kpeyos

Με γειες και καλόπαιχτη! Περιμένω εντυπώσεις γιατί έχω ένα σετ χρυσούς EMG και κάθεται :)

Εγώ πάντως ψώνισα... Εκτός από χορδές, έχει έκπτωση σε όλα τα είδη του ομίλου, συμπεριλαμβανομένων των drumheads της Evans που είναι σημαντικό γιατί με 30% εγώ γλύτωσα κανα 100ρικο στο σετ.

@Alex Raptakis Εμένα πχ κάποιες λίγες φορές τη MOTU δεν την έβλεπε το PC στην εκκίνηση και έπρεπε να της κάνω restart. Κάποιες ακόμη λιγότερες φορές άρχιζε τα κρατσα κρουστά σε κάποιο session. Επίσης έκανα restart κι έστρωνε. Η RME σαν ήχος, preamps, converters δεν ήταν ποτέ κάτι ιδιαίτερο για την κατηγορία τιμής της. Απλά έχει τους κορυφαίους pc drivers. Μπορεί να τις βάλεις και σε ένα παλιό pc laptop και να εκπλαγείς από τις επιδόσεις σε σχέση με αυτές που είχε με μια focusrite. Οπότε καταλαβαίνεις τι σήμαινε αυτό κάποτε που τα PC ήταν πιο αδύναμα. H Motu πάντως είχε επίσης τόσο γρήγορους drivers που άνετα θα την πρότεινα σαν πιο budget λύση που ψάχνουν κάτι τέτοιο.

Ναι αλλά έχω σχεδόν ένα χρόνο που την έδωσα. Μπορεί κάτι να έχει γίνει στο μεταξύ με ενημερώσεις κλπ στα Windows ή να γίνει στο άμεσο μέλλον.

Οι MOTU M6 και Focusrite Clarett είναι μια κατηγορία επάνω απ' τις SSL και UA. Ουσιαστικά αυτές σαν preamps/converters μπορούν να συγκριθούν με τις Focusrite Scarlett. Αν έχεις παλιότερο/πιο αδύναμο PC, οι MOTU μάλλον θα είναι πιο γρήγορες. Σε ταχύτητα οι drivers τους μόνο με τους RME μπορούν να συγκριθούν, με τη διαφορά ότι στις RME είναι και πάρα πολύ πολύ σταθεροί oi drivers, ενώ στις MOTU μου έκαναν λίγα νεράκια. Πάντως είναι ουδέτερες σαν ήχος και έχουν και απίστευτη υποστήριξη στα μοντέλα στους, ακόμη βγάζουν drivers για κάρτες 15ετίας. Οι Focusrite έχουν πιο χρωματισμένο ζεστό ήχο, που εμένα μου αρέσει. Δένει πολύ καλά αν τα μικρόφωνα είναι φθηνότερα και έχει την τάση να κάνει το recording chain να ακούγεται πιο "ακριβό" απ' ότι πολλές φορές είναι. Είναι και πιο plug and play από τις MOTU. Δε μου κόλλησε ποτέ. Η υποστήριξη σταμάτησε στη 10ετία για τη Forte μου αλλά έπαιζε με 11άρια Windows κανονικά και το σκυλομετάνοιωσα που την πούλησα, φοβούμενος μην απαξιωθεί τελείως και μου μείνει για doorstopper.

H Focusrite είναι plug and play. Oi Μotu είναι λιιιγο πιο περίεργες. Για τις Antelope δεν το συζητώ καν, μείνε μακριά αν θες plug and play.

Δεν είχα ποτέ Audient. Όλοι λένε ότι έχει πολύ καλούς προενισχυτές για την τιμή της αλλά υπάρχουν και πάρα πολλά παράπονα στο ίντερνετ ότι βγάζoyn μεγάλα προβλήματα σαν hardware. Γενικά μου έχει μείνει η αίσθηση ότι πάσχει λίγο από αξιοπιστία.

Κατ' αρχάς @odis13, καμία από αυτές τις κάρτες δεν έχει ως δυνατό σημείο τα preamps/dac. H πρώτη μου πρόταση φυσικά θα ήταν, αφού σου άρεσαν τόσο πολύ οι προενισχυτές της Apogee Duet, να βρεις μια μεταχειρισμένη τέτοια αλλά καταλαβαίνω ότι δε θες να φύγεις απ' το PC. Επειδή λοιπόν έχω κάνει Α/Β tests στο ίδιο υλικό με μια Apogee Ensemble (κοντινή, λίγο καλύτερη από την Duet), μια Focusrite Forte (ίδια preamps με τις Clarett), μια MOTU Audio Express και μια Antelope ZenQ, να πως ακούστηκαν στα αυτιά μου: 1. H Apogee είχε το μεγαλύτερο punch απ' όλες και τα πιο σφιχτά μπάσα. 2. Η Focusrite σαφώς πιο μαλακό ήχο, πιο ζεστή με πιο απλωμένα μπάσα, πιο θολά transients όμως. 3. Η MOTU ήταν μια χαρά ουδέτερη, η πιο γρήγορη απ΄ όλες σε PC είχε όμως κάποιες αστάθειες στους drivers, όχι κάτι ιδιαίτερα ενοχλητικό, αλλά που και πού χρειαζόταν κανα restart. 4. Η Antelope ένοιωσα ότι ήταν η πιο καθαρή και πιστή στο υλικό, τα καλύτερα transients αλλά ψηλά στην προενίσχυση, η πιο θορυβώδης. Βέβαια έχει άπειρο gain.... Η Antelope επίσης έχει τον πιο πολύπλοκο τρόπο λειτουργίας στο PC, ιδιαίτερα αν πας σε Thunderbolt και Native Zero Latency plugins, πρέπει να έχεις γνώσεις και υπομονή. Οι πρότασή μου σε αυτά τα χρήματα είναι η Focurite Clarett, αν μπορείς να γλυτώσεις τo ΦΠΑ ή τη βρεις μεταχειρισμένη. Θα έβαζα και καμιά Forte μεταχειρισμένη, μιας και στην ουσία είναι ίδιες -και μάλιστα η Forte έχει και πολύ καλύτερο design- αλλά η Forte δεν υποστηρίζεται πλέον σε drivers, φτάνει μέχρι W10. Ακόμη κι αν χρειάζεται να δώσεις κάτι παραπάνω, για μένα αξίζει. Είναι άλλωστε πολύ κοντά: https://www.audioshow.gr/focusrite-thunderbolt-audio-midi-interface?skr_prm=WyIzMGEwZDgwNS04YjM3LTRhYzUtOWJiMi1iZTQwYmJjNjc1NDYiLDE3MDYyNjcxOTUwMDMseyJhcHBfdHlwZSI6IndlYiIsImNwIjoiYiIsInRhZ3MiOiIifV0 Πολύ δύσκολο να ξενερώσεις με το DAC της Clarett σε σχέση με αυτό που έχεις. Δεν παίρνω όρκο γιατί δεν τα έχω ακούσει, αν συγκρίνω όμως με την Antelope τη διαφορά (που υπάρχει) νομίζω ελάχιστοι θα την καταλάβαιναν.

Τη μέρα που θα ακούσω πίθηκο να τραγουδάει Ηπειρώτικο μοιρολόι ή να γράφει ένα άλμπουμ σαν αυτά του Neil Young, θα συμφωνήσω μαζί σου. Αλλά έτσι όπως πάει το youtube, πιο πιθανό βλέπω σε λίγα χρόνια να δούμε πίθηκο να παίζει το "Far beyond the sun" στη διπλάσια ταχύτητα από τον Yngwie.

Ως τώρα πάντως μόνο εσύ και ο @Mixolydianb9b13 κάνετε αυτό το οποίο με κατηγορείς ότι θα μπορούσα να προκαλέσω. Το οποίο βασικά ξεκίνησες εσύ, γιατί εγώ εκφράζω προσωπικό γούστο σε ένα κομμάτι τέχνης και εσύ μου το αρνείσαι, όπως αρνείσαι και να καταλάβεις ότι άλλο βιρτουόζος, που είναι αυτό που έγραψα στο post μου, και άλλο καλλιτέχνης. Μπορεί ένας καλλιτέχνης να είναι βιρτουόζος; Φυσικά. Με ενδιαφέρει τότε; Φυσικά. Μπορεί ένας βιρτουόζος να μην είναι καλλιτέχνης; Φυσικά (εξ' ου και το παράδειγμα που αρνείστε να καταλάβετε). Με ενδιαφέρει τότε; Καθόλου. Μπορεί ένας καλλιτέχνης να μην είναι βιρτουόζος; Φυσικά. Με ενδιαφέρει τότε; Φυσικά. Έχω δικαίωμα ύπαρξης αν με συγκινεί περισσότερο μια Ηπειρώτισσα που δεν ξέρει μουσική, ή ένας bluesman που παίζει σε μια χορδή ή ο Lee Renaldo ή ο Neil Young περισσότερο απ' ότι με συγκινεί ο κάθε Andy Timmons ή ο Alan Holdsworth ή ο Yngwie ή και οι περισσότεροι οργανοπαίκτες που παίζουν για άλλους συναδέλφους τους κατά κύριο λόγο; Φυσικά. Πρόσβαλλα κανέναν επειδή εκφράζω αυτό το προσωπικό μου γούστο; Φυσικά και όχι.

Ελπίζω ότι οι περισσότεροι μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ τεχνικής και τέχνης.

Καταρχάς εκφράζω προσωπικά γούστα. Δεν πρόσβαλα κανέναν. Αν θες να το συζητήσουμε σοβαρά όμως ναι, υπάρχει και μια μερίδα μουσικού κοινού που τίποτα δε θα μπορούσε να τη νοιάζει λιγότερο από την ίδια τη δεξιοτεχνία. Οπότε αν συζητάμε για παιξίματα και κάποιοι βιάζονται να γράψουν ότι όσοι παίζουν τρεις νότες υιοθετούν το "less is more" κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, πρέπει να καταλάβουν ότι μπορεί να μη μοιράζονται όλοι την αισθητική τους. Να παίζουν τρεις νότες επειδή απλά ποτέ δε χρειάστηκαν τέταρτη. Δεν έχω συνηθίσει ακόμη το 2024. Είναι και δίσεκτο.

Εντάξει επίσης δεν ακούν όλοι βιρτουόζικα είδη, ούτε τους εκφράζουν αυτά. Άμα θέλω βιρτουόζο να εντυπωσιαστώ εν έτει 2023, θα βάλω κάποιο 5χρονο Ασιατάκι στο youtube . Άμα θέλω να ακούσω μουσική, είναι πιο πιθανόν να βάλω Neil Young...

Αν είσαι κιθαρίστας που παίζει για άλλους κιθαρίστες, ντράμερ που παίζει για άλλους ντράμερς κ.ο.κ , αν είσαι jazzίστας που ήρθε η ώρα σου να σολάρεις το more is more είναι το αναμενόμενο. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις και ειδικά εκεί που υπάρχουν φωνητικά το less is more είναι ο κανόνας. Εξάλλου ο παίκτης θα φανεί και εκεί. Όταν άκουσα John Meyer αμέσως έψαξα να δω ποιος έπαιζε drums -και με ποιο ταμπούρο. (Απ: Steve Jordan, Yamaha 13x7 SJ signature). Οι περισσότεροι drummers από τα τραγούδια του Collaiuta το 7 days του Sting διασκευάζουν. Από Steve Gadd το 50 ways to leave your lover. Οκ δεν είναι κομμάτια για κάποιον που παίζει drums μια βδομάδα, αλλά δεν είναι και το απόγειο της τεχνικής.

H Professional βγαίνει στα 2.169€. Σε αυτή την κατηγορία τιμής θα έχει πολύ σοβαρό ανταγωνισμό.

Ειδικά για Harley Benton, μπορεί να μην πήγαινα σε b-stock. Κυρίως από τον φόβο μην επεστράφη λόγω βάρους, που μου έχει μείνει από τότε που αγόρασα ένα HB Jazz Bass για έναν φίλο και το οποίο κατέληξε τελικά να δωρίσει σε αστροφυσικούς που μελετούν τις μαύρες τρύπες Θα έπαιρνα τις πιθανότητες μου -σταυρώνοντας τα δάκτυλα- με μια καινούργια.

Θέλω να αναφέρω τον El Estepario Siberiano και τον Benny Greb. Για να μη μας λένε πουρά

Έχεις ακούσει Έλληνες τζαζίστες ωδείων; H απάντηση είναι ναι άλλα όχι. Ο Steve Jordan πάνω κάτω αυτό λέει. Ότι πήρε ένα κλασικό κομμάτι και το έφερε στα δικά του ακούσματα (που αν κρίνουμε απ' το beat που έβαλε ήταν οι Run DMC) γιατί δεν είχε την απαιτούμενη μουσική κουλτούρα τότε ώστε να τιμήσει το original.

Ναι, ο Vinnie ήταν: http://www.thepolicewiki.org/Police_wiki/index.php?title=1993-1995_Ten_Summoner's_Tales_Tour

Ghost notes στα backbeats, αυτή η μάστιγα Νομίζω πάντως πως με όλον τον σεβασμό στον Steve Jordan δεν είναι κάποιο απόσταγμα σοφίας. Οι περισσότεροι μουσικοί απ' τη στιγμή που μπαίνουν στη διαδικασία των recordings εξελίσσονται με παρόμοιο τρόπο: Αρχίζουν και καταλαβαίνουν τί δουλεύει και τί δεν δουλεύει σε μια παραγωγή. Εκτός αν οι ηρωές τους φοράνε κολάν, βάτες, μακιγιάζ ή πάιζουν με χρυσά κλαρίνα Που με φέρνει στο δεύτερο point: Η αισθητική προέρχεται κυρίως από τη μουσική που ακούς, όχι από τη μουσική που παίζεις. Και βέβαια η συνολική αισθητική που παίζει και τον μεγαλύτερο ρόλο έχει να κάνει με πολύ περισσότερα πράγματα από τη μουσική.

Ίσως ο κορυφαίος εν ζωή drummer με close second τον Steve Gadd για μένα.

Συμφωνώ ότι τα χέρια παίζουν μεγάλο ρόλο, αλλά... Με αρκετό γκάζι κι ένα Shure SM57 μπροστά, έτσι κι αλλιώς οι περισσότερες διαφορές πάνε περίπατο. Με αρκετό γκάζι ακόμη και στο δωμάτιο μειώνονται αρκετά οι διαφορές. Τα ερώτημα είναι: επηρεάζει η κιθάρα το πώς θα παίξεις; Για μένα ναι, αποκλείεται να βγάλω το ίδιο part με διαφορετικές κιθάρες.

Νομίζω κι εγώ σε αυτό το price range μονόδρομος είναι. Έχει και κάποια ο Νάκας αλλά ξεφεύγουν απ' το budget σου, πάντως ίσως αξίζει να δεις πώς σου κάθονται στο χέρι. Ερώτηση: Γιατί Ukelele και όχι ακουστικό μπάσο;

Για το 2023 προσωπικά θα διαφωνήσω και στο λέω ως ένας άνθρωπος που πριν 25 χρόνια πλήρωσε $700 για ένα σετ Tom Holmes. Tότε όμως μόνο ο Tom Holmes και ο JM Rolph έφτιαχναν σοβαρούς PAFs. Σήμερα υπάρχουν σε διάφορα επίπεδα δεκάδες high-end κατασκευαστές που έχουν κάνει reverse engineering, χρησιμοποιούν τις σωστές μηχανές, NOS ή vintage correct υλικά, κλωνοποιούν ακομή και συγκεκριμένους μαγνήτες από κιθάρες που έχουν γράψει ιστορία. Με τα μισά χρήματα σήμερα μπορείς να πάρεις όποια version '50s PAF, '60s Pat Sticker ή 70s T-Top. Ακόμη και κλώνους Dry-Z που είχαν οι high end MIJ Les Pauls φτιάχνουν. Επίσης μιλάμε για μία εταιρεία που στη γενική αντίληψη των PAFάκηδων, τους τελευταίους καλούς μαγνήτες τους έβγαλε στις αρχές του '80 (Tim Shaw), δηλαδή πριν 40 χρόνια. Και ως πρόσφατα μαθών (ευτυχώς όχι παθών) με τους Custombuckers, σε καμία περίπτωση δε θα ρίσκαρα τα λεφτά μου. Είμαι κατά 99,9% σίγουρος, διαβάζοντας και την περιγραφή ότι και αυτοί οι μαγνήτες του 1000ρικου που βγάζει τώρα είναι απλά μια mass produced υλοποίηση με υλικά του 5ευρου. Αν είχαν βάλει καναν μονόκερο μέσα, είμαι σίγουρος ότι δε θα παρέλειπαν να τον διαφημίσουν.

Και εκεί που μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι πλέον έχουν τερματίσει οι λόγοι για hate posts με θέμα τη Gibson έρχεται με τρομερό comeback, λανσάροντας τους "1959" PAFs στην τιμή ευκαιρίας των $999 https://www.gibson.com/en-US/Product/1959-Humbucker-Collectors-Edition-Series-1-Exclusive/PU59DCNC2-SET