harilatron

Για τις καμπυλότητες και το υλικό της ταστιέρας συμφωνώ με το kwstas. Σε σχέση με την αίσθηση, που δίνουν τα διαφορετικά ξύλα πιο πολύ τείνω να συμφωνήσω με το ritchie. Κι εμένα μου φαίνεται "γλυστερότερος" ο έβενος. Please....μην ρωτήσεις ποιό θα ακούγεται καλύτερα....please..... :wink: :lol: :lol: :lol: Αυτό είναι όλα τα λεφτά!!! Μα sunburst???? :wink: :wink: :wink:

Μηπως αν διατύπωνες τον πρόβλημα λίγο καλύτερα θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε και λίγο περισσότερο? π.χ. τι σημαίνει "χάνω σε ήχο?"

k-a-f-ros καλά τα λές, αλλά με μία παρατήρηση. Κατανοητό αυτό που λές για την "αίσθηση κάτι ζωντανού που έχει και ένα ποσοστό απρόβλεπτης συμπεριφοράς" αλλά αυτή τη διαφορετικότητα από τα κυκλώματα δεν την εχω παρατηρήσει. Ίσως δεν την έχω παρατηρήσει γιατι όταν: α) ξεκουρδίζεται η σολ κατά βούληση β) ξεκουρδίζονται όλες μαζί οι χορδές όταν ανεβο-κατεβαίνει η θερμοκρασία στο δωμάτιο β) υπάρχει ένας θόρυβος που εξαρτάται από τη γωνία που σχηματίζει η κάθετος στο μαγνήτη με τον άξονα περιστροφής του μοτέρ του ψυγείου από δίπλα, τότε ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ!!!!!!! :lol: :lol:

+1 και στις 3 προηγούμενες προτάσεις. Επίσης: Έλεγξε την ένταση που βγάζεις με το POD οταν μπαίνουν τα εφφε και οταν είναι bypass, και ρύθμισε το output ώστε να είναι λίγο-πολύ τα ίδια. Αυτό που γράφεις ότι το βάζεις στο line in εννοείς εκεί που βάζεις την κιθάρα κανονικά ή έχει κάποιο line in ο ενισχυτής? (Στο καθαρό κανάλι τη βάζεις να υποθέσω....) Συγνώμη αν κάποιες συμβουλές είναι πολύ απλοϊκές και αυτονόητες. Δεν γνωριζόμαστε εξάλλου....έτσι δεν είναι? :wink: :wink: EDIT: Sorry, 3 ήταν οι προηγούμενες προτάσεις....

Μα αυτός πουλάει αναλογικό πράγμα έτσι δεν είναι? Οι SMD αντιστάσεις δεν είναι τίποτα ειδικό....τις βάζει όλος ο κόσμος σε όλα τα κυκλώματα μαζικής παραγωγής πια επειδή υπάρχουν μηχανήματα που τις τοποθετούν και τις κολάνε αυτόματα.... Το σχόλιο σε σχέση με το "όριο" των 64bit έχει σημασία μόνο σε σχέση με σφάλματα στρογγυλοποιήσεων κατά τους υπολογισμούς και όχι με το βήμα της κβάντισης κατά την αρχική δειγματοληψία. Το παράδειγμα με το τρακάρισμα είναι ατυχές. Δηλαδή η λάμπα αλλάζει χαρακτηριστικά σε κάθε πενιά? Η διαφορετικότητα έγκειται στην πενιά και όχι στη συμπεριφορά του κυκλώματος. Η πενιά είναι διαφορετική άσχετα αν οδηγείς το σήμα σου σε ψηφιακό ή σε αναλογικό κύκλωμα. Κατά σύμπτωση, σήμερα το απόγευμα έπιασα κουβέντα με ένα Γερμανό μαθηματικό (που παρεπιπτόντως παίζει πολύ καλή κιθάρα) και στην προηγούμενη δουλειά του ανέπτυξε/υλοποίησε τους αλγορίθμους για την προσομοίωση "κλασσικών" κυκλωμάτων ενισχυτών κιθάρας για αυτή την εταιρεία http://www.creamware.com/ (Ήρθε στο γραφείο μου για να συζητήσουμε άσχετο θέμα... :wink: ) Δεν ξέρω τη συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά μου εξήγησε πως δουλεύουν εκεί (και φαντάζομαι γενικώς). Πάντα υπάρχει ένας συμβιβασμός μεταξύ της ακρίβειας της προσομοίωσης (και κατ επέκταση της πολυπλοκότητας του αλγορίθμου), της ακρίβειας των υπολογισμών και της υπολογιστικής ισχύος του μηχανήματος στο οποίο γίνονται οι υπολογισμοί. Το μηχάνημα, πρέπει να διεκπεραιώνει τους μετασχηματισμούς με το ρυθμό που δειγματοληπτεί. Καταλαβαίνετε ότι καθώς οι προσεσσορες, (+ μνήμες κλπ) γινονται γρηγορότεροι και φτηνότεροι, η ακρίβεια θα γίνεται καλύτερη καθώς θα καταστεί δυνατή και η δειγματοληψία αλλά και η επεξεργασία με μεγαλύτερους ρυθμούς (περισσότερα samples/sec).

Προσωπικά, αν και κιθαροτραφής ερασιτέχνης μουσικός, πιστεύω ότι δεν είναι μακρυά η στιγμή που τις λάμπες θα τις χρησιμοποιούν μόνο οι ρομαντικοί ή αυτοί που έχουν μάθει με αυτόν το τρόπο. Οι αλγόριθμοι και τα κυκλώματα γίνονται όλο και ακριβέστερα και δυνατότερα (ταχύτερα). Ήδη παράγουν αξιόλογο ήχο σε πολλές περιπτώσεις. Τα προβλήματα που υπάρχουν ακόμα νομίζω εντοπίζονται στη δειγματοληψία σημάτων με ευρύ φασματικό περιεχόμενο (π.χ. κιθάρα- overdrive) και μεγάλης δυναμικής περιοχής, π.χ. κρουστά- καθαρά έγχορδα με πένα. Είμαι υπέρμαχος των ψηφιακών εφφέ αλλά όχι κατ' ανάγκη της προσομοίωσης γνωστών αναλογικών κυκλωμάτων. :wink:

Αυτό δεν είναι υπερβολή? Με band-limited input και band-limited output οι διαφορές του σήματος που αναπαράγεις από το σήμα που δειγματολήπτησες πεφτουν πολύ κάτω από τη στάθμη του θορύβου. (Αν δειγματοληπτήσεις με συχνότητα αρκετά πάνω από τη μέγιστη συχνότητα του σήματος που άφησες να φτάσει στον analog 2 digital converter. ) Κατά τη γνώμη μου, τα προβλήματα στους ψηφιακούς προσεσσορες μουσικής είναι το bit depth (έχω δει και 12-bit παλαιότερα) και η κακοί αλγόριθμοι distortion, phase κλπ. (Όσοι την παλεύετε με τα μαθηματικά και έχετε όρεξη, ριξτε μία ματιά.... αυτός εδώ τα λέει συνοπτικά... http://www.wescottdesign.com/articles/Sampling/sampling.html )

Ευχαριστώ.... :wink: Κρήτη - Ηράκλειο μένω τα τελευταια 20 χρόνια. :wink:

Ευχαριστώ για το σχόλιο yameth !:wink: :wink: Από το συγκεκριμένο όργανο είμαι πολύ ικανοποιημένος και από την αίσθηση αλλά και από τον ήχο. Ένας φίλος, επαγγελματίας μουσικός (σε αντίθεση με εμένα που "τα χώνω" στη μουσική...) επιμένει να του φτιάξω μια ίδια.... Και φοβάμαι πολύ, ότι αν τον βάλω να τα πληρωσει, και βρω άκρη* και παραγγείλω ίδιο μανίκι και ίδιο σώμα, είναι πιθανό το αποτέλεσμα να μην είναι ακριβώς το ίδιο. Και τι θα του πώ μετα? Είναι rosewood/έβενος και alder/redwood και άρα είναι το ίδιο? Θα μου τη φέρει καπέλο!!! :lol: :lol: :lol: *Δεν είναι από τους γνωστούς μεγάλους προμηθευτές.....Το μανίκι π.χ. μου το πούλησε ένας (άρτι αποφοιτήσας) νεαρός τεχνίτης. Πρώτη και τελευταία του πώληση στο ebay ($120 - αφινίριστο)

taq, Η άποψή μου κρύβεται μέσα στα γραφόμενά σου. Δεν διαφωνώ γενικώς, θα τα χρησιμοποιήσω για να εξηγήσω καλύτερα τι προσπαθώ να πω. Αυτά (ειδικά το κόκαλο που είναι χειροτεχνία) δεν μπορεί να είναι ΙΔΙΑ. Θα υπάροχυν μικροδιαφορές. Αλλά κυρίως: Το ένα είναι μονοκόματο ξύλο και το άλλο είναι 2 κομμάτια laminated (το rosewood πάνω στο maple) με ξυλόκολα και ενδεχομένως με διαφορετικές τάσεις το καθένα. Μήπως ένα 2-piece maple μανίκι δεν θα ακουγόταν διαφορετικό? Αλλά αυτή τη διαφορετικότητα δεν θα μπορουσαμε να την αποδόσουμε στον τύπο του ξύλου....αλλά στον τρόπο κατασκευής. Η έδραση του μανικιού πάνω στο σώμα....Πώς αποκλείεις στη μία περίπτωση να είναι τέλεια η συναρμογή (2 επίπεδες επιφάνειες) και στην άλλη να υπάρχουν μικροανωμαλίες (ακόμα και στο βερνίκι) που να κάνουν τα δύο τμήματα να συνδέονται με κάποια μικρο-ελαστικότητα? Ότι το δικό σου μανίκι δεν έτυχε να έχει στο εσωτερικό του ένα τεράστιο ρόζο που τον κάλυψαν περίτεχνα στην παραγωγή με τη φέτα του rosewood? Επίσης... Γι' αυτό και αν σαν μοναδικό δεδομένο χρησιμοποιήσουμε τον τύπο του ξύλου δεν μπορούμε να βγάλουμε γενικά συμπεράσματα. (Π.χ. Ash=V-tone + μεσαία από το maple και ΟΚ, ισορρόπησε η αμερικάνα... :wink:) Θεωρώ αυτή η διατύπωση είναι μία τεράστια υπερ-απλούστευση που σε πολλές περιπτώσεις να μην ισχύει. Να συμφωνήσω και για τα ξύλα. Η εντύπωσή μου όμως είναι ότι ο ρόλος τους χάνεται -σε μεγάλο βαθμό- μέσα στην διαφορετικότητα και την πολυπλοκότητα του συστήματος. Να προσθέσω το εξής. Γίνεται μεγάλη συζήτηση για τα ξύλα, τις πυκνότητες και τις ελαστικές τους ιδιότητες. (Όλα αυτά μαζί + οι διαστάσεις δίνουν τις ιδιοσυχνότητες του συστήματος έτσι?) Και ναί, παραδέχομαι ότι τα βαρύτερα ξύλα έχουν μετατοπισμένο φάσμα συντονισμού (για το ίδιο κατασκεύασμα). Και αυτό μπορεί να έχει σημασία στον ήχο. Γιατί όμως κανείς δεν μιλάει για διαφορά στον ήχο μεταξύ ενός βαρύτερου μανικιού με προφιλ hard-V σε σχέση με ένα ελαφρύτερο modern-C? Νομίζω γιατί όλοι ξέρουν ότι η διαφορά στο κόστος κατασκευής είναι μηδενική. (Αλλάζεις το κοπτικό στο CNC), και ο κατασκευαστής δεν έχει πολλά περιθώρια για υπεραξία. Ενώ στα ξύλα χωράει και λίγο (κάμποση) "φιλολογία" και marketing. Φιλικά, Χ. :wink:

ΟΚ. Ξυλοσυζήτηση. :wink: Νομίζω ότι οι συζητήσεις για το αν τα ξύλα έχουν σημασία στον ήχο δεν καταλήγουν σε γόνιμη συζήτηση για τους εξής λόγους. 1. Δεν είναι κοινώς αποδεκτό τι σημαίνει σημασία στον ήχο. 2. Δεν είναι εφικτή -για πρακτικούς λόγους- η διεξαγωγή μιας πειραματικής διαδικασίας με επιστημονικό τρόπο. 3. Λέγοντας κιθάρα, ο καθένας έχει διαφορετικό πράγμα στο μυαλό του. 'Αλλος σκέφτεται ότι μιλάμε για μια strat καρφί σε έναν '59 bassman και άλλος ότι μιλάμε για ένα στήριγμα για χορδές και μαγνήτες το σήμα του οποίου θα κομπρεσαριστεί και ψηφιοποιηθεί πάραυτα και θα πάει στο DI. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβήτηση ότι μιλάμε για ένα ηλεκτρο-μηχανικό σύστημα. Η μηχανική ανάρτηση των χορδών στο κόκαλο και στη γέφυρα είναι ατελής. Οι διακριτές συχνότητες που υπάρχουν στη χορδή αλληλεπιδρούν με τα σημεία στήριξης με διαφορετικό ρυθμό που εξαρτάται -προφανώς- από τις μηχανικές ιδιότητες του συστήματος. Δηλαδή από τις πυκνότητες, τις διαστάσεις, τις σταθερές ελαστικότητας και τις προ-φορτίσεις (π.χ. trussrod ελατήρια tremolo κλπ) που υπάρχουν στο σύστημα. Είναι απλά αφελές να πεί κανείς ότι τα ξύλα δεν έχουν καμία σημασία σε όλα αυτά. Είναι όμως πολύ πιθανό -κατά τη γνώμη μου- να έχουν πολύ μικρότερη σημασία από άλλες παραμέτρους, όπως η μάζα του tremolo block, η κατάλληλη έδραση στο κόκαλο, η τάση και η μάζα του trussrod κλπ. Και εδώ ξεκινάνε οι παρεξηγήσεις....:wink: Μία κιθάρα είναι ένα πολύπλοκο μηχανικό σύστημα*. Το να αποδίδουμε ιδιότητες του ήχου στην πυκνότητα των ξύλων, είναι σαν να εκτιμούμε την αντισεισμική συμπεριφορά ενός κτιρίου με βάση την πυκνότητα του μπετόν. Πόσο εμπιστοσύνη θα δείχνατε στον μηχανικό που θα σας έλεγε ότι το σπίτι που σας ετοιμάζει θα έχει γλυκιά ταλάντωση στους σεισμούς πάνω από 6.3 Ριχτερ και ο σκελετός θα απορροφά τα "σκασίματα" όταν μιλάμε για σεισμούς επιφανείας επειδή χρησιμοποιεί συγκεκριμένο τύπο μπετόν? Τέλος, έφτιαξα μία tele με σώμα από Alder με καπάκι redwood με μανίκι bolivian rosewood και ταστιέρα έβενο. Η γέφυρα είναι από strat hardtail και πατάει πάνω σε μία βάση 1mm από μπρούτζο. Μπορείτε με ασφάλεια να υποθέσετε πως ακούγεται? (Αν έχετε όρεξη εδώ έχει 6-7 photos.....) http://picasaweb.google.com/harilatron/MyCustomTele101206139PM Αν σας πω ότι η συνδεσμολογία είναι τέτοια που ο neck μαγνήτης "βλέπει" περίπου 750ΚΩ μήπως αλλάζετε γνώμη? Συγνώμη για το μακρύ post αλλά το θέμα απαιτεί "τοποθετήσεις" και όχι αφορισμούς. *μή επιλύσιμο ακριβώς με αναλυτικές μεθόδους. :wink:

κοιτα...δεν ειμαι drumer.ειμαι κιθαριστας και το εχω δοκιμασει!! σε συνδιασμο με καποιες αεροβικες ασκησεις και καποιες διατασεις στα σημεια που σε ενδιαφερουν..κανει δουλεια.με το τρεξιμο προθερμενεται σχεδον ολο το σωμα. Παιδιά σοβαρά τα λέτε ή κάνετε χαβαλέ? 8O 8O 8O Ψαρώνω....προσωπικά το πολύ-πολύ να χτυπήσω κανένα frappe. :lol: :lol: :lol:

Συμφωνώ με τον fenderiarh, όγκο στα heavy ριφ μπορείς να δώσεις παίζοντας με τα gain τα μεσαια κλπ...μάλλον ξέρεις καλύτερα από μένα που δεν παίζω ποτέ έτσι....:wink: Για σόλο, ένα compressorάκι μπορεί να βοηθήσει στο sustain αλλά αν το παρακάνεις θα "αναδείξει" και το θόρυβο που έτσι κι αλλιώς υπάρχει. Με το BOSS CS3 είμαι ευχαριστημένος. Μην ξεχνάς όμως ότι αυτό είναι πεταλάκι compressor και σκοπό έχει να ρυθμίζει τη δυναμική περιοχή που θα "δούν" τα επόμενα effects ή/και να επηρρεάσει τον ήχο συμπιέζοντάς τον αφύσικα πολύ (αν το θέλεις). Λειτουργεί δηλαδή περισσότερο σαν εφφέ και δεν υποκαθιστά το compression κατά το mixing και το mastering. :wink: :wink:

+1000 Παιδιά αυτό είναι ισοπέδωση. Το αρχικό ερώτημα είναι έγκυρο αρκεί να μην αμπελοφιλοσοφούμε περι του αν υπάρχει σολο ή όχι. Όλοι καταλάβαμε την ερώτηση, απλά για κάποιους το σολο της κθάρας δεν έχει θέση στη μουσική που τους αρέσει. Κι εγώ μπορώ να πω "τι ενισχυτές και κιθάρες και μαγνήτες και καλώδια και πετάλια και πεταλιέρες..... Όλα αυτά είναι χαζομάρες.....μουσική είναι, παίξτε την και αγαπήστε την... ....έστω και με εκείνη την παλιά σκευρωμένη κλασσική με τις χορδές προ 5ετίας." (Εμμέσως δηλαδή, ότι το 40% του noiz κινείται στο χώρο της χαζομάρας) Δεν είναι έτσι...το ξέρετε.:lol: Φιλικά Χ.

off topic Πάντως bookmatching δεν είναι αυτό....Είναι να σχίζεις ένα figured κομάτι ξύλο στη μέση και να χρησιμοποιείς τα 2 κομάτια έτσι ώστε το pattern στη μια πλευρά να είναι σχεδόν το κατοπτρικό είδωλο του άλλου. (Συνήθως γύρω από τον άξονα του μανικιού. Δείτε π.χ: http://www.cybozone.com/luthier/instruments/bookmatched.html Συγνώμη για το off topic

Πέραν της πλάκας, καλό δεν θα είναι αν μείνει και μία χρηστική λίστα με όρους? Δηλαδή το nut μπορούμε να το πούμε κόκαλο*. Το neck μποπρούμε να καταλήξουμε ότι ο πλέον κοινός όρος είναι το "μανίκι" (Πως τα λένε οι οργανοποιοί που φτιάχνουν μπουζούκια αυτά?) Ποιός όμως θα πεί κόκαλο μετά κλείστρου και τι θα εξυπηρετήσει? Ta locking κόκαλα - κλειδιά - γέφυρες εισήχθησαν προ 25ετίας (αν δεν κάνω λάθος) και ο αγγλικός όρος είναι και απλός-σύντομος και περιγραφικός. :wink: :wink: *Γράφεται και κόκκαλο, είναι και τα 2 σωστά νομίζω.

Ναι Ναι....Να οργανωθούμε.... Λοιπον, το "locking ...." μάλλον δεν χρειάζεται μετάφραση.... Το βγάζω από το πρώτο πόστ. Lost, 'Αμπσ 'ολούτλι γράφεται...όχι αψολούτλι... :lol:

Bookmatching = καθρέφτισμα. big muff= μεγάλη μούφα. :lol: :lol: :lol: εναλλακτικά big muff= μεγάλο γουνάκι :lol: :lol: :lol: Πάντως η ερμηνεία του Kwstas στο nekhthrough είναι πιο σωστή από αυτή του Pastelius. Που βεβαίως είναι λάθος. :wink: :wink: :wink: :wink:

Ναι, ναι, Pastelara μου....... :lol: :lol: :lol: :lol: και slap bass = βαρύμπατσος :lol: :lol: (κατά το βαρύτονος)... :lol: το ύφεση=bemol είναι το ανάποδο από αυτό που ψάχνουμε ρεεεεεεεεε...... :lol: :lol: :lol: :lol:

Ναι, συμφωνώ με αυτό που γράφει ο Δήμου, αλλά με μία ένσταση. Η δυνατότητα οικονομικής "αποτίμησης" της κάθε πνευματικής προσπάθειας δίνεται μόνο σε όσους έχουν ήδη αποκτήσει κάποιο "ειδικό βάρος" στο πεδίο τους. Για να κατακτήσουμε αυτό το ειδικό βάρος, όλοι υποκύπτουμε στο "τζάμπα" κάποιες φορές -ίσως πολλές- προσπαθώντας να δείξουμε δείγματα γραφής στο χώρο μας ο καθένας. Όταν (και αν), καταξιωθούμε και φτάσουμε στο επίπεδο αναγνώρισης ώστε να είμαστε περιζήτητοι, τότε μπορουμε να απαιτήσουμε αμοιβή για το κάθε τι. Μέχρι τότε είμαστε κατά 20% επ' αμοιβή και 80% στο τζάμπα. Το τζάμπα είναι η αρχική σου διαφήμιση. Σαφώς και πρέπει να ξεφύγεις κάποια στιγμή από αυτό. Η επανάσταση που λέει ο Δήμου μπορεί να γίνει μόνο από τους πρεσβύτερους που δεν έχουν μεγάλη ανάγκη.... για να βοηθηθούν και οι νεότεροι. Αν ο Δήμου δεν έβγαζε 12 βιβλία "στο τζάμπα" μπορεί και να μην είχε γίνει αυτός που είναι σήμερα, και να μην μπορούσε να κάνει την επανάσταση. :wink: :wink: