Jet72

....αλλα εδω ολοι ειναι στης tele το έλεος...

Flat wood is the new κσύλα. Πολυ θεμα για συζήτηση!!

Καταπληκτική, θα την έπαιρνα πολυ ευχαρίστως αν... μου την χάριζαν!

Πα Νε Μορ Φη !!! Και με το maple neck δείχνει ακόμη πιο... πως να το πω... πιο καλοκαιρινή. Πιο "I Shot The Sheriff" κατάσταση - αν με καταλαβαίνετε.....

Για μας τους 80ς η τέλε ηταν απλα η κιθαρα του Σπρηγκστην που τι στο καλο σταρ ειναι και δεν εχει σουπαστράτ σαν του Ριτσι Ζαμπόρα? Μεγαλη απορία. Μετα μεγαλωσαμε και καταλαβαμε. Πάντως οποτε φοραω το τζην μου με καρο πουκαμισο (χοντρο καρο) και σηκωνω τα μανικια, εκει ναι, θελω και μια τέλε.

Με Κ για να μην το πιασει ο παττερν ματσιν' αλγοριθμος ειδοποιησεων ΣΦ που λέγατε πριν...

Στο δικό μου αυτί ακούγεται πολύ ροκ, και ας μην έχει καθόλου κιθάρα... (έχει όμως Steve Porcaro στο moog bass...)

Η κιθάρα "δαγκώνει γλυκά" και οπτικά και ηχητικά. Και αναφέρομαι ιδιαίτερα στον ήχο στο κομμάτι του αμερικάνικου νότου, νομίζω ότι εκεί βρίσκει έναν πολύ δικό της χαρακτήρα. Συγχαρητήρια, μοναδικό κομμάτι!!!

Στο ενα αυτι ο James Brown. Στο αλλο ολη η ορχήστρα. Ι (don't) feel good....... Απιστευτο το απο που ξεκινησαμε και που εχουμε φτασει.

Πολλά λάικ, πολλά!! Έστω και έτσι πήραμε λίγη λαϊβίλα!!

Διαβάζω το παραπάνω, λέω ο LK είναι με σιγουριά. Μετά είδα για μπιμπερό και είδα αριστερά να λέει άλλον χρήστη. Οκ λοιπόν....! Δεν ξέρω αν αναφέρθηκε κάπου και δεν το είδα: ο φούρνος μικροκυμάτων προσφέρει ουσιαστικά ενέργεια σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ταλάντωσης του μορίου του νερού. Φανταστείτε το νερό σαν ένα Λ όπου στην κορυφή είναι το Οξυγόνο και στα δύο ποδαράκια τα Υδρογόνα. Μία από τις ταλαντώσεις που κάνει το μόριο αυτό είναι να "ανοιγοκλείνει" τα δύο ποδαράκια, τα Υδρογόνα. Στη συγκεκριμένη ταλάντωση είναι που δίνει ο φούρνος ενέργεια. Και περισσότερη κινητική ενέργεια στο μόριο σημαίνει αύξηση θερμοκρασίας. Τα προηγούμενα είναι μία απλοποιημένη φυσική προσέγγιση του φαινομένου.... Έτσι, ό,τι έχει νερό (πρακτικά όλα τα τρόφιμα....) ζεσταίνεται ενώ παράλληλα ΔΕΝ ζεσταίνεται το σκεύος άμεσα άλλα έμμεσα λόγω του ζεστού περιεχομένου (πιάνεις το πιάτο με τη σούπα στο χείλος και είναι κρύο - και μετά ξεψαρώνεις, το πιάνεις από κάτω και παθαίνεις έγκαυμα, έλα, όλοι το έχουμε πάθει αυτό, ε;;;;;;; ) :-)

Δεν έχω γιατί είναι ένα είδος που το απολαμβάνω μόνο με... μεζέδες! Δεν ξέρω πως και φτιάχτηκε τότε αυτό, πείραμα ήταν ουσιαστικά, έπαιζα με το midi και ευχαριστιόμουν με τα πολλά tracks και το editing. Φωνή δύσκολο να έβαζα, μπουζούκι ούτε λόγος, οπότε μπηκαν ακορντεόν, φυσαρμόνικες και άλλα όργανα "της παρέας" για να δημιουργήσουν την όλη αίσθηση της... ρετσίνας (η οποία έχει αξία μόνο με παρέα). Την αείμνηστη Μοσχολιού είχα την τύχη να την δω live και ήταν αξεπέραστη. Τι μου θύμισες....

Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρων ο ήχος και η διαμόρφωσή του. Πάντα μου άρεσε οτιδήποτε κάνει ένα σύνθι να ακούγεται περισσότερο "organic", ενώ ταυτόχρονα ξεφεύγει από την προσπάθεια μίμησης ενός συγκεκριμένου φυσικού οργάνου. Έχω όμως έναν προβληματισμό, λίγο off-topic: Έστω (λέμε, υπόθεση εργασίας) ότι ένα τέτοιο όργανο έβγαινε στα λέιτ σέβεντιζ. Θα ήταν γκέιμ τσέιντζερ και πάω στοίχημα ότι θα έβγαινε κάποιος δίσκος (Vangelis, Pink Floyd, Alan Parsons, οτιδήποτε....) ο οποίος μπορεί να έκανε χέβυ γιουζ του συγκεκριμένου. Τότε, θα έμενε κάτι για τις επόμενες δεκαετίες. Τώρα όμως, με τόση "πληροφορία" στα αυτιά μας, με τόση πολλή και καλή και κακή μουσική που έχουμε δημιουργήσει και ακούσει, τί μπορεί να φτιαχτεί που να έχει αξία και να αξιοποιεί ουσιαστικά τις δυνατότητες αυτές; Αν με καταλαβαίνετε.....

Αυτό που στα eighties ξεχωρίζαμε τις κιθάρες σε Σόλο (φλατ ταστιέρες) και Ρύδμ (όχι φλατ), το είχε μόνο η δική μου παρέα ή ήταν γενικότερο φαινόμενο;;;;

Μόλις το είδα και επιβεβαιώνω την αρχική εικασία μου. Και βασικά η σκηνή κρατιέται από τη μουσική....

Spam mode ON Ακούω αυτό:; Και είμαι ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ (νοητικά) σε μία πολυτελή σάλα κινηματογράφου, σε μεγάλα ζεστά βελούδινα καθίσματα, η ταινία έχει ξεκινήσει και έχω αφήσει στο πλάι τα νάτσος μου γιατί προβλέπω (ακούγοντας το μουσικό θέμα) ότι η ταινία θα έχει πολύ ενδιαφέρον. Spam mode OFF Κωνσταντίνε Νομίζω ότι βαδίζεις σε σωστά χνάρια και φαίνεται ότι "το έχεις". Και το λέω έτσι απλά, στεγνά και φιλικά γιατί άκουσα δύο πράγματα ταυτόχρονα: 1. Μουσική που κύλησε στο αυτί μου όπως έπρεπε (και άρα ΔΕΝ κάλυπτε την υποθετική εικόνα, δηλαδή φαίνεται ότι μιλάμε για μουσική που υπηρετεί την εικόνα). ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ 2. Μουσική της οποίας η ροή (μελωδικά και αρμονικά) ΔΕΝ ήταν προβλέψιμη (άρα ΑΝ μπω στη διαδικασία να παρακολουθήσω ειδικά την μουσική τότε έχω να πάρω πολλή πληροφορία από το ίδιο το μουσικό θέμα). Δεν ξέρω αν το διατυπώνω καλά, αλλά πολύ απλά θέλω να πω Καλή Επιτυχία σε ό,τι επόμενο κάνεις και Συγχαρητήρια για ό,τι ήδη έχεις κάνει. Dr. ! ΥΓ Να υποθέσω ότι σου αρέσει και ο Desplat ?

Τι να πω, κρίμα που μου πήρε σχεδόν πέντε δεκαετίες μέχρι να τους ανακαλύψω................ Κλαψ!

Εχμ με πιάνεις αδιάβαστο. Κράτα απλά το γεγονός ότι έριξα το gauge και έριξα και το πάχος της πένας (από hard σε medium για να το πω ποιοτικά). Δεν λέω ότι αυτό είναι σωστό, απλά μου άλλαξε την αίσθηση της κιθαρας, ένιωσα να ανασαίνει το (ερασιτεχνικο και απλοϊκο) παίξιμό μου.

Έτσι είναι. Προ ετών έριξα κατά ένα το gauge, πήρα πιο μαλακές πένες, σετάρισα λίγο ξανά το όργανο και με 6 ευρώ είπα "με γεια η νέα μου κιθάρα". Φοβερή αίσθηση!

Λαυράκι έβγαλα. Να δεις στην αποθήκη που θα έχει και κρυμμένο Floyd....

Καταπληκτική ισορροπία. Το έκανες τελείως δικό σου αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ άκουγα καθαρά και το Santana feelin' μέσα σε όλο αυτό! Και γινόταν ανεπιτήδευτα, δεν ήταν ότι παίζεις εσύ και κάπου χώνεις τα κλισέ του Santana. Αν του βάλεις στα ψέματα λίγο echo και λίγο ήχο κόσμου θα το έχαφτα ως live του πραγματικού. Άκου ένα παράδειγμα και δέξου τον ενθουσιασμό του κοινού σου !! Europa.mp3

Να συμπληρώσω ότι αν δεν έχεις σταθερή γέφυρα τότε θα πρέπει ίσως να πειράξεις και τα ελατήρια από το πίσω μέρος της κιθάρας για να ισορροπήσεις την διαφοροποιημένη τάση των χορδών. (Αυτό βέβαια είναι κάτι που στον SF κόσμο ΔΕΝ υπάρχει μιας και εκεί όλα είναι Σταθερά )

Καταπληκτικό Seventies, καταπληκτικός coverάς, καταπληκτικά vintage (που είσαι LK...) μηχανήματα.

Θυμάμαι πιτσιρικά φίλο μου να μου λέει (πριν 35 χρόνια...) ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΠΑΧ. Ντίιιιιιουουου..... κατεβάζει σε Drop D που λέμε. Ωχ, σκέφτηκα, ΖΑΒΟΛΙΑ. Βέβαια όταν είσαι μικρός έχεις πολύ κάθετες απόψεις για το τι είναι "σωστό". Προ μηνός βρήκα όμως τον απόλυτο ζαβολιάρη: σεσημασμένος θα μου πείτε....