fusionakis

Μιας κι ο αριθμός είναι πολύ περιοριστικός, ας πω κάποια που γουστάρω τρελά και καλύπτουν κι ένα άλφα εύρος ειδών, διαθέσεων και εποχών. Μάλλον το αγαπημένο μου ρεμπέτικο. Αρχικά πήγα να βάλω τον "Καουμπόυ", αλλά αυτό μου κάνει κάτι κάθε φορά που το ακούω... Την "Ομορφη Πόλη" την είπατε, όπως και 2 από τα αγαπημένα μου του Παπάζογλου επίσης (θα μπορούσε όλη η τριάδα μου να είναι του Νικόλα, αλλά ας είναι)... μετά πήγε το μυαλό μου στο "Νύχτωσε Χωρίς Φεγγάρι" ή το "Σαν Απόκληρος Γυρίζω", αλλά αυτά και άλλα μεγάλα λαϊκά από Καλδάρα, Τσιτσάνη, Ακη Πάνου κλπ γουστάρω περισσότερο να τα τραγουδάω στην παρέα από τα να τα ακούω... οπότε ας πάμε προς τα εδώ.

Θα αναφέρω κάποια ονόματα που μπορεί να θεωρούνται περισσότερο "παλιοί"... Αυτός εδώ πάει το πράγμα πολύ μπροστά μια δεκαετία τώρα, σε ό,τι έχει να κάνει με τους μουσικούς απογόνους της solo ακουστικής fingerstyle προσέγγισης του Michael Hedges (και ο Mike Dawes σιγά σιγά ακολουθεί, με τον Andy McKee να είναι επίσης μια παρουσία άξια αναφοράς). Επίσης αν πάμε μια δυο γενιές πίσω, αλλά με πολλή παραγωγή μουσικής την εποχή που ζούμε (με λίγα λόγια είναι στο prime του ο άνθρωπος), κυκλοφορεί τρομερά όμορφα και μουσικότατα πράγματα το "παίζω μπάσο και κιθάρα μαζί" τέρας ονόματι Charlie Hunter. Σε πιο ας πούμε mainstream καταστάσεις, υπάρχουν οι νέοι άρχοντες του Nashville... Και οι νέοι αρχόντοι των μοντέρνων jazz trios... Όλοι οι παραπάνω είναι ονόματα που έχουν κάνει αυτό που δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής ο Mateus Asato, να βγάλουν δηλ. δικές τους δουλειές με πολλή ωραία προσωπική αισθητική (κατ'εμέ βέβαια σε ό,τι έχει να κάνει με αισθητική, σαφώς ο Asato έχει επηρεάσει μια ολόκληρη νέα γενιά κιθαριστών με τη λογική φρέσκες μουσικές ιδέες σε βίντεο διάρκειας ενός δύο λεπτών, μιας που βρισκόμαστε σε μια τέτοια εποχή - αλλά κι εγώ περιμένω πώς και πώς την πρώτη του "κανονική" δουλειά). Έξω από προσωπικές δουλειές και δημιουργίες τώρα, για το fun του πράγματος, βάζεις Ben Lacy να παίζει ό,τι θέλει στον καναπέ του, στο δρόμο ή στην καρεκλίτσα ενός μπαρ και γουστάρεις... Υ.Γ.: Ο Julian Lage αναφέρθηκε ήδη, που είναι η πεμπτουσία της μουσικότητας, και φέρνει κάτι από Ted Greene η φάση του, όπως και ο Matteo Mancuso, που είναι το νέο αυτοσχεδιαστικό σημείο αναφοράς, και μένει να δούμε αν έχει να δώσει και κάτι μουσικά, πέρα από το να μας παίρνει τα μυαλά με τους "παππάδες" του.

Οι μορφασμοί του Patitucci στη χαρακτηριστική αρμονικά χαοτική εισαγωγή του Chick... και στη συνέχεια τα ασύλληπτα ρυθμικά μοτίβα που πότε οδηγούν και πότε ακολουθούν τα τερατουργήματα των μουσικών "παιδιών" του... 10 λεπτά μουσικότητας αδιανόητου επιπέδου. Και λίγες αγριότητες ακόμα...

Δυστυχώς πριν λίγο έγινε γνωστό ότι έφυγε εντελώς ξαφνικά από τη ζωή ο Chick Corea... μόνο θλίψη για έναν από τους λίγους πραγματικούς τιτάνες, μία από τις μεγαλύτερες μουσικές διάνοιες που έχουν πατήσει το πόδι τους σε τούτο τον ντουνιά. Ευτυχώς για όλους εμάς, θα έχουμε μια πολύ πλούσια κληρονομιά κάπου 6 δεκαετιών να στολίζει τις ζωές μας. Η ανακοίνωση της οικογένειας με ένα τελευταίο μήνυμα από τον ίδιο: "It is with great sadness we announce that on February 9th, Chick Corea passed away at the age of 79, from a rare form of cancer which was only discovered very recently. Throughout his life and career, Chick relished in the freedom and the fun to be had in creating something new, and in playing the games that artists do. He was a beloved husband, father and grandfather, and a great mentor and friend to so many. Through his body of work and the decades he spent touring the world, he touched and inspired the lives of millions. Though he would be the first to say that his music said more than words ever could, he nevertheless had this message for all those he knew and loved, and for all those who loved him: “I want to thank all of those along my journey who have helped keep the music fires burning bright. It is my hope that those who have an inkling to play, write, perform or otherwise, do so. If not for yourself then for the rest of us. It’s not only that the world needs more artists, it’s also just a lot of fun. “And to my amazing musician friends who have been like family to me as long as I’ve known you: It has been a blessing and an honor learning from and playing with all of you. My mission has always been to bring the joy of creating anywhere I could, and to have done so with all the artists that I admire so dearly—this has been the richness of my life.” Chick’s family will of course appreciate their privacy during this difficult time of loss."

Η ερώτηση απαντιέται με ένα καταφανέστατο ναι. Όντας κάτοχος μιας Vintage Icon V100 Lemon Drop και μίας Vintage Icon V6H, μπορώ να πω ότι και οι δύο κιθάρες από θέμα feel στο neck, σκασίματος-resonance οργάνου και ήχου μαγνητών είναι άψογες. Νιώθω ότι παίζω με τον τύπο Les Paul και τον τύπο HSS Strat που ήθελα εξαρχής να αγοράσω, το οποίο σαν συναίσθημα είναι πάρα πολύ ωραίο (και από συζητήσεις έχω δει και φίλους μου που έχουν κάνει αντίστοιχες αγορές Vintage ή Squier Classic Vibe σειρές να προσυπογράφουν). Τι δεν μου αρέσει και τόσο; Εκ του αποτελέσματος, και μετά από κάποιους μήνες, είδα ότι το τεχνητό distressed look μάλλον δεν το προτιμώ σε σχέση με το νορμάλ. Επίσης δεν με φτιάχνει που οι μαγνήτες γράφουν με μεγάλα γράμματα Wilkinson αντί για ένα πιο διακριτικό logo, ή ότι η πίσω μεριά της V100 μοιάζει λίγο με πλαστικούρα... αλλά όλα αυτά, αφενός τα περιμένεις και κατ'ουσία είναι δευτερεύοντα, αφετέρου μου βγήκαν στην οπτική σύγκριση με ακριβότερα όργανα, επειδή τα έβλεπα για καιρό δίπλα δίπλα. Συμπέρασμα, προχώρα άφοβα (και πες και εντυπώσεις αν τελικά το κάνεις, γιατί η συγκεκριμένη που σε ενδιαφέρει είναι ωραίο μωρό). Υ.Γ.: Δεν ξέρω αν μένεις εξωτερικό και σε βολεύει καλύτερα, αλλά τη συγκεκριμένη τη βρίσκεις Ελλάδα στην ίδια τιμή: https://www.musicpower.gr/el/proionta/mousika-organa/kithares/ilektrikes-kithares/vintage-icon-v6mrvg-relic-ventura-green-ilektriki-kithara002616.html

Δεν παίζω ούτε όσο θα ήθελα, λόγω χρόνου, συνθηκών ζωής και ανά διαστήματα προσωπικής τεμπελιάς, ούτε όσο θα έπρεπε, ώστε να βελτιωθώ σε βασικά πράγματα που χρειάζεται. Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος, που αποτελεί στο μυαλό μου το πρέπει του πράγματος, έμπνευση μπορεί να αποτελέσει η προοπτική μιας μουσικής συνύπαρξης με άλλα άτομα σε μια μπάντα, ή κάποια προσεχής δημόσια έκθεση του παιξίματός μου με οποιονδήποτε τρόπο (σε ένα βιντεάκι στο YouTube ή σε ένα επερχόμενο event-μάζωξη μπροστά σε συγγενείς, φίλους, αγνώστους κλπ). Για το πρώτο σκέλος τώρα, που αφορά το θέλω της όλης ιστορίας, και είναι και το πιο σημαντικό, αφενός αντλώ καθημερινά έμπνευση από μουσική που ακούω ή ξανακούω προσεκτικότερα (μια διαδικασία πολύ προσωπική και όμορφη η οποία με επανακαθορίζει συνεχώς), αφετέρου μου έχει μείνει σταθερή, δυνατή και απαράλλαχτη η επιθυμία για δημιουργία κάτι δικού μου.. το οποίο πρακτικά μεταφράζεται στην ανάγκη για προσωπική έκφραση μέσω της σύνθεσης νέων κομματιών.

4 για την ώρα (σε ηλεκτρικές αναφέρομαι, γιατί έχω ακόμα 1 κλασική, 1 ακουστική και 1 μπάσο, χωρίς να είναι το βασικό μου όργανο κάποιο από αυτά). Προσεχώς θα μείνω με 3 ωστόσο, και λίγο αργότερα με βλέπω να καταλήγω με 5, μιας που ήδη έχω αποφασίσει για 2 κιθάρες που θέλω οπωσδήποτε να προσθέσω στη συλλογή μου. Σαφώς και θα μπορούσα να ζήσω μόνο με μία από αυτές τις - προσεχώς πέντε - κιθάρες, αλλά το ωραίο της υπόθεσης (πέραν του ότι δένεσαι διαφορετικά με κάθε όργανο για χ, ψ πρακτικούς και βιωματικούς λόγους) είναι ότι κανένα από αυτά τα όργανα δεν μπορεί να υπερκαλύψει κάποιο από τα υπόλοιπα στο ηχητικό κομμάτι και σε επίπεδο feel.

Χωρίς καμία ιδιαίτερη σειρά: 1) Eric Johnson - Ah Via Musicom!, Venus Isle, Tones 2) Van Halen - Van Halen, Van Halen II 3) Jaco Pastorius - Jaco Pastorius 4) Little Feat - Dixie Chicken 5) Socrates Drank The Conium - Live '99, Phos 6) Led Zeppelin - Led Zeppelin I, Led Zeppelin IV, Physical Graffiti 7) Chick Corea - The Mad Hatter, Return To Forever (Return To Forever), Eye Of The Beholder (Elektric Band) 8) Jeff Beck - Blow By Blow, Jeff Beck's Guitar Shop, Wired 9) Stevie Wonder - Songs In The Key Of Life 10) Allan Holdsworth - Secrets, I.O.U., The Sixteen Men Of Tain, Road Games, Hard Hat Area 11) Weather Report - Heavy Weather, Mysterious Traveller, Black Market 12) Jimi Hendrix - Band Of Gypsys, Are You Experienced?, Axis: Bold As Love 13) Danny Gatton - 88 Elmira St. 14) Sly & The Family Stone - Stand!, Fresh 15) Eric Clapton - Layla And Other Assorted Love Songs (Derek And The Dominos), The Very Best Of Cream (Cream) 16) Lynyrd Skynyrd - (Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd) 17) Pink Floyd - The Dark Side Of The Moon 18) Joe Satriani - Surfing With The Alien, Flying In A Blue Dream, Crystal Planet, The Extremist, Joe Satriani 19) Dire Straits - Dire Straits, Sultans Of Swing: The Very Best Of Dire Straits 20) Al Di Meola - Elegant Gypsy, Casino 21) The Meters - Rejuvenation 22) Gary Moore - Still Got The Blues 23) Charles Mingus - The Black Saint And The Sinner Lady, Mingus Ah Um 24) Steve Vai - Passion And Warfare 25) Rush - Moving Pictures 26) Mike Stern - Upside Downside 27) Whitesnake - 1987 28) Herbie Hancock - Head Hunters, Empyrean Isles 29) Stevie Ray Vaughan - Texas Flood, Couldn't Stand The Weather 30) The Police - Synchronicity 31) Mike Oldfield - Elements: The Best Of Mike Oldfield 32) Andy Timmons Band - Resolution 33) Scott Henderson - Tore Down House, Reality Check (Tribal Tech), Vital Tech Tones 2 (Vital Tech Tones) 34) Pat Metheny Group - Pat Metheny Group, Still Life (Talking), Letter From Home 35) Jean Michel-Jarre - Oxygen 36) John Coltrane - Giant Steps, A Love Supreme 37) Michael Jackson - Thriller, Bad 38) Bruford - One Of A Kind 39) John McLaughlin - Que Alegria, The Inner Mounting Flame (Mahavishnu Orchestra) 40) Black Sabbath - Heaven And Hell, Reunion 41) Bela Fleck And The Flecktones - Greatest Hits Of The 20th Century, Flight Of The Cosmic Hippo 42) Steve Morse - Stressfest, What If (Dixie Dregs) 43) Massive Attack - Mezzanine 44) John Abercrombie - Timeless 45) Fleetwood Mac - Rumours 46) Vangelis - 1492: Conquest Of Paradise 47) Dream Theater - Metropolis Pt. 2: Scenes From A Memory, Images And Words (+ Liquid Tension Experiment 2) 48) Prince - Purple Rain 49) The Brecker Brothers - The Brecker Bros 50) Rory Gallagher - Calling Card 51) AC/DC - Back In Black 52) Billy Cobham - Spectrum 53) Depeche Mode - Violator 54) Miles Davis - Relaxin' With The Miles Davis Quintet, Milestones, Amandla 55) MVP - Centrifugal Funk 56) Los Lobotomys - Los Lobotomys 57) Ozzy Osbourne - Diary Of A Madman, No More Tears 58) Human Touch - Movin' 59) Metallica - Metallica 60) David Lee Roth - Eat 'Em And Smile 61) The Raging Honkies - We Are The Best Band 62) Milo Z - Basic Need To Howl, Sweet N' Nasty 63) Parliament - Mothership Connection 64) Wes Montgomery - Talkin' Verve: The Roots Of Acid Jazz, Movin' Wes 65) Joni Mitchell - Clouds 66) Deep Purple - Machine Head, Stormbringer 67) Bob Marley & The Wailers - Catch A Fire 68) Wayne Krantz - Long To Be Loose 69) Chic - The Very Best Of Chic 70) The Rolling Stones - Bridges To Babylon, Let It Bleed 71) Red Hot Chili Peppers - Blood Sugar Sex Magik 72) Dave Weckl - Heads Up, Rhythm Of The Soul 73) Blue Oyster Cult - Super Hits 74) Frank Zappa - Hot Rats 75) King Crimson - In The Court Of The Crimson King, Discipline 76) Santana - Santana III, Santana, Supernatural 77) Tracy Chapman - Tracy Chapman 78) The Beatles - Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band 79) The Prodigy - The Fat Of The Land 80) Tedeschi Trucks Band - Let Me Get By 81) Sting - Ten Summoner's Tales 82) Yngwie Malmsteen - Trilogy 83) Michel Camilo - On Fire 84) Chaka Khan - I Feel For You 85) Greg Osby - Channel Three Εντάξει, φτάνει...

Όλα σούπερ, μετά κι από δεύτερη μέρα δοκιμών, οπότε θα σου έλεγα προχώρα άφοβα. Επίσης, τη συγκεκριμένη την παρήγγειλα από το Muziker, που εδρεύει Σλοβακία, και το οποίο προσφέρει λίγο πολύ ό,τι και τα Thomann και Musik Produktiv, απλά τα δωρεάν μεταφορικά για Ελλάδα ξεκινούν από πολύ χαμηλότερα (99 ευρώ αντί για 299).

Να'σαι καλά! Η Palmer έφτασε μόλις χθες, οπότε μόνο πρώτες εντυπώσεις μπορώ να μοιραστώ, και είναι οι καλύτερες. Σωστό βάρος, μια χαρά ποιότητα (επίσης έμεινα με θετικές εντυπώσεις από το καλογραμμένο manual όπως του έριξα μια γρήγορη ματιά), και ακριβώς αυτό που ήθελα ηχητικά (open back με 1x12 Celestion Greenback). Αν τυχόν παρατηρήσω οτιδήποτε ανησυχητικό μέσα στο επόμενο διάστημα θα επανέλθω, αλλά δεν νομίζω να συμβεί κάτι τέτοιο. Προσωπικά θα σου έλεγα προχώρα άφοβα, μα είναι ίσως η πιο value for money επιλογή. Εγώ ήθελα οπωσδήποτε καμπίνα 1x12 με Greenback 25ρι, οπότε η Marshall 1974cx δεν μου έκανε γιατί είχε το Greenback το 20ρι (το οποίο δεν προτιμούσα), και υπήρχε και η επιλογή της Peavey 112-6, την οποία απέρριψα για λόγους αισθητικής (δεν μπορώ αυτό το logo :)).

Νέες προσθήκες, μετά από πρόσφατες αγορές και ανταλλαγές με συνοϊζάδες: - Ibanez AZ224 BCG - Marshall Mini Silver Jubilee - Palmer 1x12 με Celestion Greenback

Κάτι μήνες μετά βλέπω την ερώτηση... :) Οι εντυπώσεις μου - όπως μου ήρθε η κιθάρα στο κουτί - σε επίπεδο ήχου μαγνητών, resonance οργάνου, feel στο neck και σταθερότητας στο κούρδισμα είναι οι καλύτερες. Με λίγα λόγια, Strat βλέπεις, Strat νιώθεις, και γουστάρεις (Strat HSS στην προκειμένη περίπτωση). Υ.Γ: Από το πουθενά ωστόσο προέκυψε να γίνω κάτοχος μίας πανέμορφης Ibanez AZ224 δύο μήνες αργότερα, και επειδή αυτή την στιγμή είμαι κάτοχος τριών HSS Strat τύπου κιθαρών (έχω ακόμα και μία παλιά Parker MidiFly), αποφάσισα να αποχωριστώ την Vintage, κι ας της τρέφω μεγάλη συμπάθεια.

Οι κιθάρες Vintage αποτελούν ιδανική λύση για όποιον θέλει να αγοράσει Strat/Tele/Les Paul/SG κλπ. και δεν θέλει να δώσει μια περιουσία. Νομίζω πως όποιος είχε την εμπειρία να παίξει με κάποιο τέτοιο όργανο, καταλαβαίνει σε τι αναφέρομαι... η κατασκευή με βάση τα παραδοσιακά specs και τα Wilkinson parts έχουν σαν αποτέλεσμα ο ήχος και το όλο feel να είναι ακριβώς αυτό που ονειρεύεσαι, κι εγώ προσωπικά είμαι ευτυχισμένος κάτοχος δύο τέτοιων κιθαρών (πρόσφατα ανάρτησα και σχετική φωτο στο "Gear List"), οι οποίες με ικανοποιούν περισσότερο από Fender, Epiphone και Gibson που έχει τύχει να δοκιμάσω στο παρελθόν. Η εταιρεία πορεύεται έχοντας το value for money σαν βασική αρχή της (πρακτικά δίνεις 400 ευρώ για να πάρεις ένα όργανο που δίνει ανάλογη παικτική-ηχητική ευχαρίστηση με αντίστοιχα αξίας 1500-3000) και στην Ελλάδα την αντιπροσωπεύει ο Καραπάνος στην Κατερίνη. Αυτές τις μέρες δε (μέχρι Κυριακή συγκεκριμένα), το value γίνεται for even less money, όπως φαίνεται εδώ: MusicPower - Vintage Guitars Επομένως αν είστε στη γύρα για αγορά κάποιου διαχρονικού σχεδίου κιθάρας, τίμιας και μουράτης, νομίζω πως πρόκειται για ευνοϊκή συγκυρία.

Parker MidiFly Vintage V6H Icon HSS Vintage V100 Icon Lemon Drop

Ένα σύντομο αφιέρωμα στην πρώτη περίοδο του γκρουπ την πρώτη χρονιά που έκανα την εκπομπή στο ραδιόφωνο (λέω ως συνήθως και τις βλακειούλες μου μέσα, αλλά πάντα αγαπησιάρικα)... εύχομαι κάποια στιγμή να κάνω και εκτενέστερο, όπως και για τη δεύτερη περίοδο του γκρουπ με Hagar.

Το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ήταν γνωστό εδώ και καιρό, αλλά δεν παύει η συνειδητοποίηση της απώλειας να είναι σοκαριστική. Αντίο στη μεγαλοφυΐα, στο χαμογελαστό Θεό...

Ένας από τους Θεούς του μπάσου έφυγε βασικά... από ό,τι κατάλαβα πρέπει να τον είχε ταλαιπωρήσει η υγεία του για αρκετά μεγάλο διάστημα δυστυχώς.

Και λίγο ό,τι να'ναι Whitesnake επόμενες μέρες για ποικιλία...

Προχειροδουλειές, αλλά από το τίποτα...

Ακούγοντας στο στούντιο τα καινούρια τους τραγούδια, τη βγάλαμε με καφέδες και νερό. Ούτε ένα ποτό. Υγιεινή ζωή; Γελούν. «Ξέρεις τι ναρκωτικά πήραμε τότε; Δεν καήκαμε όμως. Είναι παραμύθι ότι παίζεις καλά όταν είσαι φτιαγμένος», λέει ο Τουρκογιώργης. Υπερθεματίζει και ο Γ. Σπάθας: «Μια φορά που είχα πάρει διάφορα και έπαιζα με την κιθάρα μου, μείναμε και το ηχογραφήσαμε επίτηδες. Μόλις το άκουσα την επόμενη ημέρα, ανατρίχιασα». Από εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=154294

Θα επαναλάβω αυτό που έγραψα σαν σχόλιο και στο ίδιο το βίντεο... Συμφωνώ με κάποιες από τις επιλογές του Beato, και απλά προσωπικά δεν μπορώ χωρίς αυτά (με πρόλαβε για το "Dust In The Wind" ο Spyros Delta): Αρχίζει στο 1:04, και λατρεύτηκε στην ακουστική του βερσιόν περισσότερο από την ηλεκτρική... Δεν μου λένε τίποτα σαν μπάντα, αλλά πολύ χαρακτηριστικό intro, και όμορφα ενορχηστρωμένο.