Nekkon

Και; Θα μείνει σκέτο 13;

Κακό... Γιατί έτσι;

Το καινούριο κούρεμα του Paul με τα έξτρα κουρεμένα πλαϊνά το παρατήρησες;

Δεν κατάλαβα που χώρεσε την PRS εκεί μέσα. Και τις έδωσε και vintage χαρακτήρα. Μου αρέσουν, αλλά...

Η ιστορία της ηλεκτρικής κιθάρας απ' τον ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο σε αυτό το γκρουπ Paul Davids. Όσοι τη γνωρίζετε ήδη, απλά γυρίστε το στο 1985 όπου μιλάει για την PRS. Περιμένω τα σχόλια τρώγοντας pop corn!

Το πρώτο πάντως που παρατήρησα Γιώργο είναι ότι στη δεύτερη ηχογράφηση κάνεις καλύτερο vibrato. Νομιζω αυτό πλησιάζει καλύτερα σε Gary Moore παρά το να πετύχεις με σούπερ ακρίβεια το ηχόχρωμα

Δε λέω ότι είναι ανόητο, αλλά πραγματικά το polar white είναι ομορφότερο από το buttercream. Για κάποιο λόγο το buttercream το έχω συνδυάσει με telecaster ή με yngwie malmsteen Stratocaster

Το λέει αλλού. It took me a minute. I saw it a year before anyone else. Ε δεν το λες και a minute αν έκανε ένα χρόνο να το χωνέψει

Αυτό λέει και η wikipedia. Άλλη εντύπωση είχα. Τι μαθαίνει κανείς

Όπως και οι μπλουζίστες έχουν στοιχεία προηγούμενων μουσικών ειδών όπως η αφρικανική ή η τζαζ και αυτοί πάτησαν πάνω στην κλασική κλπ. Έτσι πάει η μουσική, ο ένας χτίζει πάνω στον άλλον βάζοντας τη δική του πινελιά και εν τέλει τραβώντας το δικό του μουσικό δρόμο

Ψοφαω για απευθείας μεταφράσεις από αγγλικές παροιμίες που δεν είναι ελληνικές όμως Αυτό το διαμαντακι είναι κορυφαίο Ο Νέκωνας πρέπει να ήταν αρχαίος Έλληνας μπλουζίστας όπως ο Σόλωνας και ο Πλάτωνας

Ένα αυτοκίνητο των 30000€ είναι μιάμιση φορά καλύτερο από ένα αυτοκίνητο των 20000€; Θεωρώ πως όχι. Απλά σου δίνει κάποια πράγματα παραπάνω. Με τον ίδιο τρόπο και μια κιθάρα των 3000€ δεν είναι μιάμιση φορά καλύτερη από μια κιθάρα των 2000€. Νομίζω αυτός και μόνο ήταν ο λόγος που έγινε η αρχική σύγκριση

Η αλήθεια είναι ότι μιλώντας για την PRS silver sky ο john mayer λέει ότι η συλλογιστική του πορεία ήταν πως ήθελε να πάρει ένα παραδοσιακό αμερικάνικο όργανο και να το φέρει στη μοντέρνα εποχή της Tesla και της Apple. Για αυτό αν παρατηρήσετε τα χρώματα τις silver sky είναι όλα χρώματα tesla. Κάποιοι με αυτό κάνουν εμετό, όπως ενδεχομένως και οι ιθύνοντες της Fender που δεν ήθελαν να του ικανοποιήσουν το αίτημα να κάνει την Stratocaster (της οποίας ήταν ομολογουμένως τεράστιος οπαδός) λίγο πιο μοντέρνο όργανο. Βέβαια και η silver sky με τα 2.700 ευρώ τιμή πώλησης καινούργια και μάλιστα χωρίς βαλίτσα αλλά με θήκη είναι και αυτή ακριβή. Αλλά πώς θα κάνει λεφτά αλλιώς ο Τζωνάκης

Ναι το είπαμε αυτό αρχικά, αλλά στη συνέχεια της συζήτησης ψιλομπηκε και το σενάριο οτι έχεις 3 χιλιάρικα να ξοδέψεις. Τι κάνεις, πας σε Suhr/PRS ή custom shop από θέμα ποιότητας οργάνου; Γιατί η Fender πάει μέχρι δυο και κάτι στην ultra σειρά. Την πήρα την απάντηση μου, one man's meat is another man's poison. Απλά έχει ενδιαφέρον να βλέπεις πως τοποθετούνται και οι υπόλοιποι παίκτες, και εννοείται ότι όταν πάω σε αγορά premium οργάνου δε θέλω να κάνω καμιά πατάτα γιατί δεν το φυσάω το χρήμα. Νομίζω οι περισσότεροι είπαν ότι κιθαριστικά μιλώντας δε θα έπαιρναν Custom Shop όργανο. Και έχει τη λογική του. Έχεις λεφτά να ξοδέψεις σε αμάξι, θα πάρεις Tesla ή κάποιο κλασικό; Οι περισσότεροι θα πάρουν Tesla γιατί σου δίνει περισσότερα. Όμως κάποιοι θα προτιμήσουν κλασικό. Γιατί θέλουν κλασικό και vintage και μπορουν. And who can blame them; Το οποίο ισχύει και από κάτω, ότι εγώ πχ πήρα Fender Μεξικάνα κ όχι μια καλή Squier όχι επειδή σαν ήχος ήταν διπλάσια καλύτερος (όπως ήταν στην τιμή), αλλά ήθελα να έχω Fender spaghetti logo στο headstock

Άρα; Αν το δεις αμιγώς ως κιθαρίστας και όχι σαν επενδυτής ή σαν traditionalist, γιατί να μην πάρεις μια Suhr; Η μία PRS Silver Sky (χωρίς το headstock ); Δεν "πιάνουν τόπο" καλύτερα τα τρία χιλιάρικα; Αφού σου δίνει ομολογουμένως καλύτερα ξύλα, καλύτερο ποιοτικό έλεγχο στην παραγωγή και όπως είπαμε και αγάπη και προδέρμ στο οργανο

Θα σου πω ακριβώς τι εννοώ κυρ-φιουζιονάρα μου που λέει και ο ali barout Το βλέπω αποκλειστικά και ΜΟΝΟ απ'την πλευρά του κιθαρίστα. Ούτε του επενδυτή, ούτε του συλλέκτη, ούτε του οπαδού. Να δώσω ένα παράδειγμα. Δες εδώ αγγελία: https://smart.noiz.gr/details.php?id=519369 Είμαι τρελός οπαδός του John Mayer. Αλλά 5 χιλιάρικα για την Black One δε δίνω ΠΟΤΕ. Γιατί; Γιατί αυτή η κιθάρα όταν βγήκε έκανε 1700 ευρώ. Δε λέω ότι τώρα δεν αξίζει τα 5 χιλιάρικα, αλλά δεν είναι η αντικειμενική αξία της κιθάρας. Δεν παίρνεις πέντε χιλιάρικα κιθάρα. Πληρώνεις τη σπανιότητα του οργάνου σήμερα. Θα μου πεις τώρα, εκεί κολλάς; Ο Gilmour πούλησε την Black Strat του 4 εκατομμύρια. Εκεί βέβαια δεν αγοράζεις την κιθάρα. Αγοράζεις την ιστορία των Pink Floyd. Κατανοώ ότι για τα vintage όργανα δεν υπάρχει αντικειμενική αξία, το όργανο κοστίζει αυτό που είναι διατεθειμένος να πληρώσει ο αγοραστής. Τώρα για τα Fender Custom Shop όργανα, αν θες να πάρεις "επαγγελματική κιθάρα" (ότι κ αν σημαίνει αυτό, ελλείψει ακριβέστερου όρου), νομίζω ότι τα 4 χιλιάρικα αν είναι να πάνε αμιγώς στο όργανο, υπάρχουν πολύ ποιοτικότερες επιλογές εκεί έξω, αυτήν την αίσθηση έχω πάρει.

Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας. Παρατήρησα ότι όλοι έχουν το δίκιο τους. Ωστόσο έχει χαθεί λίγο το νόημα του αρχικού μου post και αυτού που ήθελα να ρωτήσω, πιθανότατα λόγω δικού μου λάθους, δεν το εξέφρασα καλά. Το κάνω λιανά. Είσαι αρχάριος και μελετάς χρόνια κλπ κλπ και φτάνεις σε μια φάση που είσαι επί πτυχίω στην ηλεκτρική και μπορείς να παίξεις πέντε πράγματα παραπάνω από όσα έπαιζες στην αρχή. Και έχεις ένα ποσό στην άκρη, όντας ως παίκτης υποστηρικτής και λάτρης του ήχου Fender. Λες θα πάρω ένα σοβαρό όργανο να παίζω και να ευχαριστιέμαι. Θα πας σε Fender Custom Shop όργανο; Γιατί δική μου αίσθηση είναι ότι χρυσοπληρωνεις κάτι που δεν το παίρνεις πίσω σαν αίσθηση ή και ποιότητα οργάνου. Πώς να το εξηγήσω, όταν πήρα την Fender player strat με 650€, αισθάνθηκα ότι πήρα a lot of guitar for the money, το ίδιο και όταν πήρα τον Bassbreaker 30r με 770€ (καινούρια και τα δύο). Όταν έπαιξα όμως την Fender custom Strat 50s ενός φίλου, είπα (από μέσα μου): καλά αυτό το όργανο το πλήρωσε 4 χιλιάρικα; Προφανώς και κατανοώ την διαφορά στην ποιότητα ανάμεσα στην κιθάρα μου και τη δική του, αλλά στην τιμή είναι χαοτική η διαφορά, ενώ στην αίσθηση ή τον ήχο, όχι. Γνώμη μου πάντα, και ίσως κάνω λάθος ή ίσως να διαφωνείτε. Θέλω να πω ότι αν ήταν να σπαταλήσω 4 χιλιάρικα για να κάνω το γούστο μου, θα προτιμούσα να αισθάνομαι ότι είναι well-spent, όπως αισθάνθηκα με τα όργανα που ήδη έχω (και ακόμα το πιστεύω, ότι ήταν σούπερ επιλογές για τα λεφτά).

Στην αρχή μου φάνηκε πλεονασμός, αλλά τελικά... άλλο γουστάρω και άλλο μου αρέσει

Πάλι όμως είναι η μέρα και η νύχτα τιμολογιακά. Ειδικά αν πάμε σε Murphy lab...

Αυτό δεν φτιάχνεται και από έναν καλό luthier αν πάρεις εργοστασιακή Fender;

Ναι αλλά υπαρχει πληθώρα reviewers που δεν αναφέρουν καν τη μεταπωλητική αξία. Κατανοώ την επιλογή επένδυσης, αλλά πολλοί κιθαρίστες (ανάμεσα σε αυτούς και οι προαναφερθέντες) λένε ότι οι custom shop κιθάρες έχουν ένα "κάτι". Σε ένα πρόσφατο βίντεο, ο Pete Honorè αναφέρεται στην μοβ tele του ως ένα όργανο (προφανώς έχει και συναισθηματική αξία, ήταν δώρο της οικογένειας του) το οποίο έχει σούπερ ήχο και playability λόγω του συνδυασμού των specs (τα οποία ήταν one-off τριών tele για ένα σόου, σε σημείο να μην μπορεί ούτε το Custom shop της Fender να τις ξαναφτιάξει ολόιδιες). Όμως κάθισα είδα βίντεο μισής ώρας να μιλάει ακατάπαυστα και να εξηγεί στην ουσία το ότι δεν ξέρει τι το μαγικό έχει η συγκεκριμένη κιθάρα, αλλά υπάρχει και είναι εκεί! Δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω, δεν την πουλάει, ίσα ίσα ψάχνει και τις άλλες δύο κιθάρες που είχαν φτιαχτεί

Ερώτηση προς τους λάτρεις των οργάνων/ενισχυτών και γενικά του ήχου της Fender, και κυρίως τους κατόχους (νυν και τέως) οργάνων απ' το Fender Custom Shop. Τι είναι αυτό που κάνει τα συγκεκριμένα όργανα τόσο ακριβα; Προφανώς όχι η διαφορά στην ποιότητα κατασκευής, handwound μαγνήτες, quartersawn μανίκι και λίγο λεπτομερέστερη δουλειά στα τάστα δεν δικαιολογεί υπερδιπλάσια τιμή από ένα american standard (ή πλέον professional) όργανο. Στις (ελάχιστες) φορές που έχω παίξει custom shop όργανο, η αίσθηση στο χέρι δεν ήταν ότι παίζω κάτι που να δίνει αίσθηση πιο ακριβού οργάνου. Μη σου πω ότι επειδή είναι και reliced πολλά από αυτά, δίνουν την αίσθηση του χιλιοπαιγμένου οργάνου, και όχι του premium οργάνου που φοβάσαι να παίξεις. Αυτό βέβαια πολλοί παίκτες το θεωρούν και προσόν, ότι δε φοβάσαι να κοπανησεις το ήδη κοπανημένο όργανο. Έχει ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο ο Rhett Shull, όπου συγκρίνοντας 3 Stratocaster (μια custom, μια Suhr και μια Mario) όπου το πλεονέκτημα που βρίσκουν στην (πολύ ακριβότερη) Fender Custom Strat είναι ο ήχος, η αίσθηση και το ότι είναι πιο period-correct, άρα θυμίζει πιο παραδοσιακους ήχους με τους οποίους αγαπήσαμε την κιθάρα σαν όργανο. Από την άλλη υπάρχει ο συμπαθεστατος Leo Gibson ο οποίος στην κριτική της δικής του custom Strat λέει στα υπέρ τον ήχο και την εμφάνιση, και στα αρνητικά το ότι η κιθάρα ξεκουρδίζεται συχνά (με το τρέμολο να είναι unusable χωρίς να ξεκουρδιστεί η κιθάρα) και έχει κάπως άβολο μανίκι, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να κάνει fret out στα bends αν δεν προσέχει, πράγμα που λένε και πολλοί άλλοι χρήστες. Και αναρωτιέμαι: τα ίδια προβλήματα δεν έχει και η player strat μου που κάνει 700€; Δε θα έπρεπε μια κιθάρα 4500€ να μην ξεκουρδίζεται τόσο; Και η πλάκα είναι ότι αν θες να το δεις σε περισσότερο βάθος, υπάρχουν και τα masterbuilt όργανα, τα οποία πιάνουν 7 χιλιάρικα για πλάκα. Σε ένα βίντεο από The Studio Rats, βρήκε σε σχέση με custom όργανο (λίγο) περισσότερο sustain και άλλες διαφορές οι οποίες (προσωπικά μιλώντας) είναι ανεπαίσθητες αλλά κοστίζουν άλλα 3 χιλιάρικα. Επειδή η κιθάρα έχει το ονοματεπώνυμο του master builder της. Σας παρακαλώ, πείτε μου πόσο άδικο έχω. Ας βγει ένας Custom Shop dieharder να μου πει πως αυτά τα όργανα αξίζουν τα λεφτά τους και αξίζει να το έχει κανείς αρχάριος όνειρο και στόχο να βάζει 100 ευρώ στην άκρη ώστε κάποια στιγμή να γίνουν 3 χιλιάρικα να πάρει ένα μεταχειρισμένο custom όργανο από τις αγγελίες του φόρουμ. Η μήπως όχι;;;

Πάντως ο μεγάλος και τρανός Zimmer εχει δύο διαλυμένους γάμους. Πάρε τη συμβουλή που σου έδωσαν και γίνε γονιός, αλλά άμα είναι να το κάνεις κάντο λίγο καλύτερα

Εννοείται. Και Βασίλη Καρρά ακούς μετά

Παοκάρα παίδες. Με λίγη ρετσίνα παραπάνω το κομματάκι τα σπάει