Πίνακας συμμετοχής

Χρόνια πολλά στους Αναστάσηδες και τις Αναστασίες. Και φυσικά στον @marathon. Καλές μουσικές παιδιά, και μακριά από τελεκάστερ.

αλκοολ και καταπέτασμα...?

Λοιπον εχω δυο σε ενα, το βιντεο το οποιο ηταν η ταφοπλακα για εμενα και για τον Βαι και για τον ΝτιΜεολα. Και οκ, καταλαβαινω οτι οι ανθρωποι απλα χαζολογουν/ψωλαρουν στο soundcheck, αλλα αφοτου ακουσα τυχαια αυτο το βιντεο πριν απο 10 χρονια οποιοδηποτε (πενιχρο) ενδιαφερον μου ειχε απομεινει και για τους δυο εξαυλωθηκε. Τους ειχα ανακαλυψει και τους δυο πιτσιρικας, προφανως αρκετα αργοτερα απο αλλους εδω μεσα (ειμαι 90s τζοβενο) και με ειχαν εντυπωσιασει με την ταχυτητα τους και το command τους, ηταν εξαλλου και απο τα πρωτα ακουσματα μου σε instrumental, guitar-heavy μουσικη. Γρηγορα ομως ανακαλυψα αλλα πραγματα που με συγκινουσαν πολυ περισσοτερο, απεκτησα και τελειως νεα reference frameworks και ο εντυπωσιασμος αντιακτασταθηκε απο χασμουρητο. Κατα καιρους ειχα επιχειρησει επιστροφες/εξερευνησεις της δισκογραφιας και των δυο αλλα δε με συγκινησε τιποτα. Για τον Meola δε, μου εβγαζε και παντα λιγο τον αερα του μπιιιιπ, οποτε δε βοηθησε και αυτο. Προσφατα θυμαμαι εβλεπα τα private dinners / jam sessions που πουλουσε και με ειχε πιασει ενας ελαφρυς εμετος, αλλα each to their own I guess, δε πειραζει και κανεναν μεγεια του και χαρα του. Ο Vai απο την αλλη μου προκαλει μια μελαγχολια, διοτι η μουσικη του δεν με συγκινει αλλα καθε φορα που τον ακουω/βλεπω να μιλαει σε συνεντευξεις κλπ φαινεται τοσο ψυχουλας και ενδιαφερον ατομο που στεναχωριεμαι που δεν νιωθω την μουσικη του. Και επαιζε και με τον Ζαππα οποτε νιωθω πως θα πεσει φωτια να με καψει που τον κρινω...

Nuno ρε φίλε... Μεγάλη καψούρα.

Είναι και πως το ντύνουν μουσικά το σημείο οι κερατάδες... Καλά,ο LaBrie κεντάει στιχουργικά σε ολόκληρο το τραγούδι. Sorry,you must excuse me I 've painted my own Mona Lisa

εχω περάσει πολύ το στάδιο να συνδέω ή να με επηρεάζει η ζωή και το όλο πακέτο του μουσικού με τη μουσική που φτιάχνει. ναι μου είναι αντιπαθής επίσης, αν σας ευχαριστεί αυτό και όντως αυτό το εξώφυλλο δεν είναι καλό, άλλωστε πάντα τα εξώφυλλά του ήταν ναρικισιστικά. Εμένα με ενδιαφέρει που έπαιζε στους RTF. Αν και εκεί μου άρεζε περισσότερο ο Bill Conors

Εδώ δεν είναι θέμα ανάλυσης. Κι εγώ όταν ήμανε μικρός άκουγα Αλ και τρελαινόμουν με το γρήγορο παίξιμό του. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, συνειδητοποιούσα ότι η μουσική του είναι μάλλον πολύ ρηχή για τα γούστα μου. Επίσης άρχισα να αντιλαμβάνομαι το μονοδιάστατο του παιξίματός του. Τα κομμάτια του που άκουγα παλαιότερα και μου άρεσαν, άρχισαν να μου φαίνονται κοινότοπα, χωρίς φαντασία, και με μάλλον λίγη μουσική πληροφορία για το μουσικό προφίλ που καλλιεργούσε. Μετά βέβαια, διάβαζα και πράγματα για τον χαρακτήρα του, που τον έκαναν αντιπαθή στα μάτια μου. Η εποχή world sinfonia είναι αυτή που θεωρώ ως καλύτερή του. Ίσως γιατί είναι η λιγότερο ναρκισσιστική και εγωκεντρική, στις συνθέσεις, το παίξιμο, και το ύφος. Αλλά ρε παιδιά .... ποιος βγάζει δίσκο με τέτοιο εξώφυλλο το 2015? Τζαζίστας πάντως δεν πρέπει να είναι. Για έσκορτ τον κόβω.

Δεν είμαι ψείρας σε όλες τις μουσικές που ακούω όμως... Είναι κ πόσο σοβαρά παίρνει κ η ίδια η μουσική τον εαυτό της. Η μουσική του Αλ το κάνει αυτό (αυτό είναι κοπλιμεντο, τόσα του έχω κάνει σημερα ) . Κ πάνω απ'όλα το ατιτιουντ του ίδιου του μουσικού κ η συμπεριφορά του. Κ εδώ θα πω κάτσε ρε Αλ λιγάκι . Δεν είσαι κ ο Μαηλς να στα σχωραμε τα τερτιπια κ το υφακι σου

είστε πολύ ψείρες. Ακούστε ρε καμιά μουσική χωρίς να την αναλύετε. Από το πρώτο ερέθισμα. btw έχω να ακούσω ενδιαφέροντα Μαχα από το 1990 το πολύ. Μετά....χάος. Για το τρίο επειδή αναφέρθηκε, ....αρπαχτή γκραν

Ναι. Κ εκει πολυ συγκεκριμενα πραγματα. Καμμια σχεση δηλαδη με την ανεση κ την ελευθερια που εχουν στο crosspicking παιχταραδες bluegrass, ουτε με το εξωφρενικο χωσιμο καποιων manuche-αδων. Αλλα αφου δουλευει (κ εχει το απαιτουμενο ηχητικο αποτελεσμα) δουλευει

Ντιμ καταλαβαινω απολυτα τι μου λες. Κ απο τη στιγμη που λεω πως συνθετικα εχει γραψει σπουδαια πραγματα αυτο ειναι το πιο σημαντικο. Κιθαριστικα δεν μ'αρεσει. Στα καλυτερα του (εχω ακουσει πραγματα απο αυτα που μου λες) δε μ'ενοχλει γιατι μ'αρεσουν οι συνθεσεις. Δε ξερω πως αλλιως να το πω! Ο Μακλαφλιν πχ δε μ'αρεσει παντου αλλα χ&ζ0μ@ι πανω μου καθε φορα που παιζει. Στο τριο κανει μπαμ ποτε παιζει ο Αλ κ οχι με την καλη εννοια. Επειδη ειναι σε εναν ακρως αυτοσχεδιαστικο κοσμο συγκρινεται αναγκαστικα με αλλους του κοσμου αυτου. Το φασιλιτυ του με το οργανο (οι πολλες νοτες ντε) τον εκαναν νεξτ μπιγκ θινγκ κ τα γραμμενα θεματα του (κ στην πορεια η αψογη ρυθμικη του αγωγη). Ομως δεν εχω ξανακουσει κιθαριστα απο αυτο τον κοσμο να εχει αρμονικα κ μελωδικα τοσο χαμηλη αντιληψη (στον αυτοσχεδιασμο του παντα, οχι στα θεματα ). Σε οποια περιοδο του κ να τον ακουσω ν'αυτοσχεδιαζει περναει πολυ ωρα χαμενος με την αρμονια πισω του (οχι δεν κανει σουπερ ιμποζινγκ) κ εχει σαν οπλα μονο την ταχυτητα κ το τι κανει με τα γκρουπινγκζ του ρυθμικα .Βασικα δεν ειναι του ευρυτερου τζαζ κοσμου σαν παιχτης, αλλα οι συνθεσεις του ειναι αυτου του κοσμου. Αυτα δεν τα λεω για να τον θαψω. Ειλικρινα ετσι τον ακουω. Το χεητερ το λεω για πλακα, αν κ μολις ακουσα την αποψη πολλων απο το τζαζ χωρο για το παιξιμο του (γνωστων κ μη) συνειδητοποιησα πως μαλλον ειμαι μετριοπαθης

Συνθετικα εχει γραψει πολλα πραγματα που τα βρισκω εξαιρετικα. Δε τον μπορω κιθαριστικα. Δε μ'αρεσει καθολου η φωνη του με ηλεκτρικη κιθαρα, κ επισης δε μ'αρεσει αυτοσχεδιασμικα που ενω στην αρμονια απο πισω γινεται ενας χαμος, αυτος τα αγνοει ολα κ παιζει μια αρμονικη μινορε που λεει κ ενας φιλος. Βλεποντας δε τα τερατα αυτοσχεδιασμου που ανεφερες αναρωτιεμαι τι σχεση εχει ο Αλ μαζι τους? Σαν κοσμος κ σαν προσεγγιση εννοω. Κ στη δικη μου τη γενια περασε η τρελα με τον Αλ κ πολυ μαλιστα. Ο μεσος προγκας κ μεταλλας τον εχει εικονισμα. Για καποιο λογο δε μπορει να ταυτιστει με κανεναν απο τους αλλους που ανεφερες (κ αλλους τοσους). Αλλα τον Αλ λογω του σρεντιγκ του κ του οτι αρμονικα ειναι απλοικος στα σολο του τον γουσταρουν πολυ

Δεν μπορώ να ακούσω πλέον Αλ. Με χαλάει το ατιτιουντ του κ ο χαρακτήρας του πάρα πολύ. Επίσης δε μ'αρεσει σαν κιθαρίστας. Τον αδικώ το ξέρω, γιατί έχει γράψει πολλά κ ωραία πράγματα, αλλά δε τον μπορώ. Τώρα ο τρόπος που τα γράφω είναι υπερβολικός για τον χαβαλε του πράγματος, αλλά... στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα

Πάντως @fusiongtr πρέπει να κάνουμε ένα γκρουπ Αλ χεητερς κ να αρχίσουμε το χαητζακ σε θρεντ που αναφέρονται σε αυτόν. Γιατί δηλαδή τόσοι κ τοσοι να έχουν την τιμητική τους κ να τρώνε κράξιμο κάθε φορά που αναφέρεται το όνομα τους? Εμείς δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε κάτι παρόμοιο? (Νομίζω είναι κ ο @odis13 υποψήφιο μέλος, αν κ μπορεί να του συμπαρασταθεί λόγω της Οβεησον)

Ούτε τον Αλ Καπόνε.

Μπορεί. Ωραίος τύπος με χιούμορ στις διηγήσεις. Με έχει φάει ο κουνιάδος μου να πάμε αλλά δεν συγκινούμαι κάν. Τον Μπεκ ναι.... Ίσως και τον EVH. Είδα αρκετούς όμως και μου φτάνουν... Bireli Lagrene BB King Albert Collins Pat Martino Pat Metheny Santana John McLaughlin Edge Al DiMeola Steve Morse Rory Gallagher Charlie Byrd και ίσως κανα δυο άλλους

Aμ πως.Η χαρά του μπασίστα. Επίσης σέβας στο motha fucka που έκανε τη μίξη.

Ευχαριστώ πολύ παιδί μου θα πω στο Δήμαρχο να σε κάνει ΑΡΧΙΜΟΥΣΙΚΟ να γίνει ο τόπος μας ΒΙΕΝΝΗ.

Και για να μη παρεξηγηθω, ειμαι 100% υπερ του marshall, αλλα οχι για σπιτι. Ουτε κανενος αλλου λαμπατου. Ουτε 1W.

Εννοειται. Αλλα δεν ψαχνω νεα. Αντιθετως παλια που δεν γνωρισα, ψάχνω

Από μια ηλικία και μετά, είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να δημιουργήσει κανείς νέες "μουσικές αναμνήσεις". Με άλλα λόγια ανατρέχουμε σε κομμάτια του παρελθόντος μας γιατί οι μουσικές αυτές, εκτός ότι μας άρεσαν καθαρά αισθητικά, έχουν συνδεθεί με πάρα πολύ έντονα βιώματα. Το παραπάνω οφείλεται σε εμάς και όχι στη νέα μουσική. Όπως έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, αν είναι κανείς διατεθειμένος να ψάξει και φυσικά να φάει στη μάπα και άπειρη σαβούρα, υπάρχουν αριστουργήματα. Απλά θα τ΄ ακούσουμε μια-δυο και τελικά θα επιστρέψουμε εκεί που η ακρόαση, μέσω των αναμνήσεων, ξυπνάει κι άλλες αισθήσεις. Εγώ προσωπικά έχω απλά δεχτεί ότι κανένα σύγχρονο κομμάτι δεν μπορεί να ανταγωνιστεί στις προτιμήσεις μου τα oldies goldies, όσο τεράστιο αριστούργημα κι αν είναι, ακριβώς για τους παραπάνω λόγους.

Δεν μπορω να πω οτι γελασα, καθως γνωριζω οτι καποιοι (και ειναι πολλοι) απ' οσους το ακουσουν θα σοκαριστουν/απογοητευτουν. Ειναι πολυ προκλητικο, οπως και να 'χει, ειδικα τουτη την ωρα και ετουτη τη δυσκολη χρονια. Δεν παραβλεπω, βεβαια οτι προκειται για εντυπωσιακη συνθεση, εκτελεση και παραγωγη.

αυτό? αυτό ?

Τι να δεις καλέ μου Φάσιε; Να παίζει μπιτια ο επιτάφιος; Δεν γίνεται αυτό, ας ξέρουμε τι λέμε

... σε alternate picking κατά βάση.

Στέλνω ήδη μηνύματα στο club των Vai haters να μπουκάρουμε να κάνουμε χάιτζακ το θρεντ πάλι και μετά να την πούμε ο ένας στον άλλο που δε μας αρέσει ο Βάι.

τον αδικείς πολύ... κοίτα είσαι και νεώτερος. Εγώ μεγάλωσα μ αυτόν σε κρίσιμες ηλικίες. Ήμουν 19 όταν βγήκε το land of the midnight sun και το elegant gypsy, και τοτε το downbeat παραληρούσε...(δεν θυμάμαι να έγινε το ίδιο με τον Vai). Σήμερα όμως δεν μου αρέσει πιά αυτή η εποχή. Επίσης δεν σε παίρνει ο Corea τυχαία στα γκρουπ του. πάντως κάνε τον κόπο και άκουσε τα World Sinfonia Heart of the Immigrants Orange and Blue ειναι πολύ δύσκολοι δίσκοι, αλλά εξαιρετικοί. Δεν τους αγαπάς με την μία. Είναι όμως εξαιρετικοί. Μεταξύ 80 90 ήταν μετριος. Και μετά το 2005 επίσης... Αλλά και ποιός δεν είναι. απ αυτούς που έγραψα ότι είδα ελάχιστοι είχαν συνεχή πορεία. ο Martino σίγουρα. Από τους ζωντανού, o Metheny και ο lagrene κι αυτοί με ερωτηματικό... εδιτ τώρα διαβάζω το ποστ ξέρεις τι ήταν να σου φέρνει φίλος σου το Elegant Gypsy και να είσαι 19-20? Να είσαι 17 και να ακούς το Bohemian Rapsody?

αυτά εννοώ

Κ σίγουρα όχι τον Αλ Μπαντυ

Δεν παιζω. Νομιζα πως βαζουμε μονο προγκ κ χαρντροκ

Χονδρικά θα έλεγα αυτό:

Τραγούδι-ύμνος αλλά δεν μου κάνει και τόσο χαρακτηριστικό του γκρουπ. Αντίθετα,αν με ρωτούσε κάποιος τι λέει αυτός ο περίεργος με την κιθάρα στα γόνατα που δε βλέπει κιόλας,θα του έβαζα αυτό το σόλο. Απίστευτη έμπνευση... Με την καμία.Μπορεί να είναι ένα κομμάτι σταθμός,αυτό με το οποίο συστήθηκαν στο ευρύ(λέμε τώρα) κοινό αλλά παραείναι mainstream για τα δεδομένα τους. Μου άρεσε αυτό.Ατμοσφαιρικό και ταξιδιάρικο. Και η φωνή μου βγάζει μια οικειότητα πολύ γλυκιά.

Δεν είναι πιο αντιπροσωπευτικό; Μια λέξη. Tone

Εγώ δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Μάλλον θα έγραψες κάτι για όπλα και τέτοια που δεν είναι και δόκιμο για το forum αυτές τις μέρες και θα το έσβησε. Τους κολλάς δε, θα σε banaroun πάλι και εσύ θα χάσεις, κανείς δεν θα ακούει τα κομμάτια σου μετά. Τσάμπα οι ηχογραφήσεις. χαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχα Είναι υποχρέωσή μας και πρέπει μάλιστα θα έλεγα να το θεωρούμε υποχρέωσή μας να σεβόμαστε τους moderators και να τους βοηθάμε για την ομαλή λειτουργία του φόρουμ σύμφωνα με τους κανόνες και τη δεοντολογία του. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι θαυμαστές του αλλά αν δεν έχει σβήσει κάτι και το αναφέρεις, δεν θα έπρεπε να ποστάρεις και ένα παράδειγμα που να υποστηρίζει τον ισχυρισμό σου? χααχαχαχαχαχαχαχαχα Λοιπόν, τώρα τρώμε. Χρόνια Πολλά με υγεία!!!!!!! #

Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

@Nekkon Αληθως Ανεστη . Ειναι η εβδομαδα δε μπορει να κουνηθει πολυ κανεις απο το αρνι! Οι γκαηντες βοηθαν στη χωνεψη!

Μήπως θέλεις να κάνεις edit μόνος σου τις ανοησίες που γράφεις για ντουφέκια και φόνους? (edit, έριξα ΦΛΙΤ)

Εγώ και πάλι το ακούω φέτος. Γεια σου βρε Αλέξη με τις κομματάρες σου.

Κάτι που δουλεύω τώρα και ίσως φανεί χρήσιμο σε κάποιους.Αντί για backing track δουλέυω πανω σε isolate tracks απο παραγωγές που μου αρέσουν.Πρώτα ακούω το ήχο της κιθάρας,solo,και προσπαθώ να πάω όσο πιο κοντά γίνετε,βλέπω σε ένα στιγμιότυπο με το eq πως είναι η κυματομορφή της και την αντιγράφω με χρήση eq στην δική μου,ακούω τα fx που έχει και κάνω κοντινές ρυθμίσεις και μετά παίζω πάνω απο τύμπανα και μπάσο κάνοντας όσο το δυνατόν γίνετε τον ηχο μου να είναι μέσα στην μίξη.Οταν η κιθάρα ακούγετε σαν να είναι έτοιμη να ηχογραφήσει πάνω σε αυτά που ακούς,τότε θα αρχίσει η αποκωδικοποίηση του τρόπου παιξίματος του συγκεκριμένου κιθαρίστα,πάνω σε ένα μοτίβο με ήδη επιτυχημένη εξέλιξη και μόνο ετσι,ακούγοντας και συγκρίνοντας τα αποτελέσματα απο το δικό σου,με το original,θα μπορέσεις να κάνεις τις όποιες απαραίτητες διορθώσεις,ως προς τον τρόπο παιξίματος σου. Μερικές διαπιστώσεις που έχω κάνει μέχρι τώρα είναι οτι τελικά για να διορθώσεις τον τρόπο παιξίματος σου,πρέπει πρώτα να αναπτύξεις την αντίληψη σου,ως πως το πώς πραγματικά ακούς την μουσική και άν αυτό που πιστεύεις οτι ακούς,είναι πραγματικά αυτό που παίζει. Θα γίνεις καλύτερος στο να ηχογραφείς,συγκρίνοντας τα δικά σου με επαγγελματικές παραγωγές. Θα μαθεις tips και tricks απο παραγωγούς,που χρησιμοποιούνται στο στάδιο της μίξης και δέν πρόκειται,πιστέψτε με,να βγούν να σου το πούν ποτέ στο youtube. Θα ακούσεις πραγματικά πως ακούγετε ένα tama bell brass snare του 1980 η ένα μουσικό όργανο η ένας ενισχυτής π.χ γιατί μπορεί αυτήν την στιγμή αρκετοί απο εμάς να έχουμε σπίτι μας κάτι που γράφει κάτι επάνω,αλλά τον ήχο που έκανε αυτήν την φίρμα μεγάλη,ίσως δέν τον έχουμε ακούσει ποτέ σε εμάς. Θα καταλάβεις γιατί το Quantize πραγματικά σκοτώνει την μουσική σε αρκετά είδη. Η μουσική αποτελεί ένα είδος μαγικό,μια σχέση ανιδιοτελής και αρκετοί απο εσάς απο αυτούς που διαβάζετε θα μπορούσατε να είστε στην θέση μουσικών που θαυμάζετε,κάτω απο συγκεκριμένες συνθήκες. Κάποιοι είπα.Οχι όλοι.Μην αρχισετέ μετά τα φαγοπότια να γράφετε μπουκωμένοι οτι μ@λ@κια σας κατέβει!

Το σκέφτηκα, αλλά πού θα βάζαμε την κάρβιν και την κάιζερ ασούμε. Την Κάρβιν στο πορτμπαγκάζ και την Κάιζερ στην ποτηροθήκη; Το θέμα είναι να τα μοστράρουμε κιόλας!

Κάτσε κυρ Αλή μου. Δεν ξέρω εσείς οι καταυλακιώτες πώς μένετε ασούμε, αλλά εδώ στις εξωτικές Αθήνες, τα περισσότερα σπίτια χωρίζονται από τα διπλανά με μεσοτοιχίες, και υπάρχει κι άλλος που μένει στον πάνω όροφο, και επίσης κι άλλος που μένει στον κάτω όροφο. Δεν είναι το θέμα να φτιάσεις απλά δικό σου σπίτι, πρέπει να το αρματώσεις και κατάλληλα. Και για να αρματώσεις κατάλληλα διαμέρισμα, θα σου κοστίσει όσο η αγορά δύο διαμερισμάτων. Άσε δηλαδής που δεν βολεύει κιόλας στις περισσότερες περιπτώσεις, γιατί χάνεις πολύ χώρο. Εκτός βέβαια, κι αν είναι διαμέρισμα 250 τετραγωνικά, 4 μέτρα ψηλοτάβανο, και έχει χώρο που μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις γι' αυτό τον σκοπό. Ακόμα και μονοκατοικία να έχεις, χωρίς πανοπλία ήχου, θα έρθουν τα εκατά με τις σειρήνες στο 20λεπτο, και θα σε τρέχει ο γείτονας στα δικαστήρια, γιατί εκεί που κατέβαζε την μπουκιά της μπριζόλας του μήκους τεσσάρων στρεμμάτων, έπαιξες ένα power chord, και του κόλλησε η μπουκιά στον οισοφάγο, και πάλευε η γυναίκα του να την βγάλει με γάντζο από κρεμάστρα. @Βρασίδαςκατς, αφού το φχαριστήθηκες, μια χαρά. Εγώ δεν μπορώ καν να παίξω σε μεγάλη ένταση (σαν αυτή που περιγράφεις). Άλλη χορδή πατάω, και άλλη βαράω.

Έλα μου όμως που αν θες πραγματικά hiss με τον ήχο, μόνο με λαμπατους ενισχυτές κ μεγαλύτερες εντάσεις γίνεται (Νταξ οπότε θέλετε με μπαναρετε θα το καταλάβω)

Αν είναι για ‘’γνώστες‘’ την θέλω εγώ

Έχω κάτι μαγνήτες από μια παλιά Gerley και μια squier (που πατάει κάτω τις Αμερικάνες), και έλεγα μήπως μαζί με την γυναίκα, ξεφορτωνόμουν κι αυτά.

Όχι μόνο. Παίρνω ήχο, "Σα CD" ... σπίτι μου! Χρησιμοποιώ το channel strip του Slate, με emulation κονσολας> neve pre amp> 2 eq neve> 1176 comp μετά ελάχιστο delay και chorus τέλος tape emulation. Με αυτό μπορώ να παίξω και να ηχογραφήσω, ΚΥΡΙΩΣ όμως να παίζω πάνω σε ένα backing track που είτε έχω έτοιμο ή θα φτιάξω σε 5 λεπτά. Για να γίνει αυτό με καμπίνα πρέπει να έχω live room και control room, που αν είχα χώρο να φτιάξω ένα chamber για τις καμπίνες μου θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη, τρεις έχω btw Γιατί με σωστό mic placement παίρνεις "ήχο" με τη μία χωρίς πολύ επεξεργασία. Το να παίζω εγώ και ο ενισχυτής μου μοιάζει ανούσιο, ενώ μπορώ να έχω φουλ virtual μπάντα μέσω του daw. 'Οταν άρχισα το recording το 2006 αν θυμάμαι καλά, έκανα tracking με την καμπίνα και τα monitors στο ίδιο δωμάτιο και μόνο απολαυστικό δεν ήταν.

Ο πετρουτσις δεν με αφορά ουτε τον ανέφερα. Θεωρώ τους ντρην θιατερ πιο βαρετός και από την Σάσα Μπάστα. Χίου Λιουιζ είμαι τρελός φαν.

ΤΩΡΑ μιλας σωστα, τωρα μαλιστα. Και εγω εκτιμω το vai, οταν ειχε βγει το passion and warfare το βαζαμε και πεφταμε για προσκυνημα ομαδικα, τι να λεμε. Αλλα τελικα δεν μου εμεινε και τιποτα, εχω να το βαλω να παιξει απο τοτε. Ενω απο την αλλη ο σουηδος χαμηλοστηθης, που δεν εχει την ποικιλια στο παιξιμο και τα κουφα που κανει ο vai, γραφει ομως κατι τραγουδαρες ωρες ωρες, αυτα σου μενουν, σιγα μη σου μεινουν οι μπουρμπουλιθρες. Δηλαδη ερχεται ο πιτσιρικας, σε ρωταει, παππου πως ηταν η μουσικη τοτε, ε δεν του βαζεις vai, του βαζεις αυτο, γκομενες, αητοι, αλογκαριουμ, να μπει στο νοημα το παιδι, μην το τρομαξουμε με τα φιουζια