Shelter

Το βλέπω κάθε μέρα και σκέφτομαι ότι καιρό έχουμε να φτιάξουμε και ένα τέτοιο... (1-2 φορές το χρόνο το πολύ). Το βάζω στο πρόγραμμα για μέσα στο Δεκέμβρη.

Τα όσπρια, ειδικά όταν είναι κοκκινιστά και καυτερα τραβάνε κρασί κάργα

Μας το χαλάς με τις ελιές αφεντικό αλλά θα το καταπιούμε.

Όταν έρχεται ο αδερφός σου Ελλάδα μετά από δύο χρόνια... Πάνω με κυπριακό παστουρμά Κάτω με αρμένικο

Μου κόλλησε στο 3ο στην 11η...

Τελικά ήταν το καλώδιο. Είχε αρχίσει να τα φτυνει. Thanks!

Αυτό ακριβώς ειναι το πρόβλημα. Πάντα έτσι συμβαινει... Αλλα γενικά δεν ειναι ενα προιον που κινειται πολύ στα μεταχειρισμένα της χώρας μας.

Δύσκολο.... αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Ειδα το θέμα με τον Jimmy Thackery και θυμήθηκα την Blind Pig.

Βάλε Swan

Jimmy Thack μόνο εδώ: Εχω αρχίσει να αναρρωτιέμαι αν ήθελες λες πωλ μικρός αλλά κάπως λοξοδρόμησες

11 κομμάτια για τενόρο - 3 για βαρύτονο.... ΑΠΟΧΩΡΩ Βάλε με μέσα σε όλα.

ΕΡΧΟΜΑCTE (OCONOUΠW)

Σύνολο telecaster με πνευστά να συμμετέχουν και οι απόκληροι του φόρουμ με τους κλικαδόρους.

Όλο με το τρέμολο νιάου νιάου νιάου νιάου.... έλεος

Υλικά/Εργαλεία αρτοποιίας σε οικιακό επίπεδο. Επειδή μερικοί συνφορουμίτες μου έχουν κάνει κάποιες ερωτήσεις σε προσωπικό μήνυμα, σκεφτόμουν να κάνω ένα καινούριο θέμα στο οποίο θα δούμε βήμα προς βήμα σε πρακτικό επίπεδο κάποια πράγματα. Μέχρι όμως να ετοιμαστεί αυτό (είναι ελάχιστος ο χρόνος δυστυχώς) θα γράψω ορισμένα πράγματα για το hardware που χρειάζεται υποχρεωτικά ή επιθυμητά. 1)Το πρώτο ζεύγος εργαλείων που στην αρτοποιία είναι απαραίτητο είναι να έχει κάποιος ένα θερμόμετρο μαγειρικής και μια ζυγαριά. Δεν απαιτείται κάτι τρελό απο ακρίβεια ή τιμή... θέλουμε μια ζυγαριά που να μετράει με ακρίβεια γραμμαρίου σε εύρος 0-4κιλά. Και θερμόμετρο που να μετράει 0-100 βαθμούς. Προσωπικά θεωρώ ότι αυτά τα δύο είναι γενικότερα χρήσιμα στην κουζίνα για όποιον θέλει να δει τη μαγειρική λίγο πιο σοβαρά. Για παράδειγμα δεν πρόκειται να ανησυχήσετε ποτέ πια αν έχετε ψήσει σωστά κάτι. Επίσης για το αν εκτελείτε σωστά απο άποψη αναλογιών μια συνταγή. Για αρτοποιία και ζαχαροπλαστική είναι απαραίτητα. 2)Σε δεύτερο στάδιο θα χρειαστούμε κανα δυο μεγάλα μπώλ τα οποία θα φιλοξενίσουν τα μείγματα των αλεύρων και τη ζύμη. Έχει σημασία να πάρουμε μεγάλη διάσταση γιατί μέσα σε αυτό η ζύμη θα φουσκώσει και θα διπλασιστεί τουλάχιστον και είναι σημαντικό να μην συναντήσει η ζύμη εμπόδιο φουσκώνοντας (μια μεμβράνη που θα κλεινει το μπωλ απο πανω λόγου χάρη). Επομένως θέλουμε όγκο. Λεκάνες και μεγάλες κατσαρόλες ή κάποιο άλλο δοχείο μεγάλου όγκου θα μπορέσουν να μας εξυπηρετήσουν αν ήδη υπάρχουν στο σπίτι, αρκεί να έχει λίπανθεί ωστε να μην κολλήσει η ζύμη. 3) "Χούφτα" και σπάτουλα. Η χούφτα μας βοηθάει να μαζεύουμε και να ξεκολλάμε τη ζύμη εύκολα απο τα δοχεία που βρίσκεται ή τον πάγκο στον οποίο δουλεύουμε, όταν έχει κολλώδη υφή. Η σπάτουλα στο να χωρίζουμε τη ζύμη σε επιμέρους μερίδες. Αν και ειναι φθηνά σε διάφορα μαγαζιά, αν κάποιος θέλει να αποφύγει το έξοδο, αν έχετε ένα κομμάτι φύλλο πλαστικού ή κοψετε κανένα καπάκι απο τάπερ μπορείτε να αντικαταστείσετε τη χούφτα και φυσικά μια φαρδιά σπάτουλα απο χρωματοπωλείο θα κάνει την ιδια ακριβώς δουλειά (να ειναι καθαρή εννοείται). 4) Καλάθι ωρίμανσης ζύμης. Πρόκειται για ένα καλαθάκι μέσα στο οποίο τοποθετείται η ζύμη για την τελική φάση ωρίμανσης πριν το ψήσιμο. Στο εμπόρειο κυκλοφορούν με την ονομασία "καλάθι ωρίμανσης ψωμιού" ή Banetton. Υπάρχουν κάτι ωραία γερμανικά απο μπαμπού και με αντίστοιχο βαμβακερό ύφασμα με λάστιχο απο μέσα αλλά μπορείτε να τα υποκαταστείσετε με ένα απλό ψάθινο καλάθι αν έχετε σπίτι και μια βαμβακερή πετσέτα ή ύφασμα ή στη χειρότερη το σουρωτήρι των μακαρονιών το οποίο θα επενδυθεί με βαμβακερό ύφασμα. Η λύση του να μπει η ζύμη σε μπώλ δε θα δουλέψει καλά γιατί εχει σημασία το δοχείο να είναι διάτρητο ωστε να αναπνέει η ζύμη και απο κάτω και να μη μαζεύονται υδρατμοί που θα υγροποιηθούν και θα έχουμε υγρό στον πάτο. Επίσης σημαντικό πριν τοποθετηθεί η ζύμη εκει μέσα να έχουμε πασπαλίσει το καλάθι και το ύφασμα με αρκετό αλεύρι χωρίς γλουτένη. Αυτό πρέπει να συμβεί γιατι το κανονικό αλεύρι απορροφάται όσο περνά η ώρα απο τη ζύμη γιατι το αλεύρι είναι η τροφή του μυκητα της μαγιάς και του προζυμιού) και συνεπώς θα κολλήσει στο πανί (εφιάλτης του αρτοποιού). Πασπαλίζουμε με ένα άλευρο χωρίς γλουτένη. Ρυζάλευρο, πατατάλευρο, άλευρα οσπρίων, πίτουρο βρώμης, άλευρο καρύδας κλπ όλα αυτά θα δουλέψουν αλλά με λίγη προσοχή γιατί κάποια δίνουν λίγη γεύση στο ψωμί που ενδεχομένως να μη θέλουμε (πατατάλευρο, άλευρο οσπρίων) και κάποια καίγονται γρήγορα στο φούρνο δίνοντας πικρή γεύση (άλευρο καρύδας). Το ρυζάλευρο είναι πολύ οκ αλλά κατα τη γνώμη μου το καλύτερο και μακράν πιο εύκολο στην Ελλάδα είναι να χρησιμοποιήσουμε ψιλό σιμιγδάλι όπως παλιά. Αυτό είναι και εύκολο γιατί είναι πανεύκολα προσβάσιμο αλλά και ιστορικά πιο σωστό γιατί το σιμιγδάλι βγαίνει και αυτό στους ίδιους μύλους με το αλεύρι. 5) Ξυράφι. Όταν φτάσουμε στο σημείο πριν το ψήσιμο πρέπει να χαράξουμε τη ζύμη ωστε στο ψήσιμο, τόσο το διοξείδιο του άνθρακα που ελευθερώνεται όσο και οι υδρατμοί απο την υγρασία εσωτερικά της ζύμης να ελευθερωθούν και να μην σκάσει η ζύμη ακανόνιστα δίνοντας κακή εμφάνιση. Θέλουμε απλά μια καλή λεπίδα που να είναι ωραία τροχισμένη. Αν έχετε ένα καλό μαχαίρι θα μας την κάνει τη δουλειά. Αλλά το καλύτερο είναι τα παλιά ξυραφάκια. Είναι παμφθηνα και κόβουν τρομερά για μερικές φορές. 6) Γάστρα/ Επιφάνεια κεραμική ή μεταλλική/ Φόρμες. Οι οικιακοί φούρνοι δυστυχώς δεν είναι ιδανικοί για ψωμί και δυσκολεύονται να ανεβάσουν σύντομα θερμοκρασίες όπως και να γινει σωστά και ομοιόμορφα τη κατανομή της θερμοκρασίας αυτής μέσα στον όγκο του. Για την προσομοιωση οσο το δυνατό αυτής της κατάστασης, χρησιμοποιούμε γάστρες ή επιφάνειες ψησίματος πίτσας. Η λύση της γάστρας είναι καλύτερη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ψήσουμε αλλιώς. Οι φόρμες είναι μια εύκολη περίπτωση και φυσικά εαν κάποιος διαθέτει επιφάνεια ψησίματος για πίτσα μπορεί να τη χρησιμοποιήσει. Σε μια ιδεώδη κατάσταση θέλουμε το ψωμί να δέχεται εκπεμπώμενη θερμοκρασία απο ίσες αποστάσεις και σε ίσες ποσόστητες. Αυτό το πετυχαίνουμε με τη γάστρα (ή στον ξυλόφουρνο που έχει πυρότουβλα).

Παλιά τις θάβαμε στην άμμο. Στην έρημο της Baja California και στην Αμμόχωστο. Το ίδιο περίπου.

Σορρυ αλλά σας έχω όλους. Εμένα η γυναίκα μου μου λέει ότι πρέπει να πάρω μια καλή ακουστική! Ο λόγος που δεν το έχω κάνει ακόμα είναι ότι δεν έχει εγκριθεί ο προυπολογισμός. Ούτε έχουν βρεθεί τα κονδύλια. Είναι λογίστρια βλέπεις...

Ενδιαφέρουσα επιχειρηματική κίνηση (δεν ξέρω αν θα τους βγεί μονο). Ενδιαφέρουσες τιμές. Η σχεδίαση για μένα δεν παλεύεται.

Όπως λες ΣΥΝΗΘΩΣ. Σε συζητήσεις με οργανοποιούς (δεν είχαμε και εδώ μερικούς παλιά? θα ειχε ενδιαφέρον η γνώμη τους) έχω ακούσει ότι ακόμα και αυτό το δήθεν ομοιόμορφο πύκνωμα των νερών δεν είναι κανόνας. Παρεμπιπτόντως αυτό έχει να κάνει με την υγρασία που απορρόφησε το δέντρο σε κάποια χρονική στιγμή της ανάπτυξής του. Το χρώμα το ίδιο. Όλοι έχουν κάποιους εμπειρικούς κανόνες αλλά αν ρωτήσεις πολύ έμπειρους οργανοποιούς (και έχουμε και εμείς στα παραδοσιακά και στις κλασσικές κιθάρες) θα σου πει ότι δεν υπάρχει "συνταγή" μόνο αποφάσεις που έχει πάρει ο εκάστοτε οργανοποιός για τα όργανα που θέλει να φτιάχνει, και ύστερα το ποσοστό επιτυχίας του οργάνου είναι κάπως τυχαίο και σίγουρα δεν αναπτύσσεται αμέσως, αλλά περίπου 10 έτη απο την κατασκευή του... Απλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι το τι θεωρεί ο καθένας μας ωραίο ήχο είναι αρκετά υποκειμενικό και έτσι η holy grail κιθάρα μου είναι ο εφιάλτης του @odis13 και αντίστροφα. Επίσης υπάρχει και μάλιστα απο την αρχή της οργανοποιίας influencing, αυλές, μυθολογία και παραφιλολογία. Ξέρεις... ποιος είσαι εσύ που μιλάς για καπάκια, δεν ξέρει η Martin κλπ. Καλή η Martin και ξέρει. Αλλά και οι Ισπανοί με τις κλασσικές και οι Ναπολιτάνοι με τα μαντολίνα τους αλλά και τις κιθάρες τους κάτι έχουν μάθει και αυτοί 200 χρόνια. Και με πιο βαθιά παράδοση οργανοποιού πριν την κιθάρα στην Ευρώπη. Έχω βιβλίο του J.Romanillos για τον Torres που λέει ότι είχε δοκιμάσει ότι ξύλο μπορούσε να βρεί, μέχρι και χαρτόνι στο καπάκι.... Για αυτό λέω ότι δεν ανακάλυψε κανείς τον τροχό.

Δεν ειδα κάτι άσχημο στα καπάκια των μπουζουκιών που μου έλεγε ο οργανοποιός. Είδα μερικά και έπαιξα ένα μπουζούκι. Για τις μάρτιν έγραψα ότι ενώ ακούγονται ωραία, κριμα ενα όργανο 4κ να εχει πάνω εκτύπωση. Πόσο άσχημο δηλαδή ήταν το καπάκι μόνο του? Θα ήθελα να ειχα μια εικόνα των καπακιών αυτών για να ξέρουμε για τι μιλάμε. Και παρεμπιπτόντως έχουμε δει και ωραία flamed ελατάκια σε κιθάρες που δεν παίζανε... και κατα τα άλλα μπανάλ εμφανισιακά καπάκια σε κιθάρες που πυροβολούσαν.

Όταν το βρείς το κολπο δοκίμασε πριν βάλεις μέσα το ψωμι να το ψεκάσεις με λίγο νερο και να βάλεις και στο θάλαμο του φούρνου ενα ντενεκάκι ή ταψάκι με νερό για να έχει υγρασία ο φούρνος. Θα κάνει ακόμα πιο τραγανή την κόρα. Σας ζηλεύω ρε μπαγάσηδες που έχετε ξυλόφουρνο. Είναι το ένα level παραπάνω που δεν μπορούμε να εχουμε εμεις στα διαμερισματα. Ενταξει καταλαβαινω οτι δεν ανάβεις φουρνο για ενα δυο ψωμιά αλλά αν εχεις κοσμο και τραπέζι με φίλους και οικογένεια είναι τρομερή φάση.

Έχοντας ως δεδομένο ότι τα κάρβουνα που αναφέρεις ήταν το προϊόν της καύσης του ξύλου που άναψε ο φούρνος, γιατί δεν βάζουμε κάρβουνα ψησίματος στο φούρνο, πρέπει όταν ο θόλος του φούρνου ασπρίσει έως κάτω στη βάση να τα σπρώξεις ημικυκλικά ως τα τοιχώματα ή ακόμα καλύτερα τα βγάζεις εντελώς και να καθαρίσεις καλά την ελεύθερη περιοχή με συρμάτινη σκούπα αρχικά και με ένα ξύλο που έχει βραγμένο πανί στην άκρη του (μια αυτοσχέδια σφουγγαρίστρα αλλά μην βάλεις τιποτα πλαστικό στο φούρνο). Όταν τελειωσεις με αυτά μετράς θερμοκρασία. Αν είναι πανω απο 270 αφήνεις να πέσει. 220-240 ειναι οκ για ψήσιμο αλλά να το τσεκάρεις γιατι ειναι οριακά. Στο 210 εισαι πολύ οκ αλλά θα παρει καμια ώρα με κλειστή πόρτα. Αυτά για ψωμί. Αν έχεις φαγτό σε γάστρα, λιγη παραπάνω θερμοκρασία θα χρειαστεί. Δηλαδη 250-260 ειναι οκ. Γιαυτό και παλιά πρώτα έμπαιναν στο φούρνο τα φαγητά και τελευταία τα ψωμιά και φυσικά άναβε ένας φούρνο και έψηνε όλο το τετράγωνο. Γενικά ένα θερμομετρο επιφανείας θα σου λύσει τα χέρια, και να χτυπάς το λειζερ και στη βάση αλλά και στο θόλο

Γενικά δεν διαφωνώ, και εγώ αν είχα τώρα 3-3.5κ για ακουστική μάλλον θα πήγαινα σε κάποιον μικρότερο οργανοποιό ακόμα και αν ήταν για να ζητήσω μια κατασκευή τύπου Martin. Το επιχείρημα όλων των υποστηρικτών μάλλον όμως είναι η τιμή που κρατάει λόγω φίρμας η Martin ή η Gibson κ.ο.κ. Παρεμπιπτόντως προσφάτως συζητούσα με έλληνα οργανοποιό που δραστηριοποιείται στο μπουζούκι και μου έλεγε κάτι αντίστοιχο. Ότι σε πιο μικρή ηλικία διάλεγε με μανία στη λεπτομέρεια τα πιο τελεια καπάκια που μπορούσε να βρεί, τα αγόραζε και στη συνέχεια απο αυτά έφτιαχνε τα πιο τέλεια απο αυτά που είχε αγοράσει. Τελευταία άρχισε να φτιάχνει όργανα με τα υπόλοιπα και φυσικά ουδεμία διαφορά στον ήχο (ίδια διαπίστωση).... Αυτός τουλάχιστον δεν κρύβει τα καπάκια κάτω απο χρώματα και λοιπες τεχνικές. Παρεμπιπτώντως εγώ δεν ειδα κάτι άσχημο στα καπάκια αυτα. Θα ειχε ενδιαφέρον να βλέπαμε και τι εννοεί η Martin δευτέρας διαλογής καπάκι.