Jet72

Ενω εμείς οι τοπγκανάδες το ζήσαμε το ονειρο με σικουελ καλυτερο του ορίτζιναλ!

Βλέπω και Caught somewhere in time στο set list και άλλα από το 1986 και το αγαπημένο Maiden album. Ναι ντε, στα 80z μέχρι και οι Maiden έπρεπε να έχουν σύνθζ!

Ωχ απομυθοποιηση λεμε!....

Το πρόβλημα δεν είναι τα λεφτά (ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ). Το πρόβλημα είναι η τεχνική. Άλλο πιανίστας, άλλο κημπορντίστας, ΑΛΛΟ ΧΑΜΟΝΤΙΣΤΑΣ. Τι να το κάνεις το (σουπερ) όργανο αν δεν μπορείς να του βγάλεις την ψυχή προς τα έξω; Αν όμως μπορείς............ τότε πρέπει να ανεβάσεις βίντεο πάραυτα! (και δεν αναφέρομαι στον OP αλλά στον οποιοδήποτε διαβάζει το παρόν).

1) Προσοχή στο the grass is always greener on the other side. 2) Τσέκαρε αν αυτό που περιμένεις να βρεις όντως υπάρχει. Οι βετεράνοι του Βιετναμ δεν είχαν υποδοχή ήρωα. Πιθανότατα να επιστρέψεις και να ανακαλύψεις ότι γνωστοί - συγγενείς και φίλοι απλά θα πουν "Α Επιστρέψατε Τελικά" ; (μαζί με ένα μισοειρωνικό χαμογελάκι τύπου "μάλλον δεν τα πολυκαταφέρατε εκεί" - είμαστε και άτιμη φάρα, μας αρέσει η αποτυχία του άλλου και την προδιαγράφουμε). Αν όμως νιώθεις ότι θέλεις ΠΟΛΥ τότε έλα - και να θυμάσαι ό,τι κι αν γίνει ότι επέστρεψες γιατί θεωρούσες ότι ανασαίνεις μόνο εδώ. Σε κάθε περίπτωση εγώ θα ευχηθώ όλα να είναι για καλό!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ας πει κάποιος δυνατά την μεγάλη αλήθεια, ο Μίμης Πλέσσας είναι ο τιτάνας της ελληνικής μουσικής σύνθεσης στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Ο λόγος για τον οποίο δεν τον κατατάσσουμε εκεί που του αξίζει (δηλαδή στο τοπ 3) είναι ίσως γιατί η μουσική του θεωρείται ως "ελαφρά". Όμως, ως Μουσική είναι χιλιάδες φορές πιο σύνθετη, ενδιαφέρουσα, αρμονική, λυρική και ουσιώδης σε σχέση με αυτήν των άλλων (υπερτιμημένων κατ' εμέ για διάφορους λόγους) συνθετών μας (ναι, αναφέρομαι στα κλασικά τρανταχτά ονόματα). Ναι, spamάρω γιατί το topic είναι για τον Μ.Χ. αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ συνθέτη πιο αισθαντικό από τον Γιώργο Χατζηνάσιο πιο μελωδικό από τον Γιάννη Σπανό πιο ευρηματικό από τον Μίμη Πλέσσα Και αυτό είναι το δικό μου Top 3, και ας μην περιλαμβάνει τους Mάνο X, Mίκη Θ, Σταύρο Ξ. Τους τιμώ για την προσφορά τους αλλά.............

Και δεν θυμάμαι αν έχει αναφερθεί στο θρεντ αλλά από τα πλέον iconic master pieces είναι το υπερμαγευτικό μουσικό σήμα των Ειδήσεων της ΕΡΤ!

Από τα δικά μου αγαπημένα, στην λογική πάντα του Performance και όχι Programming. Το βάζω σε κάθε έξυπνο που λέει για τα σύνθια που δεν έχουν ψυχή και τα γνωστά. Γιατί όπως είπε και ο μέγιστος Bob Moog, "δεν φοβάμαι τίποτα όσο πίσω από το μηχάνημα βρίσκεται ένας καλλιτέχνης".

Ανεβαίνεις mind level. Και μετά θα ακούς plain rock / plain blues και θα σου φαίνεται τρομακτικά βαρετό και προβλέψιμο.

Μπα, ο ντράμμερ παίζει καθιστός!

Όπως έχει εδώ και χρόνια και ο Slash και ο Elton John - Και δεν νομίζω να τους κόβεται η ... φόρα !

Αν σε ένα θέμα που ανοίχτηκε για τον Vangelis (και έχουν περάσει από αυτό Χατζηδάκιδες και Θοδωράκηδες) φτάσουμε να κονταροχτυπηθούμε για τον cos_dr, ε, τότε τι να πω, επιβεβαιώνεται περίτρανα....

Αυτό είναι δύο καλές ειδήσεις :-)

Και ακουω Σατριανι δισκο. Φιλε δεν υπαρχει ο δασκαλος, λες και εχει midi file στα χερια του. Οκ, αλλα χμ, ειναι και "η παραγωγη". Κρατα μικρο καλαθι. Και τον ακουω live. Και λεω, εδω σε θελω δασκαλε. Και ο ατιμος, εκει που στον δισκο άκουγες 10 πραγματα και ελεγες οτι ειναι 5 και 5 με εντιτ, προεκυπτε στο λαιβ νσ παιζει 15 και μπροστα σου. Ε, υπαρχουν μουσικοι και μουσικοί.

Καταπληκτικοί οι Queen live αλλά η Ιστορία τους έχει ήδη γράψει με χρυσά γράμματα για το στουντιακό Bohemian Rhapsody όπου όντως "ζωγράφισαν" όπως εύστοχα λες.

O Vangelis είχε μία δική του άποψη για την ελληνική μουσική: θεωρούσε πως το κομμάτι της λαϊκής και νεότερης λαϊκής μουσικής (ας το πω στα πρόχειρα "ό,τι έχει μπουζούκι") μας πήγε πίσω. Έτσι, κατά μία έννοια ηθελημένα αποκόπηκε από τις "ρίζες" - και αυτό ίσως δεν του το συγχώρεσε η καλλιτεχνική ελίτ της χώρας. Λάτρευε την Ελλάδα (όπως κάθε Έλληνας που φεύγει από την πατρίδα) αλλά αποκόπηκε από το "ελληνικό σύστημα" και εφόσον βρήκε πρόσφορο έδαφος στη Δύση αναπτύχθηκε εκεί. Ε, "κάτι τέτοια δεν τα σηκώνουμε <<εμείς>>", καταλαβαίνετε.........

ο Greg Phillinganes έλεγε ότι στο στούντιο με τον QJ πάντα υπήρχε πολύ και καλό φαγητό! Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον ΓκόΖμο (άντε μαθαίνω και γω την σωστή την ορθογραφία σιγά σιγά........ )

Telecaster ? ( νομοτελειακά εκεί θα πάμε )

Η όλη συζήτηση αρχίζει και τελειώνει στο γνωστό "βρίσκω το καλύτερο, θέλω αυτό που μου αρέσει και αγοράζω αυτό που μπορώ" (νομίζω κάπως έτσι αγοράζουμε και αυτοκίνητο.....) Ή αλλιώς: καταλαβαίνω τα specs, αποζητώ mojo, βλέπω τιμή. Και ναι, αν είχα την δυνατότητα θα ήθελα να έχω ένα παλιό αναλογικό. Θα το είχα βέβαια ως κομμάτι, ως "παίδες ελάτε να δείτε τι πήρα - ω ρε μεγάλε που το βρήκες" καταλαβαίνετε...........

Έτοιμο και από μένα, καλή δύναμη σε ό,τι κάνει και καλά τελειώματα!

Κάνε και μία δοκιμή να κλείσεις το αρμόνιο και να το ανοίξεις έχοντας από πριν το pedal πατημένο. Το λέω γιατί έχω πάθει το ανάποδο, δηλ. ανοίγοντας το όργανο με το pedal πατημένο μετά το pedal δούλευε όπως τώρα το δικό σου...

Δεν μπορώ να μην σκέφτομαι αυτούς που πούλαγαν minimoogs για να πάρουν DX7 στα 80z. Αν έρθετε στην θέση τους και στο σκεπτικό του τότε, καλά έκαναν γιατί αγόραζαν νέα τεχνολογία και νέες πρωτόγνωρες δυνατότητες. Και αν κάποια στιγμή η FM γινόταν (για οποιονδήποτε λόγο) το νέο μεγάλο hype νοσταλγίας και το DX7 πήγαινε σε 5Κ τότε......... .... τότε θα ξεφορτωνόμουν το DSR2000 και θα έπαιρνα ένα μεταχειρισμένο αναλογικό μονοφωνικό χι χι χι χι.......!

Ακριβως το αντιστοιχο το εχω διαβασει καπου αλλα με τελικο τεστ σε ηχειάκι παλιας α/μ τιβι. Περιεργο τεστ αλλα εχει και αυτο την αξια του!

Κορνίζα και στον τοίχο. Έβαλες τα πράγματα στην θέση τους (γιατί πάντα μπερδευόμουν, μου αρέσει το αμερικάνικο ροκ ενώ εκτιμώ περισσότερο το βρετανικό! )

Επιτέλους η αλήθεια βγαίνει στο φως. Στα 80z υπήρχαν φοβεροί μουσικοί που κρύβονταν πίσω από τις βάτες, τις χαίτες και το μέικαπ. Η λίστα είναι μεγάλη. Και κάποια στιγμή πρέπει να πουμε και για τον Mark King.........