Alex Raptakis

Εγώ ακούω να έχεις κάνει πρόοδο, και ακούγεται περισσότερο στις ψηλές γιατί στις χαμηλές νομίζω ζορίζεσαι άδικα. Έκανες τεστ να δεις αν βγαίνει ακόμα αέρας απ'τη μύτη σου? Γενικά να ξέρεις, κανένας πόνος δεν είναι καλός. Οποιαδήποτε ενόχληση σημαίνει ότι κάτι κάνεις λάθος, ή κάτι ζορίζεις πάρα πολύ. Το τραγούδι επιβάλλει χαλαρώτητα γιατί μέσα από αυτή έρχεται και η αντοχή-διάρκεια.

Εγώ έτυχε να πιάσω 2 Gibson Les Paul Standard του 3χίλιαρου, και μια Epiphone του 600άρικου. Η διαφορά μου φάνηκε υπερτεράστια χωρίς καν να τις ακούσω σε κάποιο rig. Τώρα δε ξέρω αν μια 2000 έχει μεγάλη διαφορά από 3000 ή 4000, αλλά ακόμα και από τα 500 στα 1000 βλέπεις μεγάλες διαφορές. Μόνο ένα καλό σετ μαγνητών μπορεί να φτάσει τα 400 από μόνο του. Μετά έχεις frets, tuners, bridge, knobs, switches, ακόμα και το τι βίδα και πώς είναι η βάση της. Μπορεί σε μια βραδιά να μη σου φάνηκαν οι διαφορές, αλλά ίσως φανούν στα 2-3 χρόνια, αν όχι νωρίτερα.

Η χειρότερη αγορά που έχω κάνει ποτέ μου, όχι μόνο από μουσικά είδη αλλά γενικά. Akai MPK mini (mkII). Νούμερο 1 σε όλα τα site, 5 αστεράκια σε reviews, μέσα σε όλες τις λίστες για τα καλύτερα midi keyboards. Αναγνωρίζω ότι έχει πολύ καλά pads, του το δίνω. Αλλά: Το χειρότερο keybed που έχω πιάσει στη ζωή μου. Τα πλήκτρα είναι χωρισμένα ανά οκτάβα, και είναι κολλημένα σε ένα πλαστικό κομμάτι χωρίς κανένα μηχανισμό - που ουσιαστικά όταν το πατάς, λυγίζεις το πλαστικό. Χωρίς να έχω παίξει πολύ, έσπασαν 3 πλήκτρα μέσα σε ένα χρόνο. To software είναι απαράδεκτο και υπερβολικά περιορισμένο. Το Joystick άχρηστο και προβληματικό. Μόνο τα pads αξίζουν. Έπρεπε να χω πάρει το Arturia...

Πλέον η διαφήμιση είναι πιο έμμεση στα μουσικά προϊόντα. Δε νομίζω να βλέπεις μια κιθάρα σε ένα ad spot και να λες, ουάου αυτή θα πάρω, νομίζω συμφωνούμε. Συνήθως θα επιρρεαστούμε από τον μουσικό που μας αρέσει, τι gear χρησιμοποιεί, τι μαγνήτες, κτλ. Εγώ προσωπικά έψαχνα μία κιθάρα περίπου ένα χρόνο. Ήμουν σε διάφορα online μαγαζιά με μεγάλη ποικιλία, και είχα ένα search με 10 χαρακτηριστικά που ήθελα να έχει οπωσδήποτε. Έκανα short by newest μέχρι που είδα τη δική μου. Την έκανα προπαραγγελία μέσα σε λίγες μέρες.

Ταυτόχρονα σε call ας πούμε, τύπου Skype, Zoom, Hangouts, δεν υπάρχει περίπτωση. Ακόμα και δικό σου server να έχεις, πάλι θα έχεις τόσο delay που θα είναι unplayable τα πάντα.

Εγώ έχω το NT1-A και είμαι υπέρ-ευχαριστημένος, αν και δεν έχω μεγάλη εμπειρία σε μικρόφωνα. Ακούγεται πάντως πολύ ισορροπημένο για τα λεφτά του.

Βλέπω εδώ αρέσει το νούμερο 4... Εγώ πάντως δέχομαι και χορηγίες.

To παίρνεις και φεύγεις!

Σωστός ο Yameth - μπορεί ακόμα και να έχει μεγάλο boost (+10 ή +20)

Υπάρχουν USB μικρόφωνα των 10 ευρώ που θα παραμορφώνουν ότι και να γίνει, υπάρχουν και των 200 ευρώ που θα παραμορφώνουν γιατί υπάρχει κάποιο πρόβλημα - είτε είναι πολύ κοντά στην πηγή, είτε έχει κάποια κακή ρύθμιση πάνω στο μικρόφωνο, είτε είναι κακώς ρυθμισμένο στο πρόγραμμα.

Αυτή η τεχνική που χρησιμοποιεί ο μικρός είναι πολύ λάθος. Δε μπορείς να βγάλεις ολόκληρο live έτσι. Υπάρχουν τεχνικές screaming που είναι 100% ελεγχόμενες, και δε χρησιμοποιείς τόσο το λαιμό, αλλά το uvula/σταφυλή. Δεν είναι καθόλου εύκολο για να το πετύχεις, και ακόμα και επαγγελματίες στη metal έχουν πάει σε vocal coaches για να μη καταστρέφουν τη φωνή τους στα τουρς.

Μία, αλλά θα ήθελα άλλες 2. Μία Gibson LP και μία Superstrat 6άρα με tremolo bar

Ε ήμουν έτοιμος να το linkάρω σαν ευκολάκι, αλήθεια! Πρέπει να ξέρουμε όμως πάνω κάτω το τι σου αρέσει. Ένα εύκολο σαν range και σαν performance (που δε θέλει τίποτα τρελές αναπνοές και τεχνικές) είναι το Γενικά στο χαλαρό-έντεχνο δε θα συναντήσεις πολλές τεχνικές.

Ούτε εγω έχω κάτι να με εμπνέει. Αρκετές φορές παίζω αψυχολόγητα, ή το επιβάλλω στον εαυτό μου. Παίρνω την κιθάρα και λέω τώρα θα παίζεις για 2 ώρες μόνο πεντατονικές και κλίμακες. Ανοίγω το Cubase και λέω τώρα θα γράψεις κάτι, έστω μια μελωδική γραμμή. Τώρα τελευταία το 'χω χάσει αρκετά με τη σύνθεση αλλά παίζω κιθάρα. Πριν ένα μήνα ήταν το ανάποδο. Δεν υπάρχει όμως κάτι που θα γίνει για να με ενεργοποιήσει. Το πιο κοντινό που μπορώ να σκεφτώ είανι να δω μια άσκηση και να τη δοκιμάσω στην κιθάρα.

Αν πας εδώ: https://www.image-line.com/fl-studio-download/ Θα δεις ότι σου λέει "Download Free Trial. Time Unlimited". Ουσιαστικά είναι σαν να αγοράζεις το FL Studio Producer + All plugins Edition, απλά δε θα μπορείς να ΑΝΟΙΞΕΙΣ κάποιο project που έχεις αποθηκεύσει. Δηλαδή αν κάτσεις να γράψεις ένα κομμάτι, βάλεις τις λούπες σου και το automation, σετάρεις τα plugins, κτλ κτλ, μετά, μόλις κλείσεις το project δε θα μπορείς να το ξανανοίξεις. Είναι καλή φάση όμως γιατί μπορείς να τεστάρεις όλο το πρόγραμμα, να δεις πώς ακριβώς δουλεύει, και να δεις και ποια plugins σου αρέσουν και σε ποιο πακέτο εμπεριέχονται.

Πολυπαιγμένο κομμάτι, αλλά σίγουρα όχι τόσο εύκολο όσο μπορεί κάποιος να νομίζει. Το projection του τραγουδιστή είναι λίγο περίεργο, πολύ ένρινη έχει βγει η φωνή του, και σα να βαριέται λίγο... Επίσης, λίγο προφορά ρε παιδιά δε βλάπτει!

Έχω δουλέψει υπέρ-αρκετά το FL Studio (την έκδοση 20 Signature) και μπορώ να σου πω σε τι ακριβώς είναι καλό και σε τι είναι απαράδεκτο. Αρχικά να σε ενημερώσω ότι υπάρχει η free βασική έκδοση του FL Studio, όπου μπορείς να το κατεβάσεις, να ηχογραφήσεις, να παίξεις όσο θες, απλά δε μπορείς να ανοίξεις αποθηκευμένα project files. Δεν έχω καταλάβει το τι ζητάς όμως. Ένα πρόγραμμα DAW δε το παίρνεις τόσο για το πόσα και το τι όργανα έχει, αλλά για τις πρωταρχικές του λειτουργίες. Το FL Studio είναι βασισμένο στη νοοτροπία λούπας/pattern και automation. Αυτό το καθιστά μοναδικό στον τρόπο που δουλεύει συγκριτικά με όλα τα άλλα προγράμματα. Το πιο κοντινό είναι ίσως το Ableton Live αλλά και αυτό είναι αρκετά διαφορετικό. Τα υπόλοιπα (Reaper, Cubase, Studio One, Logic, κτλ) δουλεύουν πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο. Άρα, βάσει του πρώτου σκέλους του ζητήματός σου, λέω ναι, το FL Studio είναι ίσως το πιο κατάλληλο για αυτό που θες να κάνεις. Πάμε τώρα στο δεύτερο σκέλος που δεν έχω καταλάβει τι θέλεις να πεις. Αρχικά θα σου πω το εξής: Για να γράψεις "ήχο" υπάρχουν 3 διαφορετικοί τρόποι: 1) Μικρόφωνο, που τραβάει ότι ακούει 2) Γραμμή, που παίρνει ήδη τον προ-υπάρχον ήχο μιας συσκευής, πχ Digital/Stage Piano που έχει φορτωμένους ήχους, ή Synthesizer που φτιάχνει ήχους. 3) Midi, που ουσιαστικά στέλνεις πληροφορία, όχι ήχο, όπου το πρόγραμμα παίρνει την πληροφορία και την βάζει ένα εικονικό όργανο (Virtual Instrument, VST) και στο τέλος ακούς ότι ήχο έχεις φορτώσει εσύ. Υπάρχουν λοιπόν 2 ειδών VST οργάνων - Sample libraries, που έχει ηχογραφημένους ήχους νότα-νότα, όπως πχ ένα βιολί ή ένα πραγματικό grand piano, και Synthesizers, που φτιάχνουν ήχο από την αρχή, όπως θα έκανε ένα αναλογικό synthesizer. Το λέω αυτό γιατί καταλαβαίνω ότι ίσως να μην έχεις γνώση το τι ακριβώς είναι τα samples. Φαντάζομαι εσύ έχεις ένα midi controller και θες να φορτώσεις ένα όργανο - και η ερώτησή σου είναι αν το FL έχει αρκετά προ-εγκατεστημένα όργανα? Έχει, αναλόγως ποια έκδοση θα πάρεις. Μπορείς να δεις τις διαφορετικές εκδόσεις εδώ: https://www.image-line.com/fl-studio/compare-editions/ Εκεί θα δεις ξεχωριστά την κατηγορία "instruments", τι έχει και τι δεν έχει κάθε έκδοση. Μπορείς σίγουρα να ψάξεις στο YouTube για κάθε όργανο, να δεις αν σε ενδιαφέρει ή όχι. Πχ τα πολύ γνωστά τα έχει μόνο η τελευταία έκδοση (Harmless, Harmor, Morphine, Ogun, Sakura, Sawer, κτλ). Εγώ να σου πω ότι όποιο πρόγραμμα και να πάρεις, σίγουρα θα χρειαστεί να ανοιχτείς σε plugins-vst που δεν έχει το πρόγραμμα από μόνο του. Υπάρχουν αρκετά Free, και υπάρχουν και αρκετά φθηνά και καλά για να πειραματιστείς.

Εννοείται ότι δεν αξίζει το ηχείο, και εννοείται ότι μπορείς να βρεις ενισχυτή. Αλλά μπορείς ακόμα να πάρεις μια ωραιότατη κάρτα ήχου. Δε βρίσκω λόγο να πάρεις ένα ότιναναι ηχείο που είναι φτιαγμένο για να ακούς μουσική από το κινητό.

Εγώ θα πω απλά ότι το feel από ένα ακουστικό kit με ένα ηλεκτρονικό είναι τεράστια διαφορά. Αν και δεν ενδείκνυται σε αυτή την περίοδο, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να γυρίσεις τα μαγαζιά και να δοκιμάσεις, πάντα με προσοχή. Πλέον τα καταστήματα μουσικών έχουν ανοίξει κανονικά και χωρίς ραντεβού, οπότε ρίξε μια βόλτα στα κοντινά σου και δοκίμασε. Η σημαντικότερη διαφορά είναι ο θόρυβος φυσικά. Αν μένεις σε πολυκατοικία, τότε το ακουστικό κιτ είναι απαγορευτικό, εκτός αν έχεις κάποιο υπόγειο ή studio για να τη βάλεις. Ακόμα μία τεράστια διαφορά είναι το αν θες να κάνεις ηχογράφηση. Στο ηλεκτρικό κιτ είναι όλα πολύ πιο προσβάσιμα + έχεις τη δυνατότητα midi, ενώ στο ακουστικό κιτ θες έξτρα ένα σωρό μικρόφωνα και αρκετό editing. Επίσης σε ένα καλό ηλεκτρικό κιτ μπορείς ακόμα και να φορτώσεις τους δικούς σου ήχους/samples. Drums μπορείς να μάθεις και με air-drumming που λένε, δε χρειάζεται να έχεις το καλύτερο και ακριβότερο κιτ :P

> 2020: Periphery: Periphery II & III > 2018-20: Tesseract: One, Altered State, Polaris, Sonder > 2009-17: Tool: Lateralus, Aenima Dream Theater: Scenes From A Memory, Train of Thought, Octavarium, Systematic Chaos > 2006-09: Guns N' Roses: Appetite for Destruction, Use your Illusion I&II, Live Era 87-93 Τρώω κολλήματα? Όχι μη το ξανακούσω...

Εγώ προσωπικά δεν έχω γνωρίσει "γνώστη" μουσικής που να του αρέσει η Trap, είτε να ακούει, είτε να φτιάχνει. Αυτοί που φτιάχνουν beats το κάνουν γιατί είναι αρκετά ευκολότερο από άλλες παραγωγές, και σίγουρα γιατί έχει πολλά λεφτά πλέον. Επιπλέον, ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε το ΠΩΣ διάολο γίνεται να σου αρέσει αυτή η μουσική. Ας το σπάσουμε σε κομμάτια: Αρχικά να πούμε γιατί λέγεται Trap: Βγαίνει από τα μέρη που κάνανε deal παράνομες ουσιές στην Αμερική, και πιο συγκεκριμένα στην Ατλάντα, και επειδή ήταν πολύ επικίνδυνα μέρη τα λέγανε traps. - Στίχος: Λεφτά, φήμη, γκόμενες, βρισιές, όπλα, ναρκωτικά, βία, και γενικά μεγάλη φαντασία. Γιατί να σου αρέσει? Γιατί είναι κάτι που ο ακροατής δε το έχει. Και επειδή είναι κατά 99% ακόμα ανώριμος, νομίζει ότι αυτό που βλέπει συνδέεται με την πραγματικότητα. Trap = επιτυχία. Επίσης το να ακούς και να τραγουδάς για "παράνομα" πράγματα είναι πολύ edgy και cool, γιατί μπορείς και το ζεις χωρίς να παρανομείς. Μάλλον. Δε ξέρω. - Μελωδία, μελωδική γραμμή, αισθητική: Τίποτα ιδιαίτερο τεχνικά, αλλά ίσως είναι catchy και memorable. Αποτυπώνεται εύκολα στη μνήμη και ο καθένας μπορεί να το αναπαράγει χωρίς δυσκολία. Μελωδική γραμμή δεν υπάρχει, τα περισσότερα είναι τύπου mumble-rap με autotune. Συνήθως έχουν και αρκετά ατμοσφαιρικά στοιχεία. Γιατί να σου αρέσει? Ίσως για την ατμόσφαιρα, ίσως. Μελωδία κατα κύριο λόγο δεν υπάρχει, αλλά σε κάποιους αρέσει η αμόσφαιρα. - Ρυθμός: Κυρίως το ίδιο beat με τα ίδια hi-hat και 808 copy paste σε κάθε τραγούδι. Αλλιώς είτε hiphop style, είτε reggaeton (γιατί το reggaeton έχει κερδίσει όλο το μουσικό σύμπαν γαμώ την κοινωνία μου δεμπορωαλλορεγκετον). Γενικά είναι απλός, και συνοδεύει τη φωνή δίνοντας κάποιο mood. Γιατί να σου αρέσει? Για την απλότητά του μάλλον. Το ρεγκετόν είναι χορευτικό και ταιριάζει σε όλους. Το hiphop beat είναι τίγκα στο μπάσο, και μπάσο = good music για αρκετούς. Υπάρχει κάτι άλλο? Δε ξέρω, ας με διαφωτίσει κάποιος.

Το έχω αναρωτηθεί πάρα πολλές φορές. Η μουσική έχει για όλους άλλη σημασία. Είναι ναι μεν σημαντικό κομμάτι στις ζωές μας, αλλά όχι με το ίδιο βάρος. Αυτοί που το ψάχνουν δεν ακούν τραπ γιατί ξέρουν ότι δεν έχει καμία αξία και δε θα τους προσφαίρει τίποτα απολύτως. Αυτοί που το ψάχνουν θέλουν πολυπλοκότητα, μοναδικότητα, και ίσως στίχο και σίγουρα μέσα από αυτά, συναίσθημα. Αλλά αυτοί είμαστε η μειοψηφία. Εγώ πχ ακούω μόνο Prog, γιατί αν δεν αλλάζει το μέτρο, το μυαλό μου βαριέται. Ο άλλος ακούει Jazz, γιατί ακόμα και οι απλές συγχορδίες μεθ 7ης είναι κοινές. Λέμε τώρα. Αρκετός κόσμος ακούει κάτι για να είναι αποδεκτός σε μια κοινωνική ομάδα. Ο rebel θα ακούσει punk, ο outsider θα ακούσει Rock, η πονεμένη ψυχή θα ακούσει έντεχνο, ο πληγωμένος από την κοινωνία θα ακούσει rap, κοκ. Εκεί μπαίνουν και τα σύμβολα, το ντύσιμο, η νοοτροπία, ακόμα και η πολιτική. Η ομάδα της πλειοψηφίας είναι αυτό που προβάλει ο Αμερικάνος παραγωγός σε συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό. Έτσι δημιουργείται το Pop, που συνήθως είναι κάτι ρυθμικό, και έχει και λίγο στίχο. Επίσης προβάλλεται πάρα πολύ από τους παραγωγούς κυρίως σε Αμερική. Το παίρνουν και τα δικά μας ραδιόφωνα και οκ, εφόσον παίζει μόνο αυτό, ο ακροατής μόνο αυτό θα μάθει. Έχουν και catchy μελωδίες, που κυριολεκτικά λέγονται "Hooks", γιατί είναι φτιαγμένα για να σε τσιμπάνε και να σου μένουν στο μυαλό. Η Trap το κάνει αυτό με το να είναι προκλητική, πχ, βλέπε το Caliente, "Αυτή η κωλάρα είναι σαν καρδιά". Το ξέρει και ο παππούς μου πλέον. Οι υπόλοιποι νομίζω μπορούν να μαζευτούν σε μία κατηγορία - στη μουσική της διασκέδασης. Αυτή η κατηγορία μπορεί να χαρακτηριστεί σκουπίδι από κάποιους, γιατί πολύ απλά είναι υπερβολικά απλή, επαναλαμβανόμενη και προβλέψιμη, με αποτέλεσμα να ρωτάμε - γιατί υπάρχει καν. Αυτή η μουσική περνάει γιατί είναι "memorable" που λέμε στο χωριό μου. Δε χρειάζεται να το πολυσκεφτούν. Επ, τσιφτετέλι, ανεβένω στο τραπέζι, χωρεύω μέχρι το πρωί στο ίδιο τραγούδι που είναι 2 συγχορδίες και λέει 5 φορές ένα ρεφρέν. Επ, ζεϊμπέκικο? Κάτσε να δείξω πόσο άντρας είμαι. Σίγουρα υπάρχουν καλά ζεϊμπέκικα και τσιφτετέλια. Σίγουρα υπάρχουν και κακά Prog και Jazz. Καλά trap υπάρχουν? Θέλω να είμαι ανοιχτόμυαλος αλλά... δυσκολεύομαι. Είναι δύσκολη συζήτηση πάντως. Και γω σίγουρα δε τα λέω και ολόσωστα.

Έγραψα ότι, σίγουρα υπάρχουν καλοί και άξιοι, αλλά με βάση τα τωρινά δεδομένα, δεν έχουν καν την ευκαιρία να έρθουν στα αυτιά και στα μάτια μας. Ποιος θα τους προβάλλει? Τζάμπα θα βγουν? Ποιός θα τους πληρώσει? Στο YouTube δε θα πάρεις traffic. Θα πρέπει να πληρώσεις social media για να βγεις σε κάποιους, αλλά θα φύγεις απαρατήρητος μιας και η πλειοψηφία θα σε αγνοήσει. Δες το πρακτικά. Πες μου λοιπόν. Έστω ότι εγώ είμαι ένας συνθέτης διαμάντι. Πώς θα με δει ο κόσμος? Το άλμπουμ μου το πόσταρα παντού και έχει με το ζόρι 400 προβολές. Εγώ που θέλω να μπω κινηματογράφο - πώς διάολο θα μπω? Η απάντηση σε όλα είναι, είτε γίνε mainstream, είτε βρες βύσμα.

Σοβάρα τώρα, υπάρχουν σίγουρα πολλοί καλοί μουσικοί και γενικά καλλιτέχνες εκεί έξω. Αλλά επειδή αυτό που παράγουν δεν έχει θέση σε αυτό που λέμε pop κουλτούρα, δεν πρόκειται να βγουν για να τους δούμε. Πλέον τα λεφτά είναι σε σπόνσορες, views, merchandise και (όταν είναι ανοιχτά) κανα live. Θέλουμε δε θέλουμε, η Trap έχει νικήσει τα πάντα τα τελευταία χρόνια, και οι νέοι ακούν ή trap, ή σκύλους, ή άντε κανα ελαφρολαϊκό. Σίγουρα στην Trap δε θα βρεις ταλέντα. Gang members με εγκληματικό background και ποινικό μητρώο, ναι. Ψωνάρες που έκαναν ότι έχουν φράγκα με εκτυπωμένα χαρτιά και πλέον έχουν πραγματικά, ναι. Ταλέντα, όχι. Υ.Γ. Ρωτάω τον μικρό αδερφό μου γιατί ακούει τραπ, αφού ούτε τον αντιπροσωπεύουν οι στίχοι, ούτε η κουλτούρα που δείχνουν στα βίντεο, ούτε η μουσική προσφέρει κάτι μιας και είναι το ίδιο επαναλαμβανόμενο beat. Η απάντηση είναι "ε απλά μου αρέσει, τι θες?"

Λένα Ζευγαρά και πολύ σου είναι