Shelter

Αυτό κυρίως...

Αν ήταν μέχρι 3000 τη χτύπαγα χωρίς φόβο και πάθος. Αλλά στα 4κ χαλιέμαι να ξέρω ότι παιρνω φωτοτυπία καπάκι. Πάντως απο όσο τις ακούω σε βίντεο ακούγονται σαν d18 και αυτό είναι ΠΟΛΥ καλο., Μόλις θυμήθηκα οτι ειχαν κανει με την ιδια τεχνική και μια d18 με ψευδο ρελικ

Έχει ξαναφάει? Είναι λίγο ιδιαίτερο... πικρίζει λίγο και δεν φουσκώνει σχεδόν καθόλου καθώς δεν περιέχει γλουτένη σχεδόν καθόλου. Δεν έχω φτιάξει ποτέ. Θα ακολουθούσα κάποια συνταγή από το ίντερνετ για αρχή. Ας έχει στα υπ όψιν ότι αν χρησιμοποιήσει αποκλειστικά αλεύρι ζέας θα πάρει ένα ψωμί που δε θα φουσκώσει και θα είναι συμπαγές και λίγο πικρό. Αν αναμείξει αλεύρι ζέας με σκληρό θα φουσκώσει λίγο περισσότερο. Αρχικά θα ξεκινούσα δοκιμές με ένα ποσοστό 70% ζεας - 30%λευκό και αναλόγως θα τροποποιούσα με κριτήριο το αποτέλεσμα.

και το κομμάτι που την έκανε γνωστή γιατι αξίζει

Ευχαριστώ Στράτο. Πάντα μου άρεσε και είχα αναγκη να μελετήσω την αρχή του κάθε πράγματος που με ενδιέφερε. Εκεί ειναι οι απαντήσεις για πολλά πράγματα αν πιάσεις την καλούμπα απο την αρχή. Είναι πια μηχανισμός για μένα. Κατα τα άλλα θεωρώ ότι πολλές φορές ο χρόνος και οι συνήθειες φτιάχνουν μια κακή πατίνα πάνω σε διαμάντια που αν βρεις τρόπο να τη βγάλεις απο πάνω τους θα λάμψουν τόσο που φωτίζουν ολόκληρους κόσμους. Και αν πέσει πάνω τους ο σωστός άνθρωπος (όχι εγώ... εγώ βουρτσίζω την πατίνα) ενδεχομένως δούμε νέα και πολύ ωραία πράγματα.

Οι στίχοι είναι σεμινάριο στιχουργικής και αντικείμενο σύγχρονου ψυχολογικού προβληματισμού πάνω σε ένα κατα τα άλλα κοινό θέμα. Η προσέγγιση είναι που μετράει. Κατα τα άλλα οι Μεξικανοί, ειδικά εντονότερα τα τελευταία χρόνια επενδύουν πάρα πολύ στην οικοδόμηση μιας σύγχρονης κουλτούρας βασισμένης στα χαρακτηριστικά των προγόνων τους και τα προβάλουν με κάθε ευκαιρία χωρίς φόβο και ντροπή για πιθανή κατηγορία για folklore/βλαχιά. Επίσης προωθούν κουλτούρα αποϊσπανοποίησης.

Παρακολουθώ όσο μπορώ τη μουσική της Λατινικής Αμερικής, πιο συγκεκριμένα ορισμένων χωρών και έχω μια ειδική αγάπη για τη συνολική κουλτούρα του Μεξικού το οποίο έχει βγάλει μεταξύ των άλλων τραγουδιστές και τραγουδίστριες που θα άξιζαν να βρίσκονται στο πάνθεον της ιστορίας του παγκόσμιου τραγουδιού ανάμεσα στα γνωστά μεγαθήρια της Ιταλικής σχολής του 50. Απλά έτυχε να τραγουδάνε σε ένα ιδίωμα που ήταν σχετικά regional και σε μια γλώσσα που δεν είναι αντιληπτή σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο αφενός λόγω γλώσσας έκαναν καριέρα σε όλη τη νότια Αμερική και Ισπανία (και αυτό δείχνει κάτι) και αφετέρου έβγαλαν και βγάζουν ακόμη από ότι φαίνεται πολύ αξιόλογους επιγόνους, στους οποίους βλέπεις και ακούς ξεκάθαρα το καλλιτεχνικό τους γονιδίωμα. Οι παλαιοί τραγουδιστές/τριες του Μεξικού, είχαν αφομοιωμένη όλη την τεχνική σχολή του Ιταλικού τραγουδιού, αλλά και έντονο προσωπικό/εθνικό στοιχείο στο στύλ, το οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα με εντυπωσιακή αφοσίωση. Και ενδιαφέρον έχει ότι την ίδια στιγμή συνυπάρχουν και τα μοντέρνα ποπ/ρεγκετόν/τραπ πραγματα, ελαφρά soft pop ιδιώματα, πολλά και διάφορα rockabilly, ska, punk κλπ αλλά και τόνοι από την παραδοσιακή τους μουσική δοσμένη ή σε εντελώς folk μορφή ή σε λίγο πιο σύγχρονα επεξεργασμένη αλλά με σεβασμό στα δομικά της στοιχεία. Και αυτή η παράδοση είναι ζωντανή και όχι μουσειακό είδος δηλαδή γράφεται καινούρια μουσική αυτή τη στιγμή πάνω σε αυτό το στυλ η οποία φυσικά στις συναυλίες ανακατεύεται με πλήθος κλασσικών τραγουδιών της παράδοσης. Η Vivir Quintana είναι μια τραγουδοποιός και τραγουδίστρια αυτής της περίπτωσης, η οποία έγινε ευρέως γνωστή λόγω της σύνθεσης και ερμηνείας του ομολογουμένως εξαίρετου τραγουδιού Cancion sin Miedo που άγγιξε πολύ κόσμο λόγω της θεματολογίας του. Οι γυναικοκτονίες είναι μεγάλο πρόβλημα στο Μεξικό και συγκεκριμένα για το τραγούδι υπήρξε αφορμή η ιστορία της Marisela Escobedo Ortiz που δολοφονήθηκε προσπαθώντας να εξιχνιάσει τη δολοφονία της κόρης της. Το τραγούδι μεταφράστηκε ακόμα και στη γλώσσα μας και τραγουδήθηκε απο ακτιβίστριες σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε αντίστοιχες εσωτερικές υποθέσεις. Η Vivir κυκλοφόρησε φέτος στις πλατφόρμες τον πρώτο της δίσκο με τίτλο "Te mereces un amor" αν και ήδη έχει κάνει 7 single και έχει συμμετάσχει σε 2 συλλογές. Ο δίσκος αποτελείται απο 14 κομμάτια διαφόρων στυλ, από τοπικά μεξικανικά ιδιώματα μέχρι πιο americana ήχο. Στο δίσκο είναι και το Cancion sin Miedo αλλά το ομώνυμο κομμάτι είναι ένα εξαίρετο δείγμα της ικανότητας της σε όλα τα πεδία που καταπιάνεται. Πρόκειται για ένα mid tempo waltz ranchero με όλα τα παραδοσιακά στοιχεία της μουσικής του Jalisco στη θέση τους, τρομερή παραγωγή, πολύ δυνατό τραγούδι και στίχο. Το κομμάτι κερδίζει συνεχώς νέο έδαφος γιατί έγινε το soundtrack του βίντεο της παρουσίασης της κολεξιόν του οίκου Dior 2024 που σχεδίασε η Maria Grazia Chiuri εμπνεόμενη με τη σειρά της από τη μεξικανική παράδοση στην ένδυση.

Το set up και ειδικά το ύψος δεν εχει αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια. Θα δοκιμάσω και με άλλο καλώδιο.

Έχω εδώ και χρόνια ένα Korg Pitchblack και λειτουργούσε απροβλημάτιστα. Το δουλεύω τροφοδοτούμενο με MXR DC brick. Στην τελευταία πρόβα, και για πρώτη φορά με δυσκόλεψε πάρα πολύ και σχεδόν κούρδισα με το αυτί. Κάθε φορά που παίζω μια χορδή και πάω να την κουρδίσω, αρχικά δείχνει το σήμα της χορδής που παίζω για 2'' και μετά δείχνει το σήμα της επόμενης πιο μπάσας χορδής. Δηλαδή αν κουρδίζεις την Ε καντίνι σου δείχνει 2'' Ε και μετά Β. Αν κουρδίζεις Β, 2'' Β και μετά G κ.ο.κ. στην Ε μπάσα μου δείχνει Β πάλι! Το έκλεισα και το άνοιξα αρκετές φορές και το έβγαλα λίγη ώρα από το ρεύμα της τροφοδοσίας, αλλά δεν έφτιαξε. Έχει κανείς καμιά ιδέα τι μπορεί να φταίει?

Να σου πω την αλήθεια και αυτή που έχω μου την έφερε η σύζυγος που είναι απο κει κάτω. Έτοιμη τη βρήκα! Απλά την αξιοποίησα. Δεν έχω δοκιμάσει άλλη. Αλλά διαφορετικά συμπεριφέρονται ως προς το ψήσιμο οι μαντεμένιες και οι πήλινες. Εγώ τώρα έχω μάθει την πήλινη και δεν έχω χώρο και για δεύτερη... Νομίζω ότι πάρεις θα είσαι οκ, αρκεί να μάθεις να τη δουλεύεις σωστά. Οι μαντεμένιες θέλουν seasoning που εγραφε ο @Superfunk. Οι πήλινες θέλουν αρχικα να τις αφήσεις ενα βράδυ βυθισμένες στο νερό και μετά λιγο στο φούρνο στους 100 βαθμούς με λίγο νερό μεσα. Αλλά κάθε κατασκευαστής δινει αλλες οδηγιες. Εχει να κανει με την προσαρμογή του υλικού σε συνθηκες ψησιματος. Εννοείται οτι μιλάμε για ΜΙΑ φορά πριν την πρώτη χρήση. Μετά κανονικά. Πολύ καλο ονομα έχουν οι Romertopf αλλά θεωρώ ότι και πιο φθηνές ειναι οκ. Απλά βεβαιώσου ότι χωράει στο φούρνο...

Ναι αυτό το εφέ το κάνει η γάστρα που μιμείται κάπως τον τρόπο λειτουργίας του ξυλόφουρνου. Αλλά και πάλι σε μικρογραφία. Αν είχα κανονικό ξυλόφουρνο θα μπορούσα να τα ψήνω ΠΟΛΥ καλύτερα. Παρεμπιπτόντως η γάστρα είναι τρομερή. Όχι μονο για ψωμιά. Εχω κανει επικά γιουβέτσια και αρνιά με πατάτες και λαχανικά εκει μέσα...

Ένας teka φυσικού αερίου. Αλλά και μέσα σε μια πήλινη γάστρα. Χειροποίητη απο τον Πύργο Διρού. Μπαααα πού τέτοια τύχη. Αν είχα αυτόν θα έδινα ψωμί σε όλο το χωριό

Άλλο ένα "Ιωαννίτικο" με τρελό oven spring!

Σούπα κουνουπιδιού με τσίπς πατζαριού και μπούκοβο

Δεν είναι ποτέ αργά. Απλά ετοιμάσου για αρκετό διάβασμα, και γερό στομάχι για μερικές αποτυχίες που δεν πρέπει να σε καταβάλουν. Η αρτοποιία είναι φαινομενικά απλή (4 υλικά) αλλά πρακτικά είναι αποτέλεσμα μεγάλης πείρας που σιγά σιγά αποκτάται μέσω της αποτυχίας και του διαβάσματος. Εγώ έχω πετάξει πολλά κιλά ζυμες... και έχω φτιάξει απίστευτες βλακείες. Αλλά 1) Βρίσκω τη διαδικασία ψυχοθεραπευτικη 2) Με ιντριγκάρει η διαδικασία του να μαθαίνω κάτι δημιουργικό απο την αρχή και απο εκει που δεν μπορούσα να κάνω κάτι, ξαφνικά να μπορώ. 3) Θεωρώ πολύ σημαντικό να ξέρεις μια δεξιότητα με τόσο πρακτικό αντίκρυσμα... Ότι θες είμαστε εδω! p.s Χθες μου μπήκε η ιδέα να φτιάξω μαλακά φρατζολάκια με σουσάμι για βρώμικο τύπου καντίνας! ξέρεις... 4-5 αλοιφές, πανσέτα ή σουβλάκι, πατάτες ντομάτα κρεμμύδι, μουσταρδοκέτσαπ!

Και ΑΥΤΟ θα συμβεί αν κολλήσει η ζύμη στο πανί στο καλάθι.... Μπορει να φαίνεται ασχημο αλλά τρώγεται!

Ψωμί "Ιωάννινα" με προζύμι Το ψωμί αυτό είναι μια προσωπική συνταγή που έφτιαξα μετά απο πολλές δοκιμές και φυσικά ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΙΩΑΝΝΙΝΑ. Τουλάχιστον όχι από άποψη τεχνικής και υλικών. Είναι φόρος τιμής στον παλιό φούρναρη της γειτονιάς μου και φίλο, που παίρνοντας σύνταξη μου έμαθε μερικά πράγματα που με καθοδήγησε ώστε να μάθω λίγα πράγματα για την αρτοποιία. Για να τον τιμήσω έκανα το ψωμί αυτό το οποίο μάλιστα του άρεσε πολύ (αν και εκτός της αισθητικής των ψωμιών που ο ίδιος κατασκεύαζε. 850gr λευκό αλεύρι σκληρό (τύπου 55%) 100gr κίτρινο αλεύρι τύπου Μ 50gr αλεύρι καλαμποκιού (κίτρινου) 200gr προζύμι 650ml νερό 22gr αλάτι 25ml ελαιόλαδο Βγάζει ή ένα μεγάλο ψωμί περί τα 1850gr ή δύο μικρότερα αν κόψουμε στα δυο τη ζύμη. Σημασία έχει το προζύμι μας να είναι σωστό και επαρκώς δυνατό για να σηκώσει μια τόση ζύμη. Αυτό απαιτεί ένα αυστηρό πρόγραμμα ταϊσμάτων με αλεύρι και νερό καθημερινά και σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα που μεταβάλλονται ανάλογα με τη θερμοκρασία του χώρου. Έτσι το καλοκαίρι με τις ζέστες γίνεται πραγματικά δύσκολο το προζύμι και θέλει ή πολύ συχνά ταΐσματα ή συντήρηση στο ψυγείο και αρκετό χρόνο στην επανενεργοποίηση του. Επίσης το προζύμι θέλει τάισμα με υψηλής ποιότητας ολικής άλεσης αλεύρι και αποχλωριωμένο νερό (εχω καταστρέψει 3). Γενικά είναι μερακλίδικη δουλειά αλλά τεράστια η διαφορά και στη γεύση και στην υφή αλλά και τη συντήρηση. Ρίχνουμε το μείγμα απο τα άλευρα στο μίξερ μαζί με το νερό και τα ανακατεύουμε καλά. Τα αφήνουμε 30' να αυτολυθούν. Στη συνέχεια προθέτουμε το προζύμι και ανακατεύουμε για 5'. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο ανακατεύοντας με συνεχόμενη ροή για να γίνει γαλακτοματοποίηση της ζύμης σε χαμηλή ταχύτητα και στη συνέχεια ανεβάζουμε λίγο την ταχύτητα και συνεχίζουμε το χτύπημα για αλλα 5'. Το αφήνουμε να ξεκουραστεί 30' και προσθέτουμε το αλάτι και ζυμώνουμε αλλα 5' στη δεύτερη ταχύτητα. Τοποθετούμε το ζυμάρι σε ένα λαδωμένο σκεύος και το αφήνουμε σκεπασμένο για 3 ώρες σε θερμοκρασία περίπου 25βαθμούς. Στη συνέχεια το αδειάζουμε σε αλευρωμένο πάγκο και ή το κόβουμε σε δύο μερίδες ή το κρατάμε ολόκληρο και σχηματοποιούμε αρχικά σε δίπλωμα "φάκελο" και στη συνέχεια σε μπάλα με τάση αλλά χωρίς να σκάσουμε όσο γίνεται τις εσωτερικές κυψέλες με διοξείδιο που έχουν δημιουργηθεί. Τοποθετούμε το ζυμάρι σε καλαθάκια με βαμβακερό πανί που έχουμε επαρκώς πασπαλίσει με κάποιο άλευρο που δεν περιέχει γλουτένη (ρυζάλευρο, σιμιγδάλι, πατατάλευρο, άλευρο καρύδας κλπ) ωστε να μην απορροφηθεί απο τη ζύμη και κολλήσει το ζυμάρι με το πανί (αμα συμβει αυτο την κάτσαμε τη βάρκα... μιλάω εκ πείρας). Προσωπικά συστήνω το σιμιγδάλι. Βάζουμε τα καλαθάκια με το ζυμάρι σε σακούλες και τα βάζουμε στο ψυγείο για 10 ώρες. Προθερμαίνουμε φούρνο στους 240βαθμούς για 1 ώρα, με γάστρα μέσα (και ένα ποτήρι νερό μέσα στη γάστρα) ωστε να κάψει ικανοποιητικά η γάστρα. Βγάζουμε τα ζυμάρια απο το ψυγείο, τα φέρνουμε τούμπα σε λαδόκολλες, διορθώνουμε το σχήμα δίνοντας λίγη τάση ακόμα και χαράσουμε με ξυράφι σχετικά βαθιά (τουλάχιστον 2.5 εκ). Στη συνέχεια βγάζουμε τη γάστρα απο το φούρνο και μεταφέρουμε το ζυμάρι μέσα πιάνοντάς το απο τη λαδόκολλα και με ένα βαποριζατέρ ρίχνουμε λίγο νερό μέσα στη γάστρα γύρω γύρω και λίγο απο πάνω στο ζυμάρι και κλείνουμε γαστρα. Ψήνουμε 240βαθμούς για 20' με κλειστή γάστρα και μετά αλλα 30 με ανοιχτη. Βγάζουμε το ψωμί και το αφήνουμε να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου Στη συνέχεια το συντηρούμε τυλιγμένο με μια πετσέτα βαμβακερή για μια δυο μέρες ή με τη σακούλα στο ψυγείο για 1.5 βδομάδα.

Εγώ εδώ και χρόνια κάνω το 3 γιατι βαριέμαι. Αλλα αν το φτιαχνω για άλλον το κάνω με την 1.

οκ! Έχεις 3 επιλογές. 1) Βάζεις ελαιόλαδο στο τηγάνι και αναβεις φωτιά. Όταν το τηγάνι ζεσταθεί μετρίως και απλώσει το λάδι σε όλη την επιφάνεια του πάτου, ριχνεις με προσοχή το αυγό και όταν το ασπράδι αρχίσει να στερεοποιείται αρχίζεις με ένα κουτάλι να βρέχεις με καυτό λάδι όλα τα σημεία της άνω επιφανείας που παραμένουν ρευστά (κρόκο και ασπράδι). Όταν αρχίσει να παίρνει το χαρακτηριστικό ξανθό χρώμα στην περιφέρεια το ψαρεύεις με σπάτουλα. 2) Τηγάνι στο μάτι και λάδι μέσα και ρίχνεις το αυγό απο την αρχή χωρίς φωτιά. Στη συνέχεια ανάβεις το μάτι και ακολουθείς την ίδια ακριβώς διαδικασία. Η διαφορά με το προηγούμενο είναι ότι εδώ το ασπράδι θα απλώσει πιο πολύ και θα γίνει πιο λεπτό και λιγότερο ξεροψημένο. 3) Σε τηγάνι με λιγότερο λάδι (τάξη των 2-3 κουταλιές σούπας) βάζεις σε φωτιά και ρίχνεις το αυγό. Μόλις στερεοποιηθεί το μεγαλύτερο μέρος του ασπραδιού, σβήνεις μάτι και σκεπάζεις για λίγο με ένα καπάκι. Αυτή η μέθοδος θα σου σκληρήνει (μπορει και όχι. Έχει να κάνει με το χρόνο που το αφήνεις και θέλει να το βρεις λίγο) ενδεχομένως λίγο τον κρόκο και σίγουρα θα τον ασπρίσει/θολώσει) αλλά χρησιμοποιείς λιγότερο λάδι.

Τι τηγάνι έχεις? έχει σημασία.

Το φαγητό ενώνει ανθρώπους και δημιουργεί αναμνήσεις Στράτο. Είναι σημαντικό πράγμα. Με ενδιαφέρει να μαγειρεύω νόστιμα αρχικά και να φτιαχνω πράγματα που ο κόσμος εν πολλοις αναγνωρίζει. Μια φορά έτρωγα στο Nolan και εκεί που είχα πήξει με τις χιπστεριές του καταλόγου και της κουζίνας ξαφνου έπιασε η μύτη μου κάτι πολύ ωραίο και γύρισα. Ηταν το χρονικό σημείο που κάποιοι υπάλληλοι έκαναν διάλειμμα για φαγητό και έτρωγαν μια σούπα που ήταν μια απλή και ωραία σούπα. Τη ζήλεψα γιατι έδειχνε και μυριζε υπέροχα μέσα στη ρουστικ εμφάνιση της. Θα ήθελα να την ειχα και στον κατάλογο και να μην υπήρχε τόσο πολύ αυτή η αισθητική του ινσταγκραμ και ο αγώνας για εντυπώσεις.

Μου στέλνουν που και που κολοκύθες απο την Μάνη αλλά φέτος ήρθε αυτό το 20κιλο τέρας. Και ήθελα να βρεθεί τρόπος να το αποθηκεύσω αρχικά και στη συνέχεια να το καταναλώσω. Ξεκίνησα λοιπόν σιγά σιγά καθαρισμό. Κράτησα δυο μπολ και έδωσα αλλα δυο σε φίλους στην πολυκατοικία γιατί θα σιχαθούμε την κολοκύθα (ε ειναι και των ημερών). Στη συνέχεια αποφάσισα να κάνω μια σούπα γιατί βγήκα και θετικός με Covid σήμερα και συνεπώς είχα και χρόνο. Αλλά μια πορτοκαλί σούπα θέλει ένα χρωματικό κοντράστ. Και έτσι έφτιαξα ένα απλό ψωμί απο Harina Morada (αλεύρι απο μωβ καλαμπόκι απο το Περού). Κρεμμύδι, καρότο, σέλερι και πράσο στην κατσαρόλα, τα ιδρώνουμε και προσθέτουμε κολοκύθα, ζωμό λαχανικών μετά απο λίγο και βράσιμο στο ζωμό μέχρι να μαλακώσουν. Στη συνέχεια μπλέντερ και πέρασμα απο chinois για να αποφύγουμε τιποτα ανεπιθύμητες ίνες. Μπαχάρωμα με ρετσέτα απο αλάτι, πάπρικα, κύμινο, καγιέν και λίγο θυμάρι και στη συνέχεια σερβίρισμα με ξινόμηλο, ξινό γιαούρτι με ξύσμα λεμονιού μια γραμμή καπνιστή πάπρικα και βούτυρο noisette. Παραθέτω και μια εκδοχή με μπρουσκέτα (μώβ ) με μοτσαρέλα και λίγη ρίγανη απο τη Μάνη. Μεγάλο ατού το noisette δίνοντας μια πολύ στρογγυλή και ψιλοέντονη επίγευση απο φουντούκι στη σούπα. Έδεσε πολύ ωραία με το ήδη γεμάτο γευστικό σώμα της κολοκύθας που η γλυκήτητά της ισορρόπησε με το ξινόμηλο και το ξινό γιαούρτι (με προσθήκη λεμονιού στο γιαούρτι). https://en.wikipedia.org/wiki/Beurre_noisette

Έχω δυο ατσαλινα. Αλλά δεν έχω λατζέρη... Τώρα θα ξεκινήσω και με ένα μαντεμένιο. Λεω να παρω αυτό που δεν εχει μακρύ χερούλι για να μπαινει και φούρνο.