ECC803s

Μη δώσεις τόσα λεφτά όταν υπάρχουν καλές πιθανότητες το καλώδιο να γίνεται μονόζυγο, τα knobs να λείπουν, ο ίδιος ο ενισχυτής να αντιμετωπιστεί ως εμπόδιο σε στίβο μάχης κλπ κλπ... Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα

Μια θεωρητική πιθανότητα που μπορώ να σκεφτώ είναι κάτι να μην πηγαίνει καλά σε κάποιο τάστο κοντά στην προβληματική περιοχή της ταστιέρας που αναφέρεις. Το πρόβλημα είναι ότι ίσως και να μη φαίνεται χωρίς βόλτα στο "γιατρό"...

Aν έκανες τη δουλειά σου και σε ικανοποιεί η αγορά, και πεντακόσια να έδωσες, so what? Δε νομίζω ότι το ούτως ή άλλως ρευστό "όριο" των € 200 που συζητάμε βρέθηκε εκεί για να δείξουμε με το δάχτυλο όσους το περνούν...

Εξαιρετικά καλόγουστες επιλογές σε tolex και grillcloth. NOS ακούσαμε όμως και NOS δεν είδαμε... [Ή μάλλον τώρα που το ξανασκέφτομαι, ούτε ακούσαμε.] Clips please!

Εννοείται, κι εγώ μόνο ως κραυγαλέο παράδειγμα το ρίχνω στο τραπέζι. Κραυγαλέο αλλά διδακτικό: αν κάτι, οτιδήποτε, ξεφύγει τόσο πολύ από τον ανταγωνισμό (ακόμα και μόνο για λόγους σπανιότητας ή hype)... ε αναπόφευκτα θα γίνει μπίλιες σε επίπεδο reverse engineering ώστε κάποιος σπουδαίος κατασκευαστής να μας το προσφέρει μια εκδοχή του με € 250... και τέλος, κάποιος περισσότερο Ανατολίτης κατασκευαστής να μας το προσφέρει μια δική του με € 60. Το πού θέλουμε ή μπορούμε να φτάσουμε εμείς είναι πάντα άλλου παπά ευαγγέλιο.

Μάλλον όχι. Παλιότερα ίσως.... αλλά έχουν μπει τόσοι στο κόλπο, που από πλευράς πιθανοτήτων και μόνο είναι απίθανο να πρέπει να περάσεις το 200άρι. Μπορεί βέβαια εσύ να θες να το περάσεις, αλλά αυτή είναι μια τελείως άλλη συζήτηση... που σε ακραίες περιπτώσεις φτάνει μέχρι εδώ:

Οι μετατροπές δύσκολα "περνάνε" στην τιμή του μεταχειρισμένου. Από σπίτι μέχρι αυτοκίνητο μέχρι κιθάρα, συνήθως όλοι προτιμούν την καλύτερη δυνατή τιμή και από εκεί και πέρα τυχόν "μαζέματα" να γίνουν σε δεύτερο χρόνο κατά τα γούστα και το budget του νέου αφεντικού. Ακόμα και σε κάποια περίπτωση πρακτικά αδιαφιλονίκητη... π.χ. μια καλή, επώνυμη γέφυρα για μπάσο χωρίς αισθητικές αποκλίσεις από την πρωτότυπη, ή μια εξάδα κλειδιά Schaller στη θέση των μαμίσιων μιας Affinity... και πάλι πιστεύω ότι το μαμίσιο και φτηνότερο θα φύγει πιο γρήγορα και πιο εύκολα από το πειραγμένο και ακριβότερο.

Η πλειοψηφία κάνει περιστασιακή χρήση των αγγελιών και αμφιβάλλω ότι έχει ανάγκη κατήχησης. Σε κάθε χώρο, κάθε κομμάτι της αγοράς. Άλλοι τύποι είναι που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος και κάνουν και τον περισσότερο θόρυβο, ας μην είναι το πιο μεγάλο κομμάτι σε απόλυτα νούμερα. Ξέρετε ποιους εννοώ... Από θαμώνες των αγγελιών ή "γκουρού" της συνοικίας σε αναζήτηση ακροατηρίου, μέχρι χασομέρηδες ή junkies του πούλα-αγόρασε... Αυτοί υπάρχουν σε κάθε αλυσίδα, και είναι μάστιγα. Όχι μόνο στα μουσικά. Κατά τ' άλλα μάλλον θεωρείται ευλογία να τα έχεις χοντρά και να τα χώνεις χοντρά σε κιθάρες και ενισχυτές, αλλά όταν αγοράζεις βουλιμικά επόμενο είναι ότι θα περάσεις πολύ χρόνο ανεβάζοντας listings στις αγγελίες... άρα, θα αντιμετωπίσεις πολλή φύρα. (τι μας λες τώρα κι εσύ ρε φίλος, έχουμε και τα φράγκα, έχουμε και τον πειρασμό, θα δούμε παρακάτω!) Αλλά όταν πουλάμε θέλουμε (το πολύ δέκα λεπτά αφού ανέβει η αγγελία) - να χτυπήσει το τηλέφωνο - να μας έχει πάρει ένας ευγενής νεαρός που να μιλά στον πληθυντικό - να έχει € 1000 cash - να μένει τρία λεπτά με τα πόδια απ' το σπίτι μας - να μπορεί να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του γιατί η γυναίκα μας καραδοκεί - να μη θέλει να κάνει δοκιμή καν, να καίγεται να ξεφορτωθεί τα μιαρά χαρτονομίσματα Και όταν αγοράζουμε θέλουμε όλους τους χτυπημένους απ' την ανάγκη/άσχετους με το αντικείμενο να πουλάνε Gretsch και Rivera με € 150, και να στείλουμε και pm "an mu t afiseis 100 erxomai simera kiolas. Alliws ksexase me".

Aν ο ενισχυτής/καμπίνα είναι γκαραντί, και τα δύο αν γίνεται. Μπορεί το "δωματιάτο" να παίξει ελάχιστα ή καθόλου αλλά δεν πειράζει.

Απ' ότι μπορώ να καταλάβω μάλλον η ανάγκη του να έχεις την κιθάρα ετοιμοπόλεμη και σωστή προηγείται του να μάθεις πώς γίνεται. Οπότε κάνε το εύκολο, και δωσ'τη σε κάποιον τεχνικό μαζί με τις χορδές που προτιμάς. Αργότερα βλέπεις. Εγώ πηγαίνω από χρόνια στο Νίκο Ασημένιο στη Δάφνη που είναι εγγύηση. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί πια, ευτυχώς για όλους, οπότε κοίτα το λίγο και αποφασίζεις.

Γεια και χαρά! Δεν έχω καμιά φοβερή πείρα, μόνο πολλά ένσημα σε group στο παρελθόν που """σχεδόν""" τα κατάφερε να κάνει release. For what it's worth λοιπόν, τη μια χούφτα ανθρώπους -άντε δύο- που οι περισσότερες ανάλογες κυκλοφορίες αφορούν... λίγο την ενδιαφέρει το format. Θα προσεγγίσει καλόπιστα, είτε γιατί γουστάρει εσάς είτε γιατί γουστάρει τη μουσική σας. Επιμένω όμως ότι δίκαια σας προβληματίζει: το album είναι ίσως ξεπερασμένο (αναθεματισμένο attention span), αλλά και το single κάπως ειδικού σκοπού και προσανατολισμού... Ίσως, αν έχουν πια αυτοί οι old - school όροι οποιοδήποτε αντίκρυσμα σήμερα, να είχε νόημα να σταθείτε κάπου ανάμεσα. Με ένα EP. Ή και δύο! Με το καλό να το δείτε να πάρει σάρκα και οστά, όπως κι αν πορευτείτε.