Nekkon

Παίζουν καλύτερα με Marshall ή με tweed?

Καλημέρα σε όλους τους κιθαρίστες! Πίνοντας καφεδάρα και σκεφτόμενος το αποψινο garden πάρτυ στο οποίο κλήθηκα να παίξω κιθάρα, σκέφτηκα να ανοίξω ένα θεματακι. Άσχετα με το μέγεθος του κοινού, υπάρχουν κάποια πράγματα που έχεις να αντιμετωπίσεις όταν παίζεις μουσική μπροστά σε κόσμο. Τι είναι αυτό που απεχθανεστε περισσότερο από όλα ως performer σε live; Προσωπικά, είναι αρκετά πράγματα που έχω στο νου μου, αλλά αυτο που με ξενερώνει περισσότερο είναι ένα: Παραγγελιές. Έχεις κάνει το πρόγραμμα σου, κ πάνω που παίζετε, λέει κάποιος απ' το κοινό: "Παίξτε αυτό!" Μεγάλε, δεν το ξέρω! Ίσως δεν μου λέει τίποτα ο τίτλος. Ίσως το ξέρω, αλλά δεν έχω μάθει το ριφ του. Γίνεται συνεχώς. Πάντως συμβαίνει και στα μεγαλύτερα συγκροτήματα. "There are certain songs that if we don't play, the crowd will let us know". Klaus Meine (Scorpions)

I got Corazon Espinado vibes! Nice work, y'all

Καλόν Παράδεισο να έχει ο Θεόφιλος, και μπράβο που έγραψες αυτό το τραγούδι για να σου τον θυμίζει και να τον θυμούνται και οι υπόλοιποι ακουγοντας το. Τέτοια εποχή πέρυσι έγραψα κ εγώ ένα τραγούδι για το φιλαράκο μου τον Πασχάλη που έχασα από COVID. Το βάζω σαν λινκ, απλά επειδή κολλαει, αν σε ενοχλεί το σβήνω. Δε χάνονται οι νεκροί μας, υπάρχει και καλύτερο μέρος από αυτό που ζούμε, αδερφέ...

Πολύ όμορφη κιθάρα. Οι SG έχουν αρκετά φανατικό κοινό, δεν έχω γνωρίσει κιθαρίστα που να έχει SG και να μην έχει θετικότατη άποψη γι'αυτην

Τα λέει όλα ο Chris Buck στο τελευταίο του βίντεο, αυτοί στηρίχτηκαν στο Kickstarter, στην ουσία ζήτησαν λεφτά από τους οπαδούς τους, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να μην έχεις ανάμιξη της δισκογραφικής

Δεν ξέρω, δεν το έχω τεσταρει, αλλά αφού εχει μόνο ένα μήνα που έληξε η εγγύηση, αν κλαφτείς λίγο και τους πεις για αξιοπιστία κλπ, ίσως κερδίσεις και από οικονομικής άποψης. Υποθέτω, δεν ξερω

Αφού έτσι κ αλλιώς θα πληρώσεις, γιατί δεν το πας στον Νάκα; Μόνο ο Νάκας κ ο Ριχάρδος είναι μιλάνε απευθείας με Fender από όσο ξέρω, αυτό φαίνεται στο site της Fender τουλάχιστον (Θεσσαλονίκη, αλλά ο Νάκας είναι και Αθήνα)

Όποιος πιστεύει ότι το'χει με την δημιουργία και έχει και online παρουσία, κάνει αίτηση για PRS Pulse Artist και παίρνει τα προνόμια που προσφέρουν! https://prsguitars.com/artists/pulse

Θα ήταν τέλεια μια επιπλέον λειτουργία Extra Dark Mode αποκλειστικά για τις μάπα αγγελίες. Δηλαδή, βλέπεις αγγελία για μεταχειρισμένη κιθάρα που πωλείται πιο ακριβά και από καινούρια γιατί είναι "original", "σπάνια", "συλλεκτικό κομμάτι" και την έχει παίξει ο Hendrix; Ενεργοποιείται το Extra Dark Mode και μαυρίζει εντελώς για να έχουμε την ησυχία μας

Άλλο διάβασα στην αρχή . Θα σε γελάσω, ο luthier μου τις άλλαξε, αλλά όντως είναι αρκετά μαλακές και στο παίξιμο

Γνωρίζω ότι το Boss DD-8 είναι delay για ηλεκτρική, όπως και το ότι υπάρχουν πετάλια και πεταλιέρες ειδικά σχεδιασμένα για ακουστική. Ωστόσο χθες σαν πείραμα κούμπωσα την ακουστική στο delay και μετά με stereo mode στην κάρτα ήχου. Δεν έβαλα πολύ για να μη χαλάσει εντελώς ο ήχος, και έπαιξα. Να σας πω την αλήθεια δε με χάλασε ο ήχος. Οκ, δεν είναι σαν τον ήχο του sm-57 μπροστά από την ακουστική, αλλά και πάλι παρατηρώ ότι στην ουσία αυτός ο ήχος με "χαλάει" κάπως, δηλαδή του μαγνήτη της ακουστικής. Ο ήχος του delay που φτιάχτηκε για ηλεκτρική κατευθείαν στην ακουστική δε με χαλάει. Έχετε παρόμοια εμπειρία; Φαντάζομαι αν κούμπωνα overdrive ή fuzz δε θα έλεγα το ίδιο...

Στο κανάλι του Paul Davids έχει κάτι πολύ ωραία βίντεο με μαγαζιά στην Ολλανδία. Είναι να ζηλεύεις...

Ήταν πολύ ακριβή για τον πελάτη

Πολύ ωραίο θέμα πάντως, το οποίο έχει να πει πολλά όταν πρόκειται να αγοράσουμε κιθάρα από φυσικό μαγαζί. Πρώτον: εννοείται ότι όταν θες να δοκιμάσεις το όργανο θα ξεχάσεις ότι ήξερες να παίζεις... Δευτερον: Το λέω συνέχεια στον εαυτό μου όταν πάω σε μαγαζί με μουσικά είδη. Δεν είσαι εκεί για να εντυπωσιάσεις κανέναν με τις παικτικές σου δεξιότητες, αλλά να ακούσεις το όργανο. Ούτε για να εντυπωσιαστείς από κανέναν είσαι εκεί, άρα θέλει συγκέντρωση. Υγ: υπάρχει ένας μπαγλαμάς ονόματι Jon Dretto στο Tiktok και στο YouTube που κάνει ακριβώς αυτό, μπαίνει σε μαγαζια και παριστάνει τον αρχάριο, παίζει καναδυό μπούρδες στην αρχή και μετά αρχίζει το ανελέητο shredding σα να μην υπάρχει αύριο για να εντυπωσιάσει τον πωλητή και τους followers. Το ακροατήριο του είναι αμιγώς teenagers. Ας τον δείρει κάποιος... (joking)

Πρόσφατα μου έτυχε να αγοράσω ένα delay πετάλι, το κουμπώνει σε δύο ενισχυτές να ακούσει το στέρεο ο παλίκαρος και χάνεται... Δεν έπαιζε παπάδες, αλλά γούσταρε τον ήχο. Σε λίγη ώρα μου λέει "Μου το πούλησα! Φοβερή επιλογή, το θέλεις"; "Θα δω ένα ακόμα κ αν δε μου αρέσει περισσότερο, επιστρέφω αύριο". Το ίδιο βράδυ είδα στο site τους ότι το προϊόν είχε εξαντληθεί...

Είμαστε όλοι νοσταλγοί του παρελθόντος. Γιατί είναι συνυφασμένο με χρόνια πιο όμορφα, πιο αγνά, πιο ανέμελα, με καταστάσεις ζωής που είχαν λιγότερες σκοτούρες (πολυαναμενόμενο και καλοδεχούμενο incoming σχόλιο του superfunk για ΠΑΣΟΚ ), και δεν σχετίζεται μόνο με τη μουσική, αλλά με τη ζωή γενικότερα. Σκεφτείτε τα videogames. Όσο κ αν προχωρήσει η τεχνολογία, ποτέ δε θα μπορέσεις να εξηγήσεις σε έναν πιτσιρικά του σήμερα το πόσο συναρπαστικό ήταν το Super Mario που ο Mario ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ρε φίλε, με τη μουσική του σε midi και τη κονσόλα να λέγεται Atari, να κοστίζει 10.000 δραχμάς και αν έπαιζες ένα τρίωρο να έβγαζε καπνούς. Όμως σκαλώναμε, καιγομασταν και τότε. Αυτό δε σημαίνει ότι η επιστήμη δεν προχώρησε (και έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα). Μιλώντας για τη μουσική, πάλι έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, αλλά γενικά ο πλουραλισμός είναι υγεία. Με χαλάει το γκρουπ των 13χρονων που ακούνε ελληνικό τραπ και περνάνε δίπλα μου; Εντελώς, μου χαλάνε την υγεία. Όμως το πρόβλημα ειναι του μπαμπά τους που δεν τους ενέπνευσε να ακούσουν σωστή μουσική, όχι δικό μου. Λες και εμάς που ακούγαμε Guns n roses, Scorpions και Bon Jovi στην παιδική μας ηλικία, δε μας έλεγαν οι μπαμπάδες μας που μεγάλωσαν με Elvis, Beatles και Rolling Stones ότι ακούμε βλακείες...

Αδερφέ η επιτυχία ή αποτυχία των άλλων δε μειώνει τη δική σου προσπάθεια. Εφόσον απολαμβάνεις αυτό που κάνεις, είσαι άρχοντας. Ξέρεις πόσοι επιτυχημένοι μουσικοί δεν το απολαμβάνουν;

Από μικρός το άκουσμα της κιθάρας με κέντριζε. Όπου κ αν ήμουν, ότι κ αν άκουγα. Μπορώ να ακούσω τα πάντα, από πολύ σκληρά μέχρι πολύ απαλά. Αρκεί να έχει ωραία κιθάρα μέσα. Μεγάλωσα μαζί τη γενιά που κατέστρεψε την καλή μουσική, αυτούς που έκαναν τη hip hop και την trance να συγκαταλέγονται στα είδη μουσικής (είμαι 33). Ευτυχώς δεν ήμουν ένας από αυτούς. Μη με παρεξηγείς, δεν τα τσουβαλιαζω όλα. Απλά δε θεωρώ τον ράπερ μουσικό. Είναι καλλιτέχνης, αλλά ζει σε άλλον μουσικό κόσμο από το δικό μου. Η πρώτη ανατριχιλα ήρθε στο αμάξι του θείου μου, όταν άκουσα το It's my life από Bon Jovi. Εκεί κατάλαβα ότι μου αρέσει η ηλεκτρική κιθάρα. Μεγαλώνοντας, στα 9 μου ξεκίνησα κλασική κιθάρα. Μετά από 5 χρόνια δεν άντεξα άλλο. Πήγα ηλεκτρική, έχοντας ωστόσο μάθει αρκετά. Κυρίως να διαβάζω νότες δηλαδή. Και να κρατάω την κιθάρα σε εργονομική θέση. Έλεος πια, κλασικοί. Αντέγραφα ότι κασέτα και cd έβρισκα. Scorpions, Maiden, Guns n roses, πανικός. Είχα καμία 300 cd και 65 DVD από live συναυλίες. Πλέον όλα στο κινητό. Guns n roses πιθανότατα all-time favourite μπάντα και το November rain αγαπημένο άσμα. Είχα μια μπάντα μέχρι τα 20, περνούσαμε καλά, αλλά ως εκεί. Χόμπι. Ποτέ δεν ακολούθησα το lifestyle. Ποτέ δεν αγόρασα κάτι απ' το μάρκετινγκ που προωθούν οι μπάντες και οι δισκογραφικές. Και ποτέ δεν το κατάλαβα. Κ εκεί είναι το ζουμί. Έβλεπα τον Axl Rose να τραγουδάει με το βρακί μονο κ έλεγα πως είναι έτσι ο τρομπας. Ο εκατομμυριούχος και φτασμένος μουσικά τρομπας. Ποτέ δεν ντύθηκα σα φρικιό. Τελειωσα τις σπουδές μου, έκανα οικογένεια κ έχω φίλους επιστήμονες που ακούνε τα ίδια με μένα. Αλλα δεν κατάλαβα ποτέ τη νοοτροπία του ροκά και του μεταλλά. Γιατί να κάνεις μπαμ από χιλιόμετρα εμφανισιακά; Δεν υπάρχει λόγος. Αλλάζω λίγο το θέμα, αλλά είναι σχετικό. Μεγαλώνοντας άλλαξαν τα ακούσματα μου, ηρέμησαν λίγο. Πλέον ακούω καθαρή Strat ή Tele σε λαμπάτο Fender και ανατριχιαζω. Στα 31 μου έμαθα τον John Mayer (ντρέπομαι). Αλλά σκαλωσα χοντρά και βάζω το reverb στο 11. Μαζί με Mateus Asato και Chris Buck είναι οι αγαπημένοι μου μοντέρνοι κιθαρίστες. Και το ταξίδι συνεχίζεται...

Το ίδιο έπαθε φέτος κ ο Mateus Asato. Το παθαίνουν και οι επαγγελματίες. Θα αλλάξει. Η κιθάρα είναι στο DNA μας. Εγώ την άφησα 10 χρόνια, αλλά δεν ξεχνιέται

Μόνο Σημίτη θυμάμαι...

Ακόμα και για μελέτη πχ;

Πολύ ωραία τοποθέτηση από έναν πολύ ωραίο κιθαρίστα. Το έχω παρακολουθήσει 2-3 φορές απ' την αρχή ως το τέλος και μπορώ να πω ότι συμφωνώ με αυτά που λέει. Τελικά λάμπα ή ψηφιακός ήχος; Και τα δύο! Το καθένα έχει υπέρ και κατά, τα οποία οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε...

Εκεί σκαλώνω. Είμαι δάσκαλος Αγγλικών και ένα 90% των εφήβων μαθητών μου έχουν φάει τρελό κόλλημα με αυτήν τη σειρά. Εννιάμιση στις δέκα φορές αυτό συνήθως σημαίνει να μην την δω. Αξίζει όντως;

Δηλαδή δε σας αρέσει από Focus το Hocus Pocus? https://youtu.be/MV0F_XiR48Q