pipityri

1 ώρα πριν, Spyros Delta είπε

Νομίζω τα έγραψα. 

Τα γραμμένα για την κιθάρα, είναι συνήθως πράγματα που μπορεί να παίξει και ένα midi instrument, χωρίς να δωσει κάτι ιδιαίτερο όπως θα έκανε ένας χαρισματικός παίχτης (άσχετα αν ξέρει ή όχι να διαβάζει) και που θα μπορούσε αυτός να δώσει κι άλλα πράγματα ... που δεν γράφονται.

Ενα παράδειγμα. Ας παίξει κάποιος Hendrix, από παρτιτούρα. Ακόμα και ας έχει αναλυτικοτατο tab, θα ακουστεί κάτι άλλο και όχι Hendrix.

Υπενθυμίζω οτι μιλάω πάντα για ηλεκτρική κιθάρα και ως επί των πλείστων για rock .

Πχ για μένα, το να παίξει κάποιος το giant steps στην ηλ κιθάρα ... δεν είναι ηλ κιθάρα, αλλά το giant steps με ήχο ηλ κιθαρας. Εκεί ναι, είναι χρήσιμο το διάβασμα. Και πάλι όμως όχι απαραίτητο.

Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητό.

Όσες φορές κλήθηκα στη δουλειά να παίξω από παρτιτούρα ένα κομμάτι (για εισαγωγές ή σόλο κυρίως μιλάω και όχι για tutti κλπ) και ακολούθησα πίστα τις "οδηγίες" .... δεν ήταν αυτό το κομμάτι.

Ήταν σαν να το έπαιζε ο πιανίστας στο πιάνο.

Ας φανταστεί πχ κάποιος το purple haze στο πιάνο.

Καταλαβαίνω το πνεύμα, αλλά θα προσθέσω πως τίποτα δεν ακούγεται σαν αυτό που πρέπει από την παρτιτούρα και μόνο, διαφορετικά θα μας ήταν αρκετό το playback του Finale. Αν, για παράδειγμα, σε είχα προσλάβει να παίξεις κάτι που έχω γράψει-απολύτως συγκεκριμένες και πολλές νότες, που θα τις ήθελα να ακουστούν "σαν Hendrix" , θα είχες πρόβλημα να το κάνεις?Δηλαδή, να διαβάσεις τις νότες και να τις ερμηνεύσεις όπως πρέπει, σύμφωνα με την περίσταση? Δεν νομίζω. Και, για να συνεχίσω στο ίδιο σενάριο, αν στο session είναι και 4 πνευστοί και 5 βιολιτζίδες που ΌΛΟΙ δαβάζουν γιατί είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, πες μου ποιον να διαλέξω για το seesion, εσένα που είσαι ροκ κιθαρίστας με κοχόνες μέχρι το πάτωμα ΚΑΙ ξέρεις να διαβάζεις ή τον Κίτσο που είναι επίσης παιχταράς αλλά πρέπει ή να του σιγοψιθυρίζω στο αυτί την μελωδία ή να του το στείλω μια βδομάδα πριν στο σπίτι σε midi να το βγάλει με το αυτί?

53 λεπτά πριν, Nestoras είπε

Διορθώστε με αλλά νομίζω ούτε ο Lukather διαβάζει. Αυτός και αν έχει κάνει session. 

Σε διορθώνω.

Μόλις τώρα, Jazzjoker είπε

Πολύ ωραίο το συνολικό λικ Σπύρο. Για ευκολότερη κατανόηση των μερών θα πρότεινα να κρατήσεις τα γρήγορα parts αυστηρά για το τέλος και αφού εξαντλήσεις τα παιξίματα ένα-ένα και συνολικά σε single time.

Ευχαριστώ, JJ. Αυτό ακριβώς το feedback ψάχνω. Εχεις δίκιο, φυσικά. Το έκανα δικιμαστικά και ήθελα να κρατήσει λίγο.

Ευχαριστώ, Bill. Θα ήθελα να μάθω αν και πως δουλεύει αυτός ο τρόπος για σένα. Το προσάρμοσες κάπως ώστε είναι πιο αποδοτικό? Το συνδύασες με κάτι που ήδη κάνεις και αν ναι, πως? 

Με ενδιαφέρει επίσης feedback, από σένα και από όποιον άλλο, για τον τρόπο παρουσίασης. Προφανώς εδώ έκανα ένα πρόχειρο στήσιμο, αλλά θα ήθελα να ξέρω, για παράδειγμα, αν θα βρίσκατε χρήσιμη την ύπαρξη tabs/notation ή κάποιου βίντεο κλπ.Η όποιο άλλο σχόλιο/παρατήρηση σχετικά με αυτό.

4 ώρες πριν, fusiongtr είπε

Θα ήθελα να μας πεις αν στο συγκεκριμένο παράδειγμα, όλη η φράση (αλλά και τα fragments της ένα - ένα) είναι διατονικά ως προς κάποιο τονικό κέντρο, εκτός από την  νέα φράση που θέλεις να ενσωματώσεις.

 

Εσύ πώς το σκέφτεσαι? Διατονικά, ή στηρίζεσαι στην δύναμη της φράσης χωρίς να σκέφτεσαι τονικότητα?

 

Το "νέο σχήμα" το εξετάζεις δηλαδή μόνο διατονικά και το ντύνεις μπρος - πίσω με οικείες φράσεις, ή χρησιμοποιείς αυτές τις οικείες φράσεις ακόμα και για να το ενσωματώσεις σε άλλη τονικότητα στην οποία πιθανόν να μην ανήκει?

Το παράδειγμα είναι σε A Dorian. Θα μπορούσε να είναι σε οτιδήποτε άλλο, αυτό που έχει σημασία είναι η προσέγγιση, η μέθοδος. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για κάτι το ιδιαίτερο, είναι αυτό που λίγο πολύ όλοι κάνουμε, συνειδητά ή όχι. Απλά, θεωρώ πως αν κάτι γίνεται συνειδητά και στοχευμένα, θα οδηγήσει πιο γρήγορα σε αποτέλεσμα και πιθανόν να τριγγάρει διεργασίες που δεν θα ξεκινούσαν διαφορετικά. 

 Σκοπός αυτών των αναρτήσεων είναι να μαθαίνουμε όλοι και να γίνεται κουβέντα. Μπορεί εσύ ή κάποιος άλλος να έχει μια διαφορετική τακτική προκειμένου να αφομοιώνει νέα κομμάτια πληροφορίας και φυσικά με ενδιαφέρει να ακούγονται/παρουσιάζονται κι άλλες προσεγγίσεις.

11 λεπτά πριν, dimsonic είπε

o Alan σε καρσιλαμά....

Αν αυτό έχεις να πεις, λυπάμαι. Αν μην τι άλλο, σεβάσου τον κόπο μου.

Η κουβέντα μοιάζει λίγο μπερδεμένη. Το αρχικό ποστ αναφέρεται σε κιθαρίστες που ανήκουν σε μια παράδοση προφορική και οι οποίοι σε κάθε περίπτωση-ή σχεδόν-έχουν δουλέψει πάνω στην τέχνη τους και, φυσικά ξέρουν μουσική. Δεν ξέρει ο Clapton ή ο Hendrix τα blues? Δεν έχουν εξασκηθεί? Ο πατέρας του έλεγε πως ο Hendrix κοιμόταν με την κιθάρα αγκαλιά. Και βέβαια ήξεραν μουσική. Αλλο η αποτύπωση της μουσικής στο χαρτί, άλλο η θεωρητική ανάλυση της.

 Το διάβασμα, όπως είπε και ο Δέλτα, είναι ένα συγκεκριμένο skill. Καθώς έχει δουλέψει και ξέρει την ελληνική πραγματικότητα, δεν θα διαφωνήσω σε αυτό που λέει-και η δική μου, μικρότερη, εμπειρία δείχνει το ίδιο πράγμα, δηλαδή αυτά που γράφονται για την κιθάρα στις δουλειές είναι τίποτα, βασικά περιμένουν από τον κιθαρίστα να κάνει αυτό που πρέπει.

Παρόλα αυτά, αν κάποιος με ρώταγε...πες μου pipi, να μάθω να διαβάζω ή να το παίξω λίγο χύμα καθώς νοιώθω πως το χω όπως ο Τζίμι και ο Ερικ και δεν θα μου χρειαστεί γιατί θα κάνω kariera...θα έπαιρνα μια βαθιά ανάσα-ώστε να καταπιώ τα μπινελίκια-και θα έλεγα, μάθε να διαβάζεις

-για να έχεις πρόσβαση σε ένα τεράστιο όγκο πληροφορίας και ρεπερτορίου

-για να μπορείς να επικοινωνήσεις και με αυτόν τον τρόπο, θα σου ανοίξει πόρτες, δεν θα σου κλείσει

-για να είσαι αυτάρκης και να μην χρειάζεσαι πάντα κάποιον να σου εξηγεί τι και πως, στην γνώση το ένα φέρνει τ΄άλλο και η γνώση είναι δύναμη,

-δεν είναι δύσκολο, γαμώ το στανιό μου μέσα. Δεν μιλάω να γίνεις πριμαβισταράς, αλλά για έναν ευφυή ενήλικα είναι υπόθεση ενός μήνα να μπορεί να διαβάσει τα βασικά.

Κλέβω τον τίτλο από ένα κομμάτι του Bird για να μοιραστώ κάτι που έχει πλάκα και ίσως για κάποιους είναι ενδιαφέρον.

Αφορά το πως μπορεί κανείς να ενσωματώσει ένα νέο στοιχείο στο παίξιμο του-line, lick, concept-με τρόπο που βοηθάει-πιστεύω-να περάσει σχετικά γρήγορα από την άβολη φάση του...α, να ένα lick, να τώρα ένα άλλο κι ένα ακόμα...που, φαντάζομαι, όλοι έχουμε περάσει. Πρόκειται, επί της ουσίας, για έναν τρόπο να ενσωματώσουμε νέα στοιχεία στην ήδη υπάρχουσα ροή του παιξίματος μας. Σαν παράδειγμα χρησιμοποιώ τα βήματα που ακολούθησα τις τελευταίες δύο μέρες για να μάθω ένα σχήμα που μου προέκυψε όσο αυτοσχεδίαζα και μου τράβηξε την προσοχή. Αυτή τη φορά ανεβάζω μόνο ηχητικό υλικό, θεωρώ πως είναι αρκετά σαφές. 

Αυτά που θα ακούσετε είναι τα εξής:

-Στην αρχή παίζω το εν λόγω σχήμα δύο φορές-μία αργά και μία double time.

Η βασική ιδέα εδώ είναι να δημιουργούμε τρόπους εισόδου και εξόδου από το νέο στοιχείο. Πράγματα που είναι στοκ για τον καθένα μας, είναι ιδανικά γιατί τα κάνουμε ήδη με κάποια φυσικότητα. Στη συνέχεια λοιπόν,

-παίζω αργά το συνεκτικό στοιχείο που θα με εισάγει στο καινούριο, μία στοκ-για μένα-μελωδική κίνηση πάνω στην σκάλα (Α Dorian)

-και αμέσως μετά παίζω ό,τι έχω μέχρι τώρα

-ύστερα παίζω μια blues φράση που θα χρησιμοποιήσω στην έξοδο από το νέο στοιχείο

-και μετά όλο μαζί

-μία ακόμα στοκ πεντατονική φράση που οδηγεί στο αρχικό συνεκτικό στοιχείο, άρα το αρχικό σχήμα προεκτείνεται κι άλλο προς την αρχ'η του

-και όλο μαζί.( δύο φορές, η πρώτη είναι λίγο sloppy, σόρυ)

Στη συνέχεια, αντικαθιστώ την προηγούμενη πεντατονική φράση με ένα άλλο σχήμα και, σταδιακά, την blues φράση εξόδου και αυτήν με ένα άλλο σχήμα που οδηγεί σε κάτι που δεν το εξηγώ αλλά είναι ένα καλό παράδειγμα για το πως λειτουργεί αυτός ο τρόπος, δηλαδή, το ένα οδηγεί στο άλλο με τρόπο φυσικό και οικείο.

Στο τελικό παράδειγμα, το νέο στοιχείο είναι κάπου στην μέση ενός μεγάλου line, πλήρως ενσωματωμένο, ένα ακόμα building block που αργότερα θα συνδυαστεί, ως κάτι παλιό πια, με νέα στοιχεία.

Μάθε να παίζεις βασικό Travis Picking. Αν δεν ξέρεις τι είναι, ψάξ΄το. Αν δεν βρεις άκρη, ρώτησε ξανά. Υπάρχουν εδώ άνθρωποι που ξέρουν και μπορούν να βοηθήσουν.

1 λεπτό πριν, Jazzjoker είπε

Μια ακόμα περιπτωσάρα κιθαρίστα που δεν είχε ιδέα από θεωρία ήταν ο Wes Montgomery.

 

Υπάρχει μάλιστα μια ωραία ιστορία κατά τη διάρκεια ηχογράφησης του album Bumpin' (αν θυμάμαι καλά) με φουλ ορχήστρα:

 

Όταν ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις (Live εννοείται) ο Montgomery ήταν σε σημείο του studio που είχε πλήρη οπτική επαφή με την υπόλοιπη ορχήστρα. Τα πρώτα takes ήταν καλούτσικα αλλά με τίποτα στο γνωστό επίπεδό του ενώ ήταν εμφανές ότι ήταν διστακτικός. Όταν σταμάτησαν και ο παραγωγός τον πλησίασε να τον ρωτήσει αν έχει κάτι, ο Montgomery του είπε ότι αισθάνεται φοβερή ντροπή να παίζει απέναντι σε σπουδαγμένους μουσικούς ενώ εκείνος δεν είχε ιδέα από θεωρία. Το πρόβλημα λύθηκε τελικά μετακινώντας των σε σημείο του studio απ' όπου δε φαινόταν η ορχήστρα. 

Γνωστή η ιστορία. Από την άλλη, υπάρχει κι ένα κλιπ που κυκλοφορεί από ένα τηλεοπτικό, νομίζω στην Γαλλία, όπου κατά την διάρκεια της πρόβας δίνει στον πιανίστα απολύτως theory informed  οδηγίες για τα ακόρντα που πρέπει να παίξει. 

Υπάρχουν χιλιάδες μουσικοί λαϊκών παραδόσεων που δεν ξέρουν να διαβάζουν παρτιτούρα, δεν είναι καν προαπαιτούμενο καθώς μιλάμε για παραδόσεις προφορικές. Το rock-με την γενική έννοια-, είναι μια τέτοια, σύγχρονη, αστική προφορική παράδοση. 

Από την άλλη, οι άνθρωποι που ήταν πίσω από πολλά από τα ονόματα που αναφέρονται-παραγωγοί, άλλοι μουσικοί, ενορχηστρωτές κλπ-συχνά είχαν μια ευρύτερη μουσική παιδεία. 

Επιπλέον, διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις όσον αφορά τον Page. Πριν τους LZ ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους σεσιονάδες στο Λονδίνο, μου φαίνεται απίστευτο να μην ξέρει να διαβάζει τουλάχιστον οδηγούς.

Και φυσικά, άλλο το να ξέρεις να διαβάζεις και άλλο το να ξέρεις μουσική. 

3 λεπτά πριν, dimsonic είπε

Απλά όπως είπα μου αρεσε η αντίθεση και το εντάσσω στα κοινωνικά φαινόμενα της εποχής μας.

Κατανοητό. Δεν θέλω να είμαι άδικος, υπάρχουν πολλά χρήσιμα σε αυτά που λέει, έχει ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο picking, σίγουρα ξέρει το ρεπερτόριο μέσα-έξω. Θέλει φιλτράρισμα. Το ίδιο παθαίνω και με τον Pat Martino, μιας και αναφέρθηκε. Πολύ χρήσιμη η προσέγγιση του, αλλά έχει όλο αυτό το μεταφυσικό mumbo jumbo που πρέπει να κάνεις fast forward.

2 λεπτά πριν, dimsonic είπε

 

δεν ξέρω τι έκανε πιό πριν από τα θέματα υγείας.

Πάντως εμένα μου αρέσει αυτή η take it or leave it προσέγγιση, γιατί έχω σιχαθεί πιά το youtube με τους σαχλαμπίχλουλες παρουσιαστές που τρέχουν τα σάλια τους και εκλιπαρούν για ένα subscribe και ένα bell, φοράνε τα καλά τους, βάζουν πίσω τις εικόνες του όποιου γκουρού, ανάβουν το καλό λαμπατέρ που ψώνισαν από τον παλιατζή και γιαλίζουν τις κιθάρες τους για να πουν μια μπούρδα και μισή.

Καταλαβαίνω τι εννοείς. Για τα πράγματα που με ενδιαφέρουν υπάρχουν κάποια-λίγα, σίγουρα-εξαιρετικά κανάλια, που προσφέρουν πληροφορία υψιλού επιπέδου, από ανθρώπους που δεν είναι ούτε σάχλες ούτε παραληρούν σαν ημίτρελοι που ισχυρίζονται πως έχουν δει το φως το αληθινό.

8 ώρες πριν, fusiongtr είπε

 

Το αν οι άλλοι θα είναι ένα κομμάτι του εαυτού του, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

χε χε χε...Τι είπες! Τι είπες!!! 

Γνωρίζω για τα διάφορα προβλήματα υγείας κλπ, και είναι πραγματικά λυπηρό. 

 Το πρόβλημα που είχα μαζί του εξ΄αρχής-έχω δει πολλά από τα εκπαιδευτικά του βίντεο-είναι το στυλ...αυτός είναι τρόπος, μόνο εγώ θα σας πω πως γίνεται, όλα τ΄άλλα είναι μαλακίες...Είναι μια προσέγγιση στην εκπαίδευση που την θεωρώ απόλυτα προβληματική-για να το πω ευγενικά. 

1 λεπτό πριν, dimsonic είπε

 

δεν είπαμε να τον παντρευτούμε....

Φυσικά. Απλά μπορώ να βρω τα ίδια και καλύτερα σε λιγότερο μαλακισμένο πακέτο.

Ευχαριστώ για την αναφορά, Νίκο. Χαίρομαι που αυτά που συζητάμε είναι χρήσιμα σε κάποιον.

 Το κομμάτι είναι  πάρα πολύ ωραίο, πραγματικά. Προσωπικά, μου  είναι εντελώς ξένο σαν νοοτροπία αυτό το...να ό,τι έχω μέχρι τώρα, πείτε μου τι κάνω παρακάτω...και επιπλέον μου αδύνατον να πιστέψω πως κάποιος που έχει φανταστεί και στη συνέχεια δημιουργήσει κάτι τόσο όμορφο, δεν μπορεί να βρει πειστικές λύσεις εντός του κεφαλιού του. Επίσης, καλό είναι να θυμόμαστε πως οι συμβουλές-με ή χωρίς " " -  συνήθως λένε πιο πολλά για αυτούς που τις δίνουν παρά για το αντικείμενο της κουβέντας-κάτι που όταν συμβαίνει σε στάδια πριν το τελικό, συνήθως είναι ιδιαίτερα αποπροσανατολιστικό. 

 Follow your heart, φίλε μου. To παρόν τεμάχιο δείχνει πως υπάρχει πράμα εκεί, μην στερήσεις στον εαυτό σου την απόλαυση του να το βρει και να του δώσει σχήμα και μορφή. Κι αν πάρει και κανα δυο μέρες παραπάνω-ή τρεις- δεν τρέχει. Εδώ είμαστε.

Χμμμμ....κάποτε είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Τώρα πια μου είναι απλά ολοκληρωτικά αντιπαθής.

Αυτό που σκεφτόμουν το εκφράζει εύγλωττα   ο Kenny Werner σε σημερινό του ποστ σχετικά με το θέμα..." Until he came along I was only semi-interested in Jazz.He showed me you could play from any perspective with any backround and turn it into something that articulates you.."

37 λεπτά πριν, Nestoras είπε

Να το κόψεις τελείως. 

Με κάλυψε ο Sir, ολοκληρωτικά.

Νέα ιδιαιτέρως λυπηρά. Ο Jarrett έχει επηρεάσει την σύγχρονη μουσική με τρόπο καθολικό, πιθανότατα  έχει επηρεάσει κι εσάς-χωρίς ίσως να το γνωρίζετε. Για τους τζαζόφιλους, το τρίο με τον Dejohnette και τον Peacock είναι-μαζί με λίγες άλλες δουλειές-στην κορυφή του τι μπορεί να κάνει ένα piano trio εντός του τζαζ ρεπερτορίου. Το Koln Concert, προσωπικά το θεωρώ ως μία από τις κορυφαίες μουσικές στιγμές του 20ου αιώνα, ένα πραγματικό επίτευγμα του ανθρώπινου πνεύματος, μία εκπληκτικής ομορφιάς απάντηση σε ένα ερώτημα με τρία σκέλη:ένας άνθρωπος, ένα πιάνο, σιωπή.

Και τώρα, μένει η σιωπή. Ελπίζω να το αντέξει. Όπως είπα, νέα ιδιαιτέρως λυπηρά.

Noiz.gr, ένα βήμα μπροστά απ'τις εξελίξεις.

16 λεπτά πριν, NorhymeNoReason είπε

 Προτείνω να κανεις κάτι και σε lydian augmented. 

Με την πρώτη ευκαιρία. Να'σαι καλά!

Η συγκεκριμένη μεθοδολογία μπορεί να είναι χρήσιμη για όλους, ανεξάρτητα από το στυλ ή το επίπεδο. Επιπλέον δίνει την δυνατότητα να αναπτύξει κανείς υλικό που μοντάρει μόνος του  και έτσι να μελετάει πάνω σε πράγματα που είναι "δικά του"-με όσα εισαγωγικά θέλετε ή χωρίς. Το υλικό μπορεί να είναι απλό ή πολύπλοκο, δεν έχει σημασία. Βέβαια, προυποθέτει αυτό που είπε ο @BillTrantos, δηλαδή να θέλει όντως κάποιος να κάτσει να το κάνει.

 Διάλεξα το συγκεκριμένο απόσπασμα, γιατί είναι μέσα στα ενδιαφέροντα μου αλλά και γιατί ταυτόχρονα τα δομικά του στοιχεία είναι οικουμενικής χρήσης-για παράδειγμα, το 1-2-3-5 είναι στην πραγματικότητα τμήμα πεντατονικής.

  Σχετικά το υψηλό επίπεδο των παιχτών που θαυμάζουμε, σαφώς και είναι μέσα στις δυνατότητες μας, εφόσον κάνουμε αυτό που έκαναν και οι ίδιοι. Πως νομίζετε πως μαζεύονται οι περιβόητες 10.000 ώρες? Επιπλέον, όπως υπονοεί και ο @dimsonic πρέπει κανείς να δοκιμάζεται στο ρεπερτόριο του στυλ που τον ενδιαφέρει. Ανέβηκε ένα κλιπ, για παράδειγμα, του νεαρότερου Matteo να παίζει το Technical Difficulties του Gilbert. Ενα κομμάτι αναφοράς, το οποίο και σκίζει. Δεν θα εκπλαγώ αν δω κάποιο αντίστοιχο με το Giant Steps ή το Coundown.

29 λεπτά πριν, Superfunk είπε

 

Μη βαράς μπρε αφεντικό αφού είμαι αμπαλος !

Θα το προσπαθήσω ,πάρε με τηλέφωνο το 2056 που θα έχω βγάλει την πρώτη σειρά

Εσύ δεν τα χρειάζεσαι!

 Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο ακούγεται ωραία και αργά, περιέχει και μελωδικά σχήματα που μπορεί να είναι χρήσιμα και σε τελείως διαφορετικό περιβάλλον/στυλ.

 Είναι επίσης ενδιαφέρον το γεγονός πως ένας τόσο μοντέρνος παίχτης συνδοιάζει πράγματα όπως το tapping που ακολουθεί, με κάτι που θα μπορούσε να είναι κάλλιστα από σόλο του Pat Martino.