Jet72

Μουσική δεν είναι, ζωγραφική δεν είναι, οκ, είναι εντυπωσιακό αλλά όχι για να θεωρηθεί form of art. Σαν να λέγαμε μπριάμσκετ: ρίχνω τρίποντα με μελιτζάνες και κολοκύθια σε μία χύτρα με ταμπλώ στα 6.25. Δεν είναι μαγειρική, δεν είναι μπασκετ. Όμως βγάζει ωραίο βιντεάκι για να το δουν οι τικτόκερζ.

Σημερα συνειδητοποίησα ότι η "πράσινη πένα" που εδώ και χρόνια ( ! ) είχα ξεχασμένη στο συρτάρι του γραφείου μου είναι αυτή η 0.88 Καλή φαίνεται στο χέρι και πρέπει να δοκιμαστεί.

Ενδιαφερουσα αποψη! Δεν το ειχα συσχετισει. Παντως περα απο τα αστεία το κομματι ειναι γεματο και φαντάζομαι σε λαιβ θα κανει χαμο. Τον Λαρς φοβαμαι....

Για να το προχωρήσω από κει που το άφησε ο Τέρρυ, εν έτει 2022 σε ποιους απευθύνεται το "νέο κομμάτι των Metallica" ;

Αρα και οι δυο μάθατε εναν νεο αδιαφορο για τα γουστα σας τυπο. Συμμετρικο ακουγεται.

Ε, αφού δεν εχεις ακούσει το πρωτo των VH τουλάχιστον να εχεις ακουσει το τελευταιο των Metallica.... Τωρα σοβαρά τα δέκατα εκτα της μπότας ειναι ο Λαρς; Μωρε μπραβο και δεν του το 'χα!

Ωπ εργαλείο 80z τρελό. Εύχομαι ΠΟΛΛΕΣ ώρες δημιουργικής χαράς!

"Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συνδυασμός κιθάρας και ενισχυτή;" Resolved.

Μετά από την παραπάνω ανάρτηση ας βάλει και ο Σπύρος Δέλτα to βίντεο του Unchained και ο Τέρρυ μπορεί να κλειδώσει το thread......... Τελικά ΔΕΝ ήμουν μόνο εγώ και αδελφός μου που λιώναμε στους VH. Οκ, υπάρχει ελπίδα στον κόσμο.

Εγώ πάλι νόμιζα ότι στην Μπλάκ Φράιντει θα αγόραζες (σε κασσέτα) το VH-I !

Οι VH είναι τέρατα της ροκ και ο Άλεξ τιτάνας των τυμπάνων. Αλλά "ηταν αμερικανάκια" και εμείς δεν τα σηκώναμε αυτά εδώ, ήμασταν πιο ψαγμένοι και καλά. Για αυτό δεν τους άκουγες, για αυτό δεν τους μετράς ως μεγάλο γκρουπ (και για αυτό "ξέρεις το Jump", δηλαδή ό,τι πιο non-VH κομμάτι).

Το θέμα δεν είναι για το κλασικό πιάνο ή την κλασική κιθάρα ή το βιολί. Εκεί οφείλει να παίζει κάποιο ρόλο. Το θέμα είναι πχ στα χάλκινα πνευστά. Παίζει ρόλο το ξύλο από το όποιο είναι φτιαγμένο το παλκοσένικο;

Αυτό που νομίζω ότι μας έχει ξεφύγει είναι ότι και στα παλιά αναλογικά σύνθια το ξύλο είχε βαρύνουσα σημασία στην κατασκευή του αντίστοιχου "σκάφους". Αναλογικά όργανα ήταν, δεν μπορεί, κάπως θα επηρεάζονταν!!!

Λοιπόν, σχολιάζω στα κομμάτια του βίντεΟΥ. Τα περισσότερα "δεν είναι τραγούδια", με την έννοια ότι δεν έχουν μουσική. Δηλαδή, δεν είναι κάτι που μπορείς να παίξεις στο πιάνο ή στην κιθάρα (μην το πάρετε τοις μετρητοίς ως έκφραση αυτό, νομίζω καταλαβαίνετε το πνεύμα μου). Αυτός ο απλός ορισμός με οδηγεί από την εποχή που άρχισα να παίζω μουσική (και όπως όλοι έχετε νιώσει, από την στιγμή εκείνη αλλάζει και ο τρόπος που ακούς μουσική). Καλά, δεν σχολιάζω το γεγονός ότι πολλά κομμάτια έχουν ένα ύφος σαν να σατιρίζουν την ίδια την έννοια της μουσικής παραγωγής, είναι σαν να μπηκαν στο στούντιο και να είπαν: εγώ θα κάνω ότι βαριέμαι, εσύ θα λουπάρεις το τίποτα κλπ κλπ. Κουτί, περιτύλιγμα, κορδέλα και όλα γίνονται προϊόν. Βέβαια και υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως το As it Was του Harry Styles που είναι εξαιρετικό (για ringtone.... )

Αφού πω ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ Van Halen (αλλά και πολλά νεότερα) και ΟΛΑ τα AC/DC (και ας ΜΗΝ είμαι fan) και ΚΑΝΕΝΑ από BLACK SABBATH (γιατί είμαι αντι-fan) ας βάλω δυο πολύ συγκεκριμένα που μου κάνουν ΚΛΙΚ: Queen - One Vision The Knack - My Sharona

Αρχή με σικουενσιά που πηγαινοέρχεται μαζί με ντέφι και zoolook-like voice samples. Τέλος με funky φτηνά 90z. Εντάξει, δεν μεταδίδω άλλο. Απρόβλεπτος όπως πάντα!!!!!!

To VR-09 δεν έχει waterfall keys - που νομίζω ότι είναι άλλη αίσθηση αν θες να "χαμμοντιάζεις"-γκαζώνεις με το κάτω μέρος της παλάμης. Εκτός αν θες να "παίζεις αρμόνιο" απλά.

"σας ικανοποιεί μουσικά η σύγχρονη τάση στις επιτυχίες?" Αυτό που περισσότερο με ενοχλεί δεν είναι το να μην μου αρέσει ένα κομμάτι, είναι το να βαριέμαι μόλις καταλάβω ότι έχει το ίδιο pattern ΟΛΟ το κομμάτι και έτσι από τα πρώτα 10'' ξέρω τι ακριβώς θα γίνει ως το τέλος. Με άλλα λόγια, είναι κρίμα να ακούς ως "επιτυχίες" τραγούδια που η μελωδία τους είναι πιο φτωχή και από την "μουσική για ασανσέρ". Α, και τώρα που είπα Μελωδία: εδώ και κάμποσο καιρό (μιλάμε ίσως για δεκαετίες) ολοένα και περισσότερο χάνεται η Μελωδία από την pop(ular) μουσική. Πχ Adele: όποτε ξεκινάω να παίξω ένα κομμάτι της στο πιάνο το παρατάω μετά από τα 4 ή 8 πρώτα μέτρα. Μιλάμε για ατελείωτες φλυαρίες σε έκταση τριών ή πέντε νοτών πάνω από την τονική. Το μάθαινα παλαιότερα στα παιδιά μου: για να καταλάβετε αν υπάρχει "κάτι" σε ένα κομμάτι, θα το τραγουδάτε λέγοντας λα-λα-λα ή τα-τα-τα κλπ (και όχι τους στίχους του). Και τότε θα αποκαλύπτεται αν αυτό που ακούτε είναι μελωδία ή αν είναι απλά στίχοι με ρυθμό πάνω από κάποια (φτωχή) συνήθως αρμονία. Αντιπαράδειγμα - φωτεινή εξαίρεση στο παραπάνω: TheWeeknd, Blinding Lights. Ακούς μελωδία, ακούς catchy synth riff, ακούς κάτι ενδιαφέρον (βασικά, ακούς τα 80z χτισμένα με DAW και plug-ins αλλά οκ). Πω ρε φίλε, όντως γέρασα!

Ακούμε λοιπόν στο αμάξι Harry Styles "As it was". Και μόλις φτάνει στο σημείο που αρχίζει ένα μονότονο ραπάρισμα στοίχων στακάτων πάνω στην ίδια νότα, ξαφνικά "αρχίζει το αμάξι και χορεύει όλο". Και μου λέει η κόρη μου: μα δεν έχεις τσεκάρει ότι σε όλα τα κομμάτια πλέον υπάρχει ενα σημείο που είναι φτιαγμένο για να γίνει TikTok dance clip; Εμείς περιμέναμε λοιπόν μετά το δεύτερο ρεφραιν να παίξουμε Air Guitar στο σόλο του αγαπημένου μας κομματιού, τα παιδία σήμερα περιμένουν το TikTok dance. Αλλάζουν οι εποχές και εντούτοις ίδιες μένουν. Το λένε χάσμα γενεών και ομολογώ ότι τώρα που πλέον (-ήντα) είμαι στην πέρα όχθη και εγώ, δυσκολεύομαι να το χωνέψω. Και απλά προσπαθώ να διευρύνω το ρεπερτόριό μου, από Kajagoogoo και DDuran μέχρι τον TheWeeknd και από τον Phil Collins ως τους Arctic Monkeys.

Ο EVH δυστυχως μας το ειχε δειξει αυτο καπου στα μεσα της δεκαετίας του 2000 και ηταν πραγματικα για λύπηση....

Γιατί τα XP έχουν Mojo.

Το άλλο που με τρελαίνει είναι ότι αν πούμε Που Είναι Ένας Γιατρός ή Φέρτε Έναν Δικηγόρο τότε θεωρείται σεξισμός / έμφυλη διάκριση γιατί τελικά μπορεί να είναι γυναίκα η γιατρός που θα με δει κλπ Αλλά για τους στίχους της τραπ που είναι ο απόλυτος εξευτελισμός της γυναίκας (δηλαδή της μάνας μας, της συζύγου μας, της κόρης μας και αύριο της νύφης μας και της εγγονής μας) δεν υπάρχει καμία φραγή και κανείς δεν βάζει τον "καλλιτέχνη" να λογοδοτήσει, όχι για το ανύπαρκτο επίπεδο της "τέχνης" του αλλά για το ίδιο το γεγονός της ευθείας εξύβρισης. Και ναι, όντως και οι στίχοι στη ροκ δεν είναι βγαλμένοι από εδάφια του Ευαγγελίου αλλά υπάρχει και ένα όριο που νομίζω ότι όλοι το καταλαβαίνουμε και το έχουμε υπερβεί κατά πολύυυυυυυυυυυυυυυ...............

Ο LK, νομικός ( ή τεχνικός; ) σύμβουλος του αμερικανικού Πενταγώνου.... χμ........ https://www.digitalphablet.com/office-tech/us-military-still-using-windows-xp/

Μόνο ΠΑcos.