Πίνακας συμμετοχής

Μια βόλτα απο τις αγγελίες εδώ ( αλλά και reverb ) και θα δεις πόσο "σκοτωμένες" είναι οι τιμές τους! Μιλάμε για υπερκοστολόγηση full με υπότιτλο "αναζητώντας το κορόιδο" !!!

1000€ + ? Αναλογα την κιθαρα. Αλλο μια απαιχτη PRS του 1985 και αλλο μια απαιχτη Maya του 1985. .

Εάν η κιθάρα είναι καλή, με οιονδήποτε καλό μαγνήτη θα ακουστεί καλά. Απο κει και πέρα είναι ζήτημα λεπτομερειών και "κουρδίσματος" του κάθε μαγνήτη για να σε ενθουσιάσει κάτι, οπότε οι δοκιμές (δυστυχώς) είναι μονόδρομος. Ακριβό κι επικίνδυνο σπορ αυτό. Ο μουσικός που παίζει δεν ακούει μόνο, αισθάνεται στο χέρι, κι αυτό κανένας δεν μπορεί να προεξοφλήσει πως θα σου ¨κάτσει" - ούτε ανιχνεύεται σε τεστ του Utube. Σαν γενικό κανόνα πάντως, κράτα πως μετά την κατηγορία των φθηνών μαγνητών, υπάρχουν αμέτρητες καλές επιλογές, πχ ο Duncan SSL-1 θεωρητικά ανταποκρίνεται σε όσα ζητάς, όπως και μοντέλα των Fralin & Lollar, μετά όμως αν ανέβεις κατηγορία τα πράγματα ξεφεύγουν οικονομικά, αν και όχι πάντα, πχ Budz, Rumpelstiltskin, OC Duff, Klein είναι εξαιρετικές επιλογές σε λογικά χρήματα, οι Ellis όπως αναφέρθηκε είναι πολύ καλοί αλλά πανάκριβοι, όπως και οι Foley, Sliders και πολλοί άλλοι. Ακόμα να προσθέσω (κάτω απο κατακραυγή φαντάζομαι ) πως κάθε φθηνό ή ακριβό μπουτίκ σετ είναι καλύτερο απο Φέντερ μαζικής παραγωγής. Ορίστε, το είπα. Σε ό,τι με αφορά ως στυλ παιξίματος και γούστο, οι καλύτεροι ίσως μαγνήτες στρατ που έχω παίξει είναι αυτοί που τύλιγε ο αείμνηστος Peter Florance.

Μπα, δεν μπερδευτηκα για τις πληροφορίες για τις κιθάρες αλλά η αναφορά στον @vrasidas27. Αναγκάστηκα να διαβάσω απο 3 φορες το κάθε του ποστ για να καταλάβω στο τι προσβλητικό είπε. Ακόμα ψάχνω. Μάλλον παραγέρασα για αυτό το φορουμ Κωστή, συνέχισε το θεάρεστο έργο σου.

Οι διαφορές στα muff είναι εξίσου μεγαλες όπως και στα fuzz face. Αλλάζουν τα μεσαια, η απόκριση στο tone, το clipping και άλλοι παράμετροι.

Ποντάρω σε εκείνον με τα γυαλιά, τον 5ο από δεξιά, με το πανταλόνι.

Το εχει αυτο ο στρατός.....

εδω ολοι ειν αι αγχωμενοι και συ εισαι ενας γιγαντας με την απολαυση στα ματια. ακοαμ και στο μπουζουκι γουσταρεις που κρατας οργανο........... μπορει και στον ομφαλιο λωρο να κανες ντρικι ντρικι εσυ

Τώρα τι ακριβώς χρειάζεται κάποιος το resonance όταν η κιθάρα φοράει 456Κ μαγνήτες, περνάει από 8 trisatanicdiabolator distortion και ένα ψυγείο με digital πολυεφε χρήζει ψυχιατρικής ερμηνείας.... Έξω από την πλάκα για metal και heavy rock ήχο το resonance είναι μείον για αυτό και οι 70s Les Paul custom που είναι ο ορισμός της βαριάς και πεθαμένης κιθάρας ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ για αυτά τα είδη.

Συνηθως με 500 που τις εχω παρει, με ταστοδουλεια κ αλλαγη μαγνητων, εχεις ενα υπεροπλα για γκαζια κ συμπαθητικους faux ηχους στο 2 κ 4 κοντα στα 8 κατοσταρικα. Εχει κ αλλη αισθηση λογω του φθαρμενου φινιρισματος στο μπρατσο οπως ειπα πιο πριν. Θα μπω κ λιγο στα ξυλα, οποτε καθενας αυτο που θα γραψω στην επομενη παραγραφο, το αξιολογει αναλογα. Το γιαπωνεζικο basswood που εχουν οι mij Ιμπανεζ πολλοι δεν το γουσταρουν. Υπαρχουν κ καποια swamp ash Rg μοντελα (ειδικα mid 90's), που κ αυτα στις ιδιες τιμες παιζουν. Αυτες ειναι πολυ πιο resonant κιθαρες ακουστικα (παλι lo pro ειχαν) οποτε καποιος που το αναζητα αυτο μπορει να κινηθει προς τα εκει. Τα charvel μοντελα που εχω παιξει κοντα στο χιλιαρικο, ηταν υπεροχα σε ολα, εκτος απο τα ξυλα που λεει κ ο @BillTrantos πιο πανω. Το θελω το οργανο πιο resonant ακουστικα για ψυχολογικους λογους, ακομα κ αν αυτο δε μεταφραζεται, ειδικα σε higain καταστασεις για τις οποιες προοριζονται οι κιθαρες αυτες. Ασε που οι μαγνητες τους ειχαν ολες εντελως διαφορετικο κ μοντερνο ηχοχρωμα απο αυτο που περιμενω απο τετοιες κιθαρες, οποτε παλι για αλλαγη παω κ ανεβαινει πολυ η κατασταση. Για τα τωρινα τρεμολα δεν εχω αποψη, αφου ποτε σε μια γρηγορη γνωριμια δε του βγαζω τον αδοξαστο για να καταληξω

Απόλυτα λογικό, αλλά άλλο τα 550€ και άλλο τα 1000€. Στα 550€ με τα specs αυτά αξίζει. Οριακά αξίζει ακόμη κι αν πρέπει να τις κάνεις μια καλή ταστοδουλειά.

Είναι σκευρωμενη μείνε μακριά. Αποκλείεται τόσο μεγάλο ύψος στις χορδές να οφείλεται στον καβαλαρη και το nut.

Μαζικής παραγωγής είναι ότι κυκλοφορεί σε μεγάλες ποσότητες, οτι ΔΕΝ ειναι limited runs. Sorry, αλλα απο την στιγμή που μπορεις να τους βρείς στα μαγαζιά, χωρίς κανένα limitation, και Custom Shop να γραφουν, ειναι μαζικής παραγωγής... Οπως και οι CS69. Αλλο οι CS69 που εμπαιναν ΜΟΝΟ στις Custom Shop Fender και τους τυλιγε η κυριούλα, άλλο CS69 που τους παραγγέλνεις χωρις κανένα θέμα απο amazon και thomann. https://www.thomann.de/gr/fender_fat50_cs_pu_set.htm https://www.thomann.de/gr/fender_pickup_5762_vintageset.htm Ιδια τιμή, και εβαλα τους 57/62 επειδή και με αυτους εχω περάσει 15 χρονια. Οπότε ούτε και αυτο ειναι κριτήριο. Ολοι μαζικης παραγωγης είναι εκτος απο τα oddballs σε καποιες Custom Shop ΚΙΘΑΡΕΣ (οποτε τους συγκεκριμένους ΔΕΝ μπορεις απλά να τους αγοράσεις απο κάποιο κατάστημα), ή limited runs (δεν ξερω αν το εχει κανει ποτε αυτο η Fender).

Μπορεί να έχει "λυθεί" η προβληματική που έθεσε ο killbill σε αυτό το post. Θα ήθελα να πω κι εγώ την εμπειρία μου. Σταμάτησα την μουσική λόγω του κλειδιού του ΦΑ, νομίζω. Πριν από καμιά 30αριά χρόνια αυτό. Ταυτίζομαι απόλυτα με τον killbill. Αυτό που κερδίσαν με την επινόηση του κλειδιού του ΦΑ είναι λιγότερο από αυτό που έχασαν. Ναι, πιστεύω ότι είναι ευκολότερο να μάθεις ότι στην 3 ή 4 ή και 5 βοηθητική γραμμή είναι αυτές οι νότες παρά να φέρεις όλο το Πεντάγραμμο τούμπα. Γιατί θα το μάθεις για ένα Πεντάγραμμο και τέλος. Είμαι μεσήλιξ πια και θέλω να ξαναξεκινήσω το πιάνο. Του εξήγησα του νέου μου δασκάλου. Εγώ, κλειδί του ΦΑ δεν μαθαίνω. Φέρε μου παρτιτούρες και θα τις μεταγράφω εγώ. Τρομάζουν τα καημένα τα παιδάκια, όπως ορθώς λέει ο killbill να αρχίζουν να παίζουν με τα δύο χέρια και από πάνω του λες ότι άλλο ισχύει στο ένα χέρι και άλλο στο άλλο... Σαν να διαβάζεις ένα κείμενο και μισές λέξεις να τις προφέρεις αγγλικά και άλλες γαλλικά... Το ξέρω ότι για όσους ανδρώθηκαν με την καθεστηκυία μεθοδολογία, τους φαίνεται αλλόκοτο αυτό. Κάποια στιγμή, αυτό που προτείνει ο killbill μπορεί να τύχει ευρείας αποδοχής. Εγώ πιστεύω ότι περισσότερα παιδιά θα συνέχιζαν έτι περαιτέρω τις σπουδές τους στο πιάνο, αν απλοποιούταν αυτή η κατάσταση. (killbill, χάρηκα που δεν είμαι ο μόνος που το είχε σκεφτεί. Εγώ στον γιο μου έτσι θα τον διδάξω. Ναι, δεν θα μπορέσει να διαβάσει παρτιτούρα άλλων. Ίσως βρεθεί λύση και γι' αυτό, ίσως και απλά να πρέπει να κάνει χωρίς αυτές. Σίγουρα, θα απογοητευτεί από την ενασχόλησή του με το πιάνο πολύ αργότερα απ' ότι άλλοι, άποψή μου.)

Ίσως να είναι ηλίθια η ερώτησή μου, αλλά γιατί χρειάζεται ο γνώμονας του ΦΑ στη μουσική; Δεν μπορούν όλα να είναι σε γνώμονα ΣΟΛ? Η διαφορά είναι πολύ μικρή, μόλις ένα διάστημα 3ης! Γιατί στο αριστερό χέρι στο πιάνο να γράφεται πχ η νότα ΛΑ σε γνώμονα ΦΑ, και εσύ πρέπει να κάνεις τρανσπόρτο και να σκεφτείς ότι "διαβάζω ΛΑ στο πεντάγραμμο, άρα πρέπει να παίξω ΝΤΟ στο πιάνο"! λίγο χαζό δεν είναι αυτό; Γιατί να μην μου γράφει το ΝΤΟ σε γνώμονα ΣΟΛ κατευθείαν; Πως θα πω σε ένα παιδάκι που μόλις έμαθε τις νότες στο πεντάγραμμο, "ξέρεις στο αριστερό χέρι στο πιάνο αν βλέπεις ΣΟΛ στο πεντάγραμμο, εσύ θα πρέπει να παίζεις ΣΙ! και να με κοιτάει σαν εξωγήινος και να μου λέει "γιατί αυτό?"

Ταχτοποιούσα το αρχείο μου, και χαμογέλασα. Δεν είναι φωτογραφίες, αλλά VHS rip snapshot , από ένα live που είχα κάνει το 1990 σε μια Ντίσκο. 15 ετών τότε. Το πρώτο μου live ήταν έναν χρόνο πρίν, το 1989....14 ετών τότε, κάπου υπάρχει και από εκεί υλικό....αλλά δεν το βρήκα ....ακόμα. Με την πρώτη μου ηλεκτρική , YAMAHA SE 112 την οποία πούλησα και το μετάνιωσα . Το μετάνιωσα όχι γιατί ήταν καμία κιθάρα, αλλά γιατί ήταν η πρώτη μου, που αγόρασα με οικονομίες αιματηρές....και είναι κομμάτι της διαδρομής μου. Ανοίγω αυτό το νήμα, και αν έχετε παρόμοιο υλικό/ αναμνήσεις.....please share.

Βλέπω και sepia . Δεν είχε εφευρεθεί ακόμα το black and white όταν την έβγαλες ε;

Δε βρήκα καμμια με ηλεκτρική , οπότε βάζω αυτήν....

Γιάννη, η πρώτη φώτο είναι θεϊκή. Από κάθε άποψη. Ειδικά αυτή η κουρτίνα (; )...πω πω εντελώς Eames!

Έχω χάσει επεισόδια λέμε...

Ωραίο θέμα! Θύμισες που λένε και οι ποιητές. Αυτή είναι οικογενειακή με φάδερ και σίστερ στο εφηβικό μου δωμάτιο 1973 μάλλον, με την πρώτη μου ηλεκτρική Teisco Starway MJ-2. Τυμπανα Premier. Στη συνέχεια με μια Yamaha SG-12A του 1967 στην αυλή μας. Δίπλα δάσος, Ζάμπια γαρ. Εδω με το hard rock τριο, Velvet Opera που βάραγα Χέντριξ nonstop. Στο Hofner μπάσο ο Robin με Bassman και το θυριώδες Marshall P.A.. Στα τύμπανα ο Jimmy που έσπρωχνε τα ντραμς με την μπότα και καθε τοσο αναγκαζότανε να τραβήξει τα τυμπανα πίσω γιατι είχαν φτασει στη μέση της πίστας. Για να βγάλουμε ήχο κοπανάγαμε γερά με τέρμα τους ενισχυτές και τα δέρματα τότε. Ούτε πεταλια, ούτε τίποτα. Κι εδω με τους Utopia εκει κάτω στους μαου-μαου το '74-75. Είχα τον plexi τον πενηντάρη και μια Ibanez SG με 3 χαμπάκερς και σωλήνα τζιν με καουμπόικη μπότα που πήρα απο το Μοναστηράκι το καλοκαίρι στις διακοπές. Οι υπόλοιποι... κύριοι καθότι Εγγλέζοι, μιας και το ροκάς δεν τους έλεγε κάτι παρα μόνο στην Ελλάδα τότε που χωριστήκαμε απο τους καρεκλάδες με αυτό τον τρόπο.

Με εκανες κι εψαξα για πιιο παλιες. Το πρωτο οργανο που επεσε στα χερια μου ηταν ενα μπουζουκι του πατερα μου (ειχα μια φωτο με το μπουζουκι οταν ειμανε 4 ετων αλλα δεν τη βρισκω στα σκαναριμενα, εδω ειμαι 10-11). Κι εγω με δανεικες και φτηνες επαιζα πριν παρω την στρατ (που φαινεται στο προηγουμενο ποστ) στις 5/2/1984 με δοσεις και αιματηρες οικονομιες (την οποια δεν την εχω πια, γιατι στις 4/2/1985 ανοιξαν το δωματιακι και μου την εκλεψαν μαζι με εναν Peavey Bactstage Plus στον οποιο μεσα ειχα κι ενα Coron distortion 10 το πρωτο μου πεταλι - μου εμειναν τα boss delay dm-3 και chorus ch-3 που τα εχω ακομα). Μετα, καλοκαιρι 1985 πηρα μια Kramer Pacer deluxe usa με original floyd 1 μεν, αλλα με schaller μαγνητες που δεν μου αρεσαν και τους αλλαξα με SD ssl1 και SD JB sτο bridge (καπου εχω φωτο αλλα δεν τις βρισκω) και την κρατησα για καμια 10αρια χρονια. Μεχρι τοτε ειχα μια κιθαρα καθε φορα. Το 1993 αρχισε το gas που πηρα την prs, καπακι εδωσα την Kramer και πηρα μια strat77 και μια strat plus και παει λεγοντας. Στο πρωτο μου λαιβ το 1983 στο σχολειο, παιζω με μια Morris απομιμηση start, δανεικια απο τον ντραμερ που μου εσπασε κατα λαθος το μπρατσο απο την πρωτη πραγματικα δικη μου κιθαρα (δωρο το 1982 απο τον παππου που ηταν μουσικος - κλαρινο ηπειρωτικα) που ηταν μια Teisco (δυστυχως δεν εχω φωτο απο αυτην) μαζι με μια λαμπατη τετρακαναλη κεφαλη Anax του 1958 (που "εξυπηρετουσε" ολη την "μπαντα") και diy καμπινα με καφε επενδυση κι ενα 12αρι μεγαφωνο, σαν πλυντηριο (φαινονται απο πισω μου στη φωτο πιο κατω) Anax Εχω και την αφισα Πιο μικρος "εκλεβα" απο τον παππου και γρατζουναγα μια Eko σκαφος. G13 μαλλον παιζω

ναι μπρε, το κΣερω και κανω πλακα....ομως ενα πηνιο με λιγο συρμα γυρω γυρω ειναι ο μαγνητης...... μην το κανουμε και rocket science (ακου εκει 600 ευρω για ενα σετ μαγνητες tele για λαλακες ψαχνουν?) ..ειδικα οι Fender style μαγνητες ειναι οτι πιο απλο και αν δεν εχει η FENDER την συνταγη ποιος θα την έχει? Ο Μπάμπης ο Σουγιας? (μην ξεχναμε οτι το 90% της μουσικης που εχει παιχτει με κιθαρες Fender εχει παιχτει με τους ΣΤΟΚ μαγνητες.....) οχι πως δεν εχω χρησιμοποιησει boutique μαγνητες ,ισα ισα εχω και ειχα πολλες κιθαρες με τετοιους μαγνητες ....αλλα μη τρελλαθουμε κι ολας......οτι μονο οι boutique μαγνητες ειναι "καλοι" και οτι η Fender, η DiMarzio & o SD δεν κανουν το ιδιο καλους μαγνητες...

Τους custom shop γιατι δεν τους θεωρείς μαζικής παραγωγής? Οι μισοί μαγνήτες της fender εχουν αυτόν τον "τίτλο".

Meanwhile, επειδή έπεσε και πρόταση για CS69 και επειδή εχω "ζήσει" για 12 χρονια μαζι τους σε 3 διαφορετικες κιθάρες (3 σετς λοιπον), επειδή ειναι εξαιρετικά low output, να περιμένεις glassy πριμα, μηδαμινά μεσαία. Λιγο πολύ ότι ανέφερε ο @kpeyos Για νεκ μια χαρά αν είναι αυτό που θέλεις φυσικά...

Δεν είναι :) , αλλά ειδικά η κιθάρα του ΟΡ ΔΕΝ έχει Fender μαγνήτες μαζικής παραγωγής ....

1976. Eko kiwi, δανεική. Πρώτη φορά την έβλεπα, πρώτη φορά την έπιανα, πρώτο live

Πάντως , και λίγο off topic, βλέποντας τους παλαιότερους μου, και αν εξαιρέσω τον @Nestoras (tele) και τον @Spyros Delta (strat), ακόμα και ο @ez και ο @npap, στα σπάργανα τους ήταν με δανεικές και όχι elite κιθάρες. Θυμάμαι μερικά χρόνια αργότερα εμένα, το 1989 που έπιασα μια δανεική ηλεκτρική κιθάρα και εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου, μια Kumika LP, μου φάνηκε σαν διαστημόπλοιο. 6 μήνες μετά....πήρα την Yamaha ,των ανωτέρω φωτογραφιών, και ίσως ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Φυσικά έρωτας. Είχα δει, ΔΕΝ θυμάμαι ρε και θα σκάσω που (εκτός πόλης μου) . για πρώτη φορά ηλεκτρική κιθάρα το 1983 , μια τύπου LP Junior (αν θυμάμαι καλά) , 8 ετών τότε και είχα μείνει αποσβολωμένος με τις ώρες. Πιτσιρικάς στην Επαρχία, στην Κοζάνη.....περνούσα από ένα κιθαρομάγαζο που υπήρχε τότε και χάζευα δυο stratocaster που τις είχε μέσα στο μαγαζί και σε ειδική βιτρίνα (μια έτσι sunburst με χρυσά κλειδιά , μαγνήτες , καβαλάρη) ...και ήταν η διασκέδασή μου! Πήγαινα πίσω σπίτι, έπιανα μια ξεκούρδιστη φτηνό κλασική που είχα....και έκανα όνειρα. Τα παιδικά απωθημένα τελικά δεν ξεπερνιούνται. Έφτασα στα σχεδόν 50......με 17 πλέον κιθάρες and counting.... Νομίζω θα παίρνω κιθάρες μέχρι να πεθάνω.

στα 17 περίπου όταν και ευτυχώς γρήγορα ανακάλυψα ότι δεν το χα με τα σόλο και το γύρισα στην ρυθμική και τις κλασσικοακουστικές που τα πρώτα χρόνια τάισαν αγόγγυστα τα παράλληλα (παν)ακριβα γούστα μου περί ήχου... ΥΓ. η κιθάρα μια όμορφη Cimar (ή κάπως έτσι δεν θυμάμαι και πολλά από αυτήν μια και αντικαταστάθηκε σύντομα με την πρώτη και τελευταία μου (ναι ναι!!!) tele...

Χαίρομαι πού βρίσκω συμπαραστάτη. Ενα θα πω μόνο. Αν δεις παρτιτούρα από φλάουτο θα δεις νότες με 4 καί πάνω βοηθητικές γραμμές!!! πού αμέσως τις αναγνωρίζεις από την εμπειρία σου. Γιατί να μην γίνεται τό ίδιο και με το αριστερό? Λενε ότι είναι θέμα χώρου στο πεντάγραμμο. Μα ο γνώμονας Φα "τρώει" μόλις μια γραμμή στο πεντάγραμμο. Σιγά το χώρο πού κερδίζεις. Βλέπεις νότα στη 1η γραμμή σου λέει αυτή είναι σολ δεν είναι το μι!. Ε γραψε σολ κατευθείαν τί τό κουράζεις. Μόλις μια γραμμή πάνω στο πεντάγραμμο

O OP δεν έθεσε όριο budget, οπότε απλά ανέφερα αυτούς που σήμερα θεωρούνται οι κορυφαίοι. Προσωπικά οι CS '69 δε μου αρέσουν, είναι υπερβολικά mid scooped για μένα. Αλλά σίγουρα έχουν το κοινό τους. @Superfunk Για να μην παρεξηγηθώ, κι εγώ πιστεύω ότι μια καταπληκτική υλοποίηση ενός κλασικού σχεδίου ηλεκτρικής κιθάρας θα παίζει καλά με ένα μεγαλύτερο εύρος μαγνητών και μια χάλια υλοποίηση, δε θα σωθεί αναγκαστικά από ένα πανάκριβο σετ. Επίσης πιστεύω ότι οι ενισχυτές και τα μεγάφωνα παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στον ήχο. Αλλά: Ο OP δε ρώτησε αν αξίζει η αλλαγή μαγνητών, ούτε ζήτησε οδηγίες επιλογής ηλεκτρικής κιθάρας και ενισχυτή. Πέραν αυτού, η ίδια η τεράστια αγορά aftermarket μαγνητών με κάποιους κατασκευαστές τους να έχουν φτάσει σε legendary status στον κιθαρόκοσμο και με σετ να κοστίζουν πιο ακριβά και από την ίδια την κιθάρα, καταρρίπτει από μόνη της τη θέση αυτού του post.

Τελη δεκαετιας του 80...στον πολιτιστικο συλλογο του χωριου προβα.... Το ονομα μας black olives... Απο τα μεγαλα καφε βαρελακια που ειχαν μεσα ελιες(και γραφαν απεξω black olives)...χρειαστηκαν στις αρχες γιατι δεν ειχαμε πληρη τυμπανα.... θυμαμαι τα πρωτα λογια(δεν ξεραμε γρι αγγλικα) τα λεγαμε απο τα lyrics του crusader των saxon, μιας και ειχε ο αδερφος μου τον δισκο και ειχε μεσα τους στιχους..... Η κιθαρα μια kumica, στυλ explorer...την ειχα μπανισει σε μια βιτρινα 15,300δρχ..... Αιματηρες οικονομιες για να μαζεψω λεφτα και να την παρω(δουλειες για πιτσιρικαδες,καλαντα,κουβαλημα ξυλων και αλλα).... Οταν πηγα στην πολη να την αγορασω, μου λεει ο ''φωστηρας'' ο μαγαζατορας, η τιμη αλλαξε...15,500δρχ.... Μου ελειπαν 200 δρχ.... Ευτυχως ειχα μια θεια στην πολη που υπηρχε το μαγαζι, και πηγα και ζητησα απο την θεια δανεικα.... Επρεπε να πεισω την θεια ομως οτι ενας μακρυμαλλης με κολαν ροκας θελει 200δρχ για να παρει κιθαρα και οχι για κατι αλλο,μιας και η θεια ηταν γατα....την επεισα οταν μετα απο μιση ωρα της πηγα την κιθαρα.... Την ειχα μεχρι πριν λιγα χρονια...οταν αποφασισα να την σουλουπωσω χαλασε ο ''συνεταιρισμος'' με την κυρα και ετσι εμεινε διαλυμενη στο παταρι... Οταν μεγαλωσε ο μικρος του λεω ανεβα στο παταρι εχει μια κιθαρα,φερτη μου....δυστυχως η κιθαρα δεν ηταν εκει..... ωραια χρονια ρε γμτ......

Μάλλον 1981, μόλις είχα ξεκινήσει να παίζω, πριν φτιάξουμε τους Blues Gang με τον Σωτήρη που εδώ είναι ακόμα φαντάρος. Απο τις πρώτες φορές που γεύτηκα τι σημαίνει να παίζεις με άλλους ηλεκτρικά. Φυσικά με δανεική κιθάρα, πιθανότατα Eko ήταν. Oh well...

tele μικρος? Εγω σταθερος απο μικρος 1984 στο "δωματιακι" μας

Επικαιρο… με Ovation Custom Balladeer, αντε και στη γιορτη του σχολειου φωτο με μπαγλαμαδακι…

Οδηγίες προς ναυτιλλομένους: 1.Αγοράζουμε την κιθάρα που μας αρέσει 2.αγοράζουμε τον ενισχυτή με τον οποίο θα παίζουμε με αυτή την κιθάρα. 3.ακουμε την κιθάρα με τον ενισχυτή μας 4. αν μας αρέσει ο ήχος δεν κάνουμε τίποτα άλλο 5. αν δεν μας αρέσει παίζουμε με τις ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ του ενισχυτή και φυσικά με τις ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ των μαγνήτων ,ύψος και γωνία. 6. Μόνο αν δεν μπορούμε να πετύχουμε τον ήχο που θέλουμε προχωράμε σε αγορά νέων μαγνητών, ειδικά αν το όργανο μας έχει εξαιρετικούς μαγνήτες από το εργοστάσιο,όπως του ΟΡ

Και σε χρέη μπάσου στους Allison

Θα ανεβάσω κι εγώ τις 2 πιο παλιές που έχω, από τότε που γούσταρα πολύ τα lives και ψαχνόμουν συνέχεια να παίξω. Άλλη ζωή όντως που λέει και ο Μάνος. 2010 - πάρτι συμμαθήτριας στον Πειραιά: Les Paul, rock covers και πολύ άγχος. 2012-13: Live σε μια μουσική σκηνή στην Αθήνα, νομίζω GhostHouse. Schecter Hellraiser τότε και υφάκι γιατί είχαμε καταφέρει να μαζέψουμε 150 άτομα στο μαγαζί.

Χρονια πολλα με αγαπη και υγεια

Λίγο πριν το Nevermind χτυπήσει το MTV και πετάξουμε τις Ibanez στα σκουπίδια...

Δεκαετια του 90, σε μια αλλη ζωη

Σέβομαι, τότε γεννιόμουν. Αποφοίτηση Λυκείου. Καρφάκια σαν γνήσιο παιδί 90s, yamaha eg112 hss γιατί what else, ασπρόμαυρη γιατί ΠΑΟΚ αφού, ντύσιμο φλώρικο με καρφιά στα χέρια γιατί κατά βάθος ήμουν Guns n roses

Ευχαριστώ πολύ για την πρόταση που μου έγινε, την οποία και αποδέχτηκα. Με τιμά ιδιαίτερα να είμαι moderator σε ένα χώρο στον οποίο συχνάζω εδώ και δυο δεκαετίες. Ελπίζω να βοηθήσω.

Ανακοινώνω τον @kpeyos σαν νέο moderator στο forum.

Orange Rockreverb Orange Rockreverb.mp3 Diezel VH4 Diezel VH4.mp3 Engl savage 120 Engl savage 120.mp3

Μα μόλις μία γραμμή (ή μόνο ενα διάστημα) είναι η διαφορά μεταξύ γνώμονα φα και γνώμονα σολ. Αν θες να παίξεις τη νότα ΦΑ στο πιάνο, τότε στο γνώμονα σολ η νότα θα γράφει στη 5η γραμμή ενώ αν έχεις γνώμονα φα πρέπει να γραφτεί στην 4η. Μικρή διαφορά. Άρα οι 800 βοηθητικές γραμμές που λες στο γνώμονα σολ, γίνονται 799 στο γνώμονα φα! Δεν βλέπω κάποιο όφελος στη χρήση του γνώμονα φα...

Στο δεξί χέρι στο πιάνο δεν υπάρχει γνώμονας ΦΑ (πολύ σπάνια) . Στο φλάουτο ποτέ, που παίζει και 2 οκτάβες πάνω από το πεντάγραμμο και χρησιμοποιείς και 5 βοηθητικές γραμμές. Στο δεξί χέρι δηλαδή δεν υπάρχει πρόβλημα με τις νότες, αλλά υπάρχει στο αριστερό και γίνεται τόση φασαρία με τον γνώμονα ΦΑ? Ένα παιδάκι μαθαίνει τις νότες στο πεντάγραμμο και ξέρει ότι στο δεύτερο διάστημα είναι το ΛΑ. Μετά του λές ότι ξέρεις στο αριστερό χέρι όταν βλέπεις δεύτερο διάστημα θα είναι ΝΤΟ και όχι ΛΑ. Αυτό εμένα μου ακούγεται πολύ άκυρο. Θες να παίξεις ΝΤΟ στο αριστερό χέρι? Γράψε ΝΤΟ στο 3ο διάστημα σε γνώμονα ΣΟΛ. Γιατί να πρέπει να μάθω διαφορετικά πράγματα για το αριστερό χέρι και διαφορετικά για το δεξί? Δεν βλέπω τον λόγο. Μόνο σύγχυση δημιουργεί αυτό. Και σιγά τη διαφορά στην έκταση. Δηλαδή που το πρόβλημα να γράψεις ΝΤΟ σε γνώμονα ΣΟΛ στο 3ο διάστημα αντί για ΛΑ στο 2ο διάστημα σε γνώμονα ΦΑ? Η διαφορά είναι μηδαμινή. Μόλις ένα διάστημα από πάνω. Πας και γράφεις ΜΙ στην 1η γραμμή σε γνώμονα ΦΑ? γιατί? Γράψε ΣΟΛ στη 2η γραμμή σε γνώμονα ΣΟΛ! Τόσο απλά! μόλις μια γραμμή διαφορά στο γράψιμο. Γιατί το ταλαιπωρείς το θέμα? Ξεφυλλίζω βιβλία για πιάνο που έχω, και για προχωρημένους, και βλέπω ότι άνετα οπουδήποτε μπορεί το αριστερό χέρι να γραφτεί σε γνώμονα ΣΟΛ. Οι νότες μετακινούνται μόλις ένα διάστημα ή μια γραμμή πάνω. Που το πρόβλημα?