά δυνατά. Εμφάνιση/Ποιότητα κατασκευής: Είναι αρκετά στιβαρό μηχάνημα, από ανθεκτικό πλαστικό, όπου δίδει την εντύπωση ότι θα κρατήσει για πάντα. Ζυγίζει περίπου μισό κιλό και έχει διαστάσεις 13x10x7,5εκ, καθιστώντας εφικτή την τοποθέτησή του σε κάθε pedalboad. Τα μίνι chicken knobs είναι ποιοτικά και μικρή αντίσταση κατά την περιστροφή. Εμφανισιακά ο MV50 έχει vintage καταβολές, καθώς έχει τις χαρακτηριστικές γραμμές ενός VOX AC. Βοηθά αρκετά και ο μετρητής output level στην πρόσοψη. Στην κορυφή βρίσκεται η λυχνία προενίσχυσης nutube, με το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα, που δίδει μια μοντέρνα χροιά. Αρκετά όμορφο σε γενικές γράμμές. Χαρακτηριστικά/Λειτουργίες: Στο μπρος πάνελ υπάρχουν τρία knobs, treble, bass και volume. Το eq section είναι αρκετά ευαίσθητο και η επίδραση στον ήχο είναι άμεση και αισθητή. Επίσης, υπάρχει ο "διακοσμητικός" φωτισμένος μετρητής του output. Δεν προσφέρει και πολλά στην πράξη. Ίσως να ήταν προτιμότερο να υπήρχε ο διακόπτης on/off στη θέση αυτή. Στο πίσω πάνελ υπάρχει η έξοδος για line out και ακουστικά. Το line out είναι αρκετά καλό για ηχογράφηση (δεν το έχω δοκιμάσει σε λαιβ αλλά φαίνεται να έχει αρκετά καλή προσομοίωση). Δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο διακόπτης eco on/off, ο οποίος σβήνει αυτόματα τον ενισχυτή μετά από κάμποσα λεπτά απραξίας. Για να ξανανοίξει πρέπει να κλείσουμε και να ανοίξουμε πάλι τον power on/off διακόπτη, οποίος βρίσκεται ακριβώς δίπλα και είναι σχετικά δύσκολα προσβάσιμος, καθώς το δάκτυλο συνήθως εμποδίζεται από το καλώδιο τροφοδοσίας. Την δουλειά του την κάνει πάντως. Μετά συναντάμε τον διακόπτη eq deep switch, ο οποίος δίδει έξτρα σώμα (μπάσο) στον ήχο. Είναι χρήσιμο όταν παίζει κάποιος με μικρή καμπίνα, ώστε να έχει πιο γεμάτο ήχο. Η διαφορά στο μπάσο είναι αρκετά αισθητή. Εν συνεχεία, συναντάμε το attenuator το οποίο έχει τρεις επιλογές. Στην full επιλογή η ένταση είναι στο μέγιστο, κατάλληλη για λάιβ, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στο σπίτι, καθώς έχει πολύ καλή διαβάθμιση της έντασης. Η επιλογή 1/10 είναι ιδανική για εξάσκηση στο σπίτι, ή σε χαλαρή πρόβα, ενώ η επιλογή 1/100 είναι ιδανική για πιο χαμηλές εντάσεις. Η ποιότητα ήχου μειώνεται, όχι πολύ σημαντικά, με τη χρήση attenuator. Τέλος, έχουμε την έξοδο για καμπίνα. Με 4 ohm καμπίνα παίρνουμε όλα τα 50 watt της ισχύος. Με αυτή την χρήση έχουν αναφερθεί υπερθερμάνσεις από χρήστες, μέσω διαδικτύου. Στα 8 οhm παίρνουμε 25watt και στα 16 οhm παίρνουμε 12,5 watt. Η χρήση που του κάνω, προσωπικά, είναι στα 25 watt και δεν έχω παρατηρήσει κανένα ίχνος υπερθέρμανσης. Ήχος/Απόδοση: Πρόκειτα για έναν υβριδικό ενισχυτή, ο οποίος μέχρι το τέρμα της έντασης διατηρεί καθαρό τον ήχο. Με humbuckers, βέβαια, μετά την μέση αρχίζει και "σπάει" ο ήχος, ενώ στο τέρμα γίνεται ελαφρώς crunchy. Με low output single coils, στο τέρμα ο ήχος αποκτά τρίχα. "Ακούει" στο χτύπημα της πένας αρκετά καλά. Δεν έχει τις δυναμικές ενός λαμπάτου, εμφανώς, αλλά είναι αρκετά κοντά σε αίσθηση. Το μεγαλύτερο "αρνητικό" που έχω δει είναι ότι με τη μείωση του volume pot της κιθάρας, δεν καθαρίζει σε καμία περίπτωση όπως έναν λαμπάτο ενισχυτή. Καθαρίζει αρκετά καλά, αλλά δεν κάνει κρύσταλλο τον ήχο. Και αυτό γίνεται πιο εμφανές όταν λειτουργεί κάποιο overdrive πετάλι. Ενώ πχ σε έναν bugera v22 ο βρώμικος ήχος θα καθάριζε εντελώς, στον mv50 υπάρχει πολλή "τρίχα". Αλλά αυτό είναι παραξενιά δικιά μου. Την δουλειά του την κάνει σωστά, και ο ήχος καθαρίζει επαρκώς, απλά όχι σε επίπεδα λαμπάτου ενισχυτή. Με τα πετάλια είναι 100% συμβάτο, σε όλη την ένταση του. Δεν έχει παραξενιές. Και μάλιστα σχεδόν όλα ακούγονται εξαιρετικά και "γεμάτα". Fx loop, ως είναι φυσικό, δεν υπάρχει και όλα τα πετάλια μπαίνουν στο input. Εξαιρετική πλατφόρμα για τη δουλειά αυτή. Και χωρίς πετάλι ενεργό, ο καθαρός ήχος που παράγει ο mv50 είναι πάρα πολύ καλός και πλήρως αξιοποιήσιμος. Από ένταση, έχει μπολική, Με καμπινα 1x12 στα 8 ohm (άρα στα 25 watt) ο ήχος μου αρκεί για να γεμίζει ροκ χρώμα ένα μαγαζί 100 ατόμων. Σίγουρα με μεγαλύτερη καμπινα θα έχω περισσότερο headroom, κάτι που είναι φυσιολογικό. Στα καθαρά, όταν παίζω με διπλούς μαγνήτες, δεν έχω την ένταση που θέλω για funk ή ρεγκε (μιλώ για αρκετά υψηλές εντάσεις που συνηθιζα να έχω). Τον ντραμερ τον υπερκαλύπτει ο ήχος, όπως και να έχει. Εν κατακλείδι: Όποιος θέλει ένα πολύ μικρο ενισχυτή, με καθαρά που φέρνουν σε blackface, ώστα να τον βάζει στο pedalboard και μην κουβαλά combo ή κεφάλια, o MV50 είναι αυτό που ψάχνει. Δεν παίρνει δάφνες ποιότητας ήχου (σε σχέση με το real λαμπάτο thing), άλλα έχει την ένταση και αρκετή ποιότητα ώστε κάθεται άψογα στο μιξ. Κόστος περί τα 180 ευρώ. Χαρακτηριστικά: • Input/Output Jacks: INPUT x 1, LINE/PHONES x 1, SPEAKER OUT x 1• Preamp: Nutube 6P1• Output Power：Max 50W RMS@4Ω, 25W RMS@8Ω, 12.5W RMS@16Ω• Power Supply: AC adapter DC19V• Current Consumption: 3.43A• Dimensions (W x D x H): 135mm x 100mm x 75mm/5.31 x 3.94 x 2.95 in• Weight: 540g/1.19 lbs Ηχογραφημένα κλιπ: Στην ηχογράφηση έγινε χρήση μιας v100gt με P90 μαγνήτες, σε καμπίνα 1x12 με G12-35XC, και με shure SM57. Καθαρός ήχος με vol στο 3: mv50vox clean3.mp3 Καθαρός ήχος με vol στο 6: mv50vox clean6.mp3 Καθαρός ήχος με vol στο 10: mv50vox clean10.mp3 Με boss od3: mv50vox od3.mp3 Με EHX crayon: mv50vox crayon.mp3 Με xotic sl drive: mv50vox sl drive.mp3 Με ΤC dark matter: mv50vox dark matter.mp3 Με DOD carcosa fuzz: mv50vox carcosa.mp3 Ηχογράφηση με line out και χρήση tc dark matter: mv50vox di out.mp3

Την Prs την έχω στην κατοχή μου γύρω στα 2 έτη. Την έχω χρησιμοποιήσει σε κάμποσα λάιβ και με έχει βγάλει αρκετά ασπροπρόσωπο. Πρόκειται για μια all around κιθάρα, που τα πάει πολύ καλά τόσο με low gain stuff, όσο και με τα medium to high gain. Είναι αρκετά ελαφριά, ευκολόπαιχτη, ποιοτική, όμορφη, και σε "σπρώχνει" να παίζεις γρήγορα, καθώς έχει γρήγορο μανίκι. Ο ήχος δεν είναι fat όπως σε μια les paul, ούτε thin όπως μια στρατ. Είναι κάπου στην μέση. Ποιότητα κατασκευής: Εξαιρετική, made in Korea, ποιότητα κατασκευής για τα χρήματα που κόστισε. Εξαιρετικά στιβαρή και άκαμπτη αίσθηση (σε αντίθεση πχ με μια epi g400), με το βάρος να κυμαίνεται περίπου όπως μια stratocaster. Το σώμα από mahogany με maple top. O λαιμός maple, με σχήμα wide thin και κλίμακα 25 ιντσών. Τα 24 τάστα είναι medium jumbo, αλλά προς vintage πλευρά. Κάπως πιο χαμηλά από αντίστοιχα medium jumbo που έχω συναντήσει σε fender, squier και epiphone. Η ποιότητα βαφής (gloss acrylic urethane) είναι αρκετά καλή, με μόνο μια μικρή ατέλεια να έχει στην δική μου κιθάρα. Το φιλμ της βαφής, επίσης, δίδει την αίσθηση ότι έχει μικρότερο πάχος σε σχέση με epi les paul και ΜΙΜ telecaster. Ειδικά η epi μοιάζει σα να έχει 2 κιλά λούστρο. Με την Prs δεν χάνεται η αίσθηση του ξύλου, εσωτερικά. Περιφερειακά μέρη: Το nut είναι πλαστικό. Με ένα ελαφρύ άνοιγμα στα αυλάκια, και περιστασιακή λίπανση, δεν δημιουργεί θέματα ξεκουρδίσματος. Τα κλειδιά της Prs δεν είναι μεν locking, αλλά κρατάνε το κούρδισμα για αρκετή ώρα παιξίματος. Χρειάζεται κάμποση χρήση τρέμολο για να ξεκουρδίσει η κιθάρα. Έχουν, επίσης, πολύ καλή αίσθηση και ακρίβεια κατά το κούρδισμα. Η γέφυρα της Prs με το τρέμολο λειτουργούν υποδειγματικά. Το τρέμολο έχει ακρίβεια στην κίνηση, και δεν είναι βιδωτό, αλλά το συγκρατεί μια μικρή αλενόβιδα. Οι ρυθμίσεις στην γέφυρα, πραγματικά, δεν χαλάνε με τίποτα. Είναι η μοναδική μου κιθάρα όπου, μετά το πρώτο σετάρισμα, δεν έχω πειράξει τίποτα στην γέφυρα. Κρατάει όλες τις ρυθμίσεις. Και ο λαιμός, σε αντίθεση με άλλες κιθάρες, δεν είναι τόσο ευαίσθητος σε αλλαγές καιρού. Ελάχιστες φορές ρύθμιση του truss rod ανα έτος. Ηλεκτρικά: Οι 85/15s μαγνήτες της Prs παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον, σε συνδυασμό με την καλωδίωση. Είναι η βελτιωμένη έκδοση των 85/15, η οποία είναι πιο κοντά στους US μαγνήτες. Πραγματικά καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα ήχων. Καθώς δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες (και με κάθε επιφύλαξη), ο bridge είναι alnico 5 γύρω στα 9 kohm,με αρκετά τσιμπημένα τα πρίμα, ενώ ο neck είναι alnico 2, γύρω στα 8 kohm, με πολύ ισορροπημένο ήχο. Σε πολλούς δεν αρέσουν, ειδικα ο bridge, τον οποίο και θεωρούν οτι "ξυρίζει" αρκετά. Εγώ έχω ψηλώσει λίγο την bass μεριά του μαγνήτη και έχει στρώσει κάπως. Υπάρχει ένα volume και ένα tone ποτενσιόμετρο (το οποίο είναι push pull για να σπλιτάρει τους μαγνήτες), καθώς και ένας 3way επιλογέας, τα οποία ουδέποτε έχουν παρουσιάσει κόπωση, σκρατσάρισμα, δυσκολία στην κίνηση κλπ. Είναι και υποδειγματικά σαν χρήση. Φοβερή αίσθηση όταν γυρίζεις το pot. Υπάρχει και treble bleed κύκλωμα στην καλωδίωση, το οποίο πιο πολύ θυμίζει 50s wiring. Εξαιρετικά πρακτικό. Επίσης, σε κατάστάσεις υψηλού gain, οι μαγνήτες είναι σχετικά θορυβώδεις, σε σχέση με άλλα HH μοντέλα που έχω. Έχουν αρκετό hiss. Playability: Η κιθάρα είναι πολύ ευκολόπαιχτη. Μα πολύ ευκολόπαιχτη. Κάνουν το παίξιμο στρατ και τέλε να μοιάζει με αγγαρεία. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός και η ταστιέρα της, και το πολύ μαζεμένο και καλοσχεδιασμένο σώμα. Σε προδιαθέτει να παίζεις γρήγορα. Τα χειριστήρια είναι σχεδόν τόσο πρακτικά όσο σε μια στρατοκαστερ. Με λίγο έκταση των δακτύλων, την ώρα που παίζεις, έχεις πρόσβαση σε volume pot και επιλογέα. To setup της είναι σχετικά εύκολο (σαν σε στρατοκάστερ). Το relief όταν είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς κανένα ίχνος buzz. Όσh δύναμη και να βάλεις στις μαμά 9άρες δεν θα μπαζάρει. Θα παίξει πιο δυνατά. Με τόσο χαμηλό action (λίγο πάνω από 1mm) η ταστιέρα γίνεται πολύ γρήγορα, αλλά χάνει αρκετά σε δυνατότητα για bend, λόγω και των αρκετά χαμηλών τάστων. Με ψήλωμα action άνω του 1,5mm όλα τα bends είναι πολύ πιο εύκολα. Τέλος, η πρόσβαση στο 24ο τάστο είναι υποδειγματική. Γενικότερα, είναι η κιθάρα με τις λιγότερες απαιτήσεις σε σετάρισμα, σε βάθος χρόνου. Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο πρωταρχικός λόγος που την αγόρασα,μιας και καλά καλά δεν ήξερα να παίζω και να κρίνω το το αγοράζω. Με τον καιρό κατάλαβα την αξία της. Ανάμεσα στους πολλούς διαθέσιμους χρωματισμούς, επέλεξα το whale blue. Το περίμενα λίγο πιο φωτεινό, αλλά πλέον δεν κολλάω εκεί. Ήχος: Η κιθάρα είναι πασπαρτού. Παίζει κανείς από τζαζ και funky, μέχρι και thrash metal. Δεν χρειάζεται καν να σπλιτάρω μαγνήτες, καθώς έχω άψογα καθαρά με humbucker mode. Πολλές φορές έχω ξεχάσει σπλιταρισμένο μαγνήτες για αρκετή ώρα. Αυτό συμβαίνει διότι δεν χάνει πολύ σε ένταση, gain και sound shape, όταν παίζει σαν μονός. Δέχεται επικρίσεις για το πόσο πριμάτος είναι ο bridge στη γέφυρα, και αυτό είναι δικαιολογημένο. Ειναι πολύ πριμάτος, σε σημείο πολλές φορές να χρειάζεται έξτρα tweaking στον ενισχυτή για να διορθώσω τον ήχο. Δεν είναι ο "ευκολότερος" μαγνήτης που θα παίξει κάποιος. Ο ήχος δεν θυμίζει τοσο les Paul. Δεν είναι τόσο "παχύς" και ογκώδης. Ούτε έχει τόσο sustain, κάτι που το έχω παράπονο. Είναι κάπως πιο ογκώδης από τους area hot t που έχω στην tele. Ακριβώς στην μέση μεταξύ strat και les paul. Πιο εύκολα θα παίξει σαν strat (πχ shine on you crazy diamond ήχος) παρά σαν les paul (parissiane walkways).Ένα τεράστιο ατού που έχει είναι το πόσο καλά και γρήγορα καθαρίζει με το volume pot. Με μια μικρή κίνηση έχεις από βρώμικο, καθαρό ήχο ιδανικό για άρπισμα και strumming. Δεν χρειάζεται καν να σπλιτάρεις. Ηχογράφησα με τον αρκετά πριμάτο και δύστροπο origin20, καρφί στην κάρτα, και με τον συνήθη ύποπτο HT1R, επίσης καρφί στην κάρτα. Στο πρώτο κλιπ σπλιτάρω σε κάθε θέση. Στα υπόλοιπα δεν σπλιτάρω, αλλά συχνά ρίχνω το volume pot και καθαρίζει ο ήχος. Βάζω λίγο reverb από το daw. Και οι χορδές είναι 9-42 καμπόσων μηνών. prsorigin20clean.mp3 prsorigin20crunchy.mp3 prsorigin20dirty.mp3 prsorigin20distorted.mp3 prsht1rmedium gain.mp3 prsht1rhighgain.mp3 EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ Τα υπέρ + ποιότητα κατασκευής + μεγάλο εύρος ήχων + εργονομία + ταστιέρα + καθάρισμα ήχου με χρήση volume pot Τα κατά - Πολύ πριμάτος bridge μαγνήτης - Δεν έχει το sustain που θα ήθελα

Αν και εχουμε ανοιξει thread με το gear μας και την ανανεωση του εδω θέλω να παρουσιάσετε ΤΗΝ κιθαρα σας.... Ποια ειναι δηλαδη η κιθαρα που εχει "μεινει μαζι" σας μεσα στα χρονια,που ποτε δεν θα πουλήσετε και που συνήθως παιζετε με αυτη (η παιζετε σχεδον ΜΟΝΟ με αυτη και ας εχετε...πολλες....) ? Ποια ειναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ κιθαρα που θα κρατουσατε αν επρεπε να κρατήσετε μόνο μια κιθαρα απο τη συλλογη σας (άν έχετε βεβαιως συλλογή)? Ξεκινάω με την δική μου.... Είναι μια partscaster που έφτιαξα πριν 25 χρόνια περίπου από ένα ακόμα πιο παλιό (πρεπει να είναι σήμερα 35 ετων περιπου) Warmoth μπρατσο που είχα σε μια άλλη partscaster της οποιας πουλησα το σώμα και ενα σωμα Mark Jenny με τα πάντα επανω (μαγνητες,pickguard,ηλεκρονικα,γέφυρα) που αγορασα σε γελοία τιμή (νομιζω 200 δολλάρια με τα μεταφορικα από το φόρουμ των τελεκαστερακιδων στις ΗΠΑ) . Το μόνο που έχω αλλάξει πάνω της ειναι η γέφυρα πριν 3 χρόνια μια και ερωτεύτηκα τις Gotoh modern γεφυρες και πλεον τις χρησιμοποιω αποκλειστικα. Είναι η ελαφρυτερη τελε που εχω παιξει (6,6 pounds με vintage γεφυρα,6,8 με την Gotoh) και οι μαγνητες της ειναι απλά..εξωφρενικοι....twangy αλλά και γεμάτοι ,ζεστοί αλλά και bright....τα κάνουν όλα και συμφέρουν.... Απίστευτα ευέλικτη κιθάρα και φυσικά με έχει συνοδέψει σε όλα σχεδόν τα live μου τα τελευταία 25 χρόνια και έχει και την πρωτοκαθεδρία στις ηχογραφήσεις μου όταν γράφω με tele. Specs: Neck:Warmoth total vintage construction, flat-sawn maple,Boatneck (1'' all the way),7 1/4'' radius,6150 medium jumbo (21) frets,brazillian rosewood fretboard,bone nut,Kluson Tuners) Body: MJT swamp ash, thinline, full nitro relic,fiesta red finish Pickups: James LeClair ,custom wound vintage tele. Electronics: stock post 1966 tele wiring ,electrosocket jack.

Στα πλαίσια της προετοιμασίας για τις ακαδημαϊκές σπουδές η θυγατέρα έφτιαξε αρκετά βίντεο τον τελευταίο καιρό σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ιδρυμάτων. Ενα από αυτά είναι το γνωστό σε όλους Spain του Chick Corea (ένα κομμάτι που είχα κάνει και εγώ διασκευή ...40 σχεδόν χρόνια πριν με τους A priori). Το ενδιαφέρον είναι ότι αφ ενός η ίδια όταν το διάλεξε δεν γνώριζε το γεγονός αυτό και αφ ετέρου τις μέρες που ολοκληρώνονταν η διαδικασία έφτασε η θλιβερή είδηση για την απώλεια του μεγάλου συνθέτη.

Δεν ηταν κακη στιγμη δικια μου αλλά του κοσμου. Επεσε ανελεητο ξυλο. Ολοι εναντιον ολων. Ειχε ομως πλακα και ανεβαζω φωτο. Η 1η φωτο ειναι μετα το λαιβ (ξημερωματα), τραβηγμενη πανω απο τη γεφυρα που περναει πανω απο την πισινα. Στη 2η και 3η κατεβαζω σταδιακα τη καμερα προς την πισινα.

Λοιπόν μια και είμαστε κλεισμένοι μέσα και το backing track του Superfunk είχε μεγάλη επιτυχία, ξέθαψα από τα κατάστιχα του παλιού noiz (10+ χρόνια πριν) 2 λούπες που είχα ανεβάσει ως τζαμ τότε. Η αρμονία μοιάζει με διάφορα και είναι ταμάμ για soul/funk παιξίματα (chief ακούς;) οπότε τα παραθέτω για οποιονδήποτε θέλει να γράψει πραγματάκια και μετά να τα μοιραστεί μαζί μας. Οι διάρκειες είναι κάπου στο 1:30 λεπτό, οπότε pleny of time για ανάπτυξη θέματος χωρίς να κουράσουμε με πολυλογίες. lockdown jam 1.mp3 lockdown jam 2.mp3

εεπ, πρόλαβα; warmoth, kemper με προφίλ matchless sc30, αυτά. solakiagiatonoizeho.mp3

Toν βρήκα σε προσφορά, από τον Νάκα το καλοκαίρι, και τον "χτύπησα" στα 340 ευρώ περίπου. Ήθελα έναν high gain ενισχυτή κυρίως για ηχογραφήσεις. Είχε όλο το πακέτο που ήθελα. Μικρό (σχετικά) μέγεθος, αρκετά watt για live και πρόβες, 1 watt για οικιακή χρήση, emulated output για εγγραφές χωρίς να συνδέω καμπίνα, και φυσικά έναν πολύ καλό και ισορροπημένο ήχο. Δεν χρειάζεται πετάλια για να το χρησιμοποιήσω σε μια πρόβα. Έχει το reverb του και δυνατότητα για footswitch. Εμφάνιση/ποιότητα κατασκεύής: Έχει μοντέρνα εμφάνιση. Διάτρητος μεταλλικός σκελετός, γεμάτο κόκκινα led φωτάκια όπου προϊδεάζουν για τη χρήση που προορίζεται. Μην ξεχνάμε οτι πρόκειται για την πιο high gain σειρά της Laney. Έχει μέγεθος και βάρος ενός ενισχυτή 5 watt (154x424x235mm και 5,5 κιλά), μοντέρνα knobs και γενικότερα αρκετά μοντέρνα specs. Φαίνεται αρκετά στιβαρός και ανθεκτικός. Τα knobs έχουν ποιοτική κύλιση και μια σχετική αντίσταση κατα το γύρισμα. Θετικό είναι και το γεγονός ότι δεν ανεβάζει πολλή θερμοκρασία κατά την λειτουργία. Ενώ σε άλλους ενισχυτές ψήνεις αυγά πάνω τους, ο irt (λόγω του διάτρητου σκελετού) ζεσταινεται ελαφρώς. Λειτουργίες: Πρόκειται για έναν μονοκάναλο ενισχυτή με δυο εισόδους με απόδοση 1 watt και 15 watt. και υπάρχουν αρκετά ρυθμιστικά για να φέρεις κανείς τον ήχο εκεί που τον θέλει. Έχει 3 band eq στην προενίσχυση, το οποίο είναι αρκετά δραστικό, έχει ρύθμιση για gain και για preboost. To τελευταίο είναι σαν να βάζεις ένα booster μπροστά από τον ενισχυτή. Δίδει αρκετό γκάζι παραπάνω και ελέγχεται με το footswitch. Στην ουσία, είναι σαν γίνεται δικάναλος ο ενισχυτής. Στο στάδιο της τελικής ενίσχυτης έχουμε το volume, το οποίο και δίδει το κάτιτις παραπάνω σε gain εάν περάσει τη μέση, το tone το οποίο δίδει εξτρα brightness και αρμονικές σε ψηλές συχνότητες, και το dynamics το οποίο ελέγχει το πόσο σφικτές θα είναι οι χαμηλές συχνότητες. Και φυσικά υπάρχει και το πολύ καλό ψηφιακό reverb. Στην πίσω πλευρά συναντούμε δύο εξόδους για καμπίνες (8 και 16 ohm), είσοδο για footswitch (για έλεγχο του preboost και του reverb), Fx loop στο οποίο υπάρχει δυνατότητα αφαίρεση του από την αλυσίδα, αλλά και επιλογή για +10db. Υπάρχει jack για είσοδο mp3 player και υπάρχει και το record out, το οποίο περιλαμβάνει live record out και silent record out. To πρώτο είναι για ζωντανές εμφανίσεις όπου η καμπίνα δουλεύει ταυτόχρονα με το di, και το δεύτερο είναι για σιωπηλές ηχογραφήσεις. Τέλος, στην πίσω πλευρά υπάρχει και ο on/off διακόπτης του ενισχυτή. Δεν είναι το ιδανικότερο μέρος, αλλά τουλάχιστον δουλεύει σωστα. Ήχοι/Απόδοση: Με τρεις ECC83 στην προενίσχυση και δυο EL84 στην τελική ενίσχυση, περιμένεις κανείς να ακούσει πλούσιο distortion. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον IRT. Με ένα σετ hot μαγνήτες, ο ήχος φτάνει σε ultra high gain επίπεδα, κατάλληλο για μοντέρνο μέταλ. Βέβαια δεν είναι μόνο αυτή η χρήση του, καθώς είναι εξίσου καλός στο κλασικό ροκ, και το μυστικό είναι στη ρύθμιση του eq. Για ροκ ήχο δίδω λίγο μεσαια, ενώ για πιο μοντέρνο μεταλ ήχο κόβω τα μεσαια εντελώς. Παίζει εξίσου καλά με μονοπηνιους και διπήνιους μαγνήτες. Θα μπορούσα να παίζω βρώμικα μπλουζ όλο το βράδυ, με gain στο 3-4 και ενεργοποιώντας το preboost για lead parts, με μια τελεκάστερ. Άρκετά πειστικός vintage ηχος. Δεν έχει την καθαρότητα και διαυγεια ενός low gain ενισχυτή στα καθαρά, αλλά έχει ισορροπημένο ήχο, και εκπληκτικά βρώμικα. Καθαρίζει άριστα με ρίξιμο του volume της κιθάρας, και δεν χρειάζεται πετάλι να για βγάλεις όλους τους ήχους που έχεις στο μυαλό σου. Αρκεί να έχεις την κατάλληλη κιθάρα και τα χέρια. Από ένταση, στα 15 watt είναι αρκετή για να ξεπερνά έναν πολύ δυνατό ντράμερ. Υπερβολική για σπίτι, φυσικά. Στο 1 watt, εάν το ψηλώσω πάνω από το 09:00, θα έχω πρόβλημα με τους κοντινούς γείτονες σε ώρες κοινής ησυχίας. Είναι αρκετά δυνατός και στο 1 watt. Και είναι πολυ θετικό το γεγονός ότι δεν χάνει, σημαντικά, ποιότητα ήχου. Προσωπικά, τον δουλεύω σπίτι στο 1 watt, με ένταση στο 09.00. O ήχος μου αρέσει αρκετά και ας είναι σε "χαμηλή" ένταση. Με αυτή ακριβώς την ρύθμιση έκανα και τις παρακάτω ηχογραφήσεις, σίγουρα θα ήταν καλύτερο ο ήχος με το volume στην μεση, και ακόμα παραπάνω στα 15 watt, αλλά μου αρέσει να ευχαριστιέμαι αυτό που κάνω και να μην πιέζομαι με δυνατότερους ήχους απ' όσο σηκώνουν τα αυτιά μου. Χρησιμοποίησα καμπίνα 1x12 με G12-35XC και SM57 την ηχογράφηση. Με telecaster και gain στο 2 χωρίς boost, και με ενεργοποιημένο το boost. irttelegain2.mp3 irttelegain2boost.mp3 Με telecaster και gain στο 5 χωρίς boost, και με ενεργοποιημένο το boost. irttelegain5.mp3 irttelegain5boost.mp3 Με telecaster και gain στο 10 χωρίς boost, και με ενεργοποιημένο το boost. irttelegain10.mp3 irttelegain10boost.mp3 Με prs και low gain alnico 5 μαγνήτες και gain στο 5 με ενεργοποιημένο το boost. irtprsgain5boost.mp3 Με prs και low gain alnico 5 μαγνήτες και gain στο 10 με ενεργοποιημένο το boost. irtprsgain10boost.mp3 Και λίγο μέταλ ήχος με καπως πιο hot alnico 5 μαγνήτες. irtmic.mp3 Όλες οι παραπάνω ηχογραφήσεις, μαζεμένες, από emulated οutput. irtlineout.mp3 Pros n' Cons: + χαμηλή τιμή + πλούσια specs + καλός ήχος + μικρό βάρος και διαστάσεις + λίγος θόρυβος - Δεν περιλαμβάνει footswitch - Δεν περιλαμβάνει θήκη - Το emulated output έχει μετρια ποιότητα ήχου Χαρακτηριστικά: Power RMS 15 Watts & < 1 Watt Inputs 1x Jack 15 Watts & 1x Jack 1 Watt Channels Single IRONHEART channel Equalisation Bass, Middle & Treble with Pull-Push EQ shift on each Master presence control Overall TONE Boost switch Footswitchable PRE BOOST Preamp valves 3x ECC83 Output valves 2x EL84 Class Class AB Reverb Laney designed Digital reverb Footswitch Stereo FS2 (not supplied) Speaker connections 2x Jack - 8 & 16 Ohms FX Loop(s) Yes - variable level FX loop Speaker Emulated Jack for Silent/Phones & Jack for Live DI - Record Out Speaker emulated MP3 Input Mini jack DI Socket Jack for Live DI - Speaker emulated Weight 5.5 Kg Unit 8Kg boxed Dimensions (mm) H x W x D 224 x 46 x 285 (Packed Dimensions) 154 x 424 x 235 (Unit Dimensions - for int. case

Εισαγωγή (και κατιτίς ακόμα) αφορμή γι αυτό το θέμα μια κουβεντούλα περί mastering (μια από τις πολλές διαχρονικά) που έγινε το καλοκαίρι… τότε λόγω του ότι όπως είχα πει την συγκεκριμένη στιγμή το μόνο mastering που με ενδιέφερε ήταν αυτό του ούζου στο mix του γαλέου σκορδαλιά με το χταποδάκι, δεν συμμετείχα (αν και με έτρωγε) και είχα επιφυλαχθεί για ένα ανάλογο τεστάκι όταν με το καλό γυρίσω (ντάξει έχω γυρίσει καιρό αλλά δεν ήταν και το πιο εύκολο να το κάνω τουλάχιστον όπως ήθελα οπότε συγχωράτε με και κάλιο αργά κλπ κλπ)… σε εκείνη την κουβεντούλα λοιπόν ( Mastering θέματα... ) όπως εξελίχθηκε, ειπώθηκαν πολλά και για τον εν γένει ρόλο του mastering και για την φύση του και για τον λόγο που κάποτε ξεκίνησε σαν διαδικασία και πιστεύω ότι θα λύθηκαν αρκετές απορίες στους μη μυημένους… βεβαίως βεβαίως (σιγά μη δεν γινόταν), στα περί τρόπου διεκπεραίωσης η κουβέντα γρήγορα πέρασε τηρουμένων των αναλογιών και στο ποιος είναι στους αιώνες των αιώνων ο «NBA goat»… o Μichael Jordan ή ο Lebron James (στα καθ ημάς ο πάλαι ποτέ MJ το analog gear και ο σύγχρονος LJ το digital)… analog vs digital λοιπόν… ok!... μεγάαααλο ζήτημα… καθώς πάει πρώτα θα λυθεί το μεσανατολικό και κατόπιν βλέπομεν και γι αυτό… δυστυχώς οι υποστηρικτές του πρώτου (που κατά κανόνα είναι και «οπαδοί») εμμένουν στην υποκειμενικότητα της ακουστικής αντίληψης και παραβλέπουν (χωρίς κακή πρόθεση θέλω να πιστεύω) την έννοια της «πιστότητας» ως κριτήριο, προκρίνοντας την τέρψη… η οποία όμως δυστυχώς (ή και ευτυχώς κατά περίπτωση) δεν έχει «σταθερές» ως reference point (απαραίτητα στοιχεία για αντικειμενικές συγκρίσεις)… το όλο πράγμα δεν είναι φυσικά καθόλου περίεργο και λόγω αυτής καθαυτής της ιδιαίτερης ατομικής προσλαμβάνουσας που βάζει στην άκρη την αντικειμενικότητα, οι επιστήμες της Ακουστικής και της Ψυχολογίας (κυρίως γιατί εμπλέκονται και άλλες), έχουν αναπτύξει τον σημαντικό κλάδο της Ψυχοακουστικής… τες πα… δεν αντιλέγω (και έχω απολαύσει προσωπικά κατά κόρον ως πάλαι ποτέ κακό παιδί του hi end) τα κατά περίπτωση (ειδικά σε ακριβές υλοποιήσεις) ευάκουστα στην πράξη αποτελέσματα που παράγουν τα artifacts των αναλογικών συστημάτων εγγραφής επεξεργασίας και κατ επέκταση αναπαραγωγής… όμως δεν μπόρεσα ποτέ να παραβλέψω το ότι ναι μεν η φύση στο επίπεδο που μπορούμε (αυτή τη στιγμή) να αντιληφθούμε είναι «αναλογική» αλλά ένα από τα μεγαλύτερα εργονομικά (και όχι μόνο) δώρα που μας έχει κάνει, είναι η δυνατότητα να μπορούμε πλέον να την «ψηφιοποιούμε»… και ναι οι πηγές μας είναι αναλογικές… και ναι μέχρι το στάδιο του A/D κονβέρτορα ο αναλογικός εξοπλισμός ως «αρχή» είναι το ήμισυ του παντός… από την στιγμή όμως που το «σωστά παραγόμενο» σήμα θα μετατραπεί σε ψηφία και θα αναπαραχθεί ως ψηφιακό αρχείο πλέον, ποτέ δεν κατάλαβα την λογική να το «υποβιβάσουμε» σώνει και καλά προσθέτοντάς του αρμονικές παραμορφώσεις και λοιπές εν δυνάμει αναλογικές αμαρτίες (εννοείται ότι και στο στάδιο της ψηφιακής επεξεργασίας μπορούμε να κάνουμε τα ίδια και χειρότερα με κάποιους κακούς αλγορίθμους αν δεν προσέξουμε)… το περιβόητο «αναλογικό χρώμα» (πρέπει να) δίδεται εξ αρχής (άντε και υβριδικά με επιμέρους outboard παρεμβάσεις) κατά το mix… ο κανόνας του SISO (shit In, shit out) ούτε εδώ συγχωρεί οποιαδήποτε αβάσταχτη (ακόμα και κατ ανάγκη) ελαφρότητα στο είναι… καλώς ή κακώς το mastering (πλέον των ειδικών περιπτώσεων που απαιτείται λόγω συνθηκών και μέσων μια οριζόντια επέμβαση) λίγα πράγματα μπορεί να κάνει ως προς την «ποιότητα» σε μια παραγωγή… να κάνει μια κακή λιγότερο κακή?... μια καλή λίγο καλύτερη?... ναι… μια άριστη όμως?... περισσότερες πιθανότητες έχει να την χαλάσει (ειδικά αν ο εκτελών δεν είναι ανάλογα άριστος ώστε να ξέρει καλά κυρίως το τι να μην κάνει κι όχι το αντίθετο)… είμαι από τους τυχερούς (μπα μάλλον άτυχους) που έχουν βιώσει τον «βιασμό» master tapes κατά την μεταφορά τους στο ελληνικό βινύλιο… τσι καημέναι… τύφλα ναχει το loundnes war από τους κατοπινούς ψηφιακούς δολοφόνους σήματος… γιατί έχομεν κι από δαύτους μπόλικους στην πολύπαθη audio ιστορία (χωρίς να με εξαιρώ εννοείται γιατί όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας)… anyway… προσωπικά σέβομαι την αισθητική του καθενός (κυρίως γιατί απαιτώ να σέβονται ανάλογα και την δική μου) αλλά δεν μπορώ το να θυσιάζουν εύκολα στον βωμό της, την αντικειμενικότητα (στο όποιο επίπεδο αυτή μπορεί να αποδεικνύεται πέραν της απλής θεώρησης-εκτίμησης-επιθυμίας)… Κυρίως Θέμα (ξέρω ξέρω επιτέλους) ντάξει καλό το μπλα μπλα (ειδικά γι αυτόν που το ξερνά εκτονωτικά όπως ο υποφαινόμενος) αλλά πάμε και επί του πρακτέου… συνήθως στις παρέες (όπως θεωρώ ότι είμαστε κι εμείς εδώ) αρεσκόμαστε στο να συζητάμε υπερβατικά ως προς την καθημερινότητα μας… π.χ. παρκάρουμε όπως μπορούμε τα φιατάκια μας έξω από την συνοικιακή μπυραρία και μπαίνουμε μέσα για να μιλήσουμε με πάθος (και ρομαντισμό ενίοτε) για απρόσιτα σούπερ καρς!!!... θεμιτό και εκτονωτικό ενίοτε δε λέω, αλλά εν προκειμένω με θεωρώ πιο χρήσιμο στην ομήγυρη όποτε μιλάω για «φιατάκια» παρότι έτυχε να έχω «οδηγήσει» και αρκετά «σουπερ καρς»… έτσι αποφάσισα να παρουσιάσω εδώ όσες ολοκληρωμένες (το δυνατόν) mastering suites μπόρεσα να βρω… κριτήρια?... κυρίως η ευκολία χρήσης και οι όποιοι αυτοματισμοί καθώς και η πληθώρα presets (ως βάση εκκίνησης) που θα εξισορροπούσαν σε ένα βαθμό την έλλειψη εμπειρίας του κάθε μέσου μουσικού που θα καλεστεί να τις χρησιμοποιήσει στο προσωπικό του studio… οι διαφορές τους χρηστικά είναι αρκετές (άλλες είναι standalone, άλλες λειτουργούν και ως Vst, άλλες είναι μόνο online, άλλες λειτουργούν μόνο αυτόματα, άλλες με reference αρχεία και πολλές άλλες μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας στην πράξη) αλλά το σίγουρο είναι ότι κάποιες μπορούν όντως να παράγουν ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα χωρίς να χρειάζονται μια ιδιαίτερη σπουδή που θα σας αποπροσανατολίσει από την μουσική σας (που πάντα πρέπει να παραμένει στην πρώτη γραμμή)… Συνθήκες Θα μου πείτε κι εσείς με την σειρά σας τώρα: - -Καλά ρε θείο… προς τι το «τεστ»?... γιατί δεν μας τις ανέφερες ονομαστικά (απλά να μην ψάχνουμε) και να βαζες και κάποια από τα ηχητικά δείγματα που θα διέθεταν ως demo?... τι το κούρασες το πράμα?... Χμ!!!... ναι αλλά όχι… τα αποτελέσματα της σύγκρισης θάταν τελείως αποπροσανατολιστικά χωρίς κάποια κοινά reference points για όλες… απόλυτα συμπεράσματα έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να εξαχθούν λόγω της φύσης του εγχειρήματος αλλά προσπάθησα το δυνατόν να μην αδικήσω καμία (έτσι κι αλλιώς ο τυχόν ενδιαφερόμενος να αποκτήσει κάποια θα κάνει και μια πιο εμπεριστατωμένη έρευνα πριν)… έτσι έκανα mix σε δύο επιτηδευμένα διαφορετικά κομμάτια και ακολούθως ένα υποτυπώδες “mastering” στα 14Lufs με κάθε μία από αυτές, με χρήση eq, comp, limiting και ελαφρύ imaging όπου δινόταν η δυνατότητα… στις «αυτόματες» χρησιμοποιήθηκαν τα βασικά τους reference στις υπόλοιπες το δυνατόν κοινές επιμέρους ρυθμίσεις… προσπαθώντας να εξομοιώσω τις καθημερινές συνθήκες του μέσου μουσικού «προς το χειρότερο» (για να εξισορροπήσω και μια τυχόν μεγαλύτερη μου εμπειρία από κάποιους νέους φίλους μας) το mix έγινε αυστηρά σε διάρκεια 2 ωρών για το καθένα χρησιμοποιώντας την onboard κάρτα του υπολογιστή μου πάνω στα 4ιντσα Roland MA-15D για μόνιτορ (απόκριση αισιόδοξα μέχρι τα 70hz), βραδινές ώρες και σε εντάσεις που υπολείπονται δραματικά από τις ιδανικές για μίξη (αυτές άλλωστε έτσι κι αλλιώς θαταν σίγουρα αιτία διαζυγίου και σας αγαπώ πολύ δε λέω, αλλά λιγότερο από την Σοφία)… το αυτό και για τα υποτιθέμενα «mastering» με την διαφορά ότι ο χρόνος για την κάθε σουίτα περιορίστηκε στα 15 λεπτά περίπου (1-2 λεπτά πάνω κάτω)… προηγήθηκε μια διερευνητική μέρα όπου ασχολήθηκα με όλες μαζί από λίγο ώστε να γνωρίσω τις βασικές τους λειτουργίες για να μην ψάχνομαι εις βάρος κάποιας την στιγμή του τεστ… τέλος το καθένα από όλα έγινε διαφορετική μέρα για την αποφυγή αδικίας λόγω ακουστικής κόπωσης (ένας από τους λόγους της αργοπορίας μου)… Mastering suites (άντε και το ζουμί) να σημειώσω πριν ότι οι δύο πρώτες πέραν της διαχείρισης της δυναμικής περιοχής και της συχνοτικής επέμβασης προσφέρουν και διάφορες άλλες δυνατότητες που δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ αλλά μπορείτε όσοι ενδιαφερθείτε περαιτέρω να δείτε στα official sites τους που παραθέτω… Finalizer (stand alone) βασισμένη στο κλασικό πλέον mastering hardware της tc electronic που έφερε «επανάσταση» στον χώρο στα τέλη της δεκαετίας του 90… -αρκετές δυνατότητες -αρκετές ρυθμίσεις -πολλά presets ως βάση -πολύ καλή εργονομία -πολύ εύκολη για τους πιο άπειρους https://finalizer.com Ozone 9 (stand alone και Vst) κλασική στο είδος της και η σουίτα της iZotope στην ένατη της έκδοση από το 2003… την χρησιμοποιούν πολλοί επαγγελματίες… -πολλές δυνατότητες -πολλές ρυθμίσεις -πολλά presets ως βάση -καλή εργονομία -σχετικά εύκολη για τους πιο άπειρους https://www.izotope.com/en/products/ozone.html Lurssen Mastering Console (stand alone και Vst) Η νέα σουίτα της IK Multimedia (και με free version για IOS που μπορεί να χρησιμοποιηθεί επικουρικά)… -μέτριες δυνατότητες με ελλείψεις στο metering -ελάχιστες ρυθμίσεις -αρκετά presets ως βάση -πολύ καλή εργονομία -πολύ εύκολη για τους πιο άπειρους (σε όσα προσφέρει) https://www.ikmultimedia.com/products/lurssen/index.php?p=info AAMS (Automatic Audio Mastering System) (stand alone) σουίτα με παρωχημένης αισθητικής περιβάλλον, που προσφέρει (υποτίθεται) αυτοματοποιημένο mastering βασισμένο σε μια βάση δεδομένων που αποτελείται από πρότυπα αναφοράς διάφορων μουσικών ειδών (σε δικού της τύπου αρχεία αλλά μπορείς να φτιάξεις και δικά σου)… -ελάχιστες δυνατότητες (στην auto λειτουργία), πολλές σε manual -ελάχιστες ρυθμίσεις (στην auto λειτουργία), πολλές σε manual -πολλά presets ως βάση, σε μορφή reference styles -κακή εργονομία (δεν είναι καν real time) -πολύ εύκολη για αρχάριους (σε όσα προσφέρει σε auto mode), δυσνόητη και μη λειτουργική (προσωπική εκτίμηση) σε manual -παραγόμενα αρχεία με true peaks -λάθος οι εντάσεις σε σχέση με τον στόχο BandLab (online) διαδικτυακή πλατφόρμα για μουσικούς και όχι μόνο, που προσφέρει και δωρεάν online auto mastering… από την εταιρεία που έχει αγοράσει την Cakewalk και διανέμει πια δωρεάν το αγαπητό μου Sonar… -3 presets ως βάση χωρίς δυνατότητα περαιτέρω επέμβασης -πολύ καλή εργονομία -πάρα πολύ εύκολη για τους πιο άπειρους (σε όσα προσφέρει) -παραγόμενα αρχεία με true peaks -χωρίς δυνατότητα στόχου έντασης -bug κατά την εξαγωγή του audio αρχείου (το παράγει σωστά χωρίς όμως την επέκταση που δηλώνει το είδος του και πρέπει να την συμπληρώσεις πληκτρολογώντας, πχ .wav) SCHNALZ (online) δωρεάν (με προεραιτικό donate) διαδικτυακή υπηρεσία online auto mastering… -ελάχιστες επιλογές χωρίς ρύθμιση (bass, treble, wide κλπ) -6 styles χωρίς δυνατότητα περαιτέρω επέμβασης τους -πολύ καλή εργονομία -πάρα πολύ εύκολη για τους πιο άπειρους -export master wav μόνο στα 44Khz/16bit -χωρίς δυνατότητα στόχου έντασης Various Vst (VST plugins) εδώ έχουμε να κάνουμε με διάφορα plugins που είναι ψηλά στις προτιμήσεις μου τελευταία και που χρησιμοποίησα ενδεικτικά ως μικτή σουίτα σύμφωνα με τους παραπάνω κανόνες και στους χρόνους των υπολοίπων, για λόγους σύγκρισης… FabFilter Pro-Q 3 ως EQ, https://www.fabfilter.com/products/pro-q-3-equalizer-plug-in FabFilter Pro-C 2 ως compressor με M/S για imaging control κατά περίπτωση https://www.fabfilter.com/products/pro-c-2-compressor-plug-in u-he Presswerk ως compressor https://u-he.com/products/presswerk/ FabFilter Pro-L 2 ως limiter https://www.fabfilter.com/products/pro-l-2-limiter-plug-in DMGAUDIO DUALism ως σύστημα signal analysis… https://dmgaudio.com/products_dualism.php -πάρα πολλές δυνατότητες συνδυαστικά -πάρα πολλές ρυθμίσεις -πολλά presets ως βάση για τα περισσότερα ατομικά αλλά που δυστυχώς όπως είναι φυσικό κανένα συνδυαστικό για όλα -καλή εργονομία γενικά -σχετικά δύσκολη για τους πιο άπειρους Επίλογος (παρά του λόγου του παράλογου) Αυτό ήταν λοιπόν… ξέρω ότι μάλλον σας κούρασα αλλά περιμένω με ενδιαφέρον την γνώμη σας… δώστε προσοχή στο πως η κάθε μία σουίτα αντιμετώπισε το αρχικό mix… δεν είναι απαραίτητο να σας αρέσει (δεν κρίνεται αυτό και άλλωστε ο καθένας σας θα το έκανε διαφορετικό και πολλοί καλύτερο)… το θέμα είναι αν η διαδικασία ανέδειξε θετικά κάποια στοιχεία του (και ποια σουίτα το έκανε συγκριτικά καλύτερα) χωρίς να αλλοιώσει τον χαρακτήρα των βασικών αρχικών επιλογών πέραν της έντασης… ΥΓ1 και για μια πιο εργονομική διαδικασία κατά την σύγκριση εδώ όλα τα tracks συγκεντρωμένα: NPap noiz test - All SoundCloud Tracks ΥΓ2 Το SoundCloud συμπιέζει πλέον το σήμα σε AAC στα 256… σίγουρα τα πράγματα είναι αρκετά καλύτερα ηχητικά από παλιότερα αλλά αν θέλετε να είστε περισσότερο αντικειμενικοί (και φυσικά αν πρόκειται να ακούσετε από ένα σύστημα αναπαραγωγής που θα μπορεί να αναδείξει την διαφορά), ανέβασα τα αρχεία εδώ σε 96Khz/24bit για download… Corina WAVs 24-96 JB song WAVs 24-96

τώρα με φυσικό "το και το", με καισαρική?... θα δείξει... εδώ και χρόνια λέω (και μου λένε) να γράψω ένα βιβλίο για την μουσική παραγωγή στο σπίτι... ε ιού επιτρέποντος πια, πήρα την απόφαση τουλάχιστον να "το βάλω στα σκαριά" και βλέπομεν (ντάξει η αρχή είναι το ήμισυ του παντός δεν λένε πάλι κάποιοι άλλοι? )... παρότι σίγουρα πιστεύω ότι η διάδραση μου στο αγαπημένο μου noiz σχεδόν 15 χρόνια τώρα, με έχει κάνει σοφότερο ως προς το να αποκωδικοποιώ τις πραγματικές ανάγκες του μέσου μουσικού από την μουσική τεχνολογία ως προς την αρωγή της στη δημιουργική έκφρασή του, θα σας ήμουν ευγνώμων αν (όσοι δεν βαριέστε) αναφέρατε σε αυτό το thread τι θα θέλατε να περιέχει ένα ιδανικό για εσάς βιβλίο πάνω σε αυτό το θέμα... σας ευχαριστώ (από καρδιάς) εκ των προτέρων...

Καλησπέρα φίλοι. Απόπειρα σύνθεσης 2ου κομματιού από την αρχή. Πέρα από τα φωνητικά που δυστυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος να τα πει, όλα τα άλλα μέρη είναι έτοιμα. Θα ήθελα ΑΠΟΨΗΣ παρακαλώ.

Έχω ακούσει πολλά τέτοια, αλλά μου έρχονται ένα-ένα. Η μητέρα μιας φίλης μου έλεγε ότι ο ανηψιός της έχει σπουδάσει ναυαγός (αντί ναυπηγός). Κάποτε δούλευα στο (τότε) 131 στον ΟΤΕ. Δεν φαντάζεστε τι έχω ακούσει. Ένας ζητούσε το τηλέφωνο του αυτόπλους στην Καλλιθέα. Μέχρι να καταλάβω ότι εννοούσε το autoplus είδα κι έπαθα. Ένας άλλος μου ζήτησε το τηλέφωνο του Λαυρέντη. Ποιός είναι ρε φίλε ο Λαυρέντης? Αυτός ο σταθμός που βάζει τα αγαπησιάρικα αγόρι μου (love radio).

Σήμερα, είναι μια ιδιαίτερη μέρα για μένα,καθώς συμπληρώνονται εννιά χρόνια,από το θάνατο του Πατέρα μου. Σαρανταπέντε χρόνια στα πάλκα,ασυμβίβαστος κι ακέραιος. Αυτός μου πήρε την πρώτη μου κιθάρα,αυτός μου έδειξε και τις πρώτες ασκήσεις.Κόντρες πολλές απάνω στη μουσική,συμφωνούσαμε όμως στα καλά... Τώρα μένω να γελάω και να κλαίω,με κάτι αφιερώματα στον Καζαντζίδη, που βλέπω στην τηλεόραση, με κάτι τύπους που ερμηνεύουν τρομάρα τους... Αν και το site είναι "ροκεντρολίστικο" όπως θα έλεγε, παραθέτω κάτι από ένα αφιέρωμα στο Στέλιο. Γειά σου ρε Πατέρα...

Ρε τι μου θυμίσατε! Ήμανε ήδη στο ροκ από τα fm τότενες. Είχα και ένα ενδιαφέρον στο μεταφυσικό και στα θρίλερ τρόμου. Πάω ένα απόγευμα στο σπίτι ενός συμμαθητή μου, που έμενε μερικά τετράγωνα από το σπίτι μου, να ακούσουμε μουσική. Κάτσε μου λέει να σου βάλω ένα κομμάτι. Κλείνει τα φώτα και ανοίγει ένα μικρό πορτατίφ. Άκουσε με προσοχή μου λέει. Ακούω βροχή, μετά καμπάνες, και μετά αυτό. Φοβόμουν μετά να γυρίσω στο σπίτι μόνος μου.

Μια και αναφέρθηκαν "οι μαλάκες" που θα αγοράσουν κάτι πολύ ακριβότερα από την σχετική αξία του, να παραθέσω μια διευκρίνιση off topic η οποία όμως λύνει πολλές παρεξηγήσεις: Δεν υφίσταται το απλοποποιημένο σχήμα που έχουμε σχεδόν όλοι στο μυαλό μας ότι δηλαδή ο κόσμος αποτελείται από μαλάκες και μη μαλάκες (και φυσικά εμείς ανήκουμε στους δεύτερους). Ο "μαλάκας" είναι δυναμική ιδιότητα. Εν ολίγοις όλοι ανεξαιρέτως είμαστε/έχουμε υπάρξει, κατά περίπτωση ή κατά περιόδους, λιγότερο ή περισσότερο μαλάκες. Κι έτσι εξηγείται κι ότι υπάρχει κόσμος που μας θεωρεί μαλάκες κι άλλοι που μας έχουν για τα καλύτερα παιδιά. Έχει να κάνει με το σε τι φάση/περίοδο μας πέτυχαν. Ο μαλάκας συμπερασματικά, μπορεί με σχετική ακρίβεια να οριστεί ως εκείνο το άτομο που συνολικά για τη διάρκεια ζωής του, έχει υπάρξει περισσότερο μαλάκας παρά μη. Αλλά και πάλι μιλάμε για μεταβλητή γιατί μπορεί κάποιος να ρέπει προς μαλάκας μεταξύ π.χ 20-35 αλλά από τα 36-50 ξέρω γω να μην είναι τόσο. Και μετά να ξαναείναι κλπ. Γενικά δεν είναι απλό το θέμα.