Πίνακας συμμετοχής

Δεν έχει τόση σημασία αυτό. Και με plugins να παίζεις, μπορεί να μην καταλάβει κανένας διαφορά. Το θέμα είναι η δική σου αίσθηση όταν παίζεις.

Όχι. Ένας λαμπάτος ενισχυτής (σε αντίθεση με έναν solid state) δεν έχει τον ίδιο ήχο με το volume πχ στο 1, και με το volume πχ στο 5, κι ας είναι καθαρός ο ήχος. Αν δεν μπορείς να βάλεις το volume εκεί που πρέπει για να πάρεις το χαρακτηριστικό κομπρεσάρισμα της λάμπας επειδή είναι πολύ δυνατά, χρησιμοποιείς κάποιο είδος attenuation, είτε εξωτερικό, είτε (αν έχει ο ενισχυτής) εσωτερικό.

για άλλη μια φορά ο συνδυασμός σας είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, το project σας στις διασκευές ΑΞΙΟΖΗΛΕΥΤΟ και ΕΥΓΕ ΣΑΣ και πάντα τέτοια και αδημονούμε για περισσότερα εμείς οι ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ σας ΟΠΑΔΟΙ. Όσο για το quote αυτό είναι ΨΕΥΔΕΣ, ουδέποτε είπα κάτι τέτοιο. Το αντίθετο. Σας προσκαλώ διαρκώς και ζητώ χείρα βοηθείας στον ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ μου για ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΤΥΩΣΗ, για να φέρουμε μαζί ξανά την ΑΛΛΑΓΗ στη χώρα και την Ευρώπη.

μια χαρα εισαι, δεν χρειαζεσαι νεο ενισχυτη της πλακας ομως οποτε keep your cash Κάθε φτηνος ενισχυτής που βγαίνει σήμερα (που δεν είναι RI ) είναι βασικά μια παραλλαγή της αρχιτεκτονικής "blues junior" με είκοσι διαφορετικές επωνυμίες πάνω του. Απλά αγοράστε ό,τι φθηνότερο βρείτε, είναι όλα ίδια: input stage, gain/dirt stage, TMB tone stack/recovery, fx send/SS reverb recovery ,mixed into an LTPI,2 fixed bias el84s για 15-20 Watt. Ακόμη και μερικοί πρόσφατοι Marshall χαμηλής ισχύος έχουν εγκαταλείψει τον cathode follower και χρησιμοποιουν fender recovery setup. Μιλαμε για τον "universal amp" όπως η "universal Japanese motorcyle"

Είσαι ένας κουμουνιστης εγκλωβισμένος στο σώμα ενός δεξιού

Μπράβο σας, ωραίο project, ανυπομονώ να ακούσω και τα επόμενα! Superfunk είσαι από τους λίγους (αν όχι ο μοναδικός) που τροφοδοτεί το noiz με τέτοια ακούσματα, γουστάρω τρελά!

Τι είπες τώρα... Μπόμπα Και το twang attack θεϊκό Μπράβο πουλάκια μου. Αν συνεχίσετε το σχήμα σας έχω παραγγελία: «Υπάρχω», του γνωστού...

Έχουν γνώση οι φύλακες. Δεν μασάνε.

Πας να τον βάλεις σε μπελάδες τον Μοδεράτορα...... έχει και δυο παιδιά! Ξέρεις πόσο πάει η διατροφή σήμερα;

Στο μυαλό μου είσαι... Τα ίδια λέω στον admin και στα άλλα band members που μας έπιασε... γεροντοτζαζίαση. Σιγά μην έρθουν οι... κιουρίες να παρακολουθήσουν τον καταιγισμό από νότες Πάλι για μαντράχαλους θα παίζουμε όπως στα (metal) νιάτα μας (όπως προσωπικά εγώ).

Δεν εχει πολυ σημασια, αρκει στην ενταση στην οποια θες να παιξεις, ο ενισχυτης να βγαζει καλο ηχο (δηλαδη να δουλευουν σωστα οι λαμπες). Να μην υπολειτουργει δλδ, και να μην ακουγεται thin. Νομιζω οτι περισσοτερο εχει να κανει με την κατασκευη του κυκλωματος, παρα με το wattage. Καποιους ενισχυτες δεν μπορεις να του παιξεις χαμηλα. Και με καποιους αλλους πιο δυνατους, μπορεις. Και η καμπινα με το/α μεγαφωνο/α παιζει ρολο, οπως λεει και ο JJ απο πανω. Σαν γενικος μπουσουλας, λιγοτερα watt = ευκολοτερη χρηση στο σπιτι, ακομα και για καθαρο ηχο.

Φυσικά και έχει διαφορά. Ποιοτικά, γιατί ο κάθε ενισχυτής έχει τη δική του χροιά ανάλογα με το κύκλωμά του, την καμπίνα, τα specs κλπ. αλλά και ποσοτικά. Άλλη ένταση είναι το 3 στα 15 watt και άλλη στα 40 watt π.χ.

Μα στο μυαλό του 15χρονου το να παίζεις κιθάρα σαν guitar god σε κάνει αυτόματα γόη και περιζήτητο γκόμενο. Σιγά μην είχαμε υψηλότερα ιδανικά. Σάμπως μας εξήγησε κάποιος πως στο metal το κοινό είναι 98% άνδρες;

Να το δεις όλο, από την αρχή μέχρι το τέλος. Να μην χάσεις ούτε δευτερόλεπτο.

Χρόνια τώρα στοκάρω κσύλα και hardware για μια custom κιθαροκατασκευη που σκεφτόμουν. Όμως λόγω μετακόμισης εξωτερικό, δεν υπήρχε πρόσβαση σε εργαστήριο. Είχα στοκάρει μερικά κομμάτια brazilian rosewood απο ένα....τραπέζι, και ένα αρκετά παχύ flame maple top Μετά απο επικοινωνία με τον Argytar, ο οποίος και θα αναλάβει την κατασκευή, κανόνίσαμε να το βάλουμε μπροστά. Το βασικό χαρακτηριστικό του σχεδίου ήταν μια carved top με tele χαρακτηριστικά. Μετά απο σχετικές συζητήσεις με τον Αργύρη, καταλήξαμε σε: -Σχήμα σώματος Les Paul, αλλά: Διαφορετικό top carve με PRS/Nik Huber χαρακτηριστικά, μιας και οι γωνίες δεν είναι της Les Paul λόγω tele γέφυρας. Korina back, flame maple top -Thinline κατασκευή -Brazilian rosewood fretboard, 25,5 scale -Brazilian rosewood/flame maple neck -Tele bridge, P90 neck -1 volume, 1 tone, 3 way switch

Να στο πω αλλιώς. Ο ήχος στην λάμπα δεν είναι γραμμικός όσον αφορά στην μεταβολή της έντασης, όπως είναι σε τρανζίστορ. Όσο ανεβάζεις ένταση (ή μειώνεις ένταση) αλλάζει. Το πώς και το πόσο, εξαρτάται από τον ενισχυτή. Είναι και θέμα γούστου, κάποιοι βρίσκουν ένα sweet spot στον ενισχυτή τους, που πριν ή μετά από αυτό θεωρούν ότι ο ήχος δεν είναι τόσο καλός. Αν εσένα σου αρέσει στο 3,5 γιατί να τον πας στο 5? Αν τον έχεις πάει στο 5 και σου αρέσει περισσότερο, τότε ίσως χρειάζεσαι attenuation αν είναι πολύ δυνατή η ένταση. Όλα σχετικά είναι.

Καλος ο ογκος, αλλα υπαρχει και το "αντιπαλο δεος", δηλαδη οι μεσαιες συχνοτητες. Να μπορεις να κοβεις στο μιξ, διατηρωντας την ενταση σου. Τωρα, εαν παιζετε και οι δυο με scooped ηχο, ειναι προβλημα. Το βλεπω απο σκοπια ενος ηχοληπτη ή ενος παραγωγου. Θελουν μοιρασμα οι συχνοτητες. Ο ογκος δεν ειναι τοσο θεμα νομιζω, αν και δεν εχω βρεθει αντιμετωπος με αναλογο προβλημα. Θεωρητικα απαντω...

Με 15 βατ λαμπα μπορεις να παιξεις ευκολα σε ενα μπαρ πχ 100 ατομων. Δεν θα χρειαζεσαι καν μικροφωνο για να ακουστεις. Εαν παιζει πολυ δυνατα το συγκροτημα, και δυσκολευεσαι να ακουσεις τον καθαρο ηχο, βαζεις ενα μονιτορ και κανεις τη δουλεια σου. Και με λιγοτερα βατ κανεις δουλεια, εφοσον χρησιμοποιεις μονιτορ. Ειναι αντιγραφο του παλιου laney cub 12R. Δεν εχει το boost. Ειναι ακριβως το ιδιο ηχητικα, και αξιζει τα λεφτα του, εαν δε σε χαλα η εμφανιση του και το πιο "φτηνιαρικο" look. Ο laney ειναι αρκετα πιο ομορφος, αλλα και 150 ευρω πιο ακριβος.

να δεις ότι πάρεις να εχει ωραιο spring reverb. κανει μεγαλη διαφορα στον ηχο σε μια χαμηλη always on ρυθμιση. δεν καταλαβα ποτε γιατι ενισχυτες καποιου βεληνεκους δεν εχουν ωραιο spring . απ οτι εχω καταλαβει δεν ειναι και τοσο κοστοβόρο ενα σχετικα καλο spring. δεν ξερω αν παιζουν κι αλλα πραγματα ρολο. ο koch studiotone που ειχα παρει μεταχειρισμένο πολυ καλός ενισχυτής , αλλά το reverb του πχ ήταν χαλια. παρεπιπτόντως αν τον βρεις μεταχειρισμένο παίζει και στο 1 πολυ καλά με τελεια καθαρα συμφωνώ γιώργο(gkourmoul) με αυτο που λες αλλά άλλο εννοούσα. αν ο ένας πχ έχει μια oversized 2 12 και ο αλλος έχει 1 12 υπάρχει διαφορά στον όγκο. επίσης αν θες σε πρόβα να βγαζεις δυνατα καθαρά έχει μεγάλη σημασία και το μεγάφωνο

Ο ντραμμερ κανονιζει την ενταση ολων. Εαν ο τελευταιος εχει σταθερη ενταση και μπει δευτερος κιθαριστας στο μιξ, δεν αλλαζει η ενταση. Απλα πρεπει ο καθε κιθαριστας να μοιραστει συχνοτητες με τον αλλον. Εαν καθε φορα που ο κιθαριστας δεν ακουει τον εαυτο του, ανεβαζει ενταση, θα καταληξει σε full blast ο ντραμμερ μεχρι το τελος της προβας.

Πώς φαίνονται οι γνώστες της περιοχής ....

ευχαριστω πολυ superfunk!!!!θα την ενημερωσω θα παω αυριο να δοκιμασω τον ενισχυτη,αλλα θυμαμαι οτι ο φιλος μου επαιζε συνεχεια με αυτον οποτε ειναι εν λειτουργεια.Θα την ενημερωσω και λογικα θα τα βαλω αγγελια εδω.Σε ευχαριστω και παλι!

Εκτός θέματος αλλά για την ιστορία: O Μπάμπης είχε δύο μαγαζιά στα 80'ς. Το Bobby's που ήταν disco στο υπόγειο και αμέρικαν μπαρ με live band στο ισόγειο. Δυο τετράγωνα παραπέρα το δεύτερο λεγόταν Gilley's και αυτό αμέρικαν μπαρ με live band. Εκεί μπήκε και η μπόμπα το 84 απο κάποια τρομοκρατική οργάνωση που ήταν της μόδας. Ευτυχώς για μένα που λίγες μέρες πριν είχα παραιτηθεί λόγω κούρασης απο το καθημερινό ξενύχτι και πρωινό ξύπνημα για το day job, τη θέση μου είχε πάρει άλλος στους Exit. Εκείνο το βράδι πήγα να πιω μια μπύρα ευτυχώς αργά και βρήκα συντρίμμια και ασθενοφόρα. Ευτυχώς υπήρξαν μόνο τραυματίες. Και στα δύο σύχναζαν αμερικανοί φαντάροι της βάσης και του στόλου. Έπαιξα και στα 2 εναλλάξ ανα σεζόν.

Ναι,γιατί εσύ δεν είσαι μουσικός, είσαι καλλιτέχνης ,έχεις ποιότητα μέσα σου δεν είσαι.... ορμώμενος από ταπεινά ενστιΧτα όπως η αφεντομουτσουναρα μου :) :)

Δες παλι τον laney. Εχει και εξαιρετικο reverb και κανει πολλα περισσοτερα πραγματα απο τον vox. Ποιοτικα ισως ειναι λιγο καλυτερος, αν και οι δυο ειναι κινεζικοι.

Περίπου αλλά in the ballpark. Το gain στους περισσότερους ενισχυτές με master volume δίνει βρώμα προενισχυσης και το master ανοίγει τις τελικές καθορίζοντας την συνολική ένταση (ιδανικά ο τέλειος καθαρός ήχος σε αυτά τα κυκλώματα είναι με τέρμα το master και χαμηλά το gain)

Αυτος ο ενισχυτης ειναι ο μονος που δεν μπορω να παιζω στο σπιτι. "Φτυνει" ενταση με το καλημερα. Εαν χαμηλωσω πολυ την ενταση θα ακουγεται πολυ thin και ξερος.

Δεν το ήξερα ότι τα έχουν βάλει...ανάποδα :)

Ο AC10 έχει μόνο καθαρό κανάλι και είναι φυσικά όπως όλοι οι κλασσικοι VOX Θεϊκό. Εννοείται ότι κάνει και για σπίτι μια και έχει....volume knob ,το γυρνάς προς τα αριστερά και ως δια μαγείας η ένταση πέφτει :)

O rocker εχει πολυ καλο καθαρο καναλι. Οχι crystal clean, αλλα καπως hairy. Και πεφτει στι μισο βατ, χωρις σημαντικη απωλεια ποιοτητας. dlxterrorcl.mp3 Ο ac10 εχει, κατα πολλους, τα καλυτερα καθαρα της κατηγοριας. Αλλα, δεν ειναι για σπιτι. Πολυ δυνατος. Δεν εχει attenuation. ac10cleanishcv.mp3 Και στους δυο εχω κανει review, εαν το ψαξεις.

εμ ενω εγω απο μικρος (15 ετων το εχω γραψει αυτο) το ειχα πάρει χαμπάρι (εχεις παιξει σε γιορτη της ΜΑΝΙΝΑΣ φιλωοΥζ ? )

Να αποσαφηνίσουμε ότι ο admin μας ως... πρεσβύτερος έπαιζε στα Bobby's όταν ήταν κάτω, στο υπόγειο- σωστά Γίάννη; Εμείς οι νεαρότεροι παίζαμε όταν ανέβηκε επάνω μερικά χρόνια μετά από αυτό που περιγράφει ο admin - στο ισόγειο. Προσωπικά- και είναι ένα από τα πιο "συγκινητικά" live- έπαιξα στο τελευταίο βράδυ του μαγαζιού πριν κλείσει. Και πήρα ένα από τα πολλά καδράκια με τα διάφορα ρητά- που υπήρχαν πίσω από το μπαρ- ως αναμνηστικό από το μαγαζί που "σημάδεψε" τα νιάτα μας στα '80ς. Αξέχαστο.

reissue

Εαν θες καλα καθαρα, μην πας σε evh και λοιπους "βρωμο"ενισχυτες. Σου προτεινω να δεις τον laney supercub 15, combo ή κεφαλη. Εχει εξοδο στα και στα 1 watt, χωρις να μειωνεται η ποιοτητα.

Στα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ κυκλωματα bf/sf που εχουν το ιδιο σχεδον tonestack οι διαφορες θα ερθουν απο τα διαφορετικα μεγαφωνα και τις διαφορετικες λυχνιες,δεν θα ειναι τρομερες βεβαια οπως θα ηταν μεταξυ αυτων τον ενισχυτων που γραφεις και ενος Marshall,Vox ή tweed Fender. H ενταση "3" ειναι ΠΟΛΥ δυνατη σε ολους τους ενισχυτες που γραφεις οποτε θα εισαι μια χαρα (δεν ειναι δηλ. μια ενταση οπου ο ενισχυτης δεν εχει "ανοιξει") ειδικα για καθαρο ηχο και οχι ΜΗ βαλεις σε ...υπνοδωματιο εναν Twin Reverb στο 3....

Για αργότερα μιλάω, τέλη 80s αρχές 90s. Κάθε Σάββατο στην Γλυφάδα ήμανε και είχα γνωρίσει μέχρι και μοντέλες και ηθοποιούς (μικρούλες κι άβγαλτες ακόμα) σε μπαράκια εκεί. Μέχρι και στο σπάιντερ έβλεπες γκομενάκια. Ντόπια πιπίνια, όχι ξενόφερτα ασούμε. Αλλά και στη Νέα Σμύρνη χαμός γινότανε. Κάθε βράδυ στο little wing όλα τα κορίτσια της πλατείας και του σχολείου μέσα ήτανε.

Επικίνδυνα πράγματα αυτά... Προστατευμένο είδος ξύλου, μη μπουκάρει κάνα...FBI Σοβαρά τώρα, το project δείχνει πολύ promising. Για χρώμα τι σκέφτεσαι;

Μουσική άκουγα από βρέφος, δίσκοι 45 και 33 στροφών ήταν πάντα διαθέσιμοι στο σπίτι. Ροκ με έμαθε ξάδερφος μεγαλύτερος. Μου έβαζε πάντα να ακούσω το irish tour και μετά μου εξηγούσε τι θα ακούσω παρακάτω. Κιθάρα γρατσουνούσα θορυβοδώς από τα 15 αλλά σοβαρά να συνθέσω τραγούδι μου προέκυψε κάπου στα 25. Η αιτία : we want Moore με εκείνη την επική εκτέλεση του empty rooms.

Οι πιο σημαντικές στιγμές της δισκογραφίας του Allan.. Προσωπική επιλογή προφανώς, αλλά θέλω να πιστεύω και χρήσιμη για όσους δεν έχουν γνωρίσει ακόμα τη μουσική του ή δυσκολεύονται να εμβαθύνουν... απολαύστε. Και μια πλήρης συλλογή απόψεων για τον Allan, από πολλούς και διαφορετικούς τύπους εκεί έξω... "I’ve known Allan and his music for 30 years now, and after all this time he still amazes me. His concept is still advancing with his playing, and his technical prowess, which is phenomenal, is in complete harmony with his musical direction—and this is a very advanced direction. I recall a show I saw him at in London about 14 years ago. After the concert I said to him, ‘If I knew what you were doing, I’d steal everything, but I don’t know what you are doing!’ Allan laughed." - John McLaughlin "Holdsworth is the best in my book. He's fantastic. I love him." - Eddie Van Halen “Allan’s beautiful and unique chord voicings have always had an impact on me. His approach to guitar is one of a kind. He pushes the limits of the boundaries of electric guitar, and his lead phrasing would make Charlie Parker smile. His playing is essential listening for any guitarist, of any style, so they can see that the only limits we have are the ones we put on ourselves.” - Eric Johnson "I saw Allan Holdsworth when I was about 14 in 1978. I never dreamed a guitar could be played like that and that really changed my whole life. If I hadn't had seen Holdsworth I may have just continued to play some blues and rock music and might have even given it up later or something, but when I saw him at 14, that really inspired me to try to play guitar in my own way at another level." - Shawn Lane "I believe Holdsworth is incredibly important to the language of jazz guitar... He’s overlooked because stylistically he’s in the fusion camp very solidly, but if you get beyond that and you listen to the actual content of his playing and how he’s relating to harmony and lines, you’ll discover a guitarist that is virtually unsurpassed in terms of harmonic and linear sophistication, which is totally applicable to every modern jazz guitarist. Furthermore, I think that Allan Holdsworth and John Coltrane have a lot in common in terms of their linear conceptions. They’re obviously very, very different and have qualities that place them in totally different zones, but I see a connection between the language that Coltrane used and the technique that Allan Holdsworth has developed. I’m heavily influenced and inspired by Coltrane and the language that he used, and Holdsworth is definitely a touchstone for how to do that on the guitar." - Kurt Rosenwinkel "I totally agree that Allan is one of the greatest guitarists ever - his work on the mid-70's Tony Williams records was revolutionary and changed everything for guitarists everywhere. It is a real mystery to me why he is not a household name. but it really doesn't matter, his contribution is large and I think all musicians know it. - Pat Metheny “I put Holdsworth up there with Paganini and Liszt. Terrifying.” - David Lindley "I think Allan Holdsworth is the John Coltrane of the guitar. I don't think anyone can do as much with the guitar as Allan Holdsworth can." - Robben Ford “He sure has made an impression on me; he does things I have not heard the guitar do... He's not trying new things, he's mastering them.” - George Benson “I went through a McLaughlin phase and a Holdsworth phase. And when I say I went through that phase, I don’t mean that I graduated from that -- I went through a phase of really listening to them constantly, and still return there sometimes. To me, Allan Holdsworth is in a league by himself, and the thing that he possesses as an artist -- and this is important to me -- he’s got his own thing. There’s no one really who competes with what he does, because there’s no one else that really does it at all. And that’s what I love about him, more so than how amazing he is, but what I love is that he is a true artist in the sense that you can’t get that across the street, you can’t get that anywhere else except from him. His whole musical package is a complete statement that will never be repeated or even emulated.” - Greg Howe “Allan really changed guitar playing. The legato techniques and ‘sheets-of-sound’ approach influenced not only jazz guitarists, but also a whole generation of metal players. And aside from all the technical stuff, he’s a master jazz guitarist. Check out his version of ‘How Deep Is the Ocean.’” - John Scofield “I had the good fortune to be able to offer a vehicle for Allan's music back in the late 70's, with three very successful albums that showcased his astonishing ability. Even from here in the UK, the sound of US guitar players across the pond sitting up and taking notice was deafening. To this day, his solo outing on "In The Dead Of Night" by the group UK remains one of the most perfectly formed, intelligently paced and brilliantly executed 3 minutes of liquid guitar bliss you are ever likely to hear. He's been refining his wok ever since. After three measures you know its Allan, or someone trying to sound like him. He's the leader in a field of one... ... Allan wanted to sound like John Coltrane. Problem was he’s playing guitar, not saxophone, so he had to figure out a way to get a similar ‘sheets of sound’ equivalent on guitar. The scales and intervals he chose were also all unusual, and he didn’t become just one of the great scalar improvisers overnight. He worked like a dog on Nicolas Slonimsky’s Thesaurus of Scales and Melodic Patterns. Then, when he’d run out of notes he’d reach for the whammy bar and send shivers down your spine.” - Bill Bruford "... One of the most interesting guys on guitar on the planet is Allan Holdsworth. I really respect his playing... [Allan Holdsworth] deserves credit for single-handedly reinventing the electric guitar..." - Frank Zappa “He [Allan Holdsworth]’s amazing, I told him that I didn't understand what he was playing and he said 'likewise'. What I admire about players like Allan is that they are pure musicians, he doesn't have to dress up to get onstage, he doesn't need to. In a way he makes it possible for people like me to get up on a stage and do what I do." - Gary Moore “... Allan plays legato parts like a violinist. His right hand might as well be a bow, because his left hand is like Paganini’s. You can call his playing whatever you want to, but it will still fry your brain if you try to figure it out. John McLaughlin, Michael Stern, John Scofield—all of us just scratch our heads and go, ‘Damn!’... ... He has something totally beautiful. I give him more credit than anyone for just pure expression in soloing...” - Carlos Santana “I have always considered Allan Holdsworth in a league of his own. In my obnoxious must-analyze-everything teenage years I remember walking out from a concert with the man, very frustrated. I simply didn’t get how he was able to pull it off in such a smooth, delicate way. The stuff his fingers were doing didn’t have anything to do with what was coming out of the speakers (at least not to my tiny intellect). Nowadays, I simply let the playing happily floor me. I believe he is from another planet.” - Mattias IA Eklundh "The voice I have as a musician I have formed in no small part as a direct result of my now twenty-five year association and relationship with Allan. While our individual approaches have naturally changed, shifted and evolved independently, separated by distance and long passages of time apart, we always come back together, almost mystically, in this strange, uncanny but perfect unity. It'll always be fresh, new, different, but just inextricably connected. It's about a relationship so close it even transcends physically playing together on a regular basis and keeps growing. I feel really and truly blessed to have that with Allan." - Gary Husband "I saw Allan play last night at the Baked Potato and I must say that, without a doubt, he is truly The Grand Master..." - Frank Gambale "... Besides being emotionally swept away by Allan’s use of melodic color, most of the time I am utterly stunned and confused as to how he is playing what I am hearing. His chops and inner ear completely defy my own inner musical eye and reasoning and I’m left in a blissful state of humility and surrender.” - Steve Vai “As Frank Zappa said, ‘Writing about music is like dancing about architecture,’ so just listen to Allan Holdsworth and experience the pure beauty of his unique musical language, which goes beyond all clichés. He is a true master, and remains unsurpassed.” - Alex Machacek "Allan Holdsworth also has a strong style. A long time ago, Jens took me to see him in a small club in New York. I had to take my hat off to him." - Yngwie Malmsteen “ Allan Holdsworth has an amazing, out-of-this-world liquidity. What a genius! His fingers are constantly moving. Pulls make up the bulk of his playing; I don’t think he does much picking. I was listening to Holdsworth around the time of “Moving Pictures”, and you can indirectly hear his influence on my playing on ‘YYZ.’ ” - Alex Lifeson "His influence is just that he's such a drastic unyielding individual. You know, 'I'm going to do my thing and I'm going to do it the best I can." - Steve Morse “Allan Holdsworth showed me that the guitar has no limits and I carry that ideal with me.“ - Tim Miller "Following Allan was one of the toughest things I ever had to do, as any guitar player can imagine. The set was based around the monumental solos that he had been doing, so I had to try to fill those shoes! He has been ahead of the game for over 30 years and is the preeminent guitar soloist of our generation (if not any). When I first heard him in about 1973, I was amazed by the ambition and direction of his playing. I was edging along a similar path myself but he was far ahead, and so was a source of inspiration and aspiration. Since then he has developed and refined the ingredients that were already there with outstanding single-mindedness, dedication and concentration. His playing now is completely controlled and mature and his mastery of the elements that he is interested in—harmony, line and tone—is unique and puts him in the very top league of the greatest soloists in guitar history. That’s why guitarists should care!!! - John Etheridge "Hearing Allan’s guitar playing for the first time was a cathartic experience for me. His guitar sang, it pushed musical boundaries, and it rocked. His brilliant approach to harmony is completely original, beautiful and spellbinding. His technique and improvisational skills make him a true guitar god, the jaw dropping kind, and the kind that influences many a player in all styles of music... ... To witness him playing with Tony Williams’ band, a Gibson SG around his neck, Small Stone Phaser and Marshall stack in tow, at the intimate club My Father’s Place in Roslyn, NY, was something I’ll never forget. He ripped a hole in the guitarist’s-space-time-continuum that night! And we’ve never been the same... ... Allan Holdsworth changed the way people play the electric guitar, both musically and physically. He is a true genius." - Joe Satriani "Only the elite musician wishes not to imitate. Originality and finding your own voice are the only beacons that the elite musician follows. Allan is one of these musicians.” - Jeff Berlin “ It was the first time I heard someone go outside of the expected melodic parameters, and that sounded fantastic to me.” - Tom Morello, acknowledging “Metal Fatigue” as the single most influential piece of music that shaped his own guitar style. "... To my taste, guitar doesn’t lend itself to playing fast as well as other instruments. I think the possibilities of approaches to doing it are limited in comparison to instruments like the piano, the saxophone, or the drum machine. Something about the guitars physicality in correspondence to our muscles and hand angles just doesn’t seem to offer the potential for expression at lightning speeds that those other instruments do. To me, he [Allan] is one of the few people who totally overcomes those limitations and is totally expressive whilst playing fast and makes it sound natural, relaxed, and effortless—and, at the same time, exciting and intense. It always sounds like there’s a musical/emotional idea there and it never sounds like he’s playing scales or exercises, which almost all flashy guys of the last 25 years generally seem to be doing a big percentage of the time, though I’m no expert... " - John Frusciante “Allan has the touch. Maybe it’s those extra- long fingers of his. No one can listen to him without being affected by his tone and fluidity. A superb player who is a joy to hear.” - Adrian Belew “How many guitarists, upon hearing Allan Holdsworth the FIRST time put their guitars in cases, NEVER to be opened again? Literally, Jaw Dropping.“ - Vernon Reid “ I think it's potentially dangerous when a rock type player hears a bit of Allan Holdsworth or Frank Gambale and then dives straight into that style of playing; not only is the technical aspect daunting, there's also all that musical knowledge and understanding going on behind the scenes, and it's really hard to absorb both of those aspects at once without your playing just starting to sound worse.“ - Guthrie Govan

Άκουγα και πριν αρκετή μουσική, έπαιζα και πιάνο, ωδείο κλπ. Αλλά όταν μπαίνει το ριφφ στο 5.40, έπρεπε να κάνω και γω κάτι τέτοιο ή το ίδιο ή δεν ξέρω και γω τι !!! 12- 13 αν θυμάμαι καλά.

Με πέθανες, το 1983 ήμουν φοιτητής.

1996 Β λυκείου...Τελευταίο θρανίο εγώ ....πρώτο θρανίο ο Βασίλης....κάπου στη μέση ο Ιωσήφ... Μόλις έχει χτυπήσει το κουδούνι για μέσα από το διάλειμμα και τραγουδάω εγώ το αρχικό iconic χρωματικό ριφφ του μπάσου του for whom the bell tolls....για να απαντήσει ο Βασίλης από μπροστα χτυπώντας τα χέρια του στο θρανίο "τα τα...τα τα...τα" το ακούω εγώ λέω...εδώ είμαστε...δεν είμαι ο μόνος....πετάγεται και ο Ίωσηφ...και λέει...."πανευκολο στην κιθάρα" Εγώ δεν είχα ξαναπιάσει ποτέ στη ζωή μου κιθάρα στα χέρια μου μέχρι τότε αν και είχα τρία τέσσερα χρόνια που άκουγα τα κλασσικά που ακούγαμε όλοι τοτε....Metallica Maiden Sabbath Nirvana κτλ...επόμενο που θυμάμαι ήταν να ζητάω από τον Ιωσήφ να μου δανείσει λίγες μέρες την κιθάρα του (μια μαύρη Washburn με Floyd rose....) Και εγώ να προσπαθώ να μάθω το For whom the bell tolls.... Μετά από λίγο καιρό κάναμε μπάντα με τα παιδιά αλλά εγώ έπιασα κιθαρα στην μπάντα τουλάχιστον δύο χρόνια μετά....

οφτοπικ (ενδιαφέρον), αλλά 'νταξει, είναι πάααααρα παρα πολύ σχετικό το σωστό ρε συ. Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινάς με βάση τα ερεθίσματα που σου ανοίγουν την όρεξη. Πιστεύω δεν υπάρχει μπούσουλας.

Σαν το ζειμπεκικο της ευδοκιας ενα πραμα....

Αυτό το παίζουν όλοι, άσχετα αν έχουν ή όχι σκοπό να ασχοληθούν με τη μουσική.

δηλαδή .... να μην το δω

Το τραγουδι που με εκανε να ακουω ροκ ηταν το immigrant song, αλλα το τραγουδι που με εκανε να θελω να μαθω να παιζω κανονικα κιθαρα (γιατι ηδη γρατζουναγα διαφορα οργανα απο τα 4) ηταν το shadow play που το ακουσα να το παιζει λαιβ μια (αγνωστη για μενα) μπαντα στο πασαλιμανι στην πλατεια απεναντι απο το ρολοι, το 1979-1980. Ηδη ειχα δει μπαντες να παιζουν (Socrates, Sos, Φατμε και πολλες καλες συνοικιακες μπαντες του Πειραια που ειχε παραδοση στις ροκ μπαντες), εβλεπα ακομα και τον ιδιο τον Σπαθα να παιζει μπροστα μου, απεναντι απο το σπιτι μου που μαζευοντουσταν σε μια μονοκατοικια ενος ξαδερφου, τον Τζιμη τον Βατικιωτη, τον Αχιλλεα (δεν θυμαμαι επιθετο) με την 50s tele με την κροκοδειλε θηκη που μου την εδινε κιολας ο τρελλος να παιζω μετα οπως και την 69 black strat ο ξαδερφος), αλλα αυτο το κομματι παιγμενο απο μια αγνωστη μπαντα μου εκανε το κλικ. Tο καλοκαιρι που ακολουθησε με βρηκε να βλεπω ολυμπιακους αγωνες της Μοσχας (γιαυτο θυμαμαι χρονολογιες) και να προσπαθω να παιξω τις 4 πρωτες νοτες του shine on you για αρχη. Την επομενη χρονια ειδα και τον ιδιο τον Gallagher λαιβ στη Ν. Φιλαδελφεια. Μετα απο δυο χρονια ειχα τη δικια μου μπαντα και το παιξαμε λαιβ στο σχολειο, μαζι με το bad penny αναμεσα σε αλλα.

Φυσικα και δεν "πρεπει". Δια του λογου το αληθες παραθετω φωτο απο τον ενισχυτη του Peter Buck των REM (Korg era VOX AC 30 με 30ρια κεραμικα Celestion) στο...Καλλιμαρμαρο....με το ζορι στο 2..... ε...ΚΑΤΙ κσερει απο ηχο ο Peter...