kostri

Σε ευχαριστώ πολύ Λάκη! Το πιθανότερο είναι να το κρατήσω έτσι, καθώς είναι κομμάτι δύσκολο να πετύχω τον ήχο που έχω στο μυαλό μου (άσχετος από μουσική και όργανα γαρ).

Παιδιά, σας ευχαριστώ όλους για την ακρόαση και τα σχόλια! :) Αγαπητέ, νομίζω πως ξέρω τι εννοείς. Κι εμένα, σπανίως μου αρέσουν τραγούδια που ρέπουν προς την νεκρολογία ή έστω το μνημόσυνο. Απλώς, πάντα με ενέπνεε το έργο και η ζωή του Ρασούλη και στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του, άρχισα να τραγουδάω αυτά τα λόγια, όχι από λύπη, αλλά από ευγνωμοσύνη κι από αίσθημα σιγουριάς ότι οι στίχοι του αφορούν άμεσα και την δική μου γενιά. Ελπίζω να διασώζεται κάτι λίγο από αυτή τη διάθεση. Δεν το είχα σκεφθεί μέχρι στιγμής(ελλοχεύει ίσως και ένα κόμπλεξ κατωτερότητας..). Μετά την προτροπή σου όμως -ξέρεις πόσο εκτιμώ την μουσική και την στάση σου-, θα κοιτάξω μήπως το κάνω. :) Έχεις απόλυτο δίκιο, φίλτατε. Κι εγώ θα το προτιμούσα. Το ανέφερα εν είδει περιγραφής, καθώς δεν έβρισκα τίποτε άλλο να γράψω. Καλό θα ήταν, πάντως, να μην το έγραφα καν. Σε ευχαριστώ που θέτεις το ζήτημα της ενορχήστρωσης(επίσης ευχαριστώ την Εύη και τον sfaku). Απαισιόδοξη η πρόβλεψή σου, περί ανατροπής του κλίματος "έντεχνης μπαλάντας" :) . Θα ήθελα πολύ να υπονομεύσω αυτήν την αισθητική και δεν σκεφτόμουν μία μουσική σε στυλ π.χ. M. Πασχαλίδη ή Χρ. Θηβαίου. Ίσως κάποιες παραμορφώσεις και κάποιες περίεργες μελωδίες με κιθάρες και μπλιμπλίκια( ;D ) ή "πειραγμένα" φυσικά όργανα. Επίσης, θα ήθελα πολύ να τονίσω το ρυθμικό μέρος, αλλά δυστυχώς δεν έχω ιδέα από τύμπανα(κάποιος που θα ήθελε να συμπράξει; :) ). Αν αποτύχω, θα κρατήσω αυτήν την εκδοχή. Αγαπητέ, αυτό είναι το κύριο μέλημά μου, να υπάρχει προσωπικό στοιχείο. Όχι από εγωισμό, αλλά διότι αλλιώς δεν βρίσκω νόημα. Γι αυτό φιλοδοξώ κάθε φόρα να απεμπλέκομαι από την αισθητική του έντεχνου. Τα τρία στοιχεία που αναφέρεις με κάνουν να σκεφθώ πως ίσως είναι αυτά που πρέπει να τονισθούν, ενορχηστρωτικά. Μακάρι να μπορούσα να κινηθώ στην αισθητική των PJ Harvey(τι δισκάρα έφτιαξε η γυναίκα..), Th. Moore και Tom Waits. Σαν ακροατής, σίγουρα εκεί κινούμαι και κάτι τέτοιο έχω στο μυαλό μου και γι αυτό το κομμάτι. Φυσικά, όπως ξέρεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπεις σε αυτό το περιβάλλον και να μην φτιάξεις τελικά ένα κακέκτυπο των "ηρώων" σου. Περί έντεχνης ενορχήστρωσης, συμφωνώ απόλυτα. Όπως έγραψα πιο πάνω, αν δεν βγει κάτι προσωπικό και σύμφωνο με την αισθητική μου(η οποία, εν πολλοίς, είναι αυτή που περιέγραψες), θα κρατήσω την παρούσα εκδοχή. Αγαπητοί, και πάλι ευχαριστώ για τα σχόλια, τα καλά λόγια αλλά και την σιωπηλή ακρόαση. :)

Χαίρομαι που σου άρεσε. Ναι, είναι δική μου η φωνή. Με την ευκαιρία να αναφέρω και τα τεχνικά: παίζω με μια φτηνή epiphone ακουστική(PR 100 NA). Επίσης, χρησιμοποιώ το rode nt1-a και για κάρτα την m audio fast track ulta.

Χαιρετώ σας. Επισυνάπτω ένα τραγουδάκι που έφτιαξα, με θέμα τον Μ. Ρασούλη. Είναι σε πρωτόλεια μορφή, έχω σκεφθεί κάποια ενορχήστρωση την οποία ήδη δουλεύω. Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας και αν έχετε κάποιες σκέψεις επ' αυτού, με χαρά θα τις διαβάσω. manolis_2.mp3

Πολύ ενδιαφέρον. Μια ερώτηση: υπάρχει η δυνατότητα απευθείας τηλεδιάσκεψης με κάποιον δάσκαλο, πέραν της παρακολούθησης των βίντεο;

Στα κλασσικά έργα, τίθεται περισσότερο το ζήτημα της ερμηνείας. Έχουμε συνηθίσει να αξιολογούμε την αναμέτρηση του καλλιτέχνη με το έργο και να αποφαινόμαστε για την καλλιτεχνική αξία του εγχειρήματος. Ίσως γιατί το έργο "χωράει" πολλές ερμηνείες. Και πράγματι, μια ερμηνεία της Μ. Κάλλας μπορεί να έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά πάντως για τους ίδιους λόγους: δημιουργεί νέα συγκίνηση, αναδεικνύοντας την αξία του έργου για μας, σήμερα. Βέβαια, είναι κακό πράγμα να γενικεύουμε, άλλο η κλασσική μουσική, άλλο κλασσικά θεατρικά έργα κ.ο.κ. Αλλά και πάλι βγαίνουμε εκτός θέματος.. :)

Καθόλου δεν λέω κάτι τέτοιο. Υπάρχουν εξαιρετικές διασκευές οι οποίες, λόγω της μεγάλης δημιουργικής διάθεσης και ικανότητας των μουσικών, πράγματι δημιουργούν νέο πλαίσιο αναφοράς και "λένε" κάτι καινούργιο. Ένα πρόχειρο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η δουλειά της cat power στην μουσική των rolling stones. Αλλά ας μην επεκταθούμε, έχουμε ήδη βγει εκτός. Συμφωνώ.

Δεν καταλαβαίνω τη διάκριση ανάμεσα σε επίκτητες και πραγματικές εμπειρίες. Οι εμπειρίες(βιώματα) μπορούν μόνον να υφίστανται ή όχι. Γι αυτόν τον λόγο η έκφραση "πραγματικές εμπειρίες" είναι πλεονασμός, κατά τη γνώμη μου. Πάντως, ό,τι κι αν εννοείς, νομίζω πως η αναβίωση μιας καλλιτεχνικής εμπειρίας είναι εξ ορισμού κιτς. Το να ξαναπαρουσιαστεί ένα έργο, πιστά, όπως ακριβώς παρουσιάστηκε 30 χρόνια πριν, δεν έχει κανένα καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, καθώς η τέχνη προσδιορίζεται άμεσα από το πλαίσιο εντός του οποίου συμβαίνει. Αυτό είναι το νόημα της συμφωνίας μου με τον trolley.

+1

Charlie Haden James Jamerson Martyn P. Casey (triffids, bad seeds, grinderman) Oliver Sim (the xx) Μπασλάμ

Πωω απίθανο! 8) Πάω για ύπνο χορεύοντας! ;D (Έχω την εντύπωση πως σε κάποια σημεία η κιθάρα είναι ελαφρώς εκτός χρόνου(π.χ. στο 00.25). Μπορεί να λέω κουταμάρες ή μπορεί να είναι έτσι ηθελημένα..)

Με συγκίνησες. Λατρεύω την ποίηση του Σαχτούρη, αλλά και την φωνή του. Η μουσική σου είναι εξαιρετική, μου δίνει την εντύπωση πως είσαι μέσα στον ποιητή και περιγράφεις τι βλέπεις. Μπράβο.

Από τα καλύτερά σου. (Πάω στο άλλο thread τώρα, να τσακωθούμε :) )

Είναι όντως λογικό. Από την άλλη, υπάρχει τεράστια αγορά στις μέρες μας και το βρίσκω απίθανο να μην βρει κανείς κάτι να του ταιριάζει(έστω με μικρο-επεμβάσεις). Εγώ π.χ. έχω μια baja την οποία δεν θα άλλαζα με καμία καθώς δεν υπάρχει κάτι που να ζητάω και να μην το έχει. Επίσης, το να καταλήξει κανείς σε μία ή έστω 2-3 κιθάρες του προσφέρει το πλεονέκτημα της εξοικείωσης με το όργανο, πράγμα πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου.

Αυτό εδώ λες: Σίγουρα δεν ακούγονται το ίδιο.

Ακολουθεί ένα σύντομο review των μαγνητών DiMarzio PAF 36th anniversary Οι συγκεκριμένοι humbuckers ανήκουν στην κατηγορία χαμηλής εξόδου(vintage output) του DiMarzio. Φιλοδοξία του κατασκευαστή είναι να αναπαραστήσει τον ήχο των πρώτων PAF με αναφορά τον ήχο της LesPaul του 1959(περισσότερα εδώ: http://www.dimarzio.com/pickups/humbuckers/paf-36th-anniversary-bridge ) Η πρόθεσή μου ήταν να επιτύχω τον αγαπημένο μου humbucker ήχο, εκείνον του Robbie Krieger. Μετά από συνομιλία που είχα με τον κατασκευαστή, μου πρότεινε αυτούς τους μαγνήτες, υπενθυμίζοντάς μου πως ο ήχος του Krieger είναι ένα συνονθύλευμα από ιδιοσυγκρασιακό παίξιμο και δακτύλων(όχι πένας). Το θέμα μου βέβαια δεν ήταν να αντιγράψω την μουσική του Krieger αλλά να προσεγγίσω τον ήχο του, ο οποίος, στα δικά μου αυτιά, είναι η βάση για πολλούς νέους ήχους που θαυμάζω(π.χ. do make say think) και αποτελεί επομένως έναν ασφαλή μπούσουλα. Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά. Υπάρχει πράγματι ισορροπία ανάμεσα στην ηχητική ζεστασιά και την διαύγεια. Με ψάξιμο του eq του ενισχυτή μου(koch studiotone) μπόρεσα πολύ εύκολα να βγάλω τον ήχο που είχα στο μυαλό μου. Νομίζω πως αξίζει να τους ακούσει όποιος ενδιαφέρεται για χαμηλής εξόδου humbuckers με τονισμένες μεσαίες συχνότητες. Επισυνάπτω μια φωτογραφία και ένα κλιπάκι της κακιάς ώρας(epiphone les paul made in Korea, D'Addario Flat Wound 11άρες χορδές, DiMarzio καλώδιο, Guitar rig) στο οποίο ακούγονται( ; ) διαδοχικά οι neck, μεσαία και bridge θέσεις, για να έχετε μια εικόνα. 36th_anniv.mp3

Όντως μεγάλο κρίμα. Όχι τόσο για την συναυλία αλλά για το γεγονός ότι είναι απ'τις καλύτερες τραγουδίστριες της εποχής μας και χαραμίζεται. Μπροστά της, οι περισσότερες τραγουδίστριες της σημερινής μαύρης μουσικής ακούγονται σαν τον οργασμό της barbie.

Μάλιστα. Άρα μάλλον την πάτησα. :( Ευχαριστώ για τις απόψεις.

Θα ήθελα να ζητήσω την βοήθειά σας στο εξής ζήτημα: Έχω, εδώ και 3 χρόνια, ένα ζευγάρι μόνιτορ της Samson(μοντέλο Rubicon R5a). Πέρυσι, το ένα μόνιτορ άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα. Αρχικά, άκουγα έναν ξαφνικό βόμβο με διάρκεια 1-2 δευτερόλεπτα. Όταν ο βόμβος τελείωνε, το μόνιτορ επανερχόταν στην φυσιολογική του λειτουργία. Με τον καιρό, ο βόμβος μετατράπηκε σε δυνατό κρότο τον οποίον ακολουθούσε ολιγόλεπτη διακοπή της λειτουργίας και, τέλος, το μόνιτορ έπαψε τελείως να λειτουργεί. Πήγα στην αντιπροσωπεία της Samson, όπου μου είπαν πως υπάρχει σοβαρή ζημιά, η διόρθωση της οποίας ήταν πολύ δαπανηρή. Μου είπαν, επίσης, πως αυτό που συνέβη στο μόνιτορ είναι πολύ σπάνιο, καθώς είχε σχεδόν ολοσχερώς καταστραφεί. Τελικώς, οι τεχνικοί το έφτιαξαν και έκτοτε δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα. Ωστόσο πριν μία εβδομάδα άρχισε να μου κάνει τα ίδια το άλλο μόνιτορ, το "υγιές".. Το ερώτημα: Πρόκειται για αναξιόπιστη εταιρία(Samson), για ελαττωματικά μόνιτορ ή μήπως κάνω εγώ κάποιο λάθος; Τα χρησιμοποιώ, κατά μέσον όρο, 3-4 ώρες καθημερινά. Επίσης, ο χώρος στον οποίο τα έχω τοποθετήσει δεν έχει ιδιαίτερη υγρασία. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Γεια χαρά κι από μένα. Δεν μέτρησα το latency(δεν ξέρω καν πώς γίνεται αυτό ;D) άρα δεν μπορώ να σου πω νούμερο. Ωστόσο, δεν με απασχόλησε καθόλου διότι δεν άκουσα την παραμικρή καθυστέρηση. Καλό είναι βέβαια να δοκιμάσεις τον εξοπλισμό, διότι απλά μπορεί να έχεις μεγαλύτερες απαιτήσεις από εμένα.

Ευτυχία. :) Έχουν κάνει κάτι μαζί, δισκογραφικά;

Έχω χρησιμοποιήσει ακριβώς το setup που αναφέρεις, χωρίς κανένα πρόβλημα latency. Δυστυχώς δεν θυμάμαι τα χαρακτηριστικά του laptop. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήταν lenovo.

Το φυστικί βινύλιο, έχει εξαντληθεί. Ούτε στο vinyl υπάρχει -τουλάχιστον όχι πριν 2 βδομάδες που πέρασα από εκεί-, ούτε στο σάητ της inner ear. Μόνο κάτι δευτεράντζες ( ;D), κόκκινα βινύλια, τους έχουν μείνει: http://www.inner-ear.gr/gr/artists/28-baby-guru

Το myspace τους έχω εντοπίσει μόνο, μέχρι στιγμής. http://www.myspace.com/babyguruband Ναι, μόνο μπάσο ντραμς(που δένουν τρομερά και φοβερά, κατά τη γνώμη μου), πλήκτρα και sampler. Και κάτι περίεργα κρουστά. Γενικώς δίνουν μεγάλη έμφαση στο ρυθμικό κομμάτι. Επίσης, επειδη ο ήχος τους είναι περίεργος(ειδικά τα φωνητικά), είχα την εντύπωση πως δεν θα μπορέσουν να τον μεταφέρουν "σωστά" επί σκηνής. Ή, ότι, τέλος πάντων, θα ακούγονταν όπως ένα οποιοδήποτε άλλο γκρουπ. Έκανα λάθος! :)

Που να τους δεις λάηβ. Εγώ μάζευα τα σαγόνια μου απ' το πάτωμα.