Alex Raptakis

Για πείτε απόψεις για Δρομέα!

13 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

Να προσθέσω στην συζήτηση πως δεν αναφέρετε πουθενά την ηλικία και την φυσική κατάσταση που διαφέρει σε όλους μας και ως εκ τούτου δεν μπορεί να ισχύει το one size fits all.

100%

Εγώ θέλω να προσθέσω επίσης ότι παίζει και το βιολογικό/κληρονομικό/ορμονικό σε αρκετές περιπτώσεις. Ναι υπάρχει πάντα χώρος για βελτίωση, αλλά υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που τρώνε τρώνε και όχι μόνο δεν έχουν πρόβλημα, αλλά μένουν στα ίδια κιλά για χρόνια, και έχουν μια χαρά σώμα, και οι εξετάσεις τους μια χαρά είναι. Είναι και άλλοι που λίγο να φάνε θα το πάρουν όλομ θα ανεβάσουν πίεση και χολιστερίνη μέσα σε μια βδομάδα και μετά θα τρέχουν για μήνες να το φτιάξουν. Είναι και η δουλειά που κάνει κανείς, είναι και το αν έχει 4 παιδιά να θρέψει, είναι και το οικονομικό, καθώς δε μπορείς να τρως σολομούς και φιλέτα κοτόπουλο συνέχεια.

Είμαι μικροσκοπικός 1,65cm, κανονικά κιλά 62, τώρα στα 66 αλλά έχω μπει σε πρόγραμμα.

Πρωινό στις 10-10:30: Σάντουιτς φυστικοβούτυρο με μπανάνα σε ψωμί ολικής.
Μεσημεριανό: 2-4: Ό,τι μου κατέβει, κάτι που το μαγειρεύω εκείνη την ώρα. Συνήθως κάτι σε κοτόπουλο ή ψάρι.

Βραδινό: Καρότα, αγγούρια, βραστά αυγά ή τίποτα.

Πίνω μόνο νερό, ποτέ τίποτα άλλο.

Γυμναστική 2 φορές τη μέρα στο σπίτι με πρόγραμμα.

Μια χαρά, νομίζω με λόγια θα αποκτήσει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον!
Στη μείξη ακούγεται σα να χεις βάλει high cut στο master. Έχει χαθεί όλη η λεπτομέρια στις ψηλές, δε ξέρω αν το κανες επίτηδες βέβαια. Επίσης δεν ακούω καθόλου μπάσο...

5 ώρες πριν, kpeyos είπε

 

1) Το κοινό μας μάλλον είναι όσοι 30 και τον ανήφορο ασχολούνται με την Ελληνική Αγγλόφωνη σκηνή που κινείται γύρω από την indie/dreampop.

2) O σκοπός είναι το δίλλημα: Από τη μία θα θέλαμε να φτάσει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό, το οποίο σημαίνει πως ένα single έχει καλύτερες πιθανότητες μιας και όλοι οι πόροι οικονομικοί και χρονικοί θα πέσουν πάνω σε αυτό (ώστε να γίνει και κάποιο αξιοπρεπές βίντεο πχ), από την άλλη υπάρχει είναι στενάχωρο να γράφεται υλικό και να μένει να το ακούμε σπίτι μας μέχρι να γίνει irrelevant και να αποσυρθεί.

Το να λες ότι είστε indie αυτόματα διαγράφεις την έννοια του μεγάλου κοινού, ειδικά αν περιορίζεστε στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ αγγλόφωνο. Δε κατάλαβα καν γιατί βάζεις το Ελληνικό. Τόσο χάλια είναι η προφορά του τραγουδιστή σας?... Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Αν μου λεγες pop, trap, λαικό ή και τα τρία μαζί, θα σου λεγα ναι, το μεγάλο κοινό είναι υπαρκτό και σε περιμένει.

Όλα αυτά που λες φωνάζουν single και μόνο singles μέχρι να πεθάνει ο Χαιλάντερ. Κάαααποια στιγμή όταν έχετε χρόνο, μεράκι και χρήμα, βγάλτε ένα μικρό concept album και κάντε special promotions, event, παρουσιάσεις, teasers και όλα τα σχετικά. Αλλά και μετά πάλι singles θα πρέπει να κάνετε.

Δύο είναι οι ερωτήσεις:
1) Ποιο είναι το κοινό σου?
2) Ποιος είναι ο "σκοπός" του κομματιού/τραγουδιού/άλμπουμ?

Τα singles γενικά σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να προωθηθούν και να ακουστούν. Άμα δει ο άλλος album, δύσκολο να κάτσει να το ακούσει όλο. Ειδικά αν δε σε ξέρει, παίζει να βαρεθεί μόνο στην ιδέα. Το είδα και γω με το δικό μου album που ήταν μόλις 30 λεπτά, και ακόμη και φίλοι μου δεν έκατσαν να το ακούσουν.

Το ίδιο πρόβλημα παίζει και με τα κομμάτια μεγαλύτερης διάρκειας, ιδιαίτερα αν μιλάμε για πιο progressive καταστάσεις, με κομμάτια που έχουν πολλές αλλαγές σε ρυθμούς και μουσικά θέματα. Δεν είναι τυχαίο που τα pop είναι πάνω κάτω στα 3 λεπτά, και οι DJ παίζουν το πολύ ένα κουπλέ και ένα ρεφραίν.

Πιστεύω ότι το album είναι απαραίτητο όταν η ιδέα είναι "μεγάλη" ή/και τα κομμάτια που περιέχει μοιράζονται κάποια κοινά στοιχεία. Αυτά θα μπορούσαν να είναι από τον ίδιο ήχο, μέχρι μια ιστορία που έχει συνοχή (concept album).

Θα πω επίσης ότι τα album αρκετές φορές είναι παγίδα. Τα περισσότερα album έχουν 1-2 καλά κομμάτια, και τα υπόλοιπα ξεχνιούνται στο χρόνο γιατί απλά ίσως δε φτιάχτηκαν με την αγάπη που έπρεπε, αλλά με σκοπό το να γεμίσει το album.

TLDR: Αν θες να πεις την ιστορία σου, τότε πες την όπως είναι καλύτερο για αυτήν και για σένα, όχι για το κοινό. Αν θες να πάρεις views, τότε single.

Μπράβο σε όλους! Πολύ ωραίο αποτέλεσμα, και σίγουρα πολύ ωραίο backing track! Εγώ το προσπάθησα λίγο αλλά δε μου βγαινε καθόλου 80s... δεν έχω πολλά τέτοια ακούσματα. Χαίρομαι όμως γιατί όλες οι συμμετοχές είναι πολύ καλές και δένουν πολύ ωραία μεταξύ τους! Μπράβο σε όλους και πάλι!

Τρομακτικά μου ακούγονται αυτά που γράφετε. Υποτίθεται ότι πας σαν ταπεινός μαθητής, όχι σαν δημοσιογράφος...

Εγώ σκέφτομαι το σεμινάριο λόγω θεματικής ενότητας, όχι τόσο το masterclass γιατί δίνω λίγο περισσότερη έμφαση στο πιάνο αυτό τον καιρό λόγω σύνθεσης, και νιώθω πολύ αρχάριος στην κιθάρα για να με συμβουλέψει ένας σαν τον Gus.

Δεν έχω αποφασίσει ακόμα όμως. Θα το σκεφτώ λίγο ακόμα.

https://halkidonio.gr/gus-g-seminario-kai-masterclasses/

Ένας από τους μεγαλύτερους και πιο επιτυχημένους Έλληνες κιθαρίστες στο εξωτερικό θα κάνει σεμινάριο Songwriting, τεχνικής και Music Business, ενώ και θα ακολουθήσει ξεχωριστό masterclass που μέσα από το παίξιμο του κάθε συμμετέχοντα, ο Gus G θα αναπτύξει αντίστοιχα θέματα και τρόπους προσέγγισης, πάντα πάνω στην ηλεκτρική κιθάρα.

Το σεμινάριο σκέτο κοστίζει 30€, το Masterclass 85€, και μαζί κοστίζουν 100€ (αντί 115€).

Θα γίνει στο Χαλκηδόνιο Ωδείο που βρίσκεται στη Νέα Φιλαδέλφεια και οι θέσεις είναι προφανώς περιορισμένες.
- Σάββατο 30 Οκτωβρίου στις 1.30 μ.μ
- Κυριακή 31 Οκτωβρίου στις 11.00 π.μ

1 ώρα πριν, DemK είπε

Tι παραπάνω θα μου πρόσφερε ένα "ακριβό" ωδείο από ένα πιο φτηνό;

Προφανώς έχει "όνομα" στην αγορά, αλλά το θέμα είναι το πού θα προσπαθήσεις να το "πουλήσεις". Πχ αν κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα σε έναν πιτσιρικά, ίσως η μαμά του να εντιπωσιαστεί περισσότερο από το πτυχίο του ωδείου με όνομα.

Ένα πιο ακριβό ωδείο (και οποιαδήποτε ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα) ίσως έχει πιο γνωστούς καθηγητές, πιο καταξιωμένους, περισσότερες απαιτήσεις στο να τους προσλάβουν (ο ρόλος του ανταγωνισμού). Ανάλογα και το πόσο γνωστό είναι, ίσως έχει περισσότερα τμήματα, πιο εξατομικευμένη εκπεύδευση/πρόγραμμα σπουδών.

Δε σημαίνει ότι οι καθηγητές στο δημοτικό ωδείο της γειτονιάς είναι χειρότεροι - μπορεί κάποιος να είναι και κλάσεις ανώτερος, με περισσότερο μεράκι και λιγότερες πιθανότητες να έχει καβαλημένο καλάμι.

Με άλλα λόγια, ποτέ δε ξέρεις. Εικάζω. Το καλύτερο πάντα είναι να πας σε συνάντηση, να κάνεις τις ερωτήσεις σου, κτλ - και αφού πας, κρίνεις και βλέπεις τι και αν σου κάνει. Δε σε αναγκάζει κανείς να μείνεις στην αρχική σου επιλογή.

4 ώρες πριν, DemK είπε

Εφόσον δεν είναι ακόμα αναγνωρισμένο από το κράτος και είναι εξέταση του ωδείου κάθε φορά, αυτό σημαίνει  πως πχ. το πτυχίο του Νάκα είναι πιο "δυνατό" από το πτυχίο ενός δημοτικού ωδείου στην ηλεκτρική κιθάρα;

Πτυχίο από ωδείο είναι και του Νάκα, αλλά ως προς τι να είναι πιο "δυνατό" που λες? Στο δημόσιο (πχ μουσικό σχολείο) δε νομίζω να μπαίνεις με πτυχίο ωδείου. Τώρα αν θες να διδάξεις και συ σε ωδείο ή ιδιαίτερα, τότε νομίζω εξαρτάται από το όνομα του καθηγητή περισσότερο, και από προσωπικές διασυνδέσεις.

Πολύ τα χαίρομαι αυτά τα τυπάκια, πραγματικά.

2 ώρες πριν, fusiongtr είπε

Αν σου πω ότι δεν το είχαμε καταλάβει θα σε δουλεύω.

Στο στοίχημα έδινε 1,01 και το κλείδωσαν.

Είμαι τόσο μυστήριος ε?

Μάλλον θέμα για άλλο νήμα αλλά, είναι γενικά γνωστό το πρόγραμμα? Έχουμε ακούσει κάτι γι αυτό?

3 ώρες πριν, gmoukou είπε

Για άνοιξε ένα νήμα να μας ενημερώσεις

Θα μαζέψω πληροφορία και θα σας πω! Το πρόγραμμα είναι Film Scoring, και προς το παρόν ξέρω ότι λέει το site. Δύο χρόνια, μια φορά τη βδομάδα. Ελπίζω να αξίζει τον κόπο.

Το να σε τοποθετίσουν στο 5ο με τέρμα το 8ο, ε δε το λες και αρχάριος, ειδικά όταν μιλάμε για κάποιον αυτοδίδακτο. Αυτό σημαίνει ότι έχεις αντίληψη, "αυτί", και το σημαντικότερο από όλα - ξέρεις να δουλεύεις μόνος σου και βγάζεις αποτέλεσμα. Μη ρίχνεις τον εαυτό σου. Αγκάλιασε αυτό που έχεις καταφέρει και θα καταφέρεις ακόμη περισσότερα, να είσαι σίγουρος.

Για να "ξεφύγεις" όμως σίγουρα θα χρειαστείς καθηγητή, ο οποίος θα είναι καθοδηγητής σε αυτό το ταξίδι. Η Jazz έχει πολύ βάθος και δυσκολία. Θέλει πολλές θεωρητικές γνώσεις (ίσως πιο πάνω δε πάει), φαντασία, και σίγουρα ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης.

Ακόμα όμως και σε ωδείο να πας, πάλι ατομικό δεν είναι το μάθημα? Έτσι νομίζω, μπορεί όμως να κάνω και λάθος. Σίγουρα το ωδείο θα σε φέρει με άτομα του κύκλου, θα φτιάξεις μουσικές παρέες, θα σχηματίσετε γκρουπάκια (είτε λογω προγράμματος είτε λόγω παρέας) και από κει και πέρα οι πιθανότητες είναι μόνο με το μέρος σου. Στα ιδιαίτερα ίσως να έχεις λίγο παραπάνω επικοινωνία με τον καθηγητή, και ίσως μια πιο προσωποποιημένη σχέση. Αλλά εγώ το ωδείο θα διάλεγα.

Έχω ένα πολύ καλό φίλο που έκανε μεταπτυχιακό Jazz αυτοσχεδιασμό στο Νάκα στην Αθήνα, και είναι πολύ ευχαριστημένος (και είναι και πολύ καλός). Του μένει μόνο να κάνει την τελική συναυλία για να πάρει το πτυχίο (που πήρε παράταση λόγω Covid και απόστασης μιας και πλέον μένει Κρήτη). Επίσης ψιλοάσχετο, σήμερα έκλεισα συνάντηση στου Νάκα για τέλος του μήνα, για άλλο πρόγραμμα όμως.

Εγώ σου εύχομαι καλό ταξίδι! Είναι δύσκολο και δίχως τέλος, αλλά είναι όμορφο και για μένα αναντικατάστατο!

6 λεπτά πριν, gkourmoul1 είπε

 

Πιο πολλά θα βγάλουν από τα 100 (σπάνια) κομμάτια, παρά να την έβγαζαν σε κανονική παραγωγή, με "νορμάλ" τιμή.

Ε καλά $4,199 δεν το λες και σπέσιαλ τιμή για Majesty. Ίσως δε θέλουν να βγάλουν σε κανονική παραγωγή το fan fret της υπόθεσης, ιδιαίτερα σε 8άρι. Σίγουρα ο πιο κερδισμένος είναι ο Petrucci...

Είναι μια καλή προσπάθεια, θυμάμαι και την πρώτη εκδοχή που μοιράστηκες.

Νομίζω πως υπάρχουν θεματάκια στη μείξη, κυρίως στα φωνητικά. Μου ακούγονται σαν να έχει γίνει ηχογράφηση από τηλέφωνο - δεν έχει καθόλου λεπτομέρια, ιδιαίτερα στις ψηλές συχνότητες. Τα ντουπλαρισμένα φωνητικά ("Κραυγή") μου ακούγονται πολύ πρόχειρα και είναι αρκετά δυνατά, πρέπει να γίνει καλύτερος διαχωρισμός.

Το μπάσο μου φάνηκε λίγο ψηλά, και λίγο αδιάφορο στον ήχο (ακούγεται πολύ clean και ίσως να μη ταιριάζει τόσο) - αλλά είναι προσωπική άποψη.

Υπάρχουν και μικρά προβληματάκια timing στις κιθάρες, όπως στο 0:40 και στα σόλο.

Οι Majesty έχω ακούσει ότι είναι από τα καλύτερα και πιο καλοφτιαγμένα όργανα εκεί έξω. Κρίμα που θα βγάλουν μόνο 100, είμαι σίγουρος ότι θα πουλούσε αρκετά. Και αυτό το χρώμα... ουφ...

3 ώρες πριν, Haris είπε

Εδώ είσαι:

Το άκουσε μία φορά και δεν έφτιαξε οδηγό. Αν εξαιρέσεις κανά-δυο crash που του ξέφυγαν, he nailed it.

 

Βέβαια, παρότι το λέει ότι ξέρει ότι θα δυσκολευτούμε να πιστέψουμε πως ήταν η πρώτη φορά που το άκουσε, ομολογώ ότι μου φαίνεται λίγο παράξενο, άνθρωπος (και ειδικά μουσικός) κάτω των 60-50, που ζει στη Δύση, να μην έχει ακούσει ποτέ το Sandman. 

Είναι περίπου σαν να λέει ότι δεν έχει ακούσει τις 4 πρώτες νότες της 5ης του Μπετόβεν.
Αλλά δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω. Απλά μου έκανε εντύπωση.  

Το ζητούσαν στα σχόλια και το έκανε ε? Φοβερός. Φαίνεται να έχει μάθει να ακούει. Για "λάθη" δε σχολιάζω, ο ίδιος ο Lars δε το παίζει ακριβώς το ίδιο Οκ, όλο και κάπου θα το χει ακούσει αλλά θα ήταν τόσο στο background που δε παίζει να το έχει αποθηκεύσει.

Επίσης είναι διαφορετικό να ακούς κάτι μια φορά και να πρέπει να παίξεις ακριβώς το ίδιο, με το να πρέπει να δημιουργήσεις (μάλλον γι αυτό δεν έκανε και οδηγό).
 

Πολλά respect πάντως, πολύ καθαρός, και φοβερός ήχος.

Αρχικά έλεγα θα του βάλουν καμια ροκιά... με κανένα περίεργο κόψιμο και πολύ είναι. Εξεπλάγην με το one-take.

Αλλά όχι και μέρες ολόκληρες :P Tο κομμάτι έχει πολλές ρυθμικές επαναλήψεις και κλασσικά ζυγά μέτρα (8-16), οπότε οι αλλαγές είναι αρκετά αναμενόμενες. Το πολύπλοκο "riff" του ρεφραίν επαναλαμβάνεται αρκετά, ειδικά προς το τέλος, οπότε με το μυαλό που έχει το επεξεργάστηκε γρήγορα. Ειδικά αν είσαι έμπειρος στο συγκεκριμένο στυλ, δεν είναι τίποτα τρομερό.

Εμένα με εντυπωσίασε περισσότερο το flow που έχει ο τύπος. Το να μη κάνεις ούτε ένα λαθάκι, να μεταφράσεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου και να σου βγει τέλεια σε ένα take. Αυτό είναι το τρελό για μένα.

Σήμερα έπαιξα μετά από καιρό, τζάμαρα λίγο και έβγαλα φούσκες... Τις έσκασα και αύριο λογικά θα μπορέσω να σολάρω!

Μετά από μια γρήγορη αναζήτηση, βλέπω ότι - εκτός από κάποιες εμφανισιακές διαφορές, το XLS είναι περισσότερο Reference, δηλαδή έχει ένα πολύ φλατ προφίλ για να είναι όσο πιο ακριβές και κοντά στην πραγματικότητα γίνεται. Το XLII φαίνεται να έχει ένα προφίλ προσαρμοσμένο περισσότερο στα φωνητικά και στην κλασσική μουσική, με περισσότερη ευαισθησία στις ψηλές συχνότητες.

https://www.akg.com/on/demandware.static/-/Sites-masterCatalog_Harman/default/dw5c67d4bb/pdfs/AKG_CutSheet_C414&C414XLII_072516.pdf

http://cdn.recordinghacks.com/images//graphs/akg/C414B_frequency_comparison.png

1 ώρα πριν, Wild_Rose είπε

μας έχεις μπερδέψει, καταρχάς ο τίτλος του θέματος που άνοιξες αναφέρει "ψυχολογία, χρόνος, μοναξιά και απόγνωση". Τεσπα.
[...]

Απλά στο μεταξύ, φρόντισε να μη χάσεις αυτά που έχεις, πχ μην αρχίσεις να ρίχνεις άκυρα σε φίλους..

Έχεις δίκιο, ακούγεται φάση για χαπάκωμα, γι αυτό προσπάθησα αργότερα να πω ότι οκ δεν είναι ΤΟΣΟ τραγικά όλα. Οι περισσότερες σκέψεις έγιναν μέσα στην καραντίνα που όντως η φάση ήταν πολύ κακή.

Είναι που μου μπαίνει η ιδέα που είπες αλλά σε απόλυτη μορφή - προκειμένου να ξεχωρίσω πρέπει να θυσιάσω ακόμα και αυτή τη μικρή κοινωνική ζωή που έχω. Εκεί μάλλον πρέπει να βρω τη δύναμη και την πειθαρχεία να τα ισορροπίσω όλα χωρίς να επαναλλάβω τα λάθη του παρελθόντος.

20 ώρες πριν, Πάνος Χελιδόνης είπε

Μια χαρά σε βρίσκω.

Μόνο πρόσεχε αυτό με τα ποσοστά και τη μετριότητα γιατί καραδοκεί ο ελιτισμός κι αν σε πιάσει δε σ'αφήνει εύκολα..

(την έχω πατήσει κι εγώ στο παρελθόν, γιαυτό το λέω)

Υπερβολικά δύσκολο να αναγνωρίσεις ότι πάει να σε καταβάλλει ο ελιτισμός, και μπράβο που το λες. Θέλει κότσια να αφήσεις τον εγωισμό σου πίσω. Εγώ με τα μυαλά που κουβαλάω είμαι στην άλλη άκρη βέβαια, νομίζω ότι είμαι τρόμπας και δεν αξίζω τίποτα, όσο καλά λόγια και αν μου λένε. Είναι κάτι που πρέπει να μάθω να διαχειρίζομαι, και από τις δύο πλευρές.

Απίστευτο μου φαίνεται. Έπαιξα λιγάκι και μου φαίνεται τρελό. Νομίζω το μόνο που του λείπει είναι ένα A/B σύστημα για να συγκρίνεις δύο πετάλια στα γρήγορα. Αν είχε και download sample θα ήταν ακόμη καλύτερο, αλλά εκεί παίζει το θέμα - ηχογραφείς αυτό που θες και δε παίρνεις το πετάλι ποτέ