Κατ' αρχάς να δηλώσω ότι είμαι θρησκευόμενο άτομο, δεν είμαι ο τύπος που θα πει τα κλασικά του τύπου "εχμ ναι πιστεύω σε μία ανώτερη δύναμη" και κάποιες τέτοιες αοριστίες. Και το λέω αυτό για να ξέρεις με τι παρονομαστή να διαιρέσεις τον σχολιασμό μου και να τον αξιολογήσεις δίκαια.
Λοιπόν:
Η μουσική έχει ενδιαφέρον. Η παραγωγή επίσης. Γενικά, το αυτί μου μου λέει ότι έχει πέσει αρκετή δουλειά σε όλο αυτό. Το νεο-ποπ-ροκ στυλ του ήχου μου κρατά την προσοχή.
Με χαλάει όμως ο κατηχητικός στίχος. Άσχετα με το πόσο συμφωνώ ή διαφωνώ, μου φαίνεται παράταιρος. Για να το πω πιο απλά, δεν με χαλάει ο στίχος per se. Με χαλάει ο συνδυασμός του συγκεκριμένου στίχου με την μουσική. Έτσι, τελικά δεν με βάζει να τον σκεφτώ αλλά να τον απορρίψω, θεωρώντας ότι χρησιμοποιεί την catchy μουσική για να περάσει το νόημα που θέλει.
Να πω βέβαια ότι γενικά δεν είμαι πολύ των στίχων και ειδικά της στρατευμένης τέχνης (η οποία στη μουσική μοιραία περνά μέσω του στίχου).
Μπράβο για το όλο εγχείρημα όμως!
ΥΓ λίγο παραπάνω βάθος στη φωνή, μισή οκτάβα ψηλότερα και έναν επιθετικό γενικό κοινωνικό στοίχο και θα έσκιζες!
ΥΓ2 ο όλος παραπάνω σχολιασμός γίνεται πάντα με σεβασμό τόσο στην όλη προσπάθεια όσο και στο γεγονός ότι την μοιράστηκες μαζί μας.