kpeyos

'Εχοντας γυρίσει πάνω από τον μισό πλανήτη για διάφορες εργασιακές υποχρεώσεις, έχοντας μείνει στην Βραζιλία για κάποιους μήνες, όντας γιός ξυλουργού που έχει μεγάλο ερασιτεχνικό ενδιαφέρον και έχει δουλέψει με την ξυλεία σχεδόν όλων των ειδών και ερασιτέχνης κιθαρίστας τα τελευταία 17 χρόνια αυτή είναι μια πληροφορία την οποία γνωρίζω έχοντας ρωτήσει και ενδιαφερθεί προσωπικά, στον τόπο παραγωγής της συγκεκριμένης ξυλείας. Έκανα search στο google μετά από το σχόλιο του sf για να βρώ κάτι που να το υποστηρίζει, δυστυχώς δεν κατάφερα κάτι. Δεν ξέρω αν πρέπει πρώτα να ψάχνω τo internet και μετά να θεωρώ ότι γνωρίζω κάτι για να το postάρω. Υπαρχουν μέλη στο forum με τα οποία γνωρίζομαι προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια και μπορούν να επιβεβαιώσουν τις παραπάνω ιδιότητές μου. Νομίζω ότι είμαι πάρα πολύ σαφής και ο καθένας μπορεί να αξιολογήσει διαβάζοντας τα παραπάνω την αξία ή μη της γνώμης μου.

Harilatron: Για την ακρίβεια, δοκίμασα 30 Gibson και PRS. Oι περισσότερες Gibson οι οποίες δοκίμασα ήταν της σειράς "Supreme". Διαπίστωσα ότι σχεδόν όλες οι PRS παίζαν πολύ καλύτερα (σαν playability και σαν ήχος) παρόλο που ξεκίνησα σαφώς διατεθειμένος για να αγοράσω Les Paul. Tις κιθάρες τις δοκίμασα δίπλα-δίπλα στον ίδιο ενισχυτή. Τελικά βρήκα για την ακρίβεια δύο Gibson που έπαιζαν, μια Pre-Historic '52 Reissue του '82 μεταχειρισμένη και την R0 του 2003. Να σημειώσω ότι αυτές τις κιθάρες τις δοκίμασα τελευταίες γιατί δεν μου άρεσαν καθόλου στο χρώμα. Τελικά πήρα την R0 γιατί προτίμησα τους Humbuckers από τους P90. Τώρα δεν ξέρω αν είναι τυχαίο το ότι μόνο οι R0 του Α΄ εξαμήνου του '03 βγαίναν με Brazilian Rosewood και σήμερα πωλούνται πανάκριβα ή αν απλά ήταν εντελώς τυχαίο. Όπως και τα πολύ θετικά σχόλια όσων έχουν παίξει με την συγκεκριμένη κιθάρα. Να σημειώσω επίσης ότι τα τελευταία 17 χρόνια έχω παίξει με πάνω από 100 Telecaster όλων των ειδών. Telecaster (MIJ) ήταν και η πρώτη μου κιθάρα την οποία κράτησα 4 χρόνια, και ακόμα έχω μια Τokai Breezysound. Πριν 3-4 μήνες ενδιαφέρθηκε ένας φίλος μου για μια και τελικά φέραμε μια Don Grosh. Θα το πώ απλά. Δεν έχω ξανακούσει ποτε κάτι τέτοιο. Εν ολίγοις, πολλές φορές έχουμε την αίσθηση ότι γνωρίζουμε κάτι χωρίς να έχουμε όμως το κατάλληλο όργανο αναφοράς. O βραζιλιάνικος παλίσανδρος ξεχωρίζει απο τις μάυρες γραμμές λεπτές ή χοντρές αν πρόκειται για curly. To χρώμα του κατα τ' άλλα δεν είναι απαραίτητα βαθύ σκούρο. Ξεκινάει από ένα γλυκό σοκολατί και μπορεί να φτάει το εντελώς μάυρο αν όλο το κομματι της ταστιέρας προέρχεται από το νεκρό κομμάτι του δέντρου. Επίσης έχει ελάχιστους πόρους σε αντίθεση με πολλά παρόμοια ξύλα. Για να μην ακούω επίσης άλλες ανακρίβειες να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο ξύλο δεν προέρχεται απο τα τροπικά δάση αλλά φυτρώνει στις όχθες. Επίσης δεν απειλείται με εξαφάνιση, αντίθετα υπάρχει σε εξαιρετική αφθονία άσχετα αν η βραζιλιάνική κυβέρνηση το έχει θέσει σε ειδική κατηγορία για να περιορίσει τις εξαγωγές, αυξάνοντας τις τιμές.

+1

Μάκη ο συγκεκριμένος είναι άλλος ένας κακός ενισχυτής της marshall για τον οποίο ισχύουν τα όσα έγραψα παραπάνω. Είναι ένας μύθος το ότι είναι ο ενισχυτής που χρησιμοποιούσε ο Slash ο οποίος όμως έγραφε αποκλειστικά με ένα moddαρισμένο 60's 1959 plexi.

Ο ενισχυτής που κοιτάζεις δυστυχώς δεν είναι τόσο καλός όσο τα μοντέλα έως το '83 (βλ. 4104). Ο λόγος γι' αυτό δεν είναι φυσικά τα δύο κανάλια. Απλά η Μarshall το '84 άλλαξε τους ενισχυτές της και τους έκανε full pcb, χρησιμοποιώντας μια πιο φθηνή μέθοδο κατασκευής. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τεράστιες αλλάγές στο πώς "διαχειρίζεται" τα ρεύματα ο ενισχυτής. Τα συνηθισμένα παράπονα γι αυτόν τον ενισχυτή (και τους μετέπειτα Marshall) είναι ότι "λασπώνουν" όσο οι εντάσεις (και τα γκάζια) ανεβαίνουν. Ο συγκεκριμένος ενισχυτής, δεν είναι φυσικά ότι πιο all around κυκλοφορεί στο εμπόριο, και αν δεν έχεις το "φημισμένο" βρώμικο ενός JCM 800, το οποίο μπορεί να πάρει μπροστά και ότι πετάλι θες (και με αυτόν τον ενισχυτή δεν το έχεις, και δεν παίρνει και το ίδιο καλά τα πετάλια μπροστά), δεν βρίσκω τον λόγο να τον αποκτήσεις. Κάτι ακόμα που προσθέτει στην αξία του ενισχυτή είναι τα μεγάφωνα. Τα μοντέλα έως το '83 είχαν επάνω τα Rola Celestion G12 65, τα οποία και σήμερα εξακολουθούν να θεωρούνται από τα καλύτερα ηχεία που έβγαλε η εταιρεία και τα Reissue κοστίζουν 350Ε το ένα. Τα G12 80 και τα G12 75 που ακολούθησαν δεν θεωρούνται το ίδιο καλά (τα G12 75 χρησιμοποίούνται σήμερα μόνο από μπάντες που παίζουν old school thrash, τα G12 80 μάλλον από κανέναν). Γι αυτό κι αν κοιτάξεις τις τιμές στο ebay oι διαφορές στις τιμές μεταξύ των δύο μοντέλων είναι πολύ μεγάλες. Έχοντας πει τα παραπάνω, υπήρξαν παρ' όλα αυτά πολλοί μεγάλοι κιθαρίστες που χρησιμοποίησαν μοντέλα από το 1984 και μετά, σε μια εποχή όμως που οι επιλογές ήταν πολύ λιγότερες από ότι είναι σήμερα (που μπορείς π.χ να φέρεις το kit του Metropoulos 800Ε). Γι αυτούς τους λόγους εγώ προσωπικά δεν θα αγόραζα Marshall μετά το '83.

Ως φανατικός της συγκεκριμένης κιθάρας και επειδή τυχαίνει να έχω παίξει με αρκετές του είδους θα ήθελα να σου πω ότι: α) Δυστυχώς το ότι αποκλείεις τις αγορές της Αμερικής και της Ιαπωνίας καθώς και τα μεταχειρισμένα όργανα σε συνδυασμό με το περιορισμένο για μια τέτοιου είδους κιθάρα budget θα περιορίσει στο ελάχιστο τις πιθανότητες σου για μια value for money κιθάρα. β) Δεν προτείνω ποτέ σε κάποιον να αγοράσει Epiphone. Οι περισσότερες οι οποίες έχω ακούσει είναι ούτως η άλλως καυσόξυλα, πολλώ μάλλον να την αγοράσεις κι από e-shop που δεν θα την έχεις ακούσει. Εκτός αυτού έχει μηδενική μεταπωλητική αξία, με λίγα λόγια την παντρεύεσαι. γ) Αν παρ' όλα αυτά επιμένεις στα παραπάνω οι καλύτερες les paul copies που προσωπικά έχω ακούσει σε αυτά τα λεφτά είναι οι Bacchus στον Κουρμπή (Θεμιστοκλέους). δ) Αντίθετα με τις Εpiphone, oι PRS SE είναι πού καλές κιθάρες για τα λεφτά τους κατά τη γνώμη μου, άσχετα βέβαια που δεν έχουν ήχο les paul. ε) Επίσης τα video στο ΥοuTube του Marc Ford να παίζει με Reverend με ψήνουν αλλά επειδή δεν έχω πιάσει την κιθάρα στα χέρια μου δεν έχω άποψη.

Εγώ ο κάτοχος του ίδιου ενισχυτή είχα τα καλύτερα αποτελέσματα με JJ EL34L. Tις οποίες όμως διάλεξε ώστε να είναι ματσαρισμένες ο τεχνικός μου. Θεωρώ μεγάλο λάθος να moddάρεις έναν καταπληκτικό ενισχυτή όπως αυτός, για να παίρνει άλλου τύπου λυχνίες. Απλά επειδή είναι ένας ενισχυτής 25 ετών σίγουρα, αν δεν το έχεις κάνει ήδη, θέλει ένα καλό point to point μέτρημα, ωστε τα ρεύματα που πηγαίνουν στα διάφορα στάδια του να είναι αυτά που πρέπει. Εγώ μετά από δέκα χρόνια που έψαχνα να βρώ τεχνικό της προκοπής ώστε να κάνει αυτή τη δουλειά, ιδιαίτερα μετά την επίσκεψη του ενισχυτή στο service της Marshall (του Bon Studio) που κόντεψαν να καταστρέψουν τον ενισχυτή για πάντα (μιλάμε για μεγάλους αλήτες), τελικά βρήκα τεχνικό και ο ενισχυτής παίζει όπως δεν είχε παίξει ποτέ. Αν θες πληροφορίες για τον συγκεκριμένο τεχνικό μπορείς να μου στείλεις π.μ.

Κοίτα εμένα το ultimate attenuator που τα άκουσα μου φάνηκε απλά εντυπωσιακό. Έτυχε και το άκουσα πρώτο, μετά άκουσα και κάτι Marshall PowerBrake και T.H.D Hotplate και πραγματικά αν έχεις ακούσει μόνο αυτής της ποιότητας attenuator καταλαβαίνω τι λες. Αλλιώς επειδή εγώ δεν αναφέρθηκα αποκλειστικά σε 100άρη ενισχυτή κάποιος θα μπορούσε να προτείνει κάποιους από τους boutique 18άρηδες bluesbreakers. Αν και ιδανικά επειδή μου αρέσει πολύ η 2x12 με τα G12 65 που ήδη έχω θα προτιμούσα head... Eπίσης δεν νομίζω ότι υπάρχει από μόνος του κακός ήχος. O Frusciante παίζει μονίμως με thin ήχους που όμως επιτρέπουν στο μπάσο να είναι συχνοτικά τεράστιο μιας και δεν γίνεται να έχεις ταυτόχρονα πολυ μεγάλους ήχους σε όλα τα όργανα σε μια μίξη. Και αυτός την εποχή που βγήκε, όταν δεν υπήρχε πραγματική σημασία για το αν υπάρχει ή όχι μπάσο στις μπάντες στα τέλη του '80 με το hard rock και το heavy metal σε πλήρη άνθηση, ήταν ένας πρωτότυπος και signature ήχος.

Κατα την προσωπική και ταπεινή μου άποψη οι stock Marshall διακρίνονται κυρίως σε δύο κατηγορίες. α) Αυτοί που όσο τους "ανοίγεις" ακούγονται καλύτερα (pre '84 models) β) Αυτοί που όσο τους "ανοίγεις" ακούγονται χειρότερα (post '84 models) όσο για τα reissue της Marshall ισχύει αυτό που (τελείως παραδόξως και ηλιθίως) ισχύει για όλα τα reissue από καταβολής μουσικού εξοπλισμού - Αυτοί που τα βγάζουν είναι σαν να έχουν ορκιστεί οι επανεκδόσεις τους να μην μοιάζουν σε τίποτα με τα original που οι ίδιοι κάποτε έφτιαξαν. Τώρα αν κάποιος θα αγόραζε έναν Marshall για να παίξει αποκλειστικά με το drive των πεταλιών του... :o :o :o

Aκριβώς. Θα με ενδιέφεραν κυρίως απόψεις πάνω σε Germino, MetroAmps, Ceriatone κλπ. Θα μπορούσε επίσης και κάποιος να πει την αποψη του πάνω σε ενισχυτές που πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα, μιλώντας πάντα για boutique καταστάσεις όπως π.χ οι Roccaforte Custom 80, ή ακόμα και για άλλους ενισχυτές ακόμα και με διαφορετικά κυκλώματα που στηρίζουν όμως τον ήχο τους στους vintage marshall. Tώρα όσον αφορά τον Bassman, αν και μάλλον αν αγόραζα Fender ενισχυτή θα ήταν ο μόνος που θα διάλεγα (της Victoria Amps, όχι το Fender reissue), έχω ξαναγράψει ότι εγώ δεν ακούω και πολλές ομοιότητες μεταξυ Βassman και JTM45, όπως δεν ακούω ομοιότητες μεταξύ Fender Twin και Μesa Rectifier, όπως δεν ακούω ομοιότητες μεταξύ Vox AC30 και Μatchless DC30. Kαι επειδή το ζητούμενό μου είναι ο ήχος, ποσώς με ενδιαφέρει αν τα κυκλώματά τους μοιάζουν.

Απ' ότι βλέπω όλο και περισσότεροι απομακρύνονται από την συγκεκριμένη εταιρεία, προτιμώντας boutique kit ή κλώνους των φημισμένων της μοντέλων (JTM,JMP,JCM800) κλπ. Θα ήθελα κάποιες γνώμες, ίσως από κάποιους που έχουν ήδη δοκιμάσει κάποιες από αυτές τις λύσεις...

Θα συμφωνήσω με την επιλογή Custom Shop, ως ιδιοκτήτης μιας από αυτές. Προτείνω αν είναι δυνατόν να παίξεις πρώτα με την κιθάρα, μιας και τα λεφτά είναι πολλά, απ' το να διαλέξεις μια από eshop αν η διαφορά δεν είναι υπερβολική (πραγματικά για 200-300 ευρώ δεν αξίζει τον κόπο όταν έχεις ήδη δώσει 3000-4000). Από 'κει και πέρα θα σου συνιστούσα μοντέλα 2003-2006, γιατί απ' ότι διαβάζω η ποιότητα της Gibson έχει αρχίσει και πέφτει ξανά τα τελευταία δύο χρόνια (αν θα δείς και τις πωλήσεις μεταχειρισμένων στο ebay οι περισσότερες είναι μοντέλα '07-'08).

Nαι τον άκουσα live στο Terra Vibe. Nομόζω ότι αντικειμενικά συμφωνήσαμε όλοι σε εκείνη τη συναυλία ότι η άνεση με την οποία είπε το υλικό της εποχής του BadMotorFinger ήταν φαινομενική... BTW...ΕΣΥ τον έχεις ακούσει live πριν βγείς να τον θάψεις τον άνθρωπο (σοβαρά αμφιβάλλω)...

Κάποιες προτάσεις σε καινούργιες... http://www.thomann.de/gr/prs_se_custom_24_bc.htm (πιο classic, τρομερό playability) http://www.thomann.de/gr/schecter_diamond_c_7_hellraiser_fr_blk.htm (πολύ γκάζι)

Aυτό http://www.rothwellaudioproducts.co.uk/html/switchblade.html ή αυτό http://zvex.com/boxofrock.html αν έχεις τα χρήματα για κάτι boutique αλλιώς στις cheapo-λύσεις αυτό http://www.jimdunlop.com/index.php?page=products/pip&id=246 ή αυτό http://www.bossus.com/gear/productdetails.php?ProductId=127 Αυτά... :)

Αν πάντως θες να διαθέσεις τα 300 ευρώ και να πας σε πολύ καλούς boutique μαγνήτες, για τη συγκεκριμένη κιθάρα και κλασικούς ήχους οι δικοί μου αγαπημένοι θα ήταν οι Vintage Hot του Fralin για μονοι και ο Unbucker για bridge στον οποίο θα πρόσθετα και τη δυνατότητα splitting (να χωρίζεται σε μονό). Τα links βρίσκονται παρακάτω. Να σημειώσω ότι έχω ακουσει σε Ιbanez το σετ Η-S-H με δύο Unbuckers και έναν Vintage Hot. http://www.fralinpickups.com/stratstyleVH.asp http://www.fralinpickups.com/humbuckers.asp#un

Eπειδή οι επιλογές των μαγνητών και οι συνδυασμοί τους είναι πραγματικά ατελείωτοι, θα μπορούσες να έχεις πιο συγκεκριμένες προτάσεις αν μας έλεγες σε ποια στυλ μουσικής σε ενδιαφέρει να κινηθείς και μέχρι πόσα χρήματα θέλεις να δώσεις. Οι Seymour Duncan πάντως είναι μια δοκιμασμένη λύση στις Les Paul, και οικονομικά και ποιοτικά ανήκουν σε μια μέση κατηγορία. Συνήθως στις κορεάτικες κιθάρες η αλλάγή μαγνητών είναι ενδεδειγμένη και αποτελεί ένα σημαντικό upgrade.

Πρόσφατα βρήκα μια Don Grosh Telecaster μεταχειρισμένη σε κατάσταση mint στα 1400 ευρώ και νομίζω ότι είναι η καλύτερη Tele που έχω παίξει. Επίσης σε αυτή την τιμή αν έχεις υπομονή θα βρείς στο ebay σε πολύ καλή κατάσταση κάποια Fender Custom Shop Nocaster (παίζουν συχνά από 1600-1800) E. Άλλη μια πρόταση η κατασκευή μιας Tele απο τον κύριο: http://www.ronkirn.com/ Aν και δεν έχω ακούσει δουλειά του, οι κριτικές μία προς μία είναι πραγματικά καταπληκτικές και μάλλον θα ήταν η δευτερη επιλογή μου αν δεν είχα βρει την Don Grosh...

Δεν ξέρω αν έχει κοπεί ή ξεκολλήσει το καλώδιο, αλλά η κιθάρα αυτή τη στιγμή εμφανίζει πρόβλημα στη γείωση και ήθελα να το τσεκάρω. Δυστυχώς όμως απ' ότι κατάλαβα μάλλον θα πρέπει να απευθυνθώ σε τεχνικό. Ευχαριστώ για την πληροφορία.

η κιθάρα έχει μια τρύπα γύρω στα δυο χιλιοστά. από εκει δεν μπορώ να δώ που πηγαίνει και απορώ πως γίνεται να το αλλάξει κανείς...

Πως τσεκάρουμε/αλλάζουμε το καλώδιο της γείωσης σε μια Historic; H δικιά μου έχει την γείωση που πηγαίνει κάπου στη γέφυρα (αν και δεν ξέρω ακριβώς που), όχι το μεταλλικό κουτί...

¨Εχω την αίσθηση ότι μιλώντας ειδικά για thrash, οι Slayer ήταν η εξαίρεση έχοντας Βritish Power Amp Gain, με έμφαση στα μεσαία, και 4x12 με Celestion G12'75. O ήχος του Thrash κατά κύριο λόγο, ήταν ο λεγόμενος "καλιφορνέζικος" βασίστηκε στους Boogie και πιο συγκεκριμένα στον MarkIIc του '83. Αυτοί οι ενισχυτές δεν είχαν καμία σχέση με το power amp distortion, με το speaker distortion (βλεπε ΕV12L), ή με το spreading μιας 4Χ12 καμπίνας. Ήταν ενισχυτές που βασίζονταν κατά 80% στο pre amp gain (ok δεν παίζαν και στο 1)... Επίσης βασίζονταν στο 1x12 200w μεγάφωνο για να έχουν το μεγαλύτερο έλεγχο της παραμόρφωσης, χωρίς να "τα παίζει" το μεγάφωνο στα μπάσα και χωρίς τα προβλήματα που έχουν επίσης οι 4x12 στο να παράγουν έναν focused ήχο. Kατα τ' άλλα συμφωνω κι εγώ για τις διαφορές που έχουν στον ήχο οι ενισχυτές ανάλογα με το wattage. Όποιοσδήποτε νομίζω μπορεί να τις ακούσει στο attack και στον όγκο μεταξύ ενός Plexi ή ενός JCM800 50 κ 100w.

Η διαφορά μεταξύ πληκτράδων και κιθαριστών, είναι ότι οι πληκτράδες ψάχνουν διαφορές που πργματικά ακούγονται... :) Οι κιθαρίστες είναι απ' την άλλη πιο φετιχιστικά όντα, που τις περισσότερες φορές κάνουν 20 χρόνια για να καταλάβουν πώς χρησιμοποιείται ένα απλό fuzz και για να αγοράσουν ένα peg winder που κάνει 1 ευρώ , να μην παλέυουν για να κουρδίσουν μια κιθάρα...

To spalted maple top και τα abalone inlays καθώς και το όμορφο headstock, παραπέμπουν σε PRS της οκταπλάσιας τιμής...απλά εντυπωσιακά. To μείον είναι για μένα το χρυσαφικό στο hardware και το επιλέον "κυριλέ" που της προσθέτει που μάλλον μαζί με όλα τα άλλα είναι λίγο too much... Στα συν κατά τ' άλλα είναι το γεγονός ότι σαν μάρκα από την Cort ότι έχω πιάσει στα χέρια μου άξιζε και με το παραπάνω τα λεφτά του, στη συγκεκριμένη δε περίπτωση, και αν έχω πέσει μέσα στην υπόθεση που έκανα, απλά δεν υπάρχει τέτοιο όργανο με τέτοια specs σε αυτή την τιμή... Θα σε συμβούλευα να ρίξεις και κανα mail στο playback για περισσότερες λεπτομέρειες. Επίσης προσπάθησε να βρείς κάποιο ανάλογο μοντέλο να δοκιμάσεις εδώ στην Ελλάδα...

Οι πιθανότητες είναι να την έχουν βγάλεο αποκλειστικά για το playback (όπως οι Αμερικάνοι βγάζουν για το Guitar Center). Aυτό το λέω γιατί πραγματικά δεν υπάρχει άλλο reference ούτε καν από την Cort για το συγκεκριμένο μοντέλο. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζεται να βγαίνει κάτι λίγο πιο special ή λίγο πιο αντγωνιστικό από πλευράς τιμής. Εδώ μου φαίνεται ότι έχουμε την δεύτερη περίπτωση, καθώς ο έβενος έχει αντικατασταθεί από τον πιο οικονομικό παλίσανδρο στην ταστιέρα (απ' όσο μπορω να δώ στη φώτο, και σε συγκριση με την ανάλογη masterpiece http://www.cort.co.kr/english/products/common/view.asp?product_id=142 Eν ολίγοις βάσει τις εταιρείας και της φώτο η εκτίμησή μου είναι: Body Top: Spalted Maple Body Back: Mahogany Neck: Mahogany Inlays: Abalone Fingerboard: Indian Rosewood Pickups: Seymour Duncan '59 (neck), Jeff Beck (bridge) με δυνατότητα coil tap κλπ...