makam

Mega Amp review (part 1) Κατά την διάρκεια της καραντίνας εξ' αιτίας του covid19, ο χρόνος περίσσευε κι έτσι είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω αυτό που εδώ και μήνες σκεπτόμουν! Ενα review με όσο το δυνατόν περισσότερους ενισχυτές κιθάρας και κάποιες εικονικές κιθάρες που θ' ακούγονταν μέσω αυτών. Το 1ο μέρος είναι λοιπόν έτοιμο και παρουσιάζεται εδώ, με πρωταγωνιστή την Gibson Les Paul Standard! Η έμφαση εδώ έχει δωθεί στα καθαρά -πως αλλιώς- και όλοι οι ενισχυτές έχουν τα tone controls στο κέντρο, όπως επίσης τα volume και tone controls της κιθάρας είναι full open. Το μικρόφωνο που χρησιμοποιήθηκε είναι ένα SHURE sm57, τοποθετημένο off center δύο εκατοστά από την γρίλλια του ενισχυτή. Ανοίξτε ηχεία και monitors, φορέστε τα ακουστικά σας και κάνετε μια 1η ακρόαση. Φυσικά μια ακρόαση δεν φτάνει και θα παρατηρήσετε ότι σιγά σιγά ακούγοντας προσεκτικά, ο ενισχυτής είναι καθοριστικό στοιχείο του ήχου μας, τόσο όσο και η επιλογή της κιθάρας. Με χαρά περιμένω ν' ακούσω σχόλια και φυσικά θα επανέλθω με παρατηρήσεις, προτιμήσεις κλπ.

Ευχαριστώ Γιώργο! Πράγματι η χρησιμότητα του GIGGITY είναι προφανής όταν θέλεις να δώσεις όγκο σε μονοπήνιο. Αποκτάς τα χαμηλά που λείπουν και μπορείς να μειώσεις κατά βούληση τα ψηλά ώστε να φύγουν τα τζιτζίκια από το overdrive, χωρίς να πειράξεις το tone της κιθάρας σου ή τα settings του ενισχυτή σου!! Εχει πλάκα πόσο απλά και καλά το κάνει! Πατάς: ήχος τύπου Les Paul, ξαναπατάς: η strat-tele επιστρέφει στ' αυτιά σου!!

Το GIGGITY της voodoo lab είναι μια από τις σχετικά τελευταίες μου ανακαλύψεις στην πράξη. Ηξερα εδώ και καιρό ότι με αυτό παίζει ο Eric Johnson, ο Sonny Landreth και πολλοί ακόμα, αλλά δεν είχε τύχει να το έχω και να το χρησιμοποιήσω στο rig μου, μέχρι πρόσφατα. Αρκετά βίντεο υπάρχουν στο youtube, αλλά είναι με κιθάρες που δεν με αφορούν ή είναι δείγματα με μία μόνο κιθάρα. Η δουλειά που κάνει το GIGGITY είναι στην ουσία η αλλαγή του βασικού χαρακτήρα της κιθάρας σου, ή να το πω καλύτερα του μαγνήτη που φορά η κιθάρα, με πολύ απλό και αποτελεσματικό τρόπο. Ετσι μπορείς να τοποθετήσεις το πετάλι στην αρχή της αλυσίδας σου, μεταβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την χροιά της κιθάρας σου απλά επιλέγοντας ή όχι το πετάλι (on - off), ή να το τοποθετήσεις στο τέλος της αλυσίδας κάνοντάς το στην ουσία ένα mastering equalizer! Η χρήση του είναι πολύ απλή με δύο κουμπιά (body και air) που μεταβάλουν τον όγκο και το presence και έναν τετραθέσιο επιλογέα που λειτουργεί επιπρόσθετα στα προηγούμενα, με την 1η θέση να ονομάζεται sun (bright) και την τελευταία moon (dark). Επίσης εκτός του master, υπάρχει και το κουμπί loudness που στην ουσία είναι ένα gain που ανοίγοντάς το, υπεροδηγεί το σήμα κάτι σαν tube overdrive. Tο μεγάλο ατού του πεταλιού είναι ότι με πολύ εύκολο και γρήγορο τρόπο μπορείς να κάνεις έναν μονοπήνιο να ακούγεται σαν humbucker αλλά και το αντίθετο. Επίσης μπορείς κάποια 'τζιτζικοειδή' overdrives-distortions να τα κάνεις να ακούγονται ευχάριστα. Μέχρι εδώ όλα καλά και αναμενόμενα, η έκπληξη ήταν όταν το δοκίμασα στην Martin που φορά Fishman aura piezo και παρ' ότι είναι ένα καλό σύστημα δεν παύει να έχει αυτό το χαρακτηριστικό του piezo, που ενοχλεί όσο ανεβαίνουν οι εντάσεις. Κι εδώ το GIGGITY βοήθησε πολύ να φύγει αυτό που ενοχλούσε στο piezo σύστημα. Στο review που ακολουθεί θα ακούσετε τρείς κιθάρες. Μια Les Paul, μια stratocaster και την Martin που προανέφερα. Οι ρυθμίσεις του GIGGITY αναγράφονται πάνω αριστερά και φαίνονται στο ίδιο το πετάλι. Δυστυχώς έχω κάνει μόνο κάποιες βασικές ρυθμίσεις για να φανούν διαφορές, αλλά κάποιος μπορεί να βρεί το sweet spot του GIGGITY παίζοντας λίγο παραπάνω στα settings!

Θα βρείς όλα τα νούμερα-μεγέθη της Dunlop στο soto on stage. https://www.sonstage.gr/en/product-category/dunlop/accessories-dunlop/slides/ Τις προάλλες έψαχνα κι εγώ για slide και όταν πήγα να δοκιμάσω κάποια στο soto on stage που είναι και ο αντιπρόσωπος, εξεπλάγην ευχάριστα! Δεν πίστευα ότι υπήρχαν τόσα διαφορετικά μεγέθη και υλικά και μάλιστα στην Αθήνα!

To Steinberg με έψησε λίγο! Τα υπόλοιπα προσομοίαζαν φθηνό ενισχυτή

Πωω !! Σαν να βλέπεις ΝΑΜΜ αρχές δεκαετίας '80 ένα πράμα!!! Τύπου αναλογικά synths - Η PRS βγάζει stratocaster - H Fender βγάζει tele με wide range μαγνήτες (που δεν πέτυχαν) - Τα electronic drums γίνονται wanna be acoustic - Βάζουμε και μια λαμπίτσα στο module, να φαίνεται όμως από το παραθυράκι - πεταλάκια να φαν' κι οι κότες... Καμμία φαντασία όμως..... αν και νομίζω τότε, ήταν πολύ πιο προχώ τα ΝΑΜΜ

Νάσο έχεις γίνει επιστήμονας!!!! Πολύ ωραία δουλειά!

Να διευκρινίσω επειδή αρκετοί ρώτησαν, τα tone pots σε όλες τις κιθάρες του τεστ είναι full open (αλλιώς δεν θα υπήρχε αντικειμενικότητα στο τεστ), απλά η Heritage Super Eagle ίσως λόγω του τεράστιου σκάφους της - 18" - έχει έναν πιό μπασο-μεσαίο ήχο από τις υπόλοιπες και το λέω με κάποια σιγουριά γιατί και οι 2 Super Eagle που έχω έχουν παρόμοιο ηχόχρωμα. Για να μην πω για αυτή την μαγική αίσθηση που έχουν αυτά τα τεράστια σκάφη των 18 ιντσών, όταν τα κρατάς και τον τρόπο που σου δίνουν τη νότα τους!!!

Πολύ μεγάλος!! Σημάδεψε την εποχή του κι εμάς μαζί!!!

Κουράγιο στην οικογένεια του. Να είστε όλοι καλά να τον θυμάστε!!! Κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς. Είχε ακόμα να δώσει...

Εντάξει, δεν το περίμενα!!! Πίστευα θα πουληθούν οι 'γνωστές' του κιθάρες σε καλή τιμή, αλλά θήκη στα 175,000 και κάτι άλλες Washburn και Fender επανεκδόσεις σε τέτοια αστρονομικά ποσά!!!! Ακόμα και δύο ενισχυτές Fender έπιασαν πάνω από 70,000. Κι εντάξει τις κιθάρες τις άγγιζε, έπαιζε με μερικές από αυτές στο studio και στις συναυλίες, αλλά τους ενισχυτές??? Μήπως ζούμε τη φούσκα του rock 'n' roll και τη μετάβασή του σε μουσείο? Λέω εγώ τώρα... Και μήπως η επόμενη ή μεθ'επόμενη γενιά που δεν θα έχει μεγαλώσει όπως εμείς με Beatles και Floyd, δεν θα δίνει δεκάρα τσακιστή για τέτοια όργανα?

Συμφωνώ με το post του alter!! Εγώ από τη μεριά μου πάντα παίζω λίγο περισσότερο όταν μπαίνει στην παρέα μια 'καινούργια κυρία'! Εδώ πέννες τεστάρω και κολλάω καμμιά εβδομάδα!! Το περίεργο με τις κιθάρες είναι ότι ακόμα και δύο ολόιδιες, ακούγονται λίγο διαφορετικά κι εκεί είναι που κολλάμε, τις κρατάμε και μαζεύονται... Πρέπει να το παραδεχθούμε όλοι πως η κιθάρα εκτός από χρηστικό όργανο είναι και φετίχ. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η ικανοποίηση που νιώθουμε όταν παίρνουμε ένα νέο όργανο που έχει το σχήμα, χρώμα, ήχο που επιθυμούμε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή και ας το παρατήσουμε μετά από λίγο! Νομίζω πως έχω όσες και όποιες χρειάζομαι, αλλά αν έπρεπε να μείνω με αυτές που πραγματικά χρειάζομαι αυτές θα ήταν: 1.Ενα σκάφος με humbucker. 2.Ενα σκάφος με floating mini humbucker. 3.Μια tele. 4.Μια tele με neck humbucker. 5.Μια tele (Nashville mod) με τρείς μονούς. 6.Μια ελαφριά Les Paul. 7.Μια καλή ακουστική. 8.Μια καλή Ovation. 9.Μια κλασσική με cutaway. 10. Μια solid body κλασσική για τα live. (Δεν βάζω strat αφού δεν συμπαθώ τo contour body και κάνω τη δουλειά μου άριστα με την Nashville tele και επίσης δεν βάζω semi τύπου 335 γιατί δεν με βόλεψαν...)

Εμένα πάντως αυτό το 'Lady' με είχε στοιχειώσει για χρόνια!!! Και είναι το πρώτο που μου έρχεται κατά νου στη λέξη 'Lady'. Η δε φράση στο 5'39" του φινάλε έχει χαρακτεί βαθιά μέσα μου!!!!

Πολύ καλό concept και όμορφη!!! Αν είχε κι ένα neck tele pickup, θα ήταν ίσως το πιο πλήρες allround πακέτο!!!

Ναι ο Les Paul ήταν της σχολής Gibson-Epiphone αφού έπαιζε με σκάφη των δύο εταιρειών ένα πιο country-jazz ιδίωμα!! Από την άλλη, αν είχε γίνει αυτό το emdorsement deal, είναι πολύ πιθανό ο Les να έπαιζε με τις tele και strat που όμως πολύ πιθανόν να μη λέγονταν telecaster και stratocaster!!! Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα είχε γίνει στην Gibson, που το όνομα Les Paul ήταν και παραμένει η σημαία της!!!!

Για φανταστείτε να είχε γίνει τελικά αυτή η συνεργασία το 1951, όταν ο Leo πρότεινε endorsement deal την κατακαίνουργη telecaster στον μέγα Les Paul αλλά ο τελευταίος επιθυμούσε κάτι πιό λουσάτο και με τρόπο΄αρνήθηκε!! Πόσο διαφορετικά θα ήταν σήμερα τα κιθαροπράγματα; Κανείς δεν ξέρει! Διαβάστε το άρθρο, έχει πολύ ενδιαφέρον!!! https://reverb.com/news/when-leo-fender-asked-les-paul-to-endorse-the-telecaster

Πολύ ωραίο το θέμα και σηκώνει πολύ συζήτηση!!! Δεν πιστεύω πως υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικών, αλλά άπειρα... Οταν ξεκίνησα να παίζω μουσική, φυσικά ξεκίνησα με το αυτί αλλά λίγο αργότερα που αποφάσισα τι ήθελα να κάνω, ξεκίνησα να μαθαίνω μουσική και θεωρώντας τον εαυτό μου 'μισό' μουσικό - αφού δεν είχα μάθει να διαβάζω-, στρώθηκα για τα καλά!! Η διαδικασία του να μάθει κάποιος να διαβάζει σε σύντομο χρονικό διάστημα είναι συγκεκριμένη, έχει τρόπο και έχει πιά γίνει μέρος της σωστής εκπαίδευσης από καλούς δασκάλους στα περισσότερα σοβαρά μουσικά σχολεία και ωδεία. Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη όταν μπορούσα να διαβάσω παρτιτούρα και πόσο μάλλον που μπορούσα να διαβάζω έργα άλλων οργάνων όπως φλάουτο-βιολί κλπ. (εδώ είναι το μεγάλο μειονέκτημα της ταμπλατούρας...) Το σημαντικότερο ήταν ότι μπορούσα να γράψω τη μουσική μου, να σημειώσω τις μουσικές μου σκέψεις ακόμα και μακριά από το όργανο!! Φυσικά παίζοντας rock στην αρχή και jazz αργότερα, κατάλαβα πως το αυτί ήταν το απαραίτητο και αρχέγονο στοιχείο που θα σε κάνει να αισθανθείς τον ήχο και τις μικρές διαφορές και αποκλίσεις στην έκφραση. Γιατί ωραία η παρτιτούρα, αλλά το ίδιο κομμάτι στο real book, θα το ακούσεις παιγμένο εντελώς διαφορετικά στις διάφορες εκτελέσεις του! Σαν μουσικός προτιμώ οι συνεργάτες μου να μπορούν να διαβάζουν και να ξέρουν θεωρία, αφού έτσι μπορούμε να συνεννοηθούμε καλύτερα, πιό άμεσα αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό... Σε όλο αυτό το διάστημα έχω συνεργασθεί με πολλούς διαφορετικούς μουσικούς, με διαφορετική προσέγγιση ο καθ' ένας τους. Από κλασσικό μουσικό ορχήστρας που δεν κατάφερνε να μπεί στο σωστό σημείο και να διαβάσει αυτό που έβλεπε! κάτι που μετά την 4η προσπάθειά του το έκανε ακόμα χειρότερο αφού η ψυχολογία του είχε καταρρεύσει, μέχρι μουσικό που του έδωσα την παρτιτούρα, της έριξε μια ματιά μουρμουρίζοντας τη μελωδία - που δεν ήταν εύκολη - και αφήνοντας την κάτω, πιάνει το όργανο και παίζει το κομμάτι άψογα και με έκφραση!!! Ειπώθηκε πριν και το πιστεύω κι εγώ. Ναι είναι θέμα τεμπελιάς να μη μαθαίνει ένας επαγγελματίας μουσικός να διαβάζει. Είναι μια 'ξένη γλώσσα' - διαδικασία, που απαιτεί λίγο χρόνο αλλά σε ολοκληρώνει σαν μουσικό και στην τελική ποιός από εμάς θα είχε φτάσει στην 3η σελίδα αυτού του topic αν δεν ήξερε ανάγνωση και γραφή; Ή αλλιώς, τι θα προτιμούσατε; o-η φίλος σας-αδελφός-πατέρας, να ξέρουν μόνο να μιλούν ή να ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν!!!

Τα μισά μου τουλάχιστον jacks είναι με γωνία!!! Το θεωρώ πιό απλό κα ιδιοφυές από το input jack της stratocaster και των Ibanez!!! Και να το πατήσεις, που λέει ο λόγος, δεν βγαίνει!!

Δεν είναι καινούρια, αλλά λίγα έχουν αλλάξει! Οι κιθάρες βέβαια μπαίνουν στην άκρη για να χωράμε κι εγώ και οι μαθητές ή μουσικοί που τριγυρνούν στον χώρο! Στο υπνοδωμάτιο πάντα υπάρχουν άλλες 2-3 κιθάρες (για παν ενδεχόμενο) και φυσικά άλλο αγαπημένο στέκι στο σπίτι, παραμένει το σαλόνι με τον καναπέ που βυθίζεσαι μέσα και παίζεις την οποιαδήποτε κιθάρα unpluged, κάνοντας πως βλέπεις τηλεόραση!!!

Θα μας τρελάνεις βραδιάτικα!!!!