Πίνακας συμμετοχής

Αγαπητέ Phoenix, θα το συνοψίσω ως εξής (ανακαλώντας το ακόλουθο λατρεμένο άσμα): It's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'N' Roll) Ήρθες σήμερα και μας πήγες πίσω (τουλάχιστον εμάς τους κάποιας... ηλικίας), όταν τα πράγματα τότε δεν ήταν όπως σήμερα: Τότε, μια κασέτα και ότι άκουγες, κάνοντας ατελείωτα μπρος- πίσω για να καταλάβεις αν είναι D ή E... Σήμερα- και μπράβο- όλα είναι στο "πιάτο", αλλά πάντα It's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'N' Roll). Επειδή όμως ακούγεσαι λίγο "αγχωμένος", ως "γερούνδιος" θα σου πω τούτο: Χαλαρά... Κάνουμε ότι κάνουμε για το soul fulfillment, δεν μας κυνηγάει κανείς. Κάνε αυτό που κάνεις με αγάπη και φρόντισε στην πορεία να βρεις συνοδοιπόρους. Η μουσική είναι ομαδικό "άθλημα". Έχει πολύ μεγαλύτερη πλάκα όταν είναι με παρέα. Και ένα τελευταίο: Ποτέ μην βάλεις ταμπέλες- πχ. "εγώ παίζω ροκ". IMHO η σωστή διατύπωση είναι "παίζω μουσική". Πάντα θα είναι a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'N' Roll), αλλά ποτέ μα ποτέ μη χάσεις το fun- και όλα θα έρθουν. EDIT: Τώρα θα το πω γιατί θα σκάσω... Έχεις τον κ. Στράτο να βάζει Henderson με Wooten και Smith... Έλεος κ. Στράτο μας, είμεθα και κάποιας ηλικίας. Δεν αντέχουμε τόσες συγκινήσεις

Και συνεχίζω ως "Κατρίνα" που λέει κι ο Τέρρυ. - Αν βάλεις το κομμάτι να παίζει, όταν φτάσει στο σόλο, μπορείς να το "τραγουδάς"/μουρμουρίζεις ταυτόχρονα (χωρίς να παίζεις κιθάρα)? Μην σε νοιάζει αν είναι σωστές οι νότες, μπορείς να κάνεις ντάρα ντάρα ταυτόχρονα με το σόλο? Έστω και από μέσα σου στην αρχή. - Ξέρεις τι παίζεις? Ξέρεις ποιες νότες (όχι τάστα στην κιθάρα, νότες) είναι, και τι σχέση έχουν με τα ακκόρντα? Σίγουρα δεν είναι τυχαίες. Η συναίσθηση του τι παίζουμε, καμιά φορά κάνει αυτό που έχουμε να παίξουμε πιο βατό, γιατί το κατανοούμε, το αντιλαμβανόμαστε. - Υπάρχει κάποιο κομμάτι (το απλούστερο) που να πιστεύεις ότι μπορείς να το παίξεις σωστά? Αν όχι, στην θέση σου θα άφηνα κατά μέρος για την ώρα το μοτίβο "εύκολα ακκόρντα-δύσκολο σόλο, δύσκολα ακκόρντα-εύκολο σόλο" και θα πήγαινα στο "εύκολα ακκόρντα-εύκολο σόλο", αλλά για κομμάτια που σου αρέσουν μόνο. Μέχρι να βγάλεις κάποια κομμάτια σωστά, να ευχαριστηθείς. Μην απογοητεύεσαι, γιατί είναι πολύ λίγος ο χρόνος που ασχολείσαι. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου, και σιγά σιγά όλα θα βρίσκουν σταδιακά τον δρόμο τους.

Κάποιοι είναι υπέρ κάποιοι είναι κατά!Εσείς; Ναι η Όχι και γιατί; Δείξτε τις κιθάρες με τα εικαστικά σας!!! Ξεκινάω πρώτος.... Aν και ξέρω ότι οποιοδήποτε αυτοκόλλητο κάνει κακό στο nitro finish έχουμε και λέμε... Gibson Les Paul Classic Custom Antique Natural (2011) Transfer Vinyl Decal(decode) Στεφάνι - Στέφανος (Γιος) Αστέρι (Stella) - Στέλλα (Κόρη) 1957 Βασιλιας - Πατερας 1959 Βασίλισσα - Μητερα 1984 Αξκός - Αδερφος

Ό μόνος λόγος για να βάλω αυτοκόλλητα σε μια κιθάρα μου, είναι για να καλύψουν ένα χτύπημα-σημάδι-ξεφλούδισμα πάνω της..... Τα θεωρώ το δεύτερο χειρότερο στο όργανο μετά από το relic....

Εγώ δε μπορώ να πω ότι είμαι φαν. Γενικά μου αρέσουν τα απλά "καθαρά" αντικείμενα, είτε μιλάμε για μουσικό όργανο, είτε για όχημα πχ.

Κυρίως είναι πιο ελαφρύ. Ενώ με το άλλο στρώνεις μέση.

Και μετά φταίω εγώ, που λέω αυτά που λέω... Θα έπρεπε πάντως να έχουν βάλει κάτι, να προειδοποιούν ότι ακολουθούν εικόνες (κιθαριστικής) φρίκης

Σημασία δεν έχει να βγάζεις τις νότες και να παίζεις στα πατήματα. Σημασία έχει να βγάζεις τις νότες και να παίζεις στα πατήματα ΜΕ ΡΥΘΜΟ. Εξάσκηση χωρίς μετρονόμο δεν είναι εξάσκηση. Αφού παίζεις λιγότερο από χρόνο, θα σου έλεγα να δώσεις λιγότερη έμφαση στο να βγάζεις συγκεκριμένα κομμάτια ολόκληρα και ακριβώς, και περισσότερη στη μηχανική που θα σε οδηγήσει στο να τα βγάζεις εν καιρώ. Καλύτερα δηλαδή να πάρεις κάποια συγκεκριμένα licks του σόλο και να τα εξασκήσεις συστηματικά σαν ένα είδος άσκησης. Όταν θα τα βγάλεις σωστά και με μετρονόμο σαν λούπα, προχωράς παρακάτω. Μην παίρνεις το κομμάτι σαν στόχο, δες το καλύτερα σαν άσκηση, σαν σκαλί για να πας παρακάτω.

Να σου πω την αλήθεια, δε με χαλάει καθόλου ένα βρώμικο! Μπράβο πείνασα...

Βρε όλα τα έχουμε... Απλά- και θα επιμείνω στην "ένστασή" μου- προσωπικά με ψιλο- "εκνευρίζει" αυτό που παρακολουθούμε εδώ και κάποια χρόνια από πλευράς των δυο μεγάλων εταιρειών. Αυτό το δεν έχουμε να παρουσιάσουμε κάτι πραγματικά νέο, κάτι πραγματικά καινούργιο και πετάμε τις παλιές "δόξες" στο σέικερ και ότι βγει. ΥΓ: Κατανοώ βέβαια ότι έχω γίνει συντηρητικός και γερούνδιος

Ξεκίνα από αυτό (δεν είναι εύκολο βέβαια, αλλά βγαίνει με προσπάθεια) και μην αγχώνεσαι, διασκέδασέ το. Να σκέφτεσαι ότι κάθε μέρα που περνάει θα είναι χειρότερη από την επόμενη, οπότε ευχαριστήσου την γιατί δεν θα την ξαναδείς. Κάθε επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη, οπότε περίμενέ την με ενθουσιασμό. EDIT: Αυτό είναι ακόμα πιο εύκολο (και είναι κομματάρα).

Πες τα όλα...! Εσύ με πήρες τηλ μετά από λίγη ώρα.... άντε γιατί τα έχουμε ισοπεδώσει όλα εδώ μέσα!

Terry sory αλλά αυτά τα δύο που έχω "μαρκάρει" δεν συνάδουν.... LP με βιδωτό μπράτσο δεν είναι LP!

ναι αλλά έπαιζες μπουζούκι. το θέμα για τον φίλο σε πρώτη φάση είναι να βγάλει τις νότες να βγάλει τον ήχο να βγάλει το ύφος. Στο σόλο αυτό οι νότες είναι το πιό εύκολο μεν, αλλά δύσκολο να ξεκαθαρίσει γιατί είναι μέσα στη βρωμιά του ήχου και του ύφους του Τονυ, που έπρεπε όπως είπα πιο πάνω να γεμίσει χώρο. Όταν μαθαίνεις να παίζεις κιθάρα να και να παίζεις σόλο πρέπει πρώτα να μάθεις να περπατάς, μετά να τρέχεις και μετά να κουτρουβαλιάζεσαι....με χάρη. Και ο Τονυ κάνει το τελευταίο.

Είσαι σε καλό δρόμο. Θεωρία δεν ξέρεις, αλλά προφανώς εμπιστεύεσαι το αυτί σου, και μπορείς με αυτό να κάνεις πολλά. Βέβαια, όταν ο δάσκαλος σου εξηγεί, παράλληλα, αναλύοντας τις κλιμακες, τότε καταλαβαίνεις και γιατί παίζεις αυτό που παίζεις. Μην το σταματήσεις για κανέναν λόγο αυτό που κάνεις με τον δάσκαλο, μέχρι να νιώσεις ότι μπορείς να "σταθείς" στα πόδια σου και ότι ξέρεις και καταλαβαινεις τι κάνεις στο όργανο. Θα κερδίσεις απίστευτο χρόνο. Σε καταλαβαίνω, διότι και εγώ ξεκίνησα να παίζω ηλεκτρική έχοντας ήδη ένα πιτσιρίκι σπίτι, προ 5ετίας. Το έβαλα στόχο να μάθω να παίζω κάποια βασικά πράγματα, να μάθω να αυτοσχεδιάζω, και φτάσω σε σημείο να μου αρέσει να με ακούω. Έκανα κάποια ιδιαίτερα τα πρώτα 2 χρόνια, όπου έμαθα τα πολύ βασικά με τις κλίμακες. Η μοναδική μου εξάσκηση ήταν να παίζω σπίτι, με τις ώρες, πάνω σε backing tracks, και να τζαμάρω με φίλους. Το πρώτο είναι πολύ εύκολο, και σου συνιστώ να το δοκιμάσεις παίζοντας μια απλή κλίμακα (πχ πεντατονική). Θα μπορούσες να δεις εισαγωγή και σόλο από το temple of the king, sweet child o mine (το πρώτο σολακι), εισαγωγή από το still got the blues, europa. Τα σολο από μπλουζ και κλασικά ροκ κομμάτια, θεωρώ ότι είναι πιο δομημένα και μελωδικά σε σχέση με εκείνα από μεταλ κομμάτια. Άρα, και πιο εύκολα να τα "τραγουδήσεις", άρα και να τα παίξεις. Δεν είναι απόλυτο, βέβαια.

Βγάλε σε πρώτη φάση κάτι σαν το black magic woman με σχεδόν καθαρό ήχο και μετά σόλο από ανθρώπους που ηταν μια μπάντα από μόνοι τους κι ας τους έλειπε κάνα δαχτυλο

Ξεκίνα από αυτό σε αυτή την εκτέλεση.

Πω...πω... Τυφώνας λαίμαι Λοιπόν αγαπητέ Phoenix 2022, ο αξιαγάπητος κ. Στράτος που "πυροβόλησε" εδώ πέρα, είναι ένας από τους συγκλονιστικότερους κιθαρίστες που κυκλοφορούν στο noiz, οπότε pay attention σε αυτά που θα πει.

Αυτό το λάτρεψα... Angus Young... δεν το λες και ότι πιο εύκολο κυκλοφορεί εκεί έξω- για μια ποικιλία λόγων smells like teen spirit- βατό του θανατά, καθότι δεν το λες και σόλο, αλλά ικανό για να σε βάλει στο κλίμα. Πάντως, πριν φτάσεις στη "μεγάλη των σόλων" σχολή, μέμνησο: Όλα στη μουσική αρχίζουν και τελειώνουν στον ρυθμό. Πριν φτάσεις πχ στο "σόλο" του smells like teen spirit, θα πρέπει να έχεις παίξει το κομμάτι, σωστά, καθαρά, ρυθμικά και το "σόλο" να είναι η "φυσική συνέπεια" των προηγούμενων. Πιάσε, χαλαρά τους Nirvana- την πλάκα μας κάνουμε με τη μουσική, δεν πάμε για το "πρωτάθλημα"- και μόλις το κάνεις δικό σου, αν μπορείς να το γράψεις στον υπολογιστή, ανέβασε το να κάνουμε χαλαρή κουβέντα.

Απλά απεχθάνομαι τους κρατικοδιαιτους τεμπέληδες που επειδή δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία παρασιτούν σε βάρος της.

εκεί έβαλα

Μόνο σε tele θα τα δικαιολογούσα. Να μην φαίνεται η κιθάρα δηλαδή.

Με τον κόλλημα που έχω κάθε κιθαρα να έχει τον αδερφάκι της, ναι έχω και με αυτοκόλλητα. Πολλά, πάρα πολλά. Έχουν και όνομα. Capitalist I Capitalist II

Κλίκ εδώ για να την δεις! Δεν ξέρω τι λέτε αλλά: 1. Η Lizzy είναι έρωτας 2. Η explorerbird είναι σέξι 3. Αν το headstock ήτανε ανάποδο τότε θα είχαμε λιποθυμίες!

Εντερικά την έχουν πιάσει??

Αυτοκολλητάκι που μου έβαλε η κόρη όταν ήταν 5-6 ετών Αυτοκόλλητο από το κατάστημα που αγοράστηκε Αυτοκόλλητο από μάρκα hifi της εποχής σημειωτέον το κατάστημα λειτουργεί από το 1904 ανελλιπώς....

Εμενα μαρεσουν που τα βλεπω, ειτε αυτοκολητα, ειτε μονιμα, ειτε custom βαψιματα, απλα δεν "αδειασα" να το κανω ποτε σε καποια δικη μου. Ισως στο μελλον.

Και που να δεις τις τιμές σε αυτές με τα πιο πγιοτικά κσύλα Body: Swamp ash Τιμή: Πάρε πρώτα ένα υπογλώσσιο 6.899 €

Σαν να λέμε τι τατουάζ έχει η κιθάρα σας. Η μόνη κιθάρα με αυτοκόλλητο που είχα, ήταν αυτή και το είχε απο τον προηγούμενο. Rastaman Vibration yeahhh. Η δεύτερη σημερινή με τατου είναι στο headstock απο το χέρι της Μαίρης. Λουλουδάκια. Με την πολεμική σημαία της Ιαπωνίας. Banzai!

αν μιλάμε για το κλασσικό αυτοκόλλητο σαν αυτά που βρίσκεις στην κούκου-ρούκου, μόνο σε φτηνή πανκο-κιθάρα. Αλλιώς water decal σε διακριτικό σημείο που να δείχνει ένα με το ξύλο.

Θεοί του σκότους και του χάους... Πώς μου είχε ξεφύγει αυτό το... αριστούργημα

1 ή 3. Δεν είμαστε για βαβούρες και ορθάδικα οι γέροντες Ή να το πω αλλιώς... Που έχει πιο εύκολο πάρκινγκ;

Στο μπύρα σουβλάκι να πάτε.

αυτο ρε ειναι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ κολαση δεν ειναι ζωη,καλυτερα στο μοναστηρι...

Τέρυ κάτι τέθοιο σε βιδωτό εννοάς ;

Σε καντίνα σας βλέπω με τέντα και πλαστικιές καρέκλες-τραπέζια και "βρώμικο" στο χέρι.....

Δύο αγάπες σε ένα απολαυστικό βίντεο... Ο "τιτάνας" Chambers και οι λατρεμένοι Tool σε ένα αναπάντεχο... μουσικό μπουρδούκλωμα. Η αφοπλιστική η ειλικρίνεια του Chambers, όλα τα λεφτά... EDIT: Ο κ. Στράτος μου σφύριξε ότι το είχε ανεβάσει παλιότερα ο κ. Δημήτρης. Δεν το είχα πάρει χαμπάρι, αλλά μπράβο του (του Dimsonic), γιατί αξίζει μόνο και μόνο να δει κάποιος πώς το διαχειρίστηκε ένας μουσικός της κλάσης του Chambers.

Τι "ζυγώνει" .... Έφτασε ....

κοπελιά στο 3 είσαι λάθος heavy stings και κολοκύθια τούμπανα, άμα δεν είναι το σετ ... 010 - 038

Και τα κ. Στράτος Λοιπόν, ο Τζιμάρας εδώ πέρα κλπ... κλπ...

σε συγχωρώ κυρίως επειδή είμαι μεγάλη καρδιά και επιπροσθέτως επειδή είσαι αντμιν και σκιάζομαι ολίγον. πέρα απ τις πλάκες....είσαι ο δεύτερος που αρχίζει τα κ. Δημήτρης. σας αγαπώ σας εκτιμώ αλλά αν συνεχιστεί αυτό το βιολί θα μάσω τα μπογαλάκια μου και θα την κάμω.... (και να δω μετά ποιός θα σας βάζει 15λεπτα έπη...)

Είσαι πολύ αλιήτης λαίμαι... Φίλος αυτά δεν τα βάζουμε (ξανά) λαίμαι. Είναι για να κόβεις τη μουσική ΥΓ: Smith, Wooten- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ... Τον Scott δεν τον σχολιάζω, είναι στα δικά σου χωράφια Ημάρτονε δηλαδής...

Τα ακκόρντα του κομματιού,τα παίζεις σωστά ρυθμικά;

Το "ζαβλάκωμα" μου με τους Toto δεν το έκρυψα ποτέ... Όπως και τη λατρεία μου για τους... "τομαροκρούστες". Νομίζω ότι όλοι μπασίστες έχουν ένα ντραμιστικό alter ego- ή οφείλουν να έχουν. Ακούς εδώ τον Vinnie Colaiuta και είναι ουάοοο... Είναι απόλαυση και το απόλαυση είναι understatement. Είναι μια τελειότητα. Ούτε μια μπακετιά περισσότερη ή λιγότερη, ηχάρα, attitude, ρυθμός. Απλά λατρεία.

Ωραία Λεοπάρδαλη, άκου τι σου προτείνω. Μην ασχολείσαι με τραγούδια για τενόρους και κόντρα τενόρους, γιατί σε κόβω για βαρύτονο και τσάμπα θα γκαρίζεις. Βρες τραγούδια για το εύρος σου, ξεκίνα από εκεί. Π.χ. ένας καταπληκτικός ποπ βαρύτονος είναι o Dave Gahan των Depeche Mode. Πες λοιπόν κάνα Enjoy the silence στην οκτάβα του που είναι και κομματάρα, και άσε τα τραγούδια των ευνούχων γιατί δεν είναι για μας.

εξαι εξαι εξαι ρετικό! πως μου διέφυγε? μάλλον ήμουν Ολλανδία όταν ανέβηκε..... Τί είναι τούτο ωρε..... (βέβαια δεν είναι τα μέταλα του γούστου μου, αλλά αναφέρομαι ιδίως για τα ενορχηστρωτικά...) 4 διότι είπαμε. Το 5 ...τω αγνώστω θεώ

...που παίξαμε στο Βολο.... Μια οδυνηρή εμπειρία, δεν ξέρω πως μας βρήκε ο "αντζέντης", θυμάμαι αμυδρά ότι κατεβηκαμε σχεδόν στο καταχείμωνο στο Λάρισα όπου ο "ατζέντης" μας έβγαλε για φαγητό και το μόνο φαγώσιμο ήταν κρασί και ....γαλοτύρι, μας τριγύρναγε μεταξύ Φαλάνης και Νίκαιας επάνω στην καρότσα ενός Ντατσουν, μετά μας κοίμησε στο σπίτι της πεθεράς του, που καλύτερα θα ήταν να είχαμε κοιμηθεί στον ...καθαρό αέρα και την άλλη μερα μας πήγε στο σινεμά που παίζαμε με το Ντατσουν... Μια φρίκη.... Παίξαμε και ΤΖΑΚ ροκ και γιναμε από επίρημα ουσιαστικό που κλίνεται στον πληθυντικό (και γιατί όχι και στον ενικό)....ο απριόρος ...οι απριόροι....