Jet72

To plate που πιάνει το μπράτσο με το σώμα, γιατί ΔΕΝ είναι παραλληλόγραμμο ; (παρά το γεγονός ότι το σώμα τελειώνει με παραλληλόγραμμο σχήμα... ) Edit - το βρήκα, contoured neck heel.

Αναμένοντας το decal του λογότυπου, ολοκληρώθηκαν τα βαψίματα. @rgxinap θα επικοινωνήσουμε σε πρώτη ευκαιρία (να υποθέσω ότι βρήκες τα στηρίγματα και ό,τι άλλο χρειάζεται το trem ? )

Partially Spam αλλά.... Το ότι γίνεται τόσο μεγάλη προσπάθεια από κάποιους για να πιάσουν τον ήχο των ηχογραφήσεων μισού αιώνα πίσω (και βάλε) λέει κάτι για το τι αφήσανε οι τότε καλλιτέχνες σε μας....

Λοιπόν αγαπητοί μου, τα πράγματα έχουν προχωρήσει. Τι πιο χαρακτηριστικό από ένα banana headstock! Βέβαια αυτό παραπέμπει στην 5150 της Kramer και όχι στην αρχική Frankenstrat. Tελικά λίγο ψάξιμο αποκάλυψε ότι ΚΑΙ η Frankenstrat έχει φορέσει Kramer banana headstock (και υπάρχει και αδιάσειστο πειστήριο, το βίντεο κλιπ του Feels So Good). Το καλύτερο που είδα στο συγκεκριμένο κλιπ είναι ότι στην περίπτωση αυτή το headstock ΔΕΝ είναι βαμμένο κόκκινο στην πίσω πλευρά του (όπως συμβαίνει με την 5150 - και ήταν κάτι που δεν μου άρεσε). Όλα καλά λοιπόν, και ευνοϊκά. Έτσι, παραγγέλθηκε ένα φτηνό κινέζικο μανίκι το οποίο ήρθε σε τρεις εβδομάδες - και χωρίς έξτρα δασμούς, φόρους κλπ. Τέλεια! Πάμε λοιπόν, μαύρο, ταινίες, άσπρο, ταινίες, έτοιμος για το κόκκινο - και πρόβα για χαλκομανία Kramer που θα φτιάξει φίλος μοντελιστής. ΥΓ Ναι, δεν υπάρχει πρόβλεψη για locking nut στο συγκεκριμένο neck - αν όμως βρω θα δούμε τι θα γίνει...

Mojo ?

Αγαπητέ argytar Στο ίδιο κλιπ μου παίζεις και VH και You Give Love a Bad Name. Ε, πως να μην μου αρέσει! Και strat και power και ολίγη από Gibson. Και με χαρακτήρα! Πολυεργαλείο η συγκεκριμένη, συγχαρητήρια!

Μπραβο του. Ας το βαφτισουμε φορο τιμης γιατι αλλιως θα μπουμε στη λογική του ποια η αξια κλπ κλπ...

Θα περίμενα τρία χρυσά-τύπου βιδάκια και θα ήταν σουπερ οκ.

Μπράβο για το τεχνικο κουράγιο αλλα και το οτι άντεξες το ρισκο!

Πραγματικός ταχυδακτυλουργός! Ό,τι αρνητικό και αν σκεφτώ βλέποντας / ακούγοντάς τον θα είναι απλά προϊόν της... ζήλιας μου! Με την ευκαιρία, όλο αυτό που βλέπω μερικές φορές σχετικά με το tapping και τις tapped αρμονικές απαιτεί (εκτός της τεχνικής) άπειρους κομπρέσσορες, κάργα gain, σουπερλόου άΚΣιον ή απλά είναι σουπερδάχτυλα;

SF είσαι εγγύηση. Το να φτιάχνεις soundscapes έχει τη δική του μαγεία, πρώτα από όλα για τον δημιουργό (ο οποίος "χάνεται" στο κυνήγι του αποτελέσματος) και μετά για τον ακροατή (ο οποίος "χάνεται" στο αποτέλεσμα). Ειδικά για τον πρώτο, νομίζω ότι η μισή μαγεία είναι στο ότι δεν ξέρεις τι θα βγει στο τέλος, σε πάει λίγο από μόνο του το κομμάτι.... SF ισχύει το παραπάνω ή "ακούς" νοητά το κομμάτι και προσπαθείς να το αποτυπώσεις;

Εγω θα πω πως οταν αγορασα μπασσο ξεχασα για λιγο την κιθαρα. Ενιωθα ο αρχηγος, ο χωριςεμεναδενγινεται. Αλλα γιατι να βαζεις περιορισμους; Εισαι ακομη πολυ νεος. Και ακους μεταλ οπότε... κιθάρα. Αν ακουγες φανκ κλπ θα ελεγα μπασσο. Μην περιορίζεις τον εαυτο σου αν δεν χρειάζεται να περιοριστεις. Σημασια εχει οτι θες να πιασεις χορδες και πάλι!!!! Η επιλογη θα γινει ισως μονη της.

Από ό,τι έχω δει στο YT στα live του, δεν πας για να ακούσεις τον Bonamassa. Πας για να ακούσεις ένα είδος μουσικής που είναι φτιαγμένο εξ ορισμού για να ακούγεται live ΚΑΙ μπροστά έχει έναν εκπληκτικό παίκτη, τον Bonamassa. Ψηφίζω ΝΑΙ, αν και δεν θα ήθελα να είναι στο Ηρώδειο, θα προτιμούσα να ήταν σε κάποια μεγάλη κλειστή σάλα.

Ακριβώς αυτό έκανα όταν άκουγα μουσική (από μέταλ έως σοφτ ποπ) στα 80s. Τέρμα μπάσα, τέρμα πρίμα, κάτω τα mids.

Αν και φυγαμε απο το αρχικο ιστορικο θεμα ('78) να πω ότι το OU812 εχει εναν περίεργο ηχητικό χαρακτηρα (το στουντιο? η μίξη? η ηχογράφηση? ) που μου αρεσει ιδιαιτερα. Ηχος ωμός και κατεργασμενος ταυτοχρονα, δεν ξερω πως γινεται....

Υπαρχει, ναι, εγω. Χωρις να κανω συγκριση με τον Ροθ, ο Σαμυ ηταν τότε τοσο καλος που του αξιζε η θέση. Αλλα και ως κομματια, τα προτιμώ περισσότερο. Ειπαμε, στα 13-15...

Φαντάσου ας πούμε τι ζημιά πάθαμε εμείς, που σε τέτοια ηλικία είδαμε το .... Top Gun! Και μετά το video clip του Dreams των VH με τους Blue Angels και ήρθαν όλα μαζί και έδεσαν....

Αν θέλουμε να κοντράρουμε ονόματα, ας πούμε για τους Bon Jovi vs Europe (καμία σχέση μεταξύ τους αλλά θεωρητικά περίπου στο ίδιο είδος αν τους δεις από μακριά), Wham vs Duran2 (καμία σχέση μεταξύ τους αλλά θεωρητικά περίπου στο ίδιο είδος αν τους δεις από μακριά) ή το παστίτσιο με τον μουσακά (καμία σχέση μεταξύ τους αλλά θεωρητικά περίπου στο ίδιο είδος αν τους δεις από μακριά) . Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Για μένα μέγιστος σρέντερ ήταν ο Χιώτης, και ταχύτητα και φράσεις και απ΄ όλα. Αλλά τι να συγκρίνω.....! Παιδιά δεν έχουν νόημα οι συγκρίσεις. Στο κάτω κάτω ροκ μουσική είναι - και ροκ σημαίνει πρωτίστως να περνάς καλά και να υπάρχουν και άλλοι δίπλα που να περνάνε καλά μαζί σου. Αγαπητέ SF, ναι, καρναβάλι κιθάρα η Frankenstrat - και για αυτό ίσως μετά πέρασε σε Musicman μονόχρωμη! ΥΓ και όπως γίνεται πάντα στα μεγάλα γκρουπ, έτσι και εδώ υπάρχουν διάφορα μπαχάρια στο μυστικό της επιτυχίας όπως πχ τα backing vocals του Antony κλπ.

SF, υπάρχει η εναλλακτική του να βάλουμε τα (ίδια, ήδη υπάρχοντα) springs της κιθάρας μας με άλλον τρόπο, βάζοντας δηλαδή το μεσαίο να "πιάνει" στη γέφυρα πιο κοντά στο πάνω spring παρά στο κάτω; Το έχω δει νομίζω σε κάποια σετάπ, λογικά πάει να πετύχει το ίδιο φαινόμενο, μεγαλύτερο τράβηγμα στις βαριές χορδές μπάσες και λιγότερο στις ελαφριές.

Είναι όντως σοκαριστικό, λες και έχουν γεννηθεί "έτοιμοι". Μου θυμίζει τα ταλέντα του αθλητισμού! Εκτός όμως από το ταλέντο υπάρχει και η αφοσίωση. Συνήθως μιλάμε για ανθρώπους που δεν μεγάλωσαν μαθαίνοντας ΚΑΙ μουσική αλλά πολύ απλά όλη η ζωή τους είναι η μουσική.... Τώρα για τους VH τι να πω.... είναι δύσκολο να μιλάς για κάποιον / κάποιους όταν του έχεις αδυναμία!

Αυτό το βίντεο είναι μουσειακό κομμάτι.....

Κάποτε είχα την ευκαιρία να φτιάξω μουσικά θέματα για ένα θεατρικό θρίλερ, ερασιτεχνικού θιάσου με πολύ κέφι. Μάλιστα σε όλη την διάρκεια της παράστασης υπήρχε τεχνική βροχή για να γίνεται περισσότερο βαριά η ατμόσφαιρα.... Ο σκηνοθέτης έδωσε τόσο καλές οδηγίες που τα θέματα ήταν σαν να φτιάχτηκαν μόνα τους. Τότε κατάλαβα ότι ο σκηνοθέτης πρακτικά έχει το αποτέλεσμα συνολικά στο κεφάλι του και προσπαθεί να το περάσει στους συντελεστές. Στο θέμα της μουσικής όμως δεν μπορεί να σου πει ούτε ηχοχρώματα ούτε μελωδίες ούτε αρμονίες, μπορεί όμως να σου πει τι αίσθηση θέλει να βγάλει. Ωραία εμπειρία. Μιλώντας πριν λίγα χρόνια με τον Alexandre Desplat, τον ρώτησα: τι είναι πιο εύκολο; Να γράφεις ελεύθερα μουσική ή να επενδύεις μουσικά μία ταινία; Η απάντηση ήταν κάθετη: ΦΥΣΙΚΑ το δεύτερο, γιατί δεν ξεκινάς από το μηδέν. Όπως διάβασα παραπάνω, πρέπει να προχωρήσεις παράλληλα με τον σκηνοθέτη. Έτσι, η άσκηση ίσως είναι περισσότερο να βρεις τι θέλει ο σκηνοθέτης παρά τι ταιριάζει στην ταινία. Εκτιμώ ότι καταλαβαίνοντας την απαίτηση μετά η έμπνευση θα έρθει μόνη της. Α, και κάτι τελευταίο: να θυμάσαι πάντα τη σημασία του ηχητικού κενού και της σιωπής, ειδικά σε δραματικές ταινίες. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία. Εύχομαι να ευχαριστηθείς την κάθε στιγμή του επόμενου καλλιτεχνικού σου βήματος! ΥΓ Για τι ύφους ταινία λέμε;

Ευχαριστώ για την πρόταση - επισήμανση. Εννοούσα γενικά αν ξέρουμε κάποιον ερμηνευτή στη χώρα μας. "Είδα" την M.R. (ΥΤube), ενδιαφέρουσα περίπτωση!

Κάποιος είπε: τη ζωντάνια του ήχου που έχει ένα φυσικό όργανο δεν θα την φτάσει ποτέ ένα ηλεκτρικό. Και πολλοί συμφώνησαν. Και τότε το στοίχημα για τους υπόλοιπους ήταν να αποδείξουν ότι μπορείς να εκφραστείς και με όργανα πέρα από τα κλασσικά και παραδοσιακά. Στο μυαλό μου το Θέρεμιν είναι ένα βιολί χωρίς χορδές. Υπάρχουν όλες οι συχνότητες ("άταστο" όργανο) και όλες οι δυναμικές. Δεν υπάρχει βέβαια η δυνατότητα διαμόρφωσης του ηχοχρώματος (αφού η κυματομορφή είναι δεδομένη), ο ήχος ακούγεται "ψεύτικος" ως ηχόχρωμα - και αυτό ίσως τελικά δίνει στον ήχο μία έξτρα μαγεία (φαντάζομαι μεγαλύτερη σε προηγούμενες δεκαετίες, όταν το αυτί δεν είχε συνηθίσει τις φλατ κυματομορφές των early synths). Στο συγκεκριμένο είναι μοναδική η ερμηνεύτρια, ε, βοηθάει βέβαια και η παραμυθένια μελωδία.....! Με την ευκαιρία, ξέρετε αν έχουμε στην Ελλάδα κάποιον ερμηνευτή έργων σε Θέρεμιν;