Alex Raptakis

Εγώ είμαι και ήμουν Windows user από πάντα. Έχω μάθει όλα τα hotkeys, είμαι πολύ γρήγορος και μου αρέσει πολύ το να κάνω customize για να έρθει κάτι στα μέτρα μου. Πχ, στο Cubase έχω αλλάξει όλα τα hotkeys να μοιάζουν με του Photoshop. Το Μάρτη που πήγα σε μια νέα εταιρία, με ρώτησαν τι υπολογιστή θέλω, PC ή Mac. Με ρώτησαν 2 φορές, και τις 2 τους είπα ξεκάθαρα PC. Τελικά μου πήραν ένα Macbook Pro. Είπα ΩΧ. Προσπάθησα να το φέρω στα μέτρα μου, πάλεψα ΠΟΛΥ να το συνηθήσω, μέχρι τον Αύγουστο που είπα δε γίνεται. Κάποια πράγματα μου φάνηκαν παντελώς χαζά, κάποια άλλα ήταν dealbreakers για το workflow μου. Bugs, προβλήματα με τo UI, προβλήματα με compatibility, και φυσικά το Macbook των 2,500 ευρώ δεν ήταν ούτε καν κοντά στις επιδόσεις του σταθερού μου. Το μόνο που μου άρεσε πολύ ήταν το πόσο καλό "feel" είχε η γενική χρήση, κάνουν τα windows να φαίνονται αγορασμένα από τη λαϊκή. Δυστυχώς δε κατάφερα να δοκιμάσω πολύ το Logic, αλλά ήθελα να του δώσω μια ευκαιρία. Και εκεί που έλεγα, άντε γεια Apple, με τη νέα ανακοίνωση της εντυπωσιάστηκα. Η Apple πλέον έχει τεράστιο προβάδισμα. Είχε ήδη, αλλά τώρα είναι τεράστια η διαφορά. Οτιδήποτε θα είναι native στο σύστημα θα είναι κλάσεις ανώτερο από τα PC, γιατί η Apple και οι Devs έχουν απόλυτο έλεγχο του hardware. Το βλέπουμε να συμβαίνει και στα κινητά της. Η Adobe θα έχει υποστήριξη από τις αρχές του 21, αλλά ακόμα και με emulation τα πάει μια χαρά απ'όσα έχω δει. Θέλω πραγματικά να δω πού μπορεί να φτάσει, ειδικά με ένα desktop-grade chip. Αν και το καλύτερο είναι να έχεις ένα σύστημα που να το παίρνεις παντού και να δουλεύεις ακόμα και στο δρόμο που λέει ο λόγος.

Πρέπει να παίξεις με αυτές εδώ τις ρυθμίσεις και να δεις τι σε βολεύει ανά περίπτωση. Βεβαιώσου ότι έχεις το Snap ενεργοποιημένο (το εικονίδιο δίπλα στο "Grid"). Όσο μικρότερο το Q, τόσο περισσότερες γραμμές θα έχεις, διαχωρισμένες ανά τέταρτο, όγδοο, δέκατο έκτο, κτλ. Έχει πλάκα το Adapt to Zoom, όσο Zoomάρεις, τόσο αυξάνονται, και ισχύει αυτό που βλέπεις. Θα ήταν φανταστικό να μπορείς να ελέγξεις την ευαισθησία του, αλλά δυστυχώς δε γίνεται...

Καλό το concept, αλλά ο ήχος των εφέ μου ακούγεται πολύ χάλια, λες και έχει περάσει από φίλτρο. Το ακούς ξεκάθαρα στο delay και στο looper. Δε θα το αγόραζα. Ηχογράφηση με κάτι τέτοιο θα ήταν αυτοκτονία. Ίσως για κάποιον που απλά θέλει να έχει μόνο μια κιθάρα και να παίζει μόνος του σε μαγαζιά για το χαρτζιλίκι.

Στη δουλειά μου (γραφίστας), για οτιδήποτε που χρειάζεται παραπάνω από 2-3 σελίδες χρησιμοποιώ Adobe InDesign, είναι το "industry standard" που λέμε. Είναι βέβαια σχετικά πολύπλοκο πρόγραμμα αν ο χρήστης δεν έχει έστω μια επαφή με προγράμματα Photo Editing. Βλέπω υπάρχει και το Publisher της Affinity, που είναι μια εταιρία με σχετικά καλά και πολύ φθηνά alternatives της Adobe. To Publisher φαίνεται να είναι ένα απλοποιημένο InDesign. Το "Corel" σκέτο δε μου λέει κάτι, είναι το όνομα της εταιρίας, οπότε είναι σαν να λες Adobe. Πρέπει να μας πεις συγκεκριμένα το πρόγραμμα που έχεις στο μυαλό σου. Το Corel Painter ας πούμε δεν κάνει, είναι περισσότερο για μονοσέλιδο illustration, ενώ ούτε το PaintShop θα κάνει δουλειά. To CorelDRAW ίσως κάτι να μπορεί να κάνει, αλλά νομίζω δεν είναι 100% σχεδιασμένο για κάτι τέτοιο. Είναι ένα εξαιρετικά ευέλικτο πρόγραμμα, αλλά είναι σχεδιασμένο κυρίως για εκτυπώσεις γραφικών και είναι αρκετά πολύπλοκο στη χρήση. Από την άλλη δε το έχω χρησιμοποιήσει για να σου πω επ ακριβώς τι μπορεί να κάνει και πώς. Για να πάει κάτι για εκτύπωση (ειδικά αν πρόκειται για βιβλίο με εικόνες) θα πρέπει το αρχείο σου να είναι πολύ προσεγμένο. Επίσης σε συμβουλεύω να βρεις την εταιρία που θα κάνει την εκτύπωση και να τη ρωτήσεις τι ακριβώς αρχεία χρειάζεται και σε τι μορφή ακριβώς. Ίσως πχ να πρέπει να παραδώσεις όλο το φάκελο με τα αρχεία που έχεις μαζέψει. Ακριβείς διαστάσεις, ξάκρισμα (bleed), τύποι αρχείων, preview, κοκ.

To Skroutz να ξέρετε έχει να δεις την εξέλιξη τιμών, για να δείτε αν κάτι είναι πραγματική προσφορά ή μούφα. Πχ ένα τυχαίο κινητό που έψαξα:

Η ταχύτητα σε μια τόσο μικρή κάρτα δε νομίζω να είναι τρελό θέμα γενικά. Όταν γράφεις κατεβάζεις το buffer, και όταν φορτώνεις plugins το ανεβάζεις. Εγώ έχω Scarlet 2i2 με USB2.0 και πραγματικά ούτε που το καταλαβαίνεις. Επίσης τo Thunderbold θα γίνει κάποια στιγμή ένα με το USB. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείς να δεις αυτό το βίντεο.

Και γω το πήρα γιατί ο Nolly είναι από τα μεγαλύτερα μυαλά και μου ταιριάζει πολύ στη μουσική και στο στυλ του. Επίσης, αν μπεις στη σελίδα θα βρεις και πάρα πολλά user presets, τα οποία είναι αρκετά καλά. edit: Μάλλον το ξέρεις, αλλά έχει και φανταστικά Drum Libraries, GetGood Drums. Έχει και κάποιες προσφορές τώρα. Εγώ χρησιμοποιώ Invasion και P IV.

Έχω το Archetype Nolly και το έχω λατρέψει. Χρησιμοποιώ μόνο αυτό. Μπορεί βέβαια σε κάποιους να αρέσει το Abasi ή το Plini περισσότερο, έχουν διαφορετικό σχεδιασμό από πίσω. Επίσης, όταν τουλάχιστον εγώ αγόρασα το Nolly το καλοκαίρι, παρότι είχα 40% έκτπωση, σου βάζει έξτρα φόρο από πάνω, οπότε η τιμή θα είναι πιο πάνω απ'ότι φαίνεται.

Ίσως και το καλύτερο Saturation plugin, το Decapitator.

Πολύ καλές προσφορές από Soundtoys https://www.soundtoys.com/ Επίσης από iZotope, αν και στο site δε φαίνονται οι τιμές πριν βάλεις κάτι στο καλάθι. Μπορείτε να δείτε τις από thomann, είναι ενημερωμένες.

Μόλις μου ήρθε newsletter από τη Native Instruments, -50% σε 190 προϊόντα. https://www.native-instruments.com/en/catalog/cyber-season-2020/ Το site προς το παρόν φαίνεται φορτωμένο.

Η κιθάρα πήγε για σετάρισμα την πρώτη βδομάδα που την αγόρασα. Νομίζω απλά έχω πολύ μικρά και αδύναμα χεράκια...

Το ξέρω, αλλά οι Les Paul έχουν και από τα μικρότερα scale lengths (628mm) που νομίζω το tension γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Εγώ που έβαλα 11άρες σε 673mm και 1 τόνο κάτω, το ένιωσα στο πετσί μου...

Είναι και ο Slash που παίζει με 11άρες... σε LesPaul...

@Nick Tricker Κάπου είδα ότι παίζεις με Amplitube, σωστά? Κάτω αριστερά έχει αυτό το εικονίδιο που λέει INPUT 1. Αν το πατήσεις θα πάει INPUT 2 ή STEREO, εξαρτάται από την κάρτα ήχου σου. Δοκίμασέ το να δεις αν μπορείς να βρεις σε ποια ρύθμιση σου βγαίνει και από τα 2 ηχεία!

Είμαι νέος ακόμη στο Noiz, και σίγουρα δεν έχω την εμπειρία, τις γνώσεις ή/και τις ικανότητες γνώσεις που έχουν αρκετοί εδώ. Όμως γι αυτό ήρθα. Για να μοιραστώ το δικό μου κόσμο με το δικό σας, και εννοείται το ανάποδο. Δεν πάει πολύς καιρός που ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη σύνθεση. Για την ακρίβεια είναι περίπου 15 μήνες. Από τη λίγη αυτή εμπειρία που έχω, η σύνθεση δεν είναι εύκολο πράγμα, και σίγουρα δε μπορεί να εκβιαστεί - πόσο μάλλον όταν κάποιο λόγο μπαίνει στη μέση και ο ανταγωνισμός στα πλαίσια ενός διαγωνισμού, ειδικά αν υπάρχουν guidelines και περιορισμοί (δε ξέρω πώς ήταν ο συγκεκριμένος βέβαια). Το κομμάτι του Dim είναι πολύ όμορφο, έχει βάθος, και μουσικό αλλά και ψυχικό. Φαίνεται ότι υπήρχε ιδέα, και φαίνεται ότι υπάρχει ένα μικρό κομμάτι ψυχής. Χαίρομαι πολύ που βρήκα και είδα αυτό το βίντεο. Βοηθάει πολύ να βλέπεις το πώς δουλεύει κάποιος, ανεξάρτητα το είδος. Είδα ότι είναι και Cubase και το πρόσεξα λίγο παραπάνω, μιας και έχω μεταφερθεί σε αυτό τον τελευταίο μήνα. Ναι οκ το βίντεο δεν είναι τέλειο, αλλά όπως προειπώθηκε, είναι πολύ δύσκολο να φτιάξεις ένα βίντεο μουσικής. Εγώ πήγα να κάνω ένα 2λεπτο και είχα ένα σορό θέματα, παρόλο που έχω αφιερώσει όλη μου τη ζωή στους υπολογιστές. By the way, αυτό με το loopback το έφτιαξα με ένα πολύ απλό τρόπο, όχι το να βάλεις κάτι από VB-Audio (virtual cable/banana/potato κτλ). Κατέβασα το plug-in pack του Reaper και εγκατέστησα το Restream. Αυτό το βάζεις στο Master Bus και έχεις loopback. Το μόνο που δεν περνάει είναι ο μετρονόμος. Όσο για τα views, την προβολή, και το "τι νόημα έχει", θα πω το παρακάτω: Τον Οκτώβρη του 2018, αποφάσησα να σταματήσω αυτό που κυνηγούσα να κάνω. Μετά από μήνες σκέψης και προβληματισμού, πέρσι το Μάη αποφάσησα να κυνηγήσω επαγγελματικά τη μουσική σύνθεση, παρατώντας όλα τα υπόλοιπα, και ξεκινώντας στα 28 μου. Βέβαια, μέχρι να το πετύχω, θα πρέπει να συνεχίσω να βγάζω το ψωμί μου. Εγώ λοιπόν, ότι κάνω το κάνω πολύ "σοβαρό" σκοπό, το οποίο σημαίνει ότι: - έχω απ'όλα τα social media (αν και τα απαιχθάνομαι) που ποστάρω ότι φτιάχνω - έχω YouTube με custom video για κάθε κομμάτι που το φτιάχνω και το κάνω animate ο ίδιος όσο μπορώ - έχω Soundcloud και Bandcamp, έτσι για το γαμώτο - είμαι μέλος σε κάποια group που είναι πάνω κάτω στο χώρο, και κοινοποιώ τη δουλειά μου ΠΑΝΤΟΥ (χωρίς να είναι spam), ειδικά σε Discord servers και Reddit αν κάτσει. - έχω χτίσει κάποιες σχέσεις με άτομα που δουλεύουν στο χώρο που θέλω να μπω (σε άλλες ειδικότητες, creative directors, animators, illustrators, designers, κτλ) - έχω κάνει συνεργασίες με φίλο που έχει μεγάλο κοινό Γιατί τα λέω αυτά? Γιατί μετά από try-hard προσπάθειες μηνών, τα κομμάτια μου συνεχίζουν να έχουν υπερβολικά μικρές προβολές. Ούτε 400 στο YouTube, 5-50 στο Soundcloud. Το album μου το αγόρασαν 3 άγνωστοι, ενώ οι φίλοι μου δε με υποστιρίζουν καν. Ναι μεν ακούω φοβερά σχόλια, τύπου ΠΩ ΦΙΛΕ ΤΟ ΧΕΙΣ, ΤΡΕΛΟΣ, ΘΕΟΣ, ΜΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΜΠΡΑΒΟ, αλλά πρακτικά, ένα τίποτα. Και όταν λέω τίποτα, εννοώ τύπου, ακόμη και πολύ κοντινοί φίλοι δεν αφιέρωσαν 30 λεπτά να ακούσουν το album μου. Όλα αυτά δε τα γράφω για μένα. Ναι έχω παράπονο αλλά δεν είναι ώρα γι αυτό. Το λέω σαν παράδειγμα, ότι είναι υπερβολικά δύσκολο να "ακουστείς", πόσο μάλλον όταν το κάνεις έτσι απλά, γιατί απλά γουστάρεις. Αξίζει όμως. Αξίζει να κάνεις αυτό που σου αρέσει, ακόμα και αν δε το ακούει/βλέπει κανείς, αν φυσικά σε γεμίζει. Εγώ παράτησα τη ζωγραφική, και όλη μου είπαν ότι έκανα μεγάλη μ*κία, γιατί "το χα". Δε με γέμιζε, δε μου άρεσε. Γι αυτό γύρισα στη μουσική, και μακάρι να καταφέρω να κάνω μόνο αυτό.

+1 για Yamaha Pacifica. Λένε ότι είναι μακράν από τις καλύτερες starting κιθάρες. Στην οικογένια είχαμε μια Yamaha του 2002-03, ίσως και πιο πρίν. Την είχε πάρει δώρο η μαμά στη μεγάλη αδερφή τότε. Η κιθάρα έχει παίξει σε αρκετά live και εκδηλώσεις, έφαγε και ένα σετάρισμα πρόσφατα, και τη θεωρώ πολύ καλοστημένη. Δε παίζει να έκανε παραπάνω από 300 ευρώ. Οι σημερινές Pacifica πρέπει να ναι 5 φορές καλύτερες από αυτή βέβαια, με τα ίδια χρήματα.

Καλέ αυτός πήρε φόρα!

@pipityri Ισχύει και τώρα το Peer Review, αλλά όλα τα ενδιάμεσα είναι "practice peer review", που σημαίνει ότι περνάς απλά με το να ανεβάσεις οτιδήποτε, ακόμα και αν είναι spam, ή κενό, ανεξάρτητα το τι feedback/rating θα πάρεις - εκτός από τις τελευταίας βδομάδας (συνήθως) είναι πραγματικό Peer Review, που όντως μπορεί να "κοπείς", ειδικά αν έχεις πάρει τα προηγούμενα στην πλάκα. Όσο για τα deadlines, κάποια στιγμή ξεχάστηκα σε δύο επειδή είχα πάρει πάρα πολλά, και μου ήρθε ενημέρωση ότι πέρασε το deadline - μπαίνω μέσα και απλά έλεγε, no worries, μπορείς να το παραδώσεις, με ένα έξτρα deadline + 1 μήνα, ίσως και παραπάνω. Υπάρχει deadline, αλλά δεν είναι καθόλου αυστηρό. Δε ξέρω τι γίνεται μετά που θα περάσει και το extra deadline... Αυτά που ανέφερες δεν τα είδα καθόλου. Εγώ είχα ένα συγκεκριμένο "menu" επιλογών λόγω της ειδικής εγγραφής που είχα κάνει, δεν ήταν όλα free δυστυχώς... Μόλις έψαξα και βρήκα το Reharsing Music Ensembles, αλλά δεν μπορώ να το πάρω δωρεάν. Φαίνεται εξαιρετικά χρήσιμο για μένα...

Δεν είναι μούφα σαν ιδέα, αλλά το περιεχόμενο του και το τι/πώς προσπαθεί να σου μάθει. Στην ουσιά δε σου μαθαίνει πώς να γράψεις ένα κομμάτι, και σίγουρα δε σου μαθαίνει πώς να το εξελίξεις - αυτή είναι η βασική ιδέα όμως. Αυτό που εν τέλει πάει να σου "μάθει", είναι το βασικό χτίσημο Intro, Verse 1, Chorus, Verse 2, Chorus, Bridge, Chorus. Boom έτσι γίνεται η μουσική. Ε και μάλλον επειδή διαφωνώ, τείνω να μη το προτείνω. Το Music Production I πχ το έκανε πολύ καλύτερα για μένα, αλλά ίσως είναι εντελώς υποκειμενικό. Έχοντας όμως επενδύσει τόσες ώρες σε άλλα courses, το Arranging είναι το τελευταίο που θα πρότεινα.

Καλωσόρισες στην παρέα του Noiz! Εδώ θα ακούσεις πολύ τη λέξη Tele, Telecaster, τη θεά, Fender, και άλλα πολλά. Επίσης βλέπω πολύ Thomann να πέφτει αλλά αφού είπες ότι δε ξέρεις ακόμα τι μπορεί να σε βολεύει, θα σου πρότεινα να περιμένεις λίγο να τελειώσει το lockdown και να κάνεις μια βόλτα στα μαγαζιά, και να κάτσεις να παίξεις ότι βρεις στις τιμές που ψάχνεις. Τα περισσότερα καταστήματα έχουν πλέον πάνω κάτω ίδιες τιμές με το Thomann. Αν βρείς κάτι που σου αρέσει εκεί, προσπάθησε να βρεις κάτι παρόμοιο για να πας να το δεις από κοντά. Έχοντας αγοράσει πρόσφατα (από Thomann και γω), σου προτείνω τα παρακάτω: - Κοίτα να σου αρέσει εμφανισιακά, γιατί πρέπει όταν τη βλεπεις να μη θες να την αφήσεις. - Άγγιξέ τη, παίξε τη, νιώσε το feeling της ταστιέρας και του λαιμού, που είναι ίσως το πιο σημαντικό, γιατί ουσιαστικά είναι το μόνο κομμάτι της κιθάρας που ακουμπάς όταν παίζεις. - Δες πώς κάθεται στο πόδι σου. Γλιστράει? Είναι βαριά? Έχει μεγάλο όγκο? κτλ - Άκουσέ την, εννοείται, αλλά να ξέρεις ότι εφόσον ΔΕΝ πάρεις ακριβώς τον ίδιο ενισχυτή που θα ακούσεις στο μαγαζί, δε θα έχει τον ίδιο ήχο σπίτι σου. - Μη σε ξεγελάσει το "Αυτή έχει 5 μαγνήτες ενώ η άλλη έχει 2", δε λειτουργεί έτσι. > Οι μαγνήτες αλλάζουν αργότερα > Μη σε νοιάζει αν το ξύλο είναι σπάνιο. Προφανώς δε θα είναι. > Ότι και να πάρεις, πρόσεχέ το, καθάριζέ το, άλλαζε χορδές όποτε πρέπει, και πάνω απ'όλα, εξάσκηση!

Εγώ είμαι στο Coursera από τον Σεπτέμβρη, μιας και μέσω του ReGeneration είχε τα περισσότερα τζάμπα για νέους μέχρι 29, μέχρι τέλη Σεπτέμβρη που αργότερα έγινε τέλη Οκτώβρη. Νομίζω βέβαια έπρεπε να κάνεις εγγραφή με συγκεκριμένο σύνδεσμο (τον οποίο μου τον έστειλε η εταιρία που δουλεύω). Έχω κάνει πάρα πολλά courses, μου και μου μένουν άλλα 3. Σας γράφω για την άποψή μου σε ότι έκανα: Το Musicianship είναι κυρίως γύρω από Blues και ελάχιστα Jazz, και ξεκινάει με απλή μουσική θεωρία και ελάχιστη αρμονία. Είναι πολύ καλό γιατί έχει τεστάκια τύπου ντικτέ, ακούς διαστήματα και συγχορδίες και διαλέγεις το σωστό. Στο τέλος σου ζητάει να γράψεις το δικό σου κομμάτι, τύπου 12-Bar Blues. Tα Guitar courses ήταν αρκετά καλά, αλλά για πολύ αρχάριους, ειδικά τα πρώτα 3. Στο 4ο έχει κάτι ωραίες ασκήσεις, κάπως προχωρημένες που σίγουρα θα δυσκολέψουν έναν αρχάριο. To Music Business είχε αρκετό ενδιαφέρον, αλλά εντελώς νομικού τύπου, και 100% βασισμένο στα δεδομένα των ΗΠΑ. Μαθαίνεις πολλά για τα copyrights, πώς δουλεύει το σύστημα, κτλ. Το Music Production II (The Technology of Music Production) είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ. Σου μαθαίνει πάρα πολλά τεχνικά κομμάτια που κάθε παραγωγός πρέπει να ξέρει, και τα αναλύει πολύ καλά. Τα υπόλοιπα είναι χρήσιμα για κάποιον που μόλις ξεκινάει. Οι ασκήσεις είναι από το να φτιάχνεις κομμάτια, μέχρι να φτιάχνεις 'μαθήματα' σύμφωνα με αυτά που έμαθες. Το Arranging for Songwriters είναι ψιλομούφα, εκτός αν πιστεύεις ότι χρειάζεσαι κάποιο βοήθημα. Η άσκηση είναι να γράψεις ένα κομμάτι και να το εξελίξεις. Είναι μόνο 1 course, δεν ανήκει σε κάποια κατηγορία. Δε το προτείνω ιδιαίτερα. Το Jazz Improvisation είναι ίσως το καλύτερο που έχω κάνει. Είναι και αυτό μόνο του. Εγώ προσωπικά έπαθα πλάκα. Σε βάζει βέβαια στα βαθιά και δεν είναι για αρχάριους. Από την πρώτη βδομάδα σου ζητάει να κάνεις improvise σε ένα jazz κομμάτι. Σκληρό. Τώρα κάνω το Introduction to Classical Music. Το μόνο που πήρα από άλλη σχολή. Όλα ήταν μέχρι τώρα Berklee, ενώ αυτό είναι από Yale. Και όπως, ο καθηγητής είναι φοβερός, και έχει μεγάλα αποσπάσματα από πραγματικές συνεδρίες της σχολής. Ξεκινάει να σου λέει πολύ βασική μουσική θεωρία και αργότερα συνεχίζει να αναλύει κάθε εποχή μουσικής, από μεσαιωνική μέχρι σήμερα. Είμαι λίγο πριν τη μέση αλλά αν ενδιαφέρεστε έστω και λίγο να μάθετε κλασσική μουσική, το προτείνω φουλ! Γενικά για το Coursera: Ο τρόπος "εξέτασης" είναι σχετικά γελοίος, και τα μαθήματα μπορείς να τα προχωρήσεις. Επίσης μπορείς να κάνεις όσα θες, όποτε θες, και τα deadlines δεν είναι καθόλου αυστηρά. Το Specialization είναι ένα extra "χαρτί" παραπάνω, αν τελειώσει κανείς τα 4 courses που χρειάζονται. Μπορείς να τα κατεβάσεις σαν pdf, και μπαίνουν με verified κωδικό στο linkedin.

Έχεις δίκιο, αλλά τρώω και γω κολλήματα και ακούω Periphery όλη μέρα Τώρα που το σκέφτομαι όμως λίγο παραπάνω, νομίζω ότι το να παίζω solo με "τραβάει" πίσω στο μπουζούκι, οπότε ίσως είναι καλύτερη ιδέα να παίζω περισσότερο rhythm. Τώρα που είπες Porcupine Tree μου ήρθε στο μυαλό το The Start of Something Beautiful, ένα κομμάτι που λατρεύω. Ίσως πάω προς τα κει!

@dimsonic Το μπουζουκίστικο παίξιμο είναι νομίζω ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για μένα, από το πώς πατάω στα τάστα και το πώς χτυπάω την πένα, μέχρι και τις αποστάσεις των χορδών (κάνω πολλά picking fails σε string skips). Όσους έχω ρωτήσει μου έχουν πει απλά να παίζω, και κάποια στιγμή θα μου φύγει από μόνο του. Ελπίζω σε αυτό, γιατί δεν έχω κάποιον να με διορθώνει άμεσα. Το παλεύω όσο μπορώ από αυτά που βλέπω και ακούω. Θα προσπαθήσω να δικαιολογηθώ για το ανύπαρκτο feel - Αλήθεια πονούσα πάρα πολύ και απλά ήθελα να σταματήσω, δεν άντεχα άλλο. Σίγουρα το χω παίξει και καλύτερα, αλλά καλύτερα να δείξω κάτι χειρότερο προκειμένου να δω τι μπορεί να βελτιωθεί περισσότερο. @BillTrantos Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου. Το πρόβλημα με αυτά που ακούω εγώ, είναι ότι τα περισσότερα είναι πολύ τεχνικά και προχωρημένης δυσκολίας (πχ Periphery ή Dream Theater). "Παίξε κάτι πιο απλό" μου λέει ένας κιθαρίστας φίλος μου, καθώς με ακούει να παλεύω το main riff του Marigold... Γενικά βιάζομαι όταν μαθαίνω κάτι καινούργιο, και δε μου βγαίνει σε καλό... Γι αυτό και έκανα ένα βήμα πίσω, ξεκίνησα με το solo του Don't Cry (το οποίο ίσως το ανεβάσω), τώρα Smoke on the Water, και τώρα μου ρθε το Here I Go Again (που έχει ένα γρήγορο ανέβασμα στο τέλος). Φυσικά αν θες στείλε pm! Εξ άλλου, εγώ ήρθα στο noiz για να μπω σε μια μουσική κοινότητα, να γνωρίσω κόσμο, να ανταλλάξουμε απόψεις και να γίνω καλύτερος μουσικός και άνθρωπος.

Αυτό είναι μια πάρα πολύ καλή ιδέα!