jonn

Η επιλογή αυτή αν και την άκουσα δυστυχώς δεν προσεγγίζει αυτό που θέλω να πετύχω...αρχίζω να σκέφτομαι μήπως επενδύσω σε echo, tremolo ή phaser fx για να μπορέσω να δώσω πλουσιότερο modulation στον ήχο μου. Περιμένω ν'ακούσω κι άλλες γνώμες, αλλά μου κάνει εντύπωση που μέχρι τώρα δεν έχω δεχθεί κάποιο feedback για το Dynamic Wah (AW-3) της BOSS, το οποίο μου φάνηκε πολύ καλό στον ήχο αν και αρκετά ακριβό.

1. Ψάχνω για ένα modulation pedal που θα μπορεί να δώσει wah-like ήχους και να έχει δυνατότητες band pass filter. Έχω ακούσει samples από το Doctor Q της Electro-Harmonix, το Synth Wah της Digitech και το AW-3 της Boss. Το Εlectro-Harmonix και το Digitech κινούνται στο ίδιο επίπεδο χρημάτων (από 60-70 ευρώ), το Boss ξεφεύγει σχεδόν στην διπλάσια τιμή. Από τα samples που άκουσα δεν δικαιολογείται η διαφορά στην τιμή, αλλά βέβαια δεν μπορώ να ξέρω αν αυτό δικαιολογείται από άλλες παραμέτρους (π.χ. ποιότητα κατασκευής, επιπλέον δυνατότητες, ποιότητα σήματος στην έξοδο κλπ.) Από αυτά που άκουσα μπορώ να πω ότι το Digitech είχε αρκετά "ψεύτικο" ήχο σε σύγκριση με τα άλλα δύο...είναι όμως αρκετά φτηνό δεν ξέρω αν μέσα σε ολόκληρο το pedal board μου θα είναι ενοχλητική η εντελώς ψηφιακή χροιά του. 2. Ψάχνω επίσης και για ένα reverb...Όχι τόσο για να το χρησιμοποιώ με τη λογική του βάθους, αλλά για να παράγω ενδιαφέροντα και περίεργα εφφέ σε συνδυασμό με delay και φίλτρα. Μέχρι τώρα έχω υπ'όψιν το Ehx Holy Grail, αλλά και ένα mini pedal της Danelectro που λέγεται Slap Echo και το οποίο μπορεί να δημιουργήσει την αίσθηση του βάθους μέσω της ηχούς. Παρακαλώ τις συμβουλές και τις προτάσεις σας...Υπ'όψιν ότι δύσκολα θα δώσω συνολικά και για τα δύο πάνω από 180-200 ευρώ...εκτός κι αν βρεθεί κάτι extremely good!

Έστω και καθυστερημένα στο τέλος της εορταστικής περιόδου μου έκανα ένα καλό δώρο...το DOUBLE MUFF της ehx... Μικρό στο μάτι αλλά θηρίο στον JCM 900 το μηχάνημα βγάζει από γλυκό vintage overdrive μέχρι metal distortion! Και είναι αρκετά οικονομικό για αυτά που προσφέρει!

Έχω εδώ και δυο μήνες περίπου το Behringer OD100 (Overdrive/Distortion) που υποτίθεται έχει το physical modelling ήχου με το αντίστοιχο πεταλάκι της BOSS. Όσον αφορά το overdrive τα πράγματα είναι για μένα μια χαρά (αν και παίζω τελείως διαφορετικά πράγματα, indie/post/alternative) o ήχος είναι πιστή αντιγραφή του BOSS και παίζοντας με το Tone knob μπορείς να δημιουργήσεις ποικιλία από overdrives. Όσο όμως το mix knob πλησιάζει το Distortion το πράγμα χαλάει...πολλά ενοχλητικά πρίμα αρχίζουν και εμφανίζονται και το distortion είναι και κάπως ψόφιο. Προσωπικά, όταν θέλω distortion εμπιστεύομαι το βρώμικο κανάλι του Marshall JCM 900, αλλά σε πολλά άλλα σημεία για ελαφριά "βρώμα" και περισσότερο sustain χρησιμοποιώ το Behringer. Πάντως μην το πάρεις πιστεύοντας πως θα σε βγάλει πέρα σε ότι βρώμικο ήχο χρειάζεσαι. Αυτές τις μέρες σκεφτόμουνα να πάρω και το Hellbabe Wah της ίδιας εταιρείας, μιας και χρησιμοποιώ σε πολύ λίγα σημεία wah fx και δεν "ψήνομαι" να δώσω τα τριπλάσια χρήματα που απαιτούνται για ένα CryBaby και να το χρησιμοποιώ μια στο τόσο. Το άκουσα το συγκεκριμένο wah pedal, δεν είναι CryBaby αλλά έχει καλό ήχο και μπορείς να πετύχεις διάφορα ενδιαφέροντα fx.

Χρόνια πολλά και πάνω απ'όλα χρόνια καλά σε όλους... Εύχομαι στους συναδέλφους noiz-άδες με το νέο έτος περισσότερο equipment, άπειρα gadgets και άπειρη έμπνευση για καλή μουσική!

To μοναδικό άσχημο που βρίσκω σε αυτό το πετάλι (και ιδίως όσον αφορά την έκδοση για κιθάρα) είναι ότι δεν μπορείς να του κάνεις assign ένα expression pedal για real time χειρισμό κάποιων filter παραμέτρων. Μπορείς απλά να έχεις standard settings ανά κομμάτι, και αυτό του κόβει πόντους όσον αφορά στην χρήση σε live... Για το studio δεν υφίσταται το ίδιο πρόβλημα, οπότε το εν λόγω μηχάνημα αποτελεί super λύση!

Ασχολήθηκα σχεδόν μια ολόκληρη μέρα να δω τις δυνατότητες του Guitar Rig ως fx processor για άλλα όργανα εκτός από κιθάρα. Έγραψα λοιπόν θέματα μόνο με VST Instruments και άρχισα να δουλέυω πάνω τους μόνο με αλυσίδες εφφέ του guitar rig και κανένα άλλο plugin... Tο τελικό συμπέρασμα είναι ότι μπορεί πολύ άνετα κανείς να πετύχει καλούς ήχους σε μια μίξη χωρίς να έχει άλλα plug-ins! Μπορεί να προτιμάω τα πετάλια μου όταν παίζω κιθάρα, αλλά το εν λόγω πρόγραμμα είναι ένα πολύ καλό all in one processor σχεδόν για κάθε όργανο... Όλα όσα ακούγονται στο παρακάτω mp3 είναι από το Guitar Rig (compressors, delays, chorus, flangers, reverb...) για όλα τα όργανα! http://www.noiz.gr/modules/My_Uploads/user_folders/jonn/gR_test.mp3

Φέτος δεν μας γλυτώνει το Champions League!!! H Βarca έχει μακράν την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη και φέτος μόνο η Juventus μπορεί να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο... Στην Chelsea, Ronaldinho & Co. θα βγάλουν τα περσινά απωθημένα τους με μια 4άρα στο Camp Nou ελπίζω! Forza Barca!!! :D

Έχω την έκδοση 1.2.0 του GuitarRig και φυσικά είμαι super ικανοποιημένος από τον ήχο του...με καλή κάρτα ήχου μπορείς να το απολαύσεις σε όλο του το μεγαλείο... Δυστυχώς σε μένα (Athlon 64 2.8+, 512 RAM, SB Audigy) αν του βάλεις amp modellers και mic modellers αρχίζει να βγάζει latency! :oops: :oops: Οπότε περιορίζομαι στα βασικά (delays, reverbs, distortion κλπ.) μέχρι να αγοραστεί καινούρια κάρτα ήχου! Πάντως σε live ακόμη και αν είχα το καλύτερο laptop που θα μπορούσα να έχω, με γαμώ τις κάρτες ήχου κλπ. θα το έπαιρνα μαζί μου...μονάχα για την περίπτωση άθλιου ενισχυτή ώστε να κάνω amp modelling κατά τα γούστα μου και να χρειάζομαι απλά ένα ηχείο. Για τα υπόλοιπα fx, stomp boxes for ever!!! :D :D Δεν ξέρω τι λέτε οι πιο έμπειροι, αλλά π.χ. όταν έχω το Boss DS-1 γιατί να μην χρησιμοποιώ αυτό και να βάζω την πορτοκαλί φέτα "Distortion" στο GuitarRig ;;;

Πολύς κόσμος το ψάχνει τελικά αυτό το εργαλείο! Νομίζω πως η βασική του λογική είναι να δουλεύει σαν low-pass ή band-pass φίλτρο για να δημιουργεί synthesized ήχους... Εγώ πάντως δεν το συγκρίνω με το Moogerfooger, που το έχω ακούσει και δια ζώσης...κλάσεις ανώτερο το moog, τουλάχιστον από τα samples της ehx!

1. Depeche Mode - Playing The Angel 2. dEUS - Pocket Revolution

Haris: Εγώ τουλάχιστον εννοώ ακριβώς αυτό που κατάλαβες! Superfunk: Δεν μου το έχει πει κανένας ηχολήπτης αυτό, απλά έχω αρχίσει να το διαπιστώνω από την όποια εμπειρία έχω σε πολυκάναλες ηχογραφήσεις...τουλάχιστον έτσι φαίνεται να λειτουργεί ο drummer στην μπάντα που παίζω. Αν τώρα αυτό δεν είναι και πολύ σωστό...δεν ξέρω...πιθανώς να έχεις δίκιο, αλλά σε τέτοια ζητήματα το σωστό και το λάθος είναι πολύ ελεύθερες έννοιες νομίζω, ο καθένας λειτουργεί όπως βολεύεται καλύτερα!

snare: You got my point 100%...κι εγώ ακριβώς γι'αυτό μιλούσα! Για το πως πραγματικά δουλεύουμε μια σύνθεση, ώστε να μπορέσει να σταθεί σαν ολοκληρωμένο τραγούδι με ορθά ρυθμικά μέρη και να μην υπάρχουν "ρυθμικές ασάφειες" στην οποιαδήποτε ζωντανή εκτέλεσή του (πρόβες, συναυλίες, live recordings). old_nick: Το multichannel είναι άλλο θέμα και θα συμφωνήσω με τον snare κι εδώ! Μετά από μπόλικη πρόβα βασισμένη στα προηγούμενα, ένας καλός drummer έχει αφομοιώσει το κομμάτι, το ξέρει καλά και μπορεί να δει τους χώρους που πιθανώς να υπάρχουν για να προσθέσει πράγματα γράφοντας πολυκάναλα. Σε αυτή την περίπτωση το άριστο αποτέλεσμα λαμβάνεται μόνο όταν δεν υπάρχει κανένας οδηγός πλην του μετρονόμου! ¶λλωστε μόνο έτσι θα φαίνονται ξεκάθαρα τα όποια λάθη, ώστε να μην χρειαστεί στην μίξη των τυμπάνων, όταν ο engineer τα ανακαλύψει (αν δεν μιξάρει στον γάμο του Καραγκιόζη κι αυτός...) να κουνάει πέρα δώθε kicks και snares για να έρθει το κομμάτι...ή να παίρνει το ένα σωστό μέτρο και να το κολλάει σε όλα π.χ. τα couple (αυτό είναι ακόμη χειρότερο, διότι feeling τέλος...μόλις αποκτήσατε ένα drum machine με χέρια αντί για κουμπάκια!)

Θα συμφωνήσω στα περισσότερα με την άποψη του Superfunk...Το groove μιας μπάντας εξαρτάται σε ίσα ποσοστά από όλα τα μέλη της πλην της βασικής φωνής, που συνήθως φέρει μικρότερη ευθύνη για θέματα ρυθμικής αστάθειας. Αυτό γιατί πιστεύω πως ένας τραγουδιστής με επαρκείς μουσικές γνώσεις, ώστε να μην δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τόνους και μέτρα, μπορεί εύκολα να "δέσει" στο groove μιας καλά δουλεμένης και σφιχτής "ορχήστρας". Όσον αφορά τους υπόλοιπους, από την προσωπική μου εμπειρία κατέληξα ότι μεγάλη σημασία έχει το σωστό ρυθμικά μπάσο!!! Το μυστικό είναι αυτός που γράφει ένα τραγούδι να εξηγεί μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια την ρυθμική αγωγή (απαραίτητη προυπόθεση να μην γράφεις riffs ή ακόρντα στο γάμο του Καραγκιόζη...) στον μπασίστα και όχι στον ντράμερ. Ένας καλός ντράμερ, εάν έχει στ' αυτιά του ξεκάθαρα τοποθετημένα τα bass lines μέσα σ'ένα κομμάτι, θα αντιληφθεί γρήγορα με ποιο παίξιμο θα προσφέρει περισσότερο groove και θα διασφαλίσει το να μην υπάρχουν ρυθμικές ασάφειες για υπόλοιπα όργανα και επομένως "κουνήματα" σε πρόβες και live. Εμάς τουλάχιστον μας βοήθησε πολύ αυτή η μέθοδος και να "δέσουμε" συνολικά και να μπορέσουμε να χειριστούμε πιο καλά και πιο έυκολα τα πιο περίεργα μέτρα (π.χ. 7/4). Από εκεί και μετά πιστεύω ότι ντράμερ που "κουνάει" από μόνος του τόσο, ώστε να γίνεται άμεσα και ενοχλητικά αντιληπτό, πριν ή μετά από πάυσεις, breaks κλπ. δεν είναι για να παίζει σε μπάντα γιατί μάλλον δεν ξέρει ακόμη να παίζει...κι αν και οι υπόλοιποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό...η μπάντα μάλλον πρέπει να διαλυθεί ή να δουλέψει πάρα πολύ και να μελετήσει πάρα πολύ... :D :D

H χειρότερη χορδή είναι όντως η Sol...εγώ χρησιμοποιώ Ernie Ball Hybrid (009-046) και η άτιμη ενώ όλο το set έχει κουρδιστεί και έχει στρώσει στο intonation συνεχίζει να ξεκουρδίζεται μετά από δύο bends!!! Παρ'όλα αυτά την έχω συνηθίσει και όταν "αρπάζει" την φέρνω στα ίσα της με σηκωματάκια στην ταστιέρα. Δεν ξέρω αν είναι πρόβλημα μόνο των Ernie Ball χορδών, πάντως εγώ δεν τις αλλάζω γιατί ο ήχος τους με ικανοποιεί απόλυτα σαν χροιά.

Μιας και παραθέτουμε εκ νέου απόψεις και εμπειρίες επάνω στο θέμα και αφού την αρχική συζήτηση δεν την πρόλαβα - δεν ήμουν ακόμη μέλος της κοινότητας του Noiz - θα καταγράψω κι εγώ την δική μου οπτική γωνία: Κατ' αρχάς να πω πως συμμερίζομαι περισσότερο την άποψη που λέει πως η ουσία της σύνθεσης είναι η μελωδία και όχι τα chord progressions, αν και πολλές φορές μου έχει τύχει να ξεκινήσω το γράψιμο ενός τραγουδιού βασισμένος πάνω σε μια ενδιαφέρουσα στο αυτί σειρά από συγχορδίες. ¶λλωστε όπως πολύ σωστά αναφέρει και ο freemindgr σήμερα πλέον η σύνθεση δεν λειτουργεί για πάρα πολλούς με βάση την αρμονία αλλά με βάση συγκεκριμένα μέρη πάνω στα οποία χτίζουν ολόκληρα κομμάτια. Και οι δύο λοιπόν νοοτροπίες είναι αποδεκτές, απλά ο συνθέτης που διαθέτει την θεωρητική γνώση μπορεί να τις χρησιμοποιήσει και τις δύο με περισσότερη ευκολία και ευελιξία, και χωρίς το φόβο του "κρυφού" αρμονικού λάθους. Τώρα βέβαια όλα είναι και θέμα αντίληψης και αισθητικής...Για φανταστείτε ένα garage punk συγκρότημα να μελετάει αρμονία και αντίστιξη... Όσον αφορά το θέμα του συνθετικού κορεσμού νομίζω πως είναι υπερβολικό να πιστεύουμε πως η μουσική θα αρχίσει να φθίνει ή θα σταματήσει να υπάρχει επειδή πλέον δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε κάποια καινούρια συγχορδία ή το 13ο ημιτόνιο. Προφανώς αν ίσχυε αυτή η μηδενιστική θεωρία η μουσική δεν θα υπήρχε πλέον εδώ και πολλά χρόνια...Η μουσική είναι ένας κώδικας επικοινωνίας με πολλές ομοιότητες με τις ανθρώπινες γλώσσες και σημασία δεν έχει όταν μιλάμε ότι λίγο-πολύ όλοι χρησιμοποιούμε πανομοιότυπες φράσεις (κατ΄ αντιστοιχίαν μουσικές φράσεις ή chord progressions) αλλά τι νόημα βγάζει η χρήση τους όταν αλληλεπιδρά με κάποιο άλλο άτομο. Έτσι λειτουργεί και η μουσική...σημασία έχει πως θα "μιλήσει" και "τι θα πει" ένα τραγούδι σ'έναν ακροατή είτε πρόκειται για ένα minimal θέμα με 3 νότες όλες κι όλες, είτε πρόκειται για κλασσική μουσική.

Από τιμές δεν ξέρω να σου πω που κυμαίνονται τα καλής ποιότητας κρουστά...αλλά σίγουρα για να ηχογραφήσεις τα παιξίματά σου δεν φθάνει ένα μικρόφωνο καθώς αυτού του τύπου τα κρουστά (congas, bongos κλπ.) γράφονται σε δύο κανάλια (left, right) ώστε να βοηθούν και την στερεοφωνία των ρυθμικών μερών ενός κομματιού! Το να τα γράψεις κατευθείαν κέντρο (δηλ. μονοφωνικά) δεν είναι έγκλημα, μπορεί μάλιστα να θεωρηθεί και lo-fi άποψη στον ήχο...αλλά μου ακούγεται σαν να γράφεις drums με ένα overhead! :lol: :lol:

Μόνο πατάτα δεν είναι αυτό το album...Για μένα προσωπικά είναι στο επίπεδο του "Sοngs of Faith & Devotion" και του "Violator" και έχει και αρκετά κοινά στοιχεία με το SOFAD όσον αφορά στην αισθητική των κομματιών (minimal κιθαριστικά riffs, synths που φέρνουν προς τον industrial ήχο, έντονα vocal lines χωρίς πολλά fx). Οι Depeche Mode μπορούν ακόμη να βγάζουν albums που βρίσκονται μέσα στις μουσικές εξελίξεις και δεν ακούγονται παρωχημένα...αν και με το "Exciter" είχα ανησυχήσει μήπως ξεκινούσε και γι'αυτούς η δεινοσαυρική εποχή...

Καλώς όρισες στο noiz, αν και δεν είμαι από τους πολύ παλιούς του community σε καλωσορίζω εκ μέρους όλων. Δεν είμαι μπασσίστας όμως ο μπασσίστας στην μπάντα που παίζω πρόσφατα πήρε ένα Fender Jazz Bass V και είναι σε φάση να ψάχνεται και με τους ενισχυτές. Δώσε καμιά πληροφορία παραπάνω για τον Gallien-Krueger (ήχος, ισχύς, τιμές κλπ.) και το ηχείο που έχεις.

Αν αναφέρεσαι σε μένα... δηλώνω υπεύθυνα πως δεν είμαι ούτε ήμουν ποτέ ο yameth! :D Έχεις δίκιο' date=' λάθος εκ παραδρομής...διόρθωσα και το προηγούμενο post μου! Δεν είναι το θέμα σε ποιον αναφέρεσαι...και το είπα και πριν δεν μου αρέσει να υποστηρίζω ανθρώπους, αλλά μονάχα απόψεις εάν συμφωνώ με αυτές. Σε όποιον κι αν αναφέρεσαι η ουσία είναι ίδια, και βρίσκεται εδώ: "αν δεν πιάνουν τα χεράκια σας παιδιά ρίξτε το στο "playing with feeling", τα κόμπλεξ σας δεν μας ενδιαφέρουν" Δεν μιλάμε για συμπλέγματα, αλλά για αισθητικές αντιλήψεις! Το πόσο πιάνουν τα χέρια καθενός δεν καθορίζει μονοσήμαντα την αξία της μουσικής που παίζει...δεν είναι τεχνίτης ο μουσικός να μας νοιάζει αν απλά "πιάνουν τα χέρια του..."

Έχω μια άισθηση ότι μερικοί βλέπετε το δέντρο χάνοντας το δάσος...Δεν μου αρέσει να υποστηρίζω ανθρώπους, παρά μόνον απόψεις, αλλά εν προκειμένω ο Superfunk έχει δίκιο όταν λέει πως βιρτουόζος και "παιχταράς" δεν είναι εκείνος που βγάζει ένα μουσικό όργανο από τα όριά του κάνοντας πράγματα παράταιρα προς&την φύση του οργάνου και κακόγουστα, αλλά ο μουσικός που εκφράζει μια υψηλή αισθητική αντίληψη μέσω ενός τεχνικά άρτιου παιξίματος. Δεν τίθενται εδώ ζητήματα "playing with feeling" ή κόμπλεξ φίλε dienekes, απλά είναι αντικειμενική αλήθεια ότι ο τύπος παίζει κάτι που μόνο κιθάρα δεν είναι...Κι επειδή παίζει Bach δηλαδή έχει το ακαταλόγιστο ; Εγώ λοιπόν παραδέχομαι δημοσίως ότι δεν μπορώ να παίξω ούτε Bach, ούτε πολλά άλλα, κι όμως έχω κάθε δικαίωμα να επισημάνω την αντικειμενική αλήθεια!!! Δεν είναι επίθεση στους βιρτουόζους, αλλά επίθεση στην κακογουστιά που πολλοί θεωρούν επίδειξη υψηλής τεχνικής! P.S.: Όσο για το κούρεμα...ΕΛΕΟΣ, έχουμε 2005...πέρασαν τα 80s!!!

+άπειρο... Ο καθένας δημιουργεί τέχνη σύμφωνα με τα δικά του αισθητικά κριτήρια. Αλλά όποια και να είναι αυτά όταν η τέχνη γίνεται μέσον επίδειξης δεν μπορεί παρά να γίνεται ενοχλητική στην πλειοψηφία!