pipityri

Σπύρε, από τα πιο ωραία κλιπάκια που έχουν ανέβει στο noiz, εξαιρετική ιδέα και υποδειγματικά υλοποιημένη. Μπράβο και σε όλους τους που συμμετείχαν -ακόμα γελάω με τον φίλο που έπαιξε το Trooper! 

Έχοντας βρεθεί πολλάκις σ΄αυτή τη θέση, έχω καταλήξει να το βλέπω ανά περίσταση.Θεωρώ πως μπορώ-με αρκετή ψυχραιμία και σχετικά αποστασιοποιημένα- να αξιολογήσω σε πιο βαθμό η προσωπική μου συνεισφορά σε κάποιο κομμάτι άλλου είναι τέτοια ώστε να μπορώ να αξιώσω credits. Κάποιες φορές στέκει, κάποιες άλλες όχι. That said, κι επειδή δεν το βλέπουν όλοι οι εμπλεκόμενοι έτσι, απλά δεν ασχολούμαι πια.

Απολαυστικά τα ποστς.

Έχω αρκετά μεγάλη λίστα πραγμάτων που με στέλνουν προς αναζήτηση αντισταμινικών-ακορντεόν, Police, ρέγγε, Toto, τζίπσι τζαζ κλπ-αλλά αν μιλάμε για νοσηλεία και ενέσεις κορτιζόνης ανά 12ωρο, τότε μιλάμε για οτιδήποτε με μπουζούκι. Δεν χρειάζεται να ακούγεται(είμαι απολύτως βέβαιος πως σκοτεινά κέντρα υπό την καθοδήγηση σατανικών, αδίστακτων εγκεφάλων κατασκευάζουν μουσική με το μπουζούκι σε πρώτο ρόλο, το οποίο όμως στη συνέχεια το αφαιρούν για να μας ξεγελάσουν, αλλά εμείς δεν μασάμε κύριοι)αρκεί να υπάρχει κάποια, έστω μακρινή, σχέση...ξέρω γω, η δεύτερη ξαδέλφη της γυναίκας του ηχολήπτη από τον πρώτο του γάμο είχε κάποτε έναν γκόμενο που ο θείος του είχε ένα τέτοιο στη ντουλάπα...μου αρκεί αυτό. Αναγούλα.

Το πρώτο το είδα σχετικά ευχάριστα-για πρώτη και τελευταία φορά.

Στο δεύτερο δεν άντεξα για πολύ.

Παραθέτω δύο ακόμα απόψεις πάνω στα ίδια κομμάτια, από μουσικούς  με κοχόνες μεγέθους ζέπελιν.Ίσως όχι για όλα τα γούστα, αλλά σίγουρα ανοίγουν παράθυρα σε μοναδικά μουσικά τοπία,  πιστά στο πνεύμα της εποχής που γέννησε τα πρωτότυπα.

1 ώρα πριν, Spyros Delta είπε

τι μου θυμησες ... soundblaster 5.1, μηδενικο latency

http://img.tomshardware.com/us/2002/01/15/terratec_dmx_6fire_24/mixer.jpg

Έτσι!

Ο σχετικός εξοπλισμός μου είναι αρκετά παλιός και δεν ξέρω αν αυτό θα βοηθήσει, αλλά όταν το είχα ανάλογο θέμα στις αρχές η λύση ήταν στις ρυθμίσεις της κάρτας ήχου. Συγκεκριμένα, στις επιλογές των πηγών ηχογράφησης έχει την επιλογή what u hear με την οποία ηχογραφείται ό,τι ακούγεται εκείνη τη στιγμή.Ίσως να έχεις τέτοιο θέμα.

JJ &co, εύχομαι τα καλύτερα! Περίμενα να το ακούσω πριν πω κάτι, αλλά ακόμα δεν τα κατάφερα. Έχοντας δει την μπάντα αρκετές φορές live, είμαι σίγουρος για την ποιότητα του παιξίματος καθώς και για το πως κάποια κομμάτια που πρωτοακούσαμε εδώ σε demo μορφή έχουν πια απογειωθεί. Και εσύ και ο Νίκος είστε φανταστικοί παίχτες, με ήχο και βαθιά γνώση του στυλ. Πολλά πολλά μπράβο.

Ευχαριστώ, Μιχάλη. Όπως είπε και ο Στράτος, αυτό εννοούσα. Ο Stern όντως χρησιμοποιεί ένα harmonizer από ένα παλιό Yamaha πολυεφέ.

5 λεπτά πριν, dimsonic είπε

ξέρω ότι ο Πατ δεν χρησιμοποιεί chorus. Αυτη η ρύθμιση όμως μου το θύμισε και το σκάλισα λίγο και γι αυτό ήθελα γνώμες.

Δηλαδή λες ότι αυτό που άκουσες σου ακούστηκε σαν Cure?

ενδιαφέρον...!

Όχι,  εννοούσα πως όταν εγώ προσπαθούσα να μιμηθώ αυτόν τον ήχο ακουγόμουν σαν Cure. 

Εγώ δεν κατάλαβα μεγάλη διαφορά... Γενικώς μιλώντας, δεν μου πολυαρέσει το chorus για single note lines, για ακόρντα ίσως. Για την ιστορία,  ούτε ο Stern, ούτε ο Metheny χρησιμοποιούν chorus. Ο Sco ναι,  τουλάχιστον παλιότερα, και ήταν πολλοί εκείνοι που προσπάθησαν να αντιγράψουν τον συγκεκριμένο ήχο, αλλά χωρίς το φραζάρισμα ακούγεται σαν  Cure-μπαντάρα, φυσικά,  αλλά δεν νομίζω πως μιλάμε για κάτι τέτοιο. 

Γιώργο,  που είσαι στην Κρήτη ? Ρωτάω γιατί τα καλοκαίρια παίζω στα πέριξ των Ματάλων...

Αν και το...σύγχρονη.....με προϊδέασε για κάτι τελείως διαφορετικό,

μου άρεσε-ειδικά σε συνδυασμό  με την εικόνα.

1 λεπτό πριν, gkourmoul1 είπε

Πολλα μετωπα εχεις ανοιξει 

Δεν είναι πόλεμος, είναι παιχνίδι.

Μελετάω/παίζω κάθε μέρα. Δεν ξέρω πως είναι αυτό το να μην θέλω να παίξω, που λέτε. Να βαρεθώ? Μου φαίνεται αδιανόητο. Έχω τόση περιέργεια για πράγματα που δεν ξέρω και απολαμβάνω τόσο αυτά που ξέρω που δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον λόγο να μην παίξω-αν φυσικά έχω τον χρόνο να το κάνω. Χθες το βράδυ δούλευα ένα κομμάτι για πιάνο , μπάσο κλαρινέτο και φωνή/απαγγελία....Σήμερα το πρωί παίζαμε με τη μικρή το Lazy Song του Bruno Mars. Αύριο, ξέρω γω, μπορεί να ξαναπιάσω το Naima ή το Stella, να παίξω με τη σειρά από το Violin Concerto του Berg ή με κάποιο lick από κάποιο παλιό του Sco ή από το καινούριο του Gus G. Να βαρεθώ? Πλάκα μου κάνεις.

Για μένα, ναι. Αν είχα την ευκαιρία-πιτσιρικάς-θα πήγαινα χωρίς δεύτερη κουβέντα, για τους λόγους που λέει ο Στράτος και ο Αποστόλης. Υπάρχουν φυσικά οι σχολές στην Ευρώπη,αναφέρθηκε πιο πάνω η Ολλανδία, που είναι μια χαρά, αλλά imho σε καμία περίπτωση στο επίπεδο του Berklee ή του NEC. Να πω κι εγώ πως  όσοι απόφοιτοι του Berklee έχουν βρεθεί στο δρόμο μου μου έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Η άποψη δε πως μπορεί κάποιος να πάρει τέτοιου επιπέδου πανεπιστημιακή μόρφωση από το ωδείο της γειτονιάς του, μου φαίνεται αστεία.

Τα βασικά είναι στη σχάρα,  ενίοτε συνδέονται και τα υπόλοιπα. 

Υπάρχει ένα ωραιότατο βιβλιαράκι από τις εκδόσεις Νεφέλη, Glenn Gould Σκέψεις Για Τη Μουσική. Πρόκειται για μια συλλογή συνεντεύξεων και άρθρων του.Εξαιρετικά ενδιαφέρον, ρίχνει κάποιο φως σε μια μοναδική προσωπικότητα.

Εδώ με τον Menuhin, αρχικά συζητούν και ύστερα παίζουν τη Φαντασία για βιολί και πιάνο του Schoenberg.

Όντως ωραίο θέμα.

 Πάντα με γοήτευαν τα πνευστά, το γεγονός πως η νότα εξαρτάται από την αναπνοή-η διάρκεια το σχήμα της...Δεν ασχολήθηκα, μόνο με blues φυσαρμόνικα-είχα μάθει μια φράση και την έπαιζα συνέχεια, αλλά με πολύ πάθος-και φλογέρα, μάλιστα είχα κάνει και κάτι ηχογραφήσεις σπιτικές, μια μπαλάντα ενός φίλου στο fostex και ένα άλλο που γυναίκα μου διάβαζε κάτι παραμύθια του Oscar Wild κι εγώ έπαιζα κάτι δικά μου, προκλασικού τύπου.

 Πιάνο υπήρχε στο σπίτι λόγω της αδελφής μου, ανέκαθεν το σαχλαμάριζα. Κάποια στιγμή-πήγαινα σχολείο ακόμα-γράφτηκα και στο ωδείο αλλά έπεσα σε μια τύπισσα που με φλόμωσε στον Czerny, οπότε και την έκανα με ελαφρά. Αργότερα που ξεκίνησα jazz αρμονία και τα σχετικά, έκατσα μόνος μου και έμαθα ακόρντα, voicings κλπ και πιο αργότερα έκανα και δύο εξάμηνα υποχρεωτικό. Θα ήθελα να παίζω καλύτερα, με βοηθάει στο γράψιμο.

 Θα ήθελα επίσης να παίζω κλασική κιθάρα σε καλό επίπεδο, αν μη τι άλλο για μπορώ να παίζω για πάρτη μου μέρος της απίστευτης μουσικής που έχει γραφτεί στο παρελθόν.

Duty calls, θα επανέλθω.

Παρακολουθώ τον Jonesy εδώ και κάμποσο καιρό-από τότε που διάβασα την αυτοβιογραφία του. Πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα, όπως και του Rotten. Μεταξύ τους διαφωνούν σε πολλά, αλλά σίγουρα συμφωνούν στο ότι οι Pistols γι΄αυτούς ήταν η μόνη εναλλακτική απέναντι σε μια ζωή μέσα σε απόλυτη αθλιότητα.

 Όπως  ο Δέλτα, έχω μόνο respect για τον Jonesy. Είναι ένας επιζήσαντας, πρώην εξαρτημένος που δεν διστάζει να ξεγυμνωθεί δημόσια και να ζητήσει συγνώμη για τις μαλακίες που έκανε-και να μιλήσει για μερικές πολύ δύσκολες πτυχές της ζωής του.  Το Bollocks  ήταν η πρώτη κασέτα που αγόρασα( είναι ίσως ειρωνικό πως η δεύτερη ήταν το Wall...) και οι Pistols ήταν η πρώτη αφίσα που μπήκε στο εφηβικό μου δωμάτιο. Ακόμα και σήμερα όποτε ακούω την αρχή του Holidays In The Sun κάπως μου΄ρχεται...

Την προηγούμενη βδομάδα είχε καλεσμένο τον Vai. Στο τέλος τζαμάρανε..

Θεωρώ απολύτως εσφαλμένο να συμβουλεύεις το κοινό/μαθητές σου να παίρνουν στα σοβαρά μόνο τη γνώμη των ειδικών. Όχι μόνο γιατί το τραγούδι σαν προιόν απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους που δεν είναι μουσικοί, αλλά γιατί υποτιμάς τον τρόπο που αυτοί αντιλαμβάνονται αυτό που ακούνε. Ο "απλός" ακροατής συχνά αντιλαμβάνεται πράγματα που διαφεύγουν από "εμάς".  Ίσως να αγνοεί τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες, ενδέχεται να έχει όμως καλύτερη αντίληψη της συνολικής εικόνας ή να βιώνει με τελείως διαφορετικό τρόπο το συναισθηματικό μήνυμα του έργου μας από ότι έχουμε προβλέψει. Προσωπικά, έχω λάβει μερικές από τις πιο εύστοχες παρατηρήσεις για πράγματα που γράφω από ανθρώπους που δεν σκαμπάζουν μία.

Καλορίζικο!

Από τις εποχές που το GP ήταν η βασική πηγή εκπαιδευτικού υλικού

για πολύ κόσμο εκτός USA....RIP.

Πολύ ωραία δουλειά! Εκτός από εμφανισιακά ωραιότατος και αισθητικά ξεχωριστός, να πω-καθώς τον έχω ακούσει και παίξει-πως είναι και ηχητικά φαναστικός. Μπράβο!

Το κομμάτι είναι φανταστικό...και θαυμάζω την υπομονή σου, να κάτσεις να το φτιάξεις όλο. Τώρα, για τα υπόλοιπα, τα αυτιά μου είναι κουρασμένα-έγραφα και μίξαρα κάτι δικά μου-αυτή τη στιγμή δεν καταλαβαίνω τίποτα. Θα επανέλθω. :)

Ωραίοτατο. Και, φανταστικός τίτλος. ;D Το μόνο που μένει είναι να γράψει κι ο Κώστας ένα, να χουμε τρία! ;D