Jet72

Ο πρωτος που έτυχε να δω να το κάνει ήταν ο Michael Angelo Batio. Μοιραία, την θεωρώ ταρζανιλίκι ως τεχνική, δεν μου λέει τίποτα ως ήχος. Μου φαντάζει βέβαια εξωπραγματικά δύσκολη αλλά δεν. Με "αγχώνει" ως άκουσμα αυτός ο καταιγισμός που ξαφνικά με φέρνει από τα μπάσα στα πρίμα. Είμαι πολυ περίεργος;

2k ?? Μεχρι και γω πονεσα.....

Ποναει παντα πολυ η πρωτη γρατζουνια, στην κιθαρα, στο αμαξι κλπ Αλλα πιο πολυ ποναει που ολοι θα σου πουν Δεν Πειραζει αλλα για σενα το όργανο φαινεται πλεον ανεπανορθωτα τραυματισμενο. 1) προκειμενου να γλιτωσουν ενα μικρο κακο καποιες φορες οι ανθρωποι παθαινουν ενα μεγαλυτερο. Keep it in mind γενικώς- και ειδικα σε ο,τι εχει να κανει με τεχνικα ζητηματα. 2) στις ηλεκτρικες ειναι... must - που λεει ο λογος - το να υπαρχει η σχετικη φθορα. Σε ακουστικες και κλασσικες οχι και τοσο, αλλα δες και αυτο για να σου φτιαξει λιγο την διαθεση. ..! https://en.m.wikipedia.org/wiki/Trigger_(guitar)

Αριστουργηματικό! Είχε ό,τι θα ήθελα και δεν το ήξερα!!

Πρέπει να υπάρχουν και αυτοματες διαδικασίες πάντως, τυχαίνει να ακούω αντίστοιχα αποσπάσματα και είναι ενοχλητικό γιατί εκεί που κανονικά θα είχε το (μεγαλο) κενό προφανώς το λογισμικό το αποκόπτει χωρίς να αφήσει καθόλου κενό (ενώ θα έπρεπε να αφήσει ένα στοιχειώδες). Έτσι το αποτέλεσμα είναι μη φυσικό, ακούγεται ο ομιλητής σαν να μην παίρνει ανάσα σε εκείνα τα σημεία...

Εντάξει, τι να πω; Αν συγκρίνεσαι με τον μέγιστο Πλέσσα αυτό σημαίνει ότι πας καλύτερα από καλά! Ναι, ΔΕΝ είναι τζαζ όντως. Είναι τζαζίζον και ακούγεται πολύ ευχάριστα (και για αυτό ίσως ΔΕΝ είναι τζαζ δηλαδή....... ! )

Τώρα είναι πιο κουαντάιζντ και περνά καλύτερα στο αυτί. Πάντως ακούγοντάς το, τουλάχιστον το πρώτο μέρος, δεν μπορώ παρά να το φανταστώ παιγμένο πιο γρήγορα. Μου δίνει την εντύπωση ότι τώρα το ακούω σε ταχύτητα μελέτης και όχι στην πραγματική του. Με οδηγεί το ίδιο το κομμάτι στο να το θέλω πιο γρήγορα (είναι και ματζόρε οπότε δεν του πολυπάει το αργόσυρτο.... ιν μάι νοτ σο χαμπλ οπίνιον δηλαδή!! ) Μπράβο όμως που μπαίνεις σε θολά νερά, εκεί βρίσκεται η μαγεία. Out of comfort zone! Edit Λοιπόν ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ πάντα, το έφερα στην ταχύτητα που το πάω αυθόρμητα όταν το ακούω. Μία μικρή λεπτομέρεια που μου το ξετζαζάριζε όταν το άκουγα, στις φράσεις του Hammond θα μπορούσες να έχεις φυσικό Φα και όχι το τυπικό Φα# της Σολ maj. jazz2.mp3

Νομίζω ότι κάτι τέτοιο ακούει στα αυτιά του και ο θείος μου όταν ακούει τα distortion guitar pedals μου (και σκέφτεται ότι "κιθάρα=Κώστας Χατζής", καταλαβαίνετε... )

Δυστυχώς δεν το βρίσκω σε καλό βίντεο εκτός FB...

Πιθανότατα και ο ίδιος αλγόριθμος να έβγαζε και άλλες προσεγγίσεις. Συνήθως για να κάνεις τέτοια λογισμικά που έχουν την έννοια της πρόβλεψης πρέπει να βάλεις και μία έννοια τυχαιότητας, η οποία προσομοιώνει την αστάθεια και μη-προβλεψιμότητα του φυσικού κόσμου (φανταστείτε μοντέλα πρόβλεψης καιρού, χρηματοοικονομικών κλπ). Εδώ η τυχαιότητα μάλλον έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ο ίδιος ο δημιουργός μπορεί την μια μέρα να το σκεφτόταν "έτσι" και την άλλη μέρα "αλλιώς", διατηρώντας σίγουρα όμως κάποια θεμελιώδη χαρακτηριστικά και παραμέτρους (που εμείς ακούγοντας τα χαρακτηρίζουμε ως ύφος ή προσωπικό ήχο κλπ). Άρα: ίδιος αλγόριθμος, πολλές "λύσεις" στην ίδια άσκηση. Πολύ ενδιαφέρον το όλο εγχείρημα - τουλάχιστον τεχνικά. Καλλιτεχνικά όμως.... δεν ξέρω. Εδώ ψάχνουμε να βρούμε... mojo στον ιδρώτα του χεριού που ποτίζει την ταστιέρα, και μας ζητάνε να ενθουσιαστούμε με την μουσική που ΔΕΝ έγραψε ο Μπέιτ-χόφεν...

Αυτή η ταλάντευση μεταξύ ηπειρώτικων και Emerson Lake & Palmer είναι πραγματικά απίθανη! Στο δικό μου αυτί το ηχόχρωμα μου φέρνει περισσότερο σε prog rock παρά σε jazz. Τροφή για το μυαλό, κουραστική ίσως (στο δικό μου απροπόνητο αυτί) αλλά πολύ, μα πολύ ενδιαφέρουσα. Συγχαρητήρια, έστω και με καθυστέρηση... δεκαετιών!

Αγαπητε yameth μην αγχώνεσαι. Αν δεν υπαρχει χρονος απλα ανεβαζεις ως εχει το track του Σπυρου Δέλτα και ολα οκ! ΥΓ ... οχι οτι δεν υπαρχουν και αλλες συμμετοχές που έσπειραν και θέρισαν αλλα του Σπυρου εκανε τα μαλλιά μας να μακρυνουν 15 εκ σε μια ακρόαση.... τοσο 80z !

Ωραίο soundtrack, προσπαθώ να σκεφτώ υπόθεση για την ταινία !!

Το γεγονός ότι ανοίγεις επώνυμα τα σώψυχά σου σε μεγάλης αναγνωσιμότητας forum δείχνει ότι έχεις "γκατς". Δουλεμένα και ανθεκτικά. Δεν φοβάσαι την έκθεση, δεν φοβάσαι το σχόλιο. Μεγάλη δύναμη αυτή. Και έχω την εντύπωση ότι αυτά που περιγράφεις (όχι στη λεπτομέρεια αλλά στην υφή τους) σίγουρα συντονίζονται με τις ψυχικές ιδιοσυχνότητες αρκετών άλλων, που ίσως απλά δεν έχουν την αντοχή ή έστω την θέληση ή απλά την ανάγκη να μιλήσουν ανοικτά. Κούνα τις παραμέτρους, ρίξε τις ζαριές σου αλλά παράλληλα να σκέφτεσαι ότι πραγματική επιτυχία είναι η ευτυχία, η οποία κρύβεται σε όχι σύνθετα πράγματα.......

Στο μυαλό μου πάντα υπήρχε μία αντιστοιχία: Αν ο Χατζηδάκις ήταν ο Μότσαρτ της νεότερης ελληνικής μουσικής τότε ο Θοδωράκης ήταν ο Μπετόβεν. Μεγάλοι, διαφορετικοί και συμπληρωματικοί μαζί. Προσωπικά θα τον θυμάμαι για ό,τι μας δίδαξε: πρώτα από όλα είμαστε Έλληνες και αυτός είναι ο ισχυρότερος συνδετικός κρίκος, πιο ισχυρός από οτιδήποτε θα προσπαθεί να μας διχάζει. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει μία τόσο δυνατή προσωπικότητα. Είθε να φτάσουμε τα χρόνια του διατηρώντας τη διαύγειά του.

Δεν είμαι εγώ ο drummer σου, εσύ είσαι ο τραγουδιστής μου. Αυτό πρέπει να είχε πονέσει πολύ! Αντίο στον πιο περίεργο και κομψό drummer της μουσικής σκηνής.

Μεχρι να φτασει τον Σπανούλη εχει ολο τον καιρο μπροστά του!

Αν το άκουγα στο Ραδιόφωνο θα έλεγα ότι είναι κάποιο flipside ΤΟΤΟ κάπου μετά το 1985 που απλά δεν είχε τύχει να το ακούσω ως τώρα!................ Και ναι, μακάρι να έρθουν πάλι τα 80s μπροστά. Γιατί κράταγαν ακόμη την έννοια της μελωδίας-αρμονίας των 70s, με το επίχρισμα (πλέον) της τεχνολογίας που προχώρησε αλματωδώς ως και την ψηφιακή εποχή. Ακούω (μαζί με τη μεγάλη μου κόρη) Jason Derulo, Miley Cyrus, Dua Lipa, TheWeeknd και ακούμε ΠΟΛΥ 80ίλα μέσα εκεί. Αποτέλεσμα; Η κόρη ψάχνει τα 80s και πλέον ( μαζί! ) ψάχνουμε και τα 70s. Και βρίσκουμε πολλά και ωραία.......

Το 'χεις πολυπλεύρως και ποικιλοτρόπως. Δώσε έμφαση πρώτα στη μουσική σου και μετά άσε τα διάφορα εργαλεία να είναι απλά το μέσο για την επίτευξη των ηχητικών στόχων σου. Keep rocking πάνω απ' όλα!!

Φτιαγμένο κάπου στο 1995, re-mastered (ας πούμε) στο σήμερα. Αρχικά είχε επενδύσει μια ερασιτεχνική παραγωγή ντοκιμαντέρ με ιστορικές αναφορές σε ναυπηγική κλπ. Θα μπορούσα να το περιγράψω ως "Ωδή στην Υπομονή Κάθε Μάστορα".... Neorion.mp3

Παντα με τσαντιζε που η κυρια της Θεωριας δεν μας ειχε μαθει τις νοτες τυπου τέταρτα με Χ αντι για αυγουλακι. Αληθεια το λεω!....

Και μετά θα πούμε για το πόσα ωδεία ΔΕΝ έχει τελειώσει ο ΒΒ King κλπ. Έτσι είναι, έτσι είναι.

Αν κάνεις τέτοια διάκριση για τους κιθαρίστες και τους μουσικούς, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα σκέφτεσαι για τους ντράμερ...........

Πριν διαβάσω τα σχόλια, με δυσκολία πήγα στο (1), ακούγεται λίγο πιο γεμάτο.