kpeyos

Υπάρχει ένα μικρό εξτραδάκι για πολλούς από αυτούς τους solid state Marshalls. Όταν ηχογραφείς high gain φάσεις μπορείς να τον προσθέσεις ηχητικά πίσω από τον κύριο ενισχυτή για να σου δώσει ένα έξτρα ξυσιματάκι. Σουηδικά κόλπα.

Νομίζω ότι καλό είναι να υπάρχει στο forum το όνομά του ή κάποιο στοιχείο επικοινωνίας. Θα βοηθήσει πιθανότατα κι άλλους στο μέλλον που μπορεί να ψάξουν το ίδιο. Εκτός αν υπάρχει φυσικά κάποιος προσωπικός ή άλλος λόγος.

@Dimdim Tί ακριβώς θες να πετύχεις; Έχεις καμία φώτο;

Δε γνωρίζω κάποιον, αλλά αν δε θέλεις κάτι πολύ συγκεκριμένο υπάρχουν πάρα πολλά βίντεο στο youtube με relicing. Κάποια κομμάτια όμως του relic μπορεί να μη γίνονται όυτε από μάστορα νομίζω. Πχ δεν μπορείς να κάνεις μια κιθάρα με poly finish να "κρακελάρει" όπως το νίτρο. Δεν μπορείς να την κιτρινίσεις αν έχει finish αν έχει finish ανθεκτικό στο UV. Τώρα τα υπόλοιπα, με λίγο ντουκόχαρτο, λίγες μικρές βίδες και πηχτό καφέ ίσως μπορείς να τα πετύχεις μόνος σου αν δεν θέλεις να ρεπλικάρεις ακριβώς κάποια συγκεκριμένη κιθάρα.

Κάποιες φορές δε χρειάζεται να ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα, όταν υπάρχουν δίπλα μας επιτυχημένες λύσεις. Δεν αποτρέπεται, νομίζω ενθαρρύνεται. Τα websites σαν το noiz ζουν από την κινηση που έχουν. Ο χώρος των αγγελιών εκτός από λειτουργικός για όλους πρέπει να είναι και βιώσιμος για να συνεχίζει να υπάρχει. Όπως εξήγησε και η ιδιοκτησία παραπάνω αλλά θα σου επαναλάβω κι εγώ: Κάθε μέρα κάποιες παλιές αγγελίες έληγαν, ερχόταν mail σε αυτούς που τις είχαν βάλει και με ένα κλικ τις ανανέωναν. Άρα σε μεγάλο βαθμό παλιές αγγελίες υπήρχαν πάντα. Αυτό που δεν υπήρχε, προστέθηκε και είναι εξαιρετικά βοηθητικό είναι ταξινόμηση με τις νέες αγγελίες να εμφανίζονται πρώτες. Το οποίο είναι ένα κλικ υπόθεση για όποιον θέλει να τις παρακολουθήσει έτσι. Τα ίδια έλεγε και η Kodak. Την ξέρεις την Kodak?

To bump δίνει κίνητρο παρουσίας στις αγγελίες και η παρουσία επιβραβεύεται, έτσι συμβαίνει παντού σε αντίστοιχα fora του εξωτερικού, όπου μάλιστα σπάνια υπάρχει ταξινόμηση με βάση τις νεότερες αγγελίες. Το ότι πλέον δεν λήγουν οι αγγελίες καθιστά πολύ εύκολο με ένα search να βρει ο αγοραστής αυτό που τον ενδιαφέρει. Με το προηγούμενο σύστημα εγώ πολλές φορές σημείωνα τα στοιχεία πωλητή γιατί φοβόμουν μην εξαφανιστεί η αγγελία και τον ψάχνω.

@manosx Ο OP δεν είπε καν ότι δεν του αρέσουν όλοι οι μαγνήτες, μόνο για τον neck μίλησε. Όσον αφορά εμένα προσωπικά αν ήταν εύκολο να αλλάζει radius, τάστα και πάχος μπράτσου η κιθάρα, θα ήμουν πανευτυχής γιατί αμέσως θα πολλαπλασιάζονταν τα όργανα που μου κάνουν. Πχ, τώρα μία Gibson R7 με πάνχοντρο μπράτσο και μικρά τάστα δε μου κάνει, αν αυτά μπορούσαν να αλλάξουν στα specs μιας R9 ή ακόμη και R0 θα μπορούσα να γλυτώσω σχεδόν 2000€ Άλλο τρανό παράδειγμα: Αν δεν ήταν εύκολο να αλλάζει κανείς μαγνήτες η PRS δε θα είχε πουλήσει ούτε κιθάρα πριν το 2015...

Υπάρχει μια φάση, μία στο τόσο αν ψάχνεις συνέχεια ή αν είσαι εξαιρετικά τυχερός να πιάσεις στα χέρια σου το υπερκίθαρο καινούργιο και να πεις "Θεε μου, τι ειν' αυτό;;;;;" Και να μη θες να πειράξεις τίποτα σε αυτό το τέλειο κατασκεύασμα, από τον φόβο μην χάσεις κάτι από τη μαγεία του. Όλα αυτά βέβαια αν βρίσκεσαι σε ηλικία μουσικής ωριμότητας και έχεις και το παικτικό mileage να εκτιμήσεις ότι μόλις έπιασες στα χέρια σου κάτι ιδιαίτερο. Αλλά επειδή δεν είναι τόσο συχνό και σε πολλούς ίσως να μην συμβεί ποτέ κιόλας, βρίσκουμε αυτό που βρίσκουμε ανάλογα με τις δυνατότητές μας και το φέρνουμε στα μέτρα μας όσο μπορούμε, για να το ευχαριστηθούμε όσο καλύτερα γίνεται. Και οι μαγνήτες είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός τρόπος να επηρεάσει κάποιος τον χαρακτήρα του οργάνου. Απλά πρέπει να έχει την εμπειρία να καταλάβει τον χαρακτήρα του οργάνου που έχει στα χέρια του, τί θέλει να αλλάξει σε αυτό και πώς θα το πετύχει. Για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο κάποιος όμως, χρειάζεται να έχει περάσει από μια σειρά ατελών οργάνων, να έχει γίνει serial modder, να δοκιμάσει να αποτύχει, να ξαναδοκιμάσει κλπ... Ας κάνω λοιπόν, έτσι για τη φάση, έναν παραλληλισμό με τις ανθρώπινες σχέσεις: Κάποιοι θα γνωρίσουν κάποια στιγμή το άλλο τους μισό πορτοκάλι, τον/την σύντροφο έρωτα της ζωής τους, θα το νιώσουν, θα μπορέσουν να αντιληφθούν την αξία και θα ζήσουν happily ever after... Ίσως να μην συμβεί με τους περισσότερους όμως αυτό. Πολλοί θα περάσουν μέσα από κάποιες σχέσεις, καλές, κακές και στο τέλος κάπου θα καταλήξουν. Αν έχουν μάθει να προσπαθούν μέσα από αυτές τις ατελείς σχέσεις να πάρουν αυτά που τους κάνουν χαρούμενους, στο τέλος το σίγουρο είναι πως και χωρίς να πέσει στο διάβα τους ο μεγάλος έρωτας, θα έχουν ένα καλό επίπεδο ευτυχίας. Αν κάποιοι από την άλλη θέλουν να συνεχίσουν να ψάχνουν μέχρι να βρουν το δικό τους άλλο μισό πορτοκάλι, επίσης έχειν καλώς, αρκεί να το κάνουν ξέροντας τις πιθανότητες τους. Αντικειμενικά, αλλιώς αλλάζεις σχέσεις όταν είσαι νέος, όμορφος, πλούσιος και με περίσσιο ελεύθερο χρόνο και αλλιώς όταν είσαι γέρος, άσχημος, φτωχός και ξεπατώνεσαι στη δουλειά 16 ώρες την ημέρα. Έτσι λοιπόν για να γυρίσουμε στις κιθάρες, αλλιώς θα αγοράσεις κιθάρα αν πας ένα ταξιδάκι Γερμανία στον Thomann με ένα 5χίλιαρο κι αλλιώς όταν περιμένεις κάποια στιγμή που θα 'χεις λίγα χρήματα και χρόνο να βρεις στα μεταχειρισμένα να σκοτώνεται η κιθάρα που (γιατί άραγε...) δεν έκατσε στον άλλον. Έχει λοιπόν νόημα τελικά στον άλλον που ανοίγει thread και σου γράφει ότι "όλα ΟΚ, απλά να μωρέ μόνο ο neck μαγνήτης με χαλάει λίγο" και σου ζητάει μια πρόταση, να απαντήσεις "Πούλα, ψάξε βρες κιθάρα, ενισχυτή γιατί ο μαγνήτης σου δε φταίει"; Αν ξαναγυρίζαμε στις σχέσεις, είναι σαν να λες "ΤΙ; ο σύντροφός σου μια χαρά, αλλά ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙΑ;;;; σιγά το δύσκολο φαγητό. Αποκλείεται να είναι αυτό το πρόβλημά σου. Προτείνω διαζύγιο και μετακόμιση σε οπισθοδρομικό χωριό της επαρχίας για να είσαι σίγουρος..."

Από modulation, delays, και μηχανήματα που κάνουν PING! είμαι καλά. Βρωμοπέταλα όμως ποτέ δεν μπορεί να έχει κάποιος αρκετά Κυρίως κοιτάζω μπας και βρω κάποιο RAT σαν το παλιό το 90s re-issue που κάποτε είχα, το BSM Fireball και το Chicago Iron Octavian σε τιμές που να μη μπορώ να αντισταθώ. Κατά βάση δηλαδή τα πετάλια που μου είχαν κλέψει πριν 15 χρόνια A, επίσης κι ένα KR Gypsy Fuzz που το πούλαγε κάποτε ο @Freedom και το σνόμπαρα τότε αλλά μετά το σκυλομετάνοιωσα αλλά ακόμη πιο μετά το ξανασκέφτηκα και χάρηκα που δεν το είχα πάρει γιατί θα μου το είχαν κλέψει κι αυτό

To πείραγμα των βιδών του μαγνήτη είναι μια κλασική τακτική σε PAF style μαγνήτες. Κάποιοι, ιδιαίτερα παλιότερα που τα σετ δεν ήταν calibrated, έπαιζαν με τα ύψη των μαγνητών για να πετύχουν καλύτερη ισορροπία στην ένταση και στις συχνότητες. Επειδή όμως σε αντίθεση με τους μονούς μαγνήτες οι PAF έχουν πιο ασθενές και λιγότερο συγκεντρωμένο μαγνητικό πεδίο, όταν τους χαμηλώνεις χάνουν τα μεσαία και γίνονται "ασαφείς". Η λύση γι αυτό είναι να σηκώσεις τις βίδες ώστε να σου δώσουν πίσω μεσαία και ευκρίνεια.

Αν θες επίσης, μια διαφορετική αλλά ενδιαφέρουσα για μένα "old school metal" πρόταση είναι και οι Gibson 496R/500T που έβαζε στα μέσα των 80s η Gibson σε πολλές Flying V & Explorer. Λογικά κάπου θα τους πετύχεις μεταχειρισμένους πάμφθηνα. Όσο για τους D-Activators:

+1 Απλά πρόβαρε και το πώς θα τυλίξεις την μπαταρία με κάτι μη αγώγιμο ώστε να μην ακουμπάει στο κύκλωμα. Με ένα λεπτό λάστιχο πχ.

Τους έχω δοκιμάσει. Οι EMG 81/85 ή 81/60 κάνουν κάτι που κανένα άλλο σετ δεν κάνει ίδια. Κατ' αρχάς ο ήχος τους είναι εντελώς bandpassed. Δηλαδή έχουν μια πολύ συγκεκριμένη περιοχή συχνοτήτων στην οποία επικεντρώνονται και απο ΄κει και πέρα δεν υπάρχει τίποτα. Επίσης είναι εντελώς compressed, σε σημείο που στο χέρι αφήνουν μια περίεργη αίσθηση καθώς δεν ακούν σχεδόν καθόλου στην ατάκα της πένας. Υποτίθεται ότι ο '81 είναι αντίστοιχος overwound ceramic, o '85 στυλ PAF και ο 60 στυλ mini PAF. Tώρα στο ερώτημά σου θα απαντήσω σε δύο σκέλη: 1. Αν θα έπαιζα ποτέ με αυτούς τους μαγνήτες: Nαι, αν ήθελα τον ήχο του ...And Justice For All, των Slayer ή αν έπαιζα Black Metal. Αν ήθελα κάτι το εντελώς μη οργανικό και ψυχρό. Αυτό δεν μπορούν να κάνουν άλλοι μαγνήτες. Όχι αν ήθελα οποιοδήποτε άλλο είδος. Ακόμη και τα κλασικά Thrash albums γράφτηκαν στην πλειοψηφία τους με passive μαγνήτες. 2. Αν θα τους έβαζα ποτέ σε Gibson Les Paul: Γεγονός είναι ότι οι Les Pauls προσθέτουν κάποια μπάσα και βάθος που δίνουν μια έξτρα διάσταση στους EMG, την οποία χρειάζονται (αν δεν παίζεις Black Metal). Οπότε αν είχα αποφασίσει ότι θέλω να παίξω με EMG, μπορεί να τους δοκίμαζα. Βέβαια, το να παίρνεις μια Les Paul για να της βάλεις EMG, μου κάνει λίγο σαν να φοράς κουστούμι για να πας να μαζέψεις ελιές, από την άποψη ότι είναι μαγνήτες με τους οποίους οι διαφορές που θα ακούσεις μεταξύ ενός οργάνου που κάνει 3.000€ και ενός οργάνου που κάνει 300€ μειώνονται αρκετά. Αλλά ο καθένας με τα γούστα του :) Από κει και πέρα, αν θες έναν κοντινό σε EMG ήχο αλλά με τα καλά των passive μαγνητών και χωρίς άλλες μόντες, η δική μου πρόταση είναι οι DiMarzio D-Activators. Ουσιαστικά πρόκειται για την προσπάθεια της DiMarzio να πιάσει αυτόν τον ήχο. Είναι σαφώς πιο οργανικοί και ζεστοί μαγνήτες από τους EMG, αλλά πολύ κοντινός ήχος για metal κλπ.

Πολύ συμπαθητικό πετάλι το βρίσκω. Για κάποιον που δεν έχει ένα digital delay επιπέδου Eventide, αυτό ίσως να είναι το next best thing,

@Μανώλης Χναράκης Απλά θεωρώ ρίσκο τα πυκνωτικά χωρίς δοκιμή. Μπορεί να πιάνει ανεπιθύμητες πηγές, να μικροφωνίζει, οτιδήποτε... Ακόμη και υπερκαρδιοειδή πυκνωτικά που τα θεωρώ φοβερά καλύτερης ποιότητας σε φωνή, όπως το Sennheiser MD431 ή το Rode S1 δεν τα σύστησα για αυτό τον λόγο. Και σίγουρα δεν ξέρουμε για phantom power κλπ...

Αυτό είναι το Shure Beta. Πολύ μεγάλη διαφορά ήχου από το απλό SM58. Μοιάζει περισσότερο στο AKG απ' ότι το απλό SM58 αλλά θα έλεγα ότι είναι πολύ πιο λεπτομερές και πιο καλά φτιαγμένο σε όλους τους τομείς από το AKG. Γι αυτό και η διαφορά τιμής. Όπως είπα και πιο πριν και επανέλαβε και @Μανώλης Χναράκης το ηχοσύστημα του ναού θα παίξει μεγάλο ρόλο. Πιο ξεκούραστο απ' όλα θεωρώ ότι θα είναι το απλό SM58. Σαν πρακτική συμβουλή αν δεν μπορείς να τα δοκιμάσεις, αν θεωρείς ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα θα το είχες στα πρίμα πάρε το απλό SM58. Αν θεωρείς ότι το πρόβλημα μπορεί να είναι τα μπάσα και η λάσπη, πάρε το AKG ή το Beta.

To Shure είναι 30 ευρώ πιο ακριβό, δεν ξέρω αν αυτό θεωρείται μεγάλη διαφορά τιμής. Ο λόγος που πρότεινα το SM58 είναι γιατί είναι πιο γενικά αποδεκτό ως ένα εύκολο μικρόφωνο, αλλά ναι, είναι πιο σκοτεινό. Απλά θεωρώ ότι είναι η ασφαλής επιλογή για πρώτο μικρόφωνο. Το AKG όπως και το Beta έχουν περισσότερα πρίμα και είναι υπερκαρδιοειδή. Αυτά μπορεί να είναι καλά ή κακά ανάλογα με το ηχοσύστημα και τα μεγάφωνα της εκκλησίας που θα παίξουν τελικά και τον μεγαλύτερο ρόλο. Σίγουρα όμως το D5 είναι πιο ιδιαίτερο. Πχ σε εμάς το χρησιμοποιεί ο τραγουδιστής που έχει πολύ σκοτεινή φωνή και είναι πολύ καλό, αλλά στην τραγουδίστρια δεν ταιριάζει καθόλου - το 58 είναι πολύ καλύτερο. Από την άλλη όμως το 58 είναι αρκετά καλό και στον τραγουδιστή... Άλλο ένα ζήτημα είναι η απόρριψη που χρειάζεται να έχει το μικρόφωνο. Αν προτιμούμε να απορρίπτει καλύτερα τον ήχο από την πίσω πλευρά, τότε είναι καλύτερο το SM58 που είναι καρδιοειδες. To D5 απορρίπτει καλύτερα τον ήχο από τα πλάγια αλλά όχι το ίδιο καλά τον ήχο πίσω από το ίδιο το μικρόφωνο.

Καλησπέρα. Το SM58 είναι μία στάνταρ λύση για όλες τις live εφαρμογές που απαιτείται δυναμικό μικρόφωνο φωνής. Υπάρχει και το Shure Beta 58, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει αντίστοιχα πολλούς θαυμαστές, κυρίως από αυτούς που ενοχλούνται από τον χαρακτήρα "ακούγεται από χωνί" του απλού SM58. Αν δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία σίγουρα προτείνω ένα από τα δύο αντί του AKG.

Χαχαχα, αν είχε p90s δε θα το συζητούσα. Τώρα είναι λίγο στριφνούλα. Πάντως συζητάω για κιθάρες που με λιγότερο από 400€ δεν χρειάζονται κανένα upgrade για να σε βγάλουν. Ταστιέρες smooth, ηλεκτρικά αξιοπρεπή.

Α, καλά, ξέχασα αυτή που έχω ήδη στο watchlist στο Reverb : Μια Rickenbacker 330/12 Εργαλείο έμπνευσης!!! Επίσης αν ποτέ αγόραζα PRS αυτή θα ήταν πιθανότατα κάποια παλιά CE24. Για μένα αυτή είναι ο απόλυτος PRS ήχος. Κι αν έπρεπε να ποτέ πουλήσω την R8 και να την αντικαταστήσω με PRS, μία Grissom.

Ναι αυτή. Ένα σετάκι μαγνήτες κι ένα βάψιμο νίτρο αυτή κι είσαι custom shop φάση πλέον

Ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος είναι και ο πιο λεπτομερής κατά τη γνώμη μου: Παίρνεις λίγο χαρτόνι, ξεπατικώνεις και ανοίγεις τις ίδιες τρύπες με την κιθάρα. Βάζεις τα ποτενσιόμετρα στις τρύπες του χαρτονιού, κολλάς τις γειώσεις και τα lugs στα ποτενσιόμετρα. Τα βάζεις όπως είναι στην κιθάρα. Κολλάς μαγνήτες. Τέλος :)

Ναι ΟΚ, δεν αφαιρείς ποτενσιόμετρα και κύκλωμα, απλά μου φαίνεται παλούκι χωροταξικά. Παρόλο που έχω αρκετή εμπειρία και επαγγελματικό κολλητήρι με μύτες που χωράνε, μου φαίνεται πιο εύκολο να τραβήξεις το παλιό κύκλωμα να βάλεις 4 νέα pots και έχεις τον έξτρα χώρο.

Αυτό το έκανες για να κρατήσεις την κιθάρα όσο πιο κοντά στην αρχική κατάσταση σε περίπτωση πώλησης; Γιατί διαφορετικά δεν ξέρω... Κατά τη γνώμη σου αξίζει τον κόπο σε σχέση με το να το έβγαζες τελείως; Επειδή μιλάμε και για Epiphone τώρα, που δε θα χάσει σίγουρα σε αξία με τέσσερα καλά ποτενσιόμετρα...

@BillTrantos Αν θες τη συμβουλή μου η πιο vfm Les Paul που μπορεί να βρεθεί στην αγορά αυτή τη στιγμή, παίζει και σίγουρα θα ανεβάσει αξία στο κοντινό μέλλον, είναι η Studio με το ebony fretboard. Συνήθως θα τη δεις σε Alpine White (εκεί έβαζε έβενο η Gibson μέχρι το 2012 νομίζω για να μην "ξερνάει" στο χρώμα το rosewood), αλλά κάποιες στις αρχές των 90s έβγαιναν και σε άλλα χρώματα. Ακόμη βρίσκω κάποιες μεχρι 1000€. Προτείνω πάντως μια Alpine White 2006-2012. Όσο για εμένα, κάποια στιγμή ένας κολλητός πέτυχε και μια Morris L7 copy, με 350€, full solid maple, και δυστυχώς την έδωσε πριν το καταλάβω. Αυτή αν την ξαναπετύχαινα, σίγουρα θα την αγόραζα και στα διπλά ίσως χρήματα. Ήταν εύκολα μες το top 5 καλύτερων κιθαρών που έχω ακούσει στη ζωή μου. Επίσης αν δεν είχα ήδη τόσες πολλές κιθάρες, από Fender θα έπαιρνα την 60s classic MiM Tele με το rosewood fretboard που δεν τη βρίσκεις πια εύκολα σε προσιτή τιμή. Πιο vfm για μένα κιθάρες για κάποιον που ψάχνει να προσθέσει "ένα ακόμη σχήμα στη συλλογή του" είναι κάτι Cort και κάτι Bacchus Κορεάτικες. Ειδικά τα semi και full hollow μοντέλα της Cort εξαιρετικά, οι strat & tele της Bacchus παρα πολύ καλές. Επίσης η PRS SE Hollow είναι μια εξαιρετική κιθάρα, πολύ ευέλικτη με δικό της ήχο. Μιλάμε πάντα για όργανα που ακόμη μπορεί κάποιος να τα πετύχει με λίγη υπομονή στα 350€.