Πίνακας συμμετοχής

Δεν κούρασες καθόλου- ήταν κατατοπιστικότατο.

Μία επισήμανση: ο ακροατής έχει επίσης κάνει μία διαδρομή μέχρι "αυτό", αν δεν την έχει κάνει δεν μπορεί να το κατανοήσει ή έστω να το απολαύσει. Αυτός (κατά τη γνώμη μου, μόνο αυτός) είναι ο λόγος που δεν ακούμε όλοι μας την ίδια ακριβώς μουσική. Ο αλγόριθμος δεν θα έχει κάνει ποτέ καμία διαδρομή per se, οπότε θα παράγει προϊόντα που θα απευθύνονται σε κοινό που επίσης δεν έχει κάνει καμία διαδρομή.

Μπράβο παιχταράδες, πολύ ωραία συνεργασία! Πολύ καλή ιδέα Πάνο! Έλιωσα στο γέλιο με τα σχόλια Μου φτιάξατε το βράδυ. Στράτο δεν σου το είχα αυτο, σαν μαύρος από το Brooklyn ραπαρεις! Εύγε

είπαμε τίπτα? άλλωστε ξέραμε απο την αρχή τι θα παίρναμε και έτσι έγινε όπως το περιμέναμε.

Οι μπάρες ενίσχυσης από γραφίτη χρησιμοποιούνται σε μπράτσα που είναι πολύ λεπτά και υπάρχει φόβος ότι από την πίεση των χορδών θα σκευρωσουν, ηλεκτρικες κιθάρες , μπάσα, κλασικές κιθάρες κλπ. Όπως επίσης όταν στο μπράτσο χρησιμοποιείται ξύλο το οποίο είναι σχετικά μαλακό, πχ korina -limba κλπ. Σε όργανα με μπράτσο παχους medium thick, thick , D etc και κατασκευες απο ξύλο όπως μαόνι,maple κλπ πιστεύω ότι η προσθήκη graphite reinforcements maple είναι απλά θέμα μάρκετινγκ. Επειδή προσωπικά έχω πιστοποίηση για κατασκευές και επισκευές πάνω σε σύνθετα υλικά, carbon, graphite , πολυεστερικά κλπ δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να έρθω σε επαφή πέρα από τη δουλειά μου όπου και χρησιμοποιω ειδικά ΜΑΠ (μέσα ατομικής προστασίας) ,με τέτοια υλικά. Ο λόγος απλός. Μια ίνα fiber καρμπον η κέβλαρ έχει πάχος 5 με 7 micron μια ανθρώπινη τρίχα έχει 70 micro ,ενώ ένα λευκό αιμοσφαιριο έχει πάχος 25 micron. Οι ίνες των σύνθετων υλικών λοιπόν μπορούν να περάσουν μέσα από το δέρμα σου στο αίμα και από την αναπνευστική οδό στα πνευμόνια. Κολλάνε πάνω στα ρούχα και στους τοίχους, αερομεταφερονται παρα πολύ μακριά από το σημείο που τα επεξεργάζεσαι με μια μικρή ριπή αερα. Όταν μπουν στο σώμα μένουν για πάντα εκεί και είναι λόγος να αποκτήσει κάποιος πολυ σοβαρά προβλήματα υγείας. Και θα μου πεις τώρα. Εντάξει αν την πάρω έτοιμη κομμένη? Ναι οκ και αν σου πέσει κατω ? Και ανοίξει? Με μια φορά θα πεις , δεν γίνεσαι!!! Ναι, αλλά αξίζει ? Σόρρυ αν σε κούρασα ,απλά τροφή για σκέψη. Υστερόγραφο: φαντάσου ότι κάποτε ήθελα να φτιάξω μια all carbon κιθάρα, τώρα δεν το σκέφτομαι καν. Μην σου πω πια είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί σε περίπτωση που ένα κομμάτι από carbon σπάσει.

Σούπερ θα είναι.

Τσεκαρε τις walden των 300-400 ευρώ. Έχω μια και είναι υπεροχη. Στιβαρή και με καλό ήχο. Νομίζω την 560.

Το σοβαρό σχόλιο το έκανε ο φάσιον οπότε να πω κι εγω "καλά κάνατε" και ωραία η βάση ως disco, καλοφτιαγμένη, μόνο που οι κιθαριές δεν συνάδουν στο ύφος, εκτός... απο του Φώτη που είναι πολύ ιδιαίτερο και μελωδικό, που ακούγεται σχεδόν σαν πλήκτρο. Ο Mike Oldfield ο ίδιος. Θα το αναγνώριζα στα τυφλά. Συγχαρητήρια για τη συνεργασία παίδες!

Ωραίο τζαμ! Θέμα για μενα υπάρχει, αλλά τα πλήκτρα είναι πολύ διακριτικά για να το "καρφώσουν" στο μυαλό ως θέμα. Μου αρέσουν πολύ αυτά παιδιά, να κάνετε κι άλλα τέτοια.

Εντυπωσιακή επίδειξη τεχνικής, αλλά και έλλειψης ουσίας. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο κάποιος θα δίσταζε να δώσει σε άλλον άνθρωπο τέτοιου είδους απαντήσεις, με τόση σιγουριά. Εϊναι ένα ταξίδι πολύ προσωπικό. Και αν ο αλγόριθμος προτείνει Am, F, C, G και το δεχόμαστε, ίσως σε μια μεταξύ μας συζήτηση να λέγαμε "άσε μας ρε γιώργη με τις φασολάδες, έχει βρωμίσει ο τόπος, ας πιούμε ένα κρασί καλύτερα να πούμε δυο κουβέντες άλλες, δεν είμαστε για συνθέσεις σήμερα." Υπήρχαν από παλιά "πίνακες ξύλινου λόγου" που διάλεγες κάτι από τη στήλη Α, κάτι από τη στήλη Β, κάτι από τη στήλη Γ και πάντα έβγαινε μια πανέμορφη πρόταση η οποία δεν έλεγε τίποτα ουσιαστικά. Πραγματικό εργαλείο για πολιτικούς, και ξυλοκόπους σέντερ μπακ που κάνουν δηλώσεις μετά το 0-4. "Κοιτάζουμε μπροστά, κάθε παιχνίδι από εδώ και στο εξής είναι τελικός, δε μένουμε στο σημερινό αποτέλεσμα, το κλίμα στα αποδυτήρια είναι άριστο, η ομάδα έχει γερές βάσεις." Τώρα βέβαια με αυτά τα μποτ έχουμε και την ψευδαίσθηση της εμπειρίας μέσω φρέσκιας, νεανικής και εύπεπτης σύνταξης, που δίνει στο γραπτό την επίφαση αυθεντίας, είναι λες και τα έχει ζήσει και σου μιλάει μετα λόγου γνώσης. Οπότε η επιθετική διαφήμιση (να γράφεις κάτι με τόσο αλέγκρο και όμορφο τρόπο ώστε αυτός που διαβάζει να παραμυθιάζεται ότι ξέρεις τι λες) φαίνεται ότι είναι νέος τρόπος πειθούς. Άλλο ένα θεματάκι είναι η στάθμιση των δεδομένων, τα οποία αντλούνται από το γουεμπ, οπότε όσο περισσότερα τέτοια εργαλεία θα εμφανίζονται, τόσο περισσότερο θα βλέπουμε την υπόστασή τους να κυριαρχεί γιατί θα τραβάνε αυτά που θεωρούν "ποιοτικά δεδομένα" αναμεταξύ τους, ή από τα πιο δημοφιλή δεδομένα (τα οποία τις περισσότερες φορές εφαρμόζουν κάποια μορφή κλικμπέιτ ή είναι γεμάτα υπερβολή, ακριβώς για να τραβήξουν κόσμο). Οπότε κάποια στιγμή θα κυκλοφορούν (οι μηχανές) το κοκτέιλ πληροφοριών στο οποίο έκατσε η μπίλια, κι όχι απαραίτητα την "αλήθεια". Όλο κοιτάμε να βγάλουμε τον άνθρωπο από την εξίσωση, δεν ξέρω γιατί. Φυσικά δεν γίνεται, γιατί οι άνθρωποι γράφουν τις μηχανές. Αλλά έτσι κρέμεται μια ανθρωπότητα από τα τυφλά σημεία και τις φιλοσοφικές παραδοχές ενός, ή μιας στενής ομάδας ανθρώπων. Δεν πάμε δηλαδή όλοι μαζί στο γκρεμό όπως θα μας άξιζε, αλλά οδηγούμαστε από τις αποφάσεις κάποιου, ή λίγων. Κι απορώ γιατί αναζητούμε (οι άνθρωποι) τον e-φιλόσοφο; Γιατί δεν έχουμε χρόνο; Γιατί όλα μας φαίνονται αγγαρείες που μας καθυστερούν από το ουσιώδες της ζωής; (και ποιο είναι αυτό άραγε τελικά) Να είναι τυφλή περιέργεια; Να είναι επιθυμία θέωσής μας, μπας και φτιάξουμε κάτι "αυτόνομο" καθ' εικόναν και καθ' ομοίωσιν; Ξέρω γω; Και πάλι, εντυπωσιακή μηχανή, αλλά δε μου λέει κάτι. Εντυπωσιακό ήταν και το βαρελότο των δεκαετιών 40, 50, 60, έφερε όμως πολλούς μπελάδες. Γενικά θέλει ο αναβάτης να αράζει στα κυβικά του και να καβαλάει το μηχανάκι που του ταιριάζει. Αν δε, έχει ροπή προς την ταχύτητα και παρασύρεται εύκολα σαν κι εμένα, καλό είναι να μην το καβαλάει καθόλου το ρημάδι, και να πηγαίνει ή με το αυτοκινητάκι του ή το λεωφορείο. ΠΝΔΤ: Ένα πολύ δυνατότερο google search με καλή σύνθεση μεταξύ των αποτελεσμάτων (εκπληκτική, φαινομενική για μηχάνημα) σε γραπτό λόγο, alla maniere ντε ανθρωπ. Που μας εντυπωσιάζει.

Το πρώτο μου video (vcr) αγοράστηκε το 1986 στο ποσό των 165.000 δρχ. Ήταν το PANASONIC NV-G7 (VHS) , και μάλλον ήταν της οικογενείας ...και όχι δικό μου. Έκτοτε, το λιώσαμε όλοι με ταινίες......και περάσαμε καλά μαζί του. Το καλοκαίρι του 2001, σαν βλάκας το πέταξα...και αγόρασα ένα άλλο (δεν είχα αρχίσει ακόμα τη συλλογή VCR's). Έκτοτε , απέκτησα πολλά videos....και πολύ καλλίτερα....αλλά πάντα το είχα στο μυαλό μου και σκεφτόμουν τί καλά θα ήταν να το είχα. Κατά καιρούς έριχνα και κλεφτές ματιές σε αγγελίες, βρήκα κάνα- δύο, αλλά δεν μου είχε αρέσει η τιμή (γύρω στα 150 €). Πρίν λίγες μέρες, και ενώ καθόμουν στο γραφείο.....με έπιασε μια ανησυχία. Μου μπήκε να πάω στο γνωστό σημείο ανακύκλωσης......έτσι χωρίς λόγο. Πήγα. Ο χώρος άδειος.....και το ΜΟΝΟ προς απόσυρση ...ένα PANASONIC NV-G7. Το περίεργο;......το video ήταν σαν καινούργιο......γυάλιζε . Και τα μεταλλικά του μέρη και τα πλαστικά του. Σαν κάποιος να το έβγαλε από το κουτί του και να το πέταξε. Το πήρα χωρίς δεύτερη σκέψη. Πίσω στο studio....και αφού το άνοιξα.....το video γυάλιζε και από μέσα. Αφού το έριξα ένα λιπαντικό στα κινητά του μέρη και άλλαξα και δυο belts του (είχα για το panasonic NV g10- αλλά τα ίδια φοράν)......το Video έπαιζε σαν καινούργιο. Μόνη παραφωνία , όταν βγάλεις την κασέτα δεν την μαζεύει μέχρι τέρμα (κλασσική βλάβη από το λαστιχάκι του idler - που προφανώς με τα χρόνια θέλει και αυτό αλλαγή....και το οποίο έρχεται σε λίγες μέρες από το ebay που το παρήγγειλα). Αν δεν είναι αυτά μεταφυσικά πράγματα , τί είναι;

Αυτά τα πούρα Αβάνας κατευθείαν από τις ζούγκλες της Κούβας που καπνίζει τώρα τελευταία του κλείσαν την φωνή και δεν ήθελα να τον κουράσω .

Θα αρχίσουμε τις κινητοποιήσεις. ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΣΩΣΤΑ, ΜΕ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ. Θα πέσουν ΑΓΩΓΕΣ. Εμπρός ΜΟΥΣΙΚΕ ΛΑΕ μην ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!!!!!!! εχμ, εντάξει, νομίζω πως οι όροι του διαγωνισμοί ήταν ξεκάθαροι και οι μουσικοί γνώριζαν τη διαδικασία οπότε προσωπικά δεν βλέπω κάτι μεμπτό, ευχαριστούμε την ADAM AUDIO που και φέτος δίνει απλόχερα και κυρίως ΔΙΚΑΙΑ, τόσο πλούσια ΔΩΡΑ!!!!

Νομίζω έτσι λεγόταν

Telesound αν δεν κάνω λάθος.

η ΑΕΚ υποθέτω δεν μπορεί αλλιώς

Η τρυπουλα στην κορυφή είναι για bass reflection.

Τι είναι αυτό που πατάει πάνω ο ενισχυτής???μου θυμίζει το γιογιό του γιου μου.

115 ευρώ από Θωμά. Σούπερ, ήθελε βέβαια σετ απ και ξύρισμα τον καβαλάρη.

Ναι είναι inlay που δοκιμάζω για μια αλλά κιθάρα, θα μπει στην ταστιέρα!

Αυτό δεξιά είναι το σπαθί του Σαμουράι?

Εκτύπωσα ένα radius block στο 9.5" για το τελικό φινίρισμα της ταστιέρα πριν να κοπούν οι εγκοπές για τα τάστα. Η συνέχεια γνωστή!

Ο ένας θέλει πικάπ στο αμάξι... Ο άλλος εκστασιάστηκε που βρήκε το "χαμένο" του VHS (καλορίζικο κ. συνήγορε)... Τελικά όλα καταλήγουν σε ένα σημείο: Στα νιάτα μας θέλουμε να κατέχουμε (όσο το δυνατόν) το edge of tech, είτε είναι car stereo, υπολογιστής, κιθάρα κλπ... Στα γεράματα μας πάλι, θέλουμε να κατέχουμε ότι πιο vintage... Σημάδια των καιρών (μας) ή αλλιώς... γεράματα

Δεν ξερω πως θα ακουστει αλλα μου φανηκαν πολυ υποβαθμισμενα. Ο ενας εβαλε και διαλογους... ο αλλος στιχους.... Ουτε θεματα ουτε τιποτα. Βεβαια οταν ακους το δικο σου χιλιες φορες σε καθε λεπτομερεια ειναι αδυνατον να το φανταστεις αλλιως

Ίσως η σοβαρότερη πηγή σε ότι αφορά τις κάρτες ήχου για όσους ηχογραφούν μόνοι τους. Αν ξεπεράσετε τον σκόπελο των αγγλικών και αφού εξηγήσει αυτά που γράφω περιληπτικά και εγώ εδώ, ο Julian Krause παραθέτει συγκριτικά τις μετρήσεις που έχει κάνει στα reviews του. Σημείο αναφοράς.

Μπααα..., κρατάει μούτρα γιατί δεν του έδωσε ο Πάνος κι άλλο χρόνο για το ραπάρισμα του....

δεν θελω να σχολιασω τιποτα τεχνικομουσικο. φτιαχτηκα μονο με την φαση. εχετε πολλα απωθημενα μπαγασηδες. την επομενη φορα θα σας δανεισω το κινεζικο επιδαπεδιο φωτορυθμικο μου που το βαζω στο στουντιο και κανω οτι ειμαι σε club στα 80s.

Μα νομίζω πως είμαστε ήδη εκεί κάμποσο καιρό. Τα DJ set που παρουσιάζονται ως μουσικά έργα H απλουστευμένη Loop based music Η προσπάθεια των DAW να απευθυνθούν σε μη μουσικούς με εσωτερικό chord generation και σχετικά εργαλεία. Ακόμα και ο Brian Eno απο το 1995, με το Generative Music 1 που χρησιμοποιούσε το Koan Player software για την αυτόματη δημιουργία αέναης, ambient μουσικής. Το ΑΙ εξυπηρετεί κάτι διαφορετικό πιστεύω και πιο ουσιαστικό.

Ακριβώς. Και συμπληρώνω, με μια διατύπωση από τη μουσική ποιητική του Στραβίνσκυ. Βρήκα την αγγλική ονλάιν, θα ήθελα την ελληνική μετάφραση, αλλά δεν το έχω πρόχειρο το βιβλίο να το φωτογραφήσω. Τώρα το impossible happens! Ε, μια μέρα θα μας βγάζανε πιστεύω.

https://www.athensvoice.gr/life/tehnologia-epistimi/782788/pos-fadazomaste-to-mellon/?utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR3tTSWunEvYwyaeGVO3A9W0LvqrIuqi0GAOZTP6-hnpeL8oVMD52eg4JPM#Echobox=1671643714

Θα σας περιγράψω το όλο σκηνικό λίγο πριν τραβηχτεί η φωτό... Ο Πάνος, ξεθεωμένος από τον χορό και από τα απανωτά bends, είναι έτοιμος να κοιμηθεί (όρθιος). Ο Φώτης, ίσα που έχει ζεσταθεί, και το βλέμμα του καρφώνεται σε δύο ωραίες παρουσίες που μόλις μπήκαν στo disco-bar, και του έχει ανοίξει η όρεξη για αλλά 10 λεπτά σόλο. Εγώ, εμφανώς τσατισμενος, για τον απλούστατο λόγο ότι και οι δύο αιθέριες υπάρξεις έχουν καρφώσει το βλέμμα τους στον (μοναχοφαγα) Φώτη... Αυτές είναι οι δυο λεγαμενες, μήλα της έριδος, που ελικνίζοντο εις τα πόδια του Φωτίου...

Ρε σεις, το Big in Japan βρήκατε να διασκευάσετε? Πάνο το κομμάτι δεν έχει θέμα. Μόλις μπήκε η κιθάρα σου, στην πρώτη φράση σκέφτηκα "α, να το θέμα αν και άργησε" αλλά άκουσα σόλο μετά. Αυτό με χάλασε. Οι δύο-τρεις πρώτες σου νότες, αν τις εκμεταλλευόσουν σωστά, είναι ταμάμ για θέμα τέτοιου κομματιού. Τα υπόλοιπα μια χαρά, τα παιξίματά σας επίσης πολύ καλά. Αυτή στην φωτό δεξιά είναι η τραγουδίστρια ασούμε? Και επίσης ανάμεσα στον Γιώργο και στον Φώτη, βλέπω κάτι πόδια με 10ποντο παπούτσι. Δικά σας είναι? Πάνο μην πάρεις τελεκάστερ, παίζεις μια χαρά, θα σου χαλάσει το παίξιμο.

Συμφωνώ με αυτούς τους προβληματισμούς. Αλλά αν μιλάμε για κάποιον που "ανακατεύει" διαφορετικά κομμάτια για να παράγει κάτι νέο, είναι δημιουργία. Εξάλλου, και το κολάζ, είναι μορφή τέχνης, θέλει φαντασία και δημιουργικότητα Υπάρχει άμεση διανοητική/συναισθηματική εμπλοκή του στο παραγόμενο αποτέλεσμα. Αν απλά επιλέγει προδιαγραφές και χαρακτηριστικά, και κάποιος/κάτι άλλο κάνει την δουλειά χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που του έχουν φορτώσει, τότε δεν θεωρώ ότι εμπλέκεται δημιουργικά στην διαδικασία, δεν τον θεωρώ δημιουργό. Τώρα σχετικά με την πλευρά του ακροατή, θα συμφωνήσω. Όμως λείπει το μισό κομμάτι του παζλ. Υπάρχει ακροατής χωρίς τον δημιουργό. Ως δημιουργό, θεωρώ αυτόν, που παράγει κάτι για να εκφραστεί (και φυσικά "χρειάζεται" ακροατές, έτσι ώστε να επικοινωνήσει αυτή την εσωτερική του έκφραση). Τώρα θα μου πεις τι να τον κάνουμε τον δημιουργό? Αν κάτι μας εμπνέει ως ακροατές, και αυτό το κάτι το έφτιαξε "μηχανή" εμάς τι μας νοιάζει? Η δική μου απάντηση είναι ότι δεν μας νοιάζει. Όμως όποιος αισθάνεται την ανάγκη να δημιουργήσει θα το κάνει. Αν μας αγγίξει, θα το ακούσουμε. Θα ακούμε δηλαδή και τραγούδια φτιαγμένα από ανθρώπους και από "μηχανές" αν μας ικανοποιούν. Εδώ βέβαια, αρχίζουν να μπαίνουν στο παιχνίδι και άλλοι παράγοντες, λίγο πιο ευαίσθητοι, όπως προβληματισμοί ... - τι μας αρέσει και γιατί - τι μας κάνει να ταυτιζόμαστε με κάτι - ποια μπορεί να είναι η σχέση που δημιουργείται μεταξύ δημιουργού και ακροατή - γιατί πάμε σε συναυλίες ενώ μπορούμε απλά να ακούσουμε τα συγκεκριμένα album κλπ .... που (όπως είπα και στον Αλή) θα θέλαμε μερικά καφάσια μπύρες και μερικούς μήνες τουλάχιστον κουβέντας για να την ευχαριστηθούμε.

Και εδώ μια φωτογραφία απο τις πρόβες .

Συμφωνώ με κάθε λέξη, αλλά αυτή είναι η μια πλευρά, του δημιουργού. Για παράδειγμα, Ακούς ένα κομμάτι και είναι ένα αριστούργημα, σε εμπνέει, το βάζεις κάθε μέρα και δακρύζεις. Για έναν χρόνο είναι το αγαπημένο σου, το προτείνεις και κάποια στιγμή σου λέει ο φίλος σου, μα αυτό είναι κόψε ράψε από αυτά τα τρία κομμάτια. Τα ακούς και ισχύει, από μόνα τους δεν είναι αριστουργήματα αλλά το αποτέλεσμα της μίξης τους είναι εξαιρετικό. Παύει να σε συγκινεί; Πόσο απίθανο είναι να "γραφτούν" τέτοια κομμάτια που θα συγκινήσουν ανθρώπους από ένα AI; Θα έχουμε πρόβλημα αν κάποια στιγμή δημιουργός θεωρείται αυτός που απλά κάνει την επιλογή; Πόσο διαφορετικό είναι για τον ακροατή αυτό;

Κυρ Αλή μου άμα σ' είχα εδώ με μερικά κιβώτια μπύρες, θα φτάναμε Πάσχα απ' την κουβέντα.

Αυτό είναι αλήθεια. Και επιτέλους αν φτάσουμε αυτό να το φωτίσουμε με έναν τεράστιο προβολέα αυτό θα είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, υπό την έννοια ότι αυτό είναι η απενοχοποίηση του μηδενισμού. Γιατί αν το πάρει κανείς ψύχραιμα και μοντέρνα, δεν υπάρχει κανένας σκοπός ύπαρξης σε αυτό τον κόσμο. Ηθική, πολιτισμός, είναι όλα αποκυήματα ενός ανήσυχου συλλογικού νου που προσπαθεί ακριβώς να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Όλοι όμως ξέρουμε ό,τι στην πραγματικότητα η ζωή είναι καλή φάση. Κι όλα αυτα τα παράλογα που κάνουμε, που τεντώνουμε δέρματα από γίδια πάνω σε ξύλινους κόθρους και τα βαράμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μετά - άκου δω! - αυτή η αντίληψη του ήχου που παράγεται μας ικανοποιεί με κάποιον περίεργο τρόπο, αυτά είναι που ομορφαίνουν τη ζωή. Και αυτές οι ηθικές και τα ιδεώδη τα πλατωνικά, αυτά είναι η αξία που οι ιδιοι αποδίδουμε στην συλλογική μας ύπαρξη, όχι ως μονάδες αισθητήρων, αλλά συλλογικά ως ανθρώπινο είδος. Και τι κάνουμε τα τελευταία χρόνια; Καθόμαστε και εκπαιδευόμαστε να γίνουμε εμείς μηχανήματα, γιατί αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητά τους στη ζωή μας. Κάνουμε τη σκέψη μας γραμμική, αποφεύγουμε τη σύνθεση, εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο σε εφαρμοσμένες τεχνολογίες και ξορκίζουμε την άγνοιά μας γι αυτά που δεν ξέρουμε βαφτίζοντάς τα ψευδή και ανάξια. Μέχρι και κουμπί δεν είμαι ρομποτ πατάμε, τόσο πολύ στα πούπουλα τα έχουμε τα μηχανήματα! Μετα-ύπαρξη; Αυτοπροσδιορισμός μέσω έκθεσης ιδεών; Αποδοχή από το περιβάλλον μας; Συμμετοχή στην κοινή γλωσσα του περιβάλλοντός μας; Τι κάναμε δηλαδή τόσα χρόνια χωρίς τους υπολογιστές; Τα ίδια δεν κάναμε; Απλά ήθελε και λίγη φαντασία για την μετατροπή των έξωθεν λόγων σε εσωτερικά αισθητηριακά ερεθίσματα, ενώ τώρα θα έχουμε έτοιμο και το θέαμα και το ακρόαμα χωρίς να ιδρώνουμε. Σε λίγα χρόνια αν πάρουν μπρος καλύτερα και τα HUI, θα έχουμε και οργασμούς χωρίς να κουράζουμε τη μέση μας, να πιάνονται τα γοφιά των γυναικών, τα γόνατα, τι τα θες, ίδιο αποτέλεσμα θα είναι. Και πάλι, η συζήτηση δεν είναι τόσο για το gpt, ή τους αλγόριθμους πολύ συγκεκριμένης χρήσης. Ουδόλως με ενοχλεί που υπάρχουν αλγόριθμοι που βρίσκουν τις βέλτιστες τροχιές ενός σωματος σε ένα πρόβλημα 4 σωμάτων για διαφορετικές παραμέτρους που ορίζονται από το χρήστη. Ο ανθρωπομορφισμός όμως, που εμφανίζεται όταν ο υπολογιστής "εκφράζεται" μέσω καθαρά ανθρώπινων μεθόδων (κείμενο, ροή λόγου, μουσική (σε πραγματικό χρόνο, φωτογραφία ή βίντεο (στα πλαίδια τησ τέχνης πάντα), είναι αναπόφευκτος και αυτό είναι πρόβλημα. Το γεγονός ότι αναφέρονται στα limitations ξεκάθαρα και πολύ τίμια κάποια θέματα, ιδιαίτερα το 2 για εμένα (μπορεί να αποφύγει να απαντήσει ενώ ξέρει την απάντηση, αλλά παρ' όλα αυτά παίρνεται η απόφαση να απαντά όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή η έκδοση) είναι μια στρατηγική απόφαση. Η φιλοσοφία, το κίνητρο, η προσέγγιση, αυτά θέλουν μια δουλίτσα ακόμη νομίζω.

Α ρε τι κάνω ο π@&στης. Και ταστιέρες σχεδιάζω 360 μέρες τον χρόνο.

Σχεδίασα την ταστιέρα στο fusion 360 με radius 9.5 και κλασική διάσταση από τεστιερα les paul μειων το πάχος του binding που θα βάλω.

Έλα παιδιά, εδώ είμαι... έγινε κάτι? χαχαχαχα

Κόψιμο καναλίου για την βέργα του μπράτσου. Καθαρή κοπή με το κανάλι να αγκαλιάζει την βέργα όσο σφιχτά πρέπει.

Ω ρε φίλε, αφτή πρέπει να είναι η βαλίτσα της Καϊλής ασούμε. Άμα σε πιάσουνε με τόσες χορδές την έβαψες.

Κάτσε γιατί με ανΓχοσαις και έκανα καταμέτρηση...τη βγάζω δεν τη βγάζω τη χρονιά (για το 2022 μιλάω)

Άμα παλιώσουν οι χορδές, δεν τις αλλάζουμε. Ζμπρώχνουμε την κιθάρα στα μετάχειρα και παίρνουμε άλλη. Πιο φθηνά μας έρχεται.

Γιαυτο λεω και εγώ "αγοράζετε κιθάρες και όχι χορδαί"!

Κι εγώ το ίδιο έκανα κι ας μην θέλω Stratocaster.