Jet72

Το 5λεπτο βιντεάκι το εκλαμβάνω ως το δικό σου Δώρο Εορτών προς όλους εμάς. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ φίλε!

Γλιτώνει επάξια την μεγαλύτερη κατηγόρια που μπορεί να ακούσει καλλιτέχνης: "Προβλέψιμος"...... χωρίς όμως να απαρνείται και το κλασσικό του ύφος. Πώς γίνεται να είσαι φρέσκος και κλασσικός ταυτόχρονα;

Με κίνδυνο να φάω ΜΠΑΝ

Μα αυτό δεν είναι εργαστήρι, αυτό είναι καρνάγιο / νεώριο / ναυπηγείο ! Πολλές φορές διακρίνω τεχνικές ναυπηγικής ή έστω μοντελιστικής τέχνης κατασκευής ξύλινων πλοίων. Συνεχίζω την παρακολούθηση με αμείωτο ενδιαφέρον!!

Ο ίδιος ο Μαέστρος (Γ.Χ ) πάντως εχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξη οτι μελετα (και οχι απλα παιζει) καθημερινά πανω απο μια ώρα. Σρέντερ αυθεντικός!

Πολύ μου άρεσε. Πιστεύω ότι έχετε την δυναμική και ως μέλη και ως σύνολο να κάνετε και πολύ δυνατό cover του αρχικού power pop της Ευρυδίκης (αρκεί αν σας αρέσει όπως αρέσει σε εμένα). Και η τραγουδίστρια έχει τη φωνή και οι μουσικοί έχετε το νεύρο.

Να το δόγμα που μπορείς να ακολουθήσεις:

Ο EVH του χλοοτάπητα...

Αυτό το A SUS A7V400-MX πρέπει να είναι πολύ περίεργο ακκόρντο, τόσο στον ήχο όσο και στο πιάσιμο..... Λοιπόν, το παθαίνω και γω αυτό. Δεν μπορώ να πετάξω πράγμα που δουλεύει, όσο άχρηστο ή παρωχημένο και αν είναι. Γεράματα. Μετά τα τριάντα ζεις με τις αναμνήσεις..........

Με τιποτένια μέσα (ένα ηλεκτρικό πιάνο, ένα παλιό laptop και λίγο audacity του οποίου τη χρήση έμαθα πριν λίγο...) αποφάσισα να το τολμήσω. Οι δύο συγχορδίες μεταξύ τους μου έβγαζαν κάτι το ψυχεδελικό και σίγουρα όχι τόσο ροκ που να με πηγαίνει σε ζόρικα σόλο κλπ. Έτσι, προσπάθησα να το κάνω πολύ ονειρικό, τόσο - εχμ...- συνθετικά όσο και ηχητικά (τρομάρα μου...). Έφτιαξα κάτι σαν θέμα που επαναλαμβάνεται και γεφύρωσα σε δύο σημεία. Μία μικρή εισαγωγή που λειτούργησε και ως φινάλε και.... έτοιμο. Πολύ καλή εμπειρία. Ελπίζω να σας αρέσει! ΥΓ βρήκα και τον τρόπο να με ακούω όσο ηχογραφώ στο Audacity αλλά με άκουγα με χρονοκαθυστέρηση (αυτό νομίζω λέγεται latency ? ). Δεν ξέρω πως αντιμετωπίζεται... CreamyDreamy.mp3

Ανοιγω τη λιστα Και βλεπω πρωτο πρωτο SRV .013 Ok, βαρακια, βιταμινες, πρωτεινες και... εχμ....

ορίστε και με midi.

Παίρνοντας αφορμή από τον Yanni.... Σε κάποιους καλλιτέχνες δεν μπορώ να βρω ένα κόντρα ταίρι. Πχ Pink Floyd......

Metallica vs Maiden ? Περιμενα το Metallica vs Megadeth... Τους Maiden τους βαζω μονους τους. MJ vs Prince Duran2 vs Wham Bon Jovi vs Europe Εντελως ακυρα τα εφηβικα μας ποπ διλήμματα.... Α ναι. Ξεχασα το απόλυτο: Jarre vs Vangelis Και περα απο τα παραπανω λιαν αστεια, το Μίκης ή Μάνος.

Πολύ καιρό είχα να ακούσω opening riff σε ΝΕΟ κομμάτι και να τσιμπήσω τόσο!

Και εμένα με βοηθάει πολύ. Θα έλεγα ότι όταν το έχω ανάγκη, όχι μόνο αναπνέω καλύτερα αλλά και... ακούω καλύτερα. Τέτοια ευεργετική δράση! Όμορφη η Twangcaster και με maple neck που είναι του γούστου μου..... Αναμένουμε το κλιπ!

Άργησα να καταλάβω πόση αξία είχε συνολικά στη ροκ σκηνή ο Eddie. Αρχικά θεωρούσα ότι ήμουν ο περίεργος του σχολείου, όταν όλοι άκουγαν Maiden και AC/DC και μονο εγώ και άλλοι δύο (ο ένας ήταν ο μικρότερος αδερφός μου) ακούγαμε VH, βασικά για τον EVH. Κάτι μου άρεσε (πέρα από την ασύλληπτη τεχνική, αυτό το VH effect, το να ακούς και να μην καταλαβαίνεις πως το κάνει...) Κάποια στιγμή το βρήκα. Ο EVH έβγαζε αμερικανίλα, χαμόγελο, χαβαλέ, πάρτυ. Ματζόρε κατάσταση. Έριχνε σόλο από παντού - αλλά και έβγαζε εκπληκτικά riffs. Σφιχτός στα ρυθμικά, χαλαρός στα σόλο. Φοβερός συνδυασμός. Ένας guitar god τοποθετημένος χρονικά εκεί που έπρεπε. Μετά τους πρώτους "μεγάλους" και λίγο πριν τα glam 80s. Έχασα τον παιδικό μου ήρωα. Ed, ευχαριστώ για όλα.

Πρώτο και βασικότερο: μου αρέσει που έχεις επενδύσει σε ένα πολύ καλό μηχάνημα και του βγάζεις το ζουμί σε κάθε ευκαιρία. Δεύτερο: στο κομμάτι άκουσα και Jan Hammer και Tangerine Dream και cos_dr εκεί που το γυρίζεις σε ηλεκτρονική ψυχεδέλεια. Δηλαδή, έχεις πλέον έναν τύπου προσωπικό ήχο. Πιθανώς είναι αυτός ο τραχύς-distorted-synth ήχος που λες. Και πΧοιότητα και ποσότητα. Θα έλεγα ότι στο γινόμενό τους δίνουν ένα νέο μέγεθος, την cos-ότητα.

Υπογραφή: Μαρκ Νόπφλερ

Τωρα εγω πως να το πω κομψα.... Ας πουμε οτι η μουσικη που ακουω ταυτιζεται με αυτη που θελω να μπορουσα να παιζω....

Πουέρτο Ράφτη, οχι απλα Πόρτο...

Το σολο με "πηρε μαζι του". Ενας μικρος γκιταρ χιροου αναμεσα μας! Και το "μικρος" το βαζω απλα ως ενδειξη σεβασμου στον Γκαρυ Μουρ. Αλλιως θα σε χαρακτηριζα στεγνα γκιταρ χιροου, γιατι δεν ακουσα απλα σολο αλλα εισεπραξα ενεργεια. Μπραβο!

Δεν εχω μετανιωσει ουτε ενα ευρω. Με καμια δεκαρια ηχους και τους συνδυασμούς τους παιζω απο Bach και κλασσικους μεχρι ... Doobie Brothers κ σαουντρακς.... Επισης δεν μετάνιωσα που πηρα και την επιπλέ-τυπου βαση του.

Twang bridge Και Funk middle Μου κανουν πολυ πιο αμερκανιά στον ήχο, καθεμια στο στυλ της.

Επειδή το διάβασα παραπανω... Οι Στρατ, Τελε, LP, δεν θα πεθανουν ποτε γιατι θα υπαρχουν παντα οι νεοι που θα ψαχνουν τις ριζες του ροκ. Ο κυκλος της αμφισβήτησής τους εχει κλεισει προ δεκαετιων και τωρα ειναι διαχρονικες και πανω απο ολα "iconic". Και αυτο δεν τους το παιρνεις με τιποτα!